Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
woensdag 18 juni 2025 om 22:26
He mooie mensen!
Avo, gevoel uitgeschakeld... standje overleven dus? Is de aanvraag ingediend voor intern? En soms, heel soms is gevoelloos ook gewoon heerlijk. Even drijven op onverschilligheid. Is dit een soort nawee van het event? Toch inspannend en even bijkomen? Het mooie is: je hoeft niet altijd op 110% te functioneren.
Diva: spannend vrijdag. Ik moest voor nieuwe psych ook formulieren invullen. Scheelt tijd bij de intake,zo wwet ze al waar ze naar moet vragen. En wat Avo zegt: of het werkt hangt grotendeels van jou af. In hoeverre je open staat voor wat iemand je wil meegeven, en in hoeverre je durft te gaan voelen en naar jezelf durft te kijken. Want bij tijd en wijle zal het doodeng zijn en zal je kritische stem roepen dat dit niet werkt en dat je moet stoppen. Betekent meestal dat iemand dichtbij komt. Therapie hoeft ook niet altijd veilig te voelen (als het dat maar wel is, objectief gezien). Als het schuurt, raak je iets waar je iets kan leren.
Revalidatie is zwaar. lig er volledig af op de revalidatiedagen. Maar alles voor het goede doel
Ik heb veel last van obsessieve gedachten momenteel. Krijg het niet gestopt. Ik weet dat het nergens op slaat, observeer het. Maar word er gek van. Tips?
Avo, gevoel uitgeschakeld... standje overleven dus? Is de aanvraag ingediend voor intern? En soms, heel soms is gevoelloos ook gewoon heerlijk. Even drijven op onverschilligheid. Is dit een soort nawee van het event? Toch inspannend en even bijkomen? Het mooie is: je hoeft niet altijd op 110% te functioneren.
Diva: spannend vrijdag. Ik moest voor nieuwe psych ook formulieren invullen. Scheelt tijd bij de intake,zo wwet ze al waar ze naar moet vragen. En wat Avo zegt: of het werkt hangt grotendeels van jou af. In hoeverre je open staat voor wat iemand je wil meegeven, en in hoeverre je durft te gaan voelen en naar jezelf durft te kijken. Want bij tijd en wijle zal het doodeng zijn en zal je kritische stem roepen dat dit niet werkt en dat je moet stoppen. Betekent meestal dat iemand dichtbij komt. Therapie hoeft ook niet altijd veilig te voelen (als het dat maar wel is, objectief gezien). Als het schuurt, raak je iets waar je iets kan leren.
Revalidatie is zwaar. lig er volledig af op de revalidatiedagen. Maar alles voor het goede doel
Ik heb veel last van obsessieve gedachten momenteel. Krijg het niet gestopt. Ik weet dat het nergens op slaat, observeer het. Maar word er gek van. Tips?
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
woensdag 18 juni 2025 om 22:42
Avo: Jij hebt gewoon uitgesproken dat 'veel sterkte' niet jouw boodschap is. Held!
En weet je, even gewoon numn niets is opladen. Voor je 'logeerpartij' kwam je in de modus: Zal wel, ik zit op de bank nu. Wat je daarvoor gedaan had was best duidelijk communiceren in je team (en ja met een mazzeltje van de extra kamer).
En nu ben je 'leeg' en tegelijk 'opgeladen'. Het was een succes. Kan je dit succes als het jouwe zien? Wat jouw aandeel erin was, hoe goed je daarin bent?
En weet je, even gewoon numn niets is opladen. Voor je 'logeerpartij' kwam je in de modus: Zal wel, ik zit op de bank nu. Wat je daarvoor gedaan had was best duidelijk communiceren in je team (en ja met een mazzeltje van de extra kamer).
En nu ben je 'leeg' en tegelijk 'opgeladen'. Het was een succes. Kan je dit succes als het jouwe zien? Wat jouw aandeel erin was, hoe goed je daarin bent?
ollegrieze wijzigde dit bericht op 18-06-2025 22:47
70.61% gewijzigd
woensdag 18 juni 2025 om 22:53
@Lucie: obsessieve gedachtengangen. Vreselijk. Voor mij en uit ervaring... als ik het aan voel komen ga ik strak denken. Tellen hoeveel stappen naar de koelkast omdat ik daar moet zijn om... enzo... dus afleiden en strak houden werkt redelijk voor mij. En dat durf ik intussen ook best snel weer los laten als ik voel dat ik weer door kan.
woensdag 18 juni 2025 om 23:37
Voor wat betreft hapto: hulpvraag formuleren is gelukt. Iets van dat ik mezelf in relatie tot anderen meer op 1 wil zetten omdat ik me in meerdere opzichten altijd minder voel. En meer gezien en gehoord wil worden en wil leren meer naar mijn gevoel ipv gedachten te luisteren. Daar hoort natuurlijk ook juist! mezelf gaan durven uitspreken bij, wat ik vaak nog behoorlijk eng vind. Ik wil het ook wel een kans geven. Tot nu toe heb ik bij alles wat ik al geprobeerd heb wel iets geleerd, dus dat verwacht ik hier ook wel te gaan doen. Ik ben echt benieuwd hoe zo'n sessie is en of zij echt zo hip is als haar website 
Avo, hier hangt het huis ook op half 11. Binnenkort wel echt even aan de slag met huishouden, maar met 27 graden binnen is dat niet zo fijn. De focus ligt bij mij zoals altijd op werk. Perfectionisme viert hoogtij. Ik vraag me soms af waarom eigenlijk. Less is more, toch? Mijn oude onderschrift. Practice what you preache. Ergens helpt het me, maar het vraagt ook veel.
Lucy: trekt het na de revalidatiedag wel een beetje bij? Of is het nog te vroeg om daar iets over te zeggen? Helaas geen tips voor obsessieve gedachten.
Avo, hier hangt het huis ook op half 11. Binnenkort wel echt even aan de slag met huishouden, maar met 27 graden binnen is dat niet zo fijn. De focus ligt bij mij zoals altijd op werk. Perfectionisme viert hoogtij. Ik vraag me soms af waarom eigenlijk. Less is more, toch? Mijn oude onderschrift. Practice what you preache. Ergens helpt het me, maar het vraagt ook veel.
Lucy: trekt het na de revalidatiedag wel een beetje bij? Of is het nog te vroeg om daar iets over te zeggen? Helaas geen tips voor obsessieve gedachten.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 19 juni 2025 om 21:09
Snap dat het spannend is avo...enig idee naar wachtlijst?
Geloof niet dat ik iets wil delen op gedachten. Teveel schaamte. Maar de tip van Olle helpt: ben de hele dag de tafels aan het opzeggen. Hoe moeilijker hoe beter (tafel van 317 ofzo).
Succes morgen, Diva!
Geloof niet dat ik iets wil delen op gedachten. Teveel schaamte. Maar de tip van Olle helpt: ben de hele dag de tafels aan het opzeggen. Hoe moeilijker hoe beter (tafel van 317 ofzo).
Succes morgen, Diva!
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
donderdag 19 juni 2025 om 22:02
Niks niet op half zeven en achterlopen!
Dat is zo negatief omschreven.
Zie het zo:
“Het loslaten van perfectionisme maakt een grote ontwikkeling door.”
Hulde & applaus. Daarnaast is het ook nog eens een zeer intelligente keuze na drukke weken en tijdens warme dagen (niet quoten a.u.b. dan valt het niet op als ik in de winter schrijf dat het slim is omdat het koude dagen zijn en een rustige tijd was)
Dat is zo negatief omschreven.
Zie het zo:
“Het loslaten van perfectionisme maakt een grote ontwikkeling door.”
Hulde & applaus. Daarnaast is het ook nog eens een zeer intelligente keuze na drukke weken en tijdens warme dagen (niet quoten a.u.b. dan valt het niet op als ik in de winter schrijf dat het slim is omdat het koude dagen zijn en een rustige tijd was)
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
donderdag 19 juni 2025 om 23:48
Woef: bij het huishouden heb ik geen last van perfectionisme. Of ja, het liefst zou ik het helemaal spik en span hebben, maar het lukt me gewoon niet. Man is ook echt een sloddervos dus al zou ik het kunnen bijhouden, zorgt hij wel voor rommel. Maar er moet wel weer iets gebeuren nu vind ik.
Avo: trots op jou voor wat betreft de verwijsbrieven. Nu afwachten.
Lucy: thx! Het is pas morgenmiddag dus ik heb nog even de tijd om uit te zoeken waar het precies is en hoe het daar zit met parkeren. Gelukkig is het dichtbij, max 15 minuten met de auto.
Avo: trots op jou voor wat betreft de verwijsbrieven. Nu afwachten.
Lucy: thx! Het is pas morgenmiddag dus ik heb nog even de tijd om uit te zoeken waar het precies is en hoe het daar zit met parkeren. Gelukkig is het dichtbij, max 15 minuten met de auto.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 20 juni 2025 om 23:23
Hoe ik het doe als ik het niet kan overzien: in hapklare stukjes knippen.
Ik kies 1 ding uit, hang er de te verwachten tijd aan. Dat helpt me om aan de gang te gaan. Als daarna de energie op is, voel ik me toch goed omdat dit de afspraak was. Is er nog ruimte voor meer, dan ben ik heel tevreden met mezelf
Ik kies 1 ding uit, hang er de te verwachten tijd aan. Dat helpt me om aan de gang te gaan. Als daarna de energie op is, voel ik me toch goed omdat dit de afspraak was. Is er nog ruimte voor meer, dan ben ik heel tevreden met mezelf
zaterdag 21 juni 2025 om 07:30
Ik herken dat 'donkere' gevoel na zo'n drukke werkweek. Hier is het ook extreem vol en druk en ik kom verder tot weinig thuis. Ik doe het zoals Sakura: een kleine afspraak met mezelf dat ik bijvoorbeeld de badkamer opruim en een wasje insteek en dan mag ik eerst 'lezen tot ik op pagina x ben'. En vaak krijg ik dan toch wat meer gedaan dan ik voorzag. Maar hier helpt het dat ik er niet ook nog voor anderen moet zijn. Man zorgt voor zichzelf en maakt zich verder niet druk om wat zooi of zo. (En doet het grootste stuk van het huishouden terwijl ik aan het werk ben).
Stomme verzekeringsboodschap! Het is zaterdag, dus vandaag kan je daar weinig aan doen. Krijg je het ' geparkeerd'? Mij helpt het om zo'n dingen in mijn agenda te zetten voor 'maandag om x uur'.
Stomme verzekeringsboodschap! Het is zaterdag, dus vandaag kan je daar weinig aan doen. Krijg je het ' geparkeerd'? Mij helpt het om zo'n dingen in mijn agenda te zetten voor 'maandag om x uur'.
zaterdag 21 juni 2025 om 09:49
Oh wat vervelend nou weer Avo, omzetplafond van je verzekering bereikt. Vergoeding kan alsnog, maar ik snap dat je helemaal geen zin hebt om die weg te gaan belopen.
Gisteren intake bij de hapto gehad. Het was een hele aparte ervaring, wel goed, maar heel anders dan dat ik verwacht had. Eerst hulpvraag nog eens uitspreken en beetje toelichten. Daarna twee oefeningen gedaan die me al wel met de neus op de feiten drukten. Mijn eigen ruimte uitleggen met een touw. Wat een lang touw, zeg ik nog.
Tot ze zo ongeveer op 10 cm voor me stond en zei, dus hier stop jij als persoon. Eh nee, touw nog iets verder uitgelegd, voelde nog steeds te dichtbij. Uiteindelijk was het touw bijna te kort...
in de volgende oefening moest ik steeds dichter bij haar gaan zitten op een bank. En dan steeds voelen hoe dat was. Moeilijk! Daarna kwam zij steeds dichtbij mij zitten. Op een gegeven moment zat ze bijna tegen mij aan. Helemaal niet fijn natuurlijk. Ik vraag, hoe zorg ik dat je niet zo dichtbij komt. 'Ga voelen.' Ja, maar hoe? Ze zegt: als jij jezelf niet voelt, voelen andere mensen jou ook niet. En dan gaan ze dus makkelijk over jouw grens. Ze heeft dit een paar keer gezegd, voordat het kwartje langzaam begon te vallen. Ik vind het nog steeds een moeilijke.
Zat ze daar, bijna op schoot. Ik ben een paar keer ergens anders gaan zitten, zij achter mij aan. Shit, wat nu. 'Ga voelen, je voelt niet, je bent voortdurend aan het vluchten.' Wat zou ik nog meer kunnen doen? Bevriezen, vechten, boos worden, verdrietig worden, blij (het emotiewiel). Uiteindelijk kwam ik af en toe heel even in fight terecht, waardoor ze weer een stukje van me wegschoof. Maar oh wat moeilijk en confronterend en ook een eye opener dat ik blijkbaar voortdurend 'rondjes draai in vluchtmodus'.
Echt apart ook wat ze bij mij ziet gebeuren terwijl ik denk gewoon rustig op een bankje te zitten. Of hoeveel je zithouding over jezelf zegt.
Volgende week nieuwe afspraak, want dit is zo anders dan dat ik gewend ben en tegelijkertijd lekker praktisch, los van dat ik het echt heel moeilijk vind en steeds bang ben dat ik iets fout doe.
Gisteren intake bij de hapto gehad. Het was een hele aparte ervaring, wel goed, maar heel anders dan dat ik verwacht had. Eerst hulpvraag nog eens uitspreken en beetje toelichten. Daarna twee oefeningen gedaan die me al wel met de neus op de feiten drukten. Mijn eigen ruimte uitleggen met een touw. Wat een lang touw, zeg ik nog.
Tot ze zo ongeveer op 10 cm voor me stond en zei, dus hier stop jij als persoon. Eh nee, touw nog iets verder uitgelegd, voelde nog steeds te dichtbij. Uiteindelijk was het touw bijna te kort...in de volgende oefening moest ik steeds dichter bij haar gaan zitten op een bank. En dan steeds voelen hoe dat was. Moeilijk! Daarna kwam zij steeds dichtbij mij zitten. Op een gegeven moment zat ze bijna tegen mij aan. Helemaal niet fijn natuurlijk. Ik vraag, hoe zorg ik dat je niet zo dichtbij komt. 'Ga voelen.' Ja, maar hoe? Ze zegt: als jij jezelf niet voelt, voelen andere mensen jou ook niet. En dan gaan ze dus makkelijk over jouw grens. Ze heeft dit een paar keer gezegd, voordat het kwartje langzaam begon te vallen. Ik vind het nog steeds een moeilijke.
Zat ze daar, bijna op schoot. Ik ben een paar keer ergens anders gaan zitten, zij achter mij aan. Shit, wat nu. 'Ga voelen, je voelt niet, je bent voortdurend aan het vluchten.' Wat zou ik nog meer kunnen doen? Bevriezen, vechten, boos worden, verdrietig worden, blij (het emotiewiel). Uiteindelijk kwam ik af en toe heel even in fight terecht, waardoor ze weer een stukje van me wegschoof. Maar oh wat moeilijk en confronterend en ook een eye opener dat ik blijkbaar voortdurend 'rondjes draai in vluchtmodus'.
Echt apart ook wat ze bij mij ziet gebeuren terwijl ik denk gewoon rustig op een bankje te zitten. Of hoeveel je zithouding over jezelf zegt.
Volgende week nieuwe afspraak, want dit is zo anders dan dat ik gewend ben en tegelijkertijd lekker praktisch, los van dat ik het echt heel moeilijk vind en steeds bang ben dat ik iets fout doe.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zaterdag 21 juni 2025 om 17:08
Avo, jammer die wachtlijst. Ben je zo'n grote drempel over, laten ze je bungelen in de wachtruimte. Idee van Friet om de vervolgstap samen met coach op te pakken, geeft dat iets van rust?
Je hoeft niet te wachten met rudten totdat alles gedaan is, het kan juist helpen om eerst wat rust te pakken, en dat de berg die nog gedaan moet worden dan ook wat minder hoog lijkt.
Olle, gefeliciteerd met die pluim! Lekker hoor.
Lucy, naar die dwanggedachten. Enig idee waarom nu, waarom deze? Je wordt met die revalidatie natuurlijk nogal binnenstebuiten gekeerd, en dat soort gedachten zijn volgens mij vaak een poging tot grip krijgen. Dus ik vind het niet zo gek dat je daar nu last van hebt. Maar wel zwaar ruk natuurlijk, liever lig je zen te wezen tot je weer op je benen kunt staan.
Diva, wat een mooie beschrijving van je sessie. Klinkt heel nuttig en toepasselijk voor waar je tegenaan loopt. Hoe voel je je (
) over de volgende sessie?
Hier een intense week. Paar dagen ziek geweest, voelde me echt zwaar ellendig en vooral Heel Zielig. Vandaag weer wat beter dus ik ging even een wandelingetje maken in een lange zomerjurk - daarin voel ik me vaak net wat zichtbaarder en dat is niet iets wat ik altijd fijn vind. Vindt een man het leuk om bij het elkaar passeren niet opzij te gaan, maar me juist in te sluiten en uit te halen. Ik weet niet zeker of hij me probeerde aan te raken en ik te snel was met opzij schieten, of dat het alleen de bedoeling was me aan het schrikken te maken. Dat laatste is in elk geval gelukt. Ik ben doorgelopen tot ik een hoek om kon en daar geprobeerd rustig te worden want ik was enorm geschrokken. Een soortgelijke situatie een paar jaar geleden die helaas anders afliep was onderwerp van emdr een tijdje terug, dit soort incidenten vallen bij mij helemaal verkeerd. Daarna terug naar huis gelopen waar mijn vriend gelukkig was. Gehuild. Daarna samen met hem opnieuw dat stuk gelopen want ik laat me verdomme niet van de straat jagen. Pffff.
Op dit soort momenten vind ik het zo moeilijk hoe gevoelig ik ben en moet ik echt mijn best doen me niet te vergelijken met stoere vrouwen die hierdoor niet eens met hun ogen knipperen. Dat ben ik nu eenmaal niet.
Je hoeft niet te wachten met rudten totdat alles gedaan is, het kan juist helpen om eerst wat rust te pakken, en dat de berg die nog gedaan moet worden dan ook wat minder hoog lijkt.
Olle, gefeliciteerd met die pluim! Lekker hoor.
Lucy, naar die dwanggedachten. Enig idee waarom nu, waarom deze? Je wordt met die revalidatie natuurlijk nogal binnenstebuiten gekeerd, en dat soort gedachten zijn volgens mij vaak een poging tot grip krijgen. Dus ik vind het niet zo gek dat je daar nu last van hebt. Maar wel zwaar ruk natuurlijk, liever lig je zen te wezen tot je weer op je benen kunt staan.
Diva, wat een mooie beschrijving van je sessie. Klinkt heel nuttig en toepasselijk voor waar je tegenaan loopt. Hoe voel je je (
) over de volgende sessie?Hier een intense week. Paar dagen ziek geweest, voelde me echt zwaar ellendig en vooral Heel Zielig. Vandaag weer wat beter dus ik ging even een wandelingetje maken in een lange zomerjurk - daarin voel ik me vaak net wat zichtbaarder en dat is niet iets wat ik altijd fijn vind. Vindt een man het leuk om bij het elkaar passeren niet opzij te gaan, maar me juist in te sluiten en uit te halen. Ik weet niet zeker of hij me probeerde aan te raken en ik te snel was met opzij schieten, of dat het alleen de bedoeling was me aan het schrikken te maken. Dat laatste is in elk geval gelukt. Ik ben doorgelopen tot ik een hoek om kon en daar geprobeerd rustig te worden want ik was enorm geschrokken. Een soortgelijke situatie een paar jaar geleden die helaas anders afliep was onderwerp van emdr een tijdje terug, dit soort incidenten vallen bij mij helemaal verkeerd. Daarna terug naar huis gelopen waar mijn vriend gelukkig was. Gehuild. Daarna samen met hem opnieuw dat stuk gelopen want ik laat me verdomme niet van de straat jagen. Pffff.
Op dit soort momenten vind ik het zo moeilijk hoe gevoelig ik ben en moet ik echt mijn best doen me niet te vergelijken met stoere vrouwen die hierdoor niet eens met hun ogen knipperen. Dat ben ik nu eenmaal niet.
What a nuanced anxiety
zaterdag 21 juni 2025 om 17:20
Acht Tyche toch. Wat een mafklappers lopen er toch rond. Met totale vreemden waar je nul contact mee hebt gehad maak je dit soort 'grapjes' niet (Want zo wordt dit gedrag vaak uitgelegd).
Goed dat je het aan vriend vertelde en dat jullie het rondje samen gelopen hebben. Fijn dat je je zo open kan stellen bij hem. (Dat is vaak mijn 'redding': vertellen aan man en mogen zeggen wat ik erbij voelde als hij het niet meteen 'ziet').
Beterschap lieverdje
Goed dat je het aan vriend vertelde en dat jullie het rondje samen gelopen hebben. Fijn dat je je zo open kan stellen bij hem. (Dat is vaak mijn 'redding': vertellen aan man en mogen zeggen wat ik erbij voelde als hij het niet meteen 'ziet').
Beterschap lieverdje
zondag 22 juni 2025 om 13:26
Jeetje Tyche, wat een eikel!! Ik zou daar ook volledig van de kaart van zijn. Zelfs al was het een "grap", dan is het er een (bij een vrouw die je niet kent) om je overmacht te laten zien. Ik vind het enorm stoer dat je daarna met man meteen weer een rondje bent gaan lopen. Wees mild voor jezelf: je bent hier niet te gevoelig. Hij was te eikelig.
Avo, kan man je helpen? Je hoeft niet alles alleen te doen en te regelen. Kan hij, met jou ernaast (privacy enzo) bellen en je ondersteunen? Of in elk geval in de buurt zijn en in het gesprek bij allen waar nodig?
Ik vind het zorgsysteem wat dat betreft echt waardeloos in Nederland. Dat ziektekostenverzekeringen zoveel macht hebben slaat echt nergens op. En tegen zo'n plafond van de zorgverzekeraar is in het afsluiten van je verzekering ook geen rekening te houden, want wat ga je nodig hebben en wanneer is er dan voor welke verzekeraar een plafond?
Diva, wat klinkt je eerste sessie leerzaam! Ben eigenlijk best benieuwd hoe groot mijn cirkel zou zijn... ik heb het vermoeden dat te groot voor mij ook niet goed zou voelen. Denk ik. Was de klik er voor jou?
Tyche, ik denk dat je wel eens gelijk kunt hebben. Dat de obsessieve gedachten het gevolg zijn van controleverlies. Het voelt idd alsof ik de grip een beetje kwijt ben. Op mijn werk (kennelijk moet een uwv uitkering aangevraagd worden in week x van ziek zijn, en dat is al de eerste week van oktober. De revalidatie loopt tot 4 augustus, dus dat voelt heeeel kort dag), bij therapie (ik worstel (nog steeds.... zucht) met het afscheid van oud en bij nieuw weet ik nog niet wat er van mij verwacht wordt, wat haar denkbeelden zijn, wat ze van mij vindt (behalve dat ik elke sessie loop te huilen. Heb ik bij de oude psych e het nooit gedaan). Ik kan me nog niet buigen naar de verwachting en dat voelt heel eng. Ook al weet ik in mijn hoofd dat het om mij gaat, en dat ik me niet moet aanpassen. Maar dat is mijn hoofd.
Avo, kan man je helpen? Je hoeft niet alles alleen te doen en te regelen. Kan hij, met jou ernaast (privacy enzo) bellen en je ondersteunen? Of in elk geval in de buurt zijn en in het gesprek bij allen waar nodig?
Ik vind het zorgsysteem wat dat betreft echt waardeloos in Nederland. Dat ziektekostenverzekeringen zoveel macht hebben slaat echt nergens op. En tegen zo'n plafond van de zorgverzekeraar is in het afsluiten van je verzekering ook geen rekening te houden, want wat ga je nodig hebben en wanneer is er dan voor welke verzekeraar een plafond?
Diva, wat klinkt je eerste sessie leerzaam! Ben eigenlijk best benieuwd hoe groot mijn cirkel zou zijn... ik heb het vermoeden dat te groot voor mij ook niet goed zou voelen. Denk ik. Was de klik er voor jou?
Tyche, ik denk dat je wel eens gelijk kunt hebben. Dat de obsessieve gedachten het gevolg zijn van controleverlies. Het voelt idd alsof ik de grip een beetje kwijt ben. Op mijn werk (kennelijk moet een uwv uitkering aangevraagd worden in week x van ziek zijn, en dat is al de eerste week van oktober. De revalidatie loopt tot 4 augustus, dus dat voelt heeeel kort dag), bij therapie (ik worstel (nog steeds.... zucht) met het afscheid van oud en bij nieuw weet ik nog niet wat er van mij verwacht wordt, wat haar denkbeelden zijn, wat ze van mij vindt (behalve dat ik elke sessie loop te huilen. Heb ik bij de oude psych e het nooit gedaan). Ik kan me nog niet buigen naar de verwachting en dat voelt heel eng. Ook al weet ik in mijn hoofd dat het om mij gaat, en dat ik me niet moet aanpassen. Maar dat is mijn hoofd.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
maandag 23 juni 2025 om 14:29
Wat een fijne reacties, dankjulliewel!
Even egopost.
Ja, ik ben inderdaad boos. Omdat het doel was om mij bang te maken en omdat dat gelukt is. Om wat Lucy zegt: het machtsvertoon. Hoe zielig dat hij dat nodig heeft, en hoe frustrerend dat de kwetsbaarheid die ik dan voel terecht is: fysiek, een-op-een, ben ik de sjaak. Omdat het oneerlijk is, omdat ik hier niet om heb gevraagd. Winst van de emdr is denk ik dat ik scherper zie dat ik niets fout deed, ook niet in het overstuur zijn. Kan ik ook soms voelen zelfs. Zit het nog in mijn lijf of hoofd, dat vind ik echt een supergoede vraag. Niet in mijn lijf geloof ik. Gisteren hetzelfde stuk weer alleen gelopen, dat was goed te doen. Wel in mijn hoofd, het beeld van zijn toenadering flitst soms voorbij. Dat zal wel slijten.
En ja, vriend is goud.
Even egopost.
Ja, ik ben inderdaad boos. Omdat het doel was om mij bang te maken en omdat dat gelukt is. Om wat Lucy zegt: het machtsvertoon. Hoe zielig dat hij dat nodig heeft, en hoe frustrerend dat de kwetsbaarheid die ik dan voel terecht is: fysiek, een-op-een, ben ik de sjaak. Omdat het oneerlijk is, omdat ik hier niet om heb gevraagd. Winst van de emdr is denk ik dat ik scherper zie dat ik niets fout deed, ook niet in het overstuur zijn. Kan ik ook soms voelen zelfs. Zit het nog in mijn lijf of hoofd, dat vind ik echt een supergoede vraag. Niet in mijn lijf geloof ik. Gisteren hetzelfde stuk weer alleen gelopen, dat was goed te doen. Wel in mijn hoofd, het beeld van zijn toenadering flitst soms voorbij. Dat zal wel slijten.
En ja, vriend is goud.
What a nuanced anxiety
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
