Relaties
alle pijlers
Ik voel me niet gewaardeerd. Wat is realistisch?
zondag 9 mei 2021 om 07:59
Mijn partner en ik zijn ongeveer 8 jaar samen en midden dertig. We hebben een kind van een jaar, een mooi koophuis en allebei een goede baan. Niets meer aan doen zou je zeggen, maar ik open dit topic natuurlijk niet voor niets.
Onze relatie is altijd heel intens geweest. Heel veel liefde, maar ook knetterende ruzies. Onze karakters lijken op sommige punten op elkaar en dat botst soms. Sinds ons kind er is, is dit veel rustiger geworden. Ik denk dat dit komt doordat we een gemeenschappelijk groter belang hebben.
De eerste paar jaar van onze relatie hadden we een geweldig sexleven en waren we altijd aan het knuffelen, handen vasthouden en gebruikten we lieve koosnaampjes voor elkaar. We hebben nog steeds sex, maar het knuffelen en de rest is ergens onderweg helemaal verloren gegaan. Ik snap dat dit gedurende een relatie minder kan worden en dat dat heel normaal is. Maar bij ons is het helemaal weg. Voor de zwangerschap was het er nog wel een beetje, maar in de zwangerschap is het denk ik helemaal gestopt. In de praktijk betekent dat dat we niet knuffelen, elkaar buiten de sex om niet kussen en bijvoorbeeld geen handen vasthouden als we ergens lopen.
Dit afstandelijke gedrag komt niet van mij af. Ik mis deze intimiteit enorm en wil het terug in onze relatie. Als ik mijn vriend een knuffel geef staat hij erbij als een standbeeld of duwt me weg. Als mijn vriend voor werk een paar dagen weg is geweest komt hij thuis en zegt hij hallo, maar geeft geen kus of knuffel. Op mijn verjaardag kreeg ik enkel een heel zuinig kusje, ik zou de buurman bij wijze van spreken nog warmer feliciteren.
Naast dit fysieke aspect mis ook waardering. Ik krijg nooit een compliment en ik begin onzeker te worden hierdoor. Ik ben een zelfstandige vrouw, maar af en toe een beetje bevestiging is welkom. Ik vertel mijn vriend vaak wat ik aan hem waardeer, dat hij zo'n lieve vader is of dat hij er goed uitziet. Maar ik krijg letterlijk nooit een compliment terug. Hij zal nooit zeggen dat ik er goed uitzie, dat ik lekker heb gekookt, dat ik een goede moeder ben etc.
Naar ons kind toe is partner extreem warm, knuffelig en complimenteus. Ik merk dat ik af en toe een beetje jaloers ben en schaam me daar voor.
Ik heb meerdere keren met partner hierover gesproken. Hij zegt dat hij van huis uit dit allemaal niet heeft meegekregen, dus dat het niet in hem zit. Maar de eerste jaren van onze relatie zat het er absoluut wel in, dus volgens mij is dit niet helemaal waar. Als we er langer over praten zegt hij ook vaak wel dat ik gelijk heb en dat hij eraan gaat werken. Maar, er gebeurt niets.
Ik ben nu op het punt gekomen dat ik me afvraag hoe lang ik dit nog vol ga houden. Ik heb soms zo'n sterke behoefte aan een knuffel of een compliment dat ik me er heel eenzaam en verdrietig door voel. Ik fantaseer soms over het ontmoeten van een lieve warme man die me vertelt hoe goed ik alles doe.. heel kinderachtig maar schijnbaar heb ik dit echt nodig.
Vriend wilde vannacht sex, maar ik heb me omgedraaid en hem weggeduwd. Ik heb er geen zin meer in als hij z'n best voor mij niet doet. Vriend snapt waarschijnlijk niets van deze actie, dus ik zal er met hem over moeten praten. Maar, wat valt er nog te zeggen? Wat kan ik nog doen? En wat kan ik eigenlijk verwachten? Verwacht ik misschien iets wat niet realistisch is? Ik hoop hier wat tips te krijgen!
Onze relatie is altijd heel intens geweest. Heel veel liefde, maar ook knetterende ruzies. Onze karakters lijken op sommige punten op elkaar en dat botst soms. Sinds ons kind er is, is dit veel rustiger geworden. Ik denk dat dit komt doordat we een gemeenschappelijk groter belang hebben.
De eerste paar jaar van onze relatie hadden we een geweldig sexleven en waren we altijd aan het knuffelen, handen vasthouden en gebruikten we lieve koosnaampjes voor elkaar. We hebben nog steeds sex, maar het knuffelen en de rest is ergens onderweg helemaal verloren gegaan. Ik snap dat dit gedurende een relatie minder kan worden en dat dat heel normaal is. Maar bij ons is het helemaal weg. Voor de zwangerschap was het er nog wel een beetje, maar in de zwangerschap is het denk ik helemaal gestopt. In de praktijk betekent dat dat we niet knuffelen, elkaar buiten de sex om niet kussen en bijvoorbeeld geen handen vasthouden als we ergens lopen.
Dit afstandelijke gedrag komt niet van mij af. Ik mis deze intimiteit enorm en wil het terug in onze relatie. Als ik mijn vriend een knuffel geef staat hij erbij als een standbeeld of duwt me weg. Als mijn vriend voor werk een paar dagen weg is geweest komt hij thuis en zegt hij hallo, maar geeft geen kus of knuffel. Op mijn verjaardag kreeg ik enkel een heel zuinig kusje, ik zou de buurman bij wijze van spreken nog warmer feliciteren.
Naast dit fysieke aspect mis ook waardering. Ik krijg nooit een compliment en ik begin onzeker te worden hierdoor. Ik ben een zelfstandige vrouw, maar af en toe een beetje bevestiging is welkom. Ik vertel mijn vriend vaak wat ik aan hem waardeer, dat hij zo'n lieve vader is of dat hij er goed uitziet. Maar ik krijg letterlijk nooit een compliment terug. Hij zal nooit zeggen dat ik er goed uitzie, dat ik lekker heb gekookt, dat ik een goede moeder ben etc.
Naar ons kind toe is partner extreem warm, knuffelig en complimenteus. Ik merk dat ik af en toe een beetje jaloers ben en schaam me daar voor.
Ik heb meerdere keren met partner hierover gesproken. Hij zegt dat hij van huis uit dit allemaal niet heeft meegekregen, dus dat het niet in hem zit. Maar de eerste jaren van onze relatie zat het er absoluut wel in, dus volgens mij is dit niet helemaal waar. Als we er langer over praten zegt hij ook vaak wel dat ik gelijk heb en dat hij eraan gaat werken. Maar, er gebeurt niets.
Ik ben nu op het punt gekomen dat ik me afvraag hoe lang ik dit nog vol ga houden. Ik heb soms zo'n sterke behoefte aan een knuffel of een compliment dat ik me er heel eenzaam en verdrietig door voel. Ik fantaseer soms over het ontmoeten van een lieve warme man die me vertelt hoe goed ik alles doe.. heel kinderachtig maar schijnbaar heb ik dit echt nodig.
Vriend wilde vannacht sex, maar ik heb me omgedraaid en hem weggeduwd. Ik heb er geen zin meer in als hij z'n best voor mij niet doet. Vriend snapt waarschijnlijk niets van deze actie, dus ik zal er met hem over moeten praten. Maar, wat valt er nog te zeggen? Wat kan ik nog doen? En wat kan ik eigenlijk verwachten? Verwacht ik misschien iets wat niet realistisch is? Ik hoop hier wat tips te krijgen!
maandag 10 mei 2021 om 08:13
Je stelt je vraag vanuit de assumptie dat ik er niets van zeg. Ik ben geen aanhanger van de filosofie dat alle onprettigheden in relaties geaccepteerd dienen te worden om de integriteit van mijn partner niet te schenden.
maandag 10 mei 2021 om 08:51
Ik ben benieuwd of dat antwoord na en paar dagen is ingedaald. Het is altijd goed om te reflecteren op je eigen aandeel en gedrag binnen de relatie. Hopelijk wordt dan ook weer duidelijk voor jezelf wat jouw eigen behoeften en wensen zijn in een relatie en of deze reeel zijn.Koffiemetslagroom schreef: ↑10-05-2021 07:38Goeie vraag en dat is ook deels de reden dat ik dit topic heb geopend. Ik ga twijfelen aan mezelf of ik niet misschien bevestiging van hem vraag wat ik uit mezelf zou moeten halen. Daarom vraag ik in de topic titel ook "wat is realistisch?".
Ik denk dat wat ik vraag niet onrealistisch is, maar ik had bevestiging nodig van het viva forum.
Iedereen reageert anders op een nieuwe fase binnen een relatie. Tijdelijke afstand kan een onderdeel zijn van een nieuw evenwicht in wording.
Het sleutelwoord is denk ik communicatie. Een relatie ga je samen aan, als 1 van de partij aangeeft zich niet goed te voelen bij een nieuw evenwicht, dan zal toch bij beiden beweging moeten komen.
Jij geeft aan dat je al meerdere keren hierover hebt gesproken en dat je man verschillende redenen aangeeft. Redenen die jij wellicht niet bij hem vindt passen of niet herkent. Dan zal dat onderwerp van gesprek moeten zijn denk ik. En jullie beider behoeften.
Sommige dingen gebeuren en zijn niet waar, terwijl andere dingen waar zijn, hoewel ze nooit gebeurt zijn.
maandag 10 mei 2021 om 10:05
Hoe het ‘hoort’? Je ‘hoort’ toch helemaal niets in een relatie? Als zoenen en fysiek contact niet zijn manier van affectie tonen zijn dan kun je daar op verschillende manieren mee omgaan, maar zeggen dat het zo ‘hoort’ werkt alleen maar averechts.In_Tenebris schreef: ↑10-05-2021 07:51Ik vind dat ook schijnheilig, kennelijk weet hij dus wel hoe het hoort en vertikt hij het gewoon, net als bij TO.
Het kan best zijn dat hij in het begin van de relatie wel klef was, of dat hij zijn kinderen wél met kusjes overlaadt. Dat zegt niets over de manier waarop je na 8 jaar met je echtgenoot om ‘hoort’ te gaan. Dat is iets wat TO en haar vriend goed met elkaar moeten bespreken.
maandag 10 mei 2021 om 10:15
Zo maak je het wel gruwelijk makkelijk ervanaf he. 'Wie bepaalt wat hoort'kadanz schreef: ↑10-05-2021 10:05Hoe het ‘hoort’? Je ‘hoort’ toch helemaal niets in een relatie? Als zoenen en fysiek contact niet zijn manier van affectie tonen zijn dan kun je daar op verschillende manieren mee omgaan, maar zeggen dat het zo ‘hoort’ werkt alleen maar averechts.
Het kan best zijn dat hij in het begin van de relatie wel klef was, of dat hij zijn kinderen wél met kusjes overlaadt. Dat zegt niets over de manier waarop je na 8 jaar met je echtgenoot om ‘hoort’ te gaan. Dat is iets wat TO en haar vriend goed met elkaar moeten bespreken.
De meeste mensen hebben simpelweg liefde en affectie nodig. Je hebt gemerkt wat de covid maatregel voor verdriet gaf dat we onze familie niet meer mochten knuffelen. Net als dat de meeste mensen trouw en monogamie nodig hebben om gelukkig te zijn in hun relatie.
En ja, sommige mensen wijken af van die tendens. Maar dan ga je niet in je eentje besluiten dat je buiten de deur mag naaien. Over het algemeen wordt daar toch behoorlijk op neergekeken. Dus dan bespreek je dat en als je beiden gelukkig zonder monogamie bent, kun je verder in een open relatie. Net als dat TO's man dat dan maar moet bespreken als hij geen affectie nodig heeft, en eerlijk over moet zijn. Hij kan niet zomaar opeens in zijn eentje besluiten daar de stekker uit te trekken. Dat is heel schadelijk voor hun relatie, maar ook zeker voor TO's eigenwaarde en zelfbeeld.
-
maandag 10 mei 2021 om 10:18
Ik vind het ook niet onrealistisch om van je partner te verwachten dat hij een knuffel wat normaler in ontvangst neemt dan door te staan als een standbeeld. En dat hij jou ook af en toe aanraakt zonder dat het om seks gaat.Koffiemetslagroom schreef: ↑10-05-2021 07:38Goeie vraag en dat is ook deels de reden dat ik dit topic heb geopend. Ik ga twijfelen aan mezelf of ik niet misschien bevestiging van hem vraag wat ik uit mezelf zou moeten halen. Daarom vraag ik in de topic titel ook "wat is realistisch?".
Ik denk dat wat ik vraag niet onrealistisch is, maar ik had bevestiging nodig van het viva forum.
Raar dat anderen het meteen zoeken bij jouw aandeel, alsof er iets mis is met jou en je jezelf niet genoeg zou waarderen, alleen maar omdat je niet als een soort zus of als een huishoud-/sekssloofje wilt samenleven met je man.
You can never have too many hats, gloves and shoes
maandag 10 mei 2021 om 10:18
Dat is natuurlijk ook onzin. Een feestje en bezoek is een hele andere setting dan gewoon thuis. Dat hij dan kopjes gaat staan uitserveren heeft echt niet altijd te maken met ‘de bühne’.In_Tenebris schreef: ↑10-05-2021 07:51Ik vind dat ook schijnheilig, kennelijk weet hij dus wel hoe het hoort en vertikt hij het gewoon, net als bij TO.
maandag 10 mei 2021 om 10:23
Ik denk dat je wensen en behoeften juist heel realistisch zijn. Natuurlijk wil je affectie! Draai het eens om: wat heeft hij eigenlijk bij jou te zoeken als hij je niet eens wil knuffelen? Misschien moet je hem dat eens vragen.Koffiemetslagroom schreef: ↑10-05-2021 07:38Goeie vraag en dat is ook deels de reden dat ik dit topic heb geopend. Ik ga twijfelen aan mezelf of ik niet misschien bevestiging van hem vraag wat ik uit mezelf zou moeten halen. Daarom vraag ik in de topic titel ook "wat is realistisch?".
Ik denk dat wat ik vraag niet onrealistisch is, maar ik had bevestiging nodig van het viva forum.
maandag 10 mei 2021 om 10:29
Je vliegt hier een beetje uit de bocht vrees ik. Haar vriend is niet gevoelig genoeg geweest voor haar behoeftes en TO niet ‘in tune’ met zijn belevingswereld. Niet iedereen is even goed in elkaar aanvoelen.Phloxx schreef: ↑10-05-2021 10:15Zo maak je het wel gruwelijk makkelijk ervanaf he. 'Wie bepaalt wat hoort'
De meeste mensen hebben simpelweg liefde en affectie nodig. Je hebt gemerkt wat de covid maatregel voor verdriet gaf dat we onze familie niet meer mochten knuffelen. Net als dat de meeste mensen trouw en monogamie nodig hebben om gelukkig te zijn in hun relatie.
En ja, sommige mensen wijken af van die tendens. Maar dan ga je niet in je eentje besluiten dat je buiten de deur mag naaien. Over het algemeen wordt daar toch behoorlijk op neergekeken. Dus dan bespreek je dat en als je beiden gelukkig zonder monogamie bent, kun je verder in een open relatie. Net als dat TO's man dat dan maar moet bespreken als hij geen affectie nodig heeft, en eerlijk over moet zijn. Hij kan niet zomaar opeens in zijn eentje besluiten daar de stekker uit te trekken. Dat is heel schadelijk voor hun relatie, maar ook zeker voor TO's eigenwaarde en zelfbeeld.
TO en haar vriend communiceren nu weer wat beter. Laten we kijken hoe dat loopt.
maandag 10 mei 2021 om 10:31
maandag 10 mei 2021 om 10:32
maandag 10 mei 2021 om 10:36
Kun je je voorstellen dat het niet voor iedereen normaal of vanzelfsprekend is om op die manier affectie te tonen? Ik reageer hier puur op jouw ‘dat het niet zo bijzonder zou moeten zijn’.Koffiemetslagroom schreef: ↑09-05-2021 21:11
Overdag zijn we bij zijn moeder op visite geweest (waar meer familieleden waren) en heeft hij mij zomaar op mijn mond gezoend waar iedereen bij was. We zijn nu net thuis en hij vroeg hoe ik dat vond. Ik antwoordde dat ik dat natuurlijk heel fijn vond en dat het veel voor me betekende, maar dat het toch eigenlijk niet zo bijzonder zou moeten zijn. Hij antwoordde dat hij er echt aan wil werken en inziet dat het belangrijk is voor mij.
Hij zal er aan werken omdat het belangrijk is voor jou, maar dat het niet vanuit hemzelf komt is niet per sé een teken van iets duisters.
maandag 10 mei 2021 om 10:42
kadanz schreef: ↑10-05-2021 10:36Kun je je voorstellen dat het niet voor iedereen normaal of vanzelfsprekend is om op die manier affectie te tonen? Ik reageer hier puur op jouw ‘dat het niet zo bijzonder zou moeten zijn’.
Hij zal er aan werken omdat het belangrijk is voor jou, maar dat het niet vanuit hemzelf komt is niet per sé een teken van iets duisters.
Eerst kon hij het wel en nu al 2 jaar niet, dat lijkt er niet op dat hij er hard mee bezig is. Het was dus eerst wel vanzelfsprekend.
maandag 10 mei 2021 om 10:47
Wat is dat toch met die vergelijking? Het zijn geen verliefde pubers meer, dus stellen dat hij toen wel klef kon zijn heeft niet veel zin. Andere tijden, andere gevoelens, andere relatie.In_Tenebris schreef: ↑10-05-2021 10:42Eerst kon hij het wel en nu al 2 jaar niet, dat lijkt er niet op dat hij er hard mee bezig is. Het was dus eerst wel vanzelfsprekend.
Hetzelfde met ‘hij knuffelt wel met zijn kinderen’. Dat is een compleet andere relatie.
Ga zo door en hij eist straks elke dag seks, net als ‘toen’, want toen kon dat toch ook?
maandag 10 mei 2021 om 10:49
Niet helemaal.In_Tenebris schreef: ↑10-05-2021 10:42Eerst kon hij het wel en nu al 2 jaar niet, dat lijkt er niet op dat hij er hard mee bezig is. Het was dus eerst wel vanzelfsprekend.
Ik heb daar zelf ergens in het begin van dit topic over geschreven en ook de man van to geeft aan ‘werk en kind’. Als heftige dingen je opslokken kan het zijn dat het meer dan gewone moeite kost om iets dat je van nature/normalerwijze niet zou doen wél te doen.
maandag 10 mei 2021 om 10:52
Heel veel. Hij kan met haar praten, ze zijn samen ouder, ze hebben sex, ze doen misschien andere leuke dingen, hij toont affectie door dat dekentje op de bank etc.
Je vraagstelling: als hij je niet eens wil knuffelen zou ik wel wat neutraler formuleren.
maandag 10 mei 2021 om 10:57
Dat hij verstart onder een aanraking van TO vind ik wel alarmerend, vandaar.
Maar je kunt het "niet eens" inderdaad ook achterwege laten.
maandag 10 mei 2021 om 10:58
Inderdaad.
De vriend van TO is misschien niet de meest opmerkzame. Kan gebeuren, hij zal zijn eigen kwaliteiten hebben, bovendien kan hij hier enigszins aan werken.
Problematischer wordt het als men redeneert vanuit het idee ‘zo hoort het’. In die zin heeft TO ook wat om aan te werken.
maandag 10 mei 2021 om 10:59
maandag 10 mei 2021 om 11:04
Ja, maar in dit geval heeft haar partner net te horen gekregen dat ze een kus of een knuffel wel waardeert. Hij doet het en plots is het schijnheilig en manipulatief, want hij doet het op een feestje (ja duh, dat is nou net de eerste gelegenheid). Dat is ook niet helemaal koosjer. Ik zou het wat anders vinden als hij het alleen op feestjes een kus voor de bühne geeft.
Thee serveren aan je bezoek is gastheerschap, dat hoeft niks met je relatie te maken hebben.
maandag 10 mei 2021 om 11:07
maandag 10 mei 2021 om 11:13
Mevrouw75 schreef: ↑10-05-2021 11:04Ja, maar in dit geval heeft haar partner net te horen gekregen dat ze een kus of een knuffel wel waardeert. Hij doet het en plots is het schijnheilig en manipulatief, want hij doet het op een feestje (ja duh, dat is nou net de eerste gelegenheid). Dat is ook niet helemaal koosjer. Ik zou het wat anders vinden als hij het alleen op feestjes een kus voor de bühne geeft.
Thee serveren aan je bezoek is gastheerschap, dat hoeft niks met je relatie te maken hebben.
Ik zou het ook wat anders vinden als hij alleen op feestjes een kus geeft. Voorlopig was dit feest de eerste zelf-geïnitieerde kus. Dus ik denk dat het goed is om in de gaten te houden of het liefde voor de bühne is, of inderdaad de eerste gelegenheid die hij had om haar te kussen.
Mijn partner zag onze gesprekken over zijn bijdrage aan het gezinsleven vooral als een wenk over wat sociaal geaccepteerd is, dus implementeerde hij de actiepunten op de momenten dat het sociaal gezien werd opgemerkt. Dat lijkt weliswaar een productieve stap, maar is geen fundamentele verandering.
maandag 10 mei 2021 om 11:19
'Weleens' is iets anders dan helemaal geen zin meer hebben in knuffelen, zoenen, handen vasthouden, en daarnaast verstarren onder iedere aanraking, zoals man van TO. Ik vind het al akelig om te lezen en kan me goed voorstellen dat TO last heeft van zoveel fysieke afstandelijkheid. Het klinkt overigens alsof er ook sprake is van mentale/emotionele afstandelijkheid.
maandag 10 mei 2021 om 11:29
Dan zeg ik niet: weleens. Ik heb het een langere periode gehad hoor.Daveotion schreef: ↑10-05-2021 11:19'Weleens' is iets anders dan helemaal geen zin meer hebben in knuffelen, zoenen, handen vasthouden, en daarnaast verstarren onder iedere aanraking, zoals man van TO. Ik vind het al akelig om te lezen en kan me goed voorstellen dat TO last heeft van zoveel fysieke afstandelijkheid. Het klinkt overigens alsof er ook sprake is van mentale/emotionele afstandelijkheid.
