Zwanger
alle pijlers
Wanneer stop je met proberen voor een 2e?
dinsdag 4 mei 2021 om 07:00
Een topic om mijn gedachtes te ordenen en op zoek naar ervaringen: mijn zoontje is nu 16 maanden. Het duurde lang voordat ik zwanger van hem was en uiteindelijk was daarvoor IVF nodig. We zijn nu weer 10 maanden bezig voor een 2e.
Man en ik zijn al wat ouder (eind 30), maar het valt mij dit keer zwaar: iedere maand weer die teleurstelling, een chronische aandoening waarvoor medicatie nu niet mogelijk is, 2 drukke banen en angst om zoontje tekort te doen.
Vorige week weer ingesteld en opeens dacht ik is dit het nog waard en die gedachte laat mij niet meer los. Zoontje doet het prima en is een vrolijk kereltje
, maar is het egoïstisch om nu te stoppen en hem geen broertje of zusje te gunnen? Krijg ik over een paar jaar geen spijt dat ik niet even heb doorgebeten?
Man en ik zijn al wat ouder (eind 30), maar het valt mij dit keer zwaar: iedere maand weer die teleurstelling, een chronische aandoening waarvoor medicatie nu niet mogelijk is, 2 drukke banen en angst om zoontje tekort te doen.
Vorige week weer ingesteld en opeens dacht ik is dit het nog waard en die gedachte laat mij niet meer los. Zoontje doet het prima en is een vrolijk kereltje
, maar is het egoïstisch om nu te stoppen en hem geen broertje of zusje te gunnen? Krijg ik over een paar jaar geen spijt dat ik niet even heb doorgebeten?
dinsdag 4 mei 2021 om 09:22
Ik wil heel graag een 2e. Dat is duidelijk, maar de prijs is (te?) hoog. Inmiddels heb ik wel duidelijk dat we niet nog een jaar gaan proberen.
Iedereen in ieder geval bedankt, fijn om hier over te kunnen praten, Met vriendinnen vaak toch lastig om dat het bij veel vanzelf gaat en ik vaak de opmerking krijg, maar je heb nog 2 pogingen.
Iedereen in ieder geval bedankt, fijn om hier over te kunnen praten, Met vriendinnen vaak toch lastig om dat het bij veel vanzelf gaat en ik vaak de opmerking krijg, maar je heb nog 2 pogingen.
, man is 10 jaar ouder. Dat begint nu te tellen.
dinsdag 4 mei 2021 om 10:00
Ik zou dan eigenlijk juist niet zelf proberen maar alleen via IVF. En als het dan niet lukt stoppen. Was je in 1x zwanger met IVF?Roodborstje86 schreef: ↑04-05-2021 07:21Vooral veel pech: wachten Corona, bloed in baarmoeder, keer in quarantaine. Maar heb 1 ivf gehad en nog 1 cryo in de diepvries. Maar ik ben zonder medicatie met perioden vrij ziek, maar zolang wij proberen zwanger te worden mag ik die niet die slikken.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
dinsdag 4 mei 2021 om 10:02
Bij de 2e terugplaatsing. Is nu ook het idee hoor, maar wachtmaand en door Corona heb je soms pech dat 1 of 2 maanden niet kunt starten. Dat is dan toch weer 3 maanden klachten.
dinsdag 4 mei 2021 om 10:05
Lastig ja, maar alleen jullie zelf kunnen de keuze maken.
Hier 1e na 1,5 jaar proberen en 1x icsi. Dat was een eitje vond ik.
De 2e heeft 3,5 jaar geduurd en ik heb nooit gedacht aan opgeven. Maar ik was midden/eind 20 toen we voor die 2e gingen en er is helaas 3 jaar lang door artsen een belemmerende factor over het hoofd gezien. Toen die eindelijk verholpen was, was ik direct de 1e icsi daarna weer zwanger.
Ik vond het een hele zware tijd, ben ook wel echt somber geweest, maar dat kwam voor mij meer omdat artsen mijn klachten negeerden en ik daardoor niet zwanger kon worden, dan dat het te maken had met stress van de talloze icsi's.
Ik denk dat je voor jezelf afweegt hoe groot de kans is op succes en wat je daarvoor moet doen/laten.
En 1 kind is zeker niet zielig. Bij ons zit er dus veel leeftijdsverschil tussen en hoewel ik nu erg geniet van de interactie tussen de kinderen, was het hebben van alleen onze oudste ook wel erg intiem en bijzonder. Nu is die bijzondere band niet meer exclusief zeg maar.
Hier 1e na 1,5 jaar proberen en 1x icsi. Dat was een eitje vond ik.
De 2e heeft 3,5 jaar geduurd en ik heb nooit gedacht aan opgeven. Maar ik was midden/eind 20 toen we voor die 2e gingen en er is helaas 3 jaar lang door artsen een belemmerende factor over het hoofd gezien. Toen die eindelijk verholpen was, was ik direct de 1e icsi daarna weer zwanger.
Ik vond het een hele zware tijd, ben ook wel echt somber geweest, maar dat kwam voor mij meer omdat artsen mijn klachten negeerden en ik daardoor niet zwanger kon worden, dan dat het te maken had met stress van de talloze icsi's.
Ik denk dat je voor jezelf afweegt hoe groot de kans is op succes en wat je daarvoor moet doen/laten.
En 1 kind is zeker niet zielig. Bij ons zit er dus veel leeftijdsverschil tussen en hoewel ik nu erg geniet van de interactie tussen de kinderen, was het hebben van alleen onze oudste ook wel erg intiem en bijzonder. Nu is die bijzondere band niet meer exclusief zeg maar.
.
dinsdag 4 mei 2021 om 10:12
Bij ons was de wens voor een tweede heel groot. De eerste is meervoudig gehandicapt. Wij zijn toen hij een jaar was begonnen voor een tweede - hebben eerst een half jaar zelf geprobeerd, toen 3 x IUI en toen 3x IVF waarvan de laatste in Duitsland. En dat allemaal in iets meer dan 2 jaar. Wij waren toen ook achter in de 30.
Na die laatste IVF zijn we gestopt. Het voelde alsof we er bijna alles aan gedaan hebben. Vlak na die beslissing om te stoppen gebeurde er iets waardoor mijn zoontje ernstig lichamelijk gehandicapt raakte en we alle aandacht voor hem nodig hadden (en hebben). Nu ben ik ergens wel blij dat die tweede er niet is gekomen.
Luister naar je gevoel.
Na die laatste IVF zijn we gestopt. Het voelde alsof we er bijna alles aan gedaan hebben. Vlak na die beslissing om te stoppen gebeurde er iets waardoor mijn zoontje ernstig lichamelijk gehandicapt raakte en we alle aandacht voor hem nodig hadden (en hebben). Nu ben ik ergens wel blij dat die tweede er niet is gekomen.
Luister naar je gevoel.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
dinsdag 4 mei 2021 om 10:18
Fijn dat je duidelijk hebt dat jullie niet nog een jaar willen proberen. Wellicht kunnen jullie afspraken maken over hoe ver jullie nog gaan.Roodborstje86 schreef: ↑04-05-2021 09:22Ik wil heel graag een 2e. Dat is duidelijk, maar de prijs is (te?) hoog. Inmiddels heb ik wel duidelijk dat we niet nog een jaar gaan proberen.
Iedereen in ieder geval bedankt, fijn om hier over te kunnen praten, Met vriendinnen vaak toch lastig om dat het bij veel vanzelf gaat en ik vaak de opmerking krijg, maar je heb nog 2 pogingen.
Wij zijn ook gestopt met behandelingen, IVF nodig en daarbij ook nog de nodige miskramen gehad. Dus toen mijn cryo voor de tweede weer een miskraam werd ging er een knop om en wilde ik die ellende niet meer. Daar heb ik wel even een beetje om moeten rouwen maar nu is er zo veel rust omdat het voorbij is.
dinsdag 4 mei 2021 om 10:22
Hoe lang moet je gestopt zijn met de medicatie voor de poging kan beginnen?Roodborstje86 schreef: ↑04-05-2021 10:02Bij de 2e terugplaatsing. Is nu ook het idee hoor, maar wachtmaand en door Corona heb je soms pech dat 1 of 2 maanden niet kunt starten. Dat is dan toch weer 3 maanden klachten.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
dinsdag 4 mei 2021 om 10:34
dinsdag 4 mei 2021 om 10:35
Dat gevoel heb ik nu totaal niet, dat is het denk ik het probleem. Het voelt als opgeven/falen of ik er niet genoeg voor over heb.boannan schreef: ↑04-05-2021 10:12Bij ons was de wens voor een tweede heel groot. De eerste is meervoudig gehandicapt. Wij zijn toen hij een jaar was begonnen voor een tweede - hebben eerst een half jaar zelf geprobeerd, toen 3 x IUI en toen 3x IVF waarvan de laatste in Duitsland. En dat allemaal in iets meer dan 2 jaar. Wij waren toen ook achter in de 30.
Na die laatste IVF zijn we gestopt. Het voelde alsof we er bijna alles aan gedaan hebben. Vlak na die beslissing om te stoppen gebeurde er iets waardoor mijn zoontje ernstig lichamelijk gehandicapt raakte en we alle aandacht voor hem nodig hadden (en hebben). Nu ben ik ergens wel blij dat die tweede er niet is gekomen.
Luister naar je gevoel.
dinsdag 4 mei 2021 om 10:53
Zou je dan niet bijvoorbeeld met de fertiliteitsartsen kunnen afspreken dat je over een half jaar een poging kunt doen en dan vlak daarvoor stoppen met je medicijnen, en dat je nu een halfjaar rust hebt? Gezien je situatie willen de artsen mssn wel meedenken?Roodborstje86 schreef: ↑04-05-2021 10:34In principe kan ik stoppen met de medicatie op ieder moment. Maar als ik stop word ik extra ziek en lig ik 1,5 week op bed. En moet ik een maand wachten voordat ik verder kan met IVF.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
dinsdag 4 mei 2021 om 10:58
Falen tegenover je partner en kind? Of falen richting jezelf, ben je bang dat je er zelf spijt van krijgt, dat je later daardoor extra verdriet hebt over een onvervulde kinderwens?Roodborstje86 schreef: ↑04-05-2021 10:35Dat gevoel heb ik nu totaal niet, dat is het denk ik het probleem. Het voelt als opgeven/falen of ik er niet genoeg voor over heb.
dinsdag 4 mei 2021 om 11:23
Dit vind ik wel een goed idee, en dan wellicht met je man bespreken hoe ver je wilt gaan. Dit kan ook zijn, we gaan door zolang kind er niet onder lijdt (ipv, we doen nog 1 poging). Misschien is het wel heel goed te doen emotioneel zo lang je maar niet zo ziek hoeft te zijn.
