"Wil je geen kinderen?"

Judith86 schreef: ↑

22-04-2025 14:00

De vraag 'heb je kinderen' vind ik ook een onschuldige normale vraag. Maar de vraag 'Wanneer beginnen jullie eigenlijk eens aan kinderen?' of 'Waarom willen jullie geen kinderen?' vind ik een volstrekt andere vraag.

Bij de tweede en derde vraag ga je een grens over.

Sierlijk schreef: ↑

22-04-2025 14:51

Mee eens. En het zijn vaak mensen dei verder van je af staan die zoiets vragen. Zelf stel ik nooit dergelijke vragen, en meestal weet je binnen het uur of iemand kinderen heeft. Ik vind het niet zo interessant of iemand wel of niet kinderen heeft, daarom komt dat niet in mij op.

Met eerlijk antwoord geven krijg je hele discussies, of ze gaan zichzelf verdedigen, zonder dat ik iets over een ander roep. Daar heb ik geen trek in. En meestal is er een duidelijk oordeel. En soms hoor ik: als ik het van te voren geweten had, was ik er niet aan begonnen. Ik snap je wel.

Waarom zou je dit soort persoonlijke vragen stellen? Er wordt hierboven geroepen: ik heb oprecht interesse, nou, ik geloof dat niet. Het is interessant zolang iemand antwoord dat ze kinderen heeft. Zodra je 'nee' zegt en de waarom vraag komt, komt daar in veel gevallen een oordeel of ongeloof om de hoek kijken. Niet dat ik het doe, maar dan moet je je ongeveer gaan verdedigen. Je krijgt er zoveel voor terug, je weet niet wat je mist, je hebt gewoon niet de goede man getroffen. Er zit vast iets onder. Etc. etc.

Ik geef vreemden en vage mensen geen antwoord trouwens, en ook collega's ga ik niet vertellen hoe de vork in de steel zit. Dan heb je wel weer het gevaar voor aannames, maar ja, dat boeit mij niet zo.

Daarom snap ik wel dat er mensen zijn, die ondanks dat het niet zo is, vertellen dat ze ze niet kunnen krijgen. Dan is al het gezeur over.

MEFunny schreef: ↑

21-04-2025 21:28

Ik heb nooit een echte kinderwens gehad. Nu ik 39 ben nog steeds niet.
De vragen “waarom ik geen kinderen heb” beginnen af te nemen nu mijn vruchtbaarheid ook afneemt.

Als er een random persoon vraagt of ik kinderen heb, zeg ik dat het er niet van is gekomen en ik heel gelukkig ben met mijn 2 katten. Gaat verder niemand iets aan.


Verder vind ik kinderen heel leuk. Ben ik een blije lieve tante en zou ik zo een kind in nood in huis nemen. Ik denk wel dat als het erop aan komt, ik een goede opvoeder/ouder kan zijn. Dus als er ooit zich een liefde meld met kinderen vind ik dat helemaal prima. Of als een neefje/nichtje een plek nodig heeft, altijd welkom.

Streepjeskat schreef: ↑

22-04-2025 09:14

Exact dat, wij hebben heel erg gekeken naar vooral het leven wat je krijgt als je kinderen hebt. Niet eens zo zeer naar of ik een kind leuk vind. Maar dat leven sprak ons op geen enkele manier aan...het constant moeten zorgen, rennen, je eigen agenda helemaal opzij te zetten, geen dag meer rust, altijd aan staan en verantwoordelijk zijn, alle mensen die je erbij krijgt (ouders van vriendjes, schoolpleinmoeders etc.)...... nee, niet voor ons.

Ik heb idd ook niks met baby's. Ik vraag me soms ook oprecht af of mensen niet allemaal een soort sociaal gewenste act opzetten als iemand een babyfoto laat zien. Ik had bij mijn vorige werkgever zo'n groepsapp en als er dan een collega bevallen was en er stond zo'n foto van de baby in de app dan was het allemaal hartjes en ooooohhhhhhh en ahhhhhhh en zooooooo liefffffffff en mooiiii
Ik zie gewoon een baby, niks meer niks minder en heb daar dus totaal niet dat "aahhhwwwwwwww " gevoel bij, maar dan voel je je wel een soort alien....want de rest lijkt dat wel te hebben.