
Veel porno maar weinig seks
maandag 10 februari 2025 om 14:59
Hoi,
Ik ben nieuw en zou graag jullie kijk of persoonlijke ervaringen willen weten voor het volgende:
Ik (37) ben bijna 6 jaar samen met mijn vriend (42) en daarvan wonen we nu 2 jaar samen.
Op het begin van onze relatie hadden wij zoals vele nieuwe koppels vaak seks. Na een jaar begon dat af te nemen en werd ik ook steeds vaker afgewezen met als reden, geen zin, te veel stress, te moe etc.
Dit heeft door de jaren heen veel effect op mij gehad. Ik ben onzeker geworden, durf haast geen initiatief meer te nemen en voel me niet goed genoeg. Meermaals heb ik geprobeerd het aan te kaarten maar hij schoot dan meteen in de verdediging of aanval. Seks is dus altijd een gevoelig onderwerp geweest.
Ik had me er dus maar bij neergelegd dat 2 x per maand de max is.. Ook al doet het me verdriet.
2 maanden geleden ben ik er per toeval achter gekomen dat hij dagelijks porno kijkt in periodes.
Ik heb hem hier mee geconfronteerd op een liefdevolle open manier maar hij gaf aan dat het echt niet klopte.
Er was iets mis met zijn nieuwe telefoon en het was helemaal niet zo heftig als dat het lijkt.
Het zat me echter niet lekker en toen ben ik 4 weken geleden toch gaan snuffelen in zn Google historie en daar zag ik weer in een tijdsbestek van een week elke dag meerdere filmpjes en cam websites.
De 2e confrontatie liep niet goed, ik moest hem niet controleren, hij kijkt idd wel eens porno maar niet zo veel. En de porno had geen invloed op ons seks leven want hij is geen man die vaker dan 1 x per week seks wil en dat gaat hij ook nooit zijn gaf hij aan.
de afgelopen week is er telkens weer een heftige discussie ontstaan als ik het er over wilde hebben.
Toen ik hem vertelde wat het met mij doet om afgewezen te worden voor seks en dan vervolgens te moeten zien dat hij zich in de avond zodra ik naar boven ga verheerlijkt op allemaal porno filmpjes terwijl ik gefrustreerd in bed lig en er niets van begrijp kreeg ik naar mn hoofd geslingerd dat ik hem uitmaak voor pornoverslaafde en dat ik het allemaal heel groot maak in mijn hoofd en dat zal vast wel met mijn hormonen te maken hebben, ik stel me aan en hij begrijpt niet waarom ik er zo verdrietig om ben.
Toen hij vervolgens mijn vibrator aantrof in de badkamer ( het was voor mij dus alweer 2 weken geleden dat we seks hadden) verweet hij mij dat ik geen haar beter ben. Hij verweet me er zelfs van dat ik de vibo had gebruikt terwijl ik thuis aan het werken was en er dakdekkers bezig waren op het dak bij de buren. Ik stond echt met mijn oren te klapperen.
Ik ben enorm geschrokken van het feit dat hij zo de boel verdraait naar mij terwijl ik een probleem aankaart die invloed heeft op ons. Namelijk het vele kijken naar porno dagen achter elkaar en maar weinig seks met mij. Hij gaf aan dat als ik vind dat ik te weinig wordt aangeraakt ik dan maar een keuze moet maken want hij was er klaar mee.
Op dit moment heb ik besloten om het er niet meer over te hebben omdat het me mentaal en lichamelijk uitput.
Iemand hier ervaring mee of advies kan geven wat ik nu moet doen?
Ik ben nieuw en zou graag jullie kijk of persoonlijke ervaringen willen weten voor het volgende:
Ik (37) ben bijna 6 jaar samen met mijn vriend (42) en daarvan wonen we nu 2 jaar samen.
Op het begin van onze relatie hadden wij zoals vele nieuwe koppels vaak seks. Na een jaar begon dat af te nemen en werd ik ook steeds vaker afgewezen met als reden, geen zin, te veel stress, te moe etc.
Dit heeft door de jaren heen veel effect op mij gehad. Ik ben onzeker geworden, durf haast geen initiatief meer te nemen en voel me niet goed genoeg. Meermaals heb ik geprobeerd het aan te kaarten maar hij schoot dan meteen in de verdediging of aanval. Seks is dus altijd een gevoelig onderwerp geweest.
Ik had me er dus maar bij neergelegd dat 2 x per maand de max is.. Ook al doet het me verdriet.
2 maanden geleden ben ik er per toeval achter gekomen dat hij dagelijks porno kijkt in periodes.
Ik heb hem hier mee geconfronteerd op een liefdevolle open manier maar hij gaf aan dat het echt niet klopte.
Er was iets mis met zijn nieuwe telefoon en het was helemaal niet zo heftig als dat het lijkt.
Het zat me echter niet lekker en toen ben ik 4 weken geleden toch gaan snuffelen in zn Google historie en daar zag ik weer in een tijdsbestek van een week elke dag meerdere filmpjes en cam websites.
De 2e confrontatie liep niet goed, ik moest hem niet controleren, hij kijkt idd wel eens porno maar niet zo veel. En de porno had geen invloed op ons seks leven want hij is geen man die vaker dan 1 x per week seks wil en dat gaat hij ook nooit zijn gaf hij aan.
de afgelopen week is er telkens weer een heftige discussie ontstaan als ik het er over wilde hebben.
Toen ik hem vertelde wat het met mij doet om afgewezen te worden voor seks en dan vervolgens te moeten zien dat hij zich in de avond zodra ik naar boven ga verheerlijkt op allemaal porno filmpjes terwijl ik gefrustreerd in bed lig en er niets van begrijp kreeg ik naar mn hoofd geslingerd dat ik hem uitmaak voor pornoverslaafde en dat ik het allemaal heel groot maak in mijn hoofd en dat zal vast wel met mijn hormonen te maken hebben, ik stel me aan en hij begrijpt niet waarom ik er zo verdrietig om ben.
Toen hij vervolgens mijn vibrator aantrof in de badkamer ( het was voor mij dus alweer 2 weken geleden dat we seks hadden) verweet hij mij dat ik geen haar beter ben. Hij verweet me er zelfs van dat ik de vibo had gebruikt terwijl ik thuis aan het werken was en er dakdekkers bezig waren op het dak bij de buren. Ik stond echt met mijn oren te klapperen.
Ik ben enorm geschrokken van het feit dat hij zo de boel verdraait naar mij terwijl ik een probleem aankaart die invloed heeft op ons. Namelijk het vele kijken naar porno dagen achter elkaar en maar weinig seks met mij. Hij gaf aan dat als ik vind dat ik te weinig wordt aangeraakt ik dan maar een keuze moet maken want hij was er klaar mee.
Op dit moment heb ik besloten om het er niet meer over te hebben omdat het me mentaal en lichamelijk uitput.
Iemand hier ervaring mee of advies kan geven wat ik nu moet doen?
potato1987 wijzigde dit bericht op 11-02-2025 22:43
0.46% gewijzigd
donderdag 17 april 2025 om 11:32
donderdag 17 april 2025 om 11:57
Opschrijven of van je af schrijven is een goed idee, afleiding ook. Probeer in geen geval contact met hem te hebben. Als je toch een soort terugval hebt door contact met hem te hebben dan kun je dat weer afkappen en begin je opnieuw.NomenNesci0 schreef: ↑17-04-2025 09:14Maar er komt heel snel weer ruimte voor onzekerheid en twijfel en juist dat zijn de momenten waarop je heel goed moet weten waarom je bent weggegaan. Iets sterks doen als je je sterk voelt is makkelijker, dan iets sterks doen als je twijfelt, je alleen voelt en verdrietig bent. Ik weet zelf niet hoe, maar bereid je juist voor op die momenten. Misschien door voor jezelf op te schrijven waarom je bent gegaan en dit te herlezen als je je zo voelt.
Eerst jezelf losweken, afstand houden en troost zoeken. Een relatie van 6 jaar is niet niks. Daarna (of daarnaast met psycholoog) verder met je eigenwaarde aan de slag want die is inderdaad echt niet oké. Goed dat je hieraan werkt.
The North Remembers
donderdag 17 april 2025 om 15:44
Dankjewel voor de tip. Klopt helemaal want mijn emoties gaan alle kanten op. Ik heb een emotiedagboek bijgehouden sinds januari dus als ik ook maar even twijfel lees ik die door en dan begint mijn bloed te koken.NomenNesci0 schreef: ↑17-04-2025 09:14To, nu voel je je krachtig en sterk en heb je daardoor het lef gehad om een grens te trekken en weg te gaan. Maar er komt heel snel weer ruimte voor onzekerheid en twijfel en juist dat zijn de momenten waarop je heel goed moet weten waarom je bent weggegaan. Iets sterks doen als je je sterk voelt is makkelijker, dan iets sterks doen als je twijfelt, je alleen voelt en verdrietig bent. Ik weet zelf niet hoe, maar bereid je juist voor op die momenten. Misschien door voor jezelf op te schrijven waarom je bent gegaan en dit te herlezen als je je zo voelt.
donderdag 17 april 2025 om 21:40
vrijdag 18 april 2025 om 17:08
Ik ben nog niet uit de relatie. Wel in het proces daar naartoe. Ik heb verlatingsangst en een partner met bindingsangst wat dus het recept is voor een nooit werkende relatie. Ben er veel over aan het lezen en ik wil over een tijdje als ik meer ruimte in mijn leven heb,, in therapie om dit stuk in mezelf aan te pakken want ik weet nu wel waar het vandaan komt.
Mijn partner voelt niet veilig voor mij, psychisch bedoel ik. Hij wordt gelijk boos als ik ergens over wil praten. Ik kan niets met zijn pornoverslaving, ook al beweert hij dat hij dat niet meer doet. Hij maakt mij niet wijs dat hij daar zo ineens mee kan stoppen. En ik walg er echt van. Mijn enige geluk in deze is dat ik godzijdank nooit ben gaan samenwonen! Waarom ik nog bij hem ben? Tja, er zit toch nog een houden van helaas en dat maakt het moeilijk om echt los te laten. Ik ben al blij dat ik het probleem nu in beeld heb voor mezelf (relatieverslaving) zodat ik daar wat aan kan gaan veranderen. Ik weet iig nu wel wat ik bij een volgende partner echt niet meer wil en zal de rode vlaggen ook sneller zien.
zondag 20 april 2025 om 19:48
Kun je voor jezelf duiden waar m dat houden van nog in zit? Houd je echt van hem of van het idee een relatie te hebben?
Ik vind het jammer te lezen dat je je laat leiden door je verlatingsangst, juist als je voor jezelf in kaart hebt dat je hier een probleem mee hebt kun je dat nu prima oefenen. Waarom neem je genoegen met een onveilige partner! Wat is het ergste dat kan gebeuren als je hieruit stapt.
Inderdaad heel fijn dat je niet samenwoont. Als je hieruit stapt heb je waarschijnlijk echt wel even een gebroken hart, dat hebben we allemaal na een relatiebreuk.
En als je je wonden gelikt hebt kun je weer vrij verder.
Ik vind het jammer te lezen dat je je laat leiden door je verlatingsangst, juist als je voor jezelf in kaart hebt dat je hier een probleem mee hebt kun je dat nu prima oefenen. Waarom neem je genoegen met een onveilige partner! Wat is het ergste dat kan gebeuren als je hieruit stapt.
Inderdaad heel fijn dat je niet samenwoont. Als je hieruit stapt heb je waarschijnlijk echt wel even een gebroken hart, dat hebben we allemaal na een relatiebreuk.
En als je je wonden gelikt hebt kun je weer vrij verder.
.

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in