Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010. Deel 27
woensdag 20 oktober 2021 om 21:31
In het buitenland zie je vaak van die kinderen met van die grote donkere ogen en dan van dat donkere haar. Die vind ik gewoon heel erg mooi. Meestal mooier dan veel kinderen met blond haar en blauwe ogen, waarschijnlijk omdat het gewoon minder opvalt.sprokkelientje schreef: ↑20-10-2021 15:00Oh dat herken ik wel...sommige kindjes zijn echt prachtig en daar voel ik een klik mee (goedlachs, aanhankelijk, beetje baldadig)
Van daaruit ook tot op de dag van vandaag de milliseconde (niet te verwarren met een echte wens maar meer een heel kort : "stel je eens voor dat")
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 20 oktober 2021 om 22:00
Ja dat vind ik ook altijd heel mooi. Nog een goede reden om niet aan kinderen te beginnen; man en ik zijn beide blond (man donker en ik licht) met blauwe ogen. Overigens is maar 5% van de wereldbevolking blond, dus eigenlijk zijn juist die blonde kinderen heel bijzonder.
woensdag 20 oktober 2021 om 22:55
![:-]](./../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
woensdag 20 oktober 2021 om 22:58
Ik heb ook grote donkere ogen en donker haar, maar had juist liever blond of rossig geweest met blauwe ogen.
donderdag 21 oktober 2021 om 10:20
Vrouw en vriendin gaan in februari naar Gran Canaria, hebben ze net even besloten
'ja we zoeken wel een 'adults only' hotel om te overnachten, we willen geen schreeuwende kids rond hebben lopen daar.
ze zijn op zoek naar iets klein (geen groot resort) klein, gemoedelijk om van daaruit veel te wandelen.
love them!
'ja we zoeken wel een 'adults only' hotel om te overnachten, we willen geen schreeuwende kids rond hebben lopen daar.
ze zijn op zoek naar iets klein (geen groot resort) klein, gemoedelijk om van daaruit veel te wandelen.
love them!
donderdag 21 oktober 2021 om 10:30
Zo, dat is gelijk het echte werk!
Oh, helemaal vergeten te vertellen: ik heb een collega die nooit op zaterdag hoeft te werken, want "zaterdag is voor mijn kinderen" Die ze 24/7 om zich heen heeft.. als ze nou co-ouderschap had?? Maar goed, ik kan dus door zulke collega's zelden vrij nemen op zaterdag en wie kwam ik tegen.. jawel die bewuste collega. Ze weet hoe ik over kinderen denk, al vind ik haar zoontje best schattig. Ze begint altijd, zodra ze mij ziet, over haar kinderen
"Ja, ik heb haast.." Ja ik ook, dacht ik, ik ben aan het werk. "Er moest eentje overgeven op de manege..." Dus ik heb haar afgekapt en gezegd dat ik weer verder ging. Bleef ze eerst gewoon doorlullen om daarna heel stom naar mij te kijken zo van: Waarom loop je nou weg? Echt he, ze kan nooit werken op zaterdag, maar zodra ze mij ziet, weet ze mij van mijn werk te houden als ik niet oplet. Ga lekker naar je kinderen, daarom ben jij toch altijd vrij op zaterdag?!
donderdag 21 oktober 2021 om 11:33
Ik lees hier altijd met veel plezier mee! Ik heb 1 keer een berichtje gepost, maar ik merk dat structureel forummen er niet echt in zit bij mij - ben ik te lui voor denk ik :- ). Maar ik geniet wel onwijs van dit topic.
En er zit voor mij denk ik ook een stukje verkenning in. Hoe ziet mijn toekomst eruit als ik geen kinderen krijg?
De meesten hier zijn geloof ik (een stuk) ouder dan ik (ik ga richting de eind twintig), en zo vorm ik een beetje een beeld van een kindvrije toekomst. Ik moet zeggen dat het me als muziek in de oren klinkt.
Goed, ik dwaal af, want de reden om een berichtje te schrijven was omdat ik dit artikel wilde delen: https://www.ad.nl/gezin/je-zal-wel-een- ... ~a131edce/
Ondanks dat ik niet echt nieuwe dingen lees, (dat komt misschien doordat ik hier zoveel meeleest, haha), slaat ze wat mij betreft wel de spijker op z'n kop. Ik denk dat het goed is om als kindvrijen dit geluid te laten horen, want heel veel mensen vinden het blijkbaar nog steeds onbegrijpelijk.
En er zit voor mij denk ik ook een stukje verkenning in. Hoe ziet mijn toekomst eruit als ik geen kinderen krijg?
De meesten hier zijn geloof ik (een stuk) ouder dan ik (ik ga richting de eind twintig), en zo vorm ik een beetje een beeld van een kindvrije toekomst. Ik moet zeggen dat het me als muziek in de oren klinkt.
Goed, ik dwaal af, want de reden om een berichtje te schrijven was omdat ik dit artikel wilde delen: https://www.ad.nl/gezin/je-zal-wel-een- ... ~a131edce/
Ondanks dat ik niet echt nieuwe dingen lees, (dat komt misschien doordat ik hier zoveel meeleest, haha), slaat ze wat mij betreft wel de spijker op z'n kop. Ik denk dat het goed is om als kindvrijen dit geluid te laten horen, want heel veel mensen vinden het blijkbaar nog steeds onbegrijpelijk.
donderdag 21 oktober 2021 om 11:49
Ik ben ook donker en ik vind het fijn dat ik er uit zie zoals ik er uit zie. Ik vind blond en blauwe ogen niet mijn karakter passen.hondenmens schreef: ↑20-10-2021 22:58Ik heb ook grote donkere ogen en donker haar, maar had juist liever blond of rossig geweest met blauwe ogen.
Amarettootje, niet meeschrijven is toch prima? Juist fijn dat je zo een beeld krijgt van een mogelijke toekomst. Dat je zonder kinderen niet zielig bent en echt een heel leuk leven kunt hebben. Hoe zichtbaarder we zijn, hoe meer mensen begrijpen dat het ook gewoon een optie is.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 21 oktober 2021 om 19:30
Tamsyn schreef: ↑21-10-2021 10:30Zo, dat is gelijk het echte werk!
Oh, helemaal vergeten te vertellen: ik heb een collega die nooit op zaterdag hoeft te werken, want "zaterdag is voor mijn kinderen" Die ze 24/7 om zich heen heeft.. als ze nou co-ouderschap had?? Maar goed, ik kan dus door zulke collega's zelden vrij nemen op zaterdag en wie kwam ik tegen.. jawel die bewuste collega. Ze weet hoe ik over kinderen denk, al vind ik haar zoontje best schattig. Ze begint altijd, zodra ze mij ziet, over haar kinderen
Echt he, ze kan nooit werken op zaterdag, maar zodra ze mij ziet, weet ze mij van mijn werk te houden als ik niet oplet. Ga lekker naar je kinderen, daarom ben jij toch altijd vrij op zaterdag?!
Die is koekoek! En het nog voor elkaar krijgen ook. Kun jij niet alsnog vrij krijgen op zaterdag? Je man heeft ook aandacht nodig hè.
vrijdag 22 oktober 2021 om 07:40
Leuk dat je meeleest en post vooral mee als je dat wilAmarettootje schreef: ↑21-10-2021 11:33
En er zit voor mij denk ik ook een stukje verkenning in. Hoe ziet mijn toekomst eruit als ik geen kinderen krijg?
De meesten hier zijn geloof ik (een stuk) ouder dan ik (ik ga richting de eind twintig), en zo vorm ik een beetje een beeld van een kindvrije toekomst. Ik moet zeggen dat het me als muziek in de oren klinkt.
Goed, ik dwaal af, want de reden om een berichtje te schrijven was omdat ik dit artikel wilde delen: https://www.ad.nl/gezin/je-zal-wel-een- ... ~a131edce/
Ik ben trouwens 40, bijna 41
Mooi artikel en helemaal waar.
Wij moeten onze vakantie voor 'eind november' doorgeven en dan vul ik altijd een aantal zaterdagen in. Doe ik dit niet, dan krijg ik dus geen enkele zaterdag vrij, want het zijn altijd dezelfde die nooit op zaterdag hoeven te werken. Laatst nog een collega die het voor elkaar kreeg en nu al bijna een jaar (alweer) in de ziektewet zit. Eerst zat ze in de ziektewet vanwege haar zwangerschap en nu vanwege haar been. Heel bijzonder wel dat ze alleen mank loopt nadat ze mij gezien heeft.
vrijdag 22 oktober 2021 om 07:56
Wat een herkenbaar artikel.Amarettootje schreef: ↑21-10-2021 11:33Ik lees hier altijd met veel plezier mee! Ik heb 1 keer een berichtje gepost, maar ik merk dat structureel forummen er niet echt in zit bij mij - ben ik te lui voor denk ik :- ). Maar ik geniet wel onwijs van dit topic.
En er zit voor mij denk ik ook een stukje verkenning in. Hoe ziet mijn toekomst eruit als ik geen kinderen krijg?
De meesten hier zijn geloof ik (een stuk) ouder dan ik (ik ga richting de eind twintig), en zo vorm ik een beetje een beeld van een kindvrije toekomst. Ik moet zeggen dat het me als muziek in de oren klinkt.
Goed, ik dwaal af, want de reden om een berichtje te schrijven was omdat ik dit artikel wilde delen: https://www.ad.nl/gezin/je-zal-wel-een- ... ~a131edce/
Ondanks dat ik niet echt nieuwe dingen lees, (dat komt misschien doordat ik hier zoveel meeleest, haha), slaat ze wat mij betreft wel de spijker op z'n kop. Ik denk dat het goed is om als kindvrijen dit geluid te laten horen, want heel veel mensen vinden het blijkbaar nog steeds onbegrijpelijk.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken.
vrijdag 22 oktober 2021 om 11:11
Dat artikel heeft het over alle vragen die gesteld worden. Ik lees dat vaker. Maar er heeft werkelijk nog nooit iemand aan mij gevraagd waarom ik geen kinderen heb!
Ik zou dat soms best wel graag willen, zo'n vraag. Als oprechte vraag dan. Zodat je eens kunt zeggen hoe het is gegaan
Misschien hoor ik die vraag nooit omdat ze (enigszins) weten hoe de vork in de steel zit. Of omdat ik bijna nergens kom waar ze me niet kennen én er mogelijkheid is tot een gesprek.
Ik zou dat soms best wel graag willen, zo'n vraag. Als oprechte vraag dan. Zodat je eens kunt zeggen hoe het is gegaan
Misschien hoor ik die vraag nooit omdat ze (enigszins) weten hoe de vork in de steel zit. Of omdat ik bijna nergens kom waar ze me niet kennen én er mogelijkheid is tot een gesprek.
vrijdag 22 oktober 2021 om 12:35
Oh ik heb die vraag echt vaak genoeg gekregen. Mijn antwoord is meestal dat ik geen idee heb wat er ooit leuk aan zou moeten zijn. Dan komt er vaak weer zoiets terug als: je krijgt er zoveel voor terug...Sherlock schreef: ↑22-10-2021 11:11Dat artikel heeft het over alle vragen die gesteld worden. Ik lees dat vaker. Maar er heeft werkelijk nog nooit iemand aan mij gevraagd waarom ik geen kinderen heb!
Ik zou dat soms best wel graag willen, zo'n vraag. Als oprechte vraag dan. Zodat je eens kunt zeggen hoe het is gegaan
Misschien hoor ik die vraag nooit omdat ze (enigszins) weten hoe de vork in de steel zit. Of omdat ik bijna nergens kom waar ze me niet kennen én er mogelijkheid is tot een gesprek.
vrijdag 22 oktober 2021 om 12:41
Nu ik na jaren een partner heb spelen de vragen hier ook weer meer op. Zal het toch!? Het is nog niet te laat! Werkelijk niemand vraagt dat aan een man volgens mij.
Of de bekende: misschien wil je het met deze man wel!?
Neeeeeeeeeeeeheeeeeeeeeeeeeeeeee
Het ligt niet aan de man zelf snap dat dan. Er is helemaal niks mis met mijn partner of mijn ex partner waardoor ik geen kinderen wil. Ik. Wil. Ze. Gewoon. Niet. Zo moeilijk te begrijpen voor mensen.
Ik heb echt een super fijn leven en ik kijk uit naar de toekomst. Ik wil dat graag zo houden. Heerlijk vrij met genoeg middelen om dat te bekostigen. Ik ben gezond. Ik ben gewoon een tevreden mens!
Of de bekende: misschien wil je het met deze man wel!?
Neeeeeeeeeeeeheeeeeeeeeeeeeeeeee
Het ligt niet aan de man zelf snap dat dan. Er is helemaal niks mis met mijn partner of mijn ex partner waardoor ik geen kinderen wil. Ik. Wil. Ze. Gewoon. Niet. Zo moeilijk te begrijpen voor mensen.
Ik heb echt een super fijn leven en ik kijk uit naar de toekomst. Ik wil dat graag zo houden. Heerlijk vrij met genoeg middelen om dat te bekostigen. Ik ben gezond. Ik ben gewoon een tevreden mens!
Emboldened by the flame of ambition
vrijdag 22 oktober 2021 om 13:03
hey allen,
ik ben een stille meelezer van dit topic en zit de laatste tijd in de knoop met mijn gedachten, ik ben benieuwd naar jullie kijk hierop.
Mijn vriend en ik zijn beiden midden twintig. Beiden geen kinderwens en ook nooit gehad, beide ook nog aan het studeren dus voel mij eigenlijk redelijk jong nog.
Inmiddels heb ik ineens 3 vriendinnen die allen zwanger zijn op dit moment. En ineens heb ik een soort 'jaloerse' kriebel in mij ofzo, ik kan het niet plaatsen. Ik wil geen kinderen omdat ik een negatieve kijk op de wereld en de toekomst heb, daarnaast wil ik die verantwoordelijkheid niet en vind ik het slecht voor het klimaat. Die 'jaloerse kriebel' bestaat eruit dat ik bewondering heb dat zij het leven zo positief inzien dat ze dit willen schenken aan een kind, een soort naïviteit noem ik dat. Soms denk ik, wat zou ik ook zo graag willen denken, lekker naïef zijn en een kind kunnen nemen zonder jezelf schuldig te voelen of zorgen te maken over de toekomst. En een gezin stichten met mijn vriend.
We zijn heel erg gek met elkaar en super verlieft (3 jaar samen). Ik weet zeker dat we goede ouders zouden zijn en een kind veel liefde zouden kunnen geven, maar ik wil een kind een leven in deze wereld niet aandoen, daarvoor ben ik te negatief.
Daarnaast voel ik ook niets voor kleine kinderen, eerder erger ik mij eraan als ik ze zie of hoor huilen.
Is dit dan het bekende 'rammelende eierstokken' wat ik voel? Dat verlangen om toch later een familie om je heen te hebben, die ik zelf in mijn jeugd heb gemist?
Eigenlijk zou ik haast alleen maar nadelen kunnen bedenken aan het hebben van kinderen, en toch fantaseer ik er soms over.
Herkennen mensen deze gevoelens? Is dit over gegaan?
ik ben een stille meelezer van dit topic en zit de laatste tijd in de knoop met mijn gedachten, ik ben benieuwd naar jullie kijk hierop.
Mijn vriend en ik zijn beiden midden twintig. Beiden geen kinderwens en ook nooit gehad, beide ook nog aan het studeren dus voel mij eigenlijk redelijk jong nog.
Inmiddels heb ik ineens 3 vriendinnen die allen zwanger zijn op dit moment. En ineens heb ik een soort 'jaloerse' kriebel in mij ofzo, ik kan het niet plaatsen. Ik wil geen kinderen omdat ik een negatieve kijk op de wereld en de toekomst heb, daarnaast wil ik die verantwoordelijkheid niet en vind ik het slecht voor het klimaat. Die 'jaloerse kriebel' bestaat eruit dat ik bewondering heb dat zij het leven zo positief inzien dat ze dit willen schenken aan een kind, een soort naïviteit noem ik dat. Soms denk ik, wat zou ik ook zo graag willen denken, lekker naïef zijn en een kind kunnen nemen zonder jezelf schuldig te voelen of zorgen te maken over de toekomst. En een gezin stichten met mijn vriend.
We zijn heel erg gek met elkaar en super verlieft (3 jaar samen). Ik weet zeker dat we goede ouders zouden zijn en een kind veel liefde zouden kunnen geven, maar ik wil een kind een leven in deze wereld niet aandoen, daarvoor ben ik te negatief.
Daarnaast voel ik ook niets voor kleine kinderen, eerder erger ik mij eraan als ik ze zie of hoor huilen.
Is dit dan het bekende 'rammelende eierstokken' wat ik voel? Dat verlangen om toch later een familie om je heen te hebben, die ik zelf in mijn jeugd heb gemist?
Eigenlijk zou ik haast alleen maar nadelen kunnen bedenken aan het hebben van kinderen, en toch fantaseer ik er soms over.
Herkennen mensen deze gevoelens? Is dit over gegaan?
vrijdag 22 oktober 2021 om 13:21
Ik krijg die vraag wel met enige regelmaat. Ik zeg altijd dat ik mezelf te jong vind om een kind te krijgen (overigens vind ik het sowieso nogal raar om dergelijke vragen te stellen aan iemand die eerste helft 20 is, maar goed)..
@Mius ik ken het gevoel zelf niet, maar ik zit dan ook nog niet in de leeftijdsfase dat iedereen om me heen zwanger is. Wel is een vriendin van me momenteel zwanger en de enige gevoelens die ik erbij krijg zijn ‘liever jij dan ik’ en ‘hopelijk draait straks niet alles om dat kind’.
@Mius ik ken het gevoel zelf niet, maar ik zit dan ook nog niet in de leeftijdsfase dat iedereen om me heen zwanger is. Wel is een vriendin van me momenteel zwanger en de enige gevoelens die ik erbij krijg zijn ‘liever jij dan ik’ en ‘hopelijk draait straks niet alles om dat kind’.
vrijdag 22 oktober 2021 om 13:30
vrijdag 22 oktober 2021 om 13:47
Misschien is het ook wel meer een soort 'jaloerzie' op dat hun al wat meer een volwassener leven leiden.
Jaloers wil ik het eigenlijk niet noemen want dat klinkt erg negatief. Ik ben blij met mijn eigen leven, maar zou blij zijn wanneer ik klaar ben met mijn studie en dat we samen een leven kunnen opbouwen naar eigen keuze. Naar mijn idee zijn mijn vriendinnen daar al verder in.
Ik merk namelijk wel dat wanneer ze het over hun zwangerschap/baby zaken hebben dat ik niet echt oprecht mee kan praten met hun blijdschap.
En misschien een soort van verwachting van ojee het gebeurt nu om mij heen, iedereen wordt zwanger, moet ik dat dan ook doen?
Ik heb wel heel erg de drang om te zorgen voor iets, maar dan vooral dieren. Denk dat ik dat vooral mis in mijn leven op dit moment, ik heb eerder dieren gehad en dat waren voor mij echt 'mijn kinderen'. Ik hoop wanneer ik klaar ben met de studie dat we dan een hond en/of kat kunnen nemen.
Jaloers wil ik het eigenlijk niet noemen want dat klinkt erg negatief. Ik ben blij met mijn eigen leven, maar zou blij zijn wanneer ik klaar ben met mijn studie en dat we samen een leven kunnen opbouwen naar eigen keuze. Naar mijn idee zijn mijn vriendinnen daar al verder in.
Ik merk namelijk wel dat wanneer ze het over hun zwangerschap/baby zaken hebben dat ik niet echt oprecht mee kan praten met hun blijdschap.
En misschien een soort van verwachting van ojee het gebeurt nu om mij heen, iedereen wordt zwanger, moet ik dat dan ook doen?
Ik heb wel heel erg de drang om te zorgen voor iets, maar dan vooral dieren. Denk dat ik dat vooral mis in mijn leven op dit moment, ik heb eerder dieren gehad en dat waren voor mij echt 'mijn kinderen'. Ik hoop wanneer ik klaar ben met de studie dat we dan een hond en/of kat kunnen nemen.
vrijdag 22 oktober 2021 om 14:56
@Mius hoezo een meer volwassener leven? Omdat je nog studeert? Er zijn ook mensen die lange studies volgen voordat ze zijn waar ze willen zijn. Ik zou de weg die een chirurg - ik noem maar een dwarsstraat - bewandelt nou niet minder volwassen noemen. Je hebt ook mensen die om wat voor reden niet jong zijn gaan studeren (of nooit gaan studeren). Daar hoeft toch geen stempel aan geplakt te worden dat dat meer of minder volwassen is? Iedereen bewandelt gewoon zijn eigen pad.
Ik snap je hunkering naar een leven na de studie. Ik heb dat zelf ook sterk gehad. Als jij later een leven opbouwt dan je vriendinnen en bijvoorbeeld pas later een woning hebt en zij gaan scheiden als ze 40 zijn, lopen ze dan weer achter op jou? Ik vind deze gedachtegangen altijd een beetje gek.
Wel herken ik het gevoel dat mensen naar mijn idee soms zo positief in het leven staan dat het bijna om lijkt te slaan naar een makkelijke houding. Misschien is dat wel zo, geen idee. Ik denk er niet zoveel over na.
Uit je post krijg ik vooral het idee dat je je nogal bezig houdt met anderen? Wellicht heb ik het verkeerd hoor en komt dat gewoon zo over. Als een vriendin van mij graag een kind wil en zwanger wordt dan zou ik blij voor haar zijn. Ik zou tegelijkertijd hopen dat ze het moederschap als prettig ervaart en gelukkig wordt ervan. Ik heb zelf geen vriendinnen die ik als naïef zou bestempelen. Dat zou ook niet samengaan met mijn karakter denk ik.
Tot slot lijkt het mij wel heerlijk als je zon positivo bent die er altijd zin in heeft. Soms kom je zo iemand tegen dat het bijna op je zenuwen werkt. Lijkt me wel lekker makkelijk.
Ik snap je hunkering naar een leven na de studie. Ik heb dat zelf ook sterk gehad. Als jij later een leven opbouwt dan je vriendinnen en bijvoorbeeld pas later een woning hebt en zij gaan scheiden als ze 40 zijn, lopen ze dan weer achter op jou? Ik vind deze gedachtegangen altijd een beetje gek.
Wel herken ik het gevoel dat mensen naar mijn idee soms zo positief in het leven staan dat het bijna om lijkt te slaan naar een makkelijke houding. Misschien is dat wel zo, geen idee. Ik denk er niet zoveel over na.
Uit je post krijg ik vooral het idee dat je je nogal bezig houdt met anderen? Wellicht heb ik het verkeerd hoor en komt dat gewoon zo over. Als een vriendin van mij graag een kind wil en zwanger wordt dan zou ik blij voor haar zijn. Ik zou tegelijkertijd hopen dat ze het moederschap als prettig ervaart en gelukkig wordt ervan. Ik heb zelf geen vriendinnen die ik als naïef zou bestempelen. Dat zou ook niet samengaan met mijn karakter denk ik.
Tot slot lijkt het mij wel heerlijk als je zon positivo bent die er altijd zin in heeft. Soms kom je zo iemand tegen dat het bijna op je zenuwen werkt. Lijkt me wel lekker makkelijk.
Emboldened by the flame of ambition
vrijdag 22 oktober 2021 om 14:57
vrijdag 22 oktober 2021 om 15:08
Ik herken dat gevoel ook niet. Als net tiener af dacht ik altijd wanneer ik van iemand in de omgeving hoorde dat ze zwanger was: wat erg, nu al een kind? En tot eind 20 bleef dat m'n eerste ingeving. Totdat ik me realiseerde dat het inmiddels best heel normaal was qua leeftijd dat mensen om je heen kinderen kregen. Nu heb ik inderdaad ook eerder de ingeving: liever jij dan ik, maar kan ik het voor de ander wel echt leuk vinden.
Misschien is je gevoel wel rammelende eierstokken, maargoed ook dat gevoel ken ik niet. Maar van degenen die ik erover hoor is dat gevoel irrationeel, terwijl als ik jouw redenen lees om niet aan kinderen te gaan vooral rationeel kijken te zijn.
Anyway, vooral geen reden om ook aan kinderen te beginnen nu. Je hebt nog alle tijd om te bepalen of je ze definitief niet wilt.
Misschien is je gevoel wel rammelende eierstokken, maargoed ook dat gevoel ken ik niet. Maar van degenen die ik erover hoor is dat gevoel irrationeel, terwijl als ik jouw redenen lees om niet aan kinderen te gaan vooral rationeel kijken te zijn.
Anyway, vooral geen reden om ook aan kinderen te beginnen nu. Je hebt nog alle tijd om te bepalen of je ze definitief niet wilt.
vrijdag 22 oktober 2021 om 18:24
Wat jij voelt is "o jee, ik sta aan de zijlijn", "o jee ik doe niet mee' "tel ik straks nog wel mee?" "ik blijf achter!".Mius schreef: ↑22-10-2021 13:03hey allen,
ik ben een stille meelezer van dit topic en zit de laatste tijd in de knoop met mijn gedachten, ik ben benieuwd naar jullie kijk hierop.
Mijn vriend en ik zijn beiden midden twintig. Beiden geen kinderwens en ook nooit gehad, beide ook nog aan het studeren dus voel mij eigenlijk redelijk jong nog.
Inmiddels heb ik ineens 3 vriendinnen die allen zwanger zijn op dit moment. En ineens heb ik een soort 'jaloerse' kriebel in mij ofzo, ik kan het niet plaatsen. Ik wil geen kinderen omdat ik een negatieve kijk op de wereld en de toekomst heb, daarnaast wil ik die verantwoordelijkheid niet en vind ik het slecht voor het klimaat. Die 'jaloerse kriebel' bestaat eruit dat ik bewondering heb dat zij het leven zo positief inzien dat ze dit willen schenken aan een kind, een soort naïviteit noem ik dat. Soms denk ik, wat zou ik ook zo graag willen denken, lekker naïef zijn en een kind kunnen nemen zonder jezelf schuldig te voelen of zorgen te maken over de toekomst. En een gezin stichten met mijn vriend.
We zijn heel erg gek met elkaar en super verlieft (3 jaar samen). Ik weet zeker dat we goede ouders zouden zijn en een kind veel liefde zouden kunnen geven, maar ik wil een kind een leven in deze wereld niet aandoen, daarvoor ben ik te negatief.
Daarnaast voel ik ook niets voor kleine kinderen, eerder erger ik mij eraan als ik ze zie of hoor huilen.
Is dit dan het bekende 'rammelende eierstokken' wat ik voel? Dat verlangen om toch later een familie om je heen te hebben, die ik zelf in mijn jeugd heb gemist?
Eigenlijk zou ik haast alleen maar nadelen kunnen bedenken aan het hebben van kinderen, en toch fantaseer ik er soms over.
Herkennen mensen deze gevoelens? Is dit over gegaan?
En wat je voelt is de paniek om alleen te blijven. Want jouw vriendinnen slaan een andere weg in en verwijderen zich daarmee van jou. Onbedoeld, maar het is wel zo. Dit gevoel staat dus geheel los van een kinderwens.
Blijf bij je eigen gevoel. Want als je nu overstag gaat, doe je dat om verkeerde redenen, namelijk om bovenstaande gevoelens te elimineren.
vrijdag 22 oktober 2021 om 19:25
Ik heb hier ook ooit zo’n blunder in gemaakt. Studiegenoot, 21 jaar en zwanger. Dus ik flapte eruit: ‘Wat verschrikkelijk. Wil je het houden?’TinyTiny schreef: ↑22-10-2021 15:08Ik herken dat gevoel ook niet. Als net tiener af dacht ik altijd wanneer ik van iemand in de omgeving hoorde dat ze zwanger was: wat erg, nu al een kind? En tot eind 20 bleef dat m'n eerste ingeving. Totdat ik me realiseerde dat het inmiddels best heel normaal was qua leeftijd dat mensen om je heen kinderen kregen. Nu heb ik inderdaad ook eerder de ingeving: liever jij dan ik, maar kan ik het voor de ander wel echt leuk vinden.
Misschien is je gevoel wel rammelende eierstokken, maargoed ook dat gevoel ken ik niet. Maar van degenen die ik erover hoor is dat gevoel irrationeel, terwijl als ik jouw redenen lees om niet aan kinderen te gaan vooral rationeel kijken te zijn.
Anyway, vooral geen reden om ook aan kinderen te beginnen nu. Je hebt nog alle tijd om te bepalen of je ze definitief niet wilt.
Nou, die bleek al 7 jaar samen met haar vriend. En ze waren de hele medische mallemolen door geweest om zwanger te kunnen raken.
Dat paste dus totaal niet in mijn belevingswereld
vrijdag 22 oktober 2021 om 20:17
Pffff, ik was ook zwanger op m'n 21e. Door de pil heen, gewoon nog ongesteld geworden dus ik had het eerst niet in de gaten. Nog net op tijd ontdekt voor een abortus. Meteen een spiraal laten zetten. Ik kan me echt niet voorstellen dat je op die leeftijd graag een kind wil ( op latere leeftijd ook niet, maar zo jong)
