Relaties
alle pijlers
Ik voel me niet gewaardeerd. Wat is realistisch?
zondag 9 mei 2021 om 07:59
Mijn partner en ik zijn ongeveer 8 jaar samen en midden dertig. We hebben een kind van een jaar, een mooi koophuis en allebei een goede baan. Niets meer aan doen zou je zeggen, maar ik open dit topic natuurlijk niet voor niets.
Onze relatie is altijd heel intens geweest. Heel veel liefde, maar ook knetterende ruzies. Onze karakters lijken op sommige punten op elkaar en dat botst soms. Sinds ons kind er is, is dit veel rustiger geworden. Ik denk dat dit komt doordat we een gemeenschappelijk groter belang hebben.
De eerste paar jaar van onze relatie hadden we een geweldig sexleven en waren we altijd aan het knuffelen, handen vasthouden en gebruikten we lieve koosnaampjes voor elkaar. We hebben nog steeds sex, maar het knuffelen en de rest is ergens onderweg helemaal verloren gegaan. Ik snap dat dit gedurende een relatie minder kan worden en dat dat heel normaal is. Maar bij ons is het helemaal weg. Voor de zwangerschap was het er nog wel een beetje, maar in de zwangerschap is het denk ik helemaal gestopt. In de praktijk betekent dat dat we niet knuffelen, elkaar buiten de sex om niet kussen en bijvoorbeeld geen handen vasthouden als we ergens lopen.
Dit afstandelijke gedrag komt niet van mij af. Ik mis deze intimiteit enorm en wil het terug in onze relatie. Als ik mijn vriend een knuffel geef staat hij erbij als een standbeeld of duwt me weg. Als mijn vriend voor werk een paar dagen weg is geweest komt hij thuis en zegt hij hallo, maar geeft geen kus of knuffel. Op mijn verjaardag kreeg ik enkel een heel zuinig kusje, ik zou de buurman bij wijze van spreken nog warmer feliciteren.
Naast dit fysieke aspect mis ook waardering. Ik krijg nooit een compliment en ik begin onzeker te worden hierdoor. Ik ben een zelfstandige vrouw, maar af en toe een beetje bevestiging is welkom. Ik vertel mijn vriend vaak wat ik aan hem waardeer, dat hij zo'n lieve vader is of dat hij er goed uitziet. Maar ik krijg letterlijk nooit een compliment terug. Hij zal nooit zeggen dat ik er goed uitzie, dat ik lekker heb gekookt, dat ik een goede moeder ben etc.
Naar ons kind toe is partner extreem warm, knuffelig en complimenteus. Ik merk dat ik af en toe een beetje jaloers ben en schaam me daar voor.
Ik heb meerdere keren met partner hierover gesproken. Hij zegt dat hij van huis uit dit allemaal niet heeft meegekregen, dus dat het niet in hem zit. Maar de eerste jaren van onze relatie zat het er absoluut wel in, dus volgens mij is dit niet helemaal waar. Als we er langer over praten zegt hij ook vaak wel dat ik gelijk heb en dat hij eraan gaat werken. Maar, er gebeurt niets.
Ik ben nu op het punt gekomen dat ik me afvraag hoe lang ik dit nog vol ga houden. Ik heb soms zo'n sterke behoefte aan een knuffel of een compliment dat ik me er heel eenzaam en verdrietig door voel. Ik fantaseer soms over het ontmoeten van een lieve warme man die me vertelt hoe goed ik alles doe.. heel kinderachtig maar schijnbaar heb ik dit echt nodig.
Vriend wilde vannacht sex, maar ik heb me omgedraaid en hem weggeduwd. Ik heb er geen zin meer in als hij z'n best voor mij niet doet. Vriend snapt waarschijnlijk niets van deze actie, dus ik zal er met hem over moeten praten. Maar, wat valt er nog te zeggen? Wat kan ik nog doen? En wat kan ik eigenlijk verwachten? Verwacht ik misschien iets wat niet realistisch is? Ik hoop hier wat tips te krijgen!
Onze relatie is altijd heel intens geweest. Heel veel liefde, maar ook knetterende ruzies. Onze karakters lijken op sommige punten op elkaar en dat botst soms. Sinds ons kind er is, is dit veel rustiger geworden. Ik denk dat dit komt doordat we een gemeenschappelijk groter belang hebben.
De eerste paar jaar van onze relatie hadden we een geweldig sexleven en waren we altijd aan het knuffelen, handen vasthouden en gebruikten we lieve koosnaampjes voor elkaar. We hebben nog steeds sex, maar het knuffelen en de rest is ergens onderweg helemaal verloren gegaan. Ik snap dat dit gedurende een relatie minder kan worden en dat dat heel normaal is. Maar bij ons is het helemaal weg. Voor de zwangerschap was het er nog wel een beetje, maar in de zwangerschap is het denk ik helemaal gestopt. In de praktijk betekent dat dat we niet knuffelen, elkaar buiten de sex om niet kussen en bijvoorbeeld geen handen vasthouden als we ergens lopen.
Dit afstandelijke gedrag komt niet van mij af. Ik mis deze intimiteit enorm en wil het terug in onze relatie. Als ik mijn vriend een knuffel geef staat hij erbij als een standbeeld of duwt me weg. Als mijn vriend voor werk een paar dagen weg is geweest komt hij thuis en zegt hij hallo, maar geeft geen kus of knuffel. Op mijn verjaardag kreeg ik enkel een heel zuinig kusje, ik zou de buurman bij wijze van spreken nog warmer feliciteren.
Naast dit fysieke aspect mis ook waardering. Ik krijg nooit een compliment en ik begin onzeker te worden hierdoor. Ik ben een zelfstandige vrouw, maar af en toe een beetje bevestiging is welkom. Ik vertel mijn vriend vaak wat ik aan hem waardeer, dat hij zo'n lieve vader is of dat hij er goed uitziet. Maar ik krijg letterlijk nooit een compliment terug. Hij zal nooit zeggen dat ik er goed uitzie, dat ik lekker heb gekookt, dat ik een goede moeder ben etc.
Naar ons kind toe is partner extreem warm, knuffelig en complimenteus. Ik merk dat ik af en toe een beetje jaloers ben en schaam me daar voor.
Ik heb meerdere keren met partner hierover gesproken. Hij zegt dat hij van huis uit dit allemaal niet heeft meegekregen, dus dat het niet in hem zit. Maar de eerste jaren van onze relatie zat het er absoluut wel in, dus volgens mij is dit niet helemaal waar. Als we er langer over praten zegt hij ook vaak wel dat ik gelijk heb en dat hij eraan gaat werken. Maar, er gebeurt niets.
Ik ben nu op het punt gekomen dat ik me afvraag hoe lang ik dit nog vol ga houden. Ik heb soms zo'n sterke behoefte aan een knuffel of een compliment dat ik me er heel eenzaam en verdrietig door voel. Ik fantaseer soms over het ontmoeten van een lieve warme man die me vertelt hoe goed ik alles doe.. heel kinderachtig maar schijnbaar heb ik dit echt nodig.
Vriend wilde vannacht sex, maar ik heb me omgedraaid en hem weggeduwd. Ik heb er geen zin meer in als hij z'n best voor mij niet doet. Vriend snapt waarschijnlijk niets van deze actie, dus ik zal er met hem over moeten praten. Maar, wat valt er nog te zeggen? Wat kan ik nog doen? En wat kan ik eigenlijk verwachten? Verwacht ik misschien iets wat niet realistisch is? Ik hoop hier wat tips te krijgen!
maandag 10 mei 2021 om 11:31
Veel van wat ik lees in de OP zou even goed op mij van toepassing kunnen zijn. Geen kus bij afscheid, geen kus bij verjaardagen, moederdag (bijna!) vergeten, verstarren als mijn vrouw me weer eens en plein public uit het niets uitgebreid omhelst en kust.. Dat heeft niets met afstandelijkheid te maken, ik ben gek op mijn vrouw!Daveotion schreef: ↑10-05-2021 11:19'Weleens' is iets anders dan helemaal geen zin meer hebben in knuffelen, zoenen, handen vasthouden, en daarnaast verstarren onder iedere aanraking, zoals man van TO. Ik vind het al akelig om te lezen en kan me goed voorstellen dat TO last heeft van zoveel fysieke afstandelijkheid. Het klinkt overigens alsof er ook sprake is van mentale/emotionele afstandelijkheid.
Mijn vrouw doet dat laatste met een enorme grijns, want ze kent me en weet hoe ik me er onder voel*. Dat wederzijds begrip zou ook kunnen ontstaan tussen TO en haar vriend, wie zijn wij om daar harde conclusies over te trekken?
*net zoals ik rekening probeer te houden met haar ‘gevoeligheden’
maandag 10 mei 2021 om 14:46
Mevrouw75 schreef: ↑10-05-2021 11:04Ja, maar in dit geval heeft haar partner net te horen gekregen dat ze een kus of een knuffel wel waardeert. Hij doet het en plots is het schijnheilig en manipulatief, want hij doet het op een feestje (ja duh, dat is nou net de eerste gelegenheid). Dat is ook niet helemaal koosjer. Ik zou het wat anders vinden als hij het alleen op feestjes een kus voor de bühne geeft.
Thee serveren aan je bezoek is gastheerschap, dat hoeft niks met je relatie te maken hebben.
Hoe lang duurt een kus of een compliment? Ik kan het in het voorbijlopen, letterlijk. Als je dit moment kiest met iedereen erbij terwijl je weet, en het ook al vaker besproken is dat ze daar behoefte aan heeft , om haar dan met iedereen erbij die kus te geven en je er daarna ook op terugkomt ben je manipulatief bezig. Het zou niet manipulatief was als het spontaan was en daar lijkt het niet op. Als ik heel eerlijk ben maakt het feit dat hij dit in mijn ogen bewust doet het hele verhaal nog wel erger en begin ik me ook af te vragen of er niet iets anders speelt.
maandag 10 mei 2021 om 15:04
Al slaat hij maar een arm om haar heen als ze het bespreken, al laat hij maar zien dat hij, ondanks dat hij Moederdag negeert, wel wil laten weten dat hij namens zijn kleine een cadeautje aan " mama " geeft. Al is het na het gesprek de volgende dag iets leuks of aardig doen. Niks van dat alles, hij kiest een moment waar iedereen bij is. Misschien wil hij het vooral laten zien denk ik dan, misschien heeft hij besproken dat er een crisis is, misschien iets anders. Hoe dan ook, het komt op mij niet integer over en ik vind het ook vreemd dat je het zover laat komen in je relatie. Dit is al twee jaar aan de gang en TO heeft het vaker besproken en hij heeft beterschap beloofd. " Veel beloven en weinig geven doet de gek in vreugde leven ".
TO klinkt wat mij betreft als iemand met normale verwachtingen en ik vind het handelen van die man ver over de grens gaan. Dit doe je niet als je van iemand houdt, niet anders wat mij betreft. TO is aangeslagen en ziet alles wegsmelten wat ze dacht te hebben en hij negeert dit. Ik snap echt niet dat er mensen zijn die een kus waar iedereen bij is als hoopgevend zien. Ik zie het eerder als een slecht teken. Hij weet het wel, maar doet het alleen als er mensen bij zijn. Ik zie dat als doordacht, een soort schaken.
anoniem_6491451405f4b wijzigde dit bericht op 10-05-2021 15:06
0.07% gewijzigd
maandag 10 mei 2021 om 15:07
Ok. Man is een lul. Kan hoor.In_Tenebris schreef: ↑10-05-2021 15:04Al slaat hij maar een arm om haar heen als ze het bespreken, al laat hij maar zien dat hij, ondanks dat hij Moederdag negeert, wel wil laten weten dat hij namens zijn kleine een cadeautje aan " mama " geeft. Al is het na het gesprek de volgende dag iets leuks of aardig doen. Niks van dat alles, hij kiest een moment waar iedereen bij is. Misschien wil hij het vooral laten zien denk ik dan, misschien heeft hij besproken dat er een crisis is, misschien iets anders. Hoe dan ook, het komt op mij niet integer over en ik vind het ook vreemd dat je het zover laat komen in je relatie. Dit is al twee jaar aan de gang en TO heeft het vaker besproken en hij heeft beterschap beloofd. " Veel beloven en weinig geven doet de gek in vreugde leven ".
TO klinkt wat mij betreft als iemand met normale verwachtingen en ik vind het handelen van die man ver over de grens gaan. Dit doe je niet als je van iemand houdt, niet anders wat mij betreft. TO is aangeslagen en ziet alles wegsmelten wat ze dacht te hebben en hij negeert dit. Ik snap echt niet dat er mensen zijn die een kus waar iedereen bij is als hoopgevend zien. Ik zie het eerder als een slecht teken. Hij weet het wel, maar doet het alleen als er mensen bij zijn. Ik zie dat als doordacht, een soort schaken.
maandag 10 mei 2021 om 15:10
maandag 10 mei 2021 om 15:17
Ik vind het vooral een beetje knullig en tenenkrommend. Vooral die vraag wat ze van de kus vond. Wat dan weer te verwachten is van iemand die, terecht of onterecht, zwaar onder druk gezet wordt door zijn lief.In_Tenebris schreef: ↑10-05-2021 15:04. Niks van dat alles, hij kiest een moment waar iedereen bij is. Misschien wil hij het vooral laten zien denk ik dan, misschien heeft hij besproken dat er een crisis is, misschien iets anders. Hoe dan ook, het komt op mij niet integer over en ik vind het ook vreemd dat je het zover laat komen in je relatie.
maandag 10 mei 2021 om 15:33
maandag 10 mei 2021 om 15:35
Ik herken dit wel. Soms heb ik ook enorme behoefte om erkenning te krijgen van mijn man en dat komt altijd op momenten dat ik onzeker ben over mezelf (vaak als ik ongesteld moet worden). Man geeft mij dan wel een knuffel of kus (zelfs als hij mij irritant vindt omdat hij net met iets anders bezig is) maar ik ben erachter gekomen dat dat mijn onzekerheid helemaal niet wegneemt. Oftewel TO, je bent op de goede weg door met je partner te praten en gelukkig is hij ook bereid om zijn gedrag bij te sturen, maar een gedeelte van je probleem ligt ook bij jezelf. Onderzoek je onzekerheid, waar het vandaan komt en wat je er zelf aan kan doen.Koffiemetslagroom schreef: ↑10-05-2021 07:35Ik wil voelen dat ik belangrijk ben voor mijn partner en dat hij blij met mij is. Dat hij dit laat zien dmv fysiek contact of woorden.
Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat.
maandag 10 mei 2021 om 15:37
Hij komt na 2 jaar met een kus waar iedereen bij is en jij noemt dat " zwaar onder druk gezet door zijn lief " . Het enige wat daar aan klopt is dat zij wel van hem houdt, andersom heb ik ernstige twijfels.
anoniem_6491451405f4b wijzigde dit bericht op 10-05-2021 15:38
0.20% gewijzigd
maandag 10 mei 2021 om 15:40
Paarsebloem schreef: ↑10-05-2021 15:38Wat er opeens mogelijk is bij mannen als de seks in het geding komt...
Daar zeg je wat, denk inderdaad dat het afgewezen zijn de avond ervoor wel meespeelt.
maandag 10 mei 2021 om 15:40
Zo lees ik de OP niet. Ik citeer:miss_W schreef: ↑10-05-2021 15:35Ik herken dit wel. Soms heb ik ook enorme behoefte om erkenning te krijgen van mijn man en dat komt altijd op momenten dat ik onzeker ben over mezelf (vaak als ik ongesteld moet worden). Man geeft mij dan wel een knuffel of kus (zelfs als hij mij irritant vindt omdat hij net met iets anders bezig is) maar ik ben erachter gekomen dat dat mijn onzekerheid helemaal niet wegneemt. Oftewel TO, je bent op de goede weg door met je partner te praten en gelukkig is hij ook bereid om zijn gedrag bij te sturen, maar een gedeelte van je probleem ligt ook bij jezelf. Onderzoek je onzekerheid, waar het vandaan komt en wat je er zelf aan kan doen.
Helemaal nooit knuffelen en kussen of handen vasthouden dus. Veel mensen (misschien niet alle, maar VEEL) vinden dat wat te weinig. Heeft niets met onzekerheid te maken, maar met de totale afwezigheid van fysieke genegenheid.We hebben nog steeds sex, maar het knuffelen en de rest is ergens onderweg helemaal verloren gegaan. Ik snap dat dit gedurende een relatie minder kan worden en dat dat heel normaal is. Maar bij ons is het helemaal weg. Voor de zwangerschap was het er nog wel een beetje, maar in de zwangerschap is het denk ik helemaal gestopt. In de praktijk betekent dat dat we niet knuffelen, elkaar buiten de sex om niet kussen en bijvoorbeeld geen handen vasthouden als we ergens lopen.
maandag 10 mei 2021 om 15:44
Prima als dat jouw ervaring is hoor, maar zullen we niet generaliseren en meteen maar alle mannen met wantrouwen tegemoet treden?Paarsebloem schreef: ↑10-05-2021 15:38Wat er opeens mogelijk is bij mannen als de seks in het geding komt.
maandag 10 mei 2021 om 16:08
Ik ben een man. Ik denk dat het niet generaliserend bedoeld is, maar het moment van die kus, op Moederdag ( waar hij niets aan doet ondanks dat het de eerste keer is met hun kindje ) hangt wel erg toevallig samen met het afwijzen voor seks de avond ervoor terwijl het al twee jaar een punt is waar TO het gesprek over aan probeert te gaan. Weet je zeker dat je bagatelliseren en generaliseren niet verwart?
maandag 10 mei 2021 om 16:15
Nee joh, het hangt samen met het openen van dit topic door TO en haar hernieuwde energie om hem het vuur aan de schenen te leggen.In_Tenebris schreef: ↑10-05-2021 16:08Ik ben een man. Ik denk dat het niet generaliserend bedoeld is, maar het moment van die kus, op Moederdag ( waar hij niets aan doet ondanks dat het de eerste keer is met hun kindje ) hangt wel erg toevallig samen met het afwijzen voor seks de avond ervoor terwijl het al twee jaar een punt is waar TO het gesprek over aan probeert te gaan. Weet je zeker dat je bagatelliseren en generaliseren niet verwart?
maandag 10 mei 2021 om 16:17
Absoluut met je eens dat dat wat weinig is, maar aangezien TO niet het gedrag van haar vriend kan veranderen, geef ik haar een idee wat ze zelf zou kunnen doen. Het is aan haar of ze daar iets aan heeft of niet.
Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat.
maandag 10 mei 2021 om 16:20
Ja precies.
Echt bijzonder hoe mensen de schuld bij haar weten te leggen. En alsof het abnormale verwachtingen zijn binnen een liefdesrelatie.
Er zijn vast een paar mensen die het prima vinden om totaal geen fysieke uitingen van genegenheid te delen (alleen maar fysieke uitingen van geilheid) maar dan ben je meer huisgenoten dan liefdespartners vind ik.
You can never have too many hats, gloves and shoes
maandag 10 mei 2021 om 16:21
Hoe lang moet je aan een dood paard trekken voordat hij weer loopt?
maandag 10 mei 2021 om 16:21
In_Tenebris schreef: ↑10-05-2021 16:21Hoe lang moet je aan een dood paard trekken voordat het weer loopt?
maandag 10 mei 2021 om 16:26
Misschien is het paard niet dood, maar ouder geworden. Heeft het andere dingen aan zijn hoofd. Is hij aan het nadenken over het gras, is hij het zat om de hele tijd te moeten galopperen, is hij ziek.In_Tenebris schreef: ↑10-05-2021 16:21Hoe lang moet je aan een dood paard trekken voordat hij weer loopt?
Weet jij veel.
maandag 10 mei 2021 om 16:26
Wellicht zie ik het helemaal verkeerd, maar wie legt de schuld bij haar?patsy--stone schreef: ↑10-05-2021 16:20Ja precies.
Echt bijzonder hoe mensen de schuld bij haar weten te leggen. En alsof het abnormale verwachtingen zijn binnen een liefdesrelatie.
Er zijn vast een paar mensen die het prima vinden om totaal geen fysieke uitingen van genegenheid te delen (alleen maar fysieke uitingen van geilheid) maar dan ben je meer huisgenoten dan liefdespartners vind ik.
maandag 10 mei 2021 om 16:32
Ik heb geen zin om het precies terug te zoeken in 13+ pagina's maar er zijn meerdere forummers die zeggen dat ze bij zichzelf te rade moet gaan of ze wel genoeg bevestiging (ofzo) uit zichzelf kan halen en dat ze daarvoor niet afhankelijk zou moeten zijn van haar man. En of ze niet te onzeker is en dat het daardoor komt dat ze niet tevreden is.
Terwijl het natuurlijk een mega alarmbel is als je partner als een standbeeld bevriest als je hem een knuffel geeft, en hij TO minder liefdevol begroet dan hij doet bij een gemiddelde buurman/-vrouw.
Zelf denk ik altijd: wanneer je zelf of je partner de deur uit gaat weet je nooit of je die ander nog levend gaat zien. Wil je dan na een dodelijk ongeluk echt terugkijken op dat laatste afscheid dat slechts een collega-achtige zwaai was, "nou doei" ?
patsy--stone wijzigde dit bericht op 10-05-2021 16:34
15.66% gewijzigd
You can never have too many hats, gloves and shoes
