
Ik wil dit niet, maar ik voel me een bitch
donderdag 15 mei 2025 om 15:55
Hoera, het is mijn trouwdag. Nou ja, hoera... Man en ik zijn achttien jaar getrouwd, maar we vieren het niet. Nooit. In het begin zijn we samen wel eens uit eten geweest of zo, maar verder zijn we het allebei al vaak vergeten. Helemaal prima, we vinden die datum niet belangrijk.
Maar onze moeders willen allebei altijd toch komen. Zij denken er wél altijd aan. Ze hebben dus al vaak onverwacht (althans voor ons onverwacht omdat we niet beseften dat het onze trouwdag was) voor de deur gestaan met een bosje bloemen.
En ik voel me egoïstisch om dit te zeggen, maar eigenlijk wil ik dat helemaal niet. Enerzijds vind ik dat te vervelend om te zeggen. Anderzijds: ze doen het niet voor ons, maar meer voor zichzelf. Ze "dwingen" ons eigenlijk om er toch bij stil te staan door toch op bezoek te komen.
Net als vaker gebeurd is in voorgaande jaren, had ik eigenlijk andere plannen voor vanavond en had ik niet gerekend op bezoek. (die plannen zijn meer in het kader van lekker lang in bad liggen, zoiets, dus geen echte goede reden om af te zeggen)
Ik voel me gedwongen om elk jaar opnieuw onverwacht en ad hoc iets te vieren wat ik eigenlijk helemaal niet wil vieren, anders hadden we dat wel gedaan.
Maar ik denk dat de moeders het wel lief bedoelen en ik vind het ook rot om te zeggen. Zó groot is het nou ook weer niet. Maar toch voel ik me er elk jaar steeds vervelender bij.
Wat zou jij doen?
Maar onze moeders willen allebei altijd toch komen. Zij denken er wél altijd aan. Ze hebben dus al vaak onverwacht (althans voor ons onverwacht omdat we niet beseften dat het onze trouwdag was) voor de deur gestaan met een bosje bloemen.
En ik voel me egoïstisch om dit te zeggen, maar eigenlijk wil ik dat helemaal niet. Enerzijds vind ik dat te vervelend om te zeggen. Anderzijds: ze doen het niet voor ons, maar meer voor zichzelf. Ze "dwingen" ons eigenlijk om er toch bij stil te staan door toch op bezoek te komen.
Net als vaker gebeurd is in voorgaande jaren, had ik eigenlijk andere plannen voor vanavond en had ik niet gerekend op bezoek. (die plannen zijn meer in het kader van lekker lang in bad liggen, zoiets, dus geen echte goede reden om af te zeggen)
Ik voel me gedwongen om elk jaar opnieuw onverwacht en ad hoc iets te vieren wat ik eigenlijk helemaal niet wil vieren, anders hadden we dat wel gedaan.
Maar ik denk dat de moeders het wel lief bedoelen en ik vind het ook rot om te zeggen. Zó groot is het nou ook weer niet. Maar toch voel ik me er elk jaar steeds vervelender bij.
Wat zou jij doen?
donderdag 15 mei 2025 om 18:08
donderdag 15 mei 2025 om 18:09
Ja eigenlijk is het best knapVivalafete25 schreef: ↑15-05-2025 17:34Nou, het klinkt wel als een prestatie eigenlijk. Alleen niet iets om te vieren![]()

donderdag 15 mei 2025 om 18:12
Ik kan me het goed voorstellen TO. Ik ben ook erg op mezelf en houd niet van onnodige verplichtingen. Dus zéker op zo'n dag die letterlijk om niemand anders gaat dan jou en je partner, zou ik die toch toe-eigenen.
Ik zou zelf kiezen voor een leugentje om (eigen) bestwil. Dus een klein stapje buiten mijn initiële gevoel van: "ik ga me niet aanpassen, zij moeten stoppen.". Ik zou het tóch in mijn agenda zetten en tegen de moeders zeggen dat ik en man het altijd samen willen vieren. En dan gewoon op de dag doen wat ik zelf wil.
Want dit zou voor mij te klein zijn om er echt een groot probleem van te maken.
Ik zou zelf kiezen voor een leugentje om (eigen) bestwil. Dus een klein stapje buiten mijn initiële gevoel van: "ik ga me niet aanpassen, zij moeten stoppen.". Ik zou het tóch in mijn agenda zetten en tegen de moeders zeggen dat ik en man het altijd samen willen vieren. En dan gewoon op de dag doen wat ik zelf wil.
Want dit zou voor mij te klein zijn om er echt een groot probleem van te maken.
donderdag 15 mei 2025 om 18:14
Oh. Vrij letterlijk dus. Ik dacht dat er sarcasme in zag wat ik niet goed kon inschatten.Yakuzakiko schreef: ↑15-05-2025 18:08Mijn familie en schoonfamilie hechten ook veel waarde aan die dingen, ook aan de trouwdag. En ik kan daar dus ook niet tegen.
donderdag 15 mei 2025 om 18:16
Ja, mooie uitleg, die eerste alinea, dat is inderdaad, naast remedie ik al genoemd had, ook hoe ik het ervaar.Arlandria schreef: ↑15-05-2025 18:12Ik kan me het goed voorstellen TO. Ik ben ook erg op mezelf en houd niet van onnodige verplichtingen. Dus zéker op zo'n dag die letterlijk om niemand anders gaat dan jou en je partner, zou ik die toch toe-eigenen.
Ik zou zelf kiezen voor een leugentje om (eigen) bestwil. Dus een klein stapje buiten mijn initiële gevoel van: "ik ga me niet aanpassen, zij moeten stoppen.". Ik zou het tóch in mijn agenda zetten en tegen de moeders zeggen dat ik en man het altijd samen willen vieren. En dan gewoon op de dag doen wat ik zelf wil.
Want dit zou voor mij te klein zijn om er echt een groot probleem van te maken.
Bedankt voor je reactie.
itsnojoke wijzigde dit bericht op 15-05-2025 18:16
0.30% gewijzigd
donderdag 15 mei 2025 om 18:16
100% herkenbaar TO, en het is voor vele misschien een bijzondere gedachtegang maar als ik iets niet belangrijk vind en het niet vier hoeft een ander dit niet voor mij te doen. En eigenlijk vind ik het niet lief om een ander zo te dwingen het op een bepaalde manier te vieren.Itsnojoke schreef: ↑15-05-2025 17:55Ik vind het moeilijk om onder woorden te brengen waar de weerstand precies vandaan komt.
Toch proberen: ik hou niet van onverwacht bezoek, en dat weten ze. En ja, het is vaak onverwacht omdat ik niet aan de trouwdag gedacht had. In mijn agenda zetten kan, maar voor mij is het niet belangrijk.
Ik geef niets om die dag. Door per se toch te komen, moet ik er toch wat mee, ondanks dat ik dat zelf eigenlijk niet wil.
De moeders zijn allebei minder dan een week geleden jarig geweest en bovendien is moederdag pas geweest. Op onze trouwdag hebben we dus altijd al erg veel moeder- tijd nét achter de rug.
Het maakt dat ik me niet serieus genomen voel. Het gaat niet om MIJN gevoel. En dat is vaak het geval. Het draait al vaak om hen, en niet of nauwelijks om mij. Zelfs op mijn trouwdag dus.
Ik merk dat ik het moeilijk vind om uit te leggen.
En het zegt niets over je huwelijk dat je het wel of niet viert, het is een dag als alle anderen net zoals je verjaardag. Hou elke dag van mijn partner zonder dat ik mijn trouwdag vier weet ook de datum niet uit mijn hoofd.
Na mijn ziekte merkte ik ook dat mensen meer dan ooit het perse wilde vieren, nou ik heb dat nooit gedaan en ga ik niet doen ook. Men krijgt iets te drinken en stukje taart maar ik zeg eerlijk met tegenzin. Het is voor de oudere generatie (mijn ouders zijn in de 90) lastiger nee te accepteren van hun kinderen dus totale breuk is mij het niet waard (heb al een tijdje geen contact gehad en vroeg me dan steeds af of ze dood waren dus ons contact is minimaal) maar het hoeft van mijn niet.
Dus TO ik snap je hoor en las meerdere meningen die zeker er ook geen zin in hadden.
Zwijgen is geen zwakte maar een sterkte.
donderdag 15 mei 2025 om 18:21
Wil je dat ze überhaupt nooit op bezoek komen? Als je het op een andere dag wel prima vindt, zou ik het gewoon als een algemeen bezoek zien. Dat zij het dan als een speciale dag zien, prima. Bloemetje in de vaas en klaar. Je weet de datum dus kan de vaas alvast klaarzetten.
Je kan ook nog vragen of ze het bezoek altijd willen aankondigen, als je het zelf lastig vindt om de trouwdag ergens te noteren.
Als je ze überhaupt niet bij je thuis wilt treffen dan zou ik er wat van zeggen.
Je kan ook nog vragen of ze het bezoek altijd willen aankondigen, als je het zelf lastig vindt om de trouwdag ergens te noteren.
Als je ze überhaupt niet bij je thuis wilt treffen dan zou ik er wat van zeggen.
emanina wijzigde dit bericht op 15-05-2025 18:26
22.09% gewijzigd
Geen motto
donderdag 15 mei 2025 om 18:25
donderdag 15 mei 2025 om 18:27
Ik denk dat het te confronterend is. Niet zozeer het (onverwachte) bezoek maar je zou ook dmv een grote vos bloemen of een kaart kunnen ontstaan. Die benadrukt teveel een enorm romantisch aspect en als het dan doordrenkt is met rode rozen en hartjes en teksten als: nog altijd even verliefd!!! Of: "al 18 jaar een gelukkig paar" terwijl je net echt kei en keihard hebt moeten werken aan je relatie, of je in een broer zus relatie bent beland, of al diverse malen op het punt hebt gestaan om toch uit elkaar te gaan, dan is het niet zo prettig wanneer je felicitaties krijgt alsof je het allergelukkigste echtpaar op aarde bent waar niks of niemand tussen te krijgen is.
Maar ja, misschien zijn de moeders in de veronderstelling dat TO en haar man dat zijn.
Ik opper maat wat hoor, zo klinkt het een beetje.
Maar ja, misschien zijn de moeders in de veronderstelling dat TO en haar man dat zijn.
Ik opper maat wat hoor, zo klinkt het een beetje.
donderdag 15 mei 2025 om 18:28
Laatst was hier een topic en daarin gaf TO aan dat haar vriend zijn verjaardag niet wilde vieren, maar haar ouders stonden erop om toch echt gewoon even langs te komen om taart te eten. Dat vind ik echt exact hetzelfde klinken als de bezoekjes van jullie schoonmoeders op jullie trouwdag. Het zou, juist op deze dag, om jullie en jullie wensen moeten draaien en niet om de wensen van beide schoonmoeders.
Ik vind je dus ook echt geen bitch en ik zou dit uitleggen aan jouw moeder en je man het laten uitleggen aan zijn moeder.
Ik vind je dus ook echt geen bitch en ik zou dit uitleggen aan jouw moeder en je man het laten uitleggen aan zijn moeder.
donderdag 15 mei 2025 om 18:28
Ze weten dus dat je niet van onverwacht bezoek houdt. Weten ze ook dat dit bezoek voor jou onverwacht is, en dat je man en jij geen behoefte hebben om het te vieren?
Zo niet, dan lijkt dat me een belangrijke boodschap om te geven. Eventueel iets aangepast zodat het voor hen makkelijker te accepteren is: 'wij zijn deze dag graag met zijn tweeën' [om het samen niet te vieren of in bad te gaan] hoef je er niet bij te zeggen.
Weten ze dit wel, dan is toch elk jaar op komen dagen niet lief te noemen. En zeker als dat past in een patroon van niet luisteren en niet gezien worden, is het logisch dat dat bij jou negatieve gevoelens oproept die voor iemand met een liefdevollere kind-ouderrelatie misschien overtrokken lijken.
Maar jouw gevoel vertelt je volgens mij dat er (niet voor het eerst) over jouw behoeftes heen wordt gewalst en dat je dan ook nog eens moet reageren of ze je een plezier doen, anders ben je een bitch.
Da's niet leuk. Daar mag je jezelf best serieus in nemen. Helpt om de boodschap samen met man te brengen, elk met eigen moedercorvee?
Dat is jullie huwelijksdagviering: een avond waarin jullie wens om samen te zijn centraal staat.
Zo niet, dan lijkt dat me een belangrijke boodschap om te geven. Eventueel iets aangepast zodat het voor hen makkelijker te accepteren is: 'wij zijn deze dag graag met zijn tweeën' [om het samen niet te vieren of in bad te gaan] hoef je er niet bij te zeggen.
Weten ze dit wel, dan is toch elk jaar op komen dagen niet lief te noemen. En zeker als dat past in een patroon van niet luisteren en niet gezien worden, is het logisch dat dat bij jou negatieve gevoelens oproept die voor iemand met een liefdevollere kind-ouderrelatie misschien overtrokken lijken.
Maar jouw gevoel vertelt je volgens mij dat er (niet voor het eerst) over jouw behoeftes heen wordt gewalst en dat je dan ook nog eens moet reageren of ze je een plezier doen, anders ben je een bitch.
Da's niet leuk. Daar mag je jezelf best serieus in nemen. Helpt om de boodschap samen met man te brengen, elk met eigen moedercorvee?
Dat is jullie huwelijksdagviering: een avond waarin jullie wens om samen te zijn centraal staat.
What a nuanced anxiety
donderdag 15 mei 2025 om 18:28
En dan? Zijn ze niet thuis en hebben de moeders bedacht rode hartjesballonnen aan de voordeur vast te binden...
donderdag 15 mei 2025 om 18:34
donderdag 15 mei 2025 om 18:36
Hier herken ik mezelf en mijn huwelijk niet in. Maar ik kan me wel voorstellen dat het zo overkomt.Dala schreef: ↑15-05-2025 18:27Ik denk dat het te confronterend is. Niet zozeer het (onverwachte) bezoek maar je zou ook dmv een grote vos bloemen of een kaart kunnen ontstaan. Die benadrukt teveel een enorm romantisch aspect en als het dan doordrenkt is met rode rozen en hartjes en teksten als: nog altijd even verliefd!!! Of: "al 18 jaar een gelukkig paar" terwijl je net echt kei en keihard hebt moeten werken aan je relatie, of je in een broer zus relatie bent beland, of al diverse malen op het punt hebt gestaan om toch uit elkaar te gaan, dan is het niet zo prettig wanneer je felicitaties krijgt alsof je het allergelukkigste echtpaar op aarde bent waar niks of niemand tussen te krijgen is.
Maar ja, misschien zijn de moeders in de veronderstelling dat TO en haar man dat zijn.
Ik opper maat wat hoor, zo klinkt het een beetje.
donderdag 15 mei 2025 om 18:41
Dat was ik eigenlijk niet per se. Maar door de jaren heen is die weerstand ontstaan omdat ze er toch per se hun ding van willen maken.blijfgewoonbianca schreef: ↑15-05-2025 18:33Waarom ben je zo heel erg anti-(jullie)-trouwdag-vieren ?
Ik ber zelf totaal onattent in, in alleen al de precieze datum onthouden. Ik vind het fijn dat mijn man er hetzelfde in staat, maar niet fijn dat we nu in een bepaalde mal gedwongen worden. Ik wil het gewoon "mogen" vergeten, dat het gewoon oké is om elkaar na een paar weken lachend aan te kijken en zeggen "oh, vorige maand was onze trouwdag, zullen we uit eten gaan?". Zoiets.
Ik snap dat ik het misschien onhandig onder woorden breng, ik merk dat ik dat moeilijk vind.
donderdag 15 mei 2025 om 18:41
Komen ze ook elk jaar met dezelfde vragen, 'wat heeft man gedaan er aan' bijvoorbeeld en dat jij dan moet zeggen steeds nee 'we doen er niks aan'? Ik zie het zomaar voor me.... ik haat bloemen ook overigens. Dat heb ik maar vrij snel duidelijk gemaakt. Waarom eigenlijk geen leuke plant? We moeten trouwens echt af van die commerciële kul dat je daar een vrouw zielsgelukkig mee maakt. Een milieubewuste vrouw in ieder geval niet.
donderdag 15 mei 2025 om 18:42
Die laatste twee alinea's, dat is inderdaad precies hoe ik het ervaar.tyche schreef: ↑15-05-2025 18:28Ze weten dus dat je niet van onverwacht bezoek houdt. Weten ze ook dat dit bezoek voor jou onverwacht is, en dat je man en jij geen behoefte hebben om het te vieren?
Zo niet, dan lijkt dat me een belangrijke boodschap om te geven. Eventueel iets aangepast zodat het voor hen makkelijker te accepteren is: 'wij zijn deze dag graag met zijn tweeën' [om het samen niet te vieren of in bad te gaan] hoef je er niet bij te zeggen.
Weten ze dit wel, dan is toch elk jaar op komen dagen niet lief te noemen. En zeker als dat past in een patroon van niet luisteren en niet gezien worden, is het logisch dat dat bij jou negatieve gevoelens oproept die voor iemand met een liefdevollere kind-ouderrelatie misschien overtrokken lijken.
Maar jouw gevoel vertelt je volgens mij dat er (niet voor het eerst) over jouw behoeftes heen wordt gewalst en dat je dan ook nog eens moet reageren of ze je een plezier doen, anders ben je een bitch.
Da's niet leuk. Daar mag je jezelf best serieus in nemen. Helpt om de boodschap samen met man te brengen, elk met eigen moedercorvee?
Dat is jullie huwelijksdagviering: een avond waarin jullie wens om samen te zijn centraal staat.
donderdag 15 mei 2025 om 18:44
Mijn man wil ook nooit, of in ieder geval zelden, zijn verjaardag vieren. Dat geeft hij dan ook aan in beide familie apps. Beide moeders komen desondanks toch, want ja, dat geldt niet voor hun, toch...?meisje22 schreef: ↑15-05-2025 18:28Laatst was hier een topic en daarin gaf TO aan dat haar vriend zijn verjaardag niet wilde vieren, maar haar ouders stonden erop om toch echt gewoon even langs te komen om taart te eten. Dat vind ik echt exact hetzelfde klinken als de bezoekjes van jullie schoonmoeders op jullie trouwdag. Het zou, juist op deze dag, om jullie en jullie wensen moeten draaien en niet om de wensen van beide schoonmoeders.
Ik vind je dus ook echt geen bitch en ik zou dit uitleggen aan jouw moeder en je man het laten uitleggen aan zijn moeder.
donderdag 15 mei 2025 om 18:44
Mijn kinderen en aanhang zijn hier altijd welkom. Ik ga nooit onaangekondigd naar hun toe. Dat is ook niet handig want zij wonen een stuk verderop en ik wil niet voor een dichte deur komen. Zelf wil ik het ook minimaal de dag tevoren weten want ik zit niet de hele dag achter de geraniums en dan staan zij voor een dichte deur. Daar heeft iedereen vrede mee.Elizabethie schreef: ↑15-05-2025 17:06Ik heb ooit gelezen: nooit onuitgenodigd en onverwacht bij je kinderen op de stoep staan. Heb me er altijd aan gehouden. Omgekeerd mag wel. Ze zijn hier t.a.t welkom!
Laat je innerlijke tokkie stralen (gepikt met toestemming van Explorista)
donderdag 15 mei 2025 om 18:50
Dat opgedrongen gedoe is gewoon vervelend.Itsnojoke schreef: ↑15-05-2025 18:41Dat was ik eigenlijk niet per se. Maar door de jaren heen is die weerstand ontstaan omdat ze er toch per se hun ding van willen maken.
Ik ber zelf totaal onattent in, in alleen al de precieze datum onthouden. Ik vind het fijn dat mijn man er hetzelfde in staat, maar niet fijn dat we nu in een bepaalde mal gedwongen worden. Ik wil het gewoon "mogen" vergeten, dat het gewoon oké is om elkaar na een paar weken lachend aan te kijken en zeggen "oh, vorige maand was onze trouwdag, zullen we uit eten gaan?". Zoiets.
Ik snap dat ik het misschien onhandig onder woorden breng, ik merk dat ik dat moeilijk vind.
donderdag 15 mei 2025 om 18:50
Oh ik snap je heel goed hoor. Het is jullie trouwdag en jullie kiezen bewust om er niks mee te doen. Maar (schoon)moeders respecteert dat niet en moet er elk jaar een “how can i make this about me-show” van maken.Itsnojoke schreef: ↑15-05-2025 17:55Ik vind het moeilijk om onder woorden te brengen waar de weerstand precies vandaan komt.
Toch proberen: ik hou niet van onverwacht bezoek, en dat weten ze. En ja, het is vaak onverwacht omdat ik niet aan de trouwdag gedacht had. In mijn agenda zetten kan, maar voor mij is het niet belangrijk.
Ik geef niets om die dag. Door per se toch te komen, moet ik er toch wat mee, ondanks dat ik dat zelf eigenlijk niet wil.
De moeders zijn allebei minder dan een week geleden jarig geweest en bovendien is moederdag pas geweest. Op onze trouwdag hebben we dus altijd al erg veel moeder- tijd nét achter de rug.
Het maakt dat ik me niet serieus genomen voel. Het gaat niet om MIJN gevoel. En dat is vaak het geval. Het draait al vaak om hen, en niet of nauwelijks om mij. Zelfs op mijn trouwdag dus.
Ik merk dat ik het moeilijk vind om uit te leggen.
Laatst was er en topic over iemand die zn verjaardag niet wil vieren en toch onverwachts bezoek krijgt van schoonfamilie. In dat topic was geen enkel begrip voor de ouder in kwestie.
Ik zou gewoon duidelijk zeggen dat je her niet wil vieren. En dus ook niet door onverwachts bezoek. En als ze toch komen zit je lekker in bad en doe je niet open.

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in