Relaties
alle pijlers
Man is helemaal de weg kwijt
woensdag 5 januari 2022 om 22:56
Hi allemaal,
Mijn man is vanavond helemaal geflipt. Hij zit al een paar weken niet goed in z’n vel en ik moet het steeds ontgelden (waarna excuses komen blabla), maar wat er nu is gebeurd kan ik gewoon met m’n kop niet bij.
Hij kwam doodmoe thuis. Ik had lekker gekookt. Wij samen eten. Niet heel gezellig maar prima, hij was echt moe.
Daarna hij op de bank. Ik naast hem. Hij tv keihard aan, ik haat dat en dat weet hij dus ik vraag of hij wat zachter kan. Met veel gezucht en gesteun ietsje zachter.
Ik ga in godsnaam maar met oordopjes en muziek de keuken opruimen ipv lekker op de bank zitten. Goed, ik ben bezig met vaatwasser inruimen en hij komt de keuken in: DOE JE DAT EXPRES?! ZOVEEL HERRIE MAKEN TERWIJL IK PROBEER TE ONTSPANNEN?! Ik dacht al gelijk ‘oh god daar gaan we weer’ dus ik reageerde niet (ik maakte uiteraard niet “expres” zo’n herrie). Daarna ging ik dweilen met zo’n elektrische stoommachine die ook een beetje geluid maakt want de hond had vandaag een paar keer gekotst. Nou dat was de druppel. Hoe haal ik het in mijn hoofd om zoveel herrie te maken, zus en zo, hele woordenkots kwam eruit bij hem, hij haatte me, vond zijn leven zwaar klote met mij, wilde scheiden, etc etc. Ik heb niet gereageerd (al had ik hem het liefst een klap verkocht maar ik weet dat als hij in zo’n bui is dat alles het erger maakt).
Goed, ik ging de hond uitlaten en daarna in bad. Deur op slot gedaan. Reden voor hem om te badkamerdeur zowat te slopen omdat hij zijn tanden wilde poetsen en ik niet meteen open deed.
Daarna ging hij op de bank liggen en zei: wegwezen uit de huiskamer, ik ga slapen. Verbijsterd liep ik naar de slaapkamer en toen dacht ik, ja daag het is veel te vroeg, ik laat me niet wegjagen!
Dus ik weer terug naar de bank, ik zeg rustig: wat is er met je aan de hand joh? Ik snap er niks van. Hij staat op in grote woede, slaat een lamp kapot (!!!) en zegt: als ik jou was zou ik echt naar de slaapkamer gaan. Echt alles wat ik deed en zei maakte hem helemaal gek van woede, echt absurd was het.
Lang verhaal kort: ik zit in de slaapkamer (met hond want die schrok zich kapot). Ik vind dit zo’n absurde situatie!!!! Ik weet niet of ik moet lachen of huilen. Dit is vaker voorgekomen in het begin van onze relatie, ik heb toen relatie verbroken, daarna is het gestopt, daarna zijn we getrouwd. Nu denk ik: straks hebben we kinderen, ook al is dit 1 keer per jaar, dat is al teveel.
Mijn god zeg, wat moet ik nu doen?? (En ja er zijn ook goede kanten natuurlijk aan hem maar die zie ik nu echt niet)
Slapen gaat hem sowieso niet worden nu
Mijn man is vanavond helemaal geflipt. Hij zit al een paar weken niet goed in z’n vel en ik moet het steeds ontgelden (waarna excuses komen blabla), maar wat er nu is gebeurd kan ik gewoon met m’n kop niet bij.
Hij kwam doodmoe thuis. Ik had lekker gekookt. Wij samen eten. Niet heel gezellig maar prima, hij was echt moe.
Daarna hij op de bank. Ik naast hem. Hij tv keihard aan, ik haat dat en dat weet hij dus ik vraag of hij wat zachter kan. Met veel gezucht en gesteun ietsje zachter.
Ik ga in godsnaam maar met oordopjes en muziek de keuken opruimen ipv lekker op de bank zitten. Goed, ik ben bezig met vaatwasser inruimen en hij komt de keuken in: DOE JE DAT EXPRES?! ZOVEEL HERRIE MAKEN TERWIJL IK PROBEER TE ONTSPANNEN?! Ik dacht al gelijk ‘oh god daar gaan we weer’ dus ik reageerde niet (ik maakte uiteraard niet “expres” zo’n herrie). Daarna ging ik dweilen met zo’n elektrische stoommachine die ook een beetje geluid maakt want de hond had vandaag een paar keer gekotst. Nou dat was de druppel. Hoe haal ik het in mijn hoofd om zoveel herrie te maken, zus en zo, hele woordenkots kwam eruit bij hem, hij haatte me, vond zijn leven zwaar klote met mij, wilde scheiden, etc etc. Ik heb niet gereageerd (al had ik hem het liefst een klap verkocht maar ik weet dat als hij in zo’n bui is dat alles het erger maakt).
Goed, ik ging de hond uitlaten en daarna in bad. Deur op slot gedaan. Reden voor hem om te badkamerdeur zowat te slopen omdat hij zijn tanden wilde poetsen en ik niet meteen open deed.
Daarna ging hij op de bank liggen en zei: wegwezen uit de huiskamer, ik ga slapen. Verbijsterd liep ik naar de slaapkamer en toen dacht ik, ja daag het is veel te vroeg, ik laat me niet wegjagen!
Dus ik weer terug naar de bank, ik zeg rustig: wat is er met je aan de hand joh? Ik snap er niks van. Hij staat op in grote woede, slaat een lamp kapot (!!!) en zegt: als ik jou was zou ik echt naar de slaapkamer gaan. Echt alles wat ik deed en zei maakte hem helemaal gek van woede, echt absurd was het.
Lang verhaal kort: ik zit in de slaapkamer (met hond want die schrok zich kapot). Ik vind dit zo’n absurde situatie!!!! Ik weet niet of ik moet lachen of huilen. Dit is vaker voorgekomen in het begin van onze relatie, ik heb toen relatie verbroken, daarna is het gestopt, daarna zijn we getrouwd. Nu denk ik: straks hebben we kinderen, ook al is dit 1 keer per jaar, dat is al teveel.
Mijn god zeg, wat moet ik nu doen?? (En ja er zijn ook goede kanten natuurlijk aan hem maar die zie ik nu echt niet)
Slapen gaat hem sowieso niet worden nu
donderdag 27 januari 2022 om 09:46
Ik begrijp je reactie hoor TO. En je wilt hem nog een kans geven omdat een leuke relatie niet zomaar hoeft te worden weggegooid. Er waren natuurlijk ook leuke dingen aan hem.
Maar bedenk dat therapie geen wondermiddel is. Het is geen magische oplossing. Je leert ermee om te gaan maar moet langdurig blijven opletten. Helaas denken veel mensen na therapie "genezen" te zijn. Maar het blijft altijd een zwakke plek. De rest van zijn leven. Die zal blijven opspelen bij heftige emotionele momenten. Net als bijvoorbeeld een verslaving altijd blijft. Je leert alleen ermee omgaan.
Het probleem is dat hij met kinderen in een nieuwe situatie komt. Die vragen (zeker als ze heel klein zijn) continu aandacht en gaan over je grenzen heen. Die kunnen niet even wachten tot jij tijd hebt. De wereld van een kind draait om henzelf. En pas veel later om anderen. Een proces van vele jaren.
En je kunt je echt geen voorstelling maken van wat slaapgebrek met je gemoedstoestand doet. Ik vind mannen met deze achtergrond echt een enorm risico als vader! En zie helaas de voorbeelden in mijn omgeving.
Maar bedenk dat therapie geen wondermiddel is. Het is geen magische oplossing. Je leert ermee om te gaan maar moet langdurig blijven opletten. Helaas denken veel mensen na therapie "genezen" te zijn. Maar het blijft altijd een zwakke plek. De rest van zijn leven. Die zal blijven opspelen bij heftige emotionele momenten. Net als bijvoorbeeld een verslaving altijd blijft. Je leert alleen ermee omgaan.
Het probleem is dat hij met kinderen in een nieuwe situatie komt. Die vragen (zeker als ze heel klein zijn) continu aandacht en gaan over je grenzen heen. Die kunnen niet even wachten tot jij tijd hebt. De wereld van een kind draait om henzelf. En pas veel later om anderen. Een proces van vele jaren.
En je kunt je echt geen voorstelling maken van wat slaapgebrek met je gemoedstoestand doet. Ik vind mannen met deze achtergrond echt een enorm risico als vader! En zie helaas de voorbeelden in mijn omgeving.
donderdag 27 januari 2022 om 10:51
tja, mijn ervaring is eerst zien dan geloven. Mijn ex riep ook altijd 'sorry het komt door de stress, ik weet ook niet waarom ik dat afreageer op jou'. Ging het weer een tijdje leuk en begon het weer van voor af aan. Op het laatst was het wekelijk raak. Want hey, stress. En dan zielig doen 'je haat mij nu he'.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
donderdag 27 januari 2022 om 16:02
Ik ben geen man, dus geen idee. (Echt, ik weet het, m'n nickname is fred, maar ik ben van onder tot boven een vrouw en altijd geweest).DingDong schreef: ↑26-01-2022 22:41Ik snap wat je zegt en je hebt gelijk maar leg ons uit wanneer er een besef bij mannen komt dat ze over de grens gaan? Is dat als de situatie escaleert want dat is wat hier gebeurt. Mannen moeten mee in de emancipatie van de vrouw, vrouwen hoeven mannen niet te begrijpen als ze over gaan tot dreigend gedrag, fysiek dan wel psychisch. Vrouwen weten tegenwoordig dat ze dat niet hoeven te pikken en mannen kunnen misschien niet praten maar ze kunnen ook niet luisteren. Als een vrouw al diverse malen heeft aangegeven dat de spanning te hoog oploopt en een man zoekt geen professionele hulp tot het uit de hand loopt, en dan ook enkel en alleen omdat het alternatief erger is (geen huis), dan zie ik niet wat prijzenswaardig is in zijn gedrag.
Hoezo is het niet prijzenswaardig dat in dit geval de man hulp zoekt als het uit de hand loopt?
Ten eerste: hij zoekt hulp. Hij doet exact dat wat hij moet doen in dit geval. Ga je dan echt weer zeggen 'nee hoor, niet goed genoeg'. Dan zijn er echt alleen verliezers in dit scenario.
Ten tweede: de optie dat hij geen hulp was gaan zoeken geeft een opening voor een nog erger scenario.
Mannen moeten leren dat er echt hele flinke grenzen zijn, vrouwen moeten leren om die veel beter aan te geven (dat is geen victim blaming maar een cultuur-issue, mannen in het algemeen wordt te weinig geleerd om te praten over emoties, vrouwen in het algemeen wordt te slecht geleerd om herrie te maken als er grenzen worden overschreden want 'je moet je gedragen')
