Relaties
alle pijlers
Help, ik twijfel. 12 jaar relatie verbreken?
dinsdag 19 april 2022 om 15:30
Hoi lezers! Ik ben 12 jaar samen met mijn partner. We hebben elkaar altijd gesteund door dik en dun, maar ik geef wel veel meer in deze relatie dan dat ik ervoor terug krijg. Vanuit onze tienerjaren een relatie gekregen, getrouwd en een koophuis. En toch heb ik al lange tijd met vlagen flinke twijfels. Nu zo erg, dat ik voor het eerst nadenk over verbreken van onze relatie.
Ik heb vaak het gevoel dat ik voor hem niet goed genoeg ben/niet volledig mezelf kan zijn. En dat gevoel is enkel bij hem (niet op mijn werk, niet in mijn familie, niet bij vrienden). Ik stop veel energie in ons: ik plan leuke dingen in, doe het volledige huishouden (we werken beiden fulltime, heb jaren geprobeerd hem ook te motiveren), gun hem alle tijd met vrienden en ik kan mezelf compleet weg cijferen. Voor mijn gevoel krijg ik daar wel wat voor terug, we knuffelen en kussen genoeg bijvoorbeeld. Anderen zeggen dat de liefde te zien is (al is iedere kus die ik vraag ergens ook zoeken naar bevestiging). Maar toch steekt het me. Hij organiseert geen leuke dingen, is niet romantisch, pakt het huishouden niet op, doet waar hij zelf zin in heeft. Stopt eigenlijk weinig moeite in ons. Maar ook mede omdat het lijkt alsof hij mij dingen niet zo gunt of dat hij me wil veranderen. Ga ik met een vriendin iets doen, dan is hij daar chagrijnig over. Ik drink geen alcohol, daar maakt hij al jaren een ding van. Ik ben netjes en hou van plannen, dus ben ik volgens hem politiek correct en een controlefreak. Hij wil dat ik losbandiger ben en meer loslaat en ook alcohol ga drinken. Ik heb succes op mijn werk, hij reageert kortaf dat hij dat op zijn werk ook wel wil. Alsof hij het me daarin niet gunt. Bovenstaand komt al jaren terug, vormen een rode draad in de relatie, en zorgden ervoor dat ik nog meer ging geven, mijn best doen en voldoen aan wat er van me verwacht wordt. Dat maakt me zo intens onzeker.
Maar ook de kleine opmerkingen, dat ik (als ik een grapje maak) niet zo dom moet doen, of dat ik me anders moet kleden, dat ik een nieuwe jurk aan heb en hij zegt: kan je niet iets aandoen zoals haar (wijzend naar iemand op straat)?, dat ik een onderkin zou hebben, en dus geen alcohol drink. Maar ook dat ik het hele huis gepoetst heb en hij binnen voor mijn neus zn zanderige kleren uitklopt en vervolgens weg gaat.
Nu denk je wellicht, waarom nu ineens de twijfel of je wel door wil? Waarom na 12 jaar?
Hij is een aantal maanden naar Amerika voor werk, waardoor ik hem veel minder spreek. Ik mis hem weinig, en ik bloei ook op. Ik zit lekker in mijn vel. Ik merk dat ik zonder hem ook goed genoeg ben, en dat ik de wereld prima alleen aan zou kunnen als dat moet. Maar ik hou ook van hem, het is zo dubbel allemaal. Hij is ook mijn eerste echte relatie, dus vergelijking heb ik niet. Maar dat het me eigenlijk al jaren zo onzeker maakt met periodes en die onzekerheid afneemt als ik me weer aanpas, dat steekt.
Ik vind het zo lastig en moeilijk. Ik denk er continu over na. Is houden van genoeg? Moet ik mezelf op 1 zetten en weg gaan? Welke keuze is de juiste? Hoe kom ik daar achter?
Ik heb vaak het gevoel dat ik voor hem niet goed genoeg ben/niet volledig mezelf kan zijn. En dat gevoel is enkel bij hem (niet op mijn werk, niet in mijn familie, niet bij vrienden). Ik stop veel energie in ons: ik plan leuke dingen in, doe het volledige huishouden (we werken beiden fulltime, heb jaren geprobeerd hem ook te motiveren), gun hem alle tijd met vrienden en ik kan mezelf compleet weg cijferen. Voor mijn gevoel krijg ik daar wel wat voor terug, we knuffelen en kussen genoeg bijvoorbeeld. Anderen zeggen dat de liefde te zien is (al is iedere kus die ik vraag ergens ook zoeken naar bevestiging). Maar toch steekt het me. Hij organiseert geen leuke dingen, is niet romantisch, pakt het huishouden niet op, doet waar hij zelf zin in heeft. Stopt eigenlijk weinig moeite in ons. Maar ook mede omdat het lijkt alsof hij mij dingen niet zo gunt of dat hij me wil veranderen. Ga ik met een vriendin iets doen, dan is hij daar chagrijnig over. Ik drink geen alcohol, daar maakt hij al jaren een ding van. Ik ben netjes en hou van plannen, dus ben ik volgens hem politiek correct en een controlefreak. Hij wil dat ik losbandiger ben en meer loslaat en ook alcohol ga drinken. Ik heb succes op mijn werk, hij reageert kortaf dat hij dat op zijn werk ook wel wil. Alsof hij het me daarin niet gunt. Bovenstaand komt al jaren terug, vormen een rode draad in de relatie, en zorgden ervoor dat ik nog meer ging geven, mijn best doen en voldoen aan wat er van me verwacht wordt. Dat maakt me zo intens onzeker.
Maar ook de kleine opmerkingen, dat ik (als ik een grapje maak) niet zo dom moet doen, of dat ik me anders moet kleden, dat ik een nieuwe jurk aan heb en hij zegt: kan je niet iets aandoen zoals haar (wijzend naar iemand op straat)?, dat ik een onderkin zou hebben, en dus geen alcohol drink. Maar ook dat ik het hele huis gepoetst heb en hij binnen voor mijn neus zn zanderige kleren uitklopt en vervolgens weg gaat.
Nu denk je wellicht, waarom nu ineens de twijfel of je wel door wil? Waarom na 12 jaar?
Hij is een aantal maanden naar Amerika voor werk, waardoor ik hem veel minder spreek. Ik mis hem weinig, en ik bloei ook op. Ik zit lekker in mijn vel. Ik merk dat ik zonder hem ook goed genoeg ben, en dat ik de wereld prima alleen aan zou kunnen als dat moet. Maar ik hou ook van hem, het is zo dubbel allemaal. Hij is ook mijn eerste echte relatie, dus vergelijking heb ik niet. Maar dat het me eigenlijk al jaren zo onzeker maakt met periodes en die onzekerheid afneemt als ik me weer aanpas, dat steekt.
Ik vind het zo lastig en moeilijk. Ik denk er continu over na. Is houden van genoeg? Moet ik mezelf op 1 zetten en weg gaan? Welke keuze is de juiste? Hoe kom ik daar achter?
woensdag 20 april 2022 om 13:15
Dan word je toch gek? Bizar.
Idd. Aardig zijn, respect voor elkaar hebben, liefdesuitingen, dan lijkt mij de basis/het minimale.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 20 april 2022 om 13:59
Nou Prolo, ik krijg al de koude rillingen als ik het lees. Vooral dat ‘ie dan ook ‘gewoon’ doet. Zoals van die pestjochies van 14 die kleine dieren kwellen ‘gewoon’ om te kijken hoe het diertje reageert. Dan zegt men dat ze een tweede, derde, vierde kans verdienen maar je weet gewoon dat er iets fundamenteel ontbreekt.
woensdag 20 april 2022 om 14:31
Iemand die jou een slecht gevoel geeft is sowieso niet goed.
Ik hoor verschillende dingen: enerzijds sloof jij je uit om de 'perfecte' relatie te hebben, en anderzijds benoemt hij constant dingen die jij niet bent en die hij wel zou willen. Ik kan me voorstellen dat je je dan in een spagaat voelt en natuurlijk is het dan een verademing dat hij even lekker ver weg zit.
Het lijkt me dat jullie een relatiecheck nodig hebben als hij terug is. Een gesprek waarin je ECHT eerlijk bent over hoe jullie relatie is, wat je verwacht en hoe gelukkig je bent. Het is duidelijk dat jullie verwachtingen niet hebben uitgesproken en ook niet dezelfde taal der liefde spreken. Jij probeert lief te zijn door alles te poetsen en veel uit handen te nemen en succesvol te zijn. En daar wil je erkenning voor. Hij wil juist een maatje om lekker mee te feesten. Hij ziet niet dat jij juist een andere vorm van liefde nodig hebt. En de vraag is of jij hem kan geven wat hij wel nodig heeft.
Maar over all hoor ik vooral heel veel overcompensatie van jouw kant en hij wil eigenlijk dat jij iets wordt wat niet bij je past. Daar zou iedereen onzeker van worden. Maar goed, je moet hierover in gesprek. Als dat moeilijk is, misschien met een relatietherapeut.
Een relatie beëindigen lijkt me een forse stap, en niet fair voor hem. Vergeet niet dat hij jou er wel graag bij heeft bij het stappen, hij wil jou. Geef elkaar de ruimte om te kijken waar je elkaar in tegemoet kunt komen. En als het echt niet lukt, kan je altijd in goed overleg uit elkaar. Sterkte!
Ik hoor verschillende dingen: enerzijds sloof jij je uit om de 'perfecte' relatie te hebben, en anderzijds benoemt hij constant dingen die jij niet bent en die hij wel zou willen. Ik kan me voorstellen dat je je dan in een spagaat voelt en natuurlijk is het dan een verademing dat hij even lekker ver weg zit.
Het lijkt me dat jullie een relatiecheck nodig hebben als hij terug is. Een gesprek waarin je ECHT eerlijk bent over hoe jullie relatie is, wat je verwacht en hoe gelukkig je bent. Het is duidelijk dat jullie verwachtingen niet hebben uitgesproken en ook niet dezelfde taal der liefde spreken. Jij probeert lief te zijn door alles te poetsen en veel uit handen te nemen en succesvol te zijn. En daar wil je erkenning voor. Hij wil juist een maatje om lekker mee te feesten. Hij ziet niet dat jij juist een andere vorm van liefde nodig hebt. En de vraag is of jij hem kan geven wat hij wel nodig heeft.
Maar over all hoor ik vooral heel veel overcompensatie van jouw kant en hij wil eigenlijk dat jij iets wordt wat niet bij je past. Daar zou iedereen onzeker van worden. Maar goed, je moet hierover in gesprek. Als dat moeilijk is, misschien met een relatietherapeut.
Een relatie beëindigen lijkt me een forse stap, en niet fair voor hem. Vergeet niet dat hij jou er wel graag bij heeft bij het stappen, hij wil jou. Geef elkaar de ruimte om te kijken waar je elkaar in tegemoet kunt komen. En als het echt niet lukt, kan je altijd in goed overleg uit elkaar. Sterkte!
woensdag 20 april 2022 om 14:56
Ach lieve Ximena,
Ik vind het echt heel verdrietig om te lezen wat jij al 12 jaar doormaakt. Niet jezelf mogen zijn in een relatie, is al erg genoeg. Dan is de basis al helemaal niet goed.
Maar jouw partner lijkt nog heel wat stappen verder te gaan. Niet alleen is hij volledig passief in jullie relatie qua huishouden of het gezellig maken, maar ook nog doet hij actief z’n best om jou zo klein en ongelukkig mogelijk te krijgen.
Hij misgunt jou plezier met anderen, hij misgunt jou succes op je werk. Hij hoopt zelfs dat jij je netheid en structuur, waardoor je waarschijnlijk succesvol bent en geliefd wordt door anderen, omruilt voor destructief gedrag (alcohol drinken) zodat je ook eens misstappen begaat en hij zich daarover kan verkneukelen.
En alsof dat nog niet erg genoeg is, probeert hij je ook nog eens heel persoonlijk te raken, door je op allerlei gebieden belachelijk te maken en af te wijzen: Je kleding, je figuur, zelfs je humor.
Kortom: Op geen enkel gebied mag jij “je mooie zelf” zijn, als het aan hem ligt. En ook in jouw jarenlange inspanningen om een beetje waardering van hem te krijgen, ziet hij geen enkele waarde.
Zo te lezen zal hij niet rusten voordat jij een klein, zielig hoopje mens bent dat niemand anders meer heeft, totaal van hem afhankelijk is en alleen nog doet wat hij zegt en wil.
Een advies van mijn kant is overbodig. Het is heel verdrietig dat je al 12 jaar van je leven in deze omstandigheden hebt geleefd.
Ik vind het echt heel verdrietig om te lezen wat jij al 12 jaar doormaakt. Niet jezelf mogen zijn in een relatie, is al erg genoeg. Dan is de basis al helemaal niet goed.
Maar jouw partner lijkt nog heel wat stappen verder te gaan. Niet alleen is hij volledig passief in jullie relatie qua huishouden of het gezellig maken, maar ook nog doet hij actief z’n best om jou zo klein en ongelukkig mogelijk te krijgen.
Hij misgunt jou plezier met anderen, hij misgunt jou succes op je werk. Hij hoopt zelfs dat jij je netheid en structuur, waardoor je waarschijnlijk succesvol bent en geliefd wordt door anderen, omruilt voor destructief gedrag (alcohol drinken) zodat je ook eens misstappen begaat en hij zich daarover kan verkneukelen.
En alsof dat nog niet erg genoeg is, probeert hij je ook nog eens heel persoonlijk te raken, door je op allerlei gebieden belachelijk te maken en af te wijzen: Je kleding, je figuur, zelfs je humor.
Kortom: Op geen enkel gebied mag jij “je mooie zelf” zijn, als het aan hem ligt. En ook in jouw jarenlange inspanningen om een beetje waardering van hem te krijgen, ziet hij geen enkele waarde.
Zo te lezen zal hij niet rusten voordat jij een klein, zielig hoopje mens bent dat niemand anders meer heeft, totaal van hem afhankelijk is en alleen nog doet wat hij zegt en wil.
Een advies van mijn kant is overbodig. Het is heel verdrietig dat je al 12 jaar van je leven in deze omstandigheden hebt geleefd.
woensdag 20 april 2022 om 16:09
Je eerste grote liefde is heel moeilijk te beëindigen. Je hebt ooit bedacht dat dit de liefde van je leven is en dat jullie altijd bij elkaar blijven. Het nadeel is dat je tussen je 16 en23ste enorm verandert door scholing, sociale omgeving maar ook omdat je uit gepuberd bent. Ineens steunt je relatie ook niet perse meer op liefde maar op loyaliteit en willen vasthouden aan een idee wat je ooit had.
Het kan best zijn dat je man zo lullig doet omdat hij eigenlijk ook niet meer weet waarom jullie in deze relatie zitten.
Je hebt een prachtige leeftijd om helemaal opnieuw te starten en op een manier te leven die jij wil. Scheiden is eng en heel veel gedoe. Niet scheiden is nog jarenlang gedoe en dan eindig je waarschijnlijk alsnog in eens scheiding. Sterkte en succes, er is niets mis met voortschrijdend inzicht.
Het kan best zijn dat je man zo lullig doet omdat hij eigenlijk ook niet meer weet waarom jullie in deze relatie zitten.
Je hebt een prachtige leeftijd om helemaal opnieuw te starten en op een manier te leven die jij wil. Scheiden is eng en heel veel gedoe. Niet scheiden is nog jarenlang gedoe en dan eindig je waarschijnlijk alsnog in eens scheiding. Sterkte en succes, er is niets mis met voortschrijdend inzicht.
vrijdag 6 mei 2022 om 21:05
Wat een verdrietige situatie voor jezelf. Ik zou denk ik sowieso al in de war zijn met wat hij oproept bij je..
Ik wou al wat dingen gaan typen, maar zie dat veel van wat ik wou zeggen al gezegd is.
Je stelt de vraag: hoe kom ik erachter welke keuze de juiste is en hoe je daarachter komt.
Wat ik zou doen: ik zou mijn zelfwaarde weer proberen te gaan verhogen denk ik (er is nu heel veel tijd en ruimte voor), zelf gaan herstellen wat hij afgebroken/ klein gekregen heeft. Want wanneer je weer genoeg zelfwaarde hebt wordt het ook makkelijker om de situatie wat scherper te zien. Omdat je dan bepaald gedrag écht, maar dan ook écht niet meer zal pikken. Wanneer hij er dan mee door blijft gaan, knapt dat vanzelf, omdat je genoeg van jezelf houdt om zulk gedrag buiten de deur te houden en zal de keuze wat te doen makkelijker worden denk ik dan wat je nu voelt, want je blijft dan twijfelen. Door te doen wat zelfwaarde en zelfliefde creëert wordt het denk ik wat duidelijker
Sterkte!!! Je kunt dit!!
Ik wou al wat dingen gaan typen, maar zie dat veel van wat ik wou zeggen al gezegd is.
Je stelt de vraag: hoe kom ik erachter welke keuze de juiste is en hoe je daarachter komt.
Wat ik zou doen: ik zou mijn zelfwaarde weer proberen te gaan verhogen denk ik (er is nu heel veel tijd en ruimte voor), zelf gaan herstellen wat hij afgebroken/ klein gekregen heeft. Want wanneer je weer genoeg zelfwaarde hebt wordt het ook makkelijker om de situatie wat scherper te zien. Omdat je dan bepaald gedrag écht, maar dan ook écht niet meer zal pikken. Wanneer hij er dan mee door blijft gaan, knapt dat vanzelf, omdat je genoeg van jezelf houdt om zulk gedrag buiten de deur te houden en zal de keuze wat te doen makkelijker worden denk ik dan wat je nu voelt, want je blijft dan twijfelen. Door te doen wat zelfwaarde en zelfliefde creëert wordt het denk ik wat duidelijker
Sterkte!!! Je kunt dit!!
terug van weg geweest
