Relaties
alle pijlers
Vriend in de put en weet ineens niet of hij nog kinderen wil
zaterdag 21 augustus 2021 om 08:18
Beste vivaleden,,
Uit het niets, maar dan ook echt uit het niet dropte mijn vriend gisteren de bom dat hij niet weet of hij kinderen wil.
We zijn nu anderhalf jaar samen en zouden binnenkort gaan samenwonen. In de relatie is hij altijd degene geweest met de meeste ‘haast’ wat betreft samenwonen en kinderen. Hij heeft heel vaak gezegd hoe graag hij kinderen wil, wat voor goede vader hij zou zijn enz. Hij heeft ook wel eens gezegd dat ik het moest zeggen als ik geen kinderen wilde, want het was voor hem heel belangrijk. Vorige maand nog zei hij compleet in de wolken dat als ik het ook wil, we een baby kunnen proberen te krijgen wanneer hij een nieuwe baan heeft.
Werk is voor hem momenteel een groot issue. Hij heeft een goedbetaalde baan, maar in zijn sector zijn er beter betaalde banen te vinden. Daarbij werd zijn contract vorig jaar niet verlengd (wat niks met zijn kwaliteiten te maken had) wat hem een grote deuk heeft gegeven en sindsdien zit hij in de put. Hij is zich nu tot in de perfectie aan voorbereiden op nieuwe sollicitaties, o.m. door te studeren, zodat hij straks de droom kandidaat is. Dat is zijn plan van aanpak. Ondertussen zit hij in een nieuwe job waar hij zich ondergewaardeerd voelt. Met vlagen voelt hij zich compleet verloren. Soms ziet hij het ook wat beter zitten en soms heeft hij heel goede dagen.
Echter nu zegt hij dus dat hij zich compleet verloren voelt, dat hij niet weet of hij wel kinderen wil en wat hij aan moet met z’n leven. Ik weet vervolgens weer niet wat ik hiermee aan moet. Ik snap best dat hij zich mogelijk voelt falen in alles, maar zo keihard ineens die kinderwens aan de kant zetten? Hij wilde dat steeds zo graag. Hij heeft me ervan verzekerd dat het niets met mij te maken heeft, want ik wilde natuurlijk weten of het niet zo is dat hij mij niet als de moeder van z’n kinderen ziet.
Ik herken hem niet echt op deze manier. Vorige maand nog zei hij dat hij me alles wilde geven wat hij had, en dat hij een kind wilde. Hij is daar vaker over begonnen, dat hij dat graag wil zodra hij z’n leven op orde heeft. Hij is vanaf het begin heel consistent geweest over hoe serieus hij onze relatie ziet. Ik heb gezegd dat ik hem wil bijstaan en helpen in zijn gevoel verloren te zijn, maar ik heb nu ook mijn eigen verdriet om mee te dealen.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Is dit puur koudwatervrees, en depressie of toch heel serieus? Ik ben verdrietig, maar weet niet of ik alleen wil zijn en wat de beste stap is. Ik zou maar mijn eigen huis kunnen gaan, maar wat dan? Gaan we dan volgende week weer gewoon gezellig samen zijn? Zoals het er nu naar uitziet, verschilt ons toekomstbeeld, maar ik weet niet of dat puur vanwege zijn depressieve stemming is.
Uit het niets, maar dan ook echt uit het niet dropte mijn vriend gisteren de bom dat hij niet weet of hij kinderen wil.
We zijn nu anderhalf jaar samen en zouden binnenkort gaan samenwonen. In de relatie is hij altijd degene geweest met de meeste ‘haast’ wat betreft samenwonen en kinderen. Hij heeft heel vaak gezegd hoe graag hij kinderen wil, wat voor goede vader hij zou zijn enz. Hij heeft ook wel eens gezegd dat ik het moest zeggen als ik geen kinderen wilde, want het was voor hem heel belangrijk. Vorige maand nog zei hij compleet in de wolken dat als ik het ook wil, we een baby kunnen proberen te krijgen wanneer hij een nieuwe baan heeft.
Werk is voor hem momenteel een groot issue. Hij heeft een goedbetaalde baan, maar in zijn sector zijn er beter betaalde banen te vinden. Daarbij werd zijn contract vorig jaar niet verlengd (wat niks met zijn kwaliteiten te maken had) wat hem een grote deuk heeft gegeven en sindsdien zit hij in de put. Hij is zich nu tot in de perfectie aan voorbereiden op nieuwe sollicitaties, o.m. door te studeren, zodat hij straks de droom kandidaat is. Dat is zijn plan van aanpak. Ondertussen zit hij in een nieuwe job waar hij zich ondergewaardeerd voelt. Met vlagen voelt hij zich compleet verloren. Soms ziet hij het ook wat beter zitten en soms heeft hij heel goede dagen.
Echter nu zegt hij dus dat hij zich compleet verloren voelt, dat hij niet weet of hij wel kinderen wil en wat hij aan moet met z’n leven. Ik weet vervolgens weer niet wat ik hiermee aan moet. Ik snap best dat hij zich mogelijk voelt falen in alles, maar zo keihard ineens die kinderwens aan de kant zetten? Hij wilde dat steeds zo graag. Hij heeft me ervan verzekerd dat het niets met mij te maken heeft, want ik wilde natuurlijk weten of het niet zo is dat hij mij niet als de moeder van z’n kinderen ziet.
Ik herken hem niet echt op deze manier. Vorige maand nog zei hij dat hij me alles wilde geven wat hij had, en dat hij een kind wilde. Hij is daar vaker over begonnen, dat hij dat graag wil zodra hij z’n leven op orde heeft. Hij is vanaf het begin heel consistent geweest over hoe serieus hij onze relatie ziet. Ik heb gezegd dat ik hem wil bijstaan en helpen in zijn gevoel verloren te zijn, maar ik heb nu ook mijn eigen verdriet om mee te dealen.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Is dit puur koudwatervrees, en depressie of toch heel serieus? Ik ben verdrietig, maar weet niet of ik alleen wil zijn en wat de beste stap is. Ik zou maar mijn eigen huis kunnen gaan, maar wat dan? Gaan we dan volgende week weer gewoon gezellig samen zijn? Zoals het er nu naar uitziet, verschilt ons toekomstbeeld, maar ik weet niet of dat puur vanwege zijn depressieve stemming is.
zaterdag 21 augustus 2021 om 11:16
Hij het bedrijf niet leuk (onprofessioneel) en hij verdient minder dan zijn vorige baan. De functie is ook ‘wat simpeler’z Voelt als een enorme downgrade voor hem.Martinimeisje schreef: ↑21-08-2021 11:10Meer dingen, vind ik bij hem. Die ben die 'veel minder betaalt dan ergens anders' bijvoorbeeld. Het feit dat je dat eerder noemt dan dat het werk hem niet ligt, vind ik ook wel wat zeggen.
zaterdag 21 augustus 2021 om 11:18
Tijd geleden zat ik in een zelfde soort situatie. Alleen wij zijn wat jonger en zijn 4 jaar samen waarvan we 3 jaar samenwonen. Ook mijn vriend had wat problemen met zijn werk en toen we een keer een discussie hadden, wilde hij ook 'ineens' geen kinderen meer.
Ik zag dat hij al even niet lekker in zijn vel zat en zag zijn uitspraak eerder als een alarmbel dat hij zich dus echt niet goed voelde. We hebben veel gepraat en hij heeft professionele hulp gezocht. Binnen een paar weken voelde hij zich weer stukken lichter en beter.
In ons geval was het van mijn vriend gewoon een roep om hulp en hij is mij dankbaar dat ik dat doorzag. Hij zat echt even in de put en kon nergens zin voor maken, dus al helemaal niet voor een baby. Toen het er eenmaal 'uit' was dat hij niet aan zijn eigen te hoge verwachtingen kon voldoen, vond hij dat echt een opluchting en dat was voor hem stap 1.
Misschien geldt dat ook voor jou vriend. Soms wordt het gewoon even te veel voor iemand en dat mag toch? Ik zou echt niet gaan pushen of trekken aan hem. Hij zit blijkbaar niet lekker in zijn vel en misschien kostte het hem wel veel moeite dat duidelijk te maken. Hij wil gewoon jouw steun en misschien denkt hij dat jij van alles verwacht waar hij niet aan kan voldoen. Laat hem even, heb geduld en praat veel. En daarnaast zijn jullie nog niet heel erg lang bij elkaar. Eerst samenwonen om te kijken of dat werkt?
Ik zag dat hij al even niet lekker in zijn vel zat en zag zijn uitspraak eerder als een alarmbel dat hij zich dus echt niet goed voelde. We hebben veel gepraat en hij heeft professionele hulp gezocht. Binnen een paar weken voelde hij zich weer stukken lichter en beter.
In ons geval was het van mijn vriend gewoon een roep om hulp en hij is mij dankbaar dat ik dat doorzag. Hij zat echt even in de put en kon nergens zin voor maken, dus al helemaal niet voor een baby. Toen het er eenmaal 'uit' was dat hij niet aan zijn eigen te hoge verwachtingen kon voldoen, vond hij dat echt een opluchting en dat was voor hem stap 1.
Misschien geldt dat ook voor jou vriend. Soms wordt het gewoon even te veel voor iemand en dat mag toch? Ik zou echt niet gaan pushen of trekken aan hem. Hij zit blijkbaar niet lekker in zijn vel en misschien kostte het hem wel veel moeite dat duidelijk te maken. Hij wil gewoon jouw steun en misschien denkt hij dat jij van alles verwacht waar hij niet aan kan voldoen. Laat hem even, heb geduld en praat veel. En daarnaast zijn jullie nog niet heel erg lang bij elkaar. Eerst samenwonen om te kijken of dat werkt?
zaterdag 21 augustus 2021 om 11:19
Ik lees vooral een man die geen vertrouwen meer heeft in zichzelf en dag zijn kunnen.
Hij lijkt zich een totale mislukking te voelen in het leven: op het werk is zijn zelfvertrouwen compleet weg, hij twijfelt blijkbaar of hij überhaupt wel goed genoeg is voor zo'n carrière (het studeren en zijn uitspraken).
Is het in zijn cultuur heel belangrijk dat een man het qua werk goed voor elkaar heeft en zijn gezin kan onderhouden?
Zijn haast en vergelijking met zijn broers leven doet me ook denken aan dat hij eigenlijk vindt dat hij daarin gefaald heeft, dat al voor elkaar had moeten hebben.
Zijn beeld van zichzelf en hoe hij zijn leven (al had willen) vormgeven lijkt compleet ingestort.
Ik kan me alleen maar indenken dat de man nu twijfelt aan alles. Of hij überhaupt compatibel genoeg is om een goede vader te worden, als hij de basisvoorwaarden nu nog niet voor elkaar heeft...
Overigens is dit niet mijn mening over je vriend. Ik vul in dat hij zich nu zo voelt en twijfelt aan de haalbaarheid van alles wat hij in de toekomst zag.
Dat is iets heel anders dan zijn diepste wensen, maar als je zo diep zit maak je jezelf van alles wijs.
Maar dit is vanuit mijn eigen perfectionistische inslag geprojecteerd, misschien zit ik er helemaal naast.
Hij lijkt zich een totale mislukking te voelen in het leven: op het werk is zijn zelfvertrouwen compleet weg, hij twijfelt blijkbaar of hij überhaupt wel goed genoeg is voor zo'n carrière (het studeren en zijn uitspraken).
Is het in zijn cultuur heel belangrijk dat een man het qua werk goed voor elkaar heeft en zijn gezin kan onderhouden?
Zijn haast en vergelijking met zijn broers leven doet me ook denken aan dat hij eigenlijk vindt dat hij daarin gefaald heeft, dat al voor elkaar had moeten hebben.
Zijn beeld van zichzelf en hoe hij zijn leven (al had willen) vormgeven lijkt compleet ingestort.
Ik kan me alleen maar indenken dat de man nu twijfelt aan alles. Of hij überhaupt compatibel genoeg is om een goede vader te worden, als hij de basisvoorwaarden nu nog niet voor elkaar heeft...
Overigens is dit niet mijn mening over je vriend. Ik vul in dat hij zich nu zo voelt en twijfelt aan de haalbaarheid van alles wat hij in de toekomst zag.
Dat is iets heel anders dan zijn diepste wensen, maar als je zo diep zit maak je jezelf van alles wijs.
Maar dit is vanuit mijn eigen perfectionistische inslag geprojecteerd, misschien zit ik er helemaal naast.
zaterdag 21 augustus 2021 om 11:26
Aha. Nou als die gozer 40 is en hij spreekt dit nu uit dan kan je er gerust van uitgaan dat dit geen bevlieging is. Wellicht dacht hij er eerder anders over, ingegeven door hormonen, maar nu die zijn gaan liggen komt hij weer terug bij zijn oude zelf. En dat is geen kinderen, anders had hij ze al gehad.DS1971 schreef: ↑21-08-2021 10:08Als je zoals to en haar vriend 40 en 33 bent is dat heel normaal. Sterker nog, als je op die leeftijd een kinderwens hebt, dan zou ik dat al in de datefase bespreken.
Het probleem is hier dat die kerel kennelijk van de leg is en daarom twijfel heeft of hij wel kinderen wil en to ineens haar droom ziet worden doorgeprikt en daar kennelijk meer focus op heeft dan het welzijn van haar vriend.
Iedere dag is gehaktdag
zaterdag 21 augustus 2021 om 11:46
Het is een hobbel op de weg, maar om nou meteen te stellen dat je hele toekomst in duigen valt omdat hij niet happy is met zijn baan en stress ervaart waardoor hij even geen grote beslissingen kan maken is ook wel een beetje fatalistisch gedacht.
Hij is missschien niet happy, maar hij heeft nog wel een baan en een inkomen plus de mogelijkheid om verder te solliciteren.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 21 augustus 2021 om 11:47
Je zou zomaar eens gelijk kunnen hebben.TeamAvocado schreef: ↑21-08-2021 11:19Ik lees vooral een man die geen vertrouwen meer heeft in zichzelf en dag zijn kunnen.
Hij lijkt zich een totale mislukking te voelen in het leven: op het werk is zijn zelfvertrouwen compleet weg, hij twijfelt blijkbaar of hij überhaupt wel goed genoeg is voor zo'n carrière (het studeren en zijn uitspraken).
Is het in zijn cultuur heel belangrijk dat een man het qua werk goed voor elkaar heeft en zijn gezin kan onderhouden?
Zijn haast en vergelijking met zijn broers leven doet me ook denken aan dat hij eigenlijk vindt dat hij daarin gefaald heeft, dat al voor elkaar had moeten hebben.
Zijn beeld van zichzelf en hoe hij zijn leven (al had willen) vormgeven lijkt compleet ingestort.
Ik kan me alleen maar indenken dat de man nu twijfelt aan alles. Of hij überhaupt compatibel genoeg is om een goede vader te worden, als hij de basisvoorwaarden nu nog niet voor elkaar heeft...
Overigens is dit niet mijn mening over je vriend. Ik vul in dat hij zich nu zo voelt en twijfelt aan de haalbaarheid van alles wat hij in de toekomst zag.
Dat is iets heel anders dan zijn diepste wensen, maar als je zo diep zit maak je jezelf van alles wijs.
Maar dit is vanuit mijn eigen perfectionistische inslag geprojecteerd, misschien zit ik er helemaal naast.
zaterdag 21 augustus 2021 om 12:04
Lees je wel dat ze al 33 is? Ze is over een paar jaar verminderd vruchtbaar en zeker als je hoopt 2 kinderen te krijgen, kun je er wel zo 3 a 4 jaar voor uittrekken. Als ze moet wachten op dit onstabiele figuur die nu kennelijk nóg niet heeft bedacht of hij kinderen wil (kom op, de kerel is ruim volwassen, geen 25 jarige jongere meer) en al in de put raakt van een mindere baan? Klinkt als een man die onstabiel is en ik zou me zeker afvragen of je je vruchtbaarheid aan dit figuur wil verspillen. 1,5 jaar is niks to qua relatie en hij kan nu al de druk niet aan, terwijl er nog geeneens een kind is of big life event. Ik zou hem niet vertrouwen met dit soort grote keuzes en gevolgen (want een kind vraagt wel even wat meer flexibiliteit dan een baan onder je nivo)
zaterdag 21 augustus 2021 om 12:13
Ik vind de reacties naar Flamingo nogal hard. Ja, het is ellendig voor haar vriend dat ze in de put zit, maar dit haalt voor haar ook nogal wat overhoop. En ja, het zou kunnen dat het net als bij iemand anders die deze ervaring heeft weer bijtrekt, het kan ook van niet en dan zal ze toch voor zichzelf op een rijtje moeten zetten wat ze dan wil. Ik kan me voorstellen dat een stap als samenwonen dan even niet zo gelukkig uitkomt.
Ik lees ook nergens dat ze haar vriend niet steunt. In dit topic ligt de nadruk op die kinderwens omdat ze dáár nu van geschrokken is, dáárvan niet weet wat ze ermee aan moet, over de rest hoeft ze nu misschien even geen advies. Als ze álle ins en outs van de situatie hier neer gaat zetten krijgt ze weer commentaar dat mensen geen zin hebben zo'n lange OP te lezen etc.
Ik lees ook nergens dat ze haar vriend niet steunt. In dit topic ligt de nadruk op die kinderwens omdat ze dáár nu van geschrokken is, dáárvan niet weet wat ze ermee aan moet, over de rest hoeft ze nu misschien even geen advies. Als ze álle ins en outs van de situatie hier neer gaat zetten krijgt ze weer commentaar dat mensen geen zin hebben zo'n lange OP te lezen etc.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 21 augustus 2021 om 12:15
Over 5 jaar ja. Wanneer to haar kans op kinderen vaarwel kan zeggen. Ongelooflijk hoe hier voorbij hun leeftijd gelezen kan worden. De man klinkt als een mid twintiger ipv een volwassen veertiger die onderhand toch wel zou mogen weten of hij kinderen wil of niet. En niet zo uit het veld geslagen zou hoeven zijn om een baan.Vivanomore schreef: ↑21-08-2021 11:02Gezien zijn leeftijd icm wat je schrijft denk ik aan een midlife fase. Heel normaal en gaat ook weer over.
En zijn partner heeft niet de luxe om de storm uit te zitten zonder dat dit enorme consequenties kan hebben voor haar.
Stel dat ze nog 2 jaar investeert in hem en zijn buien en hij heeft ups en downs. Maar uit de ups put ze hoop dat het goedkomt. Dan na 2 jaar besluit hij dat hij toch wat anders wil (terugverhuizen naar zijn land, definitief geen kinderen, niet samenwonen). Dan is to 35 jaar en staat weer terug op de markt als single, kan een breuk verwerken en dan? Hopen dat ze binnen 2 jaar een nieuwe vent opduikelt die last minute nog kinderen wil? En dan maar meteen vanwege haar leeftijd, ondanks dat ze elkaar net kennen.
Bah. Wat een lamlul zeg. Ik word steeds bozer op hem. Hij is nog lang niet volwassen en kan volwassen keuzes en gevolgen niet aan (überhaupt een groot probleem bij mannen van deze generatie). To, pas op. Blijf bij jezelf!
anoniem_354676 wijzigde dit bericht op 21-08-2021 12:21
7.69% gewijzigd
zaterdag 21 augustus 2021 om 12:27
TeamAvocado schreef: ↑21-08-2021 11:19Ik lees vooral een man die geen vertrouwen meer heeft in zichzelf en dag zijn kunnen.
Hij lijkt zich een totale mislukking te voelen in het leven: op het werk is zijn zelfvertrouwen compleet weg, hij twijfelt blijkbaar of hij überhaupt wel goed genoeg is voor zo'n carrière (het studeren en zijn uitspraken).
Is het in zijn cultuur heel belangrijk dat een man het qua werk goed voor elkaar heeft en zijn gezin kan onderhouden?
Zijn haast en vergelijking met zijn broers leven doet me ook denken aan dat hij eigenlijk vindt dat hij daarin gefaald heeft, dat al voor elkaar had moeten hebben.
Zijn beeld van zichzelf en hoe hij zijn leven (al had willen) vormgeven lijkt compleet ingestort.
Ik kan me alleen maar indenken dat de man nu twijfelt aan alles. Of hij überhaupt compatibel genoeg is om een goede vader te worden, als hij de basisvoorwaarden nu nog niet voor elkaar heeft...
Overigens is dit niet mijn mening over je vriend. Ik vul in dat hij zich nu zo voelt en twijfelt aan de haalbaarheid van alles wat hij in de toekomst zag.
Dat is iets heel anders dan zijn diepste wensen, maar als je zo diep zit maak je jezelf van alles wijs.
Maar dit is vanuit mijn eigen perfectionistische inslag geprojecteerd, misschien zit ik er helemaal naast.
Zo zie ik het ook.
Ben zelf getrouwd met een buitenlandse man, dus ik heb de nodige ervaring.
Jouw man heeft issues TO - hou daar rekening mee. Zeker als jij 'het leukste bent in zijn leven'. Vraag je zelf af of je dit wil.
c⨀urage wijzigde dit bericht op 21-08-2021 12:29
0.13% gewijzigd
zaterdag 21 augustus 2021 om 12:27
Precies dit!diyer schreef: ↑21-08-2021 12:04Lees je wel dat ze al 33 is? Ze is over een paar jaar verminderd vruchtbaar en zeker als je hoopt 2 kinderen te krijgen, kun je er wel zo 3 a 4 jaar voor uittrekken. Als ze moet wachten op dit onstabiele figuur die nu kennelijk nóg niet heeft bedacht of hij kinderen wil (kom op, de kerel is ruim volwassen, geen 25 jarige jongere meer) en al in de put raakt van een mindere baan? Klinkt als een man die onstabiel is en ik zou me zeker afvragen of je je vruchtbaarheid aan dit figuur wil verspillen. 1,5 jaar is niks to qua relatie en hij kan nu al de druk niet aan, terwijl er nog geeneens een kind is of big life event. Ik zou hem niet vertrouwen met dit soort grote keuzes en gevolgen (want een kind vraagt wel even wat meer flexibiliteit dan een baan onder je nivo)
1,5 een relatie, nog niet officeel samenwonend en vanwege Corona neem ik aan ook nog geen lange vakantie (verre reis) samen gevierd. Je kan dan niet zeggen dat je elkaar al zo goed kent.
En op die leeftijd zou ik er ook heel goed over gaan nadenken wat jij echt wilt en belangrijk vind.
Persoonlijk vind ik het erg onaantrekkelijk om met 40 jaar nog niet te weten wat echt belangrijk is in het leven. Een fijne relatie en een warm gezin, niet een baan waar je makkelijk vervangbaar bent.
Mijn man, de vader van mijn kinderen is de rots binnen ons gezin waar we altijd op kunnen rekenen, ik zou niets kunnen met zo onstabiel zijn en regelmatig niet lekker in je vel zitten.
zaterdag 21 augustus 2021 om 12:38
Ik weet niet of het verwend is maar in mijn ogen wel het type dat zich uit het veld laat slaan door tegenslag ipv de mouwen op de stropen.ExodusRedux schreef: ↑21-08-2021 12:18Ik zou hier mee stoppen. Hij is niet stabiel. En in de put omdat hij een mindere baan heeft dan hiervoor? Hij klinkt verwend. Daar wil je toch geen kinderen mee?
En met zo’n uit het veld type zou ik geen kinderen willen. Straks is je kind niet “perfect”. Of gaat het op school niet perfect (en doen die van z’n broer het beter op school). Of krijg jij een PND. Dan moet hij z’n schouders er onder kunnen zetten.
Misschien is hij juist heel realistisch tot inzicht gekomen dat hij zo’n schouders er onder type niet is en dat kinderen dus beter niet voor hem zijn. En dan klopt dat dus gewoon, en zijn kinderen inderdaad niets voor hem.
Een zebra is geen paard met strepen
zaterdag 21 augustus 2021 om 12:49
Idd. Voor kinderen heb je ouders nodig die er de schouders onder kunnen zetten. Die niet bij de pakken neer gaan zitten en met een kleine tegenslag meteen uit het veld zijn geslagen. Op zo'n partner kun je dan niet bouwen. Die moet je dan ontzien, uit de wind houden, dat getwijfel aanhoren en straks krijg je nog de deksel op je neus omdat hij je dingen gast verwijten omdat hij het voor jou gedaan heeft.
Mijn mening? Weinig ruggengraat.
Mijn mening? Weinig ruggengraat.
zaterdag 21 augustus 2021 om 13:07
Dat is meer vanwege ocd achtige neigingen. Gaat gelukkig nu heel goed, voel me er heel stabiel bij.boekenlegger0 schreef: ↑21-08-2021 12:28@ to
Zit je zelf wel helemaal goed in je vel? Ik lees elders dat je anti depressiva gebruikt.
zaterdag 21 augustus 2021 om 13:16
Over ach uit het veld laten slaan wil ik niet gelijk te hard oordelen. Iedereen kan depressief raken vanwege ergens hij lijk onbelangrijke zaken. Hij weet van zichzelf wel dat hij het zichzelf te hard kwalijk neemt als hij faalt. Het is op zich niet iemand die niet tegen imperfectie kan ofzo. Hij heeft wat dat betreft met mij ook al net nodige doorstaan. Verwend zou ik hem zeker niet noemen. Hij is eenvoudig opgegroeid en streeft niet een of ander fancy leven na ofzo. Hij is ook zeker niet gewend dat alles hem in de schoot wordt geworpen.Jamaarhoe schreef: ↑21-08-2021 12:38Ik weet niet of het verwend is maar in mijn ogen wel het type dat zich uit het veld laat slaan door tegenslag ipv de mouwen op de stropen.
En met zo’n uit het veld type zou ik geen kinderen willen. Straks is je kind niet “perfect”. Of gaat het op school niet perfect (en doen die van z’n broer het beter op school). Of krijg jij een PND. Dan moet hij z’n schouders er onder kunnen zetten.
Misschien is hij juist heel realistisch tot inzicht gekomen dat hij zo’n schouders er onder type niet is en dat kinderen dus beter niet voor hem zijn. En dan klopt dat dus gewoon, en zijn kinderen inderdaad niets voor hem.
Wat ik meer zorgelijk vindt, is dat hij nu er ineens mee komt dat hij het gevoel heeft dat hij altijd aan de verwachtingen van zijn familie moest voldoen. De niet uitgesproken verwachtingen welteverstaan. Volgens mij zijn het meer zijn eigen verwachtingen dan die van anderen. En dat hij niet wil doen wat anderen van hem verwachten. Daar bedoelt ie overigens mij niet mee.
zaterdag 21 augustus 2021 om 13:21
De nodige ervaring in welke zin?
Hij zegt nu, dat hij zich verloren voelt omdat hij zo ongelukkig is met zijn werk, dat hij geen gezin heeft en niet weet of hij dat wel wil.
Hij heeft me wel beloofd dat hij me meer gaat uitleggen. Ik wil namelijk meer weten over waarom het zo voelt voor hem dat het om altijd om verwachtingen van anderen ging en niet die van zichzelf. Ik kan niet zoveel met ‘ik voel me nu eenmaal verloren’ zonder verder te praten.
zaterdag 21 augustus 2021 om 13:24
Thalas schreef: ↑21-08-2021 08:27Ach wat naar... Vaak zijn mensen die snel serieuze stappen willen nemen in een relatie en veelvuldige hun serieuze intenties benadrukken niet de meeste stabiele mensen om een leven mee op te bouwen. Dat hoeft bij je vriend uiteraard niet het geval te zijn, maar misschien iets om in je achterhoofd te houden. Sterkte.
Dit. Ik vind zijn gedrag wel bezorgelijk en zou voorzichtig zijn.
Je vriend klinkt niet stabiel en zo te lezen is dat iets wat echt in zijn persoonlijkheid zit. Stel dat je samen bent in de toekomst dan zou hij als het even minder gaat ook flink depressief kunnen raken en onvoorspelbaar kunnen zijn.
Ga even naar je eigen huis voor wat ruimte, tijd en bezinning.
Maar ik geef je gelijk, het is erg radicaal en zorgelijk dat hij zo omgeslagen is in korte tijd.
Blijf bij jezelf
zaterdag 21 augustus 2021 om 14:05
Tsja vind ik ook. Hij heeft het er natuurlijk wel eens over gehad, dat het idee heeft dat zijn familie hem graag getrouwd zou zien, met kinderen, en elke zondag naar de kerk. Zo is hij niet. Maar hij heeft nooit echt geleefd naar de verwachtingen van z’n familie. Hij gaat al sinds puber niet meer naar de kerk. Ik zie het meer zo dat ze hem het geluk gunnen, niet dat hij per se kinderen moet ofzo. Maar misschien ziet hij dat wel zo. Ik snap best dat hij wat verwachtingen voelt, maar dat het wat betreft de kinderwens dan ook zo vanuit zijn familie zou komen, vind ik raar. En dat hij daar nu ineens op komt, op z’n 40e (eind dit jaar 41h.viva-amber schreef: ↑21-08-2021 13:45Het is op je 40ste nogal onvolwassen om nog steeds naar de pijpen van je familie te dansen.
zaterdag 21 augustus 2021 om 14:29
Misschien is door deze tegenslag het hem wel duidelijk geworden wat zijn eigen wensen zijn en wat de opgelegde wensen zijn. En is ie dus heel realistisch.Flamingo schreef: ↑21-08-2021 14:05Tsja vind ik ook. Hij heeft het er natuurlijk wel eens over gehad, dat het idee heeft dat zijn familie hem graag getrouwd zou zien, met kinderen, en elke zondag naar de kerk. Zo is hij niet. Maar hij heeft nooit echt geleefd naar de verwachtingen van z’n familie. Hij gaat al sinds puber niet meer naar de kerk. Ik zie het meer zo dat ze hem het geluk gunnen, niet dat hij per se kinderen moet ofzo. Maar misschien ziet hij dat wel zo. Ik snap best dat hij wat verwachtingen voelt, maar dat het wat betreft de kinderwens dan ook zo vanuit zijn familie zou komen, vind ik raar. En dat hij daar nu ineens op komt, op z’n 40e (eind dit jaar 41h.
En gelukkig voor jullie is het op tijd, voordat jullie aan kinderen zijn begonnen. En op tijd voordat je twee jaar verder bent en het voor jou moeilijker wordt om een nieuwe partner te vinden die bij jou past.
Een zebra is geen paard met strepen
zaterdag 21 augustus 2021 om 14:50
Ik wil er nu over doorpraten. We hebben het er al over gehad. Maar ik zit met vragen als: waar voelde alles als een familieverplichting? Waarom heb je niet eerder stilgestaan bij wat je zelf wilt? Enzovoort enzovoorts. Het voelt nog steeds alsof hij een bom op mij dropt maar er eigenlijk niet over wil praten. Volgenshem valt er nu niet zoveel te praten. Ik vind dat wat onvolwassen. Hij wilde gewoon gezellig lunchen en dat wordt het dus nu niet.
Ik heb eigenlijk ook geen zin om alleen thuis te zijn, want we hadden afgesproken dat we wat betreft kinderen het voorlopig zouden laten liggen. En ik wilde hem steunen. Maar moet ik dan mijn eigen verdriet nu gewoon parkeren?
Ik heb eigenlijk ook geen zin om alleen thuis te zijn, want we hadden afgesproken dat we wat betreft kinderen het voorlopig zouden laten liggen. En ik wilde hem steunen. Maar moet ik dan mijn eigen verdriet nu gewoon parkeren?
