Relaties
alle pijlers
Ik voel me niet gewaardeerd. Wat is realistisch?
zondag 9 mei 2021 om 07:59
Mijn partner en ik zijn ongeveer 8 jaar samen en midden dertig. We hebben een kind van een jaar, een mooi koophuis en allebei een goede baan. Niets meer aan doen zou je zeggen, maar ik open dit topic natuurlijk niet voor niets.
Onze relatie is altijd heel intens geweest. Heel veel liefde, maar ook knetterende ruzies. Onze karakters lijken op sommige punten op elkaar en dat botst soms. Sinds ons kind er is, is dit veel rustiger geworden. Ik denk dat dit komt doordat we een gemeenschappelijk groter belang hebben.
De eerste paar jaar van onze relatie hadden we een geweldig sexleven en waren we altijd aan het knuffelen, handen vasthouden en gebruikten we lieve koosnaampjes voor elkaar. We hebben nog steeds sex, maar het knuffelen en de rest is ergens onderweg helemaal verloren gegaan. Ik snap dat dit gedurende een relatie minder kan worden en dat dat heel normaal is. Maar bij ons is het helemaal weg. Voor de zwangerschap was het er nog wel een beetje, maar in de zwangerschap is het denk ik helemaal gestopt. In de praktijk betekent dat dat we niet knuffelen, elkaar buiten de sex om niet kussen en bijvoorbeeld geen handen vasthouden als we ergens lopen.
Dit afstandelijke gedrag komt niet van mij af. Ik mis deze intimiteit enorm en wil het terug in onze relatie. Als ik mijn vriend een knuffel geef staat hij erbij als een standbeeld of duwt me weg. Als mijn vriend voor werk een paar dagen weg is geweest komt hij thuis en zegt hij hallo, maar geeft geen kus of knuffel. Op mijn verjaardag kreeg ik enkel een heel zuinig kusje, ik zou de buurman bij wijze van spreken nog warmer feliciteren.
Naast dit fysieke aspect mis ook waardering. Ik krijg nooit een compliment en ik begin onzeker te worden hierdoor. Ik ben een zelfstandige vrouw, maar af en toe een beetje bevestiging is welkom. Ik vertel mijn vriend vaak wat ik aan hem waardeer, dat hij zo'n lieve vader is of dat hij er goed uitziet. Maar ik krijg letterlijk nooit een compliment terug. Hij zal nooit zeggen dat ik er goed uitzie, dat ik lekker heb gekookt, dat ik een goede moeder ben etc.
Naar ons kind toe is partner extreem warm, knuffelig en complimenteus. Ik merk dat ik af en toe een beetje jaloers ben en schaam me daar voor.
Ik heb meerdere keren met partner hierover gesproken. Hij zegt dat hij van huis uit dit allemaal niet heeft meegekregen, dus dat het niet in hem zit. Maar de eerste jaren van onze relatie zat het er absoluut wel in, dus volgens mij is dit niet helemaal waar. Als we er langer over praten zegt hij ook vaak wel dat ik gelijk heb en dat hij eraan gaat werken. Maar, er gebeurt niets.
Ik ben nu op het punt gekomen dat ik me afvraag hoe lang ik dit nog vol ga houden. Ik heb soms zo'n sterke behoefte aan een knuffel of een compliment dat ik me er heel eenzaam en verdrietig door voel. Ik fantaseer soms over het ontmoeten van een lieve warme man die me vertelt hoe goed ik alles doe.. heel kinderachtig maar schijnbaar heb ik dit echt nodig.
Vriend wilde vannacht sex, maar ik heb me omgedraaid en hem weggeduwd. Ik heb er geen zin meer in als hij z'n best voor mij niet doet. Vriend snapt waarschijnlijk niets van deze actie, dus ik zal er met hem over moeten praten. Maar, wat valt er nog te zeggen? Wat kan ik nog doen? En wat kan ik eigenlijk verwachten? Verwacht ik misschien iets wat niet realistisch is? Ik hoop hier wat tips te krijgen!
Onze relatie is altijd heel intens geweest. Heel veel liefde, maar ook knetterende ruzies. Onze karakters lijken op sommige punten op elkaar en dat botst soms. Sinds ons kind er is, is dit veel rustiger geworden. Ik denk dat dit komt doordat we een gemeenschappelijk groter belang hebben.
De eerste paar jaar van onze relatie hadden we een geweldig sexleven en waren we altijd aan het knuffelen, handen vasthouden en gebruikten we lieve koosnaampjes voor elkaar. We hebben nog steeds sex, maar het knuffelen en de rest is ergens onderweg helemaal verloren gegaan. Ik snap dat dit gedurende een relatie minder kan worden en dat dat heel normaal is. Maar bij ons is het helemaal weg. Voor de zwangerschap was het er nog wel een beetje, maar in de zwangerschap is het denk ik helemaal gestopt. In de praktijk betekent dat dat we niet knuffelen, elkaar buiten de sex om niet kussen en bijvoorbeeld geen handen vasthouden als we ergens lopen.
Dit afstandelijke gedrag komt niet van mij af. Ik mis deze intimiteit enorm en wil het terug in onze relatie. Als ik mijn vriend een knuffel geef staat hij erbij als een standbeeld of duwt me weg. Als mijn vriend voor werk een paar dagen weg is geweest komt hij thuis en zegt hij hallo, maar geeft geen kus of knuffel. Op mijn verjaardag kreeg ik enkel een heel zuinig kusje, ik zou de buurman bij wijze van spreken nog warmer feliciteren.
Naast dit fysieke aspect mis ook waardering. Ik krijg nooit een compliment en ik begin onzeker te worden hierdoor. Ik ben een zelfstandige vrouw, maar af en toe een beetje bevestiging is welkom. Ik vertel mijn vriend vaak wat ik aan hem waardeer, dat hij zo'n lieve vader is of dat hij er goed uitziet. Maar ik krijg letterlijk nooit een compliment terug. Hij zal nooit zeggen dat ik er goed uitzie, dat ik lekker heb gekookt, dat ik een goede moeder ben etc.
Naar ons kind toe is partner extreem warm, knuffelig en complimenteus. Ik merk dat ik af en toe een beetje jaloers ben en schaam me daar voor.
Ik heb meerdere keren met partner hierover gesproken. Hij zegt dat hij van huis uit dit allemaal niet heeft meegekregen, dus dat het niet in hem zit. Maar de eerste jaren van onze relatie zat het er absoluut wel in, dus volgens mij is dit niet helemaal waar. Als we er langer over praten zegt hij ook vaak wel dat ik gelijk heb en dat hij eraan gaat werken. Maar, er gebeurt niets.
Ik ben nu op het punt gekomen dat ik me afvraag hoe lang ik dit nog vol ga houden. Ik heb soms zo'n sterke behoefte aan een knuffel of een compliment dat ik me er heel eenzaam en verdrietig door voel. Ik fantaseer soms over het ontmoeten van een lieve warme man die me vertelt hoe goed ik alles doe.. heel kinderachtig maar schijnbaar heb ik dit echt nodig.
Vriend wilde vannacht sex, maar ik heb me omgedraaid en hem weggeduwd. Ik heb er geen zin meer in als hij z'n best voor mij niet doet. Vriend snapt waarschijnlijk niets van deze actie, dus ik zal er met hem over moeten praten. Maar, wat valt er nog te zeggen? Wat kan ik nog doen? En wat kan ik eigenlijk verwachten? Verwacht ik misschien iets wat niet realistisch is? Ik hoop hier wat tips te krijgen!
zondag 9 mei 2021 om 20:03
Halo schreef: ↑09-05-2021 20:02Kennelijk vat jij het negatief op. Omdat jij je niet kan vinden in mijn perspectief. Want dat is het: mijn perspectief,
Dat mag je projectie noemen. Of een aanname.
Ik praat alleen niet mee met de meesten. Niet omdat ik TO niet begrijp. Maar omdat het niet zo eenvoudig is en lijkt. En natuurlijk mag je dat allemaal onzin vinden.
Soms wil je inderdaad alleen maar horen en bevestigd krijgen hoe vreselijk je situatie is.
Maar of dat ook daadwerkelijk de oplossing is?
zondag 9 mei 2021 om 20:04
Waarom zo aanvallend? Iemand kan toch tot andere inzichten komen na verloop van tijd?Midnight-Blue schreef: ↑09-05-2021 20:00Wat is er gebeurd met geduldig afwachten en onvoorwaardelijke liefde waar je de mond vol van hebt?
zondag 9 mei 2021 om 20:10
Je gaat toch een huwelijk aan met de woorden: tot de dood ons scheidt? In voor en tegenspoed?LaFleurNoire schreef: ↑09-05-2021 19:32Waarom moet zij daar genoegen mee nemen dan? Waarom moet zij lijdzaam jaren af gaan wachten tot hij misschien ooit wel weer eens zin heeft om affectie te tonen en vooral die arme zielige man niet lastig vallen met haar eigen behoeftes want dat is dwang en geen respect tonen. Waar blijft zij in dit verhaal? Wat een merkwaardige kijk op relaties heb jij.
Dit is kennelijk de tegenspoed. Voor haar op het moment.
En daarbij denk ik, maar goed dat weet ik natuurlijk niet, dat het echt niet 2 jaar lang helemaal niets is.
Maar in die 2 jaar is wel ergens de sneeuwbal gaan rollen, waarbij het probleem steeds groter is geworden voor TO en waarbij haar man door al haar pogingen nader tot elkaar te komen steeds meer wegdrijft
anoniem_243683 wijzigde dit bericht op 09-05-2021 20:12
21.05% gewijzigd
zondag 9 mei 2021 om 20:12
Ja maar dit gaat over TO haar relatie waar ze niet happy in is. Niet over Halo haar of zijn relatie. En TO is niet tevreden. En dan moet ze maar even tot inzicht komen dat het allemaal niet zo erg is en dat ze maar gewoon even wat geduld moet hebben want hij heeft vast iets anders aan zijn hoofd.
Tja, hopelijk vind ze zichzelf meer waard denk ik dan en eist wel gewoon een gesprek waarin zij ook weet waar ze aan toe is en daarop gebaseerd actie kan ondernemen.
zondag 9 mei 2021 om 20:13
Ik vermoed dat die gesprekken er al heel vaak zijn geweest (?)Midnight-Blue schreef: ↑09-05-2021 20:12Ja maar dit gaat over TO haar relatie waar ze niet happy in is. Niet over Halo haar of zijn relatie. En TO is niet tevreden. En dan moet ze maar even tot inzicht komen dat het allemaal niet zo erg is en dat ze maar gewoon even wat geduld moet hebben want hij heeft vast iets anders aan zijn hoofd.
Tja, hopelijk vind ze zichzelf meer waard denk ik dan en eist wel gewoon een gesprek waarin zij ook weet waar ze aan toe is en daarop gebaseerd actie kan ondernemen.
zondag 9 mei 2021 om 20:14
Tegenwoordig mag je gewoon scheiden hoor. Of valt alles wat mis gaat maar onder tegenspoed? Vreemdgaan, mishandeling en misbruik, verslaving vallen ook onder tegenspoed?
zondag 9 mei 2021 om 20:16
Als ik hier op in ga dan zijn we nog uren bezig. Dan liever met een goed glas wijn erbij!Midnight-Blue schreef: ↑09-05-2021 20:14Tegenwoordig mag je gewoon scheiden hoor. Of valt alles wat mis gaat maar onder tegenspoed? Vreemdgaan, mishandeling en misbruik, verslaving vallen ook onder tegenspoed?
zondag 9 mei 2021 om 20:22
Een relatie heb je samen en en hij doet geen enkele moeite. Welk excuus kun je hebben om geen enkele affectie te tonen en wel te willen neuken? Dit komt van één kant. Als je dit iemand uit moet gaan leggen in relatietherapie terwijl dit ook al vaker besproken is zou ik denk ik de moed opgeven, dan wil hij niet zou ik denken. Twee jaar is heel erg lang voor zoiets.
anoniem_6491451405f4b wijzigde dit bericht op 09-05-2021 20:23
0.41% gewijzigd
zondag 9 mei 2021 om 20:25
Dat is waar.In_Tenebris schreef: ↑09-05-2021 20:24Moet je wel open staan om nog iets van je relatie te willen maken anders heeft therapie ook geen zin.
zondag 9 mei 2021 om 20:26
Nee, hij wil geen affectie tonen (behalve seks dan) naar zijn partner. Kind is geen probleem. Zelf een complimentje geven gaat hem al te ver.
Zij moet steeds maar ruimte geven voor wat hij wil, maar er zit geen enkele beweging in aan zijn kant. Al 2 jaar lang!
Al 2 jaar lang speelt hij stommetje, weigert hij inzicht te geven in wat er aan de hand is. Zijn eigen partner die hij op die wijze buiten spel zet op die wijze. De moeder van zijn kind.
Hij geeft wat loze woorden dat hij het met haar eens is en beloofd beterschap. Daarmee is voor hem de kous af blijkbaar.
Dat is toch in de verste verte niet fair naar haar toe?
Daarnaast neemt hij elke kans op begrip zo weg. Er is immers geen begrip op te brengen als je geen flauw idee hebt wat er nu speelt. Ze moet maar gissen naar het waarom, hoe lang het gaat duren of er er überhaupt een eind aan komt.
Waarom is het zo'n gek idee dat hij óók mee beweegt in deze situatie? Dat hij zijn partner serieus neemt in haar zorgen en mede de verantwoordelijkheid pakt om te zorgen dat deze train op de rails blijft?
Nu doet hij niks anders dan: I've tried nothing and I'm all out of ideas!!
En dat is waar t gros van de mensen nu op reageert. Het achterover leunen, verwachten dat de partner het gedrag maar pikt zonder enige aandacht hoe die zich daar onder voelt en zonder enige vorm van tekst en uitleg.
Het is aan de TO om de bepalen wat ze verder doet.
Enige wat ik wil aangeven, is dat ik haar gevoel heel terecht vind en dat het echt okay is om daar wat mee te doen. Want ook zij heeft recht op haar plek in deze relatie.
zondag 9 mei 2021 om 20:32
Ik vrees dat je perspectief en projectie/aannames met elkaar verwart. En ja, dat vat ik negatief op, want dat is uitermate vervelend.Halo schreef: ↑09-05-2021 20:02Kennelijk vat jij het negatief op. Omdat jij je niet kan vinden in mijn perspectief. Want dat is het: mijn perspectief,
Dat mag je projectie noemen. Of een aanname.
Ik praat alleen niet mee met de meesten. Niet omdat ik TO niet begrijp. Maar omdat het niet zo eenvoudig is en lijkt. En natuurlijk mag je dat allemaal onzin vinden.
Soms wil je inderdaad alleen maar horen hoe vreselijk je situatie is.
Maar of dat ook daadwerkelijk de oplossing is?
Je laatste twee zinnen zijn daar weer een uitstekend voorbeeld van.
zondag 9 mei 2021 om 20:38
Ik snap echt helemaal niets van jouw posts. Alsof wij van 2 andere planeten komen.Halo schreef: ↑09-05-2021 13:29Zoals mevrouw75 zegt: geduld.
We vinden allemaal 2 jaar lang. Maar als je een mensenleven samen bent. Dag in dag uit... dan zijn er gewoon momenten dat je tijdelijk uit elkaar kan groeien.
En TO hoezo cijfert TO zichzelf weg als ze hem die ruimte geeft?
Ze krijgt alleen niet bij hem wat ze nodig heeft van hem. Er wordt niet voldaan aan haar verwachtingen.
Mag zij hem daarvoor verantwoordelijk stellen? Natuurlijk, maar ik betwijfel of het daar beter van wordt.
En nogmaals: ik snap echt dat het voor haar oneerlijk voelt. En angstig. En een: ik hou meer van jou dan jij van mij gevoel geeft die raakt tot in de je tenen.
Alleen dat gevoel kan hij op dit moment haar niet afnemen. Of dat wil hij niet.
En ze weet niet waarom en zal dat waarschijnlijk ook niet te weten krijgen.
Wat verdrietig om te denken dat je in een relatie niet van de ander mag vragen wat je nodig hebt, maar dat dat maar je eigen probleem is want er wordt aan hem getrokken als je hem erop aanspreekt. Hij heeft ook gewoon een verantwoordelijkheid naar haar toe he, op z'n minst om eerlijk te zijn en samen eraan te werken als er eentje verdrietig is door de daden van de ander.
-
zondag 9 mei 2021 om 21:06
Waar ik nog aan denk als ik dit lees is dat man ergens zwaar onder gebukt, gaat bijvoorbeeld de verantwoordelijkheid voor een gezin. Dat hij vindt dat hij ze moet verzorgen enz. en hard moet werken om daar geld voor te verdienen en dat hij dit als druk ervaart.
Dat gekoppeld aan het niet van huis uit hebben mee gekregen en de lengte van de relatie zou het gebrek aan affectie kunnen verklaren.
To, ik vind je behoefte volkomen legitiem en ik begrijp helemaal dat je er van baalt. Er is maar 1 manier om erachter te komen wat er nu echt aan de hand is en dat is toch echt praten. Desnoods ruzie maken, als je hem maar heeeeeeel duidelijk maakt dat je dit niet trekt en dat je wilt weten hoe het komt.
Dit heb je al gedaan natuurlijk, maar dan nu nog maar een tikkie heftiger lijkt me, en benoem mogelijke opties.
Is hij depressief? heeft hij problemen op zijn werk? Voelt hij zich totaal vast zitten? Jullie kindje is ongeveer even oud als we corona hebben als ik het goed lees, misschien speelt het saaie leven van nu ook een rol en associeert hij dat al dan niet onbewust met het gezin?
Ik vind wel dat je afspraken kunt maken over knuffels ed. Als je weggaat een kus, als je thuis komt een kus. Regelmatig een knuffel. Misschien moet het eerst van jou uitkomen maar dat wegduwen kan echt niet. Hij moet er aandacht aan geven, al is het eerst maar terugknuffelen als jij begint.
Soms moet iemand het weer even voelen en dan komt het weer een beetje terug. Dat waar je aandacht aan geeft groeit.
ik zou het nog niet opgeven, maar ik zou wel de knuppel in het hoenderhok gooien. me zo gedragen dat hij moet reageren. Desnoods door provocatie. Hij moet wakker worden dat dit niet zo verder kan.
En dan merk je snel genoeg of hij nog moeite wil doen of niet, en waar het op vast zit bij hem. Vreemdgaan, depressie, wat dan ook.
Dat gekoppeld aan het niet van huis uit hebben mee gekregen en de lengte van de relatie zou het gebrek aan affectie kunnen verklaren.
To, ik vind je behoefte volkomen legitiem en ik begrijp helemaal dat je er van baalt. Er is maar 1 manier om erachter te komen wat er nu echt aan de hand is en dat is toch echt praten. Desnoods ruzie maken, als je hem maar heeeeeeel duidelijk maakt dat je dit niet trekt en dat je wilt weten hoe het komt.
Dit heb je al gedaan natuurlijk, maar dan nu nog maar een tikkie heftiger lijkt me, en benoem mogelijke opties.
Is hij depressief? heeft hij problemen op zijn werk? Voelt hij zich totaal vast zitten? Jullie kindje is ongeveer even oud als we corona hebben als ik het goed lees, misschien speelt het saaie leven van nu ook een rol en associeert hij dat al dan niet onbewust met het gezin?
Ik vind wel dat je afspraken kunt maken over knuffels ed. Als je weggaat een kus, als je thuis komt een kus. Regelmatig een knuffel. Misschien moet het eerst van jou uitkomen maar dat wegduwen kan echt niet. Hij moet er aandacht aan geven, al is het eerst maar terugknuffelen als jij begint.
Soms moet iemand het weer even voelen en dan komt het weer een beetje terug. Dat waar je aandacht aan geeft groeit.
ik zou het nog niet opgeven, maar ik zou wel de knuppel in het hoenderhok gooien. me zo gedragen dat hij moet reageren. Desnoods door provocatie. Hij moet wakker worden dat dit niet zo verder kan.
En dan merk je snel genoeg of hij nog moeite wil doen of niet, en waar het op vast zit bij hem. Vreemdgaan, depressie, wat dan ook.
zondag 9 mei 2021 om 21:11
Poeh wat een hoop reacties! Ik heb alles gelezen en mijn hoofd stroomt een beetje over nu. Ik weet niet zo goed wat ik moet vinden. Ik merk dat ik onzeker word van de discussie tussen Halo en de rest.
Ik begrijp Halo's post enigszins wel.. en wat zij volgens mij adviseert (proberen partner de ruimte te geven en de situatie vanuit hem te bekijken) Is iets wat ik juist voor mijn gevoel al lange tijd gedaan heb. Ik heb hem lange tijd met rust gelaten, niet gepusht. Ik heb zijn redenen geprobeerd te accepteren. Maar waar het uiteindelijk op neer komt is dat ik dat gemis in mijzelf niet uit kan schakelen. In tegendeel, het wordt enkel sterker. Ik kan het wel uitschreeuwen, ik mis bevestiging en genegenheid. Ik wil me door hem geliefd voelen..
Ik heb niets voor mijn eerste moederdag gehad. Had ik ook niet verwacht, want hij doet bijvoorbeeld ook niet aan Valentijnsdag.
Nadat ik vanmorgen al een aantal van jullie reacties gelezen had, was ik eigenlijk flink chagrijnig geworden. Partner merkte dit en vroeg wat er was. Zo zijn we weer in gesprek geraakt en heb ik mijn hart weer helemaal gelucht en alles gezegd wat ik ook in mijn openingspost heb geschreven. Partner schoot in de verdediging en begon met opnoemen wat voor lieve dingen hij voor mij heeft gedaan sinds ons laatste gesprek over dit onderwerp. Zo noemde hij bijvoorbeeld een deken brengen als ik 's avonds op de bank tv kijk en mijn favoriete drinken en snacks brengen. En gister toen ik zelf uitriep dat ik iets goed had gedaan had hij mij daarin bevestigd en dat meende hij oprecht zei hij. Deze dingen klopten inderdaad, maar zijn zo klein dat ik ze eigenlijk niet had opgemerkt. Hij zei ook nog dat hij niet goed kan multitasken en z'n baan veel van hem vraagt en kind en baan nu even grof gezegd op de eerste plaats komen. Het gesprek escaleerde in een pittige discussie en eindigde in de afspraak om het er 's avonds verder over te hebben, want kind was ondertussen thuis gebracht.
Overdag zijn we bij zijn moeder op visite geweest (waar meer familieleden waren) en heeft hij mij zomaar op mijn mond gezoend waar iedereen bij was. We zijn nu net thuis en hij vroeg hoe ik dat vond. Ik antwoordde dat ik dat natuurlijk heel fijn vond en dat het veel voor me betekende, maar dat het toch eigenlijk niet zo bijzonder zou moeten zijn. Hij antwoordde dat hij er echt aan wil werken en inziet dat het belangrijk is voor mij.
Ik begrijp Halo's post enigszins wel.. en wat zij volgens mij adviseert (proberen partner de ruimte te geven en de situatie vanuit hem te bekijken) Is iets wat ik juist voor mijn gevoel al lange tijd gedaan heb. Ik heb hem lange tijd met rust gelaten, niet gepusht. Ik heb zijn redenen geprobeerd te accepteren. Maar waar het uiteindelijk op neer komt is dat ik dat gemis in mijzelf niet uit kan schakelen. In tegendeel, het wordt enkel sterker. Ik kan het wel uitschreeuwen, ik mis bevestiging en genegenheid. Ik wil me door hem geliefd voelen..
Ik heb niets voor mijn eerste moederdag gehad. Had ik ook niet verwacht, want hij doet bijvoorbeeld ook niet aan Valentijnsdag.
Nadat ik vanmorgen al een aantal van jullie reacties gelezen had, was ik eigenlijk flink chagrijnig geworden. Partner merkte dit en vroeg wat er was. Zo zijn we weer in gesprek geraakt en heb ik mijn hart weer helemaal gelucht en alles gezegd wat ik ook in mijn openingspost heb geschreven. Partner schoot in de verdediging en begon met opnoemen wat voor lieve dingen hij voor mij heeft gedaan sinds ons laatste gesprek over dit onderwerp. Zo noemde hij bijvoorbeeld een deken brengen als ik 's avonds op de bank tv kijk en mijn favoriete drinken en snacks brengen. En gister toen ik zelf uitriep dat ik iets goed had gedaan had hij mij daarin bevestigd en dat meende hij oprecht zei hij. Deze dingen klopten inderdaad, maar zijn zo klein dat ik ze eigenlijk niet had opgemerkt. Hij zei ook nog dat hij niet goed kan multitasken en z'n baan veel van hem vraagt en kind en baan nu even grof gezegd op de eerste plaats komen. Het gesprek escaleerde in een pittige discussie en eindigde in de afspraak om het er 's avonds verder over te hebben, want kind was ondertussen thuis gebracht.
Overdag zijn we bij zijn moeder op visite geweest (waar meer familieleden waren) en heeft hij mij zomaar op mijn mond gezoend waar iedereen bij was. We zijn nu net thuis en hij vroeg hoe ik dat vond. Ik antwoordde dat ik dat natuurlijk heel fijn vond en dat het veel voor me betekende, maar dat het toch eigenlijk niet zo bijzonder zou moeten zijn. Hij antwoordde dat hij er echt aan wil werken en inziet dat het belangrijk is voor mij.
zondag 9 mei 2021 om 21:14
Of hij houdt er gewoon niet van. Dat kan toch gewoon? Ik ben ook niet zo van het zoenen en knuffelen. Ik knuffel mijn kinderen wel, maar dat is anders. Dat betekent niet dat er iets mis is of dat ik ergens onder gebukt ga. Ik ben gewoon niet zo van het knuffelen met met mijn vrouw.
Mijn vrouw houdt weer niet van andere dingen die ik juist wel graag doe. Ik heb daar ooit een onschuldig topic over geopend. Nou, ik had beter gelijk kunnen scheiden volgens sommigen.
Ik heb geen idee wat er speelt in het huwelijk van TO maar sommige suggesties hier zijn wel erg over the top.
Mijn vrouw houdt weer niet van andere dingen die ik juist wel graag doe. Ik heb daar ooit een onschuldig topic over geopend. Nou, ik had beter gelijk kunnen scheiden volgens sommigen.
Ik heb geen idee wat er speelt in het huwelijk van TO maar sommige suggesties hier zijn wel erg over the top.
zondag 9 mei 2021 om 21:18
zondag 9 mei 2021 om 21:24
Wat was dat nou met die 5 liefdestalen die hier de laatste weken zo populair zijn?Mumper schreef: ↑09-05-2021 21:18Hij houdt niet van affectie tonen in woorden of lichamelijkheid? En niet van een cadeautje geven met moederdag? Ik zou van de weersomstuit in een keer heel erg niet van pijpen houden (sorry kinderachtig).
TO, dat laatste klinkt voorzichtig hoopvol, ik hoop dat jullie eruit komen.
Dat was toch iets met woorden, of lichamelijk of cadeautjes? Dat zijn er 3, dan moeten er nog 2 zijn.
zondag 9 mei 2021 om 21:41
Ja, tuurlijk is het een hype. Ik heb er ook de ballen verstand van. Je noemde toevallig met allemaal dingen die ik opeens in elk topic voorbij zie komen.
Wat je wél kunt kunt doen, en het is mij om het even welk (of er überhaupt een) naampje je eraan geeft, is kijken wat jij nodig hebt, wat de ander wel voor je doet en daar samen een beetje tussen schipperen.
zondag 9 mei 2021 om 21:42
Ja. Maar de vraag is wiens probleem dat dan is.
Maar fijn TO dat jullie hebben gesproken en hij laat zien dat het hem wel wat doet hoe jij je voelt!
Ik wens je heel veel geluk!
anoniem_243683 wijzigde dit bericht op 09-05-2021 21:45
17.96% gewijzigd
