Ik wil dit niet, maar ik voel me een bitch

Itsnojoke donderdag 15 mei 2025 om 15:55

Hoera, het is mijn trouwdag. Nou ja, hoera... Man en ik zijn achttien jaar getrouwd, maar we vieren het niet. Nooit. In het begin zijn we samen wel eens uit eten geweest of zo, maar verder zijn we het allebei al vaak vergeten. Helemaal prima, we vinden die datum niet belangrijk.
Maar onze moeders willen allebei altijd toch komen. Zij denken er wél altijd aan. Ze hebben dus al vaak onverwacht (althans voor ons onverwacht omdat we niet beseften dat het onze trouwdag was) voor de deur gestaan met een bosje bloemen.
En ik voel me egoïstisch om dit te zeggen, maar eigenlijk wil ik dat helemaal niet. Enerzijds vind ik dat te vervelend om te zeggen. Anderzijds: ze doen het niet voor ons, maar meer voor zichzelf. Ze "dwingen" ons eigenlijk om er toch bij stil te staan door toch op bezoek te komen.
Net als vaker gebeurd is in voorgaande jaren, had ik eigenlijk andere plannen voor vanavond en had ik niet gerekend op bezoek. (die plannen zijn meer in het kader van lekker lang in bad liggen, zoiets, dus geen echte goede reden om af te zeggen)
Ik voel me gedwongen om elk jaar opnieuw onverwacht en ad hoc iets te vieren wat ik eigenlijk helemaal niet wil vieren, anders hadden we dat wel gedaan.
Maar ik denk dat de moeders het wel lief bedoelen en ik vind het ook rot om te zeggen. Zó groot is het nou ook weer niet. Maar toch voel ik me er elk jaar steeds vervelender bij.
Wat zou jij doen?

canis-felis donderdag 15 mei 2025 om 19:39

Dala schreef: ↑
15-05-2025 19:28
Dus dat is wel ok?

Blijkbaar, als ze dat ondanks mijn mededeling dat ik niks vier menen te moeten doen. Ze zouden mij er niet gelukkig van maken, maar zichzelf kennelijk des te meer. Hoe zou ik dat volgens jou moeten voorkomen dan? De buren vragen hun hond op ze los te laten?

Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica

Itsnojoke donderdag 15 mei 2025 om 19:40

vivapimpelmees schreef: ↑
15-05-2025 19:36
Ook dat heb ik geprobeerd. Het kwartje is nooit gevallen. Ik ging er inderdaad voor zorgen dat we op onze trouwdag/verjaardagen niet thuis waren en dan werd ik (en niet mijn man) gebeld om te zeggen dat ze voor een dichte deur stonden. Tja....

Hardleers dus..... pffff

canis-felis donderdag 15 mei 2025 om 19:40

Bbubbels schreef: ↑
15-05-2025 19:38
Nou zijn mijn schoonouders best van het onaangekondigde bezoek, maar zelfs zij komen niet op de koffie op onze trouwdag. Dat vinden ze onze dag. We krijgen hooguit een appje. Met felicitaties. Vorige trouwdag boden ze aan om op te passen, zodat wij uit eten konden. Ik snap ook niet zo goed wat de relevantie is van bezoek op iemands trouwdag. Tenzij het een zoveeljaarjubileum is ofzo waar je voor wordt uitgenodigd.

Dat vind ik attent

Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica

Dala donderdag 15 mei 2025 om 19:46

canis-felis schreef: ↑
15-05-2025 19:39
Blijkbaar, als ze dat ondanks mijn mededeling dat ik niks vier menen te moeten doen. Ze zouden mij er niet gelukkig van maken, maar zichzelf kennelijk des te meer. Hoe zou ik dat volgens jou moeten voorkomen dan? De buren vragen hun hond op ze los te laten?

Nou niet, dat was nou juist mijn punt. Want niet het bezoek is het probleem alleen. Het feit dat ze "er aan herinnerd worden" en dus nooit op het punt gaan komen dat ze pas twintig dagen later denken: oh ja onze trouwdag is geweest!

Dus dan kun je wel weggegaan maar dan worden ze er heus wel aan herinnerd.
Al is het maar met een app.

pina donderdag 15 mei 2025 om 19:51

Ik wist niet eens dat dat een ding was, je trouwdag vieren met anderen dan je echtgenoot erbij.

happyapple donderdag 15 mei 2025 om 20:42

Johanna67 schreef: ↑
15-05-2025 16:13
Maar om 1 keer per jaar iets te vieren wat voor de moeders blijkbaar een heuglijk feit is is toch niet zo heel veel gevraagd? En ik weet dat je eigen baas bent en dat iedereen kan doen wat hij of zij wil en dat iedereen maar van alles moet accepteren. Maar ik vind het lief van die moeders. Dus ik zou het vieren met ze en de volgende avond lekker mijn eigen behoeftes vervullen.

Nou ik vind het dus eigenlijk niet lief dat die moeders over de wensen van hun kinderen heenwalsen en hun eigen zin elk jaar doordrammen. Ik zou er dus juist van in de weerstand schieten en waarschijnlijk zorgen dat ik niet thuis ben en iets leuks met man gaan doen. Maar dat is dus ook niet precies wat TO wil, want die wil het dus niet vieren.

pina donderdag 15 mei 2025 om 20:50

Sowieso vind ik het nogal vrijpostig andermans trouwdag zonder overleg te willen vieren. Voor hetzelfde geld gaat een stel net door een diep dal. Mogen mensen zelf even bepalen waar ze wel en niet aandacht willen schenken? Dat is aan het stel.

Weer een reden om niet te trouwen

Nana_Mouskouri donderdag 15 mei 2025 om 20:54

blijfgewoonbianca schreef: ↑
15-05-2025 18:57
Ik vind het wel erg haaks staan op je posts in het moederdagtopic, eerlijk gezegd.

En wat nou als jullie kinderen jullie elk jaar confronteren feliciteren met jullie trouwdag ?

Ja, dat vind ik ook opvallend. TO: je ziet moederdag als een non-optionele sociale conventie voor je kinderen. Misschien kun je je proberen voor te stellen dat dat gevoel dat jij bij moederdag hebt vergelijkbaar is met het gevoel dat je (schoon)moeder bij jouw trouwdag heeft.

Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.

hvm donderdag 15 mei 2025 om 21:00

Itsnojoke schreef: ↑
15-05-2025 15:55
[...]?

Dit zou zomaar mijn post kunnen zijn, ware het niet dat het dan morgen zou zijn. Man en ik boeit het echt totaal niet. Als we er aan denken dan is het in de ochtend voor we weg gaan; Nou, gefeliciteerd hè. Tot vanavond.
En dan komen de appjes van schoonouders. Tot zover vind ik dat nog wel schattig. Ach ze feliciteren ons, denk ik dan. Maar dan worden er ook ieder jaar bloemen langs gebracht.
Joh, denk ik dan. Jullie vieren het meer dan dat we zelf doen.
Vorig jaar waren we allebei weg. Troffen schoonouders niemand thuis aan.
Ja, jammer dan hoor. Ik blijf er niet voor thuis.
Maar dit jaar kondigden ze het al een week van te voren aan, dat ze langs gingen komen. Dus ach, ik haal wel even een gebakje. Ik snap eigenlijk niet zo goed wat er zo belangrijk is om te vieren. Ik bedoel; of je nu zoveel jaar, of zoveel jaar met een paar dagen getrouwd bent, dat maakt geen verschil. We vinden elkaar toch de meeste tijd erg aardig

Maar ik denk dan; Ik ben blij dat ze het willen vieren en niet gaan zitten stoken in ons huwelijk zoals mijn grootouders bij mijn ouders hebben gedaan. Kennelijk is dit hun manier om te laten zien dat ze je waarderen.
En, ja, je weet niet hoe lang ze er nog zullen zijn. Als ze er niet meer zijn, dan hebben we nog heel wat tijd om niet aan de trouwdag te denken, en het zonder schuldgevoel te kunnen vergeten.
Misschien is dat wel hetgeen wat het ongemakkelijk maakt. In de media wordt iemand die zijn trouwdag vergeet vaak neergezet als lomp en onattent. En vaak genoeg ben ikzelf degene die de boel vergeet. En dan maken die felicitaties soms dat je je extra lomp voelt.

Maar ach, manlief is nog steeds met me getrouwd.

moderatorviva wijzigde dit bericht op 16-05-2025 05:59
Reden: OP verwijderd, het quoten van de OP is niet toegestaan.

28.46% gewijzigd

pina donderdag 15 mei 2025 om 21:01

Zijweggetje: het doet me denken aan LinkedIn die je vroeger ongevraagd met je x-jarig jubileum bij je werkgever feliciteerde. Ik heb dat zelf uitstaan, maar vond dat altijd helemaal geen vrolijk jubileum, LinkedIn in die je jubileum omroept, zonder überhaupt te weten of je ergens happy was en dat LinkedIn je dan niet alleen feliciteerde, maar ook nog eens je netwerk opriep om je te feliciteren, haha! Zo deprimerend.

Claire45 donderdag 15 mei 2025 om 21:08

Ik denk dat sommige mensen verjaardagen en huwelijksdagen van anderen per se willen vieren omdat het zo hoort en omdat ze op die manier (met een cadeautje of bos bloemen en een bezoekje) aan hun plicht voldoen en ze zelf het idee hebben dat ze liefde en betrokkenheid hebben getoond. Vaak zijn dit, in mijn ervaring tenminste, mensen die emotioneel niet zo volwassen zijn (lees: moeilijk kunnen praten/verbinding maken) en dan is zo’n gebaar een goed alternatief voor échte aandacht (lees: een leuk gesprek en emotionele verbinding).

Ik herken het van mijn ex-schoonfamilie. Die stonden bij ons élke verjaardag en trouwdag op de stoep, hadden dan een noodeind gereden en duwden ons vervolgens een bos bloemen in de armen, dronken één kop koffie, zwijgend, en taaiden dan weer af om die 100 km terug naar huis te rijden.

Ik dacht dan: dit was het??

Ja, dat was het. Zo moest het blijkbaar. Op zich allemaal prima (ze bleven hooguit 20 minuten binnen), maar het probleem was dat ze hetzelfde ritueel ook terug verwachtten. Gewoon: cadeau afleveren, koffie naar achteren klokken, doei.

Ik vond het… gestoord. Maar inmiddels kan ik zien dat het onvermogen was. Dit was de enige manier waarop zij iets konden ‘geven’. En waarop zij een relatie konden invullen. Dat kan heel frustrerend zijn als je zelf wel gewend bent om in relaties écht aandacht te geven en te krijgen (door te praten, luisteren, iemand echt te zien en dus ook aan te voelen wat iemand leuk en fijn vindt) maar sommige mensen hebben dat vermogen gewoon niet en ergens is het dan best lief dat ze toch een poging doen.

Ik zou het dus maar zo laten. Even doorbijten en dan is het weer voorbij. Ik denk niet dat mensen van die leeftijd nog echt gaan veranderen.

Nana_Mouskouri donderdag 15 mei 2025 om 21:10

@Claire 45
Wat een arrogante manier van kijken naar mensen die gewoon lief proberen te zijn.

nana_mouskouri wijzigde dit bericht op 15-05-2025 21:20

6.36% gewijzigd

Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.

vivapimpelmees donderdag 15 mei 2025 om 21:15

Nana_Mouskouri schreef: ↑
15-05-2025 21:10
Wat een arrogante manier van kijken naar mensen die gewoon lief proberen te zijn.

Het is niet lief. Lief is luisteren naar de wensen van je kinderen. En als wederdienst draven de kinderen wel op bij de ouders terwijl ze daar eigenlijk geen zin in hebben op dat moment.

Vivalafete25 donderdag 15 mei 2025 om 21:16

pina schreef: ↑
15-05-2025 20:50
Sowieso vind ik het nogal vrijpostig andermans trouwdag zonder overleg te willen vieren. Voor hetzelfde geld gaat een stel net door een diep dal. Mogen mensen zelf even bepalen waar ze wel en niet aandacht willen schenken? Dat is aan het stel.

Weer een reden om niet te trouwen

Een vriend van me feliciteerde eens zijn ouders met hun huwelijksdag. Reactie van moeders, die nooit een blad voor de mond neemt: "nou er valt momenteel weinig te vieren hoor". Die gingen echt door een mega crisis.

dolfje donderdag 15 mei 2025 om 21:17

Itsnojoke schreef: ↑
15-05-2025 18:05
Ja, voor mij wel. Ik heb mijn uiterste best gedaan om uit te leggen waarom. Maar ik snap ook dat het misschien moeilijk te begrijpen is als je er zelf anders in staat of in een andere situatie zit.

Ik vond het best een duidelijke uitleg.

Vivalafete25 donderdag 15 mei 2025 om 21:19

Claire45 schreef: ↑
15-05-2025 21:08
Ik denk dat sommige mensen verjaardagen en huwelijksdagen van anderen per se willen vieren omdat het zo hoort en omdat ze op die manier (met een cadeautje of bos bloemen en een bezoekje) aan hun plicht voldoen en ze zelf het idee hebben dat ze liefde en betrokkenheid hebben getoond. Vaak zijn dit, in mijn ervaring tenminste, mensen die emotioneel niet zo volwassen zijn (lees: moeilijk kunnen praten/verbinding maken) en dan is zo’n gebaar een goed alternatief voor échte aandacht (lees: een leuk gesprek en emotionele verbinding).

Ik herken het van mijn ex-schoonfamilie. Die stonden bij ons élke verjaardag en trouwdag op de stoep, hadden dan een noodeind gereden en duwden ons vervolgens een bos bloemen in de armen, dronken één kop koffie, zwijgend, en taaiden dan weer af om die 100 km terug naar huis te rijden.

Ik dacht dan: dit was het??

Ja, dat was het. Zo moest het blijkbaar. Op zich allemaal prima (ze bleven hooguit 20 minuten binnen), maar het probleem was dat ze hetzelfde ritueel ook terug verwachtten. Gewoon: cadeau afleveren, koffie naar achteren klokken, doei.

Ik vond het… gestoord. Maar inmiddels kan ik zien dat het onvermogen was. Dit was de enige manier waarop zij iets konden ‘geven’. En waarop zij een relatie konden invullen. Dat kan heel frustrerend zijn als je zelf wel gewend bent om in relaties écht aandacht te geven en te krijgen (door te praten, luisteren, iemand echt te zien en dus ook aan te voelen wat iemand leuk en fijn vindt) maar sommige mensen hebben dat vermogen gewoon niet en ergens is het dan best lief dat ze toch een poging doen.

Ik zou het dus maar zo laten. Even doorbijten en dan is het weer voorbij. Ik denk niet dat mensen van die leeftijd nog echt gaan veranderen.

Ja dat is echt zo! Volgens mij wel een generatiedingetje hoor. Mijn broer heeft het in z'n hoofd gehaald om verjaardagen met schema's te vieren ivm enorme spanningen in de familie. Nou, die spanningen zijn niet echt afgenomen. Vooral de generatie boven ons was nogal zuur, terwijl ze nou niet echt het feestnummer op verjaardagen zijn . Maar het hoort en ze voelen zich gepasseerd als ze niet uitgenodigd zijn.

Nana_Mouskouri donderdag 15 mei 2025 om 21:19

vivapimpelmees schreef: ↑
15-05-2025 21:15
Het is niet lief. Lief is luisteren naar de wensen van je kinderen. En als wederdienst draven de kinderen wel op bij de ouders terwijl ze daar eigenlijk geen zin in hebben op dat moment.

Ik had het over Claires post erboven, sorry, dat was onduidelijk.

Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.

Claire45 donderdag 15 mei 2025 om 21:24

Nana_Mouskouri schreef: ↑
15-05-2025 21:19
Ik had het over Claires post erboven, sorry, dat was onduidelijk.

Voor mij was het heel duidelijk, hoor.

aquamarijn donderdag 15 mei 2025 om 21:56

Ik herken deze ergernis van TO wel, en ik heb er nog wel een theorie bij!
Mijn ouders en schoonouders komen uit een generatie en sociale omgeving waar scheiden gelijk staat aan falen.
Ze zijn er best wel mee bezig dat wij (hun kinderen) absoluut niet moeten gaan scheiden, dat dat heel erg is, voor ons, onze kinderen en ook een beetje (of twee beetjes) voor hen zelf:-)
Ik denk dat die nadrukkelijke aandacht voor onze trouwdag voor een groot deel daar vandaan komt. Het heeft iets bezwerends, in mijn ogen, 'als ze maar niet gaan scheiden'. En ik voel me daar soms een beetje ongemakkelijk bij, of onder druk gezet.

Itsnojoke donderdag 15 mei 2025 om 22:00

Nana_Mouskouri schreef: ↑
15-05-2025 20:54
Ja, dat vind ik ook opvallend. TO: je ziet moederdag als een non-optionele sociale conventie voor je kinderen. Misschien kun je je proberen voor te stellen dat dat gevoel dat jij bij moederdag hebt vergelijkbaar is met het gevoel dat je (schoon)moeder bij jouw trouwdag heeft.

Ik vind dat je mijn post in een ander topic over een ander onderwerp wel wat vrij interpreteert hier. Je lijkt hier te willen wijzen op een inconsistentie, maar zelf zie ik dat niet zo. Iemand mag zich toch ook over Pasen anders voelen dan over Kerstmis?
Ik vind zelf ook niet dat ik moederdag zie als een non-optionele sociale conventie voor mijn kinderen (kind eigenlijk, ik heb er maar één). Ik heb gezegd, even uit mijn hoofd, dat ik het jammer zou vinden als mijn kind het stilletjes voorbij zou laten gaan.
Misschien doel je wel op iets anders dat ik geschreven heb, of misschien begrijp ik je verkeerd.
Desondanks vind ik het zelf volledig menselijk om bij de ene gelegenheid andere gevoelens te hebben dan bij een andere.

Itsnojoke donderdag 15 mei 2025 om 22:03

aquamarijn schreef: ↑
15-05-2025 21:56
Ik herken deze ergernis van TO wel, en ik heb er nog wel een theorie bij!
Mijn ouders en schoonouders komen uit een generatie en sociale omgeving waar scheiden gelijk staat aan falen.
Ze zijn er best wel mee bezig dat wij (hun kinderen) absoluut niet moeten gaan scheiden, dat dat heel erg is, voor ons, onze kinderen en ook een beetje (of twee beetjes) voor hen zelf:-)
Ik denk dat die nadrukkelijke aandacht voor onze trouwdag voor een groot deel daar vandaan komt. Het heeft iets bezwerends, in mijn ogen, 'als ze maar niet gaan scheiden'. En ik voel me daar soms een beetje ongemakkelijk bij, of onder druk gezet.

Misschien. Ik heb een sibling die een paar jaar geleden een nare scheiding doorgemaakt heeft. Als mijn schoonmoeder daar ooit naar informeerde, vroeg ze altijd: hoe is het nu met je moeder? Ook mijn eigen moeder kon er wat van om te benadrukken hoe erg dit voor haar was. Hoewel ik zeker begrijp dat het ook voor haar verdrietig was.

Nana_Mouskouri donderdag 15 mei 2025 om 22:09

Itsnojoke schreef: ↑
15-05-2025 22:00
Ik vind dat je mijn post in een ander topic over een ander onderwerp wel wat vrij interpreteert hier. Je lijkt hier te willen wijzen op een inconsistentie, maar zelf zie ik dat niet zo. Iemand mag zich toch ook over Pasen anders voelen dan over Kerstmis?
Ik vind zelf ook niet dat ik moederdag zie als een non-optionele sociale conventie voor mijn kinderen (kind eigenlijk, ik heb er maar één). Ik heb gezegd, even uit mijn hoofd, dat ik het jammer zou vinden als mijn kind het stilletjes voorbij zou laten gaan.
Misschien doel je wel op iets anders dat ik geschreven heb, of misschien begrijp ik je verkeerd.
Desondanks vind ik het zelf volledig menselijk om bij de ene gelegenheid andere gevoelens te hebben dan bij een andere.

Inconsistentie weet ik niet, maar misschien is het zo dat de waarde die jij toekent aan moederdag misschien vergelijkbaar is met de waarde die je (schoon)moeder toekent aan jullie trouwdag. Het is verder volstrekt logisch dat jij die trouwdag minder belangrijk vindt, jij mag vinden wat je vindt. En omdat je ongewild het centrum van een feest wordt dat je zelf helemaal niet zo wilt vieren, begrijp ik je ergernis prima. Toch zou het natuurlijk zo kunnen zijn dat je (schoon)moeder niet in staat is om buiten hun eigen idee over hoe belangrijk zijn trouwdag is te denken.

Ik herken het bij mijn eigen familie. Ik vier mijn verjaardag liever niet. Dat is echter geen optie. Voor mijn familie is het belang "we vieren Nan's verjaardag want wij willen dat omdat het zo hoort." groter dan "we vieren Nana's verjaardag niet, dat vinden we een beetje jammer, maar zij vindt het echt niet leuk en we doen dat dan voor haar." Ik heb gekozen me daarbij neer te leggen, maar dat voelt soms echt ruk. En dat voelt dan weer als aanstellerij, want ik kan toch gewoon een dag leuk doen voor andere mensen.

Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.

vivapimpelmees donderdag 15 mei 2025 om 22:11

Nana_Mouskouri schreef: ↑
15-05-2025 22:09
Inconsistentie weet ik niet, maar misschien is het zo dat de waarde die jij toekent aan moederdag misschien vergelijkbaar is met de waarde die je (schoon)moeder toekent aan jullie trouwdag. Het is verder volstrekt logisch dat jij die trouwdag minder belangrijk vindt, jij mag vinden wat je vindt. En omdat je ongewild het centrum van een feest wordt dat je zelf helemaal niet zo wilt vieren, begrijp ik je ergernis prima. Toch zou het natuurlijk zo kunnen zijn dat je (schoon)moeder niet in staat is om buiten hun eigen idee over hoe belangrijk zijn trouwdag is te denken.

Ik herken het bij mijn eigen familie. Ik vier mijn verjaardag liever niet. Dat is echter geen optie. Voor mijn familie is het belang "we vieren Nan's verjaardag want wij willen dat omdat het zo hoort." groter dan "we vieren Nana's verjaardag niet, dat vinden we een beetje jammer, maar zij vindt het echt niet leuk en we doen dat dan voor haar." Ik heb gekozen me daarbij neer te leggen, maar dat voelt soms echt ruk. En dat voelt dan weer als aanstellerij, want ik kan toch gewoon een dag leuk doen voor andere mensen.

Ik ben dus gestopt met dingen doen zoals het hoort. Kan het iedereen aanraden.

Dala donderdag 15 mei 2025 om 22:14

Het komt ook een beetje over alsof je door de keuzes die jullie moeders maken, je over dit onderwerp niet helemaal jezelf kunt zijn, al vind ik het lastig precies uit te leggen hoe ik dat bedoel. Dat je eigenlijk wat vrijer en nonchalanter ermee wil omgaan maar dat dat eigenlijk niet meer echt kan.

pina donderdag 15 mei 2025 om 22:15

Vivalafete25 schreef: ↑
15-05-2025 21:16
Een vriend van me feliciteerde eens zijn ouders met hun huwelijksdag. Reactie van moeders, die nooit een blad voor de mond neemt: "nou er valt momenteel weinig te vieren hoor". Die gingen echt door een mega crisis.

Whahaha! En dan: tring tring, je ouders voor de deur. Gezellig.

pina wijzigde dit bericht op 16-05-2025 08:05

62.14% gewijzigd

Actieve topics