Zwanger
alle pijlers
Hij zegt eindelijk ja, nu twijfel ik
dinsdag 22 juni 2021 om 12:43
Ik weet al een gehele tijd dat ik graag kinderen wil. Mijn vriend zag het nog niet echt zitten. Het is niet dat hij er geen wilde maar hij was er nog niet klaar voor en wou nog wat wachten. We hebben hier vele gesprekken over gehad en toen besloten om er niet over te praten en voor onszelf uit te zoeken wat we willen en elkaar de ruimte en tijd te geven om een beslissing te maken.
Nu hebben we gisteren het gesprek gehad om er voor te gaan. Hij is er zelf over begonnen en geeft aan klaar te zijn hiervoor. Droomscenario zou je zeggen, en dat is het ook.
Toen hij het me zei, ben ik niet enthousiast geworden. Deels ook omdat ik er mij ergens had bij neergelegd dat hij geen kinderen wilde dus dit was over het algemeen wel een verrassing. En ik was dus voor het grootste deel best wel verbaasd. Tuurlijk was ik, als het wat tot me doordrong, blij geworden maar hoe blij ik ook ben, plots is mijn twijfel daar. . Maar twijfel over alles: gaan we er dan echt voor gaan? wil ik het nog wel? ga ik het wel aankunnen? beseffen we wel waar we aan beginnen? financieel zou geen probleem mogen geven maar wat als het wel zo is? wat als onze super mooie relatie het niet overleeft? wat als we het enorm onderschatten? ik ben een controlefreak, wat als ik dit niet wat meer ga kunnen loslaten als moeder? wat als, wat als, wat alsssssss
Is dit 'gezonde' angst, denk ik zodanig veel na dat ik zelf twijfel creëer? Of ben ik toch niet zeker van mijn zaak?
Nog mensen die als koppel besloten om er voor te gaan en toch plots begonnen te twijfelen omdat het wel heel erg 'echt' is opeens?
Nu hebben we gisteren het gesprek gehad om er voor te gaan. Hij is er zelf over begonnen en geeft aan klaar te zijn hiervoor. Droomscenario zou je zeggen, en dat is het ook.
Toen hij het me zei, ben ik niet enthousiast geworden. Deels ook omdat ik er mij ergens had bij neergelegd dat hij geen kinderen wilde dus dit was over het algemeen wel een verrassing. En ik was dus voor het grootste deel best wel verbaasd. Tuurlijk was ik, als het wat tot me doordrong, blij geworden maar hoe blij ik ook ben, plots is mijn twijfel daar. . Maar twijfel over alles: gaan we er dan echt voor gaan? wil ik het nog wel? ga ik het wel aankunnen? beseffen we wel waar we aan beginnen? financieel zou geen probleem mogen geven maar wat als het wel zo is? wat als onze super mooie relatie het niet overleeft? wat als we het enorm onderschatten? ik ben een controlefreak, wat als ik dit niet wat meer ga kunnen loslaten als moeder? wat als, wat als, wat alsssssss
Is dit 'gezonde' angst, denk ik zodanig veel na dat ik zelf twijfel creëer? Of ben ik toch niet zeker van mijn zaak?
Nog mensen die als koppel besloten om er voor te gaan en toch plots begonnen te twijfelen omdat het wel heel erg 'echt' is opeens?
kaboeki wijzigde dit bericht op 22-06-2021 13:09
0.32% gewijzigd
dinsdag 22 juni 2021 om 12:46
Heel herkenbaar geweest. Het moment dat we ervoor gingen was ik ineens doodsbang. Mijn partner wilde zelf al veel eerder dan ik, ik moest echt even te rade gaan bij mezelf en wilde per se mijn studie afmaken (wat gelukkig gelukt is!)
Alleen, raakte ik na een jaar nog niet zwanger. We hadden al stappen gezet richting een doorverwijzing en toen raakte ik na 13e ronde toch zwanger. En daar was die angst weer! Ineens wilde ik het helemaal niet, zo gek.
Nu is mijn zoontje er en is het fantastisch <3
Je weet NOOIT van tevoren hoe het gaat zijn, dus je twijfels zijn hartstikke logisch. Ik denk dat veel mensen dit wel doormaken, hoor.
Alleen, raakte ik na een jaar nog niet zwanger. We hadden al stappen gezet richting een doorverwijzing en toen raakte ik na 13e ronde toch zwanger. En daar was die angst weer! Ineens wilde ik het helemaal niet, zo gek.
Nu is mijn zoontje er en is het fantastisch <3
Je weet NOOIT van tevoren hoe het gaat zijn, dus je twijfels zijn hartstikke logisch. Ik denk dat veel mensen dit wel doormaken, hoor.
dinsdag 22 juni 2021 om 12:58
Kaboeki schreef: ↑22-06-2021 12:43maar hoe blij ik ook ben, plots is mijn twijfel daar. . Maar twijfel over alles: gaan we er dan echt voor gaan? wil ik het nog wel? ga ik het wel aankunnen? beseffen we wel waar we aan beginnen? financieel zou geen probleem mogen geven maar wat als het wel zo is? wat als onze super mooie relatie het niet overleeft? wat als we het enorm onderschatten? ik ben een controlefreak, wat als ik dit niet wat meer ga kunnen loslaten als moeder? wat als, wat als, wat alsssssss
Ik denk dat nu wel het moment is om hier samen uitgebreid over te praten. Hoe ziet de een het, hoe de ander. Wat zijn jullie angsten en komen jullie daar samen uit? Kunnen jullie elkaar goed steunen, hoe solide is jullie basis (en dan vooral: hoe is jullie communicatie)?
dinsdag 22 juni 2021 om 13:06
Helpt het als ik vertel dat ik op de dag dat we besloten hadden ervoor te gaan in een soort paniek een winkel uitgelopen ben omdat ze daar babykleding verkochten (waarvan ik nog steeds spijt heb dat ik het toen niet gekocht heb zo leuk was het)?
Of dat ik van pure schrik mijn sleutels buiten in de deur heb laten zitten toen de zwangerschapstesten die ik besteld had op de mat lagen?
Ik heb nooit niet getwijfeld, tot het moment dat ze er waren. Toen was alles goed.
Of dat ik van pure schrik mijn sleutels buiten in de deur heb laten zitten toen de zwangerschapstesten die ik besteld had op de mat lagen?
Ik heb nooit niet getwijfeld, tot het moment dat ze er waren. Toen was alles goed.
dinsdag 22 juni 2021 om 13:17
Leg je erbij neer. Als je het echt nog niet wil, is dat natuurlijk aan jou. Maar verder... Nee, je beseft totaal niet waar je aan begint. Dat kun je nu helemaal niet inschatten.
Ik heb vooral twijfels bij de tweede gehad. Die was overigens zeer, zeer welkom. Maar zeker tijdens het laatste trimester maakte ik me echt zorgen om de eerste. Wat we hem aandeden. T was toch lekker met z'n drietjes, nu hoefde hij geen aandacht en energie van ons te delen. Terwijl zijn zusje het beste is wat hem is overkomen, als je het hem zou vragen.
Ik heb vooral twijfels bij de tweede gehad. Die was overigens zeer, zeer welkom. Maar zeker tijdens het laatste trimester maakte ik me echt zorgen om de eerste. Wat we hem aandeden. T was toch lekker met z'n drietjes, nu hoefde hij geen aandacht en energie van ons te delen. Terwijl zijn zusje het beste is wat hem is overkomen, als je het hem zou vragen.
dinsdag 22 juni 2021 om 13:18
Heel herkenbaar! Ik wist altijd wel dat ik kinderen wilde, maar ik durfde gewoon echt niet. Ik heb vervolgens zo lang gewacht dat ik wel moest; anders zou de natuur wel een keuze voor me maken. Om mij heen leek het maar allemaal vanzelfsprekend dat mensen kinderen wilden en dat het ook nog lukte. Ik vond het een enorme verantwoordelijkheid; het is de enige beslissing in je leven die je niet kunt terugdraaien.
Maar wat Elein zegt herken ik. Toen ze er eenmaal waren, was alles goed. Alles is op zijn plek gevallen en ik ben gelukkiger dan ooit. Alle clichés zijn waar.
Maar wat Elein zegt herken ik. Toen ze er eenmaal waren, was alles goed. Alles is op zijn plek gevallen en ik ben gelukkiger dan ooit. Alle clichés zijn waar.
dinsdag 22 juni 2021 om 13:31
Heel herkenbaar.
We zaten volledig op een lijn, maar toen ik bewust was gestopt met de pil... toen sloeg de schrik me om het hart. Nu ga ik iets Echt Volwassen doen waar ik nooit meer vanaf kom als het lukt, zoiets. terwijl ik was getrouwd en een koophuis op mijn naam had
En toen ik na de eerste ronde niet zwanger was, dacht ik, oh wat jammer! En toen was het goed tot ik zwanger raakte. Toen was het opeens weer echt en eng. En toen ik de eerste echo had en het boontje zag verschijnen, toen opende mijn hart zich en werd ik moeder.
We zaten volledig op een lijn, maar toen ik bewust was gestopt met de pil... toen sloeg de schrik me om het hart. Nu ga ik iets Echt Volwassen doen waar ik nooit meer vanaf kom als het lukt, zoiets. terwijl ik was getrouwd en een koophuis op mijn naam had
En toen ik na de eerste ronde niet zwanger was, dacht ik, oh wat jammer! En toen was het goed tot ik zwanger raakte. Toen was het opeens weer echt en eng. En toen ik de eerste echo had en het boontje zag verschijnen, toen opende mijn hart zich en werd ik moeder.
dinsdag 22 juni 2021 om 13:37
Hoe goed zijn jullie gesprekken écht geweest? Je zegt namelijk eerst dat vriend wilde wachten omdat hij er nog niet aan toe was. En later zeg je dat je dacht dat vriend helemaal niet wilde en het als een totale verrassing kwam.
Los daarvan, zo'n beslissing is een grote stap in jullie leven. Momenten van twijfels zijn helemaal niet vreemd en mogen er zijn. Ook dit is een proces en stap voor stap gaan jullie die samen door.
Zet los van elkaar eens op een lijstje wat je belangrijk vind als er een kind komt. Als jullie het daar overeens zijn of af kan vinken en de wens is er nog steeds, dan kunnen jullie samen een beslissing maken.
Los daarvan, zo'n beslissing is een grote stap in jullie leven. Momenten van twijfels zijn helemaal niet vreemd en mogen er zijn. Ook dit is een proces en stap voor stap gaan jullie die samen door.
Zet los van elkaar eens op een lijstje wat je belangrijk vind als er een kind komt. Als jullie het daar overeens zijn of af kan vinken en de wens is er nog steeds, dan kunnen jullie samen een beslissing maken.
dinsdag 22 juni 2021 om 13:53
Ik hoor vaak dat vrouwen automatisch zichzelf altijd wel gezien hebben als moeder. De kleine meisjesdroom.
In deze tijd vind ik het niet raar als mensen ervoor kiezen geen kinderen te willen. Het schijnt toch een hele ratrace te zijn, werken, kinderen, sociaal leven etc. De moeders die thuis zitten met een kopje thee die zijn er niet zoveel meer.
Je weet niet zeker of je een gezond kind krijgt, je weet niet zeker of je partner en jij voor altijd bij elkaar blijven. Financieel verandert je situatie.
Ik zou er zeker niet al te makkelijk over denken en als je nu neigt naar 'nee' is dat óók een optie. Op het forum genoeg vrouwen die bewust geen kinderen hebben waar je wat kunt lezen of meepraten.
In deze tijd vind ik het niet raar als mensen ervoor kiezen geen kinderen te willen. Het schijnt toch een hele ratrace te zijn, werken, kinderen, sociaal leven etc. De moeders die thuis zitten met een kopje thee die zijn er niet zoveel meer.
Je weet niet zeker of je een gezond kind krijgt, je weet niet zeker of je partner en jij voor altijd bij elkaar blijven. Financieel verandert je situatie.
Ik zou er zeker niet al te makkelijk over denken en als je nu neigt naar 'nee' is dat óók een optie. Op het forum genoeg vrouwen die bewust geen kinderen hebben waar je wat kunt lezen of meepraten.
Je kunt méér.
dinsdag 22 juni 2021 om 14:00
Ik besef inderdaad heel goed dat ik het nooit van tevoren zal weten, je kan wel iets inbeelden of een bepaald idee hebben maar dan nog..Maída schreef: ↑22-06-2021 12:46Heel herkenbaar geweest. Het moment dat we ervoor gingen was ik ineens doodsbang. Mijn partner wilde zelf al veel eerder dan ik, ik moest echt even te rade gaan bij mezelf en wilde per se mijn studie afmaken (wat gelukkig gelukt is!)
Alleen, raakte ik na een jaar nog niet zwanger. We hadden al stappen gezet richting een doorverwijzing en toen raakte ik na 13e ronde toch zwanger. En daar was die angst weer! Ineens wilde ik het helemaal niet, zo gek.
Nu is mijn zoontje er en is het fantastisch <3
Je weet NOOIT van tevoren hoe het gaat zijn, dus je twijfels zijn hartstikke logisch. Ik denk dat veel mensen dit wel doormaken, hoor.
Bedankt voor je reactie!
dinsdag 22 juni 2021 om 14:01
Dankjewel xxxscottiewinkie schreef: ↑22-06-2021 12:47Het is denk ik heel menselijk. Alles wordt anders, je weet niet wat je kunt verwachten enz.
Het komt vast allemaal goed hoor !
dinsdag 22 juni 2021 om 14:05
Wel, we delen wel zeker dezelfde angsten. Mijn angsten hierboven heeft hij ook maar we beseffen ook dat die angsten vooral komen omdat het allemaal onbekend is, snap je? We zijn vooral bang van het onbekende en wat er op ons zal afkomen.S-Groot schreef: ↑22-06-2021 12:58Ik denk dat nu wel het moment is om hier samen uitgebreid over te praten. Hoe ziet de een het, hoe de ander. Wat zijn jullie angsten en komen jullie daar samen uit? Kunnen jullie elkaar goed steunen, hoe solide is jullie basis (en dan vooral: hoe is jullie communicatie)?
We zijn echt heel stabiel, hebben al heel wat meegemaakt, ook pittige dingen en hebben hier steeds goed over kunnen praten. Ik zeg niet dat onze communicatie altijd even goed is geweest maar dat wisten we. We wisten dat dat een pijnpunt was in onze relatie en hebben hier heel hard aan gewerkt en eigenlijk nog steeds.
dinsdag 22 juni 2021 om 14:05
Haha, dat helpt inderdaad. Zou bij mij ook wel kunnen gebeuren!elein schreef: ↑22-06-2021 13:06Helpt het als ik vertel dat ik op de dag dat we besloten hadden ervoor te gaan in een soort paniek een winkel uitgelopen ben omdat ze daar babykleding verkochten (waarvan ik nog steeds spijt heb dat ik het toen niet gekocht heb zo leuk was het)?
Of dat ik van pure schrik mijn sleutels buiten in de deur heb laten zitten toen de zwangerschapstesten die ik besteld had op de mat lagen?
Ik heb nooit niet getwijfeld, tot het moment dat ze er waren. Toen was alles goed.
Bedankt!
dinsdag 22 juni 2021 om 14:07
Het echt nog niet willen is het denk ik niet. Het is echt angst voor het onbekende vooral.miss_musica schreef: ↑22-06-2021 13:17Leg je erbij neer. Als je het echt nog niet wil, is dat natuurlijk aan jou. Maar verder... Nee, je beseft totaal niet waar je aan begint. Dat kun je nu helemaal niet inschatten.
Ik heb vooral twijfels bij de tweede gehad. Die was overigens zeer, zeer welkom. Maar zeker tijdens het laatste trimester maakte ik me echt zorgen om de eerste. Wat we hem aandeden. T was toch lekker met z'n drietjes, nu hoefde hij geen aandacht en energie van ons te delen. Terwijl zijn zusje het beste is wat hem is overkomen, als je het hem zou vragen.
Bedankt voor je reactie
dinsdag 22 juni 2021 om 14:08
Precies dit!!luiwammes schreef: ↑22-06-2021 13:18Heel herkenbaar! Ik wist altijd wel dat ik kinderen wilde, maar ik durfde gewoon echt niet. Ik heb vervolgens zo lang gewacht dat ik wel moest; anders zou de natuur wel een keuze voor me maken. Om mij heen leek het maar allemaal vanzelfsprekend dat mensen kinderen wilden en dat het ook nog lukte. Ik vond het een enorme verantwoordelijkheid; het is de enige beslissing in je leven die je niet kunt terugdraaien.
Maar wat Elein zegt herken ik. Toen ze er eenmaal waren, was alles goed. Alles is op zijn plek gevallen en ik ben gelukkiger dan ooit. Alle clichés zijn waar.
Dat alles zal goedkomen, weet ik ook ergens wel hoor. Maar toch is die angst voor het onbekende heel erg aanwezig.
dinsdag 22 juni 2021 om 14:10
Doreia* schreef: ↑22-06-2021 13:31Heel herkenbaar.
We zaten volledig op een lijn, maar toen ik bewust was gestopt met de pil... toen sloeg de schrik me om het hart. Nu ga ik iets Echt Volwassen doen waar ik nooit meer vanaf kom als het lukt, zoiets. terwijl ik was getrouwd en een koophuis op mijn naam had
En toen ik na de eerste ronde niet zwanger was, dacht ik, oh wat jammer! En toen was het goed tot ik zwanger raakte. Toen was het opeens weer echt en eng. En toen ik de eerste echo had en het boontje zag verschijnen, toen opende mijn hart zich en werd ik moeder.
Ik denk echt dat ik volledig hetzelfde ga zijn. Nu heel erg bang om te beginnen maar als het dan toch niet lukt toch teleurgesteld zijn. Om dan als ik zwanger ben dat dan weer eng te vinden. Haha!
dinsdag 22 juni 2021 om 14:14
Ja tussen het 'ik wil nog wachten' en het gesprek gisteren is er echt een ruime tijd tussen gegaan hoor. Maar omdat we besloten hadden om elkaar de ruimte en tijd te geven, hadden we die gesprekken ook voor een hele tijd niet. Hij begon er nooit over dus ik dacht 'Hij zal het nog steeds niet willen'. Hij heeft ook nooit laten blijken dat hij aan het veranderen was in zijn beslissing tot gisteren toen hij zei dat hij eigenlijk al een paar weken zeker was van zijn beslissing maar het nog even voor zich wou houden om het mij te zeggen tot als hij absoluut 100% zeker was.viva-life22 schreef: ↑22-06-2021 13:37Hoe goed zijn jullie gesprekken écht geweest? Je zegt namelijk eerst dat vriend wilde wachten omdat hij er nog niet aan toe was. En later zeg je dat je dacht dat vriend helemaal niet wilde en het als een totale verrassing kwam.
Los daarvan, zo'n beslissing is een grote stap in jullie leven. Momenten van twijfels zijn helemaal niet vreemd en mogen er zijn. Ook dit is een proces en stap voor stap gaan jullie die samen door.
Zet los van elkaar eens op een lijstje wat je belangrijk vind als er een kind komt. Als jullie het daar overeens zijn of af kan vinken en de wens is er nog steeds, dan kunnen jullie samen een beslissing maken.
dinsdag 22 juni 2021 om 14:16
Het is meer, zoals ik hierboven al een meerdere keren heb aangegeven: de angst voor het onbekende + Ik heb graag controle over alles en met een kind gaat dat nóg minder lukken.
Ik weet dat ik kinderen wil maar het is niet omdat ik ze wil dat het een goede beslissing is vind ik dan.
dinsdag 22 juni 2021 om 14:17
Moon-Alisa schreef: ↑22-06-2021 13:53Ik hoor vaak dat vrouwen automatisch zichzelf altijd wel gezien hebben als moeder. De kleine meisjesdroom.
In deze tijd vind ik het niet raar als mensen ervoor kiezen geen kinderen te willen. Het schijnt toch een hele ratrace te zijn, werken, kinderen, sociaal leven etc. De moeders die thuis zitten met een kopje thee die zijn er niet zoveel meer.
Je weet niet zeker of je een gezond kind krijgt, je weet niet zeker of je partner en jij voor altijd bij elkaar blijven. Financieel verandert je situatie.
Ik zou er zeker niet al te makkelijk over denken en als je nu neigt naar 'nee' is dat óók een optie. Op het forum genoeg vrouwen die bewust geen kinderen hebben waar je wat kunt lezen of meepraten.
Nee is zeker een optie en anno 2021 zeker en vast! Dat is niet zozeer het probleem denk ik.
En makkelijk over denken doe ik zeker niet, anders zou ik al die twijfels niet hebben, haha.
dinsdag 22 juni 2021 om 14:20
Madeliefjees schreef: ↑22-06-2021 13:58We wilden kinderen. Nooit nagedacht over hoe het zou zijn, dat merk je dan wel.
Je kan super makkelijke kinderen krijgen, maar ook een huilbaby. Als het moment daar is, deal je er ook wel weer mee.
Oh wat zou ik willen dat ik zoals jou kon denken.
Gewoon echt met de ingesteldheid: wat komt, dat komt en we zien dan wel.
Kan ik echt niet helaas, haha!
Ik denk echt té veel na waardoor ik zelf twijfel creëer.
