Moeder (80) is vaak boos

Vooropgesteld dat ik van mijn moeder houd het volgende:

Mijn moeder is al vele jaren weduwe/alleen. Voordat de corona zijn intrede deed had ze een actief leven: vakanties, vriendinnen, fietstochtjes hier, lunch daar. En voor zover nu weer mogelijk is pakt ze dat weer allemaal op.

Wat me opvalt en ook irriteert is dat ze de laatste 5 jaar zo vaak boos is. Boos op de ene buurman omdat ze hem gevraagd heeft de boom te snoeien en hij dan niet meteen komt, boos de andere buurman omdat die het dak zou aanvegen (maar niet meteen komt), boos op mijn kinderen -volwassen- dat ze niet regelmatig bij haar komen, boos op mij als ik een paar dagen niets laat horen. Boos op haar vriendinnen, omdat ze in haar ogen saai, voorspelbaar en gezapig zijn. Boos op de huisarts, boos op de belastingdienst, boos op eigenlijk alles. En soms zelfs boos is op mijn overleden partner wat die ooit gezegd zou hebben. (Waar gaat dit over???)

Mijn conclusie is: als je vaak zo boos bent ben je geen gezellig gezelschap dus een bezoekje aan oma staat niet bovenaan de lijst van mijn kinderen. Voor de buren geldt: ze hebben een baan, een gezin en een leven en komen niet meteen in actie als de buurvrouw iets vraagt.

Dat probeer ik mijn moeder duidelijk te maken, maar dat draait meestal uit op een zinloze discussie met altijd haar laatste woord: "Ik snap het niet, ze kunnen toch gewoon komen".

Wat moet ik hiermee, wie heeft hier ervaring mee?

Nogmaals bedankt allemaal voor de reacties. Gedeelde smart is halve smart en ik moet toegeven, dat ik soms hardop zit te lachen om jullie reacties.

toulouse74 schreef: ↑

04-08-2021 10:11

Wat helpt het beste?
Duidelijk er tegenin, zo van 'je bent zelf ook geen gezellig gezelschap als je zo boos doet'
Of juist begripvol (want ze is waarschijnlijk eenzaam).

Was er maar een pasklaar antwoord wat het beste zou helpen. Ik ben zelf een rasoptimist. Ik zeg wel eens tegen mijn moeder: "Hoe jij denkt en doet zou ik niet kunnen, want dat zou me veel te veel energie kosten en mijn stemming bederven." En dan zegt ze vaak iets: "Had ik maar iets van jou...." En ze begint gewoon weer van voren af aan.

Dan zeg ik: "Dat heb je al tig keer verteld". Zij: "Je hoeft niet zo kribbig te doen."

Mijn moeder maakt zich druk om dingen die -in mijn ogen- niet aan de orde zijn. Nog een voorbeeld. Haar huis is leeg -lees: showroom- en toch kan ze elke keer aangeven, dat ze zich zorgen maakt hoe het huis leeg moet als ze er niet meer is. Als ik zeg, dat dat t.z.t. wel goedkomt is ze niet gerust en geeft ze aan, dat ik me niet realiseer hoeveel werk het is. Dat dus.

Eerlijk gezegd weet ik niet wat het beste helpt. Ik heb alle tactieken al uitgeprobeerd .