Relaties
alle pijlers
Vriend in de put en weet ineens niet of hij nog kinderen wil
zaterdag 21 augustus 2021 om 08:18
Beste vivaleden,,
Uit het niets, maar dan ook echt uit het niet dropte mijn vriend gisteren de bom dat hij niet weet of hij kinderen wil.
We zijn nu anderhalf jaar samen en zouden binnenkort gaan samenwonen. In de relatie is hij altijd degene geweest met de meeste ‘haast’ wat betreft samenwonen en kinderen. Hij heeft heel vaak gezegd hoe graag hij kinderen wil, wat voor goede vader hij zou zijn enz. Hij heeft ook wel eens gezegd dat ik het moest zeggen als ik geen kinderen wilde, want het was voor hem heel belangrijk. Vorige maand nog zei hij compleet in de wolken dat als ik het ook wil, we een baby kunnen proberen te krijgen wanneer hij een nieuwe baan heeft.
Werk is voor hem momenteel een groot issue. Hij heeft een goedbetaalde baan, maar in zijn sector zijn er beter betaalde banen te vinden. Daarbij werd zijn contract vorig jaar niet verlengd (wat niks met zijn kwaliteiten te maken had) wat hem een grote deuk heeft gegeven en sindsdien zit hij in de put. Hij is zich nu tot in de perfectie aan voorbereiden op nieuwe sollicitaties, o.m. door te studeren, zodat hij straks de droom kandidaat is. Dat is zijn plan van aanpak. Ondertussen zit hij in een nieuwe job waar hij zich ondergewaardeerd voelt. Met vlagen voelt hij zich compleet verloren. Soms ziet hij het ook wat beter zitten en soms heeft hij heel goede dagen.
Echter nu zegt hij dus dat hij zich compleet verloren voelt, dat hij niet weet of hij wel kinderen wil en wat hij aan moet met z’n leven. Ik weet vervolgens weer niet wat ik hiermee aan moet. Ik snap best dat hij zich mogelijk voelt falen in alles, maar zo keihard ineens die kinderwens aan de kant zetten? Hij wilde dat steeds zo graag. Hij heeft me ervan verzekerd dat het niets met mij te maken heeft, want ik wilde natuurlijk weten of het niet zo is dat hij mij niet als de moeder van z’n kinderen ziet.
Ik herken hem niet echt op deze manier. Vorige maand nog zei hij dat hij me alles wilde geven wat hij had, en dat hij een kind wilde. Hij is daar vaker over begonnen, dat hij dat graag wil zodra hij z’n leven op orde heeft. Hij is vanaf het begin heel consistent geweest over hoe serieus hij onze relatie ziet. Ik heb gezegd dat ik hem wil bijstaan en helpen in zijn gevoel verloren te zijn, maar ik heb nu ook mijn eigen verdriet om mee te dealen.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Is dit puur koudwatervrees, en depressie of toch heel serieus? Ik ben verdrietig, maar weet niet of ik alleen wil zijn en wat de beste stap is. Ik zou maar mijn eigen huis kunnen gaan, maar wat dan? Gaan we dan volgende week weer gewoon gezellig samen zijn? Zoals het er nu naar uitziet, verschilt ons toekomstbeeld, maar ik weet niet of dat puur vanwege zijn depressieve stemming is.
Uit het niets, maar dan ook echt uit het niet dropte mijn vriend gisteren de bom dat hij niet weet of hij kinderen wil.
We zijn nu anderhalf jaar samen en zouden binnenkort gaan samenwonen. In de relatie is hij altijd degene geweest met de meeste ‘haast’ wat betreft samenwonen en kinderen. Hij heeft heel vaak gezegd hoe graag hij kinderen wil, wat voor goede vader hij zou zijn enz. Hij heeft ook wel eens gezegd dat ik het moest zeggen als ik geen kinderen wilde, want het was voor hem heel belangrijk. Vorige maand nog zei hij compleet in de wolken dat als ik het ook wil, we een baby kunnen proberen te krijgen wanneer hij een nieuwe baan heeft.
Werk is voor hem momenteel een groot issue. Hij heeft een goedbetaalde baan, maar in zijn sector zijn er beter betaalde banen te vinden. Daarbij werd zijn contract vorig jaar niet verlengd (wat niks met zijn kwaliteiten te maken had) wat hem een grote deuk heeft gegeven en sindsdien zit hij in de put. Hij is zich nu tot in de perfectie aan voorbereiden op nieuwe sollicitaties, o.m. door te studeren, zodat hij straks de droom kandidaat is. Dat is zijn plan van aanpak. Ondertussen zit hij in een nieuwe job waar hij zich ondergewaardeerd voelt. Met vlagen voelt hij zich compleet verloren. Soms ziet hij het ook wat beter zitten en soms heeft hij heel goede dagen.
Echter nu zegt hij dus dat hij zich compleet verloren voelt, dat hij niet weet of hij wel kinderen wil en wat hij aan moet met z’n leven. Ik weet vervolgens weer niet wat ik hiermee aan moet. Ik snap best dat hij zich mogelijk voelt falen in alles, maar zo keihard ineens die kinderwens aan de kant zetten? Hij wilde dat steeds zo graag. Hij heeft me ervan verzekerd dat het niets met mij te maken heeft, want ik wilde natuurlijk weten of het niet zo is dat hij mij niet als de moeder van z’n kinderen ziet.
Ik herken hem niet echt op deze manier. Vorige maand nog zei hij dat hij me alles wilde geven wat hij had, en dat hij een kind wilde. Hij is daar vaker over begonnen, dat hij dat graag wil zodra hij z’n leven op orde heeft. Hij is vanaf het begin heel consistent geweest over hoe serieus hij onze relatie ziet. Ik heb gezegd dat ik hem wil bijstaan en helpen in zijn gevoel verloren te zijn, maar ik heb nu ook mijn eigen verdriet om mee te dealen.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Is dit puur koudwatervrees, en depressie of toch heel serieus? Ik ben verdrietig, maar weet niet of ik alleen wil zijn en wat de beste stap is. Ik zou maar mijn eigen huis kunnen gaan, maar wat dan? Gaan we dan volgende week weer gewoon gezellig samen zijn? Zoals het er nu naar uitziet, verschilt ons toekomstbeeld, maar ik weet niet of dat puur vanwege zijn depressieve stemming is.
zaterdag 21 augustus 2021 om 09:41
Ik denk dat juist overal voorwaarden aan verbinden niet gaat werken. Hij wil ze niet nu, maar dat zou ook niet logisch zijn. Het leven heeft geen gararanties, 1 van jullie kan ook onvruchtbaar zijn. Ik denk eerlijk gezeg dat jullie liefde voor elkaar niet sterk genoeg is, dat uit zich ook in het feit dat jullie zo voorwaardelijk zijn naar elkaar. Wanneer je je niet kunt inleven in het feit dat de problemen van een je vriend dingen uitstelt, dan pas je niet bij elkaar. Als het niet perfect en gegarandeerd is, dan willen jullie het niet eens met elkaar proberen; dat is geen liefde. Liefde overwint obstacels die in het leven voorkomen. Hij is niet aan drugs, heeft geen overal gepleegd: zijn werk loopt even minder goed en daardoor twijfelt hij of alles nu kan. Dat is geen dealbreaker, dat zijn de normale problemen van het leven. Wanneer je die al niet samen aan wil gaan: wat is je relatie dan waard?
viva-amber wijzigde dit bericht op 21-08-2021 09:53
28.19% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 21 augustus 2021 om 09:46
Kinderen zijn een enorme verantwoordelijkheid. Ik kan me voorstellen dat iemand die dat niet helemaal heeft doordacht en een gezin idealiseert, gaat twijfelen op het moment dat hij/zij ontdekt dat het leven minder maakbaar is dan hij/zij hoopte.
Hoe sta jij er zelf in? Kan en wil je de verantwoordelijkheid voor een kind desnoods in je eentje dragen en zou die gedachte hem meer lucht kunnen geven?
Hoe sta jij er zelf in? Kan en wil je de verantwoordelijkheid voor een kind desnoods in je eentje dragen en zou die gedachte hem meer lucht kunnen geven?
zaterdag 21 augustus 2021 om 10:08
Als je zoals to en haar vriend 40 en 33 bent is dat heel normaal. Sterker nog, als je op die leeftijd een kinderwens hebt, dan zou ik dat al in de datefase bespreken.DeSlager schreef: ↑21-08-2021 09:35Je kent hem pas 1 1/2 jaar. Ik zou het maar zeker serieus nemen. In het begin van een relatie laat je nog je beste kant zien. Maar na 1 1/2 jaar hou je dat niet meer vol. Je doet nu net alsof dit te maken heeft met zijn werk en omdat hij niet goed in zijn vel zit. Maar daarmee neem je hem niet echt serieus. Geen kinderwens is een hele normale wens. Geen kinderwens met de partner waarmee je bent is ook een normale wens. Hij wil het nu niet en hij wil het niet met jou dat is de boodschap. Als je daar niet tegen kan moet je het uitmaken.
Ik weet niet hoe oud jullie zijn maar ik vind het behoorlijk belachelijk om al na 1 1/2 jaar over kinderen te praten.
Het probleem is hier dat die kerel kennelijk van de leg is en daarom twijfel heeft of hij wel kinderen wil en to ineens haar droom ziet worden doorgeprikt en daar kennelijk meer focus op heeft dan het welzijn van haar vriend.
zaterdag 21 augustus 2021 om 10:09
Ik wil niet overal voorwaarden aan verbinden, officieel samenwonen dat ga io niet doen zolang ik niet weet of ons toekomstbeeld matcht. Tuurlijk wil ik hem wel de tijd geven en als hij twijfelt of hij het allemaal aankan, oke. En dat niet aan kinderen denkt, oke. Maar dat hij het nu zo stellig lijkt te brengen, dat hij al een tijdje het idee heeft dat het een sociale verplichting is terwijl hij wel steeds zei hoe zeer hij het wilde, dat steekt.viva-amber schreef: ↑21-08-2021 09:41Ik denk dat juist overal voorwaarden aan verbinden niet gaat werken. Hij wil ze niet nu, maar dat zou ook niet logisch zijn. Het leven heeft geen gararanties, 1 van jullie kan ook onvruchtbaar zijn. Ik denk eerlijk gezeg dat jullie liefde voor elkaar niet sterk genoeg is, dat uit zich ook in het feit dat jullie zo voorwaardelijk zijn naar elkaar. Wanneer je je niet kunt inleven in het feit dat de problemen van een je vriend dingen uitstelt, dan pas je niet bij elkaar. Als het niet perfect en gegarandeerd is, dan willen jullie het niet eens met elkaar proberen; dat is geen liefde. Liefde overwint obstacels die in het leven voorkomen. Hij is niet aan drugs, heeft geen overal gepleegd: zijn werk loopt even minder goed en daardoor twijfelt hij of alles nu kan. Dat is geen dealbreaker, dat zijn de normale problemen van het leven. Wanneer je die al niet samen aan wil gaan: wat is je relatie dan waard?
In welk opzicht vind je hem voorwaardelijk naar mij toe?
zaterdag 21 augustus 2021 om 10:15
Ik weet al een tijdje hoe hij in z’n vel zit en daar probeer ik hem zo goed als ik kan bij te steunen. Hij ziet mij als het goede in zijn leven, hetgeen wat hem blij maakt.
Maar hij zegt nu niet: “schat ik weet het allemaal niet meer, laten we dat onderwerp van kinderen voorlopig parkeren.”
Maar: “ik wil ze nu niet, of ik ze later wel wil weet ik niet, ik voelde me gepuhst door sociale verwachtingen en mijn leeftijd en ik voel me sowieso verloren.” En dat ik daar over na moet denken want hij vindt dat ik het moest weten.
Daar zit voor mij wel een verschil tussen. En dus ook het dilemma.
Maar hij zegt nu niet: “schat ik weet het allemaal niet meer, laten we dat onderwerp van kinderen voorlopig parkeren.”
Maar: “ik wil ze nu niet, of ik ze later wel wil weet ik niet, ik voelde me gepuhst door sociale verwachtingen en mijn leeftijd en ik voel me sowieso verloren.” En dat ik daar over na moet denken want hij vindt dat ik het moest weten.
Daar zit voor mij wel een verschil tussen. En dus ook het dilemma.
zaterdag 21 augustus 2021 om 10:15
Dat is toch een voorwaarde. De druk is al zo opgevoerd voor je uberhaupt samenwoont en aan elkaar gewend bent. Voor je samen het leven een beetje hebt ontdekt. Gaan jullie eigenlijk wel echt voor elkaar als mens, of gaan jullie met elkaar omdat je perse een gezin wil en je denkt dat de ander daar de oplossing voor is?Flamingo schreef: ↑21-08-2021 10:09Ik wil niet overal voorwaarden aan verbinden, officieel samenwonen dat ga io niet doen zolang ik niet weet of ons toekomstbeeld matcht. Tuurlijk wil ik hem wel de tijd geven en als hij twijfelt of hij het allemaal aankan, oke. En dat niet aan kinderen denkt, oke. Maar dat hij het nu zo stellig lijkt te brengen, dat hij al een tijdje het idee heeft dat het een sociale verplichting is terwijl hij wel steeds zei hoe zeer hij het wilde, dat steekt.
In welk opzicht vind je hem voorwaardelijk naar mij toe?
Uit de OP: 'hij altijd degene geweest met de meeste ‘haast’ wat betreft samenwonen en kinderen. Hij heeft heel vaak gezegd hoe graag hij kinderen wil, wat voor goede vader hij zou zijn enz. Hij heeft ook wel eens gezegd dat ik het moest zeggen als ik geen kinderen wilde, want het was voor hem heel belangrijk. Vorige maand nog zei hij compleet in de wolken dat als ik het ook wil, we een baby kunnen proberen te krijgen wanneer hij een nieuwe baan heeft.'
Hij schept de verwarring inderdaad, maar jullie le laten je allebei wel erg op naaien door van elkaar allerlei verwachtingen te hebben die ook allemaal meteen moeten binnen een maand nadat je het ene hebt bereikt moet het volgende bereikt worden. Het leven bestaat uit meer dan problemen en doelen. Nemen jullie wel de tijd om van dingen te genieten samen?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 21 augustus 2021 om 10:20
Maar het is voor mij wel duidelijk dat hij met zichzelf in de knoop zit en dat verklaart dan ook zijn gedachtes.Flamingo schreef: ↑21-08-2021 10:15Ik weet al een tijdje hoe hij in z’n vel zit en daar probeer ik hem zo goed als ik kan bij te steunen. Hij ziet mij als het goede in zijn leven, hetgeen wat hem blij maakt.
Maar hij zegt nu niet: “schat ik weet het allemaal niet meer, laten we dat onderwerp van kinderen voorlopig parkeren.”
Maar: “ik wil ze nu niet, of ik ze later wel wil weet ik niet, ik voelde me gepuhst door sociale verwachtingen en mijn leeftijd en ik voel me sowieso verloren.” En dat ik daar over na moet denken want hij vindt dat ik het moest weten.
Daar zit voor mij wel een verschil tussen. En dus ook het dilemma.
Prima als jij daar niet mee wil dealen. Maar als je daar wel mee wil dealen, dan moet je even jezelf wegcijferen op dit punt, hem serieus nemen en gewoon even kijken hoe het gaat als het weer beter met hem gaat. Tenminste, ik denk dat dat het beste werkt in deze situatie.
zaterdag 21 augustus 2021 om 10:25
Zo raar is dat toch niet, dat je in de datingfase wilt weten of iemand een kinderwens heeft?viva-amber schreef: ↑21-08-2021 10:15Dat is toch een voorwaarde. De druk is al zo opgevoerd voor je uberhaupt samenwoont en aan elkaar gewend bent. Voor je samen het leven een beetje hebt ontdekt. Gaan jullie eigenlijk wel echt voor elkaar als mens, of gaan jullie met elkaar omdat je perse een gezin wil en je denkt dat de ander daar de oplossing voor is?
Hij schept de verwarring inderdaad, maar jullie le laten je allebei wel erg op naaien door van elkaar allerlei verwachtingen te hebben die ook allemaal meteen moeten binnen een maand nadat je het ene hebt bereikt moet het volgende bereikt worden. Nemen jullie wel de tijd om van dingen te genieten samen?
We wonen overigens al een hele tijd praktisch samen. Ik heb nooit veel verwachtingen naar hem uitgesproken eigenlijk, enkel bevestigd dat ik ook graag kinderen wil en dat het voor mij echt niet nodig is dat hij allerlei dingen bereikt eerst.
Zoals ik al zei, mijn kinderwens was nooit megasterk, maar nu ben ik naar het idee toegegroeid.
zaterdag 21 augustus 2021 om 10:29
zaterdag 21 augustus 2021 om 10:37
Klinkt heel erg als overspannenheid. Je vriend probeert grip te krijgen (denk omdat zijn werkende leven niet is wat hij wil, hij droomkandidaat wil worden etc) en denkt dat vertrouwd het beste is. Hij ziet beren op de weg. Alles wat onzekerheid brengt is hij nu aan het weghalen denk ik.
Eerlijk: ik zou even afstand nemen, hij ziet jou als het beste /leukste in zijn nu even niet leuke leven, maar dwingt jou nu in een hele andere stand dan kort geleden. Niet in meegaan. Je bent geen sluitpost.
Bedenk zelf wat je wil. Wat kan helpen is zeggen dat je hem hoort maar zelf ook gaat nadenken wat je wil. En stuur hem naar de dokter voor doorverwijzing naar coach.
Eerlijk: ik zou even afstand nemen, hij ziet jou als het beste /leukste in zijn nu even niet leuke leven, maar dwingt jou nu in een hele andere stand dan kort geleden. Niet in meegaan. Je bent geen sluitpost.
Bedenk zelf wat je wil. Wat kan helpen is zeggen dat je hem hoort maar zelf ook gaat nadenken wat je wil. En stuur hem naar de dokter voor doorverwijzing naar coach.
zaterdag 21 augustus 2021 om 10:42
Begrijp ik nou goed dat kinderen niet direct jouw persoonlijke wens zijn, maar vooral een voor jou acceptabele consequentie van jullie relatie - omdat hij het zo graag wilde?Flamingo schreef: ↑21-08-2021 10:25Zo raar is dat toch niet, dat je in de datingfase wilt weten of iemand een kinderwens heeft?
We wonen overigens al een hele tijd praktisch samen. Ik heb nooit veel verwachtingen naar hem uitgesproken eigenlijk, enkel bevestigd dat ik ook graag kinderen wil en dat het voor mij echt niet nodig is dat hij allerlei dingen bereikt eerst.
Zoals ik al zei, mijn kinderwens was nooit megasterk, maar nu ben ik naar het idee toegegroeid.
In dat geval staan jullie er door zijn vraagtekens nu toch hetzelfde in?
Mocht je een gezin inmiddels echt zelf zien als je ideale toekomst, dan zou ik voorstellen om het onderwerp over een maand of wat nog eens te bespreken. Laat het even rusten. Op dit moment is het belangrijkste dat je vriend zich weer gelukkig gaat voelen.
yette wijzigde dit bericht op 21-08-2021 10:43
4.17% gewijzigd
zaterdag 21 augustus 2021 om 10:42
Dat weet ik dus gewoon niet zo goed, daarom vraag ik het hier.cafe-lungo schreef: ↑21-08-2021 10:31Waar gaat het nu om
wil jij nu per direct weten of hij kinderen wil
of moet hij eerst onderzoeken wat hij überhaupt wil
het lijkt of hij meerdere issues heeft
Ik wil hem steunen en er voor hem zijn als het komt omdat hij het gewoon moeilijk heeft. Tegelijk zie ik inderdaad wel een beetje ons toekomstplaatje in duigen vallen. Dusja, als hij echt mogelijk geen kinderen wil (“want hij is nou eenmaal niet zo’n type als zijn broer, keurig getrouwd met drie kinderen”) wil ik ook niet nog een jaar doorsudderen. Dan ben ik 34.
Ik begrijp best dat iemand het even allemaal niet kan weten of kinderen niet ziet zitten, maar bij hem lijkt het ineens zo’n shift te zijn. Van supergraag willen naar helemaal niet.
zaterdag 21 augustus 2021 om 10:44
Ik kan me wel voorstellen dat je niet goed weet waar je aan toe bent met iemand die grote woorden gebruikt en van de een op de andere dag compleet lijkt om te draaien.
Aan de andere kant klinkt je vriend heel ongelukkig: ander land, andere omgeving, hij mist zijn familie en thuisland. Met die grote woorden probeert hij voor zichzelf waarschijnlijk een ideaalplaatje te realiseren met een baan, vrouw en kinderen en hij loopt er tegenaan dat het niet zo maakbaar is als hij dacht. Ik denk dat jullie problemen groter zijn dan het wel of geen kinderen willen.
Aan de andere kant klinkt je vriend heel ongelukkig: ander land, andere omgeving, hij mist zijn familie en thuisland. Met die grote woorden probeert hij voor zichzelf waarschijnlijk een ideaalplaatje te realiseren met een baan, vrouw en kinderen en hij loopt er tegenaan dat het niet zo maakbaar is als hij dacht. Ik denk dat jullie problemen groter zijn dan het wel of geen kinderen willen.
.
zaterdag 21 augustus 2021 om 10:45
Ik ben het wel met je eens. Wat ik zo lees, vind ik heel 'gemaakt' overkomen, vanaf het begin van jullie relatie al.viva-amber schreef: ↑21-08-2021 10:15Dat is toch een voorwaarde. De druk is al zo opgevoerd voor je uberhaupt samenwoont en aan elkaar gewend bent. Voor je samen het leven een beetje hebt ontdekt. Gaan jullie eigenlijk wel echt voor elkaar als mens, of gaan jullie met elkaar omdat je perse een gezin wil en je denkt dat de ander daar de oplossing voor is?
Hij schept de verwarring inderdaad, maar jullie le laten je allebei wel erg op naaien door van elkaar allerlei verwachtingen te hebben die ook allemaal meteen moeten binnen een maand nadat je het ene hebt bereikt moet het volgende bereikt worden. Het leven bestaat uit meer dan problemen en doelen. Nemen jullie wel de tijd om van dingen te genieten samen?
We doen het zoals het 'heurt' in plaats van zoals we het willen.
Life's a bitch and you can't win.
M. Python
M. Python
zaterdag 21 augustus 2021 om 10:50
agg wat sneu TOFlamingo schreef: ↑21-08-2021 10:42Dat weet ik dus gewoon niet zo goed, daarom vraag ik het hier.
Ik wil hem steunen en er voor hem zijn als het komt omdat hij het gewoon moeilijk heeft. Tegelijk zie ik inderdaad wel een beetje ons toekomstplaatje in duigen vallen. Dusja, als hij echt mogelijk geen kinderen wil (“want hij is nou eenmaal niet zo’n type als zijn broer, keurig getrouwd met drie kinderen”) wil ik ook niet nog een jaar doorsudderen. Dan ben ik 34.
Ik begrijp best dat iemand het even allemaal niet kan weten of kinderen niet ziet zitten, maar bij hem lijkt het ineens zo’n shift te zijn. Van supergraag willen naar helemaal niet.
ik zou denk ik even wat afstand nemen en goed gaan nadenken wat ik wil
jij hoeft niet door te gaan he met deze relatie
sterkte
zaterdag 21 augustus 2021 om 10:52
Kinderen zijn wel mijn persoonlijke wens, maar ik heb wel moeten toegroeien naar het idee. Vóór mijn vriend had ik ook nooit echt gedacht dat het voor zou zijn weggelegd. Maar ik heb voldoende vertrouwen gekregen in mijzelf, in ons, en dus wil ik het (nu) wel graag.yette schreef: ↑21-08-2021 10:42Begrijp ik nou goed dat kinderen niet direct jouw persoonlijke wens zijn, maar vooral een voor jou acceptabele consequentie van jullie relatie - omdat hij het zo graag wilde?
In dat geval staan jullie er door zijn vraagtekens nu toch hetzelfde in?
Mocht je een gezin inmiddels echt zelf zien als je ideale toekomst, dan zou ik voorstellen om het onderwerp over een maand of wat nog eens te bespreken. Laat het even rusten.
Vorige maand stelde hij in dat zelfde gesprek waarbij hij zei dat we een baby kunnen krijgen, als hij de nieuwe baan heeft, ook voor dat ik alvast bij hem zou intrekken. Hij wilde eigenlijk alles perfect voor elkaar hebben maar hij wilde me zo graag altijd om zich heen. Dat voorstellen terwijl je niet zeker bent van kinderen, ja dat vind ik wel heel lastig. Ik dacht dat wel altijd alles zo eerlijk en open bespraken met elkaar.
Wb naar de dokter gaan: hij voelt zich ‘sterk’ genoeg om het allemaal aan te kunnen zegt hij. Hij deelt het ook met niemand behalve mij. Hij heeft een goede man met zijn familie maar hij wil niet dat zii zich zorgen gaan maken om hem. Maar het duurt al sinds eind vorig jaar dat hij met vlagen zich zo ellendig voelt.
zaterdag 21 augustus 2021 om 11:02
Daar hebben we het altijd uitgebreid over. Hij mist vooral zijn familie, die heeft hij al een tijd niet gezien. En een leven opbouwen tussen allemaal Nederlanders is ook niet makkelijk. Hij wil eigenlijk een heel flexibele baan waarmee hij eens wat vaker op vakantie naar zijn familie kan en niet afhankelijk is van vakantiedagen.Laatje schreef: ↑21-08-2021 10:44Ik kan me wel voorstellen dat je niet goed weet waar je aan toe bent met iemand die grote woorden gebruikt en van de een op de andere dag compleet lijkt om te draaien.
Aan de andere kant klinkt je vriend heel ongelukkig: ander land, andere omgeving, hij mist zijn familie en thuisland. Met die grote woorden probeert hij voor zichzelf waarschijnlijk een ideaalplaatje te realiseren met een baan, vrouw en kinderen en hij loopt er tegenaan dat het niet zo maakbaar is als hij dacht. Ik denk dat jullie problemen groter zijn dan het wel of geen kinderen willen.
Hij wil echt graag in Nederland wonen (hij woonde hier al een tijdje voor ik hem ontmoette) en wil niet wonen in zijn eigen land. Maar hij voelt zich wel falen ja. Ik vind dat ook heel lastig dat hij zo ongelukkig is (niet continu hoor) met de huidige situatie. Al die tijd was hij overigens wel zeker van kinderen (althans zei hij).
zaterdag 21 augustus 2021 om 11:08
Nou helemaal niet eigenlijk, maar misschien komt het zo over omdat het nu steeds over kinderen lijkt te gaan.Martinimeisje schreef: ↑21-08-2021 10:45Ik ben het wel met je eens. Wat ik zo lees, vind ik heel 'gemaakt' overkomen, vanaf het begin van jullie relatie al.
We doen het zoals het 'heurt' in plaats van zoals we het willen.
Voor mij hoeft het niet zoals het heurt, maar voor hem voelde het kennelijk, althans zo zegt hij nu, wel als een verplichting
zaterdag 21 augustus 2021 om 11:10
Meer dingen, vind ik bij hem. Die ben die 'veel minder betaalt dan ergens anders' bijvoorbeeld. Het feit dat je dat eerder noemt dan dat het werk hem niet ligt, vind ik ook wel wat zeggen.
Life's a bitch and you can't win.
M. Python
M. Python
