Relaties
alle pijlers
Worstelen met mijn positie als 'stiefmoeder'
donderdag 17 juni 2021 om 11:23
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt i.v.m. herkenbaarheid maar ben op zoek naar feedback van het Forum. En ik loop en lees lang genoeg mee om te weten dat ik hier op de juiste plek ben. 
Zo kort mogelijk: ik heb een samengesteld gezin met man, samen vijf kinderen. Band tussen mijn man en zijn ex is altijd goed geweest. In het begin van onze relatie was dat lastig. Ex twijfelde over bij elkaar komen en ook mijn man was emotioneel nog niet klaar. Ik heb onze relatie toen beëindigd. Na een half jaar wilde hij toch echt bij mij zijn. Na zes jaar hebben we samen een huis gekocht.
Wat de zaken wat lastiger maakt is dat de broer van ex en zus van mijn man ook samen een gezin hebben en de familiebanden close zijn. Ik heb altijd mijn plaats geweten en ben op afstand gebleven. Tot vorige week mijn stiefdochter jarig was.
Feestjes van mijn stiefkinderen worden vooral bij ex thuis gevierd en man gaat daar dan vaak even heen. Logisch. Vaak doen we bij ons dan op een later moment nog een cadeautje en taartje. Ik feliciteerde die dag met een online berichtje de moeder met haar dochter en wenste haar een fijne dag. Kreeg ik 's avonds een berichtje terug dat ze mij via mijn man ook had uitgenodigd, een beetje alsof ze het vreemd vond dat ik niet was geweest. Ik voelde me enigszins voor paal staan, want wist van niks.
En ja, ik had het heel leuk gevonden daar even bij te zijn. Ik ken de familie en bovendien stiefdochter al heel lang en zie zwager en schoonzus ook niet vaak. Maar toen ik man vroeg naar de uitnodiging, zei hij dat hij gewoon even alleen was gegaan omdat hij geen 'zin had in gedoe'. Toen ik aangaf dat jammer te vinden en dat het mij wel leuk had geleken, werd hij boos. En helemaal toen ik zei dat zijn houding me een beetje kwetste. Ik moest niet zo zeuren en niet mijn mening aan hem opdringen. Gewoon accepteren dat hij er anders in staat.
Een deel van mij vindt dat ik dat inderdaad moet doen, maar een ander (ego)deel van mij voelt zich toch gekwetst. Zijn stiefdochter is onderdeel van mijn (samengestelde) gezin, we wonen en leven samen, gaan op vakantie, maar zodra er iets (al dan niet feestelijks) is samen met familie, doe ik even niet meer mee.
Tweestrijd, help! Is het terecht dat ik me gekwetst voel of kan ik dit maar beter gewoon accepteren?
Zo kort mogelijk: ik heb een samengesteld gezin met man, samen vijf kinderen. Band tussen mijn man en zijn ex is altijd goed geweest. In het begin van onze relatie was dat lastig. Ex twijfelde over bij elkaar komen en ook mijn man was emotioneel nog niet klaar. Ik heb onze relatie toen beëindigd. Na een half jaar wilde hij toch echt bij mij zijn. Na zes jaar hebben we samen een huis gekocht.
Wat de zaken wat lastiger maakt is dat de broer van ex en zus van mijn man ook samen een gezin hebben en de familiebanden close zijn. Ik heb altijd mijn plaats geweten en ben op afstand gebleven. Tot vorige week mijn stiefdochter jarig was.
Feestjes van mijn stiefkinderen worden vooral bij ex thuis gevierd en man gaat daar dan vaak even heen. Logisch. Vaak doen we bij ons dan op een later moment nog een cadeautje en taartje. Ik feliciteerde die dag met een online berichtje de moeder met haar dochter en wenste haar een fijne dag. Kreeg ik 's avonds een berichtje terug dat ze mij via mijn man ook had uitgenodigd, een beetje alsof ze het vreemd vond dat ik niet was geweest. Ik voelde me enigszins voor paal staan, want wist van niks.
En ja, ik had het heel leuk gevonden daar even bij te zijn. Ik ken de familie en bovendien stiefdochter al heel lang en zie zwager en schoonzus ook niet vaak. Maar toen ik man vroeg naar de uitnodiging, zei hij dat hij gewoon even alleen was gegaan omdat hij geen 'zin had in gedoe'. Toen ik aangaf dat jammer te vinden en dat het mij wel leuk had geleken, werd hij boos. En helemaal toen ik zei dat zijn houding me een beetje kwetste. Ik moest niet zo zeuren en niet mijn mening aan hem opdringen. Gewoon accepteren dat hij er anders in staat.
Een deel van mij vindt dat ik dat inderdaad moet doen, maar een ander (ego)deel van mij voelt zich toch gekwetst. Zijn stiefdochter is onderdeel van mijn (samengestelde) gezin, we wonen en leven samen, gaan op vakantie, maar zodra er iets (al dan niet feestelijks) is samen met familie, doe ik even niet meer mee.
Tweestrijd, help! Is het terecht dat ik me gekwetst voel of kan ik dit maar beter gewoon accepteren?
donderdag 17 juni 2021 om 13:04
Apart, de reactie van jouw man. Het feit dat hij er dan ook niet verder over wil praten, zou ik het meest vervelend vinden.
Blijkbaar is hij degene die er een issue mee heeft, dus lijkt me handig dat hij eerlijk is over hoe het voor hem is.
Mijn ex heeft inmiddels ook een aantal jaar een nieuwe vriendin (zonder kinderen)
Wij hebben samen 2 kinderen. Een aantal jaar geleden vierde hij zijn verjaardag wat groter (in een cafe-achtig iets) en de kinderen mochten ook wel even komen (!) maar ik mocht ze niet komen brengen, want het zou vervelend zijn voor zijn nieuwe schoonfamilie om mijn te zien
Mijn kinderen waren op een leeftijd dat ze het veel te spannend vonden om alleen daar heen te gaan/ te zijn (beiden ook nog autisme) dus hadden ze pech, want pa kwam ze ook niet halen.
Ook zo'n typisch verhaal. Ik denk helemaal niet dat zijn nieuwe schoonfamilie het vervelend zouden vinden (heb een prima relatie met zijn vriendin) maar dat hij het zelf blijkbaar awkward vond. Beetje jammer alleen voor onze kinderen
Maar goed, ik zou hem zeggen dat je verwacht hier een normaal gesprek over te kunnen voeren. Het zal vast nog wel eens voorkomen, zo'n zelfde situatie.
Blijkbaar is hij degene die er een issue mee heeft, dus lijkt me handig dat hij eerlijk is over hoe het voor hem is.
Mijn ex heeft inmiddels ook een aantal jaar een nieuwe vriendin (zonder kinderen)
Wij hebben samen 2 kinderen. Een aantal jaar geleden vierde hij zijn verjaardag wat groter (in een cafe-achtig iets) en de kinderen mochten ook wel even komen (!) maar ik mocht ze niet komen brengen, want het zou vervelend zijn voor zijn nieuwe schoonfamilie om mijn te zien
Mijn kinderen waren op een leeftijd dat ze het veel te spannend vonden om alleen daar heen te gaan/ te zijn (beiden ook nog autisme) dus hadden ze pech, want pa kwam ze ook niet halen.
Ook zo'n typisch verhaal. Ik denk helemaal niet dat zijn nieuwe schoonfamilie het vervelend zouden vinden (heb een prima relatie met zijn vriendin) maar dat hij het zelf blijkbaar awkward vond. Beetje jammer alleen voor onze kinderen
Maar goed, ik zou hem zeggen dat je verwacht hier een normaal gesprek over te kunnen voeren. Het zal vast nog wel eens voorkomen, zo'n zelfde situatie.
donderdag 17 juni 2021 om 13:32
Ik ga normaal om met mijn ex en zijn nieuwe vriendin. Op gezamenlijke events (toneelvoorstelling van kind of diploma uitreiking) staan we wel vaak samen aan een tafeltje en kletsen wat.
Maar toch wil ik de huishoudens wel een beetje apart houden - een uitnodiging voor een feestje daar zou ik waarschijnlijk niet aannemen. Tenzij mijn dochter dat zelf om een of andere reden graag zou willen.
Voor mij voelt "neutrale" grond toch op een of andere manier anders dan.
Ik zeg niet dat dat goed is - maar zo sta ik er in.
Dus misschien heeft je man ook zo'n kronkel. Maar dan zou hij je dat tenminste vooraf kunnen uitleggen. Wel zeggen dat je uitgenodigd bent, maar dat hij dat om die en die reden niet ziet zitten. Hij creëert nu juist een ding omdat jij van niets wist en de andere kant misschien dacht dat je niet wilde of er niets om gaf.
Maar toch wil ik de huishoudens wel een beetje apart houden - een uitnodiging voor een feestje daar zou ik waarschijnlijk niet aannemen. Tenzij mijn dochter dat zelf om een of andere reden graag zou willen.
Voor mij voelt "neutrale" grond toch op een of andere manier anders dan.
Ik zeg niet dat dat goed is - maar zo sta ik er in.
Dus misschien heeft je man ook zo'n kronkel. Maar dan zou hij je dat tenminste vooraf kunnen uitleggen. Wel zeggen dat je uitgenodigd bent, maar dat hij dat om die en die reden niet ziet zitten. Hij creëert nu juist een ding omdat jij van niets wist en de andere kant misschien dacht dat je niet wilde of er niets om gaf.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
donderdag 17 juni 2021 om 13:41
@Belgali, ik denk ook dat het zoiets is.
Hij weet dat ik het wel fijn zou vinden om bij bepaalde feestelijkheden te zijn. Toen andere stiefdochter vorig jaar geslaagd was, ben ik ook niet bij het feliciteren en proosten geweest. Wat dan voor mij na maanden meeleven een beetje gek voelt.
Ik kan best respecteren dat hij daar anders in staat. Maar wat ik mis, denk ik, is het begrip voor wat zijn keus met mij doet. Daar is geen ruimte voor.
Hij weet dat ik het wel fijn zou vinden om bij bepaalde feestelijkheden te zijn. Toen andere stiefdochter vorig jaar geslaagd was, ben ik ook niet bij het feliciteren en proosten geweest. Wat dan voor mij na maanden meeleven een beetje gek voelt.
Ik kan best respecteren dat hij daar anders in staat. Maar wat ik mis, denk ik, is het begrip voor wat zijn keus met mij doet. Daar is geen ruimte voor.
donderdag 17 juni 2021 om 13:57
En wat nou als hij het ook een beetje stom vindt van zichzelf, maar gewoon wat kortsluiting krijgt als zijn "oude gezin" en "nieuwe gezin" in bepaalde vertrouwde setting door elkaar heen lopen? Dat hij dat ook nergens op vindt slaan, het misschien wel anders wil zien, maar het gewoon voor zichzelf heel ongemakkelijk vindt hoe zich te gedragen dan?
Ik kan me daar namelijk op zich wel wat bij voorstellen. En dan snap ik ook wel dat hij zo stom reageert. Het praat overigens niets goed, wat mij betreft. En een oplossing heb je daarmee ook niet, behalve misschien een nieuwe ingang voor een gesprek.
Ik kan me daar namelijk op zich wel wat bij voorstellen. En dan snap ik ook wel dat hij zo stom reageert. Het praat overigens niets goed, wat mij betreft. En een oplossing heb je daarmee ook niet, behalve misschien een nieuwe ingang voor een gesprek.
donderdag 17 juni 2021 om 13:57
Het gaat er hier niet om wat je man wel of niet fijn vindt toch? Er is op zo’n moment maar één iemand belangrijk en dat is jouw stiefdochter. Als zij graag wil dat jij erbij bent dan ontzegt hij zijn dochter dus een graag geziene gast. Jullie zijn al 6 jaar samen…
Hier worden de exen ook gewoon met partners en ouders en evt broers en zussen uitgenodigd. De partner van de vader van de jongste drie komt eigenlijk nooit mee. Ze vindt het zelf haar plek niet. Dat mag hoor maar voor de kinderen hoort ze er wel gewoon bij.
Hier worden de exen ook gewoon met partners en ouders en evt broers en zussen uitgenodigd. De partner van de vader van de jongste drie komt eigenlijk nooit mee. Ze vindt het zelf haar plek niet. Dat mag hoor maar voor de kinderen hoort ze er wel gewoon bij.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 17 juni 2021 om 14:08
Iets andere situatie maar na jaren gescheiden te zijn, besloten mijn ouders ineens dat samen dingen vieren prima kan. Dus waar ik voor mijn diploma uitreiking nog moest bepalen welke ouder mocht komen omdat zij niet normaal konden doen, kan er 10 jaar later ineens samen kerst gevierd worden, met nieuwe partners en al erbij.
Daar heb ik enorm aan moeten wennen. Ben er ook wel een tijd boos om geweest, hoezo bij de voor mij belangrijke diploma uitreiking niet maar tig jaar later met kerst wel? Ik kon er heel lang dus ook niet zo blij mee zijn en zat de eerste jaren ook steeds angstvallig te kijken of mijn ouders wel normaal tegen elkaar zouden doen en niet de sfeer zouden verpesten met stomme opmerkingen of leuk herinneringen ophalen waar nieuwe partners zich dan weer ongelukkig over konden voelen. Kortom, ik vond het niet de meest ontspannen kerstdagen.
Maar dit uitleggen aan mijn ouders vond ik ook lastig, want die riepen allebei om het hardst dat ze dat echt niet zouden doen en dat moeilijk met elkaar omgaan zat echt in mijn hoofd en ik moest gewoon relaxed doen. Wat me dan ook weer bozig maakte, want ik voelde me met mijn emoties hierover niet heel serieus genomen. En wilde het er dus ook niet meer over hebben. Het heeft echt heel lang geduurd voordat ik het vertrouwen erin had dat ze normaal konden doen, dat het zelfs gezellig was en dat het dus nu helemaal prima is om ze beiden op dezelfde plek te hebben. Maar die jaren stonden voor mij dus wel in het teken van angstvallig in de gaten houden of het goed bleef gaan. Niet de leukste feestjes vond ik het daarom, als mijn beide ouders er waren. En ja dat lag bij mij en ik had het los kunnen laten, maar dat lukte me dus niet.
Als ik destijds een keuze had gehad, had ik er denk ik ook voor geopteerd beide ouders gewoon nog gescheiden te houden. Voor mijn kinderen echter wilde ik het goede voorbeeld geven en ze laten zien dat iedereen happy family is. Maar als ik alleen was geweest had ik die angstgevoelens over of het wel gezellig blijft echt geparkeerd en ze dus niet steeds beiden uitgenodigd voor kerst en verjaardagen enzo.
Je man vindt het lastig en heeft vermoed ik ook geen zin om aan te horen 'dat het heus allemaal prima gaat lopen'. Emotie en gevoel laat zich last bediscusiëren, je belandt al snel in een 'maar dat gaat niet gebeuren' argument.
Net als ik vermoed ik dat hij gewoon liefst relaxt op een verjaardag zit zonder zich druk te maken of iedereen nog leuk, gezellig en normaal blijft doen en er geen woorden verkeerd worden opgevat of wat dan ook. En of die angst voor gedoe nu terecht is of niet doet er niet zoveel toe, het maakt voor hem de feestelijke gebeurtenis gedoe en daar is hij nog niet aan toe.
Daar heb ik enorm aan moeten wennen. Ben er ook wel een tijd boos om geweest, hoezo bij de voor mij belangrijke diploma uitreiking niet maar tig jaar later met kerst wel? Ik kon er heel lang dus ook niet zo blij mee zijn en zat de eerste jaren ook steeds angstvallig te kijken of mijn ouders wel normaal tegen elkaar zouden doen en niet de sfeer zouden verpesten met stomme opmerkingen of leuk herinneringen ophalen waar nieuwe partners zich dan weer ongelukkig over konden voelen. Kortom, ik vond het niet de meest ontspannen kerstdagen.
Maar dit uitleggen aan mijn ouders vond ik ook lastig, want die riepen allebei om het hardst dat ze dat echt niet zouden doen en dat moeilijk met elkaar omgaan zat echt in mijn hoofd en ik moest gewoon relaxed doen. Wat me dan ook weer bozig maakte, want ik voelde me met mijn emoties hierover niet heel serieus genomen. En wilde het er dus ook niet meer over hebben. Het heeft echt heel lang geduurd voordat ik het vertrouwen erin had dat ze normaal konden doen, dat het zelfs gezellig was en dat het dus nu helemaal prima is om ze beiden op dezelfde plek te hebben. Maar die jaren stonden voor mij dus wel in het teken van angstvallig in de gaten houden of het goed bleef gaan. Niet de leukste feestjes vond ik het daarom, als mijn beide ouders er waren. En ja dat lag bij mij en ik had het los kunnen laten, maar dat lukte me dus niet.
Als ik destijds een keuze had gehad, had ik er denk ik ook voor geopteerd beide ouders gewoon nog gescheiden te houden. Voor mijn kinderen echter wilde ik het goede voorbeeld geven en ze laten zien dat iedereen happy family is. Maar als ik alleen was geweest had ik die angstgevoelens over of het wel gezellig blijft echt geparkeerd en ze dus niet steeds beiden uitgenodigd voor kerst en verjaardagen enzo.
Je man vindt het lastig en heeft vermoed ik ook geen zin om aan te horen 'dat het heus allemaal prima gaat lopen'. Emotie en gevoel laat zich last bediscusiëren, je belandt al snel in een 'maar dat gaat niet gebeuren' argument.
Net als ik vermoed ik dat hij gewoon liefst relaxt op een verjaardag zit zonder zich druk te maken of iedereen nog leuk, gezellig en normaal blijft doen en er geen woorden verkeerd worden opgevat of wat dan ook. En of die angst voor gedoe nu terecht is of niet doet er niet zoveel toe, het maakt voor hem de feestelijke gebeurtenis gedoe en daar is hij nog niet aan toe.
donderdag 17 juni 2021 om 14:08
Dank je wel Merrick, ik denk dat je gelijk hebt. Ik zit meer in elkaar zoals Suzy en anderen hier, die het juist fijn vinden voor de kinderen als iedereen relaxt met elkaar omgaat.Merrick schreef: ↑17-06-2021 13:57En wat nou als hij het ook een beetje stom vindt van zichzelf, maar gewoon wat kortsluiting krijgt als zijn "oude gezin" en "nieuwe gezin" in bepaalde vertrouwde setting door elkaar heen lopen? Dat hij dat ook nergens op vindt slaan, het misschien wel anders wil zien, maar het gewoon voor zichzelf heel ongemakkelijk vindt hoe zich te gedragen dan?
Ik kan me daar namelijk op zich wel wat bij voorstellen. En dan snap ik ook wel dat hij zo stom reageert. Het praat overigens niets goed, wat mij betreft. En een oplossing heb je daarmee ook niet, behalve misschien een nieuwe ingang voor een gesprek.
Maar wat ik als prettige situatie zie, is voor mijn man blijkbaar niet relaxt. En ik heb dan weer de neiging dat persoonlijk op te vatten en me een soort van buitengesloten te voelen, maar dat zal ik moeten parkeren. En hopen dat we het er nog eens rustig een keer over kunnen hebben.
@Dannas, dank je wel voor dit perspectief. Denk dat mijn man dat inderdaad ook heeft, terecht of niet.
celebes wijzigde dit bericht op 17-06-2021 14:11
4.35% gewijzigd
donderdag 17 juni 2021 om 14:11
Juist mooi als de onderlinge verhoudingen zo harmonieus zijn. Helaas in veel gevallen, waaronder hier, is dat anders.
Maar wellicht is het voor je man dan wel harmonieus maar niet natuurlijk en dus ongemakkelijk.
Maar daarover kunnen praten is dan wel handig.
De opmerking dat jij gewoon moet accepteren dat hij er anders instaat vind ik lastig. Het is toch niet zo dat er 1 mening of beleving leidend is in zo'n situatie?
Maar wellicht is het voor je man dan wel harmonieus maar niet natuurlijk en dus ongemakkelijk.
Maar daarover kunnen praten is dan wel handig.
De opmerking dat jij gewoon moet accepteren dat hij er anders instaat vind ik lastig. Het is toch niet zo dat er 1 mening of beleving leidend is in zo'n situatie?
donderdag 17 juni 2021 om 14:24
Ik vind vooral de reactie van je man nogal onvriendelijk, ongeacht welke goede reden hij ook vindt dat hij ervoor heeft. Het resultaat zou alsnog kunnen zijn, dat je niet meegaat. Maar dat zou dan wel overlegd en besproken moeten kunnen worden en dat hij dan aan jou aangeeft zich niet ontspannen te kunnen voelen (als dat de reden zou zijn). Maar het is nergens voor nodig om jou zo af te katten en een beetje inleven is ook nog nooit een mens aan doodgegaan.
Overigens wel herkenbaar hoor, want zo zou mijn ex ook makkelijk kunnen reageren. Snel geïrriteerd. En dat vond ik uiteindelijk een hele onhebbelijke eigenschap van hem in situaties die normaal prima besproken zouden moeten kunnen worden. Reageert hij vaker zo, of alleen als het zijn vorige relatie betreft? Toch maar eens in rust proberen dingen uit te praten dan en proberen om de pijnpunten op tafel te krijgen.
Overigens wel herkenbaar hoor, want zo zou mijn ex ook makkelijk kunnen reageren. Snel geïrriteerd. En dat vond ik uiteindelijk een hele onhebbelijke eigenschap van hem in situaties die normaal prima besproken zouden moeten kunnen worden. Reageert hij vaker zo, of alleen als het zijn vorige relatie betreft? Toch maar eens in rust proberen dingen uit te praten dan en proberen om de pijnpunten op tafel te krijgen.
donderdag 17 juni 2021 om 14:31
Zelf zou ik toch proberen het op een ander moment met je man aan te kaarten. Het is toch juist mooi als dat soort dingen kunnen. Jij bent net zo goed bij haar leven betrokken. Jullie zijn nu ook al zoveel jaar verder.
Hebben de kinderen er zelf wel eens iets over gezegd?
Hebben de kinderen er zelf wel eens iets over gezegd?
When the missionaries came to Africa they had the Bible and we had the land. They said "Let us pray." We closed our eyes. When we opened them we had the Bible and they had the land.
Desmond Tutu
Desmond Tutu
donderdag 17 juni 2021 om 15:38
Het is raar als die vrouw jou persoonlijk uitnodigt want zij heeft niks met jou.
Dit is het feestje van de kinderen van jouw man. Jullie zijn daar dus ook niet automatisch als stel uitgenodigd.
Jouw man is op dit feestje geen gast maar eerder gastheer (feestje van zijn kind, alleen toevallig buiten zijn huis).
Dit is het feestje van de kinderen van jouw man. Jullie zijn daar dus ook niet automatisch als stel uitgenodigd.
Jouw man is op dit feestje geen gast maar eerder gastheer (feestje van zijn kind, alleen toevallig buiten zijn huis).
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
donderdag 17 juni 2021 om 15:42
Hoezo heeft ze niets met TO? De kinderen van die vrouw komen toch bij haar over de vloer.KooktMetKnoflook schreef: ↑17-06-2021 15:38Het is raar als die vrouw jou persoonlijk uitnodigt want zij heeft niks met jou.
Dit is het feestje van de kinderen van jouw man. Jullie zijn daar dus ook niet automatisch als stel uitgenodigd.
Jouw man is op dit feestje geen gast maar eerder gastheer (feestje van zijn kind, alleen toevallig buiten zijn huis).
“Don’t look back – you’re not going that way.”
donderdag 17 juni 2021 om 16:46
En toch is het jammer, iedereen heeft er baat bij dat jij en zijn ex goed met elkaar overweg kunnen. Misschien dacht ex wel dat jij degene was die niet wilde komen en dat zou haar ook gekwetst kunnen hebben. Goed dat ze het gevraagd heeft.Celebes schreef: ↑17-06-2021 14:08Dank je wel Merrick, ik denk dat je gelijk hebt. Ik zit meer in elkaar zoals Suzy en anderen hier, die het juist fijn vinden voor de kinderen als iedereen relaxt met elkaar omgaat.
Maar wat ik als prettige situatie zie, is voor mijn man blijkbaar niet relaxt. En ik heb dan weer de neiging dat persoonlijk op te vatten en me een soort van buitengesloten te voelen, maar dat zal ik moeten parkeren. En hopen dat we het er nog eens rustig een keer over kunnen hebben.
@Dannas, dank je wel voor dit perspectief. Denk dat mijn man dat inderdaad ook heeft, terecht of niet.
donderdag 17 juni 2021 om 16:59
donderdag 17 juni 2021 om 17:38
Dit eerder hoor. Je man kent de ex beter dus misschien hem vertrouwen in zijn oordeel?Tutjebelletje schreef: ↑17-06-2021 11:43Hmmm, dus ex gaat buiten jouw man om jou laten weten dat je man je ergens buiten heeft gehouden. Klinkt als stoken. En het werkt ook nog.
donderdag 17 juni 2021 om 17:40
Nou, dat lees ik er nou ook weer niet in, dat vind ik ook nogal wat om te suggereren. Ik denk gewoon dat hij geen zin heeft in gedoe, daar wat al te stellig in is en vanuit dat standpunt niet zo vriendelijk reageert.sneeuwwitje80 schreef: ↑17-06-2021 16:59Hij heeft eerder getwijfeld of hij wel bij zijn ex weg moest gaan en iets met jou moest gaan beginnen. Ik denk als ik dit zo lees dat hij die twijfel altijd ergens gehouden heeft en het daarom ongemakkelijk vindt dat jij en zij onder hetzelfde dak zijn. Ik denk dat dit te confronterend voor hem is.
Sowieso was het haar ex die twijfelde over weer bij elkaar komen, over haar man staat alleen dat hij emotioneel nog niet klaar was.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 18 juni 2021 om 10:21
Ik denk niet dat mijn man nog twijfelt of hij niet met zijn ex had moeten doorstarten, maar wel, wat velen van jullie zeggen, dat hij het heel ongemakkelijk vindt als ik met haar en alle (ex-)schoonfamilie onder 1 dak ben.
En dat kan natuurlijk.
En hoewel ik het voor onze, nou ja zijn, dochters wel heel fijn zou vinden als het anders kon, denk ik dat ik zijn gevoel hierbij gewoon maar moet accepteren. Hij heeft die behoefte nou eenmaal niet en hij is uiteindelijk hun vader. Als hij er maar is.
De dochters zelf laten zich hier niet over uit. Ik ben nooit op feestjes bij hun moeder geweest en dat accepteren zij als hoe de situatie is. Ik wil hen verder ook niet betrekken in mijn gesprek hierover met hun vader.
Dank voor jullie reacties. Het heeft me erg geholpen mijn gedachten te ordenen!
En dat kan natuurlijk.
En hoewel ik het voor onze, nou ja zijn, dochters wel heel fijn zou vinden als het anders kon, denk ik dat ik zijn gevoel hierbij gewoon maar moet accepteren. Hij heeft die behoefte nou eenmaal niet en hij is uiteindelijk hun vader. Als hij er maar is.
De dochters zelf laten zich hier niet over uit. Ik ben nooit op feestjes bij hun moeder geweest en dat accepteren zij als hoe de situatie is. Ik wil hen verder ook niet betrekken in mijn gesprek hierover met hun vader.
Dank voor jullie reacties. Het heeft me erg geholpen mijn gedachten te ordenen!
vrijdag 18 juni 2021 om 10:36
Je kunt ook gewoon in gesprek met hem gaan. op een moment dat het logisch is en past. en niet aanvallend/persoonlijk, maar eens vragen wat er dan bij hem gebeurt. Hoe hij dat in de toekomst ziet? Of hij denkt dat dat zo blijft. Dan weet jij ook een beetje waar je in de toekomst op kan rekenen. En dat je best snapt dat hij zich daar wat anders gedraagt. het hem niet na zal dragen.
denk dat hij best door dat ongemak heen kan, maar dan moet hij het wel aandurven. dan kan het langzaam wegslijten.
denk dat hij best door dat ongemak heen kan, maar dan moet hij het wel aandurven. dan kan het langzaam wegslijten.
