Relaties
alle pijlers
Weinig/geen vrienden kletstopic
dinsdag 5 januari 2021 om 10:58
Ik zie het onderwerp hier zo vaak voorbij komen dat ik dacht dat anderen misschien ook wel behoefte hebben om hun ei kwijt te kunnen. Niet perse zozeer over het hebben van weinig vrienden (mag uiteraard wel) of als doel om vriendinnen te zoeken, maar gewoon om het bespreken van dagelijkse dingetjes of even spuien van wat dan ook.
Mij situatie: ik ben nu 35 en ik merk dat ik uit 'eerdere levensfases' geen echte vrienden heb overgehouden. Op de basisschool/middelbare had ik geen hechte vriendschappen en ik ben sinds mijn studietijd bovendien vaak verhuisd. Tijdens mijn studie altijd wel goede vriendschappen gehad maar die zijn bijna allemaal verwaterd. Volgens mij heeft dit verschillende oorzaken, zoals afstand, uit elkaar groeien qua interesses of minder prioriteit van een kant. Ik besef me wel goed dat bij al mijn verwaterde vriendschappen ik de gemeenschappelijke factor ben, dus mijn gedrag/karakter er zeker mee te maken heeft. Ik ben bijvoorbeeld geen groepspersoon en ik haal dus ook geen voldoening uit afspreken in groepen, terwijl dat in sommige vriendschappen wel de norm is.
Ik voel me niet echt eenzaam, ik heb een relatie en prima band met familie, maar het voelt toch soms kwetsbaar en alleen. Ik heb wel wat mensen die ik af en toe app en 1/2 keer per jaar zie, maar daar blijft het bij.
In topics over dit onderwerp zie ik vaak tips voorbij komen om nieuwe mensen te ontmoeten, maar daar zit het hem niet in. Normaal gesproken ontmoet ik genoeg mensen via sport, werk, zwangerschapsgym, maar alles blijft hangen op niveau kennissen.
Anyway, daar hoeft het wat mij betreft dus niet over te gaan maar ik zie wel als er mensen aan willen sluiten.
Mij situatie: ik ben nu 35 en ik merk dat ik uit 'eerdere levensfases' geen echte vrienden heb overgehouden. Op de basisschool/middelbare had ik geen hechte vriendschappen en ik ben sinds mijn studietijd bovendien vaak verhuisd. Tijdens mijn studie altijd wel goede vriendschappen gehad maar die zijn bijna allemaal verwaterd. Volgens mij heeft dit verschillende oorzaken, zoals afstand, uit elkaar groeien qua interesses of minder prioriteit van een kant. Ik besef me wel goed dat bij al mijn verwaterde vriendschappen ik de gemeenschappelijke factor ben, dus mijn gedrag/karakter er zeker mee te maken heeft. Ik ben bijvoorbeeld geen groepspersoon en ik haal dus ook geen voldoening uit afspreken in groepen, terwijl dat in sommige vriendschappen wel de norm is.
Ik voel me niet echt eenzaam, ik heb een relatie en prima band met familie, maar het voelt toch soms kwetsbaar en alleen. Ik heb wel wat mensen die ik af en toe app en 1/2 keer per jaar zie, maar daar blijft het bij.
In topics over dit onderwerp zie ik vaak tips voorbij komen om nieuwe mensen te ontmoeten, maar daar zit het hem niet in. Normaal gesproken ontmoet ik genoeg mensen via sport, werk, zwangerschapsgym, maar alles blijft hangen op niveau kennissen.
Anyway, daar hoeft het wat mij betreft dus niet over te gaan maar ik zie wel als er mensen aan willen sluiten.
woensdag 17 februari 2021 om 18:46
Dat twijfelen aan mezelf herken ik. Bij mijn 2 laatst verbroken vriendschappen was het wel zo dat ik minder initiatief nam en zij daarover klaagden. Maar de een zei vaak op het laatst af en de ander ging me claimen. Dat gaf ik ook aan, maar dan nog vonden ze dat de fout vooral bij mij lag. Dan ben ik er klaar mee, als de ander zijn/haar eigen aandeel niet wil zien.Elfje* schreef: ↑17-02-2021 13:06Als een vriendschap verwaterd dan ga ik zeker twijfelen aan mezelf. Maar ik ben twee keer tot de conclusie gekomen dat het niet aan mij lag dat het verwaterde, maar aan we ander. Ik wil niet altijd degene zijn die contact opneemt. En ik zei ook niet vaak een afspraak op z'n laatst af.
Zeker zonde. Maar het is ook leuk als de ander ook in mij geïnteresseerd is.
woensdag 17 februari 2021 om 20:16
hondenmens,
Dat is voor mij ook wel herkenbaar.
Soms heb ik ook wel moeite om initiatief te nemen.
Ook omdat ik best wel op mezelf kan zijn.
En ook heb ik ook wel last gehad van claimgedrag.
Dat kan ook best vervelend zijn.
Voor mij zou het ook wel klaar zijn, als mensen hun aandeel niet willen zien en alleen maar met het vingertje naar een ander lopen te wijzen
Dat is voor mij ook wel herkenbaar.
Soms heb ik ook wel moeite om initiatief te nemen.
Ook omdat ik best wel op mezelf kan zijn.
En ook heb ik ook wel last gehad van claimgedrag.
Dat kan ook best vervelend zijn.
Voor mij zou het ook wel klaar zijn, als mensen hun aandeel niet willen zien en alleen maar met het vingertje naar een ander lopen te wijzen
vrijdag 19 februari 2021 om 18:59
Hè bah. Ik merk dat ik wat unhappy ben nu er een redelijk zonnig weekend voor de deur staat.. normaal hang ik veel op de bank in het weekend maar dat voelt nu een beetje zonde. Maar aan de andere kant kan ik wel gaan wandelen of fietsen maar dat voelt ook zo nutteloos want alleen is ook maar alleen... Collega's hadden de grootste plannen met gezin of vrienden.. Hoe gaan jullie je dit weekend vermaken?
vrijdag 19 februari 2021 om 19:43
Wat vervelend Lola. 
Ik ga zaterdag wat opruimen en wandelen/fietsen met m’n vriend, zondag heb ik afgesproken met m’n moeder. Heb je misschien een tuin/balkon, dat je lekker buiten kan zitten en een boekje kan lezen of zo? Vorig jaar in het begin van de lockdown kwam ik eigenlijk nauwelijks op straat, maar heb toen wel enorm veel in de tuin gezeten/gewerkt om toch nog een beetje buiten te zijn. Inmiddels ga ik elke dag wel een rondje lopen, want het toch wel lekker om er even uit te zijn. Als m’n vriend niet mee kan zet ik een muziekje/podcast/audioboek aan, of ik bel m’n moeder.
Ik ga zaterdag wat opruimen en wandelen/fietsen met m’n vriend, zondag heb ik afgesproken met m’n moeder. Heb je misschien een tuin/balkon, dat je lekker buiten kan zitten en een boekje kan lezen of zo? Vorig jaar in het begin van de lockdown kwam ik eigenlijk nauwelijks op straat, maar heb toen wel enorm veel in de tuin gezeten/gewerkt om toch nog een beetje buiten te zijn. Inmiddels ga ik elke dag wel een rondje lopen, want het toch wel lekker om er even uit te zijn. Als m’n vriend niet mee kan zet ik een muziekje/podcast/audioboek aan, of ik bel m’n moeder.
vrijdag 19 februari 2021 om 19:55
donderdag 11 maart 2021 om 21:36
Hallo beste mensen,
Hoe gaat het met jullie?
De laatste tijd spreek ik weinig af met vrienden, kennissen etc.
Eigenlijk vind ik dit helemaal niet erg.
Heb eigenlijk niet zoveel zin ook steeds in deze 'verplichtingen'.
Mijn vriendenkring is de laatste jaren sowieso uitgedund geraakt.
Ook dat vind ik niet erg.
Sommige contacten hebben mij best veel energie gekost en bezorgden mij ook best veel irritaties.
En soms heb ik me zelfs afgevraagd waarom ik deze überhaupt ben aangegaan.
Het probleem met mij is ook dat ik veel te meegaand ben geweest in het verleden en altijd maar deed alsof ik alles wel best leek te vinden.
Daar stap ik wel steeds meer vanaf en dit pleasegedrag kwam mij dan ook echt helemaal de keel uit.
Probeer wat dat betreft wel opener, directer en ook eerlijker te zijn.
En ik wil me niet steeds langer maar verschuilen achter een masker van angst, onzekerheid etc.
Hoe gaat het met jullie sociale contacten?
Hoe gaat het met jullie?
De laatste tijd spreek ik weinig af met vrienden, kennissen etc.
Eigenlijk vind ik dit helemaal niet erg.
Heb eigenlijk niet zoveel zin ook steeds in deze 'verplichtingen'.
Mijn vriendenkring is de laatste jaren sowieso uitgedund geraakt.
Ook dat vind ik niet erg.
Sommige contacten hebben mij best veel energie gekost en bezorgden mij ook best veel irritaties.
En soms heb ik me zelfs afgevraagd waarom ik deze überhaupt ben aangegaan.
Het probleem met mij is ook dat ik veel te meegaand ben geweest in het verleden en altijd maar deed alsof ik alles wel best leek te vinden.
Daar stap ik wel steeds meer vanaf en dit pleasegedrag kwam mij dan ook echt helemaal de keel uit.
Probeer wat dat betreft wel opener, directer en ook eerlijker te zijn.
En ik wil me niet steeds langer maar verschuilen achter een masker van angst, onzekerheid etc.
Hoe gaat het met jullie sociale contacten?
donderdag 11 maart 2021 om 22:21
Hier alles wel goed eigenlijk. Heb een paar weekjes vrij gehad van werk en ben weer helemaal opgeladen. Ik spreek ook niet zoveel met mensen af, en als ik afspreek dan is het meestal om te wandelen. Een paar collega’s hebben wel weer voorgesteld om elkaar weer eens op het kantoor te zien, dus dat is wel leuk en dat ga ik misschien binnenkort ook wel eens doen. Op zich mis ik de sociale contacten niet zo de laatste tijd. De eerste tekenen van de lente trekken me uit m’n winterdip, ik wandel nu lekker elke ochtend (in m’n eentje) om wakker te worden, en als we ergens in de zomer weer de maatregelen wat kunnen versoepelen, dan heb ik daar wel vrede mee.
vrijdag 19 maart 2021 om 19:29
Herkenbaar dit alles. 'Vroeger' ook veel met een grote vriendengroep geweest, wekelijks meerdere keren afspreken. Dan komen er relaties, kinderen... en dan verwaterd alles in een rap tempo. Carrière, gezin, noem maar op. Iedereen heeft het 'druk', alles moet vooraf ingepland en gekaderd worden. Jammer. Ik heb het hier precies hetzelfde. Ik besef wel dat veel vriendschappelijk tijdelijk zijn, sommige blijven lang in je leven, sommige niet. Een enkeling blijft hangen, maar zal ook minder frequent zijn. Helaas.
vrijdag 19 maart 2021 om 20:15
Ik zou dit zelf geschreven kunnen hebben. Ik baalde dat ik tot half 4 moest werken, toen ik thuiskwam ben ik meteen gaan wandelen
Zo fijn die zon.Ik heb ook te weinig gewandeld afgelopen tijd. Ik wil dat toch wat meer op gaan pakken komende tijd.
vrijdag 19 maart 2021 om 23:52
zaterdag 20 maart 2021 om 13:40
Tijdens de jarenlange mantelzorg voor mijn vader had ik heel weinig tijd voor vrienden. Ik ben redelijk extrovert en maak makkelijk contact maar door de zorg had ik gewoon amper tijd om fysiek af te spreken. Dat heeft toch voor afstand gezorgd.
Hoewel ik na overlijden van mijn vader juist van mensen waar ik het moet van verwachtte wel steun kreeg. Ik voel ook wel het gebrek aan vriendschap maar ik geloof in vriendschap door dik en dun en het heeft dus mooi opgeruimd. Normaal was ik de steunende pilaar en als ik dat in moeilijke tijden dan niet maar een klein beetje terugkrijg dan houdt het op. Ik zie het (na Corona) als een mooie gelegenheid nieuwe vriendschappen op te bouwen al merk ik wel dat dat nu veel moeilijker is dan als twintiger
Hoewel ik na overlijden van mijn vader juist van mensen waar ik het moet van verwachtte wel steun kreeg. Ik voel ook wel het gebrek aan vriendschap maar ik geloof in vriendschap door dik en dun en het heeft dus mooi opgeruimd. Normaal was ik de steunende pilaar en als ik dat in moeilijke tijden dan niet maar een klein beetje terugkrijg dan houdt het op. Ik zie het (na Corona) als een mooie gelegenheid nieuwe vriendschappen op te bouwen al merk ik wel dat dat nu veel moeilijker is dan als twintiger
maandag 22 maart 2021 om 11:38
Vaak vraag ik mij best wel af hoe het zover heeft kunnen komen dat bepaalde vriendschappen de afgelopen jaren (en ook in het verleden) zo spaak hebben kunnen lopen.
Sommige contacten hebben mij echt waanzinnig veel energie gekost.
Wel besef ik mij terdege dat ik mezelf te lang op een verkeerde manier heb weggecijferd en me te onderdanig en pleasend heb opgesteld.
Een beetje op een manier van 'sorry dat ik besta'.
Deze houding is niet goed geweest en veelal heb ik bepaalde mensen het gevoel gegeven dat ik alles wel 'best' vond.
Er werd dan ook dikwijls over mijn grenzen gegaan en ik had vaak het gevoel dat ik in situaties belande waar ik niet gelukkig van werd.
Hiermee bedoel ik dat sommige mensen mij dingen lieten doen, die ik eigenlijk niet wilde.
Doordat ik geen 'nee' durfde te zeggen en geen tegengas gaf, liet ik het toch gebeuren.
Deze sub-assertieve houding heeft mij vaak opgebroken.
Probeer hier wel aan te werken, maar het gaat in kleine stapjes.
Bewustwording hierin is er wel, maar in de praktijk kunnen er zich nog steeds moeilijke situaties voordoen.
Sommige contacten hebben mij echt waanzinnig veel energie gekost.
Wel besef ik mij terdege dat ik mezelf te lang op een verkeerde manier heb weggecijferd en me te onderdanig en pleasend heb opgesteld.
Een beetje op een manier van 'sorry dat ik besta'.
Deze houding is niet goed geweest en veelal heb ik bepaalde mensen het gevoel gegeven dat ik alles wel 'best' vond.
Er werd dan ook dikwijls over mijn grenzen gegaan en ik had vaak het gevoel dat ik in situaties belande waar ik niet gelukkig van werd.
Hiermee bedoel ik dat sommige mensen mij dingen lieten doen, die ik eigenlijk niet wilde.
Doordat ik geen 'nee' durfde te zeggen en geen tegengas gaf, liet ik het toch gebeuren.
Deze sub-assertieve houding heeft mij vaak opgebroken.
Probeer hier wel aan te werken, maar het gaat in kleine stapjes.
Bewustwording hierin is er wel, maar in de praktijk kunnen er zich nog steeds moeilijke situaties voordoen.
maandag 22 maart 2021 om 12:15
Hoi allemaal,
Ik wil hier ook even meeschrijven.
Eigenlijk had ik altijd best veel vrienden. Nog steeds heb ik een vriendengroep die zichzelf als ''beste vrienden'' omschrijft.
Maar eigenlijk, gaat het nergens meer over. Een vriend viert normaal in juni altijd zijn verjaardag, en dan moet zijn vader altijd een zwemelige foto maken onder het motto ''die jongens kwamen hier toen ze vijf waren, en nu ze 31 zijn nog steeds, zo hecht. Echte vrienden''.
Alleen het is eigenlijk vrij oppervlakkig. We spreken alleen af als groep, en dan bij dingen buitenshuis, zoals voetbalwedstrijden, een café, noem maar op. Nu dat allemaal dicht is en je niet in groepsverband mag afspreken, merk je dat er eigenlijk niks van overblijft dan alleen maar een beetje whatsappen in de groeps-chat. Ik probeer wel eens 1 op 1 af te spreken, of buiten, maar weinig animo.
Een andere vriend is samen met zijn vriendin de hele winter vertrokken naar het vakantiehuis in Portugal van haar ouders. Het enige wat je af en toe door krijgt is een foto van hoe mooi het weer daar is, maar een persoonlijk en wederkerig gesprek zit er niet echt in..
Heb verder nog wel één vriend bij wie ik regelmatig in het weekend ga eten. Maar soms voelt dat ook wel vrij knullig. Hij heeft een grote familie, veel neven, een relatie en een kindje, en ondertussen wordt het wel pijnlijk dat ik op afroep beschikbaar ben. Dan is het twee weken geleden dat ik hem heb gesproken, heeft hij in de tussentijd vanalles gedaan en ik vrijwel niks, behalve gewerkt.
Idem dito met mijn zusjes. Die zitten gewoon volop te skypen met vriendinnen, spreken in kleiner verband af. Gaan weekendjes weg met hun vriendjes. Maar ik heb nooit echt iets te melden...
Ik wil hier ook even meeschrijven.
Eigenlijk had ik altijd best veel vrienden. Nog steeds heb ik een vriendengroep die zichzelf als ''beste vrienden'' omschrijft.
Maar eigenlijk, gaat het nergens meer over. Een vriend viert normaal in juni altijd zijn verjaardag, en dan moet zijn vader altijd een zwemelige foto maken onder het motto ''die jongens kwamen hier toen ze vijf waren, en nu ze 31 zijn nog steeds, zo hecht. Echte vrienden''.
Alleen het is eigenlijk vrij oppervlakkig. We spreken alleen af als groep, en dan bij dingen buitenshuis, zoals voetbalwedstrijden, een café, noem maar op. Nu dat allemaal dicht is en je niet in groepsverband mag afspreken, merk je dat er eigenlijk niks van overblijft dan alleen maar een beetje whatsappen in de groeps-chat. Ik probeer wel eens 1 op 1 af te spreken, of buiten, maar weinig animo.
Een andere vriend is samen met zijn vriendin de hele winter vertrokken naar het vakantiehuis in Portugal van haar ouders. Het enige wat je af en toe door krijgt is een foto van hoe mooi het weer daar is, maar een persoonlijk en wederkerig gesprek zit er niet echt in..
Heb verder nog wel één vriend bij wie ik regelmatig in het weekend ga eten. Maar soms voelt dat ook wel vrij knullig. Hij heeft een grote familie, veel neven, een relatie en een kindje, en ondertussen wordt het wel pijnlijk dat ik op afroep beschikbaar ben. Dan is het twee weken geleden dat ik hem heb gesproken, heeft hij in de tussentijd vanalles gedaan en ik vrijwel niks, behalve gewerkt.
Idem dito met mijn zusjes. Die zitten gewoon volop te skypen met vriendinnen, spreken in kleiner verband af. Gaan weekendjes weg met hun vriendjes. Maar ik heb nooit echt iets te melden...
maandag 22 maart 2021 om 12:53
Oeh, dit is wel herkenbaar.Ronin76 schreef: ↑22-03-2021 11:38Vaak vraag ik mij best wel af hoe het zover heeft kunnen komen dat bepaalde vriendschappen de afgelopen jaren (en ook in het verleden) zo spaak hebben kunnen lopen.
Sommige contacten hebben mij echt waanzinnig veel energie gekost.
Wel besef ik mij terdege dat ik mezelf te lang op een verkeerde manier heb weggecijferd en me te onderdanig en pleasend heb opgesteld.
Een beetje op een manier van 'sorry dat ik besta'.
Deze houding is niet goed geweest en veelal heb ik bepaalde mensen het gevoel gegeven dat ik alles wel 'best' vond.
Er werd dan ook dikwijls over mijn grenzen gegaan en ik had vaak het gevoel dat ik in situaties belande waar ik niet gelukkig van werd.
Hiermee bedoel ik dat sommige mensen mij dingen lieten doen, die ik eigenlijk niet wilde.
Doordat ik geen 'nee' durfde te zeggen en geen tegengas gaf, liet ik het toch gebeuren.
Deze sub-assertieve houding heeft mij vaak opgebroken.
Probeer hier wel aan te werken, maar het gaat in kleine stapjes.
Bewustwording hierin is er wel, maar in de praktijk kunnen er zich nog steeds moeilijke situaties voordoen.
heb je een voorbeeld, van dingen waar mensen over je grens gingen?
Moet eerlijk bekennen dat ik dit soort gedrag bij mezelf juist zie als : mezelf flexibel opstellen, en gewoon een gemakkelijk/fijn persoon zijn en niet te veel meedoen aan ''machtsspelletjes''. Maar ergens kan je het ook zo uitleggen dat ik misschien te veel ''best'' vind.
Ben benieuwd waar die grens eigenlijk ligt.
Moet wel zeggen dat ik nu bijvoorbeeld 30 ben en minder ''trots/ego'' heb dan toen ik 20 was. Dat zag ik eigenlijk altijd als iets positiefs, maar het moet ook niet te ver doordraven waardoor je jezelf op een bepaalde manier gaat laten behandelen.
maandag 22 maart 2021 om 13:45
Welkom Sodermalm!
Allen: Ik heb een voorbije "vriendin" geblokkeerd op Facebook. De vriendschap was al sinds vorig jaar over, maar ze stuurde me nog steeds berichtjes op Facebook. Meestal veroordelend en verwijtend over hoe ik denk en mijn manier van leven. Als ik zei dat vervelend te vinden was ik degene die moeilijk deed en het verkeerd opvatte. Zij gaf zogenaamd alleen maar tips. De druppel was afgelopen weekend. Ze beweert dat mensen in het dorp tegen haar zeggen dat ik zo zielig overkom. Ik denk dat ze dit verzint, maar je weet nooit. In elk geval, ik heb schoon genoeg van haar.
Allen: Ik heb een voorbije "vriendin" geblokkeerd op Facebook. De vriendschap was al sinds vorig jaar over, maar ze stuurde me nog steeds berichtjes op Facebook. Meestal veroordelend en verwijtend over hoe ik denk en mijn manier van leven. Als ik zei dat vervelend te vinden was ik degene die moeilijk deed en het verkeerd opvatte. Zij gaf zogenaamd alleen maar tips. De druppel was afgelopen weekend. Ze beweert dat mensen in het dorp tegen haar zeggen dat ik zo zielig overkom. Ik denk dat ze dit verzint, maar je weet nooit. In elk geval, ik heb schoon genoeg van haar.
maandag 22 maart 2021 om 17:42
Dat ligt vaak heel gecompliceerd.
Althans voor mijn gevoel dan.
Sommige mensen konden op den duur ook te dichtbij komen en/of zich teveel overal mee bemoeien.
Ook icm bazig, dominant en/of horkerig gedrag.
Zelf ben ik niet echt dominant oid en/of stevig en zelfverzekerd in mijn communicatie en dat vind ik ergens wel heel vervelend.
Laat te snel over me heen lopen en durf vaak niet echt van me af te bijten.
Een voorbeeld die ik kan benoemen (en trouwens ooit reeds eerder benoemd heb hier) is met iemand die voortdurend met mij naar de sauna wilde.
En dat niet voor een avondje, maar gelijk de hele dag met alles erop en eraan (eten, drinken etc).
Iets wat ik me helaas financieel niet echt kan permitteren.
En dit had ik meerdere keren ook bij hem aangegeven.
Altijd deed hij alsof hij 'alle begrip' hiervoor had.
In werkelijkheid bleef hij maar zijn zin maar doordrijven en kwam altijd weer met suggesties (zogenaamde aanbieding) aanzetten om naar de sauna te gaan.
Dit voelde toch wel als een soort van aandringen en zelfs manipulatie.
Op den duur werd ik het toch wel zat en heb op den duur helder en duidelijk aangegeven niet meer naar de sauna te willen.
Wel gaf ik aan open te staan voor andere (minder kostbare) activiteiten zoals fietsen, wandelen oid.
Maar blijkbaar was meneer zo gepikeerd dat hij vrij heftig op mij reageerde, ondermeer dat dit slecht was voor onze vriendschap en hij veroordeelde 'mijn gedrag' hierin.
Dit vond ik buitengewoon naar en ik was hier ook niet echt van gediend.
Hij recepteerde mijn grenzen gewoon niet
Het leek net alsof hij ook wat geobsedeerd leek door de sauna en dat er niets anders meer leek te zijn voor hem.
Vond hem daar toch wat in doorslaan.
Sinds deze aanvaring heb ik geen contact meer met hem gehad.
We zijn elkaar nog wel een keer tegengekomen en zijn elkaar toen straal voorbij gefietst.
Ergens wel wat bizar.
maandag 29 maart 2021 om 21:01
Wat zijn nou echt vrienden?? Ik vind het een lastige! Op zich heb ik redelijk wat vrienden(kennissen) 1 a 2 echte vriendinnen. Althans....dat vraag ik me de laatste tijd ook steeds meer af. Ze wil amper afspreken. Altijd wel een lulsmoes waarom het niet kan. Maar als we elkaar zien is het altijd leuk en hebben we eerlijke gesprekken. We hebben geen geheimen voor elkaar maar voor er een keer wat afgesproken wordt..... ik baal daarvan. Twijfel ook of ik dat moet zeggen want ik wil onze vriendschap niet op het spel zetten. Maar we zien elkaar zo weinig dat ik me soms afvraag wat ik aan haar heb! Wat vinden jullie?
maandag 29 maart 2021 om 21:09
maandag 29 maart 2021 om 21:54
Klopt! Maar daar heb ik wel moeite mee. Het ging met die vriendin daarvoor ook moeizaam. Ze is gewoon erg op zichzelf en haar gezin. Andere vriendin is pas verhuisd. Is geen wereldreis maar het is wel anders....
Oftewel......ik mis eigenlijk ook vriendschappen.....
