
Singles unite, tweede editie 2025 deel 2
maandag 20 januari 2025 om 13:32
Bij deze kletsen we weer verder 
Dit is het vervolg op relaties/singles-unite-eerste-editie-20 ... #p35716590

Dit is het vervolg op relaties/singles-unite-eerste-editie-20 ... #p35716590
zondag 6 april 2025 om 16:49
Nou dat idd... ik denk dat ze vanaf nu aan komen bellen
zondag 6 april 2025 om 17:58
Dit. Ik moet echt op zoek hoor, een leuke, vrijgezelle man belt niet spontaan bij me aan... En nee, ik kom hem ook niet in de supermarkt tegen. Als het zo zou gaan, dan was ik nu toch überhaupt geen single geweest?
The impossible just takes a little longer.
zondag 6 april 2025 om 18:04
Als je een heel rijk sociaal leven hebt en veel naar festivals en feestjes enzo gaat dat het misschien nog wel zou kunnen..
Maar zo in het dagelijks leven nee dat geloof ik ook niet..
Maar op de apps lukt het ook niet of nauwelijks
zondag 6 april 2025 om 18:14
Maar eh, ik heb net 5 kwartier zitten videobellen met mijn Bumblematch en dat was leuk!
Lijkt echt een fijne vent en we hebben ook veel raakvlakken. We kwamen erachter dat we elkaar hoogstwaarschijnlijk weleens moeten zijn tegengekomen toen we jong waren, haha.
Alleen er is een héél grote maar... we wonen 1800 km bij elkaar vandaan...
Ik woon in het buitenland en ik had de lokale Bumble allang uitgespeeld (en Tinder trek ik gewoon echt niet), dus ik was weer eens naar Nederlandse mannen gaan kijken.
Nou ja, het was in ieder geval al heel bijzonder om weer eens een geanimeerd gesprek te hebben via een dating app. Dat was echt heel lang geleden... We hebben telefoonnummers uitgewisseld en afgesproken om in ieder geval contact te houden.
Tja. Ik zoek echt een speld in een hooiberg...

Alleen er is een héél grote maar... we wonen 1800 km bij elkaar vandaan...

Ik woon in het buitenland en ik had de lokale Bumble allang uitgespeeld (en Tinder trek ik gewoon echt niet), dus ik was weer eens naar Nederlandse mannen gaan kijken.
Nou ja, het was in ieder geval al heel bijzonder om weer eens een geanimeerd gesprek te hebben via een dating app. Dat was echt heel lang geleden... We hebben telefoonnummers uitgewisseld en afgesproken om in ieder geval contact te houden.
Tja. Ik zoek echt een speld in een hooiberg...
The impossible just takes a little longer.
zondag 6 april 2025 om 18:16
Ja, als je heel extravert bent, is dat ongetwijfeld een stuk makkelijker. Maar een introvert moet het vrees ik toch van die apps hebben.
The impossible just takes a little longer.
zondag 6 april 2025 om 18:18
Ohhh wat zonde van de afstand maar een leuk contact is nooit weg en wie weet wat het nog brengt..Avena schreef: ↑06-04-2025 18:14Maar eh, ik heb net 5 kwartier zitten videobellen met mijn Bumblematch en dat was leuk!Lijkt echt een fijne vent en we hebben ook veel raakvlakken. We kwamen erachter dat we elkaar hoogstwaarschijnlijk weleens moeten zijn tegengekomen toen we jong waren, haha.
Alleen er is een héél grote maar... we wonen 1800 km bij elkaar vandaan...![]()
Ik woon in het buitenland en ik had de lokale Bumble allang uitgespeeld (en Tinder trek ik gewoon echt niet), dus ik was weer eens naar Nederlandse mannen gaan kijken.
Nou ja, het was in ieder geval al heel bijzonder om weer eens een geanimeerd gesprek te hebben via een dating app. Dat was echt heel lang geleden... We hebben telefoonnummers uitgewisseld en afgesproken om in ieder geval contact te houden.
Tja. Ik zoek echt een speld in een hooiberg...
Woon je allang in het buitenland? Dan lijkt het single bestaan me nog lastiger maar wellicht heb je al heel wat opgebouwd daar.
zondag 6 april 2025 om 18:20
Nee precies dat dus.. moet ook eerlijk zeggen dat ik het vervelend begin te vinden als mensen vragen of ik nou al happy in de liefde ben. Dan zeg ik ook happy met mezelf en de rest komt vanzelf om ervan af te zijn.
Hoe gaan jullie om met vriendinnen waarbij het wel meteen of snel raak is? En grote gebeurtenissen als kinderen krijgen? Ik ben uitgenodigd voor kraambezoek, ik ben super blij voor hun en zeker niet jaloers maar ben wel bang dat ik zelf pijnlijke gevoelens krijg als in; of ik überhaupt een partner ga ontmoeten. Kinderen krijgen is ook nog maar de vraag met mijn leeftijd. Hoe verwerk of plaats je zoiets?
zondag 6 april 2025 om 18:21
Dat ben ik op zich wel, ik praat makkelijk tegen en met andere mensen..
Ik had pas wel op mijn werk, kwam iemand iets regelen en die stond tegenover mij te bellen met zijn werk omdat hij iets niet geïnstalleerd kreeg, en die zei er staat een mooie vrouw tegenover me dus ik word afgeleid
Maar daar blijft het dan ook bij en wellicht zegt hij dat tegen iedere vrouw en is hij gewoon getrouwd..
Maar toch leuk om te horen..
zondag 6 april 2025 om 18:24
Inmiddels zo'n 8 jaar. En ja, ik vind het singlebestaan hier ook lastiger dan vroeger in Amsterdam. De spoeling is nog veel dunner en cultuur speelt ook een rol. Ik denk dat Nederlandse mannen beter bij mij passen. Over het algemeen dan. Dat merk ik alleen al aan de chats op dating apps. Je zou het misschien niet zeggen, maar (sommige) Nederlandse mannen zijn in ieder geval nog in staat om een normaal gesprek te voeren.
The impossible just takes a little longer.
zondag 6 april 2025 om 18:33
Kat91 schreef: ↑06-04-2025 18:20Nee precies dat dus.. moet ook eerlijk zeggen dat ik het vervelend begin te vinden als mensen vragen of ik nou al happy in de liefde ben. Dan zeg ik ook happy met mezelf en de rest komt vanzelf om ervan af te zijn.
Hoe gaan jullie om met vriendinnen waarbij het wel meteen of snel raak is? En grote gebeurtenissen als kinderen krijgen? Ik ben uitgenodigd voor kraambezoek, ik ben super blij voor hun en zeker niet jaloers maar ben wel bang dat ik zelf pijnlijke gevoelens krijg als in; of ik überhaupt een partner ga ontmoeten. Kinderen krijgen is ook nog maar de vraag met mijn leeftijd. Hoe verwerk of plaats je zoiets?
Ik ben ouder, maar herken het wel van vroeger. Langzamerhand evolueerde mijn vriendenkring meer naar mensen die ook single waren en/of geen kinderen hadden. Dat ging min of meer vanzelf, omdat jonge moeders gewoon een heel ander (of geen) sociaal leven hebben. Dat hielp bij mij wel, want daardoor voelde ik me minder afwijkend. Maar het scheelt denk ik ook dat ik geen sterke kinderwens had. Het lijkt me heel anders als je die wel hebt.
The impossible just takes a little longer.
zondag 6 april 2025 om 18:36
Mimali schreef: ↑06-04-2025 18:21Ik had pas wel op mijn werk, kwam iemand iets regelen en die stond tegenover mij te bellen met zijn werk omdat hij iets niet geïnstalleerd kreeg, en die zei er staat een mooie vrouw tegenover me dus ik word afgeleid
Maar daar blijft het dan ook bij en wellicht zegt hij dat tegen iedere vrouw en is hij gewoon getrouwd..
Maar toch leuk om te horen..
Haha, misschien is het gewoon een enorme flirt, maar hij zegt het vast niet bij elke vrouw die tegenover hem staat

The impossible just takes a little longer.
zondag 6 april 2025 om 18:44
Nee maar hij weet waar ik werk dus een bos bloemen is snel bezorgd toch
Of zijn kaartje achterlaten met iets erop geschreven..
Maar waarschijnlijk idd een enorme flirt..
zondag 6 april 2025 om 18:52
Ja dat snap ik wel dat het lastiger is, je bent daar ook meet op jezelf aangewezen..Avena schreef: ↑06-04-2025 18:24Inmiddels zo'n 8 jaar. En ja, ik vind het singlebestaan hier ook lastiger dan vroeger in Amsterdam. De spoeling is nog veel dunner en cultuur speelt ook een rol. Ik denk dat Nederlandse mannen beter bij mij passen. Over het algemeen dan. Dat merk ik alleen al aan de chats op dating apps. Je zou het misschien niet zeggen, maar (sommige) Nederlandse mannen zijn in ieder geval nog in staat om een normaal gesprek te voeren.
zondag 6 april 2025 om 19:21
@ Avena: Wat onwijs leuk dat jullie zo gezellig hebben gebeld! Vond je dat niet eng? Wel jammer dat de afstand zo groot is!
Vind ik soms ook wel lastig! Wat betreft kinderen krijgen is het bij mij anders omdat ik zelf geen kinderwens heb maar wat mij wel kan raken is dat ze dan zo intens gelukkig met elkaar zijn. Of dat ik weer alleen naar huis ga en zij blijven samen achter, kruipen samen op de bank en gaan samen naar bed, maken samen plannen etc etc. Broer en vriendin hebben onlangs een huis gekocht, wat ik overigens heel leuk voor ze vind maar het voelt ergens ook wel rot ofzo. Het voelt soms alsof het leven als single stil staat terwijl stelletjes doorgaan, zoiets..Kat91 schreef: ↑06-04-2025 18:20Hoe gaan jullie om met vriendinnen waarbij het wel meteen of snel raak is? En grote gebeurtenissen als kinderen krijgen? Ik ben uitgenodigd voor kraambezoek, ik ben super blij voor hun en zeker niet jaloers maar ben wel bang dat ik zelf pijnlijke gevoelens krijg als in; of ik überhaupt een partner ga ontmoeten. Kinderen krijgen is ook nog maar de vraag met mijn leeftijd. Hoe verwerk of plaats je zoiets?
zondag 6 april 2025 om 19:29
Ik ben wel blij met de herkenning als in het voelt soms egoïstisch om bepaalde dingen te voelen. Op zulke momenten moet het ook niet om mij draaien dus uit je dat natuurlijk ook niet. Maar het kan best zijn dat ik me op de terugweg precies zoals jij zegt heel rot ga voelen. Aan de andere kant zijn het wel onze gevoelens die er ook mogen zijn.Pupke schreef: ↑06-04-2025 19:21@ Avena: Wat onwijs leuk dat jullie zo gezellig hebben gebeld! Vond je dat niet eng? Wel jammer dat de afstand zo groot is!
Vind ik soms ook wel lastig! Wat betreft kinderen krijgen is het bij mij anders omdat ik zelf geen kinderwens heb maar wat mij wel kan raken is dat ze dan zo intens gelukkig met elkaar zijn. Of dat ik weer alleen naar huis ga en zij blijven samen achter, kruipen samen op de bank en gaan samen naar bed, maken samen plannen etc etc. Broer en vriendin hebben onlangs een huis gekocht, wat ik overigens heel leuk voor ze vind maar het voelt ergens ook wel rot ofzo. Het voelt soms alsof het leven als single stil staat terwijl stelletjes doorgaan, zoiets..
Dus ik begrijp heel goed wat je zegt.
zondag 6 april 2025 om 19:30
Ik hoop dat het hier ook vanzelf mag gaan, dat ik nieuwe vrienden kan krijgen. Op dit moment heb ik alleen nog vriendinnen met kids en dat is soms erg lastig ook vooral met afspreken en tijd hebben.Avena schreef: ↑06-04-2025 18:33
Ik ben ouder, maar herken het wel van vroeger. Langzamerhand evolueerde mijn vriendenkring meer naar mensen die ook single waren en/of geen kinderen hadden. Dat ging min of meer vanzelf, omdat jonge moeders gewoon een heel ander (of geen) sociaal leven hebben. Dat hielp bij mij wel, want daardoor voelde ik me minder afwijkend. Maar het scheelt denk ik ook dat ik geen sterke kinderwens had. Het lijkt me heel anders als je die wel hebt.
zondag 6 april 2025 om 19:42
Het is natuurlijk wel even spannend, maar ik vind videobellen zeker niet spannender dan in het echt afspreken. Het is een soort tussenvorm: wel iemands stem horen en mimiek zien (en checken of de foto's een beetje kloppen), maar nog niet ruiken, aanraken of zien hoe iemand beweegt. Ook geen onhandige begroeting (niks, een hand, een omhelzing, meteen drie zoenen...) en geen gedoe met drankjes bestellen of wie er betaalt of zo.
En gewoon lekker vanuit huis. Plus dat je het makkelijker kort kunt houden. Dit was pas de tweede keer, maar het bevalt eigenlijk wel. De eerste keer bleek de man in kwestie een nogal ongeïnteresseerde zak hooi. Nou ja, dan ben je toch blij dat je je niet helemaal hebt opgetut en ergens naartoe bent gereden.
Dus ik kan me eigenlijk best voorstellen dat ik zo'n videodate ook wel handig zou vinden als er geen grote afstand was. Even aftasten. Is het leuk, dan is het ijs al gebroken als je elkaar voor het eerst in het echt ziet (en kom je qua uiterlijk niet meer voor grote verrassingen te staan). Is het niks, dan kostte het weinig moeite.
The impossible just takes a little longer.
maandag 7 april 2025 om 07:09
Dames hou vol. Soms lijkt een nieuwe relatie inderdaad een mission impossible, dat ervaar ikzelf ook.
En toen kreeg ik vorige week opeens een melding van Lexa dat ik een match had. Was stomverbaasd, want ben al een tijdje niet meer actief aan het "swipen". Bleek dat ik het profiel van de dame in kwestie in januari geliked heb. Bijna 3 maanden verder nu....
Zijn nu enkele dagen aan de praat. Hebben absoluut raakvlakken met elkaar, en het voelt nu al alsof we elkaar al jaren kennen. Dat is positief.
Op dit moment val ik echter over iets, en wil even bij jullie toetsen hoe jullie hier tegenaan kijken.
Gisteren hadden we het even over ons werk. Zij gaf aan dat ze inmiddels enkele jaren in dienst is bij haar werkgever. Ze heeft het goed naar haar zin, wordt voldoende uitgedaagd, haalt daar voldoening uit. Ze werkt bij haar huidige werkgever "slechts" 24 uur. Is een bewuste keuze van haar. Ze woont momenteel gehuurd en ze had berekend dat wanneer ze meer uren gaat werken, bepaalde toeslagen geheel of deels weg vallen. Onder de streep zou ze dan een paar tientjes meer over houden per maand, maar moet dan wel 32 uur werken ipv 24 uur.
Laat ik vooropstellen dat ik haar beredenatie begrijp. Maar ik merk dat ik moeite heb met haar keuze om liever toeslagen te ontvangen, dan wat meer te gaan werken. Ze is midden dertig, en zijn geen kinderen in het spel bij haar. Tijd heeft ze voldoende, dat geeft ze ook eerlijk toe.
Haar gedachtegangen gaat tegen de mijne in. Ze is nog, staat in de bloei van haar carrière, heeft de tijd... Waarom dan niet meer werken? Toeslagen tellen immers niet mee voor pensioenopbouw, om maar even een voorbeeld te noemen.
Misschien dat ik hier een te groot ding van maak, dus ben benieuwd naar jullie kijk hierop. Wellicht gaat mij dat helpen.
En toen kreeg ik vorige week opeens een melding van Lexa dat ik een match had. Was stomverbaasd, want ben al een tijdje niet meer actief aan het "swipen". Bleek dat ik het profiel van de dame in kwestie in januari geliked heb. Bijna 3 maanden verder nu....
Zijn nu enkele dagen aan de praat. Hebben absoluut raakvlakken met elkaar, en het voelt nu al alsof we elkaar al jaren kennen. Dat is positief.
Op dit moment val ik echter over iets, en wil even bij jullie toetsen hoe jullie hier tegenaan kijken.
Gisteren hadden we het even over ons werk. Zij gaf aan dat ze inmiddels enkele jaren in dienst is bij haar werkgever. Ze heeft het goed naar haar zin, wordt voldoende uitgedaagd, haalt daar voldoening uit. Ze werkt bij haar huidige werkgever "slechts" 24 uur. Is een bewuste keuze van haar. Ze woont momenteel gehuurd en ze had berekend dat wanneer ze meer uren gaat werken, bepaalde toeslagen geheel of deels weg vallen. Onder de streep zou ze dan een paar tientjes meer over houden per maand, maar moet dan wel 32 uur werken ipv 24 uur.
Laat ik vooropstellen dat ik haar beredenatie begrijp. Maar ik merk dat ik moeite heb met haar keuze om liever toeslagen te ontvangen, dan wat meer te gaan werken. Ze is midden dertig, en zijn geen kinderen in het spel bij haar. Tijd heeft ze voldoende, dat geeft ze ook eerlijk toe.
Haar gedachtegangen gaat tegen de mijne in. Ze is nog, staat in de bloei van haar carrière, heeft de tijd... Waarom dan niet meer werken? Toeslagen tellen immers niet mee voor pensioenopbouw, om maar even een voorbeeld te noemen.
Misschien dat ik hier een te groot ding van maak, dus ben benieuwd naar jullie kijk hierop. Wellicht gaat mij dat helpen.
maandag 7 april 2025 om 07:23
Nee je maakt daar geen groot ding van. Ik ben het helemaal met je eens.
Ik had enkele dagen geleden een leuk gesprek met een man die in alle toonaarden zweeg over zijn werk. Bleek hij werkloos te zijn na collectief ontslag, moet nog 8 jaar werken tot pensioen en is van plan binnenkort halftime te gaan werken en halfttime werkloos te blijven (met uitkering). Vond dat zo'n afknapper dat ik geen zin meer heb om.verder te praten. Ben al 2 dagen aan het malen over hoe ik hem ga zeggen hoe ik daar over denk.
Dis is hoe zij denkt en wat haar normen en waarden zijn.
Ik had enkele dagen geleden een leuk gesprek met een man die in alle toonaarden zweeg over zijn werk. Bleek hij werkloos te zijn na collectief ontslag, moet nog 8 jaar werken tot pensioen en is van plan binnenkort halftime te gaan werken en halfttime werkloos te blijven (met uitkering). Vond dat zo'n afknapper dat ik geen zin meer heb om.verder te praten. Ben al 2 dagen aan het malen over hoe ik hem ga zeggen hoe ik daar over denk.
Dis is hoe zij denkt en wat haar normen en waarden zijn.
maandag 7 april 2025 om 08:04
Interessante kwestie CarpeDiem! Ik sta er wel anders in want ik werk zelf ook ‘maar’ 24-28uur. Dat is een bewuste keuze vanuit mijn adhd maar als ik wél meer zou kunnen werken weet ik ook niet of ik dat zou doen. Want wat er mis met niet fulltime willen werken? Daar hoeft toch niet altijd een reden voor te zijn? Ja, de toeslagen zijn fijn maar niet iedereen heeft de behoefte om meer te willen werken. Het verschil tussen werkloos en parttime werken is mijn ogen groter dan wanneer iemand parttime of fulltime werkt. Als zij tevreden hiermee is, dan is dat toch helemaal goed? Het leven hoeft niet alleen uit werken te bestaan en ik ken er veel om mij heen die bewust parttime werken omdat ze vrije tijd ook fijn vinden. En ze hebben echt niet allemaal een gezin.
maandag 7 april 2025 om 08:05
Mijn kijk is daar erg op veranderd. Ik wilde vroeger ook niet met iemand daten die bijv simpel werk deed zoals bij de supermarkt. Nu denk ik, wat maakt het eigenlijk uit?? Je kan je rekeningen betalen en je bent een lieve man. Wat doet het er toe.
Ik heb vriendinnen waarvan 1 haar man een eigen bedrijf stratenmaker heeft, werkt zich een slag in de rondte en verdient heel goed.
Toen ik mijn man leerde kennen werkte ik allang al en had mijn eigen huis, hij studeerde nog en woonde op kamers. In eerste instantie wilde ik om die reden niet met hem daten, want het voelde zo verschillend. Gelukkig liet ik mij door hem overhalen gewoon voor de gezelligheid een drankje te doen.
Ook beide minstens 32 uur werken vond ik belangrijk. Alleen ik werkte ik de zorg, avond en nachtdiensten vooral, mijn man werkt ruim 40 uur op kantoor. We zagen elkaar daardoor vaak niet. Tot ik een ongeluk kreeg en niet meer kan werken.
Ik ben dus geen single maar ik weet niet als ik wel single was of ik dat zou durven vertellen. Je ziet niets aan mij, je hoort niets aan mij dus ik kan het prima verdoezelen Want als de ander zou horen dat ik niet kan werken knappen ze af.
Kortom, denk niet te zwart/wit. Is iemand op alle fronten leuk dan vind ik het zonde om iemand af te wijzen op zijn werkkeuze. (tenzij iemand de hele dag op de bank ligt chips te vreten en in de schulden staat, maar dat is wederom karakter)
Ik heb vriendinnen waarvan 1 haar man een eigen bedrijf stratenmaker heeft, werkt zich een slag in de rondte en verdient heel goed.
Toen ik mijn man leerde kennen werkte ik allang al en had mijn eigen huis, hij studeerde nog en woonde op kamers. In eerste instantie wilde ik om die reden niet met hem daten, want het voelde zo verschillend. Gelukkig liet ik mij door hem overhalen gewoon voor de gezelligheid een drankje te doen.
Ook beide minstens 32 uur werken vond ik belangrijk. Alleen ik werkte ik de zorg, avond en nachtdiensten vooral, mijn man werkt ruim 40 uur op kantoor. We zagen elkaar daardoor vaak niet. Tot ik een ongeluk kreeg en niet meer kan werken.
Ik ben dus geen single maar ik weet niet als ik wel single was of ik dat zou durven vertellen. Je ziet niets aan mij, je hoort niets aan mij dus ik kan het prima verdoezelen Want als de ander zou horen dat ik niet kan werken knappen ze af.
Kortom, denk niet te zwart/wit. Is iemand op alle fronten leuk dan vind ik het zonde om iemand af te wijzen op zijn werkkeuze. (tenzij iemand de hele dag op de bank ligt chips te vreten en in de schulden staat, maar dat is wederom karakter)
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
maandag 7 april 2025 om 08:13
maandag 7 april 2025 om 08:15
Ja mee eens, als je maar rond kan komen. Grotere afknapper vind ik schulden of eeuwig klagen dat je geen geld hebt.Pupke schreef: ↑07-04-2025 08:04Interessante kwestie CarpeDiem! Ik sta er wel anders in want ik werk zelf ook ‘maar’ 24-28uur. Dat is een bewuste keuze vanuit mijn adhd maar als ik wél meer zou kunnen werken weet ik ook niet of ik dat zou doen. Want wat er mis met niet fulltime willen werken? Daar hoeft toch niet altijd een reden voor te zijn? Ja, de toeslagen zijn fijn maar niet iedereen heeft de behoefte om meer te willen werken. Het verschil tussen werkloos en parttime werken is mijn ogen groter dan wanneer iemand parttime of fulltime werkt. Als zij tevreden hiermee is, dan is dat toch helemaal goed? Het leven hoeft niet alleen uit werken te bestaan en ik ken er veel om mij heen die bewust parttime werken omdat ze vrije tijd ook fijn vinden. En ze hebben echt niet allemaal een gezin.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in