Relaties
alle pijlers
Eenzaam
dinsdag 13 juli 2021 om 19:17
Hallo iedereen,
Ik hoop dat ik hier mensen vind die mij begrijpen of toch tot op een zekere hoogte.
Ik ben aĺtijd de persoon geweest die er letterlijk dag en nacht was voor iedereen maar dit jammer genoeg nooit terug kreeg. Er wou nooit iemand naar mij luisteren en van zodra zij geholpen waren hoorde ik eigelijk ook niets meer van hun of behandelde ze mij slecht, tot het volgende probleem kwam. Iets meer dan een jaar geleden heb ik daarom de keuze gemaakt om mij af te sluiten van deze mensen omdat dit mentaal echt vermoeiend werd voor mij, ik sukkel al van mijn 13jaar (ben nu 28jaar) met een depressie en andere mentale dingen dus voor mezelf was dit de beste oplossing.
Maar nu voel ik me de laatste tijd zo eenzaam, ik heb NIEMAND om is een babbel mee te maken, mijn hart is te luchten.. ik heb wel een vriend maar wil hem niet met alles opzadelen omdat hij ook al heeft aangegeven dat het voor hem soms ook veel is wat ik absoluut begrijp.
Ik woon ook alleen wat het eenzame gevoel niet beter maakt. Waar ik nu woon heb ik mijn ouders en een bevriend koppel maar bij hun ga ik enkel op bezoek om wat bij te kletsen enzo maar echt praten als het wat minder gaat kan ik met hen jammer genoeg niet.
Eind dit jaar ga ik samenwonen met mijn vriend en daar ken ik helemaal niemand dus ik ben bang dat het eennzame gevoel alleen maar erger gaat worden en het is te ver om even snel na het werk bijvoorbeeld op bezoek te gaan bij mijn ouders of het bevriende koppel dat ik hier heb.
Mijn vriend heeft al aangeraden om een hobbyclub te zoeken maar jammer genoeg zit mijn sociale angst in de weg wat de situatie absoluut niet beter maakt.
En ja ik heb net al geprobeerd, maar de stress en het oncomfortabelr gevoel dat ik er van krijg zijn het echt niet waard momenteel.
En door het verleden heb ik het ook super lastig met mensen vertrouwen.
Ik zit gewoon zo hard met mezelf in de knoop.
Kent iemand dit probleem? Tips zijn zeker welkom in dat geval
Alvast bedankt om dit te lezen!
Ik hoop dat ik hier mensen vind die mij begrijpen of toch tot op een zekere hoogte.
Ik ben aĺtijd de persoon geweest die er letterlijk dag en nacht was voor iedereen maar dit jammer genoeg nooit terug kreeg. Er wou nooit iemand naar mij luisteren en van zodra zij geholpen waren hoorde ik eigelijk ook niets meer van hun of behandelde ze mij slecht, tot het volgende probleem kwam. Iets meer dan een jaar geleden heb ik daarom de keuze gemaakt om mij af te sluiten van deze mensen omdat dit mentaal echt vermoeiend werd voor mij, ik sukkel al van mijn 13jaar (ben nu 28jaar) met een depressie en andere mentale dingen dus voor mezelf was dit de beste oplossing.
Maar nu voel ik me de laatste tijd zo eenzaam, ik heb NIEMAND om is een babbel mee te maken, mijn hart is te luchten.. ik heb wel een vriend maar wil hem niet met alles opzadelen omdat hij ook al heeft aangegeven dat het voor hem soms ook veel is wat ik absoluut begrijp.
Ik woon ook alleen wat het eenzame gevoel niet beter maakt. Waar ik nu woon heb ik mijn ouders en een bevriend koppel maar bij hun ga ik enkel op bezoek om wat bij te kletsen enzo maar echt praten als het wat minder gaat kan ik met hen jammer genoeg niet.
Eind dit jaar ga ik samenwonen met mijn vriend en daar ken ik helemaal niemand dus ik ben bang dat het eennzame gevoel alleen maar erger gaat worden en het is te ver om even snel na het werk bijvoorbeeld op bezoek te gaan bij mijn ouders of het bevriende koppel dat ik hier heb.
Mijn vriend heeft al aangeraden om een hobbyclub te zoeken maar jammer genoeg zit mijn sociale angst in de weg wat de situatie absoluut niet beter maakt.
En ja ik heb net al geprobeerd, maar de stress en het oncomfortabelr gevoel dat ik er van krijg zijn het echt niet waard momenteel.
En door het verleden heb ik het ook super lastig met mensen vertrouwen.
Ik zit gewoon zo hard met mezelf in de knoop.
Kent iemand dit probleem? Tips zijn zeker welkom in dat geval
Alvast bedankt om dit te lezen!
woensdag 14 juli 2021 om 03:19
Dat lijkt mij een goed plan. Raak je ook vertrouwd met de omgeving. En later misschien een paar uurtjes vrijwilligerswerk in een verzorgingstehuis? Al is het koffie en thee rondbrengen (dan heb je iets te doen, een taak tijdens het kletspraatje) en wie weet leuke contacten. Als een nieuwe hobby/sport dan nog een brug te ver is.
En trouwens, goed dat je die ‘vriendschappen’ hebt afgekapt. Daar heb je alleen iets mee gewonnen (meer energie) en niets mee verloren (het was toch niet wederkerig).
woensdag 14 juli 2021 om 06:31
Dit inderdaad. Je vertelt dat je al vanaf 13 jaar last hebt van een depressie en er mentale dingen spelen.
Gebruik je anti depressiva?
woensdag 14 juli 2021 om 11:21
Heeft je vriend geen vrienden met partners zodat je met 4en / 6en kunt afspreken.
Zodoende kun je de vriendinnen van vrienden ook leren kennen en misschien zit daar wel een leuke klik bij met iemand?
Ik vind iig dat je vriend ook wel mag bijdragen aan het 'mensen leren kennen' voor jou aangezien jij op een andere plek gaat wonen.
Zodoende kun je de vriendinnen van vrienden ook leren kennen en misschien zit daar wel een leuke klik bij met iemand?
Ik vind iig dat je vriend ook wel mag bijdragen aan het 'mensen leren kennen' voor jou aangezien jij op een andere plek gaat wonen.
woensdag 14 juli 2021 om 11:32
Ik zou echt (nog) niet gaan samenwonen met iemand met wie je eigenlijk niet kan praten over deze dingen. En je ook nog eens verder helemaal niemand kent, je voelt je nu al eenzaam. Ga gewoon nog niet samenwonen dan.
Ik zou eerst op zoek gaan iemand waar je wel mee kan praten, een hulpverlener. En dan daarna eens kijken of je wel een geschikte partner hebt om mee te gaan samenwonen.
Kijk dat hij niet elke dag de hele dag je depressieve gevoelens aan kan of wil horen, maar er helemaal niet over kunnen praten met je partner omdat hij het te veel vind.. ik zou dan liever echt alleen zijn.
Ik zou eerst op zoek gaan iemand waar je wel mee kan praten, een hulpverlener. En dan daarna eens kijken of je wel een geschikte partner hebt om mee te gaan samenwonen.
Kijk dat hij niet elke dag de hele dag je depressieve gevoelens aan kan of wil horen, maar er helemaal niet over kunnen praten met je partner omdat hij het te veel vind.. ik zou dan liever echt alleen zijn.
woensdag 14 juli 2021 om 11:39
Je wil je hart luchten en je zit met jezelf in de knoop. Waar ligt je hulpvraag precies?
Niet iedereen kan met iemand met depressieve gevoelens omgaan. Of wil dat. En op welk vlak zit je met jezelf in de knoop? Het klinkt meer voor professionele hulp dan voor een vriendschap.
Niet iedereen kan met iemand met depressieve gevoelens omgaan. Of wil dat. En op welk vlak zit je met jezelf in de knoop? Het klinkt meer voor professionele hulp dan voor een vriendschap.
Laat in de herfst blaadjes in de tuin gewoon liggen of veeg ze op een hoop: goed voor insecten, vogels, eekhoorns en egels.
woensdag 14 juli 2021 om 11:48
To geeft aan dat ze hem niet met alles op wil zadelen, omdat hij het blijkbaar erg heftig vindt. Ik vind het alleen maar goed dat hij zijn grens aangeeft. TO zal gewoon op zoek moeten naar professionele hulp, daar heeft ze denk ik meer aan dan haar verhaal doen bij familie/vrienden.FeeLucifer01 schreef: ↑14-07-2021 11:32Ik zou echt (nog) niet gaan samenwonen met iemand met wie je eigenlijk niet kan praten over deze dingen. En je ook nog eens verder helemaal niemand kent, je voelt je nu al eenzaam. Ga gewoon nog niet samenwonen dan.
Ik zou eerst op zoek gaan iemand waar je wel mee kan praten, een hulpverlener. En dan daarna eens kijken of je wel een geschikte partner hebt om mee te gaan samenwonen.
Kijk dat hij niet elke dag de hele dag je depressieve gevoelens aan kan of wil horen, maar er helemaal niet over kunnen praten met je partner omdat hij het te veel vind.. ik zou dan liever echt alleen zijn.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 14 juli 2021 om 11:59
Dat sowieso. Dat zeg ik ook, zoek eerst een goede hulpverlener. Maar daarnaast zou ik dus nog niet gaan samenwonen met iemand die het allemaal nogal heftig vindt. En je verder helemaal niemand kent.dianaf schreef: ↑14-07-2021 11:48To geeft aan dat ze hem niet met alles op wil zadelen, omdat hij het blijkbaar erg heftig vindt. Ik vind het alleen maar goed dat hij zijn grens aangeeft. TO zal gewoon op zoek moeten naar professionele hulp, daar heeft ze denk ik meer aan dan haar verhaal doen bij familie/vrienden.
Voor haar niet en voor hem niet.
woensdag 14 juli 2021 om 12:04
Absoluut eens. Want zolang To hetzelfde is, zal de hefigheid blijven en dan heeft ze idd alleen vriend om haar verhaal bij te doen.FeeLucifer01 schreef: ↑14-07-2021 11:59Dat sowieso. Dat zeg ik ook, zoek eerst een goede hulpverlener. Maar daarnaast zou ik dus nog niet gaan samenwonen met iemand die het allemaal nogal heftig vindt. En je verder helemaal niemand kent.
Voor haar niet en voor hem niet.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 14 juli 2021 om 12:13
TO zegt niet dat ze met hem niet kan praten maar dat het hem soms te veel wordt. Dat wil zeggen dat ze al vaker met hem over haar issues praat maar het over zijn grens gaat.FeeLucifer01 schreef: ↑14-07-2021 11:32Ik zou echt (nog) niet gaan samenwonen met iemand met wie je eigenlijk niet kan praten over deze dingen. En je ook nog eens verder helemaal niemand kent, je voelt je nu al eenzaam. Ga gewoon nog niet samenwonen dan.
Ik zou eerst op zoek gaan iemand waar je wel mee kan praten, een hulpverlener. En dan daarna eens kijken of je wel een geschikte partner hebt om mee te gaan samenwonen.
Kijk dat hij niet elke dag de hele dag je depressieve gevoelens aan kan of wil horen, maar er helemaal niet over kunnen praten met je partner omdat hij het te veel vind.. ik zou dan liever echt alleen zijn.
Een relatie moet toch vooral leuk zijn en als er iemand een probleem heeft los je dat op en ga je door. Maar als het negatieve blijft aanslepen in een prille relatie kan het echt wel dat het eens te veel wordt.
Ik vind samenwonen niet echt een goed idee.
To je zegt dat je vooral nood hebt aan je hart luchten, zoals eerder aangegeven kan een hulplijn daarbij helpen. Dan kan je eventuele nieuwe vriendschappelijke contacten luchtig houden.
Sterkte!
woensdag 14 juli 2021 om 12:20
Je kan ook vragen om een POH-GGZ bij de huisarts, is er om te luisteren en praktische hulp indien nodig.
Dan kan je je verhaal kwijt en je krijgt dag tot dag handvatten, kan heel fijn zijn.
Is ketenzorg dus geen eigen risico. Mocht nodig zijn dan verwijzen zij (iom de huisarts) zeer gericht door.
Misschien een lotgenotengroep?
Dan kan je je verhaal kwijt en je krijgt dag tot dag handvatten, kan heel fijn zijn.
Is ketenzorg dus geen eigen risico. Mocht nodig zijn dan verwijzen zij (iom de huisarts) zeer gericht door.
Misschien een lotgenotengroep?
woensdag 14 juli 2021 om 15:56
Dankje voor de leuke en lieve reacties! 
Ik kan idd wel met mijn vriend praten hoor alleen als je bepaalde dingen zelf niet hebt meegemaakt is het moeilijk om te begrijpen en er reactie op te geven.
Op het punt dat ik zei dat het hem soms teveel word is dat ik dingen te fel opkrop en alles er dan als een explosie uitkomt en hij wil liever dat ik er vaker over praat zodat het minder heftig is voor hem om alles ineens te moeten horen. (Sorry dat ik dit niet goed heb uitgelegd)
Professionele hulp zoeken is zeker iets waar ik voor open sta alleen, ik ben van Belgie, en het is zo duur hier
ben een tijd werkloos geweest door corona dus financieel moet ik eerst nog een klein beetje klimmen om hier mee te kunnen beginnen en genoeg info vragen aangezien ik in het verleden geen goede klik had met psychologen en de moed in mijn schoenen zakte.
Mijn vriend heeft inderdaad vrienden die ook een relatie hebben, sommige heb ik er al van ontmoet. De mannen hebben niet zo een probleem met mij, vooral de vrouwen omdat ik meer alternatief gekleed ben en zij meer klassiek, willen ze mij vaak geen kans geven en als je iemand direct beoordeeld om het uiterlijk vind ik het een beetje verspilde moeite, nee?
Voel me toch al een beetje opgelucht dat er toch nog mensen zijn die zo een fijne reactie kunnen achterlaten als jullie
Professionele hulp staat zeker gepland in de toekomst. Ik denk dat het nu vooral stress is om "alleen" te zijn daar, terwijl ik op een rustiger moment wel kan inzien dat ik daar hopelijk gelukkiger ga zijn als hier.
Ik kan idd wel met mijn vriend praten hoor alleen als je bepaalde dingen zelf niet hebt meegemaakt is het moeilijk om te begrijpen en er reactie op te geven.
Op het punt dat ik zei dat het hem soms teveel word is dat ik dingen te fel opkrop en alles er dan als een explosie uitkomt en hij wil liever dat ik er vaker over praat zodat het minder heftig is voor hem om alles ineens te moeten horen. (Sorry dat ik dit niet goed heb uitgelegd)
Professionele hulp zoeken is zeker iets waar ik voor open sta alleen, ik ben van Belgie, en het is zo duur hier
ben een tijd werkloos geweest door corona dus financieel moet ik eerst nog een klein beetje klimmen om hier mee te kunnen beginnen en genoeg info vragen aangezien ik in het verleden geen goede klik had met psychologen en de moed in mijn schoenen zakte.Mijn vriend heeft inderdaad vrienden die ook een relatie hebben, sommige heb ik er al van ontmoet. De mannen hebben niet zo een probleem met mij, vooral de vrouwen omdat ik meer alternatief gekleed ben en zij meer klassiek, willen ze mij vaak geen kans geven en als je iemand direct beoordeeld om het uiterlijk vind ik het een beetje verspilde moeite, nee?
Voel me toch al een beetje opgelucht dat er toch nog mensen zijn die zo een fijne reactie kunnen achterlaten als jullie
Professionele hulp staat zeker gepland in de toekomst. Ik denk dat het nu vooral stress is om "alleen" te zijn daar, terwijl ik op een rustiger moment wel kan inzien dat ik daar hopelijk gelukkiger ga zijn als hier.
woensdag 14 juli 2021 om 20:02
Dit. Want enerzijds wil je graag meer contacten (opdoen), terwijl je anderzijds aangeeft teveel stress te ervaren om je sociaal naar buiten te begeven. En het een kan simpelweg niet zonder het andere. Je kunt niet EN vrienden maken EN binnen blijven niks doen. Dus dan zou de volgorde toch moeten zijn je onzekerheid aan te pakken (al dan niet in een groep) en daarna te gaan oefenen.
Ik voelde me na mijn scheiding ook heel eenzaam en ik heb me toen aangesloten bij NMLK en afgelopen december bij vriendinonline.nl
Maar dan moet je wel geestelijk in staat zijn om deze contacten ook aan te gaan.
Mijn ervaring van nmlk: deze organiseren leuke activiteiten met andere mensen. Maar daar hou je niet echt vrienden aan over. Wel is het een laagdrempelige manier om de deur uit te komen, iets leuks te doen en ook gezelligheid te beleven met anderen.
Vriendinonline heb ik 1 vriendin leren kennen. Maar het is wel net als met daten. Afspreken voor een drankje/wandeling en kijken of er chemie is. Ook dan moet je wel blijven investeren in contact als je elkaar wederzijds aardig vindt. Want 'we appen' en dan geen initiatief durven nemen is lastig. En je moet ook kunnen incasseren dat mensen eerlijk zeggen als ze na de koffie of wandeling bedanken voor de wandeling en zeggen 'maar hier wil ik het graag bij laten'.
Probeer de focus eerst te leggen op wat het tot een probleem maakt, dan komt de rest erna.
woensdag 14 juli 2021 om 20:10
Wees je je er bewust van dat je zelf ook nogal aannames hebt over anderen. En dat je dit ook onbewust kunt uitstralen. Het zou heel best kunnen zijn dat je kleding er niks mee te maken heeft, maar dat je zelf uitstraalt dat ze vast toch vanalles van je vinden, waardoor mensen ook geen energie in je willen stoppen. Zulke inzichten krijg je beter met therapie. Want in je schrijven spreekt tussen de regels door toch best wel je negatieve lading en hoe opgewekt je je ook gedraagt, mensen voelen dit. En veel mensen hebben daar wel schrik van.Wweenniiee schreef: ↑14-07-2021 15:56De mannen hebben niet zo een probleem met mij, vooral de vrouwen omdat ik meer alternatief gekleed ben en zij meer klassiek, willen ze mij vaak geen kans geven en als je iemand direct beoordeeld om het uiterlijk vind ik het een beetje verspilde moeite, nee?
Misschien is schema therapie voor jou een handige insteek.
woensdag 14 juli 2021 om 22:44
zondag 18 juli 2021 om 07:22
Dit.diyer schreef: ↑14-07-2021 20:10Wees je je er bewust van dat je zelf ook nogal aannames hebt over anderen. En dat je dit ook onbewust kunt uitstralen. Het zou heel best kunnen zijn dat je kleding er niks mee te maken heeft, maar dat je zelf uitstraalt dat ze vast toch vanalles van je vinden, waardoor mensen ook geen energie in je willen stoppen. Zulke inzichten krijg je beter met therapie. Want in je schrijven spreekt tussen de regels door toch best wel je negatieve lading en hoe opgewekt je je ook gedraagt, mensen voelen dit. En veel mensen hebben daar wel schrik van.
Misschien is schema therapie voor jou een handige insteek.
Jij maakt er van dat zij zich anders kleden (klassiek?? Ouderwets dus? Niet zo vriendelijk van jou) en dat de reden is waarom het niet klikt. Ik denk ook dat het eerder je uitstraling is. Als jij een houding hebt van ‘ik ben alternatief en zij klassiek dus zullen ze me niet moeten hebben’ straal je dat natuurlijk uit.
