Relaties
alle pijlers
Ingewikkelde relatiestatus
dinsdag 1 april 2025 om 18:42
Goedenavond
Graag zou ik met jullie willen sparren/tips willen krijgen over de hele lastige situatie waarik ik me momenteel bevind.
Ik heb een dochter van 5 uit een eerder relatie. Haar vader is vertrokken nadat ze een paar weken oud was. Tussen haar vader en mij is al jaren een hoop gedoe om de omgang. Tot aan de rechtbank aan toe.
Toen ik een nieuwe liefde vond, hij had een behoorlijke kinderwens, heb ik gelijk kenbaar gemaakt door bovenstaande geen kinderen meer te willen. Naar mate de relatie groeide veranderde dit langzaam.
Hij was fantastisch voor mijn dochter. Wilde altijd met haar spelen, niet was hem te veel.
Toen ik in verwachting raakte was mijn nieuwe vriend helemaal gelukkig.
We gingen op zoek naar een andere woning voor ons allen. Want hij woonde dan wel niet ver van ons. Leven in twee huizen was al ingewikkeld, dat zou na de geboorte van onze zoon natuurlijk niet eenvoudiger worden.
Inmiddels is onze zoon 4 maanden en is er niets meer over van al dat geluk.
Mijn vriend was altijd al iemand met een druk sociaal leven en veel sport. Iets wat ik prima vond. Ook met kinderen kan je dit prima combineren. Mits je met elkaar overlegt.
En daar gaat het mis.
Opeens ging mijn vriend na de geboorte meer en meer van huis. En ontstonden hierover discussies. Hij werd onaardig naar mijn dochter en reageerde steeds vaker geirriteerd wanneer zij alleen maar iets wilde vragen of spelen. Steeds meer taken kwamen op mijn bordje neer.
Tot hij uiteindelijk op een middag vertrok. Naar zijn eigen huis.
Sindsdien komt hij nu al weken elke dag even om een hoekje gluren. Voor de rest van de tijd sta ik er alleen voor.
Ik weet niet meer wat ik moet doen. De gebroken nachten breken me op. Evenals het verdriet dat hij niet bij ons lijkt te willen zijn.
Graag zou ik met jullie willen sparren/tips willen krijgen over de hele lastige situatie waarik ik me momenteel bevind.
Ik heb een dochter van 5 uit een eerder relatie. Haar vader is vertrokken nadat ze een paar weken oud was. Tussen haar vader en mij is al jaren een hoop gedoe om de omgang. Tot aan de rechtbank aan toe.
Toen ik een nieuwe liefde vond, hij had een behoorlijke kinderwens, heb ik gelijk kenbaar gemaakt door bovenstaande geen kinderen meer te willen. Naar mate de relatie groeide veranderde dit langzaam.
Hij was fantastisch voor mijn dochter. Wilde altijd met haar spelen, niet was hem te veel.
Toen ik in verwachting raakte was mijn nieuwe vriend helemaal gelukkig.
We gingen op zoek naar een andere woning voor ons allen. Want hij woonde dan wel niet ver van ons. Leven in twee huizen was al ingewikkeld, dat zou na de geboorte van onze zoon natuurlijk niet eenvoudiger worden.
Inmiddels is onze zoon 4 maanden en is er niets meer over van al dat geluk.
Mijn vriend was altijd al iemand met een druk sociaal leven en veel sport. Iets wat ik prima vond. Ook met kinderen kan je dit prima combineren. Mits je met elkaar overlegt.
En daar gaat het mis.
Opeens ging mijn vriend na de geboorte meer en meer van huis. En ontstonden hierover discussies. Hij werd onaardig naar mijn dochter en reageerde steeds vaker geirriteerd wanneer zij alleen maar iets wilde vragen of spelen. Steeds meer taken kwamen op mijn bordje neer.
Tot hij uiteindelijk op een middag vertrok. Naar zijn eigen huis.
Sindsdien komt hij nu al weken elke dag even om een hoekje gluren. Voor de rest van de tijd sta ik er alleen voor.
Ik weet niet meer wat ik moet doen. De gebroken nachten breken me op. Evenals het verdriet dat hij niet bij ons lijkt te willen zijn.
donderdag 3 april 2025 om 00:04
Sorry TO, een wellicht niet zo warme reactie.
Je bent alleenstaande moeder van een meisje. Je leert een man kennen en nog zonder dat jullie (een flinke poos) samenwonen, weten hoe het is om samen een gezin en huishouden te runnen, raak je zwanger van hem, omdat hij zo ontzettend lief met je dochter speelt als hij er is.
Ik vraag me af of je de impact op je relatie door hebt van het samen opvoeden van een kind en wat het vraagt in een relatie om zo iets samen te kunnen delen. Ik denk het niet….
Het klinkt mij namelijk niet, als ik jouw OP lees, dat jouw partner het type is die zich verantwoordelijk voelt om de zorg van jullie kindje en het huishouden op zich te gaan nemen
Sowieso snap ik “zwanger worden vanuit een LAT relatie” niet helemaal, tenzij je wil blijven latten natuurlijk. Maar anders zou mijn dringende advies zijn: ga eerst eens een paar jaar samenwonen, om te kijken of het leven samen je überhaupt bevalt en of je er dan allebei nog voor openstaat om een kind op de wereld te zetten.
Maar goed, nu sta je er (weer) alleen voor. Dat vind ik rot voor je, want het lijkt me enorm pittig. Ik vind het super knap van je, dat het doet. Het is zwaar maar je doet het wel. Ik hoop dat je hulp hebt in je omgeving die bij kan springen om het wat minder zwaar voor je te maken.
Jouw vriend klinkt namelijk niet als het type man dat zocht verantwoordelijk voelt om de zorg voor jullie kindje of het huishouden over te nemen
Je bent alleenstaande moeder van een meisje. Je leert een man kennen en nog zonder dat jullie (een flinke poos) samenwonen, weten hoe het is om samen een gezin en huishouden te runnen, raak je zwanger van hem, omdat hij zo ontzettend lief met je dochter speelt als hij er is.
Ik vraag me af of je de impact op je relatie door hebt van het samen opvoeden van een kind en wat het vraagt in een relatie om zo iets samen te kunnen delen. Ik denk het niet….
Het klinkt mij namelijk niet, als ik jouw OP lees, dat jouw partner het type is die zich verantwoordelijk voelt om de zorg van jullie kindje en het huishouden op zich te gaan nemen
Sowieso snap ik “zwanger worden vanuit een LAT relatie” niet helemaal, tenzij je wil blijven latten natuurlijk. Maar anders zou mijn dringende advies zijn: ga eerst eens een paar jaar samenwonen, om te kijken of het leven samen je überhaupt bevalt en of je er dan allebei nog voor openstaat om een kind op de wereld te zetten.
Maar goed, nu sta je er (weer) alleen voor. Dat vind ik rot voor je, want het lijkt me enorm pittig. Ik vind het super knap van je, dat het doet. Het is zwaar maar je doet het wel. Ik hoop dat je hulp hebt in je omgeving die bij kan springen om het wat minder zwaar voor je te maken.
Jouw vriend klinkt namelijk niet als het type man dat zocht verantwoordelijk voelt om de zorg voor jullie kindje of het huishouden over te nemen
eenbeetjevanditendat wijzigde dit bericht op 03-04-2025 00:08
Reden: .
Reden: .
12.96% gewijzigd
donderdag 3 april 2025 om 01:00
Helaas van mij ook niet de meest warme reactie. Je vriend is een oetlul, laat dat voorop staan. Hij moet zich vijftig slagen in het rondte schamen en ik hoop dat zijn omgeving hem uitkotst om dit gedrag en hij alleen nog maar uitgelachen wordt voor de rest van zijn leven en geen vrouw meer haar vingers wil branden aan zo'n sujet.Eenbeetjevanditendat schreef: ↑03-04-2025 00:04Sorry TO, een wellicht niet zo warme reactie.
Je bent alleenstaande moeder van een meisje. Je leert een man kennen en nog zonder dat jullie (een flinke poos) samenwonen, weten hoe het is om samen een gezin en huishouden te runnen, raak je zwanger van hem, omdat hij zo ontzettend lief met je dochter speelt als hij er is.
Zo, dat gezegd hebbende sluit ik me wel aan bij bovenstaande reactie. Tuurlijk, je kunt in het leven niet alles voorzien. Maar sommige dingen zijn best wel goede indicators en daar kom je al samenwonend (minimaal een jaar) achter. Niks niet de wip aan wip weg invalvader, nee, die man die door samenwonen gebonden is en nu kan laten zien uit welke klei hij getrokken is. Helaas kom je er nu achter dat het niet zo'n beste klei is. Veel gebakken lucht zit er doorheen gemengd.
En dit vind ik heel kut voor je. Maar vrees dat je weinig anders kunt doen dan je op het alleenstaand ouderschap storten en zo zakelijk, functioneel en praktisch mogelijk met co ouderschap bezig kunt houden. Kijk wat je zoveel mogelijk bij hem geregeld kunt krijgen. Probeer zorgtaken vooral ook aan hem over te hevelen. Helaas is het wel zo dat als hij ook nog eens daar niet in thuisgeeft, dat je echt net zo slecht af bent als een weduwe, behalve dat een weduwe in de enorm verdrietige omstandigheid van een wegvallende partner vaak ontzettend veel warmte, liefde en steun van haar netwerk krijgt. Ik hoop dat jij daar ook op terug kunt vallen.Maar goed, nu sta je er (weer) alleen voor. Dat vind ik rot voor je, want het lijkt me enorm pittig. Ik vind het super knap van je, dat het doet. Het is zwaar maar je doet het wel. Ik hoop dat je hulp hebt in je omgeving die bij kan springen om het wat minder zwaar voor je te maken.
donderdag 3 april 2025 om 07:29
Het was niet de beste beslissing van to om een kind te krijgen met iemand waar ze niet eens mee samenwoonde. Klopt. Daar moet ze nu de gevolgen van dragen. Vele jaren lang.
Maar sommige mensen gaan gewoon uit van het beste in mensen. Ik heb er zeer bewust voor gekozen om na mijn scheiding geen kinderen meer te krijgen maar ben toch ook goedgelovig, met de ogen open, in meerdere vallen van mensen met slechte bedoelingen getrapt hoor. Gelukkig was ik er met uit maken en terug rechtkrabbelen vanaf. Niet iedereen ziet rode vlaggen wapperen wanneer iemand gewoon goed, lief en eerlijk lijkt te zijn.
Achteraf oordelen is makkelijk... Denk niet dat ze dit ooit nog zal doen.
Maar sommige mensen gaan gewoon uit van het beste in mensen. Ik heb er zeer bewust voor gekozen om na mijn scheiding geen kinderen meer te krijgen maar ben toch ook goedgelovig, met de ogen open, in meerdere vallen van mensen met slechte bedoelingen getrapt hoor. Gelukkig was ik er met uit maken en terug rechtkrabbelen vanaf. Niet iedereen ziet rode vlaggen wapperen wanneer iemand gewoon goed, lief en eerlijk lijkt te zijn.
Achteraf oordelen is makkelijk... Denk niet dat ze dit ooit nog zal doen.
donderdag 3 april 2025 om 09:14
Eens. Ik lees in de OP ook een soort ongeloof, alsof ze nog niet helemaal snapt wat haar overkomt. En laten we eerlijk zijn: het ís ook bizar en het laatste wat je verwacht.Attraverso schreef: ↑03-04-2025 07:29Het was niet de beste beslissing van to om een kind te krijgen met iemand waar ze niet eens mee samenwoonde. Klopt. Daar moet ze nu de gevolgen van dragen. Vele jaren lang.
Maar sommige mensen gaan gewoon uit van het beste in mensen. Ik heb er zeer bewust voor gekozen om na mijn scheiding geen kinderen meer te krijgen maar ben toch ook goedgelovig, met de ogen open, in meerdere vallen van mensen met slechte bedoelingen getrapt hoor. Gelukkig was ik er met uit maken en terug rechtkrabbelen vanaf. Niet iedereen ziet rode vlaggen wapperen wanneer iemand gewoon goed, lief en eerlijk lijkt te zijn.
Achteraf oordelen is makkelijk... Denk niet dat ze dit ooit nog zal doen.
donderdag 3 april 2025 om 23:04
Is dat zo? Ik denk daar anders over.
Hoe kan je weten hoe het is om met iemand een huishouden / gezin te runnen als je niet eerder hebt samengewoond? Voordat je dan beslist om samen een kindje te krijgen denk je toch “eerst maar eens uitvogelen of wij het überhaupt met z’n tweeën kunnen rooien, kijken hoe dat uitpakt” ?
Het doet me denken aan mijn 2 kinderen. Engeltjes zijn het, buiten de deur. Leraren, vrienden, en tantes zijn dol op ze, zo lief, bescheiden en vriendelijk. En dat zijn ze ook! Maar woowwwww soms hier, achter de voordeur zijn het 2 brutale monsters (heel gezond). Maar die kant zie je niet als je geen insider in ons gezin bent. Dan zie je alleen de fijne kanten.
Dus op de; het is bizar en het laatste wat je verwacht…. Ik vind hem een beetje naïef.
Maar goed, het lost de situatie van TO niet op natuurlijk.
donderdag 3 april 2025 om 23:25
Je hebt gelijk, het was niet slim van TO om zo impulsief aan een zwangerschap te beginnen. Maar die man is geen kind, hè? Dat jouw kinderen zich soms misdragen is ‘normaal’, zo zijn kinderen, ze zoeken de grenzen op en hebben nog geen scherp afgesteld moreel kompas. Maar deze man? Van hem mag je verwachten dat hij enig verantwoordelijkheidsgevoel heeft en dat hij een alleenstaande moeder niet in het ongeluk stort. Toch? Of is zulk wangedrag iets om altijd rekening mee te houden? In dat geval ben ik ook naïef, want ik verwacht dat inderdaad niet van een volwassen man.Eenbeetjevanditendat schreef: ↑03-04-2025 23:04Is dat zo? Ik denk daar anders over.
Hoe kan je weten hoe het is om met iemand een huishouden / gezin te runnen als je niet eerder hebt samengewoond? Voordat je dan beslist om samen een kindje te krijgen denk je toch “eerst maar eens uitvogelen of wij het überhaupt met z’n tweeën kunnen rooien, kijken hoe dat uitpakt” ?
Het doet me denken aan mijn 2 kinderen. Engeltjes zijn het, buiten de deur. Leraren, vrienden, en tantes zijn dol op ze, zo lief, bescheiden en vriendelijk. En dat zijn ze ook! Maar woowwwww soms hier, achter de voordeur zijn het 2 brutale monsters (heel gezond). Maar die kant zie je niet als je geen insider in ons gezin bent. Dan zie je alleen de fijne kanten.
Dus op de; het is bizar en het laatste wat je verwacht…. Ik vind hem een beetje naïef.
Maar goed, het lost de situatie van TO niet op natuurlijk.
vrijdag 4 april 2025 om 00:11
Ik denk idd dat ik, met mijn “mannen-ervaring” tot nu toe, tot de wantrouwende groep behoor ja. Waarschijnlijk (besef ik me na het lezen van jouw bericht) kijk ik met die bril op naar de situatie.
In dit geval is mijn wantrouwen bevestigd, maar alle situaties waar het wel goed ging, komen waarschijnlijk hier niet op een forum
Dank voor het inzicht
In dit geval is mijn wantrouwen bevestigd, maar alle situaties waar het wel goed ging, komen waarschijnlijk hier niet op een forum
Dank voor het inzicht
vrijdag 4 april 2025 om 10:22
Ik zou net als to compleet in shock zijn. Omdat ze iets heeft willen zien in iemand wat er niet inzat.
Ik denk alleen niet dat wantrouwen het juiste woord is of hoeft te zijn. Realisme klinkt mij logischer in de oren. Tenzij je 20 bent en voor het eerst een liefje krijgt en alles nieuw is, denk ik dat je als volwassen vrouw met reeds een ex aan je hand en een kind op de wereld, hebt ervaren dat er gewoon slechte matches zijn. Dan laat ik me niet eens uit over persoonlijkheden, maar puur matches.
Dat betekent dat je al hebt ervaren dat levensgebeurtenissen geen uitzonderingen zijn die alleen maar anderen overkomen, maar dat je daarin geen uitzondering bent. Ook jou kunnen vervelende ervaringen overkomen, slechte keuzes, slechte matches of het lot. Niemand is uitgesloten van slechte matches of vervelende personen op je levenspad. Die komen bij iedereen voorbij. Het is de kunst om die te herkennen en de kunst om jezelf de kans te geven de vervelende uitkomst van dergelijke personen en matches te voorkomen. En dat doe je door de tijd te nemen, levensveranderende keuzes in fases te nemen, als je niet goed bent in het herkennen aan de voorkant.
Dat snap ik vooral niet aan to. Als je volwassen bent, al een eerdere slechte ervaring hebt opgedaan, dat je dan niet teruggrijpt op die ervaring en kennis en dat je meer tijd neemt om te checken: is dit de juiste persoon en is dit een verstandige beslissing.
Nogmaals, to heeft er niks aan. Maar het helpt niet om mensen die wél die tijd nemen om te beoordelen of reflecteren weg te zetten als wantrouwend. Dat kun je zeggen als je 20 bent en nog nooit van je leven hebt ervaren dat er slechte keuzes zijn. Maar kom op zeg, +- 30 jaar oud met kind en een ex aan 1 hand? Serieus?
Ik denk alleen niet dat wantrouwen het juiste woord is of hoeft te zijn. Realisme klinkt mij logischer in de oren. Tenzij je 20 bent en voor het eerst een liefje krijgt en alles nieuw is, denk ik dat je als volwassen vrouw met reeds een ex aan je hand en een kind op de wereld, hebt ervaren dat er gewoon slechte matches zijn. Dan laat ik me niet eens uit over persoonlijkheden, maar puur matches.
Dat betekent dat je al hebt ervaren dat levensgebeurtenissen geen uitzonderingen zijn die alleen maar anderen overkomen, maar dat je daarin geen uitzondering bent. Ook jou kunnen vervelende ervaringen overkomen, slechte keuzes, slechte matches of het lot. Niemand is uitgesloten van slechte matches of vervelende personen op je levenspad. Die komen bij iedereen voorbij. Het is de kunst om die te herkennen en de kunst om jezelf de kans te geven de vervelende uitkomst van dergelijke personen en matches te voorkomen. En dat doe je door de tijd te nemen, levensveranderende keuzes in fases te nemen, als je niet goed bent in het herkennen aan de voorkant.
Dat snap ik vooral niet aan to. Als je volwassen bent, al een eerdere slechte ervaring hebt opgedaan, dat je dan niet teruggrijpt op die ervaring en kennis en dat je meer tijd neemt om te checken: is dit de juiste persoon en is dit een verstandige beslissing.
Nogmaals, to heeft er niks aan. Maar het helpt niet om mensen die wél die tijd nemen om te beoordelen of reflecteren weg te zetten als wantrouwend. Dat kun je zeggen als je 20 bent en nog nooit van je leven hebt ervaren dat er slechte keuzes zijn. Maar kom op zeg, +- 30 jaar oud met kind en een ex aan 1 hand? Serieus?
vrijdag 4 april 2025 om 10:50
Wat erg dat je zoveel slechte ervaringen hebt met mannen, en terecht dus dat je op je hoede bent. Ik heb ook wel wat mindere ervaringen hoor, gelukkig niet zo dramatisch als wat TO nu meemaakt, maar mijn goede ervaringen zijn absoluut in de meerderheid. Ik ben maar één keer tegen ‘de verkeerde’ aangelopen, maar gelukkig heeft mijn intuïtie me toen gered; ik heb die man (op wie ik ontzettend verliefd was) op afstand gehouden totdat ik de bevestiging zou krijgen dat hij niet (zoals ik steeds dacht) manipuleerde en misleidde, en die bevestiging kwam niet. Hij bleek totaal verknipt en had (ontdekte ik later) 5 kinderen bij 4 vrouwen en er liepen meerdere rechtszaken omdat hij geen alimentatie betaalde enzovoort. Ik weet dus dat dit soort mannen bestaat. Maar ik heb gelukkig veel meer leuke en fatsoenlijke mannen ontmoet en daarom denk ik dat díe mannen nog altijd in de meerderheid zijn. De echte griezels zijn uitzonderingen (hoop ik toch!)Eenbeetjevanditendat schreef: ↑04-04-2025 00:11Ik denk idd dat ik, met mijn “mannen-ervaring” tot nu toe, tot de wantrouwende groep behoor ja. Waarschijnlijk (besef ik me na het lezen van jouw bericht) kijk ik met die bril op naar de situatie.
In dit geval is mijn wantrouwen bevestigd, maar alle situaties waar het wel goed ging, komen waarschijnlijk hier niet op een forum
Dank voor het inzicht
vrijdag 4 april 2025 om 13:22
Ik ben het eens met Eenbeetjevandit en NomenNescio. Ook al mag je van een deel van Viva nooit de vraag stellen of het slachtoffer zélf nou wel zulke stabiele en verstandige keuzes heeft gemaakt, en een of meer kinderen nu meetrekt in de consequenties.
Het is de schuld van zo’n oetlul, zeker. En het kan je ook overkomen als je zelf het echt op een rijtje had en niet kon zien aankomen. Neemt niet weg dat er echt wel keuzes en momenten zijn waarin je een situatie als dit zo veel mogelijk (maar nooit 100%) kunt vermijden. En het leest niet of to dit heeft gedaan.
Maar gedane zaken nemen geen keer.
Inzake het advies zorg en geld af te dwingen, daar adviseer ik anders in. Reken erop dat je het zelf moet doen, ga zeker geen zorg afdwingen. Leuren met kinderen of ze ergens laten waar men geen zin in ze heeft, brrrr. Maak het zelf gezellig en veilig. Laat dit ook juridisch goed dichttimmeren, dat de vaders niet opeens van alles kunnen gaan eisen later. Sta omgang toe als de vaders het willen, uiteraard, en zorg verder dat je niets verwacht en niet afhankelijk bent van hun hulp.
Financieel zou ik wel strijd voeren om alimentatie.
Het is de schuld van zo’n oetlul, zeker. En het kan je ook overkomen als je zelf het echt op een rijtje had en niet kon zien aankomen. Neemt niet weg dat er echt wel keuzes en momenten zijn waarin je een situatie als dit zo veel mogelijk (maar nooit 100%) kunt vermijden. En het leest niet of to dit heeft gedaan.
Maar gedane zaken nemen geen keer.
Inzake het advies zorg en geld af te dwingen, daar adviseer ik anders in. Reken erop dat je het zelf moet doen, ga zeker geen zorg afdwingen. Leuren met kinderen of ze ergens laten waar men geen zin in ze heeft, brrrr. Maak het zelf gezellig en veilig. Laat dit ook juridisch goed dichttimmeren, dat de vaders niet opeens van alles kunnen gaan eisen later. Sta omgang toe als de vaders het willen, uiteraard, en zorg verder dat je niets verwacht en niet afhankelijk bent van hun hulp.
Financieel zou ik wel strijd voeren om alimentatie.
vrijdag 4 april 2025 om 15:43
Ja, dat vraag ik me ook af.Attraverso schreef: ↑02-04-2025 20:42Dit is wel heel triest voor jou, je zou op een roze wolk moeten zitten.
Feitelijk is de relatie al uit, zorg er voor dat hij zijn plicht doet qua alimentatie.
Blijkbaar is dit een ding? Ik had er nog nooit van gehoord dat mannen dit doen. Welk voordeel halen ze er dan uit?
vrijdag 4 april 2025 om 20:03
Zaad rond verspreiden. Voor sommige mannen is dat een ego ding. Die zitten niet te wachten op de zorg er omheen, maar vinden het wel een ego boost om zoveel mogelijk nazaten op de wereld te zetten (liefst bij zoveel mogelijk vrouwen). Bokito dingetje. En als de vrouwtjes zorgen, kunnen zij opscheppen dat ze heus kinderen hebben. Sommigen het liefst meer dan minder.
Ik had een vriendin die serieus haar absolute niet bestaande kinderwens ging heroverwegen voor een bijna 60 jarige viespeuk, die al twee kinderen had bij andere vrouwen en iedere keer bedelde dat hij zo graag een kindje bij haar wilde maken (en uiteraard niks deed in de zorg he). Vriendin was stekeblind voor deze gast. Gelukkig heeft ze na bijna een jaar het licht gezien (en was ik klaar met deze vriendin) en geen kinderen met hem gemaakt. Ze kwam er al snel achter dat hij wel meer aan elkaar gelogen had. Ik vond het al een creep vanaf dag 1.
Ik had een vriendin die serieus haar absolute niet bestaande kinderwens ging heroverwegen voor een bijna 60 jarige viespeuk, die al twee kinderen had bij andere vrouwen en iedere keer bedelde dat hij zo graag een kindje bij haar wilde maken (en uiteraard niks deed in de zorg he). Vriendin was stekeblind voor deze gast. Gelukkig heeft ze na bijna een jaar het licht gezien (en was ik klaar met deze vriendin) en geen kinderen met hem gemaakt. Ze kwam er al snel achter dat hij wel meer aan elkaar gelogen had. Ik vond het al een creep vanaf dag 1.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
