Werk & Studie
alle pijlers
Jaloezie?
donderdag 14 oktober 2021 om 13:24
Nou, gezien jouw laatste post dekt de titel wel echt de lading 
de afgunst spat eraf.
Ga aan de slag met de onvrede over jouw eigen leven: te druk, je als te vanzelfsprekend gezien voelen (ook thuis) en geen kansen grijpen wanneer het kan (niet reageren op de vacature).
Het ligt niet aan de collega, ze hebben haar niet benoemd bij gebrek aan beter, maar om haar kennis en kwaliteiten. Dus ik raad je aan je op je werk positief op te stellen, want anders gooi je je eigen glazen in.
de afgunst spat eraf.Ga aan de slag met de onvrede over jouw eigen leven: te druk, je als te vanzelfsprekend gezien voelen (ook thuis) en geen kansen grijpen wanneer het kan (niet reageren op de vacature).
Het ligt niet aan de collega, ze hebben haar niet benoemd bij gebrek aan beter, maar om haar kennis en kwaliteiten. Dus ik raad je aan je op je werk positief op te stellen, want anders gooi je je eigen glazen in.
donderdag 14 oktober 2021 om 13:31
ik denk, dat jij veel baat heb, bij het onder de loep nemen, van wat je zelf zegt en doetBOOBIE77 schreef: ↑14-10-2021 12:53Ik heb hem inmiddels gesproken. Zijn opmerking was omdat ik ooit gezegd heb dat ik met mijn gezin erbij niet meer ambities heb meer te gaan werken. En dat klopt.
Ik denk dat het me zo raakt omdat die collega me aan mij doet denken 10 jaar geleden. Vol ambities, opleidingen op management niveau. Maar alles aan de kant gezet voor een man met een eigen bedrijf en 2 kleine kinderen.
De collega heeft ook kleine kinderen en blijft toch 36 uur werken (en haar man ook). Aan de ene kant bewonderingswaardig, maar aan de andere zou ik dat nooit doen.
Nu heb ik nergens spijt van maar blijkbaar is er iets onderhuids dat nog wringt als het me zo raakt.
je wil niet solliciteren, dus krijgt geen baan
je vertelt je LG, dat je geen ambitie hebt, dus hij neemt dat voor waarheid aan
donderdag 14 oktober 2021 om 13:32
BOOBIE77 schreef: ↑14-10-2021 13:15Op dit moment even niet. Het is niet professioneel maar nog te veel emoties. En ik wil vooral niet in het bijzijn in janken barsten. En er is een stemmetje in mij dat haar nu niet kan uitstaan.
Maar als het gezakt is gaan we gewoon weer op goede voet verder. Wel ga ik niet meer vooraan staan als het gaat om nieuwe collega's (komen er weer 2) inwerken. En in zijn geheel een stapje terug. Ik hoef niet altijd de telefoon op te nemen buiten mijn werktijden. Ik hoef niet iedere dag verplicht alle mails afgewerkt te hebben. En ik ben geen voorzitter meer. Ik laat het los. Ze zal het echt wel goed gaan doen. Twijfel ik niet aan.
Ehh. Jeetje. Jij hebt toch zelf besloten niet te solliciteren iv.m. geen ambitie? Waarom dan toch zoveel emotie? Had je gehoopt dat ze je zouden smeken om die baan te gaan doen?
donderdag 14 oktober 2021 om 13:32
ECHT veranderen.
Mijn moeder is altijd zo geweest. Dienstbaar en altijd de goede vrede willen bewaren. Ze heeft haar hele leven alles gegeven en zichzelf altijd op de laatste plek gezet. Eigenlijk altijd overwerkt en overspannen geweest daardoor. En zelfs sinds haar pensioen begon, is ze zo door blijven gaan.
Nu is ze achterin de zestig en moe, kapot. Op elk vlak. Eindelijk therapie gehad hiervoor en geleerd te voelen wat ze zelf nodig heeft.
Ze liep laatst op een wandeling naast me te huilen, en ze zei dat ze nog zo graag een paar vrije oude dagen had gehad met mijn vader, op vakanties had willen gaan, etcetera. Haar lichaam laat haar zo in de steek dat dat er misschien helemaal niet meer inzit voor haar.
Doe het op tijd, zoek hulp. Je doet jezelf ongelofelijk te kort als je dit niet leert veranderen.
donderdag 14 oktober 2021 om 13:39
Dus exact wat ik in eerdere opmerkingen op pagina 1 al noemde. Dat je manager gewoon je eigen argumenten waarover je hebt gepraat heeft overgenomen, en ik noemde ook al dat het steekt omdat je zelf op die leeftijd níet die weg hebt ingeslagen.BOOBIE77 schreef: ↑14-10-2021 12:53Ik heb hem inmiddels gesproken. Zijn opmerking was omdat ik ooit gezegd heb dat ik met mijn gezin erbij niet meer ambities heb meer te gaan werken. En dat klopt.
Ik denk dat het me zo raakt omdat die collega me aan mij doet denken 10 jaar geleden. Vol ambities, opleidingen op management niveau. Maar alles aan de kant gezet voor een man met een eigen bedrijf en 2 kleine kinderen.
De collega heeft ook kleine kinderen en blijft toch 36 uur werken (en haar man ook). Aan de ene kant bewonderingswaardig, maar aan de andere zou ik dat nooit doen.
Nu heb ik nergens spijt van maar blijkbaar is er iets onderhuids dat nog wringt als het me zo raakt.
Er zit wat onvrede in jezelf, dat moet je los zien van die collega die heeft gesolliciteerd. Wees blij dat deze gevoelens op komen zetten. Je kunt je leven nu bijsturen.
donderdag 14 oktober 2021 om 13:44
donderdag 14 oktober 2021 om 13:52
Ik denk dat de grootste teleurstelling ligt bij het feit dat ik dacht de onzekerheid de afgelopen jaren overwonnen te hebben. En dan komt dit. Ik had deze emoties gewoon niet verwacht van mezelf. Valt me ook gewoon enorm tegen.cleo schreef: ↑14-10-2021 13:39Dus exact wat ik in eerdere opmerkingen op pagina 1 al noemde. Dat je manager gewoon je eigen argumenten waarover je hebt gepraat heeft overgenomen, en ik noemde ook al dat het steekt omdat je zelf op die leeftijd níet die weg hebt ingeslagen.
Er zit wat onvrede in jezelf, dat moet je los zien van die collega die heeft gesolliciteerd. Wees blij dat deze gevoelens op komen zetten. Je kunt je leven nu bijsturen.
Maar goed, ik moet wat met mezelf. Dank jullie wel voor het inzicht. Ik ben er dus nog niet.
donderdag 14 oktober 2021 om 13:54
Nou, wat ik zeg. Blijkbaar heb je deze reactie en gevoelens nodig om jezelf eens onder de loep te nemen. Mooie waarschuwing van je eigen brein.BOOBIE77 schreef: ↑14-10-2021 13:52Ik denk dat de grootste teleurstelling ligt bij het feit dat ik dacht de onzekerheid de afgelopen jaren overwonnen te hebben. En dan komt dit. Ik had deze emoties gewoon niet verwacht van mezelf. Valt me ook gewoon enorm tegen.
Maar goed, ik moet wat met mezelf. Dank jullie wel voor het inzicht. Ik ben er dus nog niet.
donderdag 14 oktober 2021 om 13:58
Ik denk wel dat je spijt hebt, je hebt jezelf in je prive leven in een ondergeschikte positie laten drukken en door zwijgzaam te bikkelen hopen dat je geploeter opvalt, zelfde geval in je werk. je spreekt jezelf ontzettend tegen uit een soort vreemde bescheidenheid, of alsof je jezelf zo goed kent en heel bewust geen ambitie hebt maar dat is niet zo. Je hebt die ambitie wel, je wil thuis ook de zorgen delen met je ex maar niemand reageert, want niemand ziet wat jij voelt, men hoort alleen wat je zegt.BOOBIE77 schreef: ↑14-10-2021 12:53Ik heb hem inmiddels gesproken. Zijn opmerking was omdat ik ooit gezegd heb dat ik met mijn gezin erbij niet meer ambities heb meer te gaan werken. En dat klopt.
Ik denk dat het me zo raakt omdat die collega me aan mij doet denken 10 jaar geleden. Vol ambities, opleidingen op management niveau. Maar alles aan de kant gezet voor een man met een eigen bedrijf en 2 kleine kinderen.
De collega heeft ook kleine kinderen en blijft toch 36 uur werken (en haar man ook). Aan de ene kant bewonderingswaardig, maar aan de andere zou ik dat nooit doen.
Nu heb ik nergens spijt van maar blijkbaar is er iets onderhuids dat nog wringt als het me zo raakt.
Ik zou nu zeker op zoek gaan naar je echte ik en leren hoe je kan voldoen aan je eigen verwachtingen.
donderdag 14 oktober 2021 om 14:01
Herkenbaar, mijn moeder is net zo. Ik heb steeds mezelf gezegd dat ik niet zal worden als mijn moeder...Saivash schreef: ↑14-10-2021 13:32ECHT veranderen.
Mijn moeder is altijd zo geweest. Dienstbaar en altijd de goede vrede willen bewaren. Ze heeft haar hele leven alles gegeven en zichzelf altijd op de laatste plek gezet. Eigenlijk altijd overwerkt en overspannen geweest daardoor. En zelfs sinds haar pensioen begon, is ze zo door blijven gaan.
Nu is ze achterin de zestig en moe, kapot. Op elk vlak. Eindelijk therapie gehad hiervoor en geleerd te voelen wat ze zelf nodig heeft.
Ze liep laatst op een wandeling naast me te huilen, en ze zei dat ze nog zo graag een paar vrije oude dagen had gehad met mijn vader, op vakanties had willen gaan, etcetera. Haar lichaam laat haar zo in de steek dat dat er misschien helemaal niet meer inzit voor haar.
Doe het op tijd, zoek hulp. Je doet jezelf ongelofelijk te kort als je dit niet leert veranderen.
donderdag 14 oktober 2021 om 14:04
Ik lees ook veel spijt. En ook een beetje valse bescheidenheid, want ergens vindt TO toch dat ze meer geschikt zou zijn dan de persoon die het nu wordt.Lillybit schreef: ↑14-10-2021 13:58Ik denk wel dat je spijt hebt, je hebt jezelf in je prive leven in een ondergeschikte positie laten drukken en door zwijgzaam te bikkelen hopen dat je geploeter opvalt, zelfde geval in je werk. je spreekt jezelf ontzettend tegen uit een soort vreemde bescheidenheid, of alsof je jezelf zo goed kent en heel bewust geen ambitie hebt maar dat is niet zo. Je hebt die ambitie wel, je wil thuis ook de zorgen delen met je ex maar niemand reageert, want niemand ziet wat jij voelt, men hoort alleen wat je zegt.
Ik zou nu zeker op zoek gaan naar je echte ik en leren hoe je kan voldoen aan je eigen verwachtingen.
Hadden ze een of andere powerhouse extern aangetrokken, dan speelden deze gevoelens wellicht niet, maar ten opzichte van deze collega ziet TO zich wel als de meerdere. Maar toch net niet het lef om er dan ook echt voor te gaan en gewoon te solliciteren, want daarbij moet je jezelf toch aanprijzen.
En het is nooit goed om op de werkvloer het achterste van je tong te laten zien. TO heeft de beeldvorming over zichzelf zelf aan leidinggevende aangereikt.
donderdag 14 oktober 2021 om 14:06
Ik neem aan dat jouw man, als eigen baas, meer werkt dan de man van je collega die 36 uur werkt net als zij zelf, dus dat zij toch al in een andere positie zit.
Ben je eigenlijk niet ook boos op de situatie? Op je man omdat hij zoveel ruimte voor zijn werk inneemt, op jezelf omdat je daar ja en amen op hebt gezegd, op de ideeën die je misschien hebt meegekregen dat jij degene moet zijn die een stapje terug zet, enzovoort? En dat dat er nu allemaal uitkomt omdat je ziet hoe het ook anders kan en jij die eerlijke verdeling ook liever had gehad?
Ben je eigenlijk niet ook boos op de situatie? Op je man omdat hij zoveel ruimte voor zijn werk inneemt, op jezelf omdat je daar ja en amen op hebt gezegd, op de ideeën die je misschien hebt meegekregen dat jij degene moet zijn die een stapje terug zet, enzovoort? En dat dat er nu allemaal uitkomt omdat je ziet hoe het ook anders kan en jij die eerlijke verdeling ook liever had gehad?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 14 oktober 2021 om 14:28
Klopt.cleo schreef: ↑14-10-2021 14:04Ik lees ook veel spijt. En ook een beetje valse bescheidenheid, want ergens vindt TO toch dat ze meer geschikt zou zijn dan de persoon die het nu wordt.
Hadden ze een of andere powerhouse extern aangetrokken, dan speelden deze gevoelens wellicht niet, maar ten opzichte van deze collega ziet TO zich wel als de meerdere. Maar toch net niet het lef om er dan ook echt voor te gaan en gewoon te solliciteren, want daarbij moet je jezelf toch aanprijzen.
En het is nooit goed om op de werkvloer het achterste van je tong te laten zien. TO heeft de beeldvorming over zichzelf zelf aan leidinggevende aangereikt.
Maar de tweede afdeling die in de functie zit heb ik weinig kaas van gegeten. In dat opzicht is zij geschikter. Maar mijn afdeling is gewoon MIJN afdeling. Zo voelt het. Ik werk er al 9 jaar met mijn hart en ziel en zaligheid. Ze luisteren en bellen allemaal mij als er iets is.
Maar goed, ik heb me zelf in deze hoek geplaatst. Ik ben ook gewoon boos en teleurgesteld in mezelf. Ligt echt niet aan haar.
Mijn man ben ik inmiddels van gescheiden maar mijn nieuwe partner is jonger en ook vol ambities. En weer zet ik mezelf opzij. Ik heb tenslotte voor 2 kinderen te zorgen. En dat hij regelmatig laat thuis is, studeert en een nieuwe baan heeft betekent voor mij dat ik het huishouden doe en hij alleen maar hoeft aan te schuiven.
Ik gun het de rest van de wereld gewoon meer dan mezelf. En dan even als dit gebeurt besef ik me wat ik doe. En dat doet zeer en maakt me boos op mezelf.
donderdag 14 oktober 2021 om 14:28
To, je lijkt het type redder. Je zit gevangen in de Dramadriehoek. Google er maar eens op. Verder is het een misvatting dat je in een leidinggevende functie harder moet werken. Meestal is dat niet zo (als je het goed doet en niet de hele dag loopt te renderen, bemoeien en gaten dichtloopt). Leidinggevende zijn gaat over rust bewaren, delegeren en anderen laten schitteren. BEn eigen regie, ook over je agenda. Dus het kan prima, als je het snapt, ook met gezin enzo. Jammer dat je het hebt laten lopen en een goede les. Werk aan jezelf en blijf niet hangen in deze specifieke situatie. Die is slechts een spiegel. Move on....
donderdag 14 oktober 2021 om 14:32
Eerlijk gezegd vind ik het ook als je 30 uur werkt niet heel eerlijk dat je partner alleen maar aan hoeft te schuiven en jij ALLES doet. Dat is een bijna fulltime werkweek. Dat hij ambities heeft wil niet zeggen dat hij niet hoeft mee te draaien in zijn eigen huishouden of nooit een keer zelf kan zorgen dat hij iets te eten heeft als hij niet mee kan eten. Je schuift jezelf inderdaad wel erg opzij. Mensen gaan dat op den duur alleen maar als vanzelfsprekend zien, het is niet dat je daar credits mee opbouwt of zo.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 14 oktober 2021 om 14:40
Het lijkt erop dat je te onzeker bent om stappen te zetten, dat je in je comfort zone blijft. En om toch gezien te worden ga je je voor 300% inzetten.
Ben je nog steeds te onzeker (dan misschien hulp vragen als je vastloopt) of durf je de stap nu wel te zetten? Dan zou ik er de volgende keer gewoon voor gaan en nu bedenken: mijn tijd komt nog wel.
Ik zou tegen je manager zeggen dat je kinderen ouder zijn en je graag een stap verder zet.
Ben je nog steeds te onzeker (dan misschien hulp vragen als je vastloopt) of durf je de stap nu wel te zetten? Dan zou ik er de volgende keer gewoon voor gaan en nu bedenken: mijn tijd komt nog wel.
Ik zou tegen je manager zeggen dat je kinderen ouder zijn en je graag een stap verder zet.
donderdag 14 oktober 2021 om 14:45
Nogmaals, niet om je te kwetsen, TO, maar als ik jouw zinsbouw lees, jouw vervoegingen die niet kloppen, ... dan denk ik toch echt dat je iets bescheidener moet zijn. Ik weet natuurlijk niet in welke sector je werkt en wat het werk juist omvat; het kan zijn dat dat voor de betreffende functie niet belangrijk is. Maar - ik kreeg even een vieze smaak in mijn mond - als ik je zie schrijven dat jouw collega op haar sollicitatiegesprek allemaal dingen zei die ze van jou had, dan vraag ik me af hoe zo een aanwervingsgesprek verloopt. Werd er daar alleen gevraagd hoe ze het werk moest uitvoeren? Als zij daar allemaal dingen zei die ze van jou wist, dan heb je haar zeer goed opgeleid. Echter denk ik dat tijdens een sollicitatiegesprek toch ook naar reden van solliciteren, motivatie, toekomstplannen, ... wordt gesproken. En die kan jij haar toch niet in de mond gelegd hebben, neem ik aan.
ps: En waarom heb jij als topictitel 'jaloezie' genomen? Besef je dat van jezelf dat je jaloers kan zijn?
Ook jouw zorg tegenover het gezin van de collega (hoe ze het allemaal gaan doen), dat moet toch geen bekommernis van jou zijn.
Mijn conclusie is dat je aangegeven hebt op je werk dat 30 uur voldoende was, dat je niet gesolliciteerd hebt en dat je - nu jouw collega de nieuwe functie heeft gekregen - van binnen héél verontwaardigd bent dat jij niet gevraagd bent (want dat er eigenlijk niemand anders was die de job beter zou uitvoeren dan jij).
donderdag 14 oktober 2021 om 14:54
Ik zal de laatste zijn die ontkent dat haar sollicitatie prima was. En ze gaat het goed doen. Twijfel ik niet aan.
Maar ja, ik kan niet zo snel mijn gevoel uitschakelen. Komt wel goed. Heeft tijd nodig.
En dat mijn Nederlands niet goed is heb ik op het hbo nog nooit gehoord, haha. Maar misschien heb ik het laten versloffen de afgelopen jaren. Ik zal er eens kritischer op gaan letten. Bedankt voor de feedback.
Maar ja, ik kan niet zo snel mijn gevoel uitschakelen. Komt wel goed. Heeft tijd nodig.
En dat mijn Nederlands niet goed is heb ik op het hbo nog nooit gehoord, haha. Maar misschien heb ik het laten versloffen de afgelopen jaren. Ik zal er eens kritischer op gaan letten. Bedankt voor de feedback.
donderdag 14 oktober 2021 om 15:03
Welk gevoel geeft deze situatie jou, Boobie?
En als zij de functie niet had 'gekregen', was je dan blijer geweest met een andere collega of moest het een buitenstaander zijn?
Of - laatste mogelijkheid natuurlijk - vind je dat de leidinggevenden het tóch aan jou hadden moeten vragen?
donderdag 14 oktober 2021 om 15:09
Het is inderdaad niet professioneel en ook gewoon raar gedrag. Als ik je werkgever was, zou ik dat niet van je pikken. De collega heeft niks fout gedaan, ze heeft gesolliciteerd en de baan gekregen. Gun je jaloezie niet zo veel ruimte. Je bent een volwassen vrouw, je hoeft niets met een "stemmetje" en je kan ook tegen jezelf zeggen dat het aan jou ligt dat je de baan niet hebt gekregen. Scheelt alweer een jankpartij tegen iemand die, nogmaals, niks fout heeft gedaan.BOOBIE77 schreef: ↑14-10-2021 13:15Op dit moment even niet. Het is niet professioneel maar nog te veel emoties. En ik wil vooral niet in het bijzijn in janken barsten. En er is een stemmetje in mij dat haar nu niet kan uitstaan.
Maar als het gezakt is gaan we gewoon weer op goede voet verder. Wel ga ik niet meer vooraan staan als het gaat om nieuwe collega's (komen er weer 2) inwerken. En in zijn geheel een stapje terug. Ik hoef niet altijd de telefoon op te nemen buiten mijn werktijden. Ik hoef niet iedere dag verplicht alle mails afgewerkt te hebben. En ik ben geen voorzitter meer. Ik laat het los. Ze zal het echt wel goed gaan doen. Twijfel ik niet aan.
Dat je nogmaals, voor de heel veelste keer, opsomt wat je allemaal wel niet deed, is trouwens ook veelbetekenend. Je vindt nog steeds dat je gevoelens terecht zijn. Houd daarmee op.
donderdag 14 oktober 2021 om 15:53
Ik heb net met haar weer een gesprek gehad zoals vanouds. Ik laat haar dus niet zomaar vallen.
Het zit in me om goede visie hebben en te staan voor het personeel. Dat zie ik nu in. Zij staat er hetzelfde in. Daarin kunnen we in mijn ogen samen met de andere coördinatoren een hoop stappen in gaan maken.
Ik moet voor mezelf eens gaan nadenken of ik weer ambitie heb. Ik dacht van niet maar blijkbaar meer dan ik dacht.
Ik genoot intens van de vrije tijd die ik kreeg in corona tijd toen we gesloten waren. Eindelijk tijd voor mezelf. Dat heb ik ook nog in mijn hoofd.
Komt tijd komt raad. Heel erg bedankt voor jullie inbreng. Ook voor de schoppen onder mijn kont.
Het zit in me om goede visie hebben en te staan voor het personeel. Dat zie ik nu in. Zij staat er hetzelfde in. Daarin kunnen we in mijn ogen samen met de andere coördinatoren een hoop stappen in gaan maken.
Ik moet voor mezelf eens gaan nadenken of ik weer ambitie heb. Ik dacht van niet maar blijkbaar meer dan ik dacht.
Ik genoot intens van de vrije tijd die ik kreeg in corona tijd toen we gesloten waren. Eindelijk tijd voor mezelf. Dat heb ik ook nog in mijn hoofd.
Komt tijd komt raad. Heel erg bedankt voor jullie inbreng. Ook voor de schoppen onder mijn kont.
donderdag 14 oktober 2021 om 16:44
Je doet alsof je haar een grote dienst bewijst. Zij heeft jou niets gedaan.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
