Kinderen
alle pijlers
Twijfel over 3e kind
zaterdag 5 juli 2025 om 23:08
Man en ik hebben altijd de wens gehad voor een 3e kindje.
We hadden ook bedacht wat een goed moment zou zijn om te gaan proberen.
Echter nu dat begint te naderen heb ik twijfels.
Waar ik over pieker:
- is het wel verstandig? We hebben het namelijk best druk.
- we hebben 2 kindjes van nu bijna 4 en bijna 2. En een fijne balans in ons gezin nu met 4. Wat als we dat verstoren?
- heel banaal en suf: maar hoe moet dat met de auto? En als je in je eentje met 3 kids ergens naartoe moet?
- zoals ik al zei: we hebben best een drukke baan. Als ik dan ook nog zwanger ben en dus minder belastbaar, doe ik dan de kinderen niet helemaal tekort? Wat als blijkt dat wij t met 3 niet aankunnen?
- ik weet nog niet hoe t is met school, gaan we dat logistiek redden?
Ik voel me er nog t beste bij als we de beslissing een jaartje zouden uitstellen. Maar dat kan niet qua leeftijd (38, en ik vind mezelf over een jaar echt een beetje te oud). We hadden ook bedacht een vastgestelde periode te proberen en als t daarna niet gelukt zou zijn, dan ervanaf zien.
Nja als ik t dus niet uitstel had ik bedacht om het anders gewoon bij 2 te houden. Maar daar word ik ook weer verdrietig van. Echt lastig. Rationeel zeg ik nee, gevoelsmatig zeg ik ja. Ik zou t graag nog een laatste keer meemaken. Qua werk, ruimte thuis, financiën en relatie is t allemaal op orde en kan t allemaal
Any thoughts? Mensen in dezelfde situatie en hoe heeft t uitgepakt?
We hadden ook bedacht wat een goed moment zou zijn om te gaan proberen.
Echter nu dat begint te naderen heb ik twijfels.
Waar ik over pieker:
- is het wel verstandig? We hebben het namelijk best druk.
- we hebben 2 kindjes van nu bijna 4 en bijna 2. En een fijne balans in ons gezin nu met 4. Wat als we dat verstoren?
- heel banaal en suf: maar hoe moet dat met de auto? En als je in je eentje met 3 kids ergens naartoe moet?
- zoals ik al zei: we hebben best een drukke baan. Als ik dan ook nog zwanger ben en dus minder belastbaar, doe ik dan de kinderen niet helemaal tekort? Wat als blijkt dat wij t met 3 niet aankunnen?
- ik weet nog niet hoe t is met school, gaan we dat logistiek redden?
Ik voel me er nog t beste bij als we de beslissing een jaartje zouden uitstellen. Maar dat kan niet qua leeftijd (38, en ik vind mezelf over een jaar echt een beetje te oud). We hadden ook bedacht een vastgestelde periode te proberen en als t daarna niet gelukt zou zijn, dan ervanaf zien.
Nja als ik t dus niet uitstel had ik bedacht om het anders gewoon bij 2 te houden. Maar daar word ik ook weer verdrietig van. Echt lastig. Rationeel zeg ik nee, gevoelsmatig zeg ik ja. Ik zou t graag nog een laatste keer meemaken. Qua werk, ruimte thuis, financiën en relatie is t allemaal op orde en kan t allemaal
Any thoughts? Mensen in dezelfde situatie en hoe heeft t uitgepakt?
zondag 6 juli 2025 om 11:16
Ze noemt juist de belangrijkste (en mi eigenlijk enige) reden waarom mensen aan kinderen beginnen: zij en haar partner hebben gewoon nog de wens voor een kind. Dat je daarnaast kijkt of je als gezin wel genoeg draagkracht hiervoor hebt, en vooral naar de nadelen kijkt, lijkt mij alleen maar logisch (en eerlijk gezegd denk ik weleens dat anderen dat vaker moeten doen, ik vermoed eigenlijk dat wel of geen twijfels hebben vaker iets zegt over mensen hun persoonlijkheid dan over de keuzes die ze maken…).SunShine35 schreef: ↑06-07-2025 10:09Omdat ze nu ook heel veel redenen noemt waarom ze het eigenlijk niet wil.
Bij twijfel niet doen. Je noemt alleen maar redenen nu om het niet te doen.
Het maakt je verdrietig omdat je al jaren gedacht hebt nog een kind te krijgen en dat idee dan nu bij moet stellen.
TO, wat je nog zou kunnen bedenken: hoe zie jij je gezin voor je over 10 jaar? Of 20 jaar? Wat vind je belangrijk voor je kinderen, vind je het essentieel dat ze bv op teamsporten en muziekles gaan, en drie keer per jaar op vakanties, of heb je er niet zoveel moeite mee als je een keer nee moet verkopen aan je kinderen over dit soort dingen? Zijn jij en/of je partner bereid om jullie carriere (tijdelijk) op pauze te zetten als dit nodig blijkt? Of eventuele hobbies? Kortom: waar in jullie prioriteitenlijstje komt jullie kinderwens.
zondag 6 juli 2025 om 11:33
Wat appelbloesem zegt… de wens is er heel duidelijk en dan ga je nadenken over de dingen die wellicht wat lastiger worden. Ik vind dat TO dit helemaal niet zo beschrijft als nadelen overigens, eerder als zich afvragen hoe het leven met drie kinderen eruit zal zien.
Je kunt dezelfde vragen stellen bij kind 1 of kind 2. Misschien heeft TO dat ook wel gedaan.
Wat ik bij mezelf merkte is dat kind 3 een wat moeilijkere keuze lijkt te zijn. Omdat bij kind 1 je kinderwens heel duidelijk is dus dat je een kindje wil weegt veel zwaarder dan alle praktische overwegingen (al zijn die praktische overwegingen bij het gaan van 0 naar 1 kind veruit het grootst!). En dat tweede kind lijkt een soort vanzelfsprekendheid dat je die erbij wilt, tenzij je al van tevoren heel bewust was dat je één kind wilde of je al snel merkt dat je één gewoon goed vindt zo. En dan zit je bij de derde in een soort ‘luxeprobleem’, je hebt het gezinnetje waar je van droomde al, er is al een broertje of zusje om mee te spelen (of ruzie maken..) dus die derde wordt dan ineens een soort zwaardere keuze. Maar je weet nooit wat het leven je brengt. Met één kind kan de zorg soms veel zwaarder zijn dan met drie. En dat je kinderen nu gezond zijn geeft helaas geen enkele garantie voor de toekomst.
Je kunt een kinderwens gewoon niet vangen in ratio. Je kunt wel heel bewust afscheid nemen van een kinderwens op rationele grond. Maar het wél willen van nog een kind kun je niet zo bewust kiezen. Want rationeel zijn er áltijd meer redenen om het niet te doen.
zondag 6 juli 2025 om 11:53
Hoeveel speelruimte heb je? Als je bijv een huilbaby krijgt of een kind dat nagenoeg nooit slaapt? Of geboren wordt met een beperking? Kan 1 van jullie bijv minder werken als dat nodig blijkt te zijn?
Ik ben gekleurd door ervaringen uit mijn omgeving, en zou daarom dit soort vragen altijd mee wegen.
Ik ben gekleurd door ervaringen uit mijn omgeving, en zou daarom dit soort vragen altijd mee wegen.
zondag 6 juli 2025 om 12:31
Ik ben de oudste van 3 kinderen. Ik vond het niet leuk toen we met 3 kinderen waren. Er is altijd onderlinge strijd, altijd 2 tegen 1. Je hebt maar 2 ouders dus altijd 1 kind die sport of schoolactiviteiten zonder ouder moest doen, oftewel ik want ik was de oudste (in hun ogen dus zelfstandig). Dat vond ik niet leuk want ik had nooit een ouder die er was en de andere kinderen van m’n klas hadden dat wel. De jongste was ook nog het voorkeurskind, ook niet leuk om mee te maken.
zondag 6 juli 2025 om 14:00
Meestal is het advies bij twijfel om iets, niet doen, maar lees vaak genoeg op ViVa bij twijfel om (meer) kinderen juist wel doen. Die 3e komt ook gewoon mee met de rest...
Ik zou bij twijfel niet doen. Je gevoel zegt eigenlijk ook een soort nee, want je twijfelt.
Als ik van mensen hoor dat ze 2 al teveel vinden want 1 is huilbaby en andere is nu opstandig dan kan ik mij niet voorstellen dat het saai is.
Ik zou bij twijfel niet doen. Je gevoel zegt eigenlijk ook een soort nee, want je twijfelt.
Hoezo saai? Te weinig chaos?
Als ik van mensen hoor dat ze 2 al teveel vinden want 1 is huilbaby en andere is nu opstandig dan kan ik mij niet voorstellen dat het saai is.
zondag 6 juli 2025 om 14:14
Ik vind drie enorm leuk! Veel leuker dan twee haha.
De dynamiek is anders, maar echt heel gezellig.
Als we met z’n allen weg gaan past het gewoon op de achterbank van de auto, maar de middelste en oudste hebben vaak ruzie in de auto waardoor we de middelste voor in zetten en ik achterin zit bij de jongste en de oudste.
En als ik alleen met ze weg ga zit de oudste voor in en de jongste en middelste achterin.
Verder ben ik veel minder gaan werken, en mijn man ook een dag minder. Ik werk nu 2 dagen, en mijn man 4. En dat werkt voor ons heel fijn.
Wel is het zo dat de jongste overal mee naar toe moet, die moet mee in het ritme wat er al is. Maar dat maakt ze denk ik alleen maar flexibel?
Ik denk dat je teveel hobbels op de weg ziet, en het allemaal wel los loopt. Ik zie in je verhaal ook geen grote tegens.
De wens is er, en je vind het spannend. En dat is logisch, want je weet van te voren nooit hoe het uit gaat pakken. Maar dat wist je met de eerste en tweede ook niet.
Ik ben wel een stuk makkelijker in dingen, en je bent al een ervaren moeder dus dat scheelt in heel veel dingen. Dus ik moet zeggen dat ik het niet pittiger vind dan met twee.
Wel drukker, dat wel.
De dynamiek is anders, maar echt heel gezellig.
Als we met z’n allen weg gaan past het gewoon op de achterbank van de auto, maar de middelste en oudste hebben vaak ruzie in de auto waardoor we de middelste voor in zetten en ik achterin zit bij de jongste en de oudste.
En als ik alleen met ze weg ga zit de oudste voor in en de jongste en middelste achterin.
Verder ben ik veel minder gaan werken, en mijn man ook een dag minder. Ik werk nu 2 dagen, en mijn man 4. En dat werkt voor ons heel fijn.
Wel is het zo dat de jongste overal mee naar toe moet, die moet mee in het ritme wat er al is. Maar dat maakt ze denk ik alleen maar flexibel?
Ik denk dat je teveel hobbels op de weg ziet, en het allemaal wel los loopt. Ik zie in je verhaal ook geen grote tegens.
De wens is er, en je vind het spannend. En dat is logisch, want je weet van te voren nooit hoe het uit gaat pakken. Maar dat wist je met de eerste en tweede ook niet.
Ik ben wel een stuk makkelijker in dingen, en je bent al een ervaren moeder dus dat scheelt in heel veel dingen. Dus ik moet zeggen dat ik het niet pittiger vind dan met twee.
Wel drukker, dat wel.
zondag 6 juli 2025 om 14:17
Ik heb trouwens bij TO eerder het idee dat ze eigenlijk geen derde wil, ze geeft ook aan dat haar gezin nu mooi in balans is.
Ergens lijkt t alsof de leeftijd opeens meespeelt: alsof,
Als je nu niet zwanger wordt, heb je je kans gemist.
Maar uiteindelijk is dát natuurlijk niet een goeie reden om zwanger te worden.
Ergens lijkt t alsof de leeftijd opeens meespeelt: alsof,
Als je nu niet zwanger wordt, heb je je kans gemist.
Maar uiteindelijk is dát natuurlijk niet een goeie reden om zwanger te worden.
zondag 6 juli 2025 om 19:29
Ik zei vroeger dat ik er 3 wilde, maar na 2 kinderen was het goed. Maar ik ben zelf de derde na 2 jongens en dat heb ik in mijn jeugd niet perse als prettig ervaren dus dat speelde ook mee in mijn overweging. En mentaal is deze 2 wel de max voor me.
Owja nooit saai hier met onze lieve, enthousiaste druktemakers die een handje hebben van risico's opzoeken met wat ziekenhuisbezoeken als gevolg.
Owja nooit saai hier met onze lieve, enthousiaste druktemakers die een handje hebben van risico's opzoeken met wat ziekenhuisbezoeken als gevolg.
Zebra tussen de paarden
zondag 6 juli 2025 om 20:01
Ik had dit bericht ook kunnen schrijven -april-! 
Hier net 37 jaar en ook twee kids van bijna 4 en bijna 2 en ook die twijfel gehad. Bij ons was de grootste twijfel eigenlijk om ons netwerk. Met twee kunnen we nog wel oppas vinden en redden we ons. Maar met 3 zal dat een stuk lastiger worden. Dan kunnen we de eerste jaren nog weinig ondernemen zonder kinderen en als er 1 van ons of 2 ziek is dan hebben we niet zomaar hulp voor de kinderen en dat geeft mij een benauwd gevoel. En daarnaast alles wat je noemt was ook een reden. Het zwanger zijn en die klachten, die kraamperiode. Hoe doe je dat met naar bed brengen, met twee kinderen die moeilijk inslapen. Doe je ze dan niet tekort. Met onze relatie na weer 1,5 jaar niet doorslapen, want daar ga je dan wel weer vanuit.
Ondanks dat het me na die tropenjaren heel gezellig en leuk lijkt kiezen wij ervoor om het hier bij te laten. Eigenlijk wist ik het pas echt zeker toen ik misschien zwanger kon zijn vorige maand, omdat we niet voorzichtig waren geweest. Ik voelde me zo dom en het voelde even of bijna alles wat we hebben kon instorten (beetje hormonaal ook wel), maar toen wist ik zeker dat het goed is zo. Hoe mooi ons gezin nu is, hoe de balans is.
Als ik wel zwanger was geweest, dan had ik het misschien even moeten verwerken, maar dan was het wel heel gewenst geweest. Maar nu dat niet zo is voel ik me daar wel heel goed bij en mijn man ook.
Het is denk ik heel persoonlijk, maar als je zelf twijfelt dan zou ik echt even afwachten of dat gevoel nog veranderd of niet.
Hier net 37 jaar en ook twee kids van bijna 4 en bijna 2 en ook die twijfel gehad. Bij ons was de grootste twijfel eigenlijk om ons netwerk. Met twee kunnen we nog wel oppas vinden en redden we ons. Maar met 3 zal dat een stuk lastiger worden. Dan kunnen we de eerste jaren nog weinig ondernemen zonder kinderen en als er 1 van ons of 2 ziek is dan hebben we niet zomaar hulp voor de kinderen en dat geeft mij een benauwd gevoel. En daarnaast alles wat je noemt was ook een reden. Het zwanger zijn en die klachten, die kraamperiode. Hoe doe je dat met naar bed brengen, met twee kinderen die moeilijk inslapen. Doe je ze dan niet tekort. Met onze relatie na weer 1,5 jaar niet doorslapen, want daar ga je dan wel weer vanuit.
Ondanks dat het me na die tropenjaren heel gezellig en leuk lijkt kiezen wij ervoor om het hier bij te laten. Eigenlijk wist ik het pas echt zeker toen ik misschien zwanger kon zijn vorige maand, omdat we niet voorzichtig waren geweest. Ik voelde me zo dom en het voelde even of bijna alles wat we hebben kon instorten (beetje hormonaal ook wel), maar toen wist ik zeker dat het goed is zo. Hoe mooi ons gezin nu is, hoe de balans is.
Als ik wel zwanger was geweest, dan had ik het misschien even moeten verwerken, maar dan was het wel heel gewenst geweest. Maar nu dat niet zo is voel ik me daar wel heel goed bij en mijn man ook.
Het is denk ik heel persoonlijk, maar als je zelf twijfelt dan zou ik echt even afwachten of dat gevoel nog veranderd of niet.
zondag 6 juli 2025 om 23:12
Ik wilde gaan reageren dat ik juist in mijn omgeving alleen maar mensen uit gezinnen met 3 kinderen ken die het echt heel leuk vonden. Incluis ikzelf. Vriendinnen met 1 broer of zus zijn zogezegd indifferent over het algemeen en mensen met 2 broers of zussen vonden het vrijwel allemaal heel leuk om zo op te groeien, met 3 kinderen.ExodusRedux schreef: ↑06-07-2025 12:31Ik ben de oudste van 3 kinderen. Ik vond het niet leuk toen we met 3 kinderen waren. Er is altijd onderlinge strijd, altijd 2 tegen 1. Je hebt maar 2 ouders dus altijd 1 kind die sport of schoolactiviteiten zonder ouder moest doen, oftewel ik want ik was de oudste (in hun ogen dus zelfstandig). Dat vond ik niet leuk want ik had nooit een ouder die er was en de andere kinderen van m’n klas hadden dat wel. De jongste was ook nog het voorkeurskind, ook niet leuk om mee te maken.
Wat rot om te lezen dat er een voorkeurskind was.
De onderlinge strijd herken ik echt helemaal niet. Ja, tuurlijk waren er de kinder-en puberruzies. Maar dat was bij ons thuis ook altijd meteen weer goed. En nog steeds hebben we als volwassenen een heel hechte band met z’n 3en.
En ja, soms moest er 1 alleen op de fiets naar de sportwedstrijd. Of als de tijden zo uitkwamen dat je in sportkleding vast meeging naar de ene wedstrijd en dan ging die weer mee naar de volgende wedstrijd van de ander. En er waren ook zaterdagen dat er gewoon thuiswedstrijden waren. Of dat mijn ouders niet hoefden te rijden.
Qua auto: mijn ouders hadden vroeger als gezinsauto zo’n family-van, met 2 rijen stoelen achterin. Daarmee werden de familie-dingen gedaan. Sportwestrijden (handig, halve team paste in een x mee), de vakanties. Stoelen plat en fiets erin. Vakanties. Kinderfeestjes. Enz enz.
Maar we hadden ook een “normale” sedan. Dat paste ook gewoon prima met z’n 3en achterin. Zeker als er geen stoeltjes en zitverhogers meer nodig zijn. En desnoods fix je een dakkoffer voor de vakanties ofzo.
En ja. Ik denk dat een derde kind relatief gezien duurder is, omdat veel dingen in de maatschappjj op 2 kinderen zijn ingericht. Maar als je dat kan dragen, is dat prima toch?
zondag 6 juli 2025 om 23:58
Wij hebben er 3 met allemaal ongeveer 2 jaar leeftijdsverschil en eerlijk? Ik vind de dynamiek enorm veranderd.
Heb absoluut geen spijt van de derde en een deel is natuurlijk ook leeftijd (8, 6 en bijna 4 jaar) maar er is veel meer onderlinge strijd met 3 (en de middelste heeft dan het meeste ruzie, of met de oudste, of met de jongste), logistiek is het lastiger omdat je niet voor elk kind een ouder hebt en ook de simpele dingen zoals een dagje pretpark is altijd lastiger want wie gaat met wie in een attractie.
Er is minder 1 op 1 aandacht per kind. Minder makkelijk een logeeradres voor 3 dan voor 2 kinderen.
Qua auto past het natuurlijk in een gewone auto maar speelafspraakjes vanuit school worden dan lastiger (er past geen vriendje meer bij), dus daarom hebben we nu 2 gezinswagens voor 7 personen gekocht
Maargoed bovenstaande klinkt nu heel negatief en natuurlijk is er ook veel meer gezelligheid, als er 1 geen zin heeft om mee te spelen dan de ander wel, qualitytime met 1 betekent dat de andere 2 alsnog samen iets kunnen doen met papa/mama. Maar als ik alles vantevoren wist, had ik het toch bij het gemoedelijke en rustigere leven met 2 gehouden.
Heb absoluut geen spijt van de derde en een deel is natuurlijk ook leeftijd (8, 6 en bijna 4 jaar) maar er is veel meer onderlinge strijd met 3 (en de middelste heeft dan het meeste ruzie, of met de oudste, of met de jongste), logistiek is het lastiger omdat je niet voor elk kind een ouder hebt en ook de simpele dingen zoals een dagje pretpark is altijd lastiger want wie gaat met wie in een attractie.
Er is minder 1 op 1 aandacht per kind. Minder makkelijk een logeeradres voor 3 dan voor 2 kinderen.
Qua auto past het natuurlijk in een gewone auto maar speelafspraakjes vanuit school worden dan lastiger (er past geen vriendje meer bij), dus daarom hebben we nu 2 gezinswagens voor 7 personen gekocht
Maargoed bovenstaande klinkt nu heel negatief en natuurlijk is er ook veel meer gezelligheid, als er 1 geen zin heeft om mee te spelen dan de ander wel, qualitytime met 1 betekent dat de andere 2 alsnog samen iets kunnen doen met papa/mama. Maar als ik alles vantevoren wist, had ik het toch bij het gemoedelijke en rustigere leven met 2 gehouden.
maandag 7 juli 2025 om 00:31
Ik heb 3 kinderen, wel grote leeftijds verschillen. Jongen van 12, meisje van 5 en baby van 6 maanden.
Ik werk nog 24 uur, partner 5ploegen. Ik vind het echt hard werken, en dan niet alleen fysiek ook mentaal. Achteraf denk ik, ik had het ook goed met 2 kids. Die zijn 2 handen op 1 buik. Logistiek was alles toen prima te plannen. Nu is alles echt lastiger, ook qua sport, zwemles, school, feestjes voor en van de kids, een dagje weg. Alles moet weer structureel gepland worden. Ook als je zelf een afspraak hebt, je moet toch ergens 3 kindjes naar toe brengen. Ik ben ook echt vermoeid, soms oververmoeid maar stand automatische piloot.
Dit valt allemaal wel op te lossen en de babyfase is maar tijdelijk.
Het enige waar ik mee zit is dat ik ze niet allemaal de aandacht kan geven die ze verdienen en daar voel ik me soms best schuldig over, lees, altijd.
Die gedachte maakt het soms dat ik denk, had ik het maar bij 2 gehouden.. maar ook mijn wens was groot voor nog 1 keer.. nog 1 keer een baby… nog 1 keer zwanger.. nog 1 keer…
Ik werk nog 24 uur, partner 5ploegen. Ik vind het echt hard werken, en dan niet alleen fysiek ook mentaal. Achteraf denk ik, ik had het ook goed met 2 kids. Die zijn 2 handen op 1 buik. Logistiek was alles toen prima te plannen. Nu is alles echt lastiger, ook qua sport, zwemles, school, feestjes voor en van de kids, een dagje weg. Alles moet weer structureel gepland worden. Ook als je zelf een afspraak hebt, je moet toch ergens 3 kindjes naar toe brengen. Ik ben ook echt vermoeid, soms oververmoeid maar stand automatische piloot.
Dit valt allemaal wel op te lossen en de babyfase is maar tijdelijk.
Het enige waar ik mee zit is dat ik ze niet allemaal de aandacht kan geven die ze verdienen en daar voel ik me soms best schuldig over, lees, altijd.
Die gedachte maakt het soms dat ik denk, had ik het maar bij 2 gehouden.. maar ook mijn wens was groot voor nog 1 keer.. nog 1 keer een baby… nog 1 keer zwanger.. nog 1 keer…
maandag 7 juli 2025 om 07:17
Misschien moet je je maximale leeftijd toch loslaten en het nog een jaartje aanzien. Dan heb je rustig de tijd om te bedenken of je de balans wil verstoren en hoe groot je wens is voor een derde.
Wij hebben zelf altijd de wens gehad voor 4 kinderen. Dat leek me qua dynamiek ook een stuk leuker dan 3. Onze 3e was een pittige baby, dus toen het moment kwam om eventueel voor een 4e te gaan zoals we in ons hoofd hadden, hadden we er beide gewoon nog geen zin in. Twijfels, willen we überhaupt nog wel, etc. We hebben het een jaar uitgesteld, er soms over gepraat maar ook genoten van het gezin dat we al hadden. Inmiddels zijn we er wel over uit dat we graag die 4e nog krijgen, wel met dus een stuk meer leeftijdsverschil, maar ook met gewoon ontzettend veel zin in een kindje. Dan vallen alle nadelen ook weg in je hoofd, is mijn ervaring.
Wij hebben zelf altijd de wens gehad voor 4 kinderen. Dat leek me qua dynamiek ook een stuk leuker dan 3. Onze 3e was een pittige baby, dus toen het moment kwam om eventueel voor een 4e te gaan zoals we in ons hoofd hadden, hadden we er beide gewoon nog geen zin in. Twijfels, willen we überhaupt nog wel, etc. We hebben het een jaar uitgesteld, er soms over gepraat maar ook genoten van het gezin dat we al hadden. Inmiddels zijn we er wel over uit dat we graag die 4e nog krijgen, wel met dus een stuk meer leeftijdsverschil, maar ook met gewoon ontzettend veel zin in een kindje. Dan vallen alle nadelen ook weg in je hoofd, is mijn ervaring.
maandag 7 juli 2025 om 08:06
Mijn man heeft altijd geroepen dat hij 4 kinderen wilde, maar ik wilde er 'maar' 2.
3 leek ons juist maar lastig, oa vanwege wat ik hier nu al een paar keer lees dat je je niet meer kunt opsplitsen als alle kinderen tegelijk iets (belangrijks) hebben. En mijn man werkt vrij veel dus ik ben relatief vaak alleen met de kinderen. Met 2 is het hier over het algemeen goed te doen, maar kan ik me ook al niet opsplitsen als kind 1 naar A wil en kind 2 naar B. Maar ik heb dus zelf ook echt nooit een wens gehad voor de 3e dus ik heb makkelijk praten.
3 leek ons juist maar lastig, oa vanwege wat ik hier nu al een paar keer lees dat je je niet meer kunt opsplitsen als alle kinderen tegelijk iets (belangrijks) hebben. En mijn man werkt vrij veel dus ik ben relatief vaak alleen met de kinderen. Met 2 is het hier over het algemeen goed te doen, maar kan ik me ook al niet opsplitsen als kind 1 naar A wil en kind 2 naar B. Maar ik heb dus zelf ook echt nooit een wens gehad voor de 3e dus ik heb makkelijk praten.
maandag 7 juli 2025 om 11:03
maandag 7 juli 2025 om 13:35
Ooit was het ook leuk met z’n tweeën, waarom moet er dan per se een kind komen? En toen was het leuk met z’n drieën, waarom moet er dan per se een tweede komen?
Blijkbaar vind jij twee kinderen heel normaal en drie veel ofzo dat je deze vragen gaat stellen?
maandag 7 juli 2025 om 14:30
Veel meningen en ervaringen gelezen, wordt gewaardeerd.
Ik reageer even op eea wat me zo te binnen schiet:
Ik denk dat we het wel aankunnen, dus daar hoef ik het niet om te laten. Ook geen rode vlaggen waarom het onverstandig is. Ook zouden man en ik het afzonderlijk wel redden met ze (mits ze gezond zijn). Ik heb dit gister nog aan man gevraagd en hij wuifde mijn zorgen eigenlijk een beetje weg. Hij blijkt niet zo te piekeren over dingen waar ik wel over pieker.
Geen huisdieren (nooit). Sociaal netwerk is groot. Financieel kan het ook allemaal. We zitten nu al weleens in een huisje voor 6 ookal zijn we met 4. Omdat we dat chiller vinden
Er zijn alleen 3 dingen waardoor ik erover twijfel die ook al door anderen benoemd zijn:
1. De onzekerheid dat je niet weet wat je krijgt (wat als het niet gezond is of een tweeling oid). Dan zou ik me erg schuldig voelen naar de kinderen die er al zijn. Of als idd de balans erg verstoord lijkt
2. Ik ga heen en weer tussen een gevoel van egoisme (waarom zou ik daaraan toegeven door nog een kind te krijgen?) en de gedachte dat het ook heel fijn kan zijn als de kinderen op volwassen leeftijd iemand extra hebben om op terug te vallen. Ik kom uit een grote familie en de banden zijn erg hecht. Ik gun dat mijn kids ook.
3. Zorg dat ik veel van mn oudste ga vragen (die eigenlijk ook nog een kleintje is). Hij mag ook nog kind zijn en ik wil niet dat hij sneller moet opgroeien dan hij kan of "alleen" komt te staan. Als het niet extreem lang duurt voor de baby zich aandient, dan zouden ze zo'n 5 jaar schelen.
Ik heb dan ook het vaste voornemen dat we geen onderscheid gaan maken in hoevaak we bij ieders evenementen zijn. ALlemaal even veel.
Iemand vroeg hoe snel ik in verwachting was --> bij beide kinderen na 8 rondes (met 1 miskraam tussendoor). Duurde wel ruim een jaar omdat we niet elke maand probeerden.
Ik was geraakt door de suggestie om anders met "enige ceremonieel" afscheid te nemen van de kinderwens. Ik ga dat idd op die manier doen als we besluiten het hierbij te laten.
We zouden ook alleen op mijn salaris kunnen leven als t moet, maar dat zou niet leuk voor man zijn (huisvader dan)
Ik reageer even op eea wat me zo te binnen schiet:
Ik denk dat we het wel aankunnen, dus daar hoef ik het niet om te laten. Ook geen rode vlaggen waarom het onverstandig is. Ook zouden man en ik het afzonderlijk wel redden met ze (mits ze gezond zijn). Ik heb dit gister nog aan man gevraagd en hij wuifde mijn zorgen eigenlijk een beetje weg. Hij blijkt niet zo te piekeren over dingen waar ik wel over pieker.
quasi-onschuldig schreef: ↑06-07-2025 07:27Willen jullie ooit nog huisdieren? Dan wordt het wel heel druk... hoe zien jullie vakanties eruit? Hoe is de relatie met de buren? Hie is de gezondheid van jullie familie? Ook allemaal factoren om mee te wegen. Ik heb het bij 2 gelaten omdat ik dat in alle opzichten niet alleen makkelijker maar ook veiliger vond.
Geen huisdieren (nooit). Sociaal netwerk is groot. Financieel kan het ook allemaal. We zitten nu al weleens in een huisje voor 6 ookal zijn we met 4. Omdat we dat chiller vinden
Er zijn alleen 3 dingen waardoor ik erover twijfel die ook al door anderen benoemd zijn:
1. De onzekerheid dat je niet weet wat je krijgt (wat als het niet gezond is of een tweeling oid). Dan zou ik me erg schuldig voelen naar de kinderen die er al zijn. Of als idd de balans erg verstoord lijkt
2. Ik ga heen en weer tussen een gevoel van egoisme (waarom zou ik daaraan toegeven door nog een kind te krijgen?) en de gedachte dat het ook heel fijn kan zijn als de kinderen op volwassen leeftijd iemand extra hebben om op terug te vallen. Ik kom uit een grote familie en de banden zijn erg hecht. Ik gun dat mijn kids ook.
3. Zorg dat ik veel van mn oudste ga vragen (die eigenlijk ook nog een kleintje is). Hij mag ook nog kind zijn en ik wil niet dat hij sneller moet opgroeien dan hij kan of "alleen" komt te staan. Als het niet extreem lang duurt voor de baby zich aandient, dan zouden ze zo'n 5 jaar schelen.
Ik heb dan ook het vaste voornemen dat we geen onderscheid gaan maken in hoevaak we bij ieders evenementen zijn. ALlemaal even veel.
Iemand vroeg hoe snel ik in verwachting was --> bij beide kinderen na 8 rondes (met 1 miskraam tussendoor). Duurde wel ruim een jaar omdat we niet elke maand probeerden.
Ik was geraakt door de suggestie om anders met "enige ceremonieel" afscheid te nemen van de kinderwens. Ik ga dat idd op die manier doen als we besluiten het hierbij te laten.
Dit klopt eigenlijk als een busSunShine35 schreef: ↑06-07-2025 10:09Omdat ze nu ook heel veel redenen noemt waarom ze het eigenlijk niet wil.
Bij twijfel niet doen. Je noemt alleen maar redenen nu om het niet te doen.
Het maakt je verdrietig omdat je al jaren gedacht hebt nog een kind te krijgen en dat idee dan nu bij moet stellen.
Over 10-20 jaar zie ik een druk gezellig huis waar geldt the more people, the merrier. Waarin kids altijd een plaats hebben om langs te komen of zelfs te wonen als ze willen. Financieel zijn we bevoorrecht. Ook met 3 kinderen kunnen we nog steeds vaak op vakantie, kunnen wij ze alledrie een financiele start mee geven en ons huis is al ingericht op 3 kids met voldoende ruimte mochten ze alledrie tot hun 35e thuis willen blijven wonen (de wens voor 3 was jaren terug sterker en toen hebben we al hierop geanticipeerd met wonen)__appelbloesem__ schreef: ↑06-07-2025 11:16
TO, wat je nog zou kunnen bedenken: hoe zie jij je gezin voor je over 10 jaar? Of 20 jaar? Wat vind je belangrijk voor je kinderen, vind je het essentieel dat ze bv op teamsporten en muziekles gaan, en drie keer per jaar op vakanties, of heb je er niet zoveel moeite mee als je een keer nee moet verkopen aan je kinderen over dit soort dingen? Zijn jij en/of je partner bereid om jullie carriere (tijdelijk) op pauze te zetten als dit nodig blijkt? Of eventuele hobbies? Kortom: waar in jullie prioriteitenlijstje komt jullie kinderwens.
We zouden ook alleen op mijn salaris kunnen leven als t moet, maar dat zou niet leuk voor man zijn (huisvader dan)
maandag 7 juli 2025 om 15:06
Vindt dit persoonlijk wel een beetje apart. Je weet nooit of je kind gezond is (kan ook later nog afwijking naar boven komen), maar een kindje met een (lichte) beperking is ook een kindje. Ja dit kost meer zorg, maar legio mensen die een (licht) beperkt kindje verzorgen naast de ander kinderen. Je netwerk is groot schrijf je, dus zou dit ook wel los lopen.-April- schreef: ↑07-07-2025 14:30Veel meningen en ervaringen gelezen, wordt gewaardeerd.
Ik reageer even op eea wat me zo te binnen schiet:
Ik denk dat we het wel aankunnen, dus daar hoef ik het niet om te laten. Ook geen rode vlaggen waarom het onverstandig is. Ook zouden man en ik het afzonderlijk wel redden met ze (mits ze gezond zijn). Ik heb dit gister nog aan man gevraagd en hij wuifde mijn zorgen eigenlijk een beetje weg. Hij blijkt niet zo te piekeren over dingen waar ik wel over pieker.
Geen huisdieren (nooit). Sociaal netwerk is groot. Financieel kan het ook allemaal. We zitten nu al weleens in een huisje voor 6 ookal zijn we met 4. Omdat we dat chiller vinden
Er zijn alleen 3 dingen waardoor ik erover twijfel die ook al door anderen benoemd zijn:
1. De onzekerheid dat je niet weet wat je krijgt (wat als het niet gezond is of een tweeling oid). Dan zou ik me erg schuldig voelen naar de kinderen die er al zijn. Of als idd de balans erg verstoord lijkt
Wil je dit risico niet lopen, dan heb je eigenlijk je antwoord al.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
