Relaties
alle pijlers
Omgaan met nare break up
dinsdag 9 februari 2021 om 22:57
Hoi allemaal,
Even een aparte topic los van mijn vorige want ik weet niet hoe ik verder moet. Achtergrond kan je daar lezen, maar voor hier: ik heb gevochten voor een relatie waarin ik eigenlijk bedrogen ben en al mijn liefde heb gegeven aan iemand die het niet helemaal aan mij gaf. Al deed hij van wel. Een dag nadat hij bij me wegging (al wilde hij echt niet, was het niet zijn keus, hield hij nog steeds zielsveel van mij en ziet een toekomst met mij) ging hij terug naar zijn ex. Waarvan hij eerder zei nooit van gehouden te hebben en geen toekomst mee te zien.
Ik ben kapot. Zelfs nadat hij bij me wegging heb ik nog naar oplossingen gezocht, omdat we nog steeds samen wel een toekomst zagen en van elkaar hielden. Ik had hier zòveel pijn van. Vooral omdat ik echt veel energie heb gestoken in deze relatie, hard aan mezelf gewerkt heb en uiteindelijk al mijn gevoelens kon laten zien. Dat was best een moeilijk traject voor mij. Niemand kon me zo troosten als hij, zijn knuffels, zijn woorden.. En toen: achterkomend dat het waarschijnlijk allemaal niet écht gemeend was. En als het wel zo was, ik nog minder begrijp dat hij mij dit aandoet. Een paar dagen eerder nog zeggen dat je het niet kan voorstellen zonder mij te zijn, niet weet hoe je het moet doen zonder met mij te praten. En dan dit. Naast de pijn die ik eerst had, is dit een hele erge nare natrap.
Tuurlijk, gelukkig ben ik er achter komen wie hij is en is het beter dat ik van hem af ben. Maar ik mis hem, de persoon waarmee ik een toekomst zag, die me als geen ander kende. Maar dan de woede die erna komt, en dan weer verdriet. Zoveel gemixte gevoelens.
Ik vind het moeilijk, ik kan d’it niet afsluiten zonder antwoorden. En hij geeft er (nu) geen antwoord op. En ik merk dat ik zonder antwoorden echt niet door kan. Tips?
Misschien gemeen, maar ik gun hem ook echt geen geluk met dat meisje. Ik wil dat hij de pijn ook voelt die hij mij aangedaan heeft. Het voelt oneerlijk, ik alleen op de bank met pijn en verdriet en hij meteen al samen met een ander. Ik slaap ook al niet sinds ik het weet, het gaat echt slecht. Ik krijg veel steun en liefde, maar het voelt alsof ik me overal doorheen aan het slepen ben.
Durf ook niet naar mijn eigen huis te gaan omdat ik bang ben alleen te zijn.
Ik weet het niet meer.. Wat kan ik nog doen om dit af te sluiten?
Als ik dat niet kan, hoe accepteer ik dit? Gaat dit ooit voorbij? Ik wil niet obsessief meer zijn.
Even een aparte topic los van mijn vorige want ik weet niet hoe ik verder moet. Achtergrond kan je daar lezen, maar voor hier: ik heb gevochten voor een relatie waarin ik eigenlijk bedrogen ben en al mijn liefde heb gegeven aan iemand die het niet helemaal aan mij gaf. Al deed hij van wel. Een dag nadat hij bij me wegging (al wilde hij echt niet, was het niet zijn keus, hield hij nog steeds zielsveel van mij en ziet een toekomst met mij) ging hij terug naar zijn ex. Waarvan hij eerder zei nooit van gehouden te hebben en geen toekomst mee te zien.
Ik ben kapot. Zelfs nadat hij bij me wegging heb ik nog naar oplossingen gezocht, omdat we nog steeds samen wel een toekomst zagen en van elkaar hielden. Ik had hier zòveel pijn van. Vooral omdat ik echt veel energie heb gestoken in deze relatie, hard aan mezelf gewerkt heb en uiteindelijk al mijn gevoelens kon laten zien. Dat was best een moeilijk traject voor mij. Niemand kon me zo troosten als hij, zijn knuffels, zijn woorden.. En toen: achterkomend dat het waarschijnlijk allemaal niet écht gemeend was. En als het wel zo was, ik nog minder begrijp dat hij mij dit aandoet. Een paar dagen eerder nog zeggen dat je het niet kan voorstellen zonder mij te zijn, niet weet hoe je het moet doen zonder met mij te praten. En dan dit. Naast de pijn die ik eerst had, is dit een hele erge nare natrap.
Tuurlijk, gelukkig ben ik er achter komen wie hij is en is het beter dat ik van hem af ben. Maar ik mis hem, de persoon waarmee ik een toekomst zag, die me als geen ander kende. Maar dan de woede die erna komt, en dan weer verdriet. Zoveel gemixte gevoelens.
Ik vind het moeilijk, ik kan d’it niet afsluiten zonder antwoorden. En hij geeft er (nu) geen antwoord op. En ik merk dat ik zonder antwoorden echt niet door kan. Tips?
Misschien gemeen, maar ik gun hem ook echt geen geluk met dat meisje. Ik wil dat hij de pijn ook voelt die hij mij aangedaan heeft. Het voelt oneerlijk, ik alleen op de bank met pijn en verdriet en hij meteen al samen met een ander. Ik slaap ook al niet sinds ik het weet, het gaat echt slecht. Ik krijg veel steun en liefde, maar het voelt alsof ik me overal doorheen aan het slepen ben.
Durf ook niet naar mijn eigen huis te gaan omdat ik bang ben alleen te zijn.
Ik weet het niet meer.. Wat kan ik nog doen om dit af te sluiten?
Als ik dat niet kan, hoe accepteer ik dit? Gaat dit ooit voorbij? Ik wil niet obsessief meer zijn.
zondag 14 februari 2021 om 10:09
Dankjewel! Moest ik ook even horen. Wat ook pijn doet, is dat alles wat bij mij moeilijk ging en niet gebeurde, bij haar in een paar dagen lukte, zoals voorstellen familie etc. Dat ik dan denk, hield je toch niet genoeg van me dat het bij mij niet lukte? Het is natuurlijk anders omdat zijn ouders haar wel accepteren en mij niet dat het daarom makkelijker gaat. Maar toch, binnen een paar dagen en dan al zo serieus..En ik het gevoel heb een tweede keus te zijn geweest al die tijd. Moet ik niet willen, dus beter dat we niet samen zijn. Maar dat gevoel dat ik dat geweest ben, doet wel pijn.Vriendgedumpt schreef: ↑14-02-2021 09:15Hij klinkt als een zielig figuur en misschien helpt het, om hem ook zo te gaan zien. Toen dingen bergafwaarts gingen, rende hij terug naar zijn ex. Niet omdat hij van haar houdt of omdat zij zoveel beter is dan jij, maar omdat hij niet alleen kan zijn,zijn ego gestreeld moet hebben en omdat zijn ex niet sterk genoeg is om zijn ex te blijven. Heb meelij met haar dat ze er weer in trapt en prijs jezelf gelukkig dat je af bent van deze nepperd. Echt, je mist niets aan deze sneuerd.
dinsdag 16 februari 2021 om 00:55
Ik moet weer van me afschrijven. Ik hoef er niet per se reactie op, maar mag altijd. Slaap voor het eerst na de break up weer op m’n eigen plek, wat zwaar is dit. Zo confronterend. Het bed waar we samen in hebben geslapen. Rondje geholpen, hielp niet echt, zat huilend in het park te lopen. Gelukkig was het donker en viel het niet op. Probeer afleiding te zoeken in series, lukt half. Wil weer beginnen met solliciteren, lukt niet echt. Morgen weer vroeg op voor werk, ik durf haast niet te slapen. Bang voor de rust.. Heb net wel een brief van 4 pagina’s geschreven. Ergens zou ik
het ook echt willen opsturen. Wat bereik ik er mee? Denk niks. Wat wil ik er mee bereiken? Dat hij het leest, nogmaals tot hem doordringt wat voor onrecht en pijn hij een ander heeft gedaan. Maar goed, mijn appjes deden hem ook niets.
Zag dat hij me net van LinkedIn heeft verwijderd, ik heb hem maar meteen geblokkeerd. Grappig dat je zelfs daar aan denkt, mja, straks ziet zijn nieuwe vriendin het.
De grootste pijn voor mij blijft dat hij zo makkelijk is doorgegaan na een dag, meteen een nieuwe relatie, huisje boompje beestje op korte termijn met haar. Ik voel het aankomen en die klap zal vast hard zijn. Al onze toekomstplannen zomaar verruild voor een ander. Begrijp me niet verkeerd, ik hoef hem nog steeds niet. Maar ik kan niet tegen dit onrespectvolle gedrag en dat hij ermee wegkomt. Ik moet niet zoveel bezig zijn met hen, ik weet het. Ik kan het nu nog niet loslaten. Ik ben nog steeds boos en gun hem nog steeds geen geluk. Dat hij dat nu wel heeft gekregen wat die wilde maakt me verdrietig. Ik ben niet een persoon die anderen geen geluk gunt, maar bij hem heb ik dat nu even wel. Ik hoop dat het verdwijnt.. En nu hoop ik vanavond nog te kunnen slapen en even een keer de pijn niet te voelen. Na morgen ga ik denk ik ook weer terug naar mijn ouders . Dit was
voor mij denk ik een heftige stap, ik heb babystapjes nodig, nog even niet alleen zijn. Misschien raar en moet ik me er toezetten, maar het voelt niet goed.
Ik moet foto’s en filmpjes gaan verwijderen van mijn telefoon, ik durf het niet. Ik zag een voorbij komen, toen werd ik misselijk, ook een soort walging. En daarna zag ik een video van een fijne ochtend samen en toen voelde ik alleen maar verdriet. Een achtbaan van emoties..
het ook echt willen opsturen. Wat bereik ik er mee? Denk niks. Wat wil ik er mee bereiken? Dat hij het leest, nogmaals tot hem doordringt wat voor onrecht en pijn hij een ander heeft gedaan. Maar goed, mijn appjes deden hem ook niets.
Zag dat hij me net van LinkedIn heeft verwijderd, ik heb hem maar meteen geblokkeerd. Grappig dat je zelfs daar aan denkt, mja, straks ziet zijn nieuwe vriendin het.
De grootste pijn voor mij blijft dat hij zo makkelijk is doorgegaan na een dag, meteen een nieuwe relatie, huisje boompje beestje op korte termijn met haar. Ik voel het aankomen en die klap zal vast hard zijn. Al onze toekomstplannen zomaar verruild voor een ander. Begrijp me niet verkeerd, ik hoef hem nog steeds niet. Maar ik kan niet tegen dit onrespectvolle gedrag en dat hij ermee wegkomt. Ik moet niet zoveel bezig zijn met hen, ik weet het. Ik kan het nu nog niet loslaten. Ik ben nog steeds boos en gun hem nog steeds geen geluk. Dat hij dat nu wel heeft gekregen wat die wilde maakt me verdrietig. Ik ben niet een persoon die anderen geen geluk gunt, maar bij hem heb ik dat nu even wel. Ik hoop dat het verdwijnt.. En nu hoop ik vanavond nog te kunnen slapen en even een keer de pijn niet te voelen. Na morgen ga ik denk ik ook weer terug naar mijn ouders . Dit was
voor mij denk ik een heftige stap, ik heb babystapjes nodig, nog even niet alleen zijn. Misschien raar en moet ik me er toezetten, maar het voelt niet goed.
Ik moet foto’s en filmpjes gaan verwijderen van mijn telefoon, ik durf het niet. Ik zag een voorbij komen, toen werd ik misselijk, ook een soort walging. En daarna zag ik een video van een fijne ochtend samen en toen voelde ik alleen maar verdriet. Een achtbaan van emoties..
dinsdag 16 februari 2021 om 07:15
Het is ook niet te begrijpen, dat iemand zo met een ander omgaat. Als je jezelf er elke dag maar aan herinnert dat er niets mis is met jou en dat zijn gedrag meer zegt over hem. Je verdient wel beter dan dit slappe gedrag. De brief zou ik niet versturen, hij is al die aandacht echt niet waard. Blokkeren overal en niet meer naar gezamelijke foto's en video's kijken. En natuurlijk ben je boos als je zo 'vervangen' wordt, maar geloof me, mannen die de ene vrouw al vervangen hebben voor ze het uitmaken sporen niet in hun bovenkamer en vast en zeker doet hij dat niet voor het laatst.
dinsdag 16 februari 2021 om 07:24
Vergeet je ook niet een beetje trots te zijn op jezelf? Je hebt de stap gezet om weer in je eigen huis te slapen. Dat was zwaar, maar je hebt het wel mooi gedaan. Dat stapje is gelukt! Probeer daar vertrouwen uit te halen dat de volgende stapjes ook zullen lukken.
Die foto's en filmpjes moeten echt van je telefoon af. Als je nu je hele album naar je computer verplaatst, kun je er niet meer per ongeluk tegenaan lopen maar zijn ze ook niet helemaal weg. Als je er zelf doorheen gaat kijken tijdens het verplaatsen, laat dan iemand anders het doen.
Die foto's en filmpjes moeten echt van je telefoon af. Als je nu je hele album naar je computer verplaatst, kun je er niet meer per ongeluk tegenaan lopen maar zijn ze ook niet helemaal weg. Als je er zelf doorheen gaat kijken tijdens het verplaatsen, laat dan iemand anders het doen.
dinsdag 16 februari 2021 om 09:53
Je hoeft die brief niet te versturen. Zie het als een manier om jouw gedachten naar hem te kanaliseren, maar versturen hoeft niet. Dat gaat jou niet helpen. Het gaat jou nooit een uitkomst bieden die je voldoening gaat geven. De voldoening zou moeten zijn dat er sommige dingen kunnen stoppen met malen in je hoofd, omdat je ze op papier hebt gezet.
Bovendien verdient hij jouw eerlijkheid niet. Hij verdient het niet langer nog in je hart te kunnen kijken. Hij heeft daar geen recht meer op.
Het is een beetje paradoxaal, maar de dingen die jou het meeste pijn doen, dat hij zo snel alles wel kan met dat andere meisje, zijn ook net de dingen die jou tonen dat hij geen goede partij voor je was. En dat hij dat doet, zegt helemaal niets over jou of jouw waarde, het zegt alleen iets over hem en wat dat over hem zegt is niet zo positief hoor...
Bovendien verdient hij jouw eerlijkheid niet. Hij verdient het niet langer nog in je hart te kunnen kijken. Hij heeft daar geen recht meer op.
Het is een beetje paradoxaal, maar de dingen die jou het meeste pijn doen, dat hij zo snel alles wel kan met dat andere meisje, zijn ook net de dingen die jou tonen dat hij geen goede partij voor je was. En dat hij dat doet, zegt helemaal niets over jou of jouw waarde, het zegt alleen iets over hem en wat dat over hem zegt is niet zo positief hoor...
dinsdag 16 februari 2021 om 14:51
Lieve reacties, dank! Nee, inderdaad. Ik denk dat ik het nooit zal begrijpen, zelfs niet als hij het me zou uitleggen.
Hij verdient inderdaad niets meer van mij, ik ga die brief dan ook niet versturen.
Hij was inderdaad geen goede partij voor mij, maar soms vergeet ik dat als ik denk aan de mooie momenten. Maar goed, dat was toch echt een illusie. Of misschien ook niet, maar kan daar nu niets mee. Een vriendin vroeg vandaag ook aan me, wat doet je het meest pijn, dat hij zo is omgegaan met je en nu met een ander is en hij gelukkig is zo snel, of dat hij je gevoelens heeft gekwetst? Ik denk een combinatie. Ik vind het moeilijk om mijzelf open te stellen voor een relatie (werk hieraan), het eindelijk gelukt is en de muren zijn gevallen, en ik zo bedrogen word. Ik denk nog weleens terug aan de vreselijke woorden die hij tegen me zei in dat laatste gesprek met zijn vriendin erbij, niemand heeft ooit zo tegen mij gepraat. Ik schrok ervan, dat hij zo'n kant heeft.
Ik denk ook vaak aan, wat als? Wat als we wel een eerlijke kans hadden gekregen, onze ouders elkaar ontmoet hadden, de druk van het stiekem er af was. Hadden we het dan wel goed samen? Mijn moeder denkt van wel, want er was ook wel echt liefde, hij had ook wel echt een keer voor me gekozen. Maar zei ook dat ik dan alles wat hij nu doet niet geweten had. Dat hij hiertoe in staat is. Dat hij dit na 10 jaar een keer kan doen (of niet en dan heb je geluk). En dat moet je niet willen en verdien je niet. Geluk tijdelijk klinkt heel fijn en dan heb je nu in ieder geval iemand die voor je gaat, maar op lange termijn, zal het waarschijnlijk niet lukken. En daar heeft ze ook gelijk in.
Ik heb natuurlijk niets aan deze gedachten, maar ze komen naar boven en dan denk ik er over na. Ik kan ze ook niet onderdrukken, dat wil ik ook niet. Maar wil wel voorkomen dat ik ze vaak krijg.
Hij verdient inderdaad niets meer van mij, ik ga die brief dan ook niet versturen.
Hij was inderdaad geen goede partij voor mij, maar soms vergeet ik dat als ik denk aan de mooie momenten. Maar goed, dat was toch echt een illusie. Of misschien ook niet, maar kan daar nu niets mee. Een vriendin vroeg vandaag ook aan me, wat doet je het meest pijn, dat hij zo is omgegaan met je en nu met een ander is en hij gelukkig is zo snel, of dat hij je gevoelens heeft gekwetst? Ik denk een combinatie. Ik vind het moeilijk om mijzelf open te stellen voor een relatie (werk hieraan), het eindelijk gelukt is en de muren zijn gevallen, en ik zo bedrogen word. Ik denk nog weleens terug aan de vreselijke woorden die hij tegen me zei in dat laatste gesprek met zijn vriendin erbij, niemand heeft ooit zo tegen mij gepraat. Ik schrok ervan, dat hij zo'n kant heeft.
Ik denk ook vaak aan, wat als? Wat als we wel een eerlijke kans hadden gekregen, onze ouders elkaar ontmoet hadden, de druk van het stiekem er af was. Hadden we het dan wel goed samen? Mijn moeder denkt van wel, want er was ook wel echt liefde, hij had ook wel echt een keer voor me gekozen. Maar zei ook dat ik dan alles wat hij nu doet niet geweten had. Dat hij hiertoe in staat is. Dat hij dit na 10 jaar een keer kan doen (of niet en dan heb je geluk). En dat moet je niet willen en verdien je niet. Geluk tijdelijk klinkt heel fijn en dan heb je nu in ieder geval iemand die voor je gaat, maar op lange termijn, zal het waarschijnlijk niet lukken. En daar heeft ze ook gelijk in.
Ik heb natuurlijk niets aan deze gedachten, maar ze komen naar boven en dan denk ik er over na. Ik kan ze ook niet onderdrukken, dat wil ik ook niet. Maar wil wel voorkomen dat ik ze vaak krijg.
woensdag 17 februari 2021 om 22:34
Weer even een afschrijfmomentje, wederom hoeft er niet op gereageerd te worden, maar ik merk dat ik het wel fijn vind.
Ik heb moeite nog met het volgende: volledig hen van social media afsluiten. Nu heeft hij me overal geblokkeerd, ik hem ook. Maar ‘zij’ mij niet. Ik haar wel, al was ze overal privé. Toch kon ik het niet laten en heb ik gedeblokkeerd, ze stond opeens niet meer op privé. En toen zag ik het: haar familie, zijn familie gezellig samen dineren. Dit al na een week. Ze kenden elkaar natuurlijk al van jaren terug, maar afgelopen zomer toen ze waren was dit niet aan de hand. Nu is het dus echt serieus, en zo snel al. Het komt aan. Ik wist dat het gebeurde, maar het zien.. Het is nog lastiger. Ik probeer mezelf tegen te houden om niet te kijken, maar het gebeurt toch.
Verschillende gedachten: nogmaals, hoezo gaat hij zo snel zo gelukkig door. Dit is alles wat hij wilde, een gelukkige familie, ouder die blij zijn met zijn vriendin. En nu heeft hij dat. Terwijl ik dat wilde met hem. Saampjes op de bank met haar..Hij heeft zijn rust gevonden, en ik...Ik weet dat ik het van me af moet zetten, maar nu lukt het nog niet
. Terwijl ik hier alleen op de bank zit, met pijn. Ik wil geen zelfmedelijden creëren of hem verantwoordelijk houden, maar dit is oprecht hoe ik me voel. Dat wil ik uiten. Ergens voelde ik jaloezie, hoezo heeft zijn moeder het zo gezellig met haar en accepteerde mij niet (als dat al klopt). Ik heb haar ook een keer ontmoet en toen dacht ik, wij kunnen denk ik wel klikken, ik heb gewoon een leuke schoonmoeder. En toen viel alles in elkaar en zie ik dit. Ik heb het idee dat ik 10 dingen moet verwerken, niet alleen het verdriet van de break up. Maar ook nog het bedrog, en het zo snel verder gaan en dat hij z’n happy after heeft nadat hij het met mij heef beëindigd. Ergens voelt het ook kut, alsof ik moest ‘verdwijnen’ uit zijn leven voordat hij gelukkig kon zijn. Slapeloze nacht nummer..een vriendin zei: hopelijk is dit na 6 maanden voorbij. Hier schrok ik van, deze pijn kan ik niet langer aan. En ik weet dat ik ook aan andere dingen moet werken, dus ik hoop dat ik snel bij m’n psycholoog terecht kan.
Ik heb moeite nog met het volgende: volledig hen van social media afsluiten. Nu heeft hij me overal geblokkeerd, ik hem ook. Maar ‘zij’ mij niet. Ik haar wel, al was ze overal privé. Toch kon ik het niet laten en heb ik gedeblokkeerd, ze stond opeens niet meer op privé. En toen zag ik het: haar familie, zijn familie gezellig samen dineren. Dit al na een week. Ze kenden elkaar natuurlijk al van jaren terug, maar afgelopen zomer toen ze waren was dit niet aan de hand. Nu is het dus echt serieus, en zo snel al. Het komt aan. Ik wist dat het gebeurde, maar het zien.. Het is nog lastiger. Ik probeer mezelf tegen te houden om niet te kijken, maar het gebeurt toch.
Verschillende gedachten: nogmaals, hoezo gaat hij zo snel zo gelukkig door. Dit is alles wat hij wilde, een gelukkige familie, ouder die blij zijn met zijn vriendin. En nu heeft hij dat. Terwijl ik dat wilde met hem. Saampjes op de bank met haar..Hij heeft zijn rust gevonden, en ik...Ik weet dat ik het van me af moet zetten, maar nu lukt het nog niet
. Terwijl ik hier alleen op de bank zit, met pijn. Ik wil geen zelfmedelijden creëren of hem verantwoordelijk houden, maar dit is oprecht hoe ik me voel. Dat wil ik uiten. Ergens voelde ik jaloezie, hoezo heeft zijn moeder het zo gezellig met haar en accepteerde mij niet (als dat al klopt). Ik heb haar ook een keer ontmoet en toen dacht ik, wij kunnen denk ik wel klikken, ik heb gewoon een leuke schoonmoeder. En toen viel alles in elkaar en zie ik dit. Ik heb het idee dat ik 10 dingen moet verwerken, niet alleen het verdriet van de break up. Maar ook nog het bedrog, en het zo snel verder gaan en dat hij z’n happy after heeft nadat hij het met mij heef beëindigd. Ergens voelt het ook kut, alsof ik moest ‘verdwijnen’ uit zijn leven voordat hij gelukkig kon zijn. Slapeloze nacht nummer..een vriendin zei: hopelijk is dit na 6 maanden voorbij. Hier schrok ik van, deze pijn kan ik niet langer aan. En ik weet dat ik ook aan andere dingen moet werken, dus ik hoop dat ik snel bij m’n psycholoog terecht kan.
woensdag 17 februari 2021 om 23:23
De ellende van de liefde is de andere kant van het mooie plaatje en dat is dat gevoelens kunnen verdwijnen. Ik heb het meegemaakt, ik weet zelf niet eens waarom mijn "houden van" ineens weg was. In paniek gooide ik me helemaal in de relatie, zei vaker dan ook dat ik van hem hield in de hoop dat ik mezelf er van kon overtuigen. Ik durfde de de knoop pas door te hakken toen ik verliefd werd op een ander. I.t.t. jouw ex werd het niks want ik had alleen dat gevoel nodig om de stap te durven nemen, juist omdat, op papier, er niks mis was met mijn ex.
Dat jou ex meteen doorschuift naar zijn ex en vaart zet achter het hele gebeuren is diep beledigend/kwetsend maar geregisseerd door de ex die jou lekker laat meekijken. Zij neemt het grootste risico, ze legt zich vast aan iemand die de één makkelijk inruilt voor een ander en goed kan liegen, ze hoopt haar eigen onzekerheid zo te overschreeuwen. Als jij jaloers bent dan kan hij niet zo erg zijn als jij zegt want anders zou je niet jaloers zijn.
Waar jij aan moet wennen is de gedachte dat je afgewezen bent en dat je een nieuwe toekomst moet creëren en dat het al helemaal niet eerlijk is dat hij in een gespreid bedje komt. Alles wat je voelt is logisch maar je voedt je woede en verdriet i.p.v. een weg te zoeken uit de ellende die hij heeft veroorzaakt. Als je niet solliciteert uit verdriet over hem ,dan betekent dat niet dat je écht verdrietig bent maar dat jouw leven minder waard is zonder hem. Bedenk hoeveel ruimte jij je verdriet wil geven en of dat het waard is.
Dat jou ex meteen doorschuift naar zijn ex en vaart zet achter het hele gebeuren is diep beledigend/kwetsend maar geregisseerd door de ex die jou lekker laat meekijken. Zij neemt het grootste risico, ze legt zich vast aan iemand die de één makkelijk inruilt voor een ander en goed kan liegen, ze hoopt haar eigen onzekerheid zo te overschreeuwen. Als jij jaloers bent dan kan hij niet zo erg zijn als jij zegt want anders zou je niet jaloers zijn.
Waar jij aan moet wennen is de gedachte dat je afgewezen bent en dat je een nieuwe toekomst moet creëren en dat het al helemaal niet eerlijk is dat hij in een gespreid bedje komt. Alles wat je voelt is logisch maar je voedt je woede en verdriet i.p.v. een weg te zoeken uit de ellende die hij heeft veroorzaakt. Als je niet solliciteert uit verdriet over hem ,dan betekent dat niet dat je écht verdrietig bent maar dat jouw leven minder waard is zonder hem. Bedenk hoeveel ruimte jij je verdriet wil geven en of dat het waard is.
woensdag 17 februari 2021 om 23:57
Dankjewel voor je reactie, laat mij weer kritisch nadenken. Ik snap inderdaad dat het soms zo kan zijn dat je een ander tegenkomt en dan pas de knoop durft door te hakken. In mijn geval is het met leugens gegaan. Dit haal ik straks weg vanwege herkenning, maar het bleek dat hij de avond dat hij mij liet wachten op een antwoord en het nog een keer zou proberen met zijn ouders, bij een diner met haar zat (geregeld door zijn ouders) en bloemen mee had genomen en haar om een kans vroeg. Als ze nee had gezegd was die vast bij mij en had ik het niet geweten. Dàt doet ook pijn. Als je twijfelt, heb ik liever dat je eerlijk bent. Al is er een ander. Maar goed, blijkbaar moet ik accepteren dat eerlijkheid en vertrouwen er gewoon niet (meer) was. Heb jij dat ook toen destijds als reden gegeven, of was het voor jou niet per se de reden? Je hoeft deze vraag niet te beantwoorden als je niet wil.
Ik ben niet jaloers in de zin van ik wil dit nu met hem, ik had dit wel gewild met de persoon die ik kende. Het frustreert me meer, en daar baal ik ook van, dat hij gewoon gelukkig doorgaat. Dat gun ik hem (voor nu) even niet.
Je hebt gelijk, ik ben het aan het voeden. Ik vind het alleen nog erg lastig om een eigen wereld en leven te creëren. Sommige momenten voel ik me heel sterk en dan maak ik plannen, een uur later val ik weer ‘uit elkaar’. Ik wil het zeker niet meer ruimte geven, ik probeer echt een uitweg te vinden, maar ik vind lastig hoe.
Ik merk het nu bij een huis zoeken, we wilden samen op korte termijn een huis kopen, kwam qua financiën ook goed uit en keek er echt naar uit om samen met hem te zijn (de persoon die ik kende). Nu moet ik het ‘alleen’ doen en alles weer opnieuw bedenken. Ik moet ook leren dat ik dit gewoon kan en erbij hoort. In plaats van nu te denken ‘nu is hij met haar een huis aan het zoeken, wat oneerlijk.’ Ik laat hem mijn leven nog teveel controleren, ik ben er echt bewust van. Het is ook nog niet eens twee weken geleden. Maar wil hier echt een oplossing voor, maar ook proberen de pijn te blijven voelen en toe te laten. Hoe vermoeiend ook..
Ik ben niet jaloers in de zin van ik wil dit nu met hem, ik had dit wel gewild met de persoon die ik kende. Het frustreert me meer, en daar baal ik ook van, dat hij gewoon gelukkig doorgaat. Dat gun ik hem (voor nu) even niet.
Je hebt gelijk, ik ben het aan het voeden. Ik vind het alleen nog erg lastig om een eigen wereld en leven te creëren. Sommige momenten voel ik me heel sterk en dan maak ik plannen, een uur later val ik weer ‘uit elkaar’. Ik wil het zeker niet meer ruimte geven, ik probeer echt een uitweg te vinden, maar ik vind lastig hoe.
Ik merk het nu bij een huis zoeken, we wilden samen op korte termijn een huis kopen, kwam qua financiën ook goed uit en keek er echt naar uit om samen met hem te zijn (de persoon die ik kende). Nu moet ik het ‘alleen’ doen en alles weer opnieuw bedenken. Ik moet ook leren dat ik dit gewoon kan en erbij hoort. In plaats van nu te denken ‘nu is hij met haar een huis aan het zoeken, wat oneerlijk.’ Ik laat hem mijn leven nog teveel controleren, ik ben er echt bewust van. Het is ook nog niet eens twee weken geleden. Maar wil hier echt een oplossing voor, maar ook proberen de pijn te blijven voelen en toe te laten. Hoe vermoeiend ook..
muis12345 wijzigde dit bericht op 18-02-2021 00:03
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
18.21% gewijzigd
donderdag 18 februari 2021 om 07:03
Ik heb je vorige topic niet gelezen, misschien zit ik er wel helemaal naast.
Begrijp ik het goed dat hij je heeft weggehouden van zijn familie en vrienden? Heb jij voor zijn buitenwereld bestaan als zijnde vaste vriendin?
Hebben jullie binnen de muren van je eigen luchtkasteel het fijn gehad, maar is de realiteit dat hij je niet geaccepteerd had als relatiemateriaal?
Begrijp ik het goed dat hij je heeft weggehouden van zijn familie en vrienden? Heb jij voor zijn buitenwereld bestaan als zijnde vaste vriendin?
Hebben jullie binnen de muren van je eigen luchtkasteel het fijn gehad, maar is de realiteit dat hij je niet geaccepteerd had als relatiemateriaal?
donderdag 18 februari 2021 om 08:08
Nee, ik heb zijn vrienden wel gezien. Zijn ouders ook een keer, maar dat was in de ‘eerste’ relatie (een keer uit geweest). In de afgelopen maanden nadat we weer samen waren wel weer vrienden gezien, geen ouders. Die zouden niet achter de relatie staan (weet niet in hoeverre dit ook echt zo is).dansenindewind schreef: ↑18-02-2021 07:03Ik heb je vorige topic niet gelezen, misschien zit ik er wel helemaal naast.
Begrijp ik het goed dat hij je heeft weggehouden van zijn familie en vrienden? Heb jij voor zijn buitenwereld bestaan als zijnde vaste vriendin?
Hebben jullie binnen de muren van je eigen luchtkasteel het fijn gehad, maar is de realiteit dat hij je niet geaccepteerd had als relatiemateriaal?
donderdag 18 februari 2021 om 10:35
Weet je, ik snap dat het binnenkomt, zijn geluk bij jou, maar ik heb mezelf een mantra aangemeten (voor een totaal andere situatie, maar het is ook van toepassing hierop) dat een ander zijn situatie niets verandert aan de jouwe. Ik bedoel daarmee dat het in se niet uitmaakt voor jouw situatie of hij nu gelukkig is of doodongelukkig.
Ik begrijp dat het dat mentaal gezien wel kan doen hoor, maar eigenlijk heb je daar dus meer regie over dan je zelf denkt.
Er gaan heus geen ongelukkige foto's op social media van hem komen. Foto's kunnen alles zo ideaal laten lijken, terwijl het een laagje is en onder dat laagje kan vanalles zitten. Iemands leven is nooit zo ideaal als alleen maar de foto's op social media.
Misschien kan het helpen om af en toe, als je merkt dat je er teveel mee bezig bent naar je zin (wat nu misschien nog constant is) terug te gaan naar andere situaties, situaties zonder hem, met andere mensen, waarin anderen enthousiast waren over jou, waarin jij een goed gevoel kreeg door iets dat je bereikte, waarin jij warmte gaf en warmte voelde. Want jouw leven is natuurlijk veel meer dan enkel de tijd met hem.
Ik begrijp dat het dat mentaal gezien wel kan doen hoor, maar eigenlijk heb je daar dus meer regie over dan je zelf denkt.
Er gaan heus geen ongelukkige foto's op social media van hem komen. Foto's kunnen alles zo ideaal laten lijken, terwijl het een laagje is en onder dat laagje kan vanalles zitten. Iemands leven is nooit zo ideaal als alleen maar de foto's op social media.
Misschien kan het helpen om af en toe, als je merkt dat je er teveel mee bezig bent naar je zin (wat nu misschien nog constant is) terug te gaan naar andere situaties, situaties zonder hem, met andere mensen, waarin anderen enthousiast waren over jou, waarin jij een goed gevoel kreeg door iets dat je bereikte, waarin jij warmte gaf en warmte voelde. Want jouw leven is natuurlijk veel meer dan enkel de tijd met hem.
donderdag 18 februari 2021 om 17:18
Ja, dat besef ik me zeker ook en probeer ik mezelf aan te herinneren: dat zijn situatie niet verandert ongeacht hoe ik me voel. Ik probeer de regie dan ook terug te krijgen. Ik merk nu dat ik opeens erg bezig ben met hoe zou het zijn als we samen waren, wel een leuk leven waren op gaan bouwen samen met vrienden / familie. Hij nu met haar doet, iedereen haar zal leren kennen en van zal houden als zijn partner, terwijl ik die kans nooit goed gehad heb. Of naja, met familie dan. Het was ook mijn eerste relatie en in mijn cultuur is het wat lastiger soms om iemand te vinden die je helemaal accepteert (denk dat dit ook een argument was om met hem te blijven, niet per se t beste argument). En ik nu denk, en nu dan? Het zit er niet meer in, zal nooit meer met hem komen (niet de persoon die ik kende). Maar nog steeds met ongeloof zit hoe hij dit zo heeft weten weg te gooien, en dat op deze manier. En hoe ik deze kant van hem niet had zien aankomen. Al heb ik achteraf gezien misschien meer signalen gehad dan ik destijds wilde toegeven. Ik had zoveel gevoelens en zag een toekomst, dat ik het maar accepteerde en hoopte dat het goed zou komen en hem bijna ''dwong'' om voor mij te vechten. Zo voelde dat soms. Dat stukje accepteren, is nog steeds erg lastig. Het is gewoon lastig, dat ik dacht dat we het wel zouden redden, want we hielden van elkaar. Zo dacht hij ook voordat ik het destijds uitmaakte, dat was ook constant zijn argument voor dat we bij elkaar moesten blijven. Maar dat hij daar nu opeens niet meer in geloofde. Dat hij er mentaal op vooruit is gegaan en nu op de bank met een ander zit (ja ik blijf dit herhalen) en mij achterlaat. Zucht. Ik hoop dat ik deze gedachten snel kwijt ben, het wordt vermoeiend.Poloppie schreef: ↑18-02-2021 10:35Weet je, ik snap dat het binnenkomt, zijn geluk bij jou, maar ik heb mezelf een mantra aangemeten (voor een totaal andere situatie, maar het is ook van toepassing hierop) dat een ander zijn situatie niets verandert aan de jouwe. Ik bedoel daarmee dat het in se niet uitmaakt voor jouw situatie of hij nu gelukkig is of doodongelukkig.
Ik begrijp dat het dat mentaal gezien wel kan doen hoor, maar eigenlijk heb je daar dus meer regie over dan je zelf denkt.
Er gaan heus geen ongelukkige foto's op social media van hem komen. Foto's kunnen alles zo ideaal laten lijken, terwijl het een laagje is en onder dat laagje kan vanalles zitten. Iemands leven is nooit zo ideaal als alleen maar de foto's op social media.
Misschien kan het helpen om af en toe, als je merkt dat je er teveel mee bezig bent naar je zin (wat nu misschien nog constant is) terug te gaan naar andere situaties, situaties zonder hem, met andere mensen, waarin anderen enthousiast waren over jou, waarin jij een goed gevoel kreeg door iets dat je bereikte, waarin jij warmte gaf en warmte voelde. Want jouw leven is natuurlijk veel meer dan enkel de tijd met hem.
donderdag 18 februari 2021 om 17:29
Ik heb mezelf verboden na te denken over 'wat had kunnen zijn'. Dus eigenlijk alles met 'wat nou als..'. Want daarmee laat ik mezelf alleen maar vastlopen. En het is toch niet zo, dus hoef ik mezelf niet te pijnigen met die beelden in mijn hoofd.
Bij mij is het vanwege een andere reden dan een nare breakup, maar wie weet werkt het voor jou ook. Tuurlijk lukt het niet altijd om die gedachten te stoppen, maar als het de helft van de tijd wel lukt geeft dat bij mij al veel minder verdriet en frustratie.
Bij mij is het vanwege een andere reden dan een nare breakup, maar wie weet werkt het voor jou ook. Tuurlijk lukt het niet altijd om die gedachten te stoppen, maar als het de helft van de tijd wel lukt geeft dat bij mij al veel minder verdriet en frustratie.
donderdag 18 februari 2021 om 18:16
En hoe deed je dat? Het jezelf verbieden? Ik kan het mezelf verbieden, maar dan is het toch lastig om die gedachten niet binnen te laten kruipen.stokbootje schreef: ↑18-02-2021 17:29Ik heb mezelf verboden na te denken over 'wat had kunnen zijn'. Dus eigenlijk alles met 'wat nou als..'. Want daarmee laat ik mezelf alleen maar vastlopen. En het is toch niet zo, dus hoef ik mezelf niet te pijnigen met die beelden in mijn hoofd.
Bij mij is het vanwege een andere reden dan een nare breakup, maar wie weet werkt het voor jou ook. Tuurlijk lukt het niet altijd om die gedachten te stoppen, maar als het de helft van de tijd wel lukt geeft dat bij mij al veel minder verdriet en frustratie.
Ik had gisteravond een slechte droom, meestal als ik dat had kroop ik meteen dicht tegen hem aan en alles was goed. Dat kan nu niet, en dat deed ook even pijn. Ik besefte het me net pas, terwijl het gisteravond was.
donderdag 18 februari 2021 om 19:19
Ja ik weet dat verbieden van die gedachtes makkelijker klinkt dan dat het is!
Maar ik denk dat als je je op het moment zelf realiseert dat je van die 'wat als' gedachtes hebt, dat je dan al best wel ver bent! Want dan kun je jezelf stoppen met verder dromen, dan heb je iig een soort reality-check voor jezelf. Het is niet dat het dan ineens weg is, maar je hebt wel wat meer grip op je gedachten. Wellicht kun je jezelf dan afleiden? Bijv. iemand bellen (en dan niet over ex praten) of iets doen wat je leuk vindt, gamen, serie kijken, zoiets.
Maar ik denk dat als je je op het moment zelf realiseert dat je van die 'wat als' gedachtes hebt, dat je dan al best wel ver bent! Want dan kun je jezelf stoppen met verder dromen, dan heb je iig een soort reality-check voor jezelf. Het is niet dat het dan ineens weg is, maar je hebt wel wat meer grip op je gedachten. Wellicht kun je jezelf dan afleiden? Bijv. iemand bellen (en dan niet over ex praten) of iets doen wat je leuk vindt, gamen, serie kijken, zoiets.
donderdag 18 februari 2021 om 19:38
Lieve Muis,
Lees even mee, allereerst een dikke knuffel
Waar ik veel aan heb gehad was het boek “ Hotel Hartzeer” , kun je ook zo als e book vanavond nog kopen.
Het zal antwoord geven op al je vragen, en je zal het boek omarmen.
Je kunt het je nog niet voorstellen maar er komt een dag dat je iemand tegenkom die jou wel op waarde weet te schatten en blij zal zijn dat dit zo is gelopen.
Voor nu is het erg k t en zwaar.
Ook een heel mooie bijdrage van Geromi 2 hierboven gelezen.
Wees lief voor jezelf.
Lees even mee, allereerst een dikke knuffel
Waar ik veel aan heb gehad was het boek “ Hotel Hartzeer” , kun je ook zo als e book vanavond nog kopen.
Het zal antwoord geven op al je vragen, en je zal het boek omarmen.
Je kunt het je nog niet voorstellen maar er komt een dag dat je iemand tegenkom die jou wel op waarde weet te schatten en blij zal zijn dat dit zo is gelopen.
Voor nu is het erg k t en zwaar.
Ook een heel mooie bijdrage van Geromi 2 hierboven gelezen.
Wees lief voor jezelf.
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
donderdag 18 februari 2021 om 22:15
Ach meisje toch, wat een duistere periode. De pijn kan je niet ontlopen, en ik weet dat je het nog niet kan zien, maar er is een hele andere wereld die klaar voor je ligt in de toekomst. Hoe donker het ook wordt, houdt maar vast aan de wetenschap dat je het lichtpuntje écht gaat zien.
Dikke knuffel. Een beetje troost: zoek maar eens op wat Khalil Gibran schreef over liefde in De Profeet.
Dikke knuffel. Een beetje troost: zoek maar eens op wat Khalil Gibran schreef over liefde in De Profeet.
pluk de nacht
donderdag 18 februari 2021 om 22:31
Dank jullie wel allemaal! Ik voel me toch een beetje digitaal gesteund. Ik probeer de balans te vinden tussen afleiding zoeken en er over praten, merk dat ik daar op dit punt nog behoefte aan heb.
En iedereen zegt hetzelfde als jullie: er komen echt betere tijden aan. Daar hou ik aan vast.
Vandaag zei een vriendin, wat een sukkel waarschijnlijk is dat van z’n ouders ook gelogen, dat zij je niet accepteren en dat hij daarom zo kapot was. En het dus volledig zijn eigen keus/twijfel was. Wat ik soms ook dacht, maar zij zei het hardop. Daar schrok ik best van, want, dan komt het op mij over alsof hij het nog een keer met mij moest proberen om erachter te komen dat hij haar wilt. Best pijnlijk. Dat voelt wel als een afwijzing, waarom wil hij wel met haar trouwen en niet met mij? Waarom ben ik de keus niet? Ze lijkt me verder ook oprecht een leuk meisje, dus ik snap het ergens ook wel. Maar toch..
Ik weet dat ik er niet aan moet denken en focussen op wat ik wil,
maar die gedachte flitste weer voorbij..Ik moet echt minder onzeker worden, en dit wakkerde het weer even bij me aan. Genoeg dingen om aan te werken weer.
Ik ga de aanbevolen boeken halen, bedankt voor de tips! Het doet me oprecht goed om hier van me af te schrijven. Ik ben soms bang om niet al te ‘zwak’ te klinken, maar ben ook blij dat er niet geoordeeld wordt als ik weet eens (vreemde) gedachten heb. Als ik hier iets goeds uit heb gehaald: gevoelens uiten en om hulp durven te vragen aan mensen om mij heen. Dat had ik geleerd bij mijn vriend maar verder deed ik het bij niemand. Voelt goed om dat nu te kunnen en niet steeds sterk te willen zijn.
En iedereen zegt hetzelfde als jullie: er komen echt betere tijden aan. Daar hou ik aan vast.
Vandaag zei een vriendin, wat een sukkel waarschijnlijk is dat van z’n ouders ook gelogen, dat zij je niet accepteren en dat hij daarom zo kapot was. En het dus volledig zijn eigen keus/twijfel was. Wat ik soms ook dacht, maar zij zei het hardop. Daar schrok ik best van, want, dan komt het op mij over alsof hij het nog een keer met mij moest proberen om erachter te komen dat hij haar wilt. Best pijnlijk. Dat voelt wel als een afwijzing, waarom wil hij wel met haar trouwen en niet met mij? Waarom ben ik de keus niet? Ze lijkt me verder ook oprecht een leuk meisje, dus ik snap het ergens ook wel. Maar toch..
Ik weet dat ik er niet aan moet denken en focussen op wat ik wil,
maar die gedachte flitste weer voorbij..Ik moet echt minder onzeker worden, en dit wakkerde het weer even bij me aan. Genoeg dingen om aan te werken weer.
Ik ga de aanbevolen boeken halen, bedankt voor de tips! Het doet me oprecht goed om hier van me af te schrijven. Ik ben soms bang om niet al te ‘zwak’ te klinken, maar ben ook blij dat er niet geoordeeld wordt als ik weet eens (vreemde) gedachten heb. Als ik hier iets goeds uit heb gehaald: gevoelens uiten en om hulp durven te vragen aan mensen om mij heen. Dat had ik geleerd bij mijn vriend maar verder deed ik het bij niemand. Voelt goed om dat nu te kunnen en niet steeds sterk te willen zijn.
donderdag 18 februari 2021 om 23:52
TO ik snap dat het heel rot is omdat het nog zo vers is en hij meteen met iemamd anders is. Probeer alleen niet zo na te denken over wat het had kunnen zijn. Je schrijff dat je gisteren slecht droomde en dan normaal dicht tegen hem aan kroop maar het je nu pas besefte terwijl dat gisteren gebeurd was. Probeer jezelf een beetje uit deze put te trekken want als het besef niet gisteren direct kwam komt het dus omdat je nu alles zo vreselijk overdenkt.
Probeer niet te denken aan wat je had en wat het had kunnen zijn. Je kunt de situatie niet veranderen hij wil niet meer.
Ik heb je andere topic toen gelezen en had toen al een beetje mijn twijfels. Een relatie hoort leuk te zijn. Een 1e break is er vaak niet voor niks. De weerstand van zijn ouders maakt het er niet makkelijker op om een goede relatie op te bouwen en ook de rol van jouw ouders drukte een stempel op jullie relatie. Dit kun je eigenlijk geen gelukkige relatie noemen toch als je er van een afstand naar kijkt?
Probeer je daar aanvast te houden. Een relatie hoort fijn te zijn en zonder al te hoge bergen om in het begin te beklimmen.
Gun hem niet dat jij je nu zo voelt, plan leuke dingen en bedenk als je je rot voelt, dit gun ik hem niet. Plan wat leuks met een vriendin, vdoe leuke kleding aan, je haar leuk en straal Voel je meer waard als hoe je je nu voelt.
Probeer niet te denken aan wat je had en wat het had kunnen zijn. Je kunt de situatie niet veranderen hij wil niet meer.
Ik heb je andere topic toen gelezen en had toen al een beetje mijn twijfels. Een relatie hoort leuk te zijn. Een 1e break is er vaak niet voor niks. De weerstand van zijn ouders maakt het er niet makkelijker op om een goede relatie op te bouwen en ook de rol van jouw ouders drukte een stempel op jullie relatie. Dit kun je eigenlijk geen gelukkige relatie noemen toch als je er van een afstand naar kijkt?
Probeer je daar aanvast te houden. Een relatie hoort fijn te zijn en zonder al te hoge bergen om in het begin te beklimmen.
Gun hem niet dat jij je nu zo voelt, plan leuke dingen en bedenk als je je rot voelt, dit gun ik hem niet. Plan wat leuks met een vriendin, vdoe leuke kleding aan, je haar leuk en straal Voel je meer waard als hoe je je nu voelt.
zondag 21 februari 2021 om 22:50
Dankjewel Nanouk, je hebt zeker gelijk ik ben alles heel erg aan het overdenken. Dat doe ik vooral op momenten dat ik alleen ben. En klopt, ik betwijfel sowieso of onze relatie uiteindelijk goed uitgepakt had. Maar een eerlijke kans, of een eerlijke afsluiting, dat had ik echt wel verdiend. Op een ''normale'' manier uit elkaar gaan, met eerlijkheid, zou pijn doen, maar echt stukken minder dan dit. En zou (denk ik) ook beter te verwerken zijn. Nu lijkt het, zoals ik eerder al genoemd heb, dat ik meerdere dingen moet verwerken.
Dit weekend veel met anderen geweest, dan gaat het wel oke. In slaap komen lukt nu ook wel. Maar vindt heel lastig om in slaap te komen als ik wakker word in de avond, en dat gebeurt iedere avond wel. Of doordat ik droom (over hem), of zomaar. En dan pieker ik mij weer suf, probeer het af te schrijven, maar de knoop in de maag blijft. Ik probeer dan een serie op te zetten, ik val sneller in slaap met geluid. Maar als ik met iemand anders slaap (een vriendin) kan dat niet. Iemand hier tips voor?
Ik voelde me vandaag ook wel erg verdrietig. In de middag wezen wandelen met vriendin en ging rond 7 naar mijn ouders. Maar tussen 5 en 7 was het wel moeilijk. Iedereen buiten met het mooie weer, veel koppels. En ik alleen. Sowieso vind ik de zondagen lastig, want dat was ''onze'' dag. Samen de week afsluiten, samen op de bank. Het zou ergens toch rustiger voelen als ik wist dat hij hetzelfde mee zou maken, ook alleen op de bank. Maar hij heeft al meteen vervanging en hoeft niet mijn pijn te voelen..Dat wringt nog steeds.
En nu ook weer de avondklok verlengd, vindt dat toch echt lastig. Vooral in deze periode. Juist nu zou het fijn zijn om met hem samen geweest te zijn. Een vriendin zei ook, wel extra naar dat die het uitgemaakt heeft in deze periode (niet dat hij vanwege deze reden moest wachten). Maar het maakt het wel extra lastig. Ik ben ook sowieso niet iemand die vroeg slaapt, nooit gekund. De avonden / nachten blijven vreselijk..
Verder is social media nog steeds een probleem, ik heb nog te vaak de drang om op haar profiel te kijken. Ik hoop dat ze snel weer privé gaat, zodat ik het niet kan zien. Verder ben ik, vind ik, nog teveel bezig met hen, wat zijn ze aan het doen. Zijn er al stappen gezet etc. Dit doe ik ook op momenten dat ik me wat zwakker voel. Ik gun hem dit echt niet, maar die gedachten komen..Dan voel ik me weer verdrietig dat onze toekomstplannen er niet meer zijn. Dat ik alles 'alleen' moet doen.
Verder probeer ik gebruik te maken van de momenten dat ik me wel beter voel, door te lezen, wandelen, muziek op te zetten en te solliciteren. En vooral vast te houden aan het idee dat dit een proces is, alles hoort erbij en ik moet het omarmen. Het huilen niet proberen binnen te houden, en niet constant sterk te willen zijn. Dat hoeft niet.
Ik hou vast aan jullie woorden, dat het echt wel een keer goed komt.
Dit weekend veel met anderen geweest, dan gaat het wel oke. In slaap komen lukt nu ook wel. Maar vindt heel lastig om in slaap te komen als ik wakker word in de avond, en dat gebeurt iedere avond wel. Of doordat ik droom (over hem), of zomaar. En dan pieker ik mij weer suf, probeer het af te schrijven, maar de knoop in de maag blijft. Ik probeer dan een serie op te zetten, ik val sneller in slaap met geluid. Maar als ik met iemand anders slaap (een vriendin) kan dat niet. Iemand hier tips voor?
Ik voelde me vandaag ook wel erg verdrietig. In de middag wezen wandelen met vriendin en ging rond 7 naar mijn ouders. Maar tussen 5 en 7 was het wel moeilijk. Iedereen buiten met het mooie weer, veel koppels. En ik alleen. Sowieso vind ik de zondagen lastig, want dat was ''onze'' dag. Samen de week afsluiten, samen op de bank. Het zou ergens toch rustiger voelen als ik wist dat hij hetzelfde mee zou maken, ook alleen op de bank. Maar hij heeft al meteen vervanging en hoeft niet mijn pijn te voelen..Dat wringt nog steeds.
En nu ook weer de avondklok verlengd, vindt dat toch echt lastig. Vooral in deze periode. Juist nu zou het fijn zijn om met hem samen geweest te zijn. Een vriendin zei ook, wel extra naar dat die het uitgemaakt heeft in deze periode (niet dat hij vanwege deze reden moest wachten). Maar het maakt het wel extra lastig. Ik ben ook sowieso niet iemand die vroeg slaapt, nooit gekund. De avonden / nachten blijven vreselijk..
Verder is social media nog steeds een probleem, ik heb nog te vaak de drang om op haar profiel te kijken. Ik hoop dat ze snel weer privé gaat, zodat ik het niet kan zien. Verder ben ik, vind ik, nog teveel bezig met hen, wat zijn ze aan het doen. Zijn er al stappen gezet etc. Dit doe ik ook op momenten dat ik me wat zwakker voel. Ik gun hem dit echt niet, maar die gedachten komen..Dan voel ik me weer verdrietig dat onze toekomstplannen er niet meer zijn. Dat ik alles 'alleen' moet doen.
Verder probeer ik gebruik te maken van de momenten dat ik me wel beter voel, door te lezen, wandelen, muziek op te zetten en te solliciteren. En vooral vast te houden aan het idee dat dit een proces is, alles hoort erbij en ik moet het omarmen. Het huilen niet proberen binnen te houden, en niet constant sterk te willen zijn. Dat hoeft niet.
Ik hou vast aan jullie woorden, dat het echt wel een keer goed komt.
zondag 21 februari 2021 om 23:11
Zag net trouwens ook weer een sms'je van een paar dagen voordat het uit ging. Had deze nog niet verwijderd. Het was gewoon een bericht van voicemail dat ik twee gemiste oproepen van hem had. Het bracht me terug naar het gesprek dat we hadden. Hij belde mij en we hadden een fijn gesprek, dat hij me mist, het fijn had met mij en hoopt dat we eruit komen. En van me houdt en graag mijn stem hoort.
En toch een paar dagen later mij dit aandoen, ik snap het niet, zal het nooit snappen. Maar het bracht me weer even terug naar de tijden dat ik hoop had, liefde voelde en een toekomst met hem zag. Ondanks de moeilijkheden. En dat doet weer zo'n pijn, dus tranen komen ook weer..
Ik geloof dat hij heel veel van me heeft gehouden, ik wil dat blijven geloven, hoeveel moeilijk het ook dan te begrijpen is dat hij me dit kan aandoen. De tweede keer weer een relatie beginnen was achteraf gewoon niet erg slim. Dan had ik tenminste nog de ''eerste'' relatie kunnen afsluiten met het idee dat ik een fijne man heb gehad. Want dat was hij toen ook, ondanks dat ik toen teveel twijfels had, hij was zo gek op mij. Mja..
Ik gunde hem het geluk, de rust, ik wilde ook niet dat hij hier mentaal aan onder door ging. En dan doet hij toch zoiets. Hij had sowieso niet gewild dat ik erachter kwam, daarom mij ook overal van verwijderd, maar dat maakt het zeker niet goed. Ach..
Het heeft zeker geen nut om alles weer naar boven te halen, maar dat deed dit sms'je even met mij.
En toch een paar dagen later mij dit aandoen, ik snap het niet, zal het nooit snappen. Maar het bracht me weer even terug naar de tijden dat ik hoop had, liefde voelde en een toekomst met hem zag. Ondanks de moeilijkheden. En dat doet weer zo'n pijn, dus tranen komen ook weer..
Ik geloof dat hij heel veel van me heeft gehouden, ik wil dat blijven geloven, hoeveel moeilijk het ook dan te begrijpen is dat hij me dit kan aandoen. De tweede keer weer een relatie beginnen was achteraf gewoon niet erg slim. Dan had ik tenminste nog de ''eerste'' relatie kunnen afsluiten met het idee dat ik een fijne man heb gehad. Want dat was hij toen ook, ondanks dat ik toen teveel twijfels had, hij was zo gek op mij. Mja..
Ik gunde hem het geluk, de rust, ik wilde ook niet dat hij hier mentaal aan onder door ging. En dan doet hij toch zoiets. Hij had sowieso niet gewild dat ik erachter kwam, daarom mij ook overal van verwijderd, maar dat maakt het zeker niet goed. Ach..
Het heeft zeker geen nut om alles weer naar boven te halen, maar dat deed dit sms'je even met mij.
maandag 22 februari 2021 om 14:17
Zondagen vond ik ook het moeilijkste toen mijn relatie net over was. Maar je bent er weer een door gekomen 
Heb je de foto's inmiddels van je telefoon gehaald? Door dat smsje zie je wel weer hoeveel een klein snippertje informatie kan ophalen aan gevoelens en herinneringen.
Ben je iemand die motivatie kan halen uit het hebben van een doel? Dan zou je bijvoorbeeld een 30 day yoga challenge of zoiets kunnen doen, en die doe je dan elke dag 's avonds, rond de tijd die je het lastigste vind door te komen. Dat geeft misschien wat houvast en dan kun je een voldaan gevoel krijgen dat je de challenge weet vol te houden.
Oh en 's nachts oortjes in doen, gewoon een simpel setje kleine oordopjes kopen en die aan je telefoon koppelen (hoe kleiner, hoe fijner het ligt). Kun je vanalles kijken en luisteren zonder dat iemand er last van heeft. En als je in slaap valt gaan ze vanzelf uit.
Heb je de foto's inmiddels van je telefoon gehaald? Door dat smsje zie je wel weer hoeveel een klein snippertje informatie kan ophalen aan gevoelens en herinneringen.
Ben je iemand die motivatie kan halen uit het hebben van een doel? Dan zou je bijvoorbeeld een 30 day yoga challenge of zoiets kunnen doen, en die doe je dan elke dag 's avonds, rond de tijd die je het lastigste vind door te komen. Dat geeft misschien wat houvast en dan kun je een voldaan gevoel krijgen dat je de challenge weet vol te houden.
Oh en 's nachts oortjes in doen, gewoon een simpel setje kleine oordopjes kopen en die aan je telefoon koppelen (hoe kleiner, hoe fijner het ligt). Kun je vanalles kijken en luisteren zonder dat iemand er last van heeft. En als je in slaap valt gaan ze vanzelf uit.
maandag 22 februari 2021 om 14:29
Wat vervelend voor je dat het zo is gelopen en dat jij je nu zo moet voelen. Helaas is op dit moment tijd de enige oplossing. Dit gevoel waait niet zomaae voorbij. Het is natuurlijk eng om nu een andere kant op te gaan, ondanks dat die beter is. Er waren fijne momenten maar er komen zeker betere momenten op je pad. Wat ik je kan meegeven is dat je vanaf nu helemaal op jezelf moet gaan focussen. Dat betekend niet dat de pijn in 1 klap weg is, maar beetje per beetje zal dit lukken. Ga je verdiepen in jezelf. Wie ben ne, wat wil je en al helemaal wat verdien je. Als het je te veel word, ga lekker wandelen. Fijne rustige muziek op en luchtig over de zaken proberen te denken. Dit zal steeds beter lukken. Pak een goed boek om je zelfvertrouwen te boosten, probeer elke dag je fijn te douchen, en jezeld te verwennen. Ondanks dat het misschien moeilijk is. Koop een lekker gezichtsmasker, haar masker, een nieuwe mascara of kook een lekkere gezonde lunch. Dit zijn kleine dingen, maar grootte dingen voor jezelf om jezelf wat meer liefde te geven. Focus je op vrienden en familie. Langzaam aan, zal het beter gaan. En vooral veel praten. De situatie kan je niet veranderen maar wel wat je voor jezelf doet! Hou je hoofd omhoog en zorg super goed voor jezelf! Uiteindelijk komt alles op zijn pootjes terechr, zal je ziels gelukkig zijn met jezelf waardoor je uiteindelijk een goede partner treft die wel inziet wat voor fantastisch persoon je bent!
