Relatie problemen

Zo wat een frustratie hier zeg, in de reacties dan. Er staat niet eens dat hij twee jaar geen werk heeft gedaan, er staat dat hij sinds twee jaar weer een leuke baan heeft. Kan best dat hij die twee jaar daarvoor verschillende banen heeft uitgeprobeerd. Wat een berg aannames komt er voorbij.
Met het passief agressieve gedrag dat zijn vrouw laat zien zou ik heel snel klaar zijn, wat de reden ook is. Vernederend, en je eigen behandelen met de silent treatment is helemaal kansloos.

Is relatietherapie nog een optie?
Ik zou wel een harde grens trekken en zeggen dat je van haar verwacht dat ze op een normale manier communiceert (en dat zelf uiteraard ook doen).
Wat ze nu doet is respectloos, en een relatie zonder respect heeft geen toekomst.

Is relatietherapie een optie?
Als er kinderen in het spel zijn vind ik wel dat je dat op zijn minst geprobeerd moet hebben.

Itsnojoke schreef: ↑

25-05-2025 17:20

Is relatietherapie nog een optie?
Ik zou wel een harde grens trekken en zeggen dat je van haar verwacht dat ze op een normale manier communiceert (en dat zelf uiteraard ook doen).
Wat ze nu doet is respectloos, en een relatie zonder respect heeft geen toekomst.

Daar gaan we weer, want weer eens

Grobbekuiken_ schreef: ↑

25-05-2025 17:22

Daar gaan we weer, want weer eens

Dus jij vond altijd alles wel goed en nu jij af en toe tegengas geeft, gedraagt ze zich als een kleuter die haar zin niet krijgt?
Verschrikkelijk lijkt me dat, ook voor jullie kinderen.
Was het ooit wel een leuk huwelijk of meer van "wel te doen"?
Ik weet niet of je nog tijd en ruimte moet maken voor therapie of er beter aan doet nu de stekker eruit te trekken.

en waar komt haar boosheid vandaan? wat is de reden van het stilzwijgen, alleen eten voor zichzelf en de kinderen maken en het natte wasgoed? Is dat puur om haar zin door te drijven? Of is er iets anders?

Het klinkt eerlijk gezegd of jullie allebei al uitgecheckt zijn TO.

Je zegt: als het over mij gaat maakt zij het weer over haar.

Gebruikt ze voorbeelden uit haar ervaring om te laten weten dat ze het herkent? Bedoelt ze het als steun? Weet ze/heeft ze door dat ze het op deze manier over haar maakt en dat jij je niet gezien voelt? Vindt ze het lastig zich in te leven in een ander?
Oftewel: uit welke intentie doet ze dit?

Jij zegt: ik vond alles wel best en nu niet meer. Hoe communiceer jij dit? Met ruzie? Irritatie? Of een gesprek? Als dingen niet meer gaan zoals ze gingen, snap je dat dat wrijving geeft?

Is het mogelijk om tegen haar te zeggen: ik vind het heel naar hoe je nu met mij omgaat en ik heb dit ook niet verdiend. Ik mag mijn grens stellen en ik kon je op dat moment niet ophalen. Ik kan niet altijd direct alles uit mijn handen laten vallen.je bent een volwassen vrouw en kunt dit soort situaties prima zelf oplossen. Je mag het niet leuk vinden dat ik nee zei, maar ik hoef niet gestraft te worden. Als je ergens over wil praten kan dat altijd.

Of is dat niet mogelijk? Weet je uit welk overkevingsmechanisme deze houding van he vrouw naar voren komt?

Hollandia12 schreef: ↑

25-05-2025 17:17

**Beste forumlezers,**

Bedankt voor jullie berichten. Ik zal wat specifieker zijn.
Tijdens mijn ontslag heb ik een transitie doorgemaakt, maar in de tussentijd heb ik nog wel werkzaamheden opgepakt.

Ook thuis ben ik actief in het huishouden: koken, wassen, stofzuigen, enzovoort. Dat is ook logisch, aangezien we allebei werken. Mijn vrouw werkt 20 uur per week, en ik ben zelf van 40 uur naar 32 uur gegaan op eigen verzoek.

Natuurlijk heb ik ook steken laten vallen, en wat ik mezelf kwalijk neem, is dat ik altijd maar alles goed vind en denk: "Ach, het komt wel goed." Nu zeg ik een keer nee, en dan is ze koppig – daar kom ik moeilijk doorheen.

Ook met gespreksstof, bijvoorbeeld tijdens mijn ontslag of sollicitaties, vraagt ze hoe het ging, maar binnen de kortste keren maakt ze het over zichzelf: hoe zij dat bij haar werk heeft gedaan. En dan denk ik: laat maar weer...

Door haar koppigheid en het gevoel dat alles van mijn kant moet komen, kost het me veel energie en levert het spanning op.

Nogmaals, ik ben wel blij met alle reacties!

Kunnen jullie na de ruzie bespreken wat je dwars zit of zat?

Heeft ze wel eens hulp gezocht? Iemand om mee te praten?
Heeft ze vriendinnen?

Waar komt jouw omslag vandaan? Wat is er veranderd?

Ik vermoed dat er een hele hoop is waar je niet over schrijft.
Waarom hebben jullie steeds ruzie? Hoe is het huishouden verdeeld? Als ze niet van knuffelen houdt, dan is dat (neem ik aan) toch altijd al een issue geweest?

Lila-Linda schreef: ↑

25-05-2025 17:53

Waar komt jouw omslag vandaan? Wat is er veranderd?

De natte was heeft wellicht het één en ander veranderd.

"Koken, wassen, stofzuigen": doe je dat altijd uit jezelf of vraagt je vrouw het? Doe je altijd de was, of 1x per week? Wie heeft er al die jaren het meeste voor de kinderen en het huishouden gezorgd? En dan bedoel ik ook de 3e shift en alle kleine regeldingen die bij elkaar opgeteld veel energie kosten.

Kijk, natte was in de kast gooien is gewoon idioot! Zo ga je niet met elkaar om.
Waarom ik bovenstaande vragen stel: mijn man zou ook kunnen zeggen dat hij de was doet, eten kookt en stofzuigt. Maar....dat is 1x per week misschien, en vaak heb ik het dan ook al een keer genoemd. Maar de wasmachine draait 2x per dag, ons huis moet opgeruimd worden omdat het in de verkoop staat en er morgen kijkers zijn. Ik sta vandaag de wasmanden weg te werken, te stofzuigen, de kinderkamers op te ruimen want ik wil dar het netjes is voor de verkooo en meneer zit de hele dag op het voetbalveld. En dat gun ik hem, maar de prioriteit ligt in mijn ogen even elders. En als je (hij) dan gister ook een hele dag druk bent en ik heb al meerdere keren gezegd afgelopen week dat we het huis op orde moeten brengen, dan zou ik het heel fijn vinden als mijn man zegt "schat ik ben druk komend weekend, maar hoe gaan we dit samen regelen zodat het maandag op orde is"?

Ik zorg al 12 jaar (sinds er kinderen zijn) voor dit huishouden en gezin, en mijn man wil een beloningssticker als hij de wasmand heeft weggewerkt. Dat doe ik al 12 jaar vanzelf net als al die 863 taken die bij een gezin horen.
En ja ik werk parttime dus wat meer thuis, maar meneer "kan en kon nooit minder werken". Die vanzelfsprekend dat je als moeder en vrouw het gezin draait en je als man fulltime kan werken OMDAT je vrouw het thuis allemaal regelt. En dan kost energie, veel energie. En dan moet je ook nog een leuke vrouw zijn en knuffelen.

*oké dit is mijn frustratie en misschien gaat het bij jouw thuis niet zo. Maar ik merk bij mezelf als de kinderen ouder worden, er meer ruimte komt voor jezelf en ik wel klaar ben met dat zorgen en mijn eigen behoeftes weg te zetten. Ik heb lang gedacht dat dit er nou eenmaal bij hoorde, dat als parttime werkende moeder ook 90% van het hele gezinsleven op je schouders drukt. Ik ben er wel klaar mee. Leuk dat mijn man wil knuffelen of een behoefte heeft sex, maar ik heb de behoefte aan een man die 4x in de week kookt, dat ik op een werkdag kan aanschuiven en mij niet de avond van tevoren wordt gevraagd wat we moeten eten Bedenk het zelf kerel! Je hoeft mij ook nooit te vragen of de boodschappen zijn gedaan, je bed is verschoond, je kleren zijn gewassen, je dochter die naar de ortho moet of de kampspullen van je zoon al zijn ingepakt.

En als ik dit aankaart dan zegt mijn man: "zeg me dan wat ik moet doen". En hier gaat het fout, want veel dingen KUN JE ZELF BEDENKEN. Als ik hem moet gaan vertellen wanneer en hoevaak hij de wasmachine moet aanzetten, welke boodschappen boodschappen er moeten komen en wat we morgen gaan eten? Dan kan ik het dus beter zelf doen want ik wil niet alles altijd moeten bedenken en voor hem boodschappenlijstjes maken. Dat kost me dubbel energie.

Weet je welke frustratie er bij je vrouw speelt? Waar dat vandaan komt? Je noemt specifiek de periode van je baanverlies, toen was je een tijdje thuis waarschijnlijk? Heb je toen het huishouden en de zorg voor de kinderen helemaal op je genomen?

Ik denk dat veel mannen geen idee hebben wat hun vrouw echt nodig heeft. Zeker met kinderen, geen gelijke verdeling zorgtaken etc.
Maar nogmaals, natte kleding in de kast zou niet eens in me opkomen!

13th_Star schreef: ↑

25-05-2025 17:44

Het klinkt eerlijk gezegd of jullie allebei al uitgecheckt zijn TO.

Dit denk ik ook. Echt natte was in de kast gooien en al die andere dingen zijn wel zeer bijzonder.

Het is dat er kinderen in het spel zijn, maar was anders allang vertrokken.

Je kunt natuurlijk proberen in therapie te gaan, maar ik zou eerder kijken hoe het goed te krijgen omtrent de kinderen.
Ik lees nergens iets wat de relatie nog leuk zou kunnen maken namelijk.
Soms is de koek gewoon op.

Misschien is een commune met alleen vrouwen een idee.

Onwijs veel projectie vanuit je eigen onvrede, newspaper.

Itsnojoke schreef: ↑

25-05-2025 18:30

Onwijs veel projectie vanuit je eigen onvrede, newspaper.

Klopt, ik noem ook dat het mijn frustratie is. En toch denk ik dat de vrouw van TO een vergelijkbare frustratie kan hebben.
Ik hoor het om me heen ook hoor, dus ik ben niet de enige

newspaper schreef: ↑

25-05-2025 18:32

Klopt, ik noem ook dat het mijn frustratie is. En toch denk ik dat de vrouw van TO een vergelijkbare frustratie kan hebben.
Ik hoor het om me heen ook hoor, dus ik ben niet de enige

Het is mogelijk dat de vrouw van to een vergelijkbaar gevoel heeft. Toch vind ik het in beide gevallen nog steeds ook de verantwoordelijkheid van de gefrustreerde, om het zo maar te noemen, om te zorgen dat deze frustraties adequaat aangepakt worden voor ze je hele relatie verzieken.

Itsnojoke schreef: ↑

25-05-2025 18:38

Het is mogelijk dat de vrouw van to een vergelijkbaar gevoel heeft. Toch vind ik het in beide gevallen nog steeds ook de verantwoordelijkheid van de gefrustreerde, om het zo maar te noemen, om te zorgen dat deze frustraties adequaat aangepakt worden voor ze je hele relatie verzieken.

Eens!
Dat is de vraag bij TO, hebben ze gesproken over de frustraties, begrijpen ze elkaar en hoe ga je het aanpakken samen.
Als je 20 getrouwd bent en de natte was/dit gekke gedrag is er niet altijd geweest, dan moet er toch een oorzaak zijn?
Los van het feit dat de oorzaak dit gedrag niet rechtvaardigt natuurlijk.

Ik ben een beelddenker en die natte was tussen al je kleding zie ik voor me

Klinkt altijd kinderlijk en sexloos als een man door de vrouw de titel "meneer" krijgt. Dan is er stront aan de knikker.
Hollandia, ik denk dat de koek op is.
Er is geen respect meer van je vrouw.
Zoals iemand al zei met voorbeelden: laat haar weten wat dit gedrag met je doet en dat jouw grens is bereikt. Stel je van tevoren voor hoe je jouw leven met de kinderen alleen vorm geeft en steek je energie in het zoeken naar informatie om verder te kijken.
Relatietherapie kun je proberen natuurlijk, ik geloof daar niet in. Alle relatietherapeuten die ik ben tegen gekomen in mijn werk zijn geen voorbeeld voor mij.
Sterkte!

MyLittlePony schreef: ↑

25-05-2025 17:01

TO, de enige neutrale tip die ik voor je heb: wordt 100% zelfvoorzienend. Leer je eigen was te doen, je eigen eten te maken, je eigen dingen te doen en gelukkig te zijn zonder haar. Maak jezelf onafhankelijk. Ga het gesprek aan vanuit onafhankelijkheid en zie wat er dan nog mogelijk is. Communiceer nooit vanuit afhankelijkheid. Maar loop ook niet weg voordat je probleemloos weg kan lopen.

Ik vind dit een heel raar advies. Ik ga er nl. vanuit dat je een volwassen man niet hoeft te leren om voor zichzelf te zorgen, maar dat hij dat gewoon al lang kan sinds hij 20 is ofzo. Maar goed, blijkbaar kijk jij anders naar mannen dat een vijfitger dit nog moet leren. Als dat het geval is, zeg ik gevalletje triest.

En daarna. Er is imo niks mis met een soort van afhankelijkheid in een relatie. Mits je idd je eigen boontjes kán doppen. Maar het voordeel van een relatie vind ik (naast alle gezelligheid, warmte en een maatje) óók dat je in een relatie een team kunt zijn. Ik doe A, ondertussen doet man B en het geheel is groter dan de som der delen. En over de invulling kun je het samen hebben.

newspaper schreef: ↑

25-05-2025 18:32

Klopt, ik noem ook dat het mijn frustratie is. En toch denk ik dat de vrouw van TO een vergelijkbare frustratie kan hebben.
Ik hoor het om me heen ook hoor, dus ik ben niet de enige

Zeker, dat kán. Maar ik ken gelukkig ook genoeg mannen die niet zo zijn. Dus ik zou het op dit punt nog helemaal niet willen aannemen.
To lijkt wel een mega communicatiekloof te hebben met zijn vrouw. Want ook de reactie terug op onze vragen blijven vaag en onduidelijk.
Ik kan er ten minste nog steeds niet uithalen waar nu de schoen wringt en hoe dit allemaal is ontstaan.

To, probeer nu eens te spellen hoe jullie communicatie ging voor er kinderen in het spel waren. Als jullie ruzie hadden, waar ging dat toen over en hoe losten jullie dit op?

Toen de kinderen geboren werden, veranderden er toen dingen in jullie relatie of is dit slechts recent gedrag?
Hoe losten jullie onenigheid op of was dat er nooit (in jouw beleving)? Heb je gemerkt dat je vrouw steeds meer bozer en afstandelijk werd?
Hebben jullie het daar toen over gehad en wat was de reden?

Is de relatie met je vrouw ooit goed geweest? Was zij toen wél een redelijke gesprekspartner die zich niet terugtrok en passief agressief was?
Wat denk jij dat er dan gebeurd kan zijn waarom dit is veranderd? En wat zegt je vrouw letterlijk als je dit met haar bespreekt en je vraagt naar het WAAROM van haar gedrag? (niet dat ik dit ok vind, want het is erg ondermijnend, maar goed, ik ga er nog maar even vanuit dat je er samen uit wilt komen)

Hollandia12 schreef: ↑

25-05-2025 11:44

Ik begin sterk te neigen naar een scheiding, maar wil eerst graag advies of ervaringen horen van anderen. Hoe hebben jullie zoiets aangepakt?

Je hebt een lange inleiding maar puntje bij paaltje wil je alleen advies over scheiden en horen hoe anderen hun scheiding aangepakt hebben, begrijp ik dat goed?

S-Groot schreef: ↑

25-05-2025 19:11

Je hebt een lange inleiding maar puntje bij paaltje wil je alleen advies over scheiden en horen hoe anderen hun scheiding aangepakt hebben, begrijp ik dat goed?

Scherp!!