Zwanger
alle pijlers
Wanneer stop je met proberen voor een 2e?
dinsdag 4 mei 2021 om 07:00
Een topic om mijn gedachtes te ordenen en op zoek naar ervaringen: mijn zoontje is nu 16 maanden. Het duurde lang voordat ik zwanger van hem was en uiteindelijk was daarvoor IVF nodig. We zijn nu weer 10 maanden bezig voor een 2e.
Man en ik zijn al wat ouder (eind 30), maar het valt mij dit keer zwaar: iedere maand weer die teleurstelling, een chronische aandoening waarvoor medicatie nu niet mogelijk is, 2 drukke banen en angst om zoontje tekort te doen.
Vorige week weer ingesteld en opeens dacht ik is dit het nog waard en die gedachte laat mij niet meer los. Zoontje doet het prima en is een vrolijk kereltje
, maar is het egoïstisch om nu te stoppen en hem geen broertje of zusje te gunnen? Krijg ik over een paar jaar geen spijt dat ik niet even heb doorgebeten?
Man en ik zijn al wat ouder (eind 30), maar het valt mij dit keer zwaar: iedere maand weer die teleurstelling, een chronische aandoening waarvoor medicatie nu niet mogelijk is, 2 drukke banen en angst om zoontje tekort te doen.
Vorige week weer ingesteld en opeens dacht ik is dit het nog waard en die gedachte laat mij niet meer los. Zoontje doet het prima en is een vrolijk kereltje
, maar is het egoïstisch om nu te stoppen en hem geen broertje of zusje te gunnen? Krijg ik over een paar jaar geen spijt dat ik niet even heb doorgebeten?
. De enige die die knoop kan doorhakken zijn jullie zelf. Hoe staat je man er in?
dinsdag 4 mei 2021 om 07:10
Waarom zijn jullie niet direct weer in de medische molen gegaan als ik vragen mag?
Hier is de oudste na 2 jaar dmv IVF verwekt en daarvan hadden we 3 cryo’s over. Toen we voor een tweede gingen zijn we direct voor de terugplaatsing van die cryo’s gegaan.
Verder herken ik het wel erg hoor. Van die 3 cryo’s werden er 2 een miskraam en 1 ontdooide niet goed, en toen had ik ook zoiete van: ‘het is wel goed zo.’ Maar man wilde heel graag dus nog 1x IVF gedaan en die verse terugplaatsing werd ons 2de zoontje.
Nu nog 6 cryo’s in de vriezer want we hadden veel betere kwaliteit embryo’s (dit keer ICSI gedaan).
Achteraf ben ik heel blij dat man graag die 2de wilde, want het is echt heel leuk om de jongens samen te zien en voor mij was binnen 5 maanden blijvend zwanger echt een helende ervaring na die 2 jaar onzekerheid voor de eerste. En achteraf was ik vooral bang voor nog een keer al die stress en onzekerheid en wilde ik daarom stoppen, niet omdat ik echt geen tweede wilde.
Hier is de oudste na 2 jaar dmv IVF verwekt en daarvan hadden we 3 cryo’s over. Toen we voor een tweede gingen zijn we direct voor de terugplaatsing van die cryo’s gegaan.
Verder herken ik het wel erg hoor. Van die 3 cryo’s werden er 2 een miskraam en 1 ontdooide niet goed, en toen had ik ook zoiete van: ‘het is wel goed zo.’ Maar man wilde heel graag dus nog 1x IVF gedaan en die verse terugplaatsing werd ons 2de zoontje.
Nu nog 6 cryo’s in de vriezer want we hadden veel betere kwaliteit embryo’s (dit keer ICSI gedaan).
Achteraf ben ik heel blij dat man graag die 2de wilde, want het is echt heel leuk om de jongens samen te zien en voor mij was binnen 5 maanden blijvend zwanger echt een helende ervaring na die 2 jaar onzekerheid voor de eerste. En achteraf was ik vooral bang voor nog een keer al die stress en onzekerheid en wilde ik daarom stoppen, niet omdat ik echt geen tweede wilde.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
dinsdag 4 mei 2021 om 07:21
dinsdag 4 mei 2021 om 07:23
dinsdag 4 mei 2021 om 07:25
Je kunt het alleen zelf beslissen. Wij hebben 1 kind (elkaar laat tegengekomen, 2 miskramen en van starten proberen tot kind duurde meer dan 3 jaar). Daardoor was ik 39 toen zoon kwam en door de voorgaande miskramen wilde mijn man niet meer proberen voor een tweede. Ik wilde graag nog 1 zwangerschap proberen, in de hoop dat het een tweede kind zou opleveren. Ik dacht zelf dat ik na 3 miskramen er ook echt wel klaar mee zou zijn. Maar dat hebben we dus niet gedaan. Onze zoon is een heel sociaal kind dat het liefst met anderen speelt en vanaf een jaar of 4-5 heeft hij regelmatig om een broertje of zusje gevraagd. Dat vind ik dus soms best moeilijk, omdat ik zelf het gevoel heb dat we niet alles daarvoor geprobeerd hebben. Dat zeg ik natuurlijk niet tegen mijn zoon. Ik weet ook dat een 2e kind helemasl niet hoeft te betekenen dat ze goed met elkaar kunnen opschieten. Dus ik kan het wel relativeren hoor. En zoon is ook een blij kind verder hoor.
dinsdag 4 mei 2021 om 07:50
Volgens mij weet ik wie je bent en heb je eerder onder een andere nick geschreveb toch? Volgens mij wil je gewoon stoppen met proberen. Jammer dat je man graag nog een wil, maar jij hebt zoveel en zulke heftige klachten, dat ik me heel goed kan voorstellen dat je daar geen zin meer in hebt. En dat is prima.
dinsdag 4 mei 2021 om 07:54
Dat hadden wij ook besproken bij de eerste en dat hielp inderdaad en gaf rust.Westerpaviljoen schreef: ↑04-05-2021 07:51Wij hebben op een gegeven moment besloten nog maar x pogingen te doen en ons daar aan te houden. Dat hielp wel.
dinsdag 4 mei 2021 om 08:01
Ik snap je heel goed. Wij hebben nu een dochter van 14 maanden uit een IVF traject en het onderwerp houd me veel bezig. Ik probeer voor mezelf helder te krijgen of ik zelf echt nog graag een kindje wil, of dat ik vooral het idee heb dat ik mijn kindje een broertje of zusje gun (en ik weet dat dit rationeel niet echt ergens op slaat).
Ik heb ook het idee dat ik vooraf vast zou willen stellen waar de grens zou liggen in een volgend traject, maar de ervaring is ook dat je tijdens zo'n traject je grenzen makkelijk verlegt als je weer middenin de achtbaan zit. Ik denk/hoop wel dat het voor een 2e anders is, omdat ik ook echt tevreden zou zijn met 1 omdat we nu wel het ouderschap mogen ervaren.
Ik kreeg erg veel fysieke klachten tijdens de IVF pogingen waardoor ik er soms wel weken uit lag tijdens een poging, ik weet ook niet of ik dat nu met een gezin me nog een paar keer op de hals wil halen. Ik overweeg om alleen de cryo's te proberen, maar zoals ik al zei, ik weet niet welke deur ik op een kier zet als we daarmee beginnen en ik weet dat de kans op succes daaruit minimaal is.
Ik heb ook het idee dat ik vooraf vast zou willen stellen waar de grens zou liggen in een volgend traject, maar de ervaring is ook dat je tijdens zo'n traject je grenzen makkelijk verlegt als je weer middenin de achtbaan zit. Ik denk/hoop wel dat het voor een 2e anders is, omdat ik ook echt tevreden zou zijn met 1 omdat we nu wel het ouderschap mogen ervaren.
Ik kreeg erg veel fysieke klachten tijdens de IVF pogingen waardoor ik er soms wel weken uit lag tijdens een poging, ik weet ook niet of ik dat nu met een gezin me nog een paar keer op de hals wil halen. Ik overweeg om alleen de cryo's te proberen, maar zoals ik al zei, ik weet niet welke deur ik op een kier zet als we daarmee beginnen en ik weet dat de kans op succes daaruit minimaal is.
patatje15 wijzigde dit bericht op 04-05-2021 08:10
0.18% gewijzigd
dinsdag 4 mei 2021 om 08:04
Wij zijn na 1e kind (via iui) ook weer medische molen in gegaan. Uiteindelijk 3 ivf pogingen gedaan, zonder gewenst resultaat. Ik herken je gevoel vooral van het einde van het traject. Steeds die afspraken, gevoel niet genoeg aandacht te hebben voor 1e kind, psychisch en lichamelijke ongemakken. Het gaf mij rust om na de 3e poging te stoppen.
Soms wel lastig als kind vraagt om broertje of zusje. Maar ik ben al ruim de 40 gepasseerd, dus dat gaat echt niet meer gebeuren.
Soms wel lastig als kind vraagt om broertje of zusje. Maar ik ben al ruim de 40 gepasseerd, dus dat gaat echt niet meer gebeuren.
dinsdag 4 mei 2021 om 08:12
Hier werd de grens steeds verschoven.
Voor onze dochter 1 miskraam gehad.
In eerste instantie werd het 9 maanden voor ik 36 zou worden (ik wilde voor mijn 36e bevallen zijn). Ik was toen 34. Eerste poging raak maar miskraam. Daarna nog een miskraam toen afgesproken na 3 miskramen stoppen we ermee. Weer snel zwanger maar werd dus de 3e miskraam. Hoe meer miskramen ik kreeg hoe sterker het verlangen werd. Onderzoeken in ziekenhuis gehad maar kwam niks uit. Stonden op het punt naar België te gaan toen ik weer zwanger was en deze is blijven zitten. Ik ben een maand voor mijn 36e verjaardag bevallen maar als dat niet was gelukt was het ook goed geweest.
Het is lastig te zeggen hoe lang je door moet gaan. Volg je eigen gevoel. Sterkte
Voor onze dochter 1 miskraam gehad.
In eerste instantie werd het 9 maanden voor ik 36 zou worden (ik wilde voor mijn 36e bevallen zijn). Ik was toen 34. Eerste poging raak maar miskraam. Daarna nog een miskraam toen afgesproken na 3 miskramen stoppen we ermee. Weer snel zwanger maar werd dus de 3e miskraam. Hoe meer miskramen ik kreeg hoe sterker het verlangen werd. Onderzoeken in ziekenhuis gehad maar kwam niks uit. Stonden op het punt naar België te gaan toen ik weer zwanger was en deze is blijven zitten. Ik ben een maand voor mijn 36e verjaardag bevallen maar als dat niet was gelukt was het ook goed geweest.
Het is lastig te zeggen hoe lang je door moet gaan. Volg je eigen gevoel. Sterkte
dinsdag 4 mei 2021 om 08:34
Wil je een tweede kind voor jezelf of wil je een broertje of zusje voor je zoontje. Dat is nogal een verschil namelijk.Roodborstje86 schreef: ↑04-05-2021 07:00maar is het egoïstisch om nu te stoppen en hem geen broertje of zusje te gunnen? Krijg ik over een paar jaar geen spijt dat ik niet even heb doorgebeten?
dinsdag 4 mei 2021 om 08:36
Ik wilde heel graag een tweede, dus ik was bereid vrij lang door te gaan. Ik heb in de tijd waarin ik bezig was in ieder geval geen twijfel gehad; de tweede kwam uiteindelijk na 3 jaar en 2 bbz's. De derde was anders. Ik wilde daarvoor pertinent niet weer het ziekenhuis in. De derde is er dan ook niet gekomen, hoewel een derde zeer welkom was geweest als hij zonder medisch traject was gekomen. Mijn wens was echter niet sterk genoeg om alle narigheid voor door te maken. Ik denk dat dat misschien de afweging is: is je wens groot genoeg om alle narigheid voor te doorstaan?
dinsdag 4 mei 2021 om 08:39
Wat wil je zelf? Ik zou niet redeneren vanuit de gedachte dat je jullie zoon een broertje of zusje gunt. Je wil zelf een tweede of niet. En jij en je man zijn de enige reden waarom je het nog wil blijven proberen of niet.
Daarnaast weet je nooit hoe het uit pakt als er wel een broertje of zusje komt. Zoon kan het ook niet fijn vinden natuurlijk. Onze dochter is blij dat ze alleen is bijvoorbeeld. Had echt geen broertje of zusje willen hebben. Nu is dat voor mij na de bevalling ook nooit meer een issue geweest. Ik wist meteen dat het hierbij zou blijven. Maar kijk dus echt naar wat jullie zelf willen. Niet wat je misschien voor zoon wil. Die gaat immers niet zijn broertje of zusje moeten opvoeden
En ik zie vooral veel voordelen aan 1 kind
makkelijk met logeren, makkelijk in de gaten te houden in de speeltuin/zwembad/noem maar op, slaat niemand de hersens in, goedkoper dan 2 kinderen en dus meer geld over voor andere dingen, ruimte in huis over. Ik kan nog wel even doorgaan. En zo heeft alles voor- en nadelen natuurlijk. Maar ik heb nog geen nadeel ontdekt aan 1 kind hoor.
Daarnaast weet je nooit hoe het uit pakt als er wel een broertje of zusje komt. Zoon kan het ook niet fijn vinden natuurlijk. Onze dochter is blij dat ze alleen is bijvoorbeeld. Had echt geen broertje of zusje willen hebben. Nu is dat voor mij na de bevalling ook nooit meer een issue geweest. Ik wist meteen dat het hierbij zou blijven. Maar kijk dus echt naar wat jullie zelf willen. Niet wat je misschien voor zoon wil. Die gaat immers niet zijn broertje of zusje moeten opvoeden
En ik zie vooral veel voordelen aan 1 kind
makkelijk met logeren, makkelijk in de gaten te houden in de speeltuin/zwembad/noem maar op, slaat niemand de hersens in, goedkoper dan 2 kinderen en dus meer geld over voor andere dingen, ruimte in huis over. Ik kan nog wel even doorgaan. En zo heeft alles voor- en nadelen natuurlijk. Maar ik heb nog geen nadeel ontdekt aan 1 kind hoor.
dinsdag 4 mei 2021 om 08:39
Heel herkenbaar. Wij zijn een jaar na de geboorte van de eerste (ICSI) gestart met cryo terugplaatsingen voor de tweede. Uiteindelijk van de tweede nieuwe ICSI-poging zwanger geworden met nog 1 cryo in diepvries. Helaas werd dat een miskraam met 12 weken en daarna moest ik eerst een tijd medicatie slikken waarmee ik niet zwanger mag worden. Tijdens de miskraam hadden we nog het idee dat er nog wel een nieuwe poging zou komen, maar na anderhalf jaar medicatie sloeg de twijfel toe: willen we echt nog wel weer al het gedoe voor een tweede? Als het lukt was het het zeker waard, maar wat als het niet lukt? En toen kwam Corona en hebben we de knoop doorgehakt geen nieuwe poging meer te doen. De wetenschap dat ik indien nodig medicatie kan nemen geeft rust, daarmee maak ik de kans dat mijn zoon een ‘gezonde’ moeder houdt ook zo groot mogelijk. Dat is meer waard voor hem dan een broertje of zusje hou ik mezelf maar voor. Maar die laatste cryo in de diepvries ligt er nog wel, helemaal afsluiten kan ik het nog niet...
dinsdag 4 mei 2021 om 08:59
We praten hier vaak over met elkaar, maar daar zit ook het lastige: het is mijn besluit. Man legt de keuze echt volledig bij mij omdat ik met de gevolgen zit. Hij neigt inmiddels als naar stoppen, terwijl ik nog twijfel.
Als ik bij vrienden 2 kinderen zie dan kriebelt er toch iets. Ik word niet perse ongelukkig van de IVF-stress (beter gezegd een maand prikken vind ik niet erg), maar zolang we bezig zijn bestaat mijn leven voor 90% uit werken, zoontje, en slapen. En dat begint nu zijn tol te eisen.
Als ik bij vrienden 2 kinderen zie dan kriebelt er toch iets. Ik word niet perse ongelukkig van de IVF-stress (beter gezegd een maand prikken vind ik niet erg), maar zolang we bezig zijn bestaat mijn leven voor 90% uit werken, zoontje, en slapen. En dat begint nu zijn tol te eisen.
dinsdag 4 mei 2021 om 08:59
Onze zoon kwam ook niet vanzelf en we hebben een heel tijd nagedacht over een tweede. En net toen ik er uit was dat ik echt een diepe wens had voor nog een kindje kwamen er andere zaken aan het licht waardoor we afscheid hebben moeten nemen van die wens.
Dat het dus best wel complex is met allerlei emoties door elkaar herken ik. Maar één ding weet ik écht heel zeker: er is niks egoïstisch aan om te kiezen voor 1 kind.
Dat het dus best wel complex is met allerlei emoties door elkaar herken ik. Maar één ding weet ik écht heel zeker: er is niks egoïstisch aan om te kiezen voor 1 kind.
dinsdag 4 mei 2021 om 09:05
Er is een aardige podcast over de vraag of het zielig is of een kind enig kind is, leuk om te luisteren, gebaseerd op serieus onderzoek:
https://open.spotify.com/episode/5kXI67 ... OWVobdnHTw
Voor degenen die geen zin hebben om te luisteren, het antwoord is 'nee, niet zielig'
https://open.spotify.com/episode/5kXI67 ... OWVobdnHTw
Voor degenen die geen zin hebben om te luisteren, het antwoord is 'nee, niet zielig'
For whom the bell tolls
dinsdag 4 mei 2021 om 09:05
Ik snap dat het anders is als je nooit een tweede hebt gewild, zoals ik, maar wil toch even zeggen dat een enig kind echt niet zielig is. Wij zijn een superhappy gezin van 3 en kind mist helemaal geen broertje of zusje. Ik vind het juist extra gezellig, zo’n klein gezin. Dochter ook. Dus voel je niet schuldig naar je kind toe!
dinsdag 4 mei 2021 om 09:13
Goed dat je je eigen gevoelens van twijfel serieus neemt en onderzoekt.
Ik zou zelf in jouw situatie stoppen met proberen. Maar jij bent jij enik ben ik
.
Ik vind trouwens wel echt dat je een tweede kind alleen moet willen omdat je dat als ouder wil. Niet voor het kind dat er al is. Een broertje of zusje ‘gunnen’ snap ik nooit zo
Ik zou zelf in jouw situatie stoppen met proberen. Maar jij bent jij enik ben ik
.Ik vind trouwens wel echt dat je een tweede kind alleen moet willen omdat je dat als ouder wil. Niet voor het kind dat er al is. Een broertje of zusje ‘gunnen’ snap ik nooit zo
