Het Grote Viva Katten Topic deel 4

Het hangt echt van de kat en ook van de leeftijd af. Mijn ervaring is dat de meeste katten tot ze ongeveer een jaar oud zijn best wel flexibel zijn qua acceptatie van andere katten. Daarna wordt het voor veel katten lastiger. Ik heb er twee, ik weet zeker dat onze poes geen andere kat zou accepteren. Onze kater daarentegen is een heel zachtaardige en vriendelijke kat tegen soortgenoten, nooit agressief. Sinds jaren wandel ik 's avonds laat een blokje om in de buurt (al wil hij zelf steeds minder vaak, hij wordt overduidelijk een dagje ouder en is afgelopen periode rond oud en nieuw heel bang geweest voor vuurwerk, dat zit diep) en dan komen we natuurlijk vaak andere katten tegen. Hij gaat nooit een gevecht aan. En als er een hond langskomt, gaat hij heel rustig op een afstandje zitten. Hij zou een andere kat in huis wel vrij snel accepteren, denk ik.
Lang geleden had ik twee katers die ook heel sociaal waren. Daar wandelde ik ook mee door de buurt. Als we een andere kat tegenkwamen, was binnen 1 seconde duidelijk of ze vriendjes werden of niet. Het waren net kleine mensenjongens, die twee. Ze haalden hun kattenvriendjes op of werden zelf thuis opgehaald en gingen dan samen spelen in onze tuin of op stap. Helaas is de een spoorloos verdwenen en de ander kort daarna doodgereden, terwijl we aan zo'n rustig weggetje woonden. Hij was weer met een andere kat aan het spelen en rende daar achteraan de weg over. Hij werd geraakt door een auto, ik hoorde de bons en daarna een langgerekte miauw. Ik stuurde mijn vriend naar buiten om te gaan kijken, zelf durfde ik het niet, en mijn vrees bleek werkelijkheid, mijn mannetje was dood. Het was best zuur dat ik, omdat hij zo eenzaam leek na het verdwijnen van zijn maatje, net een week twee kittens erbij had genomen. Terwijl ik na de verdwijning eigenlijk had gezworen er nu echt noooooooit meer aan te beginnen, want ik had meer katten verloren en was daar echt kapot van. Maar ja, de kittens waren er eenmaal. Ze zijn uiteindelijk 14 en 19 jaar oud geworden en beide van ouderdom gestorven. De doodgereden kat accepteerde ze trouwens heel goed. Wellicht omdat hij dus ook een sociale kat was en nog vrij jong, ongeveer een jaar/ anderhalf jaar destijds.
Ach ach, ik voel het verdriet alweer komen. Maar voor mij geldt wel dat dood erg is, zeker als dat niet door ouderdom of ziekte is, maar vermissing en nooit weten wat er gebeurd is veel erger. Met dood kan ik leven, met niet weten niet.

@Strelizia: lief, dank je wel !

@Yella78, dat lijkt me zo afschuwelijk als je katje vermist wordt! De hoop, het verdriet, het niet weten: vreselijk!

Maar ook een katje dat doodgereden wordt, zo onnodig en zo onrechtvaardig. Ziektes als doodsoorzaak snap ik nog (kan ik ook totaal niet mee omgaan trouwens hoor, ik heb dagelijks nog steeds echt enorme huilbuien, ben misselijk en zelfs al drie kilo afgevallen), maar dit soort dingen.....

Hier altijd binnenkatten gehad. Ik zou ook niet anders willen. Mijn zoon heeft twee katten en hij heeft een cattery gebouwd aan het huis in de tuin. Hij heeft een htk kat en een prachtige kruising Ragdoll. Zo kunnen de poezen lekker buiten in het zonnetje liggen. Zij hebben ook regelmatig egeltjes in de tuin die daar ongestoord kunnen scharrelen en de vogeltjes ook natuurlijk.
Geen angst voor het verkeer en zij poepen/piesen ook niet bij de buren in de tuin.
Ik zie alleen maar voordelen.

Strelizia, zeker, ik ook. Het was wel een andere tijd, zo'n 35 jaar geleden. De kittens die ik nam als gezelschap voor mijn katertje vlak voor hij werd doodgereden, heb ik nooit zomaar vrij laten lopen. Dat was toen wel afgelopen. Een van de twee was ook doof, hij moest in een tuigje aan een lijntje in de tuin. De andere kater was een bangerik, ik had gedacht dat die nooit de tuin uit zou gaan maar dat deed hij op enig moment toch wel. De dove kater ontsnapte af en toe uit zijn tuigje en ging dan op stap, dat waren angstige momenten. Godzijdank dus altijd teruggevonden. Pfff, een keer lag er sneeuw en kon ik dus zien waar hij naartoe was gegaan aan de spoortjes. O no, door de brandgang, over een schutting, door een tuin richting kattenluikje daar in de achterdeur! Dat huis stond te koop en was al leeg. Ik had maar af te wachten tot meneer weer tevoorschijn zou komen. Ten einde raad - ik moest ergens naartoe - besloot ik de verkopend makelaar dan maar te bellen. Gelukkig kwam hij er toen net weer aan, de doerak. Hij heeft ook weleens in zijn tuigje over het muurtje van de tuin van de buren gehangen, de vrouw die daar woonde zag hem gelukkig voor haar honden hem zagen... Hij heeft al zijn negen levens ten volle benut. Maar hij is uiteindelijk het oudst geworden van al mijn katten tot nu toe , 19 jaar maar liefst. Zijn broer 14. Ze zijn op dezelfde manier afgetakeld, maar de een dus 5 jaar eerder dan de ander. Ik wijt dat aan stress, mijn dove kater was zo ontzettend relaxt en zijn broer meer een zenuwpees.
Mijn huidige katten gaan de tuin niet meer uit, alleen 's avonds laat of vroeg in de nacht samen met mij op pad door de buurt (de poes alleen als het heel stil is op straat, zij is van deze twee de bangerik).

Ik heb bij verschillende katten gezien, dat na het verlies van een broer/zus de ander opeens opleeft en heel ander gedrag laat zien. Dan zou ik niet snel kiezen voor een nieuw maatje.( Ligt ook wel een beetje aan de leeftijd of het een jonge kat is of een oudere die achter blijft)

Ik heb ook gezien dat een oudere dame helemaal begon op te leven toen er 2 kittens erbij kwamen. Vond het wel slim dat ze 2 kittens namen omdat die oude toch sneller weer weggaat.
…

Hier een balkon leven voor de katten. Al zou ik wel iets kunnen bedenken om ze de straat op te laten gaan is dat toch niet waar ik naar streef. Ze kunnen een hoop bekijken, verschillende hoogtes om op te springen en te verstoppen en plantjes om in te snuffelen. Chillen in het zonnetje en als het te heet is in de schaduw. Er staat een flinke boom waar een hoop vogels in zitten. Wat nogal wat gemekker oplevert.
Mijn vorige woning had een tuintje, toen mocht mijn kat ook niet de tuin uit.
In het voorjaar en de zomer staat de deur altijd open als ik thuis ben. In de winter ben ik een druk bezette portier.