Zwanger
alle pijlers
Hij zegt eindelijk ja, nu twijfel ik
dinsdag 22 juni 2021 om 12:43
Ik weet al een gehele tijd dat ik graag kinderen wil. Mijn vriend zag het nog niet echt zitten. Het is niet dat hij er geen wilde maar hij was er nog niet klaar voor en wou nog wat wachten. We hebben hier vele gesprekken over gehad en toen besloten om er niet over te praten en voor onszelf uit te zoeken wat we willen en elkaar de ruimte en tijd te geven om een beslissing te maken.
Nu hebben we gisteren het gesprek gehad om er voor te gaan. Hij is er zelf over begonnen en geeft aan klaar te zijn hiervoor. Droomscenario zou je zeggen, en dat is het ook.
Toen hij het me zei, ben ik niet enthousiast geworden. Deels ook omdat ik er mij ergens had bij neergelegd dat hij geen kinderen wilde dus dit was over het algemeen wel een verrassing. En ik was dus voor het grootste deel best wel verbaasd. Tuurlijk was ik, als het wat tot me doordrong, blij geworden maar hoe blij ik ook ben, plots is mijn twijfel daar. . Maar twijfel over alles: gaan we er dan echt voor gaan? wil ik het nog wel? ga ik het wel aankunnen? beseffen we wel waar we aan beginnen? financieel zou geen probleem mogen geven maar wat als het wel zo is? wat als onze super mooie relatie het niet overleeft? wat als we het enorm onderschatten? ik ben een controlefreak, wat als ik dit niet wat meer ga kunnen loslaten als moeder? wat als, wat als, wat alsssssss
Is dit 'gezonde' angst, denk ik zodanig veel na dat ik zelf twijfel creëer? Of ben ik toch niet zeker van mijn zaak?
Nog mensen die als koppel besloten om er voor te gaan en toch plots begonnen te twijfelen omdat het wel heel erg 'echt' is opeens?
Nu hebben we gisteren het gesprek gehad om er voor te gaan. Hij is er zelf over begonnen en geeft aan klaar te zijn hiervoor. Droomscenario zou je zeggen, en dat is het ook.
Toen hij het me zei, ben ik niet enthousiast geworden. Deels ook omdat ik er mij ergens had bij neergelegd dat hij geen kinderen wilde dus dit was over het algemeen wel een verrassing. En ik was dus voor het grootste deel best wel verbaasd. Tuurlijk was ik, als het wat tot me doordrong, blij geworden maar hoe blij ik ook ben, plots is mijn twijfel daar. . Maar twijfel over alles: gaan we er dan echt voor gaan? wil ik het nog wel? ga ik het wel aankunnen? beseffen we wel waar we aan beginnen? financieel zou geen probleem mogen geven maar wat als het wel zo is? wat als onze super mooie relatie het niet overleeft? wat als we het enorm onderschatten? ik ben een controlefreak, wat als ik dit niet wat meer ga kunnen loslaten als moeder? wat als, wat als, wat alsssssss
Is dit 'gezonde' angst, denk ik zodanig veel na dat ik zelf twijfel creëer? Of ben ik toch niet zeker van mijn zaak?
Nog mensen die als koppel besloten om er voor te gaan en toch plots begonnen te twijfelen omdat het wel heel erg 'echt' is opeens?
kaboeki wijzigde dit bericht op 22-06-2021 13:09
0.32% gewijzigd
dinsdag 22 juni 2021 om 14:26
Wat denk je zelf dat het is: angst voor het onbekende, of zit er meer achter?
Onderzoek wat het is en ga niet zonder meer af op 20 mensen die roepen dat zij dat ook hadden en het fantastisch is.
Soms zit er iets anders achter, zit je relatie toch niet helemaal goed, of ben je meegegaan in de onbewuste verwachtingen dat een vrouw nu eenmaal een kind 'hoort' te krijgen.
Zoek uit wat het is en maak dan een bewuste keuze.
Onderzoek wat het is en ga niet zonder meer af op 20 mensen die roepen dat zij dat ook hadden en het fantastisch is.
Soms zit er iets anders achter, zit je relatie toch niet helemaal goed, of ben je meegegaan in de onbewuste verwachtingen dat een vrouw nu eenmaal een kind 'hoort' te krijgen.
Zoek uit wat het is en maak dan een bewuste keuze.
dinsdag 22 juni 2021 om 14:30
Ik dacht ook veel te veel na, dat leidde tot twijfel over alles inclusief over mijn relatie terwijl ik een geweldige man heb. Maar nu ik moeder ben denk ik wel vaker: het komt zoals het komt en we zien het wel. Want ook met kinderen ga je allerlei fases door, en je relatie wordt ook op de proef gesteld. Nu ik daar middenin zit heb ik dat veel te veel nadenken kunnen loslaten. Een kind zet je ook met beide benen op de grond. Het heeft mij geholpen om niet meer zo te piekeren over relaties, werk etc. Met een kind is je leven gewoon heel overzichtelijk. Je kind gaat altijd voor en je man en jij hebben een gezamenlijk project. Nooit gedacht dat ik dat zo fijn zou vinden! D
dinsdag 22 juni 2021 om 14:33
Ik ken bijna niemand die dat helemaal niet had. Een goede vriendin vertelde me dat toen ze besloten hadden ervoor te gaan, ze twee maanden geen sex hebben gehad. Officiële omdat ze geen zin hadden, maar ze waren gewoon doodsbang dat het zou lukken 
. Ik heb zelf een kindje van een donor, waar ene heel traject aan vooraf gaat. Dat duurde jaren, en toen ze eindelijk belden dat ik aan de beurt was, wist ik ineens niet meer zeker of ik het wel wilde. Terwijl ik echt altijd heel bewust kinderen wilde, zelfs dus met een heel traject erbij.
Op zich denk ik dus niet dat jouw twijfel raar is, of meteen reden tot enorme zorg. Laat het gewoon even bezinken, neem er nog even tijd voor. Dan voel je vast wel of je echt twijfelt (in dat geval: niet doen), of dat je het wel wilt, maar alleen heel erg spannend vindt.
. Ik heb zelf een kindje van een donor, waar ene heel traject aan vooraf gaat. Dat duurde jaren, en toen ze eindelijk belden dat ik aan de beurt was, wist ik ineens niet meer zeker of ik het wel wilde. Terwijl ik echt altijd heel bewust kinderen wilde, zelfs dus met een heel traject erbij. Op zich denk ik dus niet dat jouw twijfel raar is, of meteen reden tot enorme zorg. Laat het gewoon even bezinken, neem er nog even tijd voor. Dan voel je vast wel of je echt twijfelt (in dat geval: niet doen), of dat je het wel wilt, maar alleen heel erg spannend vindt.
dinsdag 22 juni 2021 om 14:35
Creatieveling schreef: ↑22-06-2021 14:26Wat denk je zelf dat het is: angst voor het onbekende, of zit er meer achter?
Onderzoek wat het is en ga niet zonder meer af op 20 mensen die roepen dat zij dat ook hadden en het fantastisch is.
Soms zit er iets anders achter, zit je relatie toch niet helemaal goed, of ben je meegegaan in de onbewuste verwachtingen dat een vrouw nu eenmaal een kind 'hoort' te krijgen.
Zoek uit wat het is en maak dan een bewuste keuze.
Sinds de eerste keer dat ik die kinderwens voelde tot nu, heb ik wel enkele fases ondergaan. Ik heb momenten gehad dat ik liefst nu meteen zwanger zou zijn maar ook momenten waarbij ik dacht 'ja een kind wil ik wel maar mijn leventje nu is ook wel prima'. Die laatste momenten heb ik nu al een gehele tijd niet.
Het onbekende schrikt me enorm af. Ik heb graag controle, ik plan alles graag of toch zoveel mogelijk op voorhand. Ik wil dingen kunnen inschatten en dat gaat nu gewoon totaal niet. En voor iemand zoals ik is dat echt wel moeilijk en ook om dat los te laten.
dinsdag 22 juni 2021 om 14:37
luiwammes schreef: ↑22-06-2021 14:30Ik dacht ook veel te veel na, dat leidde tot twijfel over alles inclusief over mijn relatie terwijl ik een geweldige man heb. Maar nu ik moeder ben denk ik wel vaker: het komt zoals het komt en we zien het wel. Want ook met kinderen ga je allerlei fases door, en je relatie wordt ook op de proef gesteld. Nu ik daar middenin zit heb ik dat veel te veel nadenken kunnen loslaten. Een kind zet je ook met beide benen op de grond. Het heeft mij geholpen om niet meer zo te piekeren over relaties, werk etc. Met een kind is je leven gewoon heel overzichtelijk. Je kind gaat altijd voor en je man en jij hebben een gezamenlijk project. Nooit gedacht dat ik dat zo fijn zou vinden! D
Dat is wat ook wel denk ik dat er gaat gebeuren. Dat ik meer ga kunnen loslaten als het kindje er dan effectief zal zijn. Andere inzichten, andere prioriteiten, andere visies, andere zorgen. Of dat hoop ik toch dat dat bij mij ook zal gebeuren.
dinsdag 22 juni 2021 om 14:41
nausicaa schreef: ↑22-06-2021 14:33Ik ken bijna niemand die dat helemaal niet had. Een goede vriendin vertelde me dat toen ze besloten hadden ervoor te gaan, ze twee maanden geen sex hebben gehad. Officiële omdat ze geen zin hadden, maar ze waren gewoon doodsbang dat het zou lukken
Op zich denk ik dus niet dat jouw twijfel raar is, of meteen reden tot enorme zorg. Laat het gewoon even bezinken, neem er nog even tijd voor. Dan voel je vast wel of je echt twijfelt (in dat geval: niet doen), of dat je het wel wilt, maar alleen heel erg spannend vindt.
Die eerste keer seks gaat inderdaad heel spannend worden haha. Zie ik hier ook wel gebeuren, gewoon te bang hahaha!
Ja het is dat hé, het is opeens 'echt en eng' ook al ben je jaren, maanden en weken zeker geweest over wat je wilt, there's no way back eenmaal je zwanger bent.
Laten bezinken ga ik sowieso nog doen en zeker nog goed praten met elkaar. Het is nog maar een dagje geleden dat we de beslissing hebben genomen en er is zeker ook helemaal geen haast.
Bedankt voor je reactie!
donderdag 24 juni 2021 om 18:48
Vergeet ook niet de praktische zaken goed door te spreken; hoe ga je werk en zorg combineren? En niet alleen nu, maar ook op de lange termijn. Ik merkte al snel dat de kinderen in mijn portefeuille vielen, inclusief kinderfeestjes, kinder kleding etc. Dat hebben we wel besproken en dag doen we nog steeds wel eens. In elke fase van een kinderleven hebben kinderen andere behoeften.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
donderdag 24 juni 2021 om 18:56
Dat is het ook gewoon, het is zo ongeveer het enige in je leven dat je niet meer terug kunt draaien. Een huis kun je verkopen, en baan opzeggen, een huwelijk beëindigen. Allemaal niet heel leuk, maar het kan. Je kind blijft. En dat is voor heel veel mensen wel even een eng idee.Kaboeki schreef: ↑22-06-2021 14:41Die eerste keer seks gaat inderdaad heel spannend worden haha. Zie ik hier ook wel gebeuren, gewoon te bang hahaha!
Ja het is dat hé, het is opeens 'echt en eng' ook al ben je jaren, maanden en weken zeker geweest over wat je wilt, there's no way back eenmaal je zwanger bent.
Laten bezinken ga ik sowieso nog doen en zeker nog goed praten met elkaar. Het is nog maar een dagje geleden dat we de beslissing hebben genomen en er is zeker ook helemaal geen haast.
Bedankt voor je reactie!
Goed idee om even tijd te nemen, maar in elk geval geen zorgen maken dat het raar is of zo. Het lijkt me juist een beter teken dan van die mensen die bij een kind niet verder kunnen denken dan schattige pakjes kopen.
vrijdag 25 juni 2021 om 09:46
Belle73 schreef: ↑24-06-2021 18:48Vergeet ook niet de praktische zaken goed door te spreken; hoe ga je werk en zorg combineren? En niet alleen nu, maar ook op de lange termijn. Ik merkte al snel dat de kinderen in mijn portefeuille vielen, inclusief kinderfeestjes, kinder kleding etc. Dat hebben we wel besproken en dag doen we nog steeds wel eens. In elke fase van een kinderleven hebben kinderen andere behoeften.
Qua werk/zorg, zit het echt goed. We hebben allebei een job waarbij we vroeg thuis zijn en ik kan voor mijn werk hem/haar eerst naar kinderdagverblijf of ouders brengen indien nodig. En op lange termijn dingen bespreken vind ik wel een moeilijk, je weet nooit wat er zal gebeuren. We hebben allebei een goede job die zeker perfect te combineren valt maar wat als 1 van ons 2 werkloos wordt? Of een ander werk dat veel uren vraagt? Zo'n dingen kan je wel bespreken maar je weet het nooit tot als het effectief gebeurt vind ik.
En financieel tjah... Daar ben ik ook wel bang voor. In principe zou dit geen probleem mogen geven en hebben dit goed besproken. Je weet natuurlijk nooit wat er onverwachts kan gebeuren. Ik ben ook heel geldbewust, niet gierig of zoiets maar ik denk wel 2x na voor ik iets koop.
vrijdag 25 juni 2021 om 09:48
nausicaa schreef: ↑24-06-2021 18:56Dat is het ook gewoon, het is zo ongeveer het enige in je leven dat je niet meer terug kunt draaien. Een huis kun je verkopen, en baan opzeggen, een huwelijk beëindigen. Allemaal niet heel leuk, maar het kan. Je kind blijft. En dat is voor heel veel mensen wel even een eng idee.
Goed idee om even tijd te nemen, maar in elk geval geen zorgen maken dat het raar is of zo. Het lijkt me juist een beter teken dan van die mensen die bij een kind niet verder kunnen denken dan schattige pakjes kopen.
Ja zo denk ik dus ook. Ik ben ergens wel blij dat ik zo veel nadenk in plaats van impulsief aan kinderen te beginnen want oh ze zijn zo schattig.
vrijdag 25 juni 2021 om 09:49
Alleen de OP gelezen.
Ik wilde al jaaaaren. We wisten al 2 jaar van tevoren wanneer we het zouden gaan proberen. En tóch, het moment dat we gingen proberen vond ik het heel spannend en eng. Het is heel makkelijk om iets te willen wanneer het nog niet kan.
Nu 30 weken zwanger. Heel blij en af en toe nog steeds bang
.
Ik wilde al jaaaaren. We wisten al 2 jaar van tevoren wanneer we het zouden gaan proberen. En tóch, het moment dat we gingen proberen vond ik het heel spannend en eng. Het is heel makkelijk om iets te willen wanneer het nog niet kan.
Nu 30 weken zwanger. Heel blij en af en toe nog steeds bang
.
vrijdag 25 juni 2021 om 10:16
K0koro schreef: ↑25-06-2021 09:49Alleen de OP gelezen.
Ik wilde al jaaaaren. We wisten al 2 jaar van tevoren wanneer we het zouden gaan proberen. En tóch, het moment dat we gingen proberen vond ik het heel spannend en eng. Het is heel makkelijk om iets te willen wanneer het nog niet kan.
Nu 30 weken zwanger. Heel blij en af en toe nog steeds bang
Gefeliciteerd! Je kan beginnen aftellen naar je klein wondertje!
Ook eigenlijk de perfecte zin! Het lijkt allemaal zo leuk en makkelijk tot als je effectief tot actie overgaat (letterlijk haha), wetende dat je een levensverandering gaat ondernemen.
Ik ben er ook van overtuigd dat eenmaal we bezig zijn en ik niet zwanger zal zijn, ik teleurgesteld zal zijn. Maar als ik dan effectief die positieve zwangerschapstest in mijn handen zal hebben, het zweet me zal uitbreken. Idem naar de bevalling toe, daar zal ik ook wel nog een paar paniekaanvallen over hebben. Kan ik gewoon die spannende momenten skippen en meteen dat kleintje in mijn armen hebben? Hahahaha!
vrijdag 25 juni 2021 om 11:25
Dankjewel 
. Het wordt nu inderdaad aftellen!
Ik heb geluk gehad en was in ronde vier direct blijvend zwanger. De drie menstruaties daarvoor was ik teleurgesteld. Ik denk dat het feit dat ik toch die 3 (luttele) menstruaties heb gehad mijn wens weer versterkte waardoor ik met die positieve test vooral in de wolken was
.
De bevalling kun je je goed op voorbereiden door een cursus te doen en er veel over te lezen. Dat kan helpen. Helpt het niet, geef dat dan vroegtijdig aan zodat je goede begeleiding kunt krijgen. Ik zie persoonlijk helemaal niet op tegen de bevalling. Ik heb een ideaalbeeld maar weet ook dat een groot deel buiten mijn macht ligt. Doel is gezonde baby en gezonde moeder. Hoe we daar ook komen: het is goed .
. Het wordt nu inderdaad aftellen!Ik heb geluk gehad en was in ronde vier direct blijvend zwanger. De drie menstruaties daarvoor was ik teleurgesteld. Ik denk dat het feit dat ik toch die 3 (luttele) menstruaties heb gehad mijn wens weer versterkte waardoor ik met die positieve test vooral in de wolken was
. De bevalling kun je je goed op voorbereiden door een cursus te doen en er veel over te lezen. Dat kan helpen. Helpt het niet, geef dat dan vroegtijdig aan zodat je goede begeleiding kunt krijgen
. Ik zie persoonlijk helemaal niet op tegen de bevalling. Ik heb een ideaalbeeld maar weet ook dat een groot deel buiten mijn macht ligt. Doel is gezonde baby en gezonde moeder. Hoe we daar ook komen: het is goed .
vrijdag 25 juni 2021 om 11:36
K0koro schreef: ↑25-06-2021 11:25Dankjewel
Ik heb geluk gehad en was in ronde vier direct blijvend zwanger. De drie menstruaties daarvoor was ik teleurgesteld. Ik denk dat het feit dat ik toch die 3 (luttele) menstruaties heb gehad mijn wens weer versterkte waardoor ik met die positieve test vooral in de wolken was
De bevalling kun je je goed op voorbereiden door een cursus te doen en er veel over te lezen. Dat kan helpen. Helpt het niet, geef dat dan vroegtijdig aan zodat je goede begeleiding kunt krijgen
Heb inderdaad ook al vaker gelezen en ook van in mijn omgeving dat ondanks de gezonde stress en angst voor de bevalling, dat je naarmate de zwangerschap vordert je op een bepaald moment ook gewoon uitkijkt om te bevallen. Door o.a. die buik die ongemakkelijk begint te worden o.i.d.. En dat kan ik best wel begrijpen.
En ik ben niet zo zeer bang voor de pijn maar eerder om het verliezen van de controle. Je lichaam neemt het volledig over en je kan niets anders doen dan het te ondergaan.
vrijdag 25 juni 2021 om 11:41
Nouuu.. ik weet niet hoor! Ik heb best wat ervaring met bevallingen vanuit zorgverlenersperspectief en ik geloof wel dat je invloed uit kunt oefenen op hoe je bevalling verloopt. Geen absolute invloed natuurlijk, maar wel hoe je ermee omgaat.
Je overgeven aan het proces is spannend en lastig voor een controlfreak (ben ik ook!), maar tegelijkertijd helpt het als je goed snapt welke processen er gaande zijn en hoe je die kunt ondersteunen. En als het allemaal niet gaat en je raakt in paniek, dan kun je altijd nog om een ruggenprik vragen bijvoorbeeld.
Ik heb vooral onthouden dat de meeste vrouwen die ik mooi vaginaal zag bevallen de weeën rustig opvingen, hun ademhaling onder controle hielden en veel steun hadden aan hun bevalpartner (vader in spe, moeder, zus, doula etc.). Ik kies ervoor me daarop te focussen en dat te proberen. Als dat niet lukt, dan zij het zo en doen we wat er verder nodig is.
Je overgeven aan het proces is spannend en lastig voor een controlfreak (ben ik ook!), maar tegelijkertijd helpt het als je goed snapt welke processen er gaande zijn en hoe je die kunt ondersteunen. En als het allemaal niet gaat en je raakt in paniek, dan kun je altijd nog om een ruggenprik vragen bijvoorbeeld.
Ik heb vooral onthouden dat de meeste vrouwen die ik mooi vaginaal zag bevallen de weeën rustig opvingen, hun ademhaling onder controle hielden en veel steun hadden aan hun bevalpartner (vader in spe, moeder, zus, doula etc.). Ik kies ervoor me daarop te focussen en dat te proberen. Als dat niet lukt, dan zij het zo en doen we wat er verder nodig is.
vrijdag 25 juni 2021 om 11:48
K0koro schreef: ↑25-06-2021 11:41Nouuu.. ik weet niet hoor! Ik heb best wat ervaring met bevallingen vanuit zorgverlenersperspectief en ik geloof wel dat je invloed uit kunt oefenen op hoe je bevalling verloopt. Geen absolute invloed natuurlijk, maar wel hoe je ermee omgaat.
Je overgeven aan het proces is spannend en lastig voor een controlfreak (ben ik ook!), maar tegelijkertijd helpt het als je goed snapt welke processen er gaande zijn en hoe je die kunt ondersteunen. En als het allemaal niet gaat en je raakt in paniek, dan kun je altijd nog om een ruggenprik vragen bijvoorbeeld.
Ik heb vooral onthouden dat de meeste vrouwen die ik mooi vaginaal zag bevallen de weeën rustig opvingen, hun ademhaling onder controle hielden en veel steun hadden aan hun bevalpartner (vader in spe, moeder, zus, doula etc.). Ik kies ervoor me daarop te focussen en dat te proberen. Als dat niet lukt, dan zij het zo en doen we wat er verder nodig is.
Ja die ademhaling onder controle houden heb ik inderdaad al gelezen, dat heel belangrijk is, ook om zo rustig te blijven.
En aan mijn partner zal ik waarschijnlijk niet veel steun hebben. Die zal bij het eerste beetje bloed al met de beentjes omhoog moeten liggen vrees ik, hahaha. Bedankt voor de info en tips! Xx
