Scharrel met/geen gevoelens en commitment issues

Hallo Dames,

Ik wil graag mijn hart luchten bij jullie over het volgende:


Na een aantal toxic relaties was ik heilig overtuigd dat ik beter geen relaties kan aangaan en vond het prima om te scharrelen en meerdere vrouwen tegelijk te daten.
Ik ben altijd eerlijk erin geweest en zodra iemand gevoelens voor mij kreeg, was ik duidelijk, beloofde niks en stopte het contact vanzelf en liet ik het los.

Ongeveer vier maanden terug ontmoette ik via tinder een vrouw van 28 tegen waarmee het best wel ok klikte. We zijn gelijk na de eerste date het bed ingedoken en bleken een geweldige match in bed te zijn.

We zagen elkaar 1 tot 3 keer per week, bleven altijd logeren en belde best vaak en lang en appten dagelijks.

Na ongeveer twee maanden begon ik gevoelens te krijgen, ook omdat ik merkte dat dit zij anders was en deed dan al mijn andere scharrels. Meer knuffelen, meer affectie en meer intimiteit dan wat ik gewend was.
Ik voelde gewoon op een gegevens moment een soort samensmelting als we knuffelden, zoenden en vreeën.

Op een gegeven moment heb ik dat geuit maar kreeg te horen dat zij ons meer als friends with benefits zag. Ik vond het erg tegenstrijdig want ik heb FWB vaker gehad maar niet op deze manier. Dus het bleef een beetje haken en ik kon het niet echt loslaten.

Maar ze bleef erbij dat zij geen gevoelens had en gewoon FWB wilden zijn. Toen ik zei dat ik dat niet genoeg vond en dan liever er mee wilden kappen, werd ze erg verdrietig, ging ze huilen en gaf toe dat er wel wat gevoelens waren. Maar echt overtuigend (ondanks haar verdrietige emoties) was het niet. Want het liefst wilde ze dat onderwerp vermijden, niet over relaties praten en gewoon één tot twee keer per week afspreken voor seks.

We spraken ook vaak binnen af want als we buiten waren, vond ik haar vaker meer afstandelijk dan niet, en niet helemaal zichzelf. Als reden hiervoor gaf ze dat ze niet echt een veilig gevoel van me kreeg als we buiten waren. Terwijl ik juist een heel erg ik-ga-je-beschermen-gevoel over haar had. Heel vreemd.

We hebben meerder keren over (het ontbreken van) gevoelens, gehad en over het stoppen van het contact en hebben ook een paar keer echt afscheid genomen, met de nodige tranen erbij. Ze zei letterlijk ga niet weg, ik heb je nodig, ik huilen, zij huilen en uiteindelijk gaf ze toe dat ze mijn vriendin was. Dit duurde echter maar twee weken omdat ik merkte dat ze toch niet helemaal erin geloofde. Dit patroon herhaalde zich een aantal keer en ik werd gek van die tegenstrijdigheden. Geen gevoelens, wel affectie, diepe gesprekken, ze heeft dingen met mij gedeeld die ze met niemand had gedeeld. Maar uiteindelijk hebben we toch afscheid genomen want het onderwerp was inmiddels beladen geworden, ik had beduidend meer gevoelens of kon ze gemakkelijker uiten. Later ging ik erover lezen en kwam ik achter dat ze best wel commitment issues had. Push en dan pull, push en dan pull.

Relatie zou toch niet werken zei ze, omdat ze mij niet super aantrekkelijk vond, let op het woord super. Omdat ik zovaak de kids heb (Ik ben 38 jarige co-papa en ik heb mijn kids de helft van de week), omdat ze geen veilig gevoel van mij kreeg buiten... maar binnen gedroeg ze zich als mijn vriendin.

Ik heb in al die tijd geen vrienden van haar ontmoet, geen familie, niks.
En nu zit ik met liefdesverdriet, geen contact en merk dat ik tot over mijn oren verliefd op haar was/ben.

Ik wil vragen of jullie iets hierin herkennen? Ik heb veel scharrels gehad maar nooit op zo een manier. En als iemand gevoelens kreeg en mij niet meer wilde zien omdat ik dat niet had, nam ik gewoon netjes afscheid en liet ik haar gaan. Ik ging niet huilen, ik hield haar niet aan het lijntje maar respecteerde en begreep haar beslissing.

Ik denk nu van heb ik mijn gevoelens te snel geuit (ik had ze dus ik uit ze, na twee maanden), heb ik het te erg geforceerd (ik werd gek van de tegenstrijdigheden en onduidelijkheid), gaf ik haar te weinig ruimte of ligt dit echt niet aan mij en heeft zij gewoon zware commitment issues?
Als ze geen gevoelens had zoals ze zei, waarom ging ze dan telkens huilen bij afscheid? waarom liet ze me niet eerder gaan? waarom moesten we 5x uitmaken/vrienden blijven/FWB blijven, voordat het definitief uit ging?

het is nu echt klaar klaar, maar ik wil er van leren. Ik wil het begrijpen en snappen en weten hoe ik hiermee het beste kan omgaan, mocht dit in de toekomst nogmaals gebeuren.

Ik ben wel dankbaar dat het gebeurd is, want ik weet nu over mijzelf dat ik verliefd kan worden, dat vrijen met gevoelens echt next level is, dat ik niet meer wil scharrelen en doelloos daten, dat ik echt voor liefde ga, dat ik niet snel met iemand het bed induik, dat ik voor kwaliteit ga ipv kwantiteit.

Een mooie maar ook wel een beetje pijnlijke ervaring!

Bedankt alvast voor jullie mening/reacties!

andnowwedance schreef: ↑

15-03-2022 15:54

Het gaat niet alleen om de eigenschappen "dapper" en "moedig" die je aan haar toekent want daar is niks mis mee.
Het gaat om de hele context waarin steeds het willen redden van een hulpbehoevend iemand doorheen sijpelt.
Je gebruikt de woorden dapper en moedig voor een persoon met ogenschijnlijk best wel een rugzak, maar die toch dapper opstelt. En ja, in die context spreekt daar echt een soort ongelijkwaardigheid uit, al bedoel je dat misschien niet bewust zo. Je maakt een beetje een slachtoffer-type van iemand.

Een aantal dagen terug wilde je vootal inzicht in haar beweegredenen en gedrag.
Je zet uiteen dat ze commitment issues heeft. Dat er onverwerkte trauma's spelen en dat ze bepaalde dingen alleen aan jou heeft verteld.
Dat ze zich zo'n beetje huilend aan je voeten wierp toen je de fwb-constructie wilde beëindigen, wat jij dan weer verwarde met dat ze dan toch gevoelens voor je had. Dat ze wil dat jij haar als vrouwtje meer beschermt.
Dat je haar niet wil laten vallen, omdat ze issues heeft en je ervoor wilt vechten. Ja waarvoor eigenlijk?

Uit alles komt eigenlijk naar voren dat ze best een problematisch type is, of in elk geval in jullie (beeindigde) verbintenis. En ja, iedereen heeft issues maar zij lijkt wel erg labiel, en ook op een wijze dat ze jou erin mee sleurt. Blijkbaar stoot dit jou niet af, de vraag is waarom. Wat brengt dit jou? Wat maakt dat je niet stopt met iemand die blijkbaar geen relatie met je wil, maar er wel een drama van maakt als je een lossere vorm wilt verbreken?

Vragen in die richting wimpel je af met algemeenheden en clichés , dat iedereen zo zijn dingen heeft, dat de slechte periodes zijn om van te leren. Maar wil je er wel echt van leren?

je verwoordt het heel goed en stelt een goede vraag...
waarom bleef ik hangen ondanks alles..
kijk het hele gebeuren heeft 4 maanden geduurd. eerste 2 maanden was er niet zoveel aan de hand. echte gezeik was meer de laatste maand.
ik vond haar echt leuk, zelfde cultuur, zelfde humor, echt (los van de drama gebeuren dan) en beste seks. ik zag potentie voor meer. toen de drama begon was het ook niet zo zwart wit. ik kreeg het gevoel dat ze wel bij zou draaien, of dat wilde ik graag zien. de vraag is echter waarom bleef ik de hoop houden en de boel kapot analyseren en daardoor de zaken te forceren.
ik denk combi van verliefdheid, hoop dat het de goede kant op zou gaan, tekenen die ik anders interpreteerde. denk vooral de verliefdheid. dat ik een glimp opving van wat het zou kunnen zijn. en dat ik daarom alle gezeik voor lief nam. dat ik alles daarom met analyseren willen rechtvaardigen. Maar ook dat ik niet bekend was met dat tussenverdieping FWB. voor mij is het of FWB of relatie, geen tussenlaag. Ik weet nu wel beter. en ook eerste ervaring met iemand met zo een hechtingstijl en bindingsangst, onwetendheid dus. verliefdheid en onwetendheid. wat er nog op een onbewuste level nog meespeelde, ben ik er nog niet over uit. Of het een ego dingentje is van 'kijk ik heb je gefixed' weet ik niet, maar op een bewuste level heb ik er meer zicht op.
neemt nog niet weg dat ik iets eerder mee had kunnen stoppen, maar dat gejank van haar bracht me weer aan het twijfelen en als je verliefd bent en je de zaken graag anders ziet, is dat natuurlijk een perfecte aanleiding. Dus ik denk niet dat ik het verkeerd heb aangepakt met de kennis die ik destijds had. Zonder de kennis van nu, zou ik het denk ik weer op dezelfde manier aanpakken.

Foux schreef: ↑

15-03-2022 16:46

Omdat je een waardeoordeel geeft over iemands gedrag waar iemand helemaal niks mee kan, de een herpakt zich wel en de ander niet. Dat maakt degene die dat niet direct kan niet laf of fout.
Je hoeft je niet eens zo zeer ergens in te verdiepen of wederom te analyseren, steek die aandacht liever in iets nuttigs.

Andnowwedance beschrijft het een stuk beter, laat die post maar goed op je inwerken.

ik ben het niet met je eens... liefde en relatie is een heel belangrijk onderdeel van een leven. waar zoveel mensen nog zo weinig vanaf weten. juist door te verdiepen en analyseren kun je er meer over te weten komen om het in het vervolg beter aan te pakken en je hoofd hopelijk niet aan dezelfde steen stoten. het is ook niet dat mijn hele leven nu door haar op zn gat ligt. Alles gaat gewoon door, niks lijdt eronder en ik haal er voldoening uit om mij hierin (niet in haar, maar ook in mij, de dynamiek en problematiek) te verdiepen om zo er meer over te weten te komen. waarom deed ik wat ik deed, waarom reageerde ik zo, waarom reageerde zij, wat deed het met mij etc etc en jullie input en vragen helpen me daar enorm bij.

Dina1980 schreef: ↑

15-03-2022 19:12

Dus je hebt het maar 2 maanden leuk met haar gehad? Dat is best kort en dan heb je best snel sterke gevoelens ontwikkeld, wat kan uiteraard. Maar ik denk wel dat jer ervoor moet waken dat je dadelijk niet langer in touw bent met je liefdesverdriet en analyseren, dan met de leuke tijden die je hebt gehad.

Ruim twee maanden, wel intensief, 2 tot 3 keer per week zien en blijven slapen, dagelijks bellen en appen. Het gezeik bouwde zich op va maand drie tot climax in de laatste maand. In die zin meer leuke tijd gehad dan drama maar drama maakte wel indruk alsmede de goede tijden. En doordat ik nu veel over praat hier en live, helpt het enorm met de verwerking maar ook veel voldoening over wat ik ervan leer. Dus in die zin blijf ik nog bij het standpunt dat het een fijne, moeizame, leerzame ervaring is geweest. Ben ik blij dat ik het heb gehad en vind ik fijn hoe ik ermee omga. En ja met de kennis van nu zou ik het anders doen maar dat is achteraf.
Maakt dat van me een drama King? Voor sommige misschien wel, maar juist door moeizame ervaringen leer je veel. Niet dat ik het express ga opzoeken maar als het je overkomt, dan kun je het beste het beste, zoveel mogelijk eruit halen en leren. En vind dit toch wel een belangrijk onderwerp dus de moeite erin vind ik niet zonde

S-Groot schreef: ↑

15-03-2022 19:18

Haar willen beschermen en redden komt niet voort uit je goedheid. Jij hebt het nodig dat de ander zich afhankelijk van je voelt want dat zal ze je niet snel verlaten. Je gebruikt het dus om jezelf veiliger te voelen.

Dat zou een verklaring kunnen zijn maar ik ben in die zin niet zo een relatie relatie type geweest dat ik altijd iemand om me heen moet hebben. Hop(te) niet van relatie naar relatie en kan prima alleen zijn en mezelf bezig houden met mijzelf, vrienden, kids, werk en hobbies. En bij de fwbs die ik heb gehad, had ik dat ook niet (nodig). Puur seks, niet te veel contact, geen onduidelijkheid, alles redelijk en helder.

Dat dat goedheid een egoïstisch reden zou kunnen hebben, dat zou kunnen want zoals phoebe van friends zei, is er geen onzelfzuchtige daad
Maar wat het is, moet ik op onbewust nivo uitzoeken

viva-amber schreef: ↑

15-03-2022 19:48

To, wanneer jij tegen een vrouw zegt dat je te weinig gevoelens hebt, dan verwacht je ook dat je wordt gehoord, waarom neem dat dan niet serieus wanneer het andersom gebeurd? De ander zijn uitspraken op dat gebied negeren is toch nog steeds toxisch voor jezelf?

Omdat het tegenstrijdig was, er andere tekenen waren, en gewoon niet congruent. Heb het in andere reacties uitvoerig beschreven....

Believe me.. Als het zo duidelijk en helder was, was ik er eerder klaar mee. Dan was het in de zin easy om het contact op een eerder stadium te verbreken

Zouden jullie het echt heel anders doen?
Als er veel kliks zijn, goed met elkaar kunt opschieten, humor, jezelf kunnen zijn, heerlijk kunt vrijen, affectie en intimiteit, jij ontwikkelt gevoelens, hij is daar vaag/tegenstrijdig in, geeft wel toe dan weer niet dan janken/terug naar je rennen als je het wilt verbreken, dagelijks contact, dat je door je verliefdheid toch de hoop houdt? Zeker als het de eerste keer dat je zoiets meemaakt?
Het is anders als je al eerder dit hebt doorgemaakt maar eerste keer val je toch in die kuil?

Denk dat mannen vaker dit gedrag vertonen dan vrouwen dus wellicht hebben jullie deze ervaring met dit soort mensen al eerder ervaren en kunnen jullie beter en sneller op anticiperen

viva-amber schreef: ↑

15-03-2022 19:52

Dat zou een scharrel die gevoelens had voor jou ook zeggen.

Nee echt niet. Ik ben altijd heel duidelijk geweest als een FWB gevoelens voor me kreeg. Gewoon duidelijk dat ik dat niet had, dat ik bleef daten en niet exclusief wilde. Ik gaf aan dat ik graag FWB bleef en haar ging missen maar als ze per se wilde dat ik daarvoor exclusief zou gaan, nam ik gewoon afscheid. Niks vaags, geen gehuil en geen onduidelijkheid. Gewoon helder.

Dina1980 schreef: ↑

15-03-2022 19:53

Ik vind je geen dramaking. Ik vind ook dat je er fijn en overwegend goed mee omgaat. Zoals ik eerder schreef vind ik het een verademing dat iemand positief en liefdevol is na zoiets, omdat het toch maar al te vaak voorkomt dat mensen verbitterd raken of gelijk alles in het negatieve trekken of het glas halfleeg zien. Zelf ben ik ook voorstander van proberen te onthouden de mooie tijden, ook al kan het natuurlijk ook heel veel pijn doen wat er natuurlijk ook mag zijn, en wil ik ook graag mensen met liefde herinneren en ze niet gaan haten ook als ze me pijn hebben gedaan. Wel denk ik dat als ik lees wat je het afgelopen etmaal hebt geschreven dat je er wel voor moet waken dat je er niet in gaat verzanden dat je het gaat overanalyseren of dat je het teveel gaat romanticeren, want dat ik denk ik weer het andere uiterste van positief denken wat ook weer niet de bedoeling is.
Ik denk dat een balans het beste is. Maar ik vind zeker dat je er in kern goed mee omgaat.

Bedankt Dina
Zo zie ik het ook. Ik herinner de goede tijden, ben niet boos op haar of mijzelf. Het is gegaan zoals het gegaan is. Wel jammer en pijnlijk maar zo is het leven. Soms heb je het mee en soms niet. Je kunt blijven zitten nadat je bent gevallen of weer opstaan en verder gaan.

Gaandeweg van dit topic is de focus meer op mijzelf gegaan, waarom ik de dingen deed of niet deed. Over haar weet ik nu genoeg en ja 100% vd antwoorden zou het niet zijn maar dat is ook niet nodig. Ben echt blij dat ik dit hiermee heb geplaatst en dat jullie de tijd nemen om het te lezen, te reageren en daardoor mij nieuwe inzichten en kennis geven.

Al voel ik me nu wel het slachtoffer en jullie de redder/wannabe therapeut

andnowwedance schreef: ↑

15-03-2022 20:21

Dat zegt S-Groot ook niet hè, dat je een hopper bent.
Kennelijk had je dit bij haar wél nodig. Zij maakte iets los waardoor je haar aan je wilde binden door een bepaalde dynamiek te creëren en in stand te houden.

Ik had een relatie met haar willen hebben ja maar niet zodat ze afhankelijk van mij zou worden of zijn maar omdat het gewoon fijn was met haar door de redenen die ik gaf...