Gezondheid
alle pijlers
Ik ben zo krakkemikkig, wie nog meer?
donderdag 12 januari 2023 om 20:34
Ik ben begin 40 en ik ben zo krakkemikkig, ik mankeer van alles en heb altijd wat. En ik vind het zoooo irritant!
Sowieso ben ik van de herfst tot de lente af en aan gammel. Echt ziek ben ik vrijwel nooit, maar wel regelmatig hoofdpijn, keelpijn, verkouden, hoesten, snotteren, soms verhoging. Ik voel me vaker niet lekker dan wel. Ik heb het ook altijd koud en ben ook heel vaak moe.
Daarnaast heb ik een chronische aandoening waardoor ik veel pijn in mijn armen en benen heb en het altijd koud heb. Ook heb ik nu al een jaar een ontsteking in mijn sleutelbeengewricht die af en aan opspeelt en heel erg is geweest, zo erg dat ik maanden mijn arm amper kon gebruiken. Injecties en fysio hebben wel geholpen maar het gaat niet over. Nu heb ik ook alweer maanden last van de elleboog in diezelfde arm. Overbelast, zegt de fysio.
Ik heb nu voor de derde keer een oppervlakkige trombose (flebitis) gehad, vorig jaar had ik er eentje die zo ernstig was dat ik 6 weken bloedverdunners moest spuiten. Kan te maken hebben met mijn chronische aandoening maar dat weet eigenlijk niemand zeker.
Ik loop dus ook altijd maar bij behandelaren, fysio, therapeut voor de chronische aandoening, soms ziekenhuis. Ik ben het zo zat. Ik wil me graag fit en gezond voelen, en alles kunnen.
Wat ik doe: heb al meerdere keren mijn bloed laten testen, alle waardes zijn perfect. Ik slik vitamines. Ik wandel dagelijks (sporten kan niet vanwege de aandoening en mijn arm), ik eet gezond (veel groente, fruit, weinig vlees en sowieso geen bewerkt vlees, regelmatig vega, altijd volkoren producten etc), ik drink vrijwel geen alcohol, ik rook niet en ik slaap genoeg.
Het enige wat fout is in mijn levensstijl is stress. Maar dat is door een pittig gezin met kinderen en een man met etiketjes en een drukke baan en mantelzorgen voor schoonmoeder helaas niet te veranderen. Ik probeer wel tijd voor mezelf te nemen, ga soms met vriendinnen uit eten of naar de sauna, eens per jaar een lang weekend naar het buitenland met een vriendin.
Ik snap dat er hier geen oplossing komt, maar misschien herkenning dat ik niet de enige ben die zo kneuzig in elkaar zit
gedeelde smart, zeg maar…
Sowieso ben ik van de herfst tot de lente af en aan gammel. Echt ziek ben ik vrijwel nooit, maar wel regelmatig hoofdpijn, keelpijn, verkouden, hoesten, snotteren, soms verhoging. Ik voel me vaker niet lekker dan wel. Ik heb het ook altijd koud en ben ook heel vaak moe.
Daarnaast heb ik een chronische aandoening waardoor ik veel pijn in mijn armen en benen heb en het altijd koud heb. Ook heb ik nu al een jaar een ontsteking in mijn sleutelbeengewricht die af en aan opspeelt en heel erg is geweest, zo erg dat ik maanden mijn arm amper kon gebruiken. Injecties en fysio hebben wel geholpen maar het gaat niet over. Nu heb ik ook alweer maanden last van de elleboog in diezelfde arm. Overbelast, zegt de fysio.
Ik heb nu voor de derde keer een oppervlakkige trombose (flebitis) gehad, vorig jaar had ik er eentje die zo ernstig was dat ik 6 weken bloedverdunners moest spuiten. Kan te maken hebben met mijn chronische aandoening maar dat weet eigenlijk niemand zeker.
Ik loop dus ook altijd maar bij behandelaren, fysio, therapeut voor de chronische aandoening, soms ziekenhuis. Ik ben het zo zat. Ik wil me graag fit en gezond voelen, en alles kunnen.
Wat ik doe: heb al meerdere keren mijn bloed laten testen, alle waardes zijn perfect. Ik slik vitamines. Ik wandel dagelijks (sporten kan niet vanwege de aandoening en mijn arm), ik eet gezond (veel groente, fruit, weinig vlees en sowieso geen bewerkt vlees, regelmatig vega, altijd volkoren producten etc), ik drink vrijwel geen alcohol, ik rook niet en ik slaap genoeg.
Het enige wat fout is in mijn levensstijl is stress. Maar dat is door een pittig gezin met kinderen en een man met etiketjes en een drukke baan en mantelzorgen voor schoonmoeder helaas niet te veranderen. Ik probeer wel tijd voor mezelf te nemen, ga soms met vriendinnen uit eten of naar de sauna, eens per jaar een lang weekend naar het buitenland met een vriendin.
Ik snap dat er hier geen oplossing komt, maar misschien herkenning dat ik niet de enige ben die zo kneuzig in elkaar zit
gedeelde smart, zeg maar…
vrijdag 13 januari 2023 om 07:24
Dat lijkt me ook heel pittig, sterkte!Vollemaan schreef: ↑12-01-2023 21:50Ik.ken het en voor mij is het ook grotendeels stress van alledag. Het krakkemikkige heb ik ook, gelukkig geen echte lichamelijke of chronisch klachten.
Regelmatig ontzettend moe, hoofdpijn en duizeligheid.
Mijn stress komt voort uit het fulltime alleenstaande moeder zijn, de moeilijke omgang die de kinderen hebben met hun vader en het slechte contact en overleg wat daarbij komt als ouders.
Ik ben steeds meer bezig met gezonde voeding, 2dagdelen in de week verplicht ik mezelf om iets te doen waar ik energie van krijg. Soms is dat een zonnebank pakken, koffie drinken met een vriendin in de stad, zwemmen en een stoombad nemen bv.
Verder slik ik dagelijks magnesium en ik ga 21.15 naar boven als de volgende dag een werk/schooldag is.
vrijdag 13 januari 2023 om 07:25
Daar heb ik idd ook bij vlagen last van: eczeem, haaruitval en hyperventilatie. Dat is alleen als de stress echt erg is.Bergje65 schreef: ↑12-01-2023 21:56Vind het zo rot voor je, jeetje vrouw
Maar als ik lees over je stress kan ik dan niet rijmen met je aandoeningen. Toegegeven een druk gezin, werken en mantelzorger is heftig en kan leiden tot ongemak maar niet op deze manier. Ik denk dan eerder aan vermoeidheid, haaruitval, huidproblemen, hartkloppingen enz.
Je bent zeker niet te enige… ik heb een vriendin die altijd ziek of onderweg is. Oorzaak onbekend, als er griep heerst heeft zij het, is overal allergisch voor en had 3x Corona met alle ongemakken.
Ik wens je alle goeds.
Lief, dankjewel
vrijdag 13 januari 2023 om 07:28
Daar zit zeker iets in. De externe factoren waardoor ik stress heb kan ik niet wegnemen. Maar hoe ik ermee omga kan ik misschien wel veranderen. Ik weet alleen echt niet hoe. Heb al eens bij een psycholoog gelopen, heb yoga en haptonomie geprobeerd, heb een tijdje gesprekken met de praktijkondersteuner gehad. En iedereen zegt dan hoe zwaar ik het wel niet heb, met alles wat er om me heen gebeurt. Ooit is een psycholoog zelfs in huilen uitgebarsten toen ze hoorde wat er allemaal speelde. Maar ja, daar heb ik zo weinig aan… en het lukt mij zelf niet om die stressbeleving te veranderen en hulpverleners hebben me tot nu toe ook niet kunnen helpen. Ik zit zo vast, lijkt het.navyblue schreef: ↑12-01-2023 22:27Toch is er wel wat te doen aan je stresservaring. Het heel druk hebben leidt bijvoorbeeld niet bij iedereen tot stress. Sommigen zijn meer geneigd dingen nemen zoals ze komen en je niet druk te maken om wat buiten jouw controle ligt. Anderen liggen hele nachten te woelen van de zorgen.
Het kan best nut hebben daar wat meer op te letten en te kijken of je bepaalde zaken wat meer los kunt laten. Dus niet je terugtrekken, maar meer proberen te bereiken dat het je gemoedstoestand minder beïnvloedt.
Ik denk overigens niet dat dat veel van je andere klachten zal verlichten.
Sterkte.
vrijdag 13 januari 2023 om 07:47
Dat was ook mijn suggestie. Ga iets doen wat je stress beleving aanpakt. Misschien eens een cursusje “Wim Hoff”, goed voor lijf en stress zegt men en dat soort dingen geven je ook nieuwe ervaringen. Dat wil mentaal ook wel eens wat ruimte geven.Lente19251003- schreef: ↑13-01-2023 07:28Daar zit zeker iets in. De externe factoren waardoor ik stress heb kan ik niet wegnemen. Maar hoe ik ermee omga kan ik misschien wel veranderen. Ik weet alleen echt niet hoe. Heb al eens bij een psycholoog gelopen, heb yoga en haptonomie geprobeerd, heb een tijdje gesprekken met de praktijkondersteuner gehad. En iedereen zegt dan hoe zwaar ik het wel niet heb, met alles wat er om me heen gebeurt. Ooit is een psycholoog zelfs in huilen uitgebarsten toen ze hoorde wat er allemaal speelde. Maar ja, daar heb ik zo weinig aan… en het lukt mij zelf niet om die stressbeleving te veranderen en hulpverleners hebben me tot nu toe ook niet kunnen helpen. Ik zit zo vast, lijkt het.
Het leven is niet eerlijk
vrijdag 13 januari 2023 om 08:51
Klinkt heftig to en een beetje herkenbaar. Ik ben ook niet zo belastbaar en heb veel rust nodig.
Ik denk dat je een appèl op je man moet doen: hij kan gewoon niet meer dan fulltime werken want hij is thuis nodig. Hij zal ook grenzen moeten leren stellen daar zodat hij voor zijn gezin kan zorgen. Hoeveel uur werkt je man?
Hetzelfde in het weekend: zorg dat hij bijvoorbeeld in ieder geval standaard een dagdeel alleen de kinderen in het oog houdt zodat jij dan iets voor jezelf gaat doen. Verdwijn dan ook echt uit beeld bij de kinderen.
Ik heb wel goede verhalen gehoord over ergotherapie wat betreft omgaan met beperkte belastbaarheid. Zelf geen ervaring mee maar misschien is het nog iets voor jou.
Ik denk dat je een appèl op je man moet doen: hij kan gewoon niet meer dan fulltime werken want hij is thuis nodig. Hij zal ook grenzen moeten leren stellen daar zodat hij voor zijn gezin kan zorgen. Hoeveel uur werkt je man?
Hetzelfde in het weekend: zorg dat hij bijvoorbeeld in ieder geval standaard een dagdeel alleen de kinderen in het oog houdt zodat jij dan iets voor jezelf gaat doen. Verdwijn dan ook echt uit beeld bij de kinderen.
Ik heb wel goede verhalen gehoord over ergotherapie wat betreft omgaan met beperkte belastbaarheid. Zelf geen ervaring mee maar misschien is het nog iets voor jou.
vrijdag 13 januari 2023 om 09:31
Er komen ook nog steeds nieuwe mensen bij.Lente19251003- schreef: ↑12-01-2023 21:04Daar heb ik al eens meegekeken maar ik had het idee dat het een redelijk vast clubje is dat al lang met elkaar daar schrijft.
vrijdag 13 januari 2023 om 09:42
vrijdag 13 januari 2023 om 09:43
Ik heb er goede ervaringen mee. Er is ook een app waar veel ergotherapeuten mee werken om je te helpen binnen je grenzen te blijven. Die geeft meteen inzicht in wat je nu eigenlijk doet.madelief_124 schreef: ↑13-01-2023 08:51[...]
Ik heb wel goede verhalen gehoord over ergotherapie wat betreft omgaan met beperkte belastbaarheid. Zelf geen ervaring mee maar misschien is het nog iets voor jou.
vrijdag 13 januari 2023 om 09:54
Herkenbaar hoor. Ik ben mantelzorger voor mijn moeder ( heb geen broers of zussen) en was het voor mijn schoonvader, daar is een schoonzus maar in het buitenland. Schoonvader wilde bv geen tafeltje dekje want niet lekker. Maar op een gegeven moment moet het toch want je houdt het niet vol voor iedereen te zorgen. Wilde ook geen hulp, kwam toch. Doorpakken hoor. En strakke afspraken maken. Ene at iedereen zegt , zet jezelf op een, die afhankelijk van anderen valt vaak wel mee. Ik noem het ook weleens ‘ aangeboren hulpeloosheid’.
zondag 15 januari 2023 om 00:18
Accepteren dat je fibro hebt? (Dat is het toch?)Lente19251003- schreef: ↑12-01-2023 21:03Nee zeggen is idd wel een dingetje voor me, ben ik niet zo goed in. Tijd voor mezelf heb ik te weinig, ondanks dat ik maar parttime werk. Maar ik kan gewoon niet zo goed bedenken hoe ik dat kan veranderen.
Dat heeft mij geholpen. Het heeft me geholpen om er beter mee om te gaan, om mijn leven beter in te delen en om mijn grenzen te leren accepteren. En díe rust is de grootste weldoener.
Een zin die heeft bijgedragen om mijn schuldgevoel dat ik geen superwoman was te verminderen en dus te accepteren dat ik niet alles kon was:
1.MOET ik dit nu doen?
2.Moet IK dit nu doen?
3.Moet ik DIT nu doen?
4.Moet ik dit NU doen?
5.Moet ik dit nu DOEN?
Dus:
1. Is het echt belangrijk/nodig/van levensbelang?
2. Kan dit aan een ander overgelaten worden of ben ik de enige gediplomeerde die dit kan oppakken?
3. Is dit de enige goede oplossing (koken als je moe bent of trek je een maaltijd uit de vriezer bijvoorbeeld)? Of zou ik nu beter bezig zijn met het overhoren van mijn kind die een moeilijke toets heeft de volgende dag.
4. Het moment: is het te druk en kan het tot 'morgen' blijven liggen zonder dat er doden vallen, dan pak je het op als er tijd voor is.
5. Ga je in actie, standaard en automatisch of hoeft dat eigenlijk niet ? Lost het zich misschien op als je het laat?
Als jij morgen doodgaat zeggen ze op je begravenis niet hoe goed je was in het hoog houden van alle ballen, maar hoe je altijd maar aan het redderen was en jezelf vergat. Dat je te jong bent gegaan en nog zoveel had moeten genieten van het leven.
Dus drop een paar ballen en geniet van waar ze rollen.
Dan zeggen ze: she didn't rock but she know how to roll.
zondag 15 januari 2023 om 09:13
Geen fibro, iets anders. Ik weet het nu een jaar en accepteren is nog best lastig. Het is ook een progressieve aandoening dus ik vind het ook best spannend hoe dit mijn toekomst zal gaan beïnvloeden.
Ben hier best veel over aan het denken en ook met mijn man aan het praten hierover. Ik wil gewoon meer genieten en ‘in het hier en nu’ leven in plaats van altijd piekeren over welke ‘ramp’ er nu weer zal gaan komen. Die ramp komt toch wel, maar het heeft geen zin om er bij voorbaat al bang voor te zijn of me er druk over te maken.
We keken gister ‘ik vertrek’ en die mensen waren zo relaxt en zeiden dat ze gewoon wilden doen waar ze gelukkig van werden. Toen dacht ik daarover na en ik heb geen idee waar ik gelukkig van word. Echt geen flauw benul. Ja, op vakantie. Maar man en zoon houden daar absoluut niet van. Dus met het gezin op vakantie is sowieso altijd al lastig. Ik ga wel met dochter weg, maar het liefst ga ik met z’n vieren. En financieel is het ook niet haalbaar om steeds maar op vakantie te gaan.
Dus mijn eerste doel is nadenken over iets waar ik gelukkig van word wat ook haalbaar is in onze gezinssituatie en financieel. Iemand tips?
Ben hier best veel over aan het denken en ook met mijn man aan het praten hierover. Ik wil gewoon meer genieten en ‘in het hier en nu’ leven in plaats van altijd piekeren over welke ‘ramp’ er nu weer zal gaan komen. Die ramp komt toch wel, maar het heeft geen zin om er bij voorbaat al bang voor te zijn of me er druk over te maken.
We keken gister ‘ik vertrek’ en die mensen waren zo relaxt en zeiden dat ze gewoon wilden doen waar ze gelukkig van werden. Toen dacht ik daarover na en ik heb geen idee waar ik gelukkig van word. Echt geen flauw benul. Ja, op vakantie. Maar man en zoon houden daar absoluut niet van. Dus met het gezin op vakantie is sowieso altijd al lastig. Ik ga wel met dochter weg, maar het liefst ga ik met z’n vieren. En financieel is het ook niet haalbaar om steeds maar op vakantie te gaan.
Dus mijn eerste doel is nadenken over iets waar ik gelukkig van word wat ook haalbaar is in onze gezinssituatie en financieel. Iemand tips?
zondag 15 januari 2023 om 09:27
Dat valt reuze mee hoor Lente, je bent welkom.Lente19251003- schreef: ↑12-01-2023 21:04Daar heb ik al eens meegekeken maar ik had het idee dat het een redelijk vast clubje is dat al lang met elkaar daar schrijft.
Sterkte, heb zo ook geen oplossing voor je, maar wat er geopperd wordt, zoals meer voor jezelf kiezen, vaker nee zeggen enz, sta ik wel achter.
Het is me niet even niets al deze aandoeningen
Pieremachochel
zondag 15 januari 2023 om 15:49
Herkenbaar meis. Ik stuur je een pbLente19251003- schreef: ↑12-01-2023 20:34Ik ben begin 40 en ik ben zo krakkemikkig, ik mankeer van alles en heb altijd wat. En ik vind het zoooo irritant!
Sowieso ben ik van de herfst tot de lente af en aan gammel. Echt ziek ben ik vrijwel nooit, maar wel regelmatig hoofdpijn, keelpijn, verkouden, hoesten, snotteren, soms verhoging. Ik voel me vaker niet lekker dan wel. Ik heb het ook altijd koud en ben ook heel vaak moe.
Daarnaast heb ik een chronische aandoening waardoor ik veel pijn in mijn armen en benen heb en het altijd koud heb. Ook heb ik nu al een jaar een ontsteking in mijn sleutelbeengewricht die af en aan opspeelt en heel erg is geweest, zo erg dat ik maanden mijn arm amper kon gebruiken. Injecties en fysio hebben wel geholpen maar het gaat niet over. Nu heb ik ook alweer maanden last van de elleboog in diezelfde arm. Overbelast, zegt de fysio.
Ik heb nu voor de derde keer een oppervlakkige trombose (flebitis) gehad, vorig jaar had ik er eentje die zo ernstig was dat ik 6 weken bloedverdunners moest spuiten. Kan te maken hebben met mijn chronische aandoening maar dat weet eigenlijk niemand zeker.
Ik loop dus ook altijd maar bij behandelaren, fysio, therapeut voor de chronische aandoening, soms ziekenhuis. Ik ben het zo zat. Ik wil me graag fit en gezond voelen, en alles kunnen.
Wat ik doe: heb al meerdere keren mijn bloed laten testen, alle waardes zijn perfect. Ik slik vitamines. Ik wandel dagelijks (sporten kan niet vanwege de aandoening en mijn arm), ik eet gezond (veel groente, fruit, weinig vlees en sowieso geen bewerkt vlees, regelmatig vega, altijd volkoren producten etc), ik drink vrijwel geen alcohol, ik rook niet en ik slaap genoeg.
Het enige wat fout is in mijn levensstijl is stress. Maar dat is door een pittig gezin met kinderen en een man met etiketjes en een drukke baan en mantelzorgen voor schoonmoeder helaas niet te veranderen. Ik probeer wel tijd voor mezelf te nemen, ga soms met vriendinnen uit eten of naar de sauna, eens per jaar een lang weekend naar het buitenland met een vriendin.
Ik snap dat er hier geen oplossing komt, maar misschien herkenning dat ik niet de enige ben die zo kneuzig in elkaar zit
zondag 15 januari 2023 om 16:00
Dit. Wat valt er te mantelzorgen bij iemand die kennelijk wel regelmatig de wereld kan overvliegen?Wellhello schreef: ↑12-01-2023 21:49Je man werkt meer dan fulltime en schoonmoeder gaat nog met vliegtuig naar dochter maar heeft wel mantelzorg nodig van jou terwijl jij op je tandvlees loopt.
Ergens is het scheefgegroeid.
Kan man nog iets harder zijn best doen om meer vader voor dochter te zijn?
En hoeveel mantelzorg heeft schoonmoeder echt nodig?
zondag 15 januari 2023 om 16:41
Wat vind je leuk aan op vakantie gaan? Is dat het reizen of het buiten zijn, of bijvoorbeeld dat je een ander ritme hebt / niet meer bereikbaar bent voor mensen die je nodig hebben?Lente19251003- schreef: ↑15-01-2023 09:13Dus mijn eerste doel is nadenken over iets waar ik gelukkig van word wat ook haalbaar is in onze gezinssituatie en financieel. Iemand tips?
Bij mij is het een combinatie hoor, maar ik bedoel meer: misschien kun je een aantal elementen doortrekken naar het leven van alledag?
zondag 15 januari 2023 om 17:12
Tja, ze wordt door ons naar het vliegveld gebracht, waar ze aan de assistentiebalie door ons wordt afgeleverd. Dan wordt ze door de assistentie naar het vliegtuig gebracht en bij aankomst in het buitenland hetzelfde verhaal tot schoonzus haar ophaalt. Niet heel zelfstandig dus.
zondag 15 januari 2023 om 17:13
Op vakantie kan ik beter loslaten, maak ik me minder druk om alles wat ik denk te moeten, is het minder erg als kleding niet brandschoon is, de tent/caravan niet netjes is en als we wat vaker makkelijk/minder gezond eten. Thuis kan ik niet ontspannen, op vakantie wel.frambozentaartje schreef: ↑15-01-2023 16:41Wat vind je leuk aan op vakantie gaan? Is dat het reizen of het buiten zijn, of bijvoorbeeld dat je een ander ritme hebt / niet meer bereikbaar bent voor mensen die je nodig hebben?
Bij mij is het een combinatie hoor, maar ik bedoel meer: misschien kun je een aantal elementen doortrekken naar het leven van alledag?
zondag 15 januari 2023 om 17:39
woensdag 18 januari 2023 om 15:08
Grenzen stellen, nee leren zeggen en meer (en bewuster) voor jezelf kiezen. Dat is niet altijd de meest sympathieke, maar wel over het algemeen de beste manier om voor jezelf te zorgen.
Ik herken er veel van. Ben ietsjepietsjes ouder (45) en heb ook een leven vol stress, wil ook altijd alles perfect op orde hebben en heb een lijf dat daar vervelend op kan reageren. Dat kan ik voorblijven en managen als ik goed voor mezelf zorg. Ik ga 2 keer in de week hardlopen, wandel veel en ga 2 x in de week naar de sportschool. Daar zet ik veel voor opzij, want dat is echt belangrijk voor mijn hoofd en lijf. Man en ik gaan minimaal 1 keer per maand samen uit eten en een keer of 3 per jaar samen een weekend weg.
En soms 'vergeet' ik dat allemaal, is de stress ineens teveel en dan wordt ik keihard terug geroepen door mijn lijf. Ik ben gevoelig voor hartritmestoornissen en zit er nu ook weer met 1 helaas. Dat is dan even heeeel k*t, maar ook meteen een reminder dat ik dus weer beter voor mezelf moet zorgen.
Dan is het natuurlijk al te laat, want nu moet ik waarschijnlijk een aantal weken rustig aan doen en wachten tot alles fysiek weer okay is voor ik weer mag sporten bijvoorbeeld. Maar ik weet nu ook wel dat ik doordat ik weer tegen de lamp ben gelopen dus de komende tijd weer veel bewuster voor mezelf ga kiezen en het uiteindelijk ook wel ergens goed voor is.
Ik herken er veel van. Ben ietsjepietsjes ouder (45) en heb ook een leven vol stress, wil ook altijd alles perfect op orde hebben en heb een lijf dat daar vervelend op kan reageren. Dat kan ik voorblijven en managen als ik goed voor mezelf zorg. Ik ga 2 keer in de week hardlopen, wandel veel en ga 2 x in de week naar de sportschool. Daar zet ik veel voor opzij, want dat is echt belangrijk voor mijn hoofd en lijf. Man en ik gaan minimaal 1 keer per maand samen uit eten en een keer of 3 per jaar samen een weekend weg.
En soms 'vergeet' ik dat allemaal, is de stress ineens teveel en dan wordt ik keihard terug geroepen door mijn lijf. Ik ben gevoelig voor hartritmestoornissen en zit er nu ook weer met 1 helaas. Dat is dan even heeeel k*t, maar ook meteen een reminder dat ik dus weer beter voor mezelf moet zorgen.
Dan is het natuurlijk al te laat, want nu moet ik waarschijnlijk een aantal weken rustig aan doen en wachten tot alles fysiek weer okay is voor ik weer mag sporten bijvoorbeeld. Maar ik weet nu ook wel dat ik doordat ik weer tegen de lamp ben gelopen dus de komende tijd weer veel bewuster voor mezelf ga kiezen en het uiteindelijk ook wel ergens goed voor is.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
