Kinderen
alle pijlers
Kinderen die geen aanstalten maken om uit te vliegen
zaterdag 5 juli 2025 om 12:26
Er zijn wel eens topics van mensen met ‘lastige’ thuiswonende volwassen kinderen en dan luidt het advies vaak ‘tijd om op zichzelf te gaan wonen.’ Ik ben overigens zelf ook zo’n adviseur, maar in de praktijk werkt het waarschijnlijk heel anders.
Maar dan toch, wie heeft zijn kind met zachte dwang de deur uit geduwd en hoe heeft dat uitgepakt voor het kind en de onderlinge relatie? En wanneer kun je dat maken? Stel dat je kind 22 is en je wilt als ouder stappen maken met een nieuwe partner (met wie je al 15+ jaar lat). Mag het dan?
Maar dan toch, wie heeft zijn kind met zachte dwang de deur uit geduwd en hoe heeft dat uitgepakt voor het kind en de onderlinge relatie? En wanneer kun je dat maken? Stel dat je kind 22 is en je wilt als ouder stappen maken met een nieuwe partner (met wie je al 15+ jaar lat). Mag het dan?
zondag 13 juli 2025 om 23:34
Door het bespreekbaar te maken zoals je nu doet. Met haar praten. En aangeven wat je van haar verwacht en wat je wensen zijn. Door te helpen een huis te zoeken, door haar te adviseren zich in te schrijven bij woningbouwverenigingen, etc.
zondag 13 juli 2025 om 23:38
Dit zegt chat GPT:
Dat is een veelvoorkomend dilemma. Hier zijn een paar stappen om haar op een respectvolle, maar duidelijke manier te motiveren:
*1. Praat open en eerlijk*
Ga een gesprek aan zonder verwijt, maar benoem wat je opvalt:
"Ik merk dat je hier nog woont, maar ook dat je veel zelfstandige dingen al zelf kunt. Hoe zie jij je toekomst?"
*2. Verken haar drempels*
Vraag wat haar tegenhoudt: geld, angst, gemak, geen idee waar te beginnen? Dan kun je daarop inspelen.
*3. Stel grenzen en verwachtingen*
Geef duidelijk aan dat het geen vanzelfsprekendheid is om thuis te blijven wonen. Bijvoorbeeld:
"Wij willen je helpen op weg, maar verwachten dat je binnen 6-12 maanden naar iets voor jezelf gaat kijken."
*4. Help haar op weg*
Bied hulp aan: samen zoeken naar woonruimte, huurtoeslag uitrekenen, plannen maken.
*5. Zet zachte druk*
Bijvoorbeeld: meer eigen bijdrage vragen, laten meedraaien in huishouden alsof ze op zichzelf woont. Dat helpt haar het verschil te voelen.
Dat is een veelvoorkomend dilemma. Hier zijn een paar stappen om haar op een respectvolle, maar duidelijke manier te motiveren:
*1. Praat open en eerlijk*
Ga een gesprek aan zonder verwijt, maar benoem wat je opvalt:
"Ik merk dat je hier nog woont, maar ook dat je veel zelfstandige dingen al zelf kunt. Hoe zie jij je toekomst?"
*2. Verken haar drempels*
Vraag wat haar tegenhoudt: geld, angst, gemak, geen idee waar te beginnen? Dan kun je daarop inspelen.
*3. Stel grenzen en verwachtingen*
Geef duidelijk aan dat het geen vanzelfsprekendheid is om thuis te blijven wonen. Bijvoorbeeld:
"Wij willen je helpen op weg, maar verwachten dat je binnen 6-12 maanden naar iets voor jezelf gaat kijken."
*4. Help haar op weg*
Bied hulp aan: samen zoeken naar woonruimte, huurtoeslag uitrekenen, plannen maken.
*5. Zet zachte druk*
Bijvoorbeeld: meer eigen bijdrage vragen, laten meedraaien in huishouden alsof ze op zichzelf woont. Dat helpt haar het verschil te voelen.
zondag 13 juli 2025 om 23:47
Nogmaals de vraag hoe ze in het verleden dan met jouw grenzen is omgegaan? Of stelde je die niet waardoor ze gewend is haar eigen zin te doen?KamilleT schreef: ↑13-07-2025 22:32Ik bedoel geen strijd als in ruzie, maar meer dat mijn kind niets actief gaat doen als ze er geen zin in heeft en er geen levensbedreigende situaties ontstaan. Ze weet dat ik haar echt niet met haar tasje voor de deur van het Leger des Heils ga afzetten. Ik moet dus haar intrinsieke motivatie zien aan te zwengelen.
zondag 13 juli 2025 om 23:54
Dat zelfstandig wonen zou ik even laten rusten want dat zou ik in eerste instantie ook niet het belangrijkst vinden. Wel dat er serieus gewerkt gaat worden of een opleiding volgen naast haar werk.15 uur per week is meer een bijbaan voor naast de studie. Het is zelfs niet echt een serieuze parttime baan.
Ik weet niet of ze het werk wat ze doet leuk vindt of dat ze in deze richting wil blijven werken maar ik zou toch wel verwachten dat ze concrete stappen zet om zelfstandig te worden en daar hoort bij fulltime werken of een opleiding volgen.
Ik weet niet of ze het werk wat ze doet leuk vindt of dat ze in deze richting wil blijven werken maar ik zou toch wel verwachten dat ze concrete stappen zet om zelfstandig te worden en daar hoort bij fulltime werken of een opleiding volgen.
maandag 14 juli 2025 om 00:37
Niet elk kind voelt intrinsieke motivatie als in zin ergens in krijgen. Als je daar op gaat wachten, kan het erg lang duren.KamilleT schreef: ↑13-07-2025 22:32Ik bedoel geen strijd als in ruzie, maar meer dat mijn kind niets actief gaat doen als ze er geen zin in heeft en er geen levensbedreigende situaties ontstaan. Ze weet dat ik haar echt niet met haar tasje voor de deur van het Leger des Heils ga afzetten. Ik moet dus haar intrinsieke motivatie zien aan te zwengelen.
Soms komt intrinsieke motivatie vanuit gevolgen.
Ik heb twee kinderen die allebei anders tikken. Of in ieder geval op een bepaalde leeftijd. Die motivatie kwam bij 1 kind voornl. van buitenaf, omdat dingen moesten (van school, van geen geld meer krijgen, dus dan maar een klein baantje nemen, van regels die thuis golden qua opruimen). De motivatie werd gevonden door gevolgen, door moeten en niet door zin. Die werd later pas gevonden en later toen er gewenning ontstond, werden de voordelen ook gevoeld en vanuit daar ontstond er motivatie. Maar als je (nog) geen reden of voordeel hebt gevoeld om iets te doen, ontstaat het niet bij elke jongere als vanzelf. Niet elk kind heeft een duidelijke wens tot ondernemen en de wereld ontdekken en vinden iets heel lang helemaal prima, zolang alles aan blijft waaien.
maandag 14 juli 2025 om 07:12
Weet zij wel dat je kijkt naar een andere woning met vriend? Kan me voorstellen dat dat wel wat aanwakkert. En zelfs als ze mee kan in eerste instantie kan je best zeggen dat ze mee kan maar dat jullie een huis voor jullie tweeën zoeken en er dus niet specifiek gezocht wordt naar een huis met een kamer speciaal voor haar. En eventueel wanneer je wil verkopen. Kan me voorstellen dat dat wel aanzet tot nadenken over waar en hoe ze wil gaan wonen binnenkort. Vraag me af hoe ze dat dan zelf ziet.KamilleT schreef: ↑13-07-2025 22:32Ik bedoel geen strijd als in ruzie, maar meer dat mijn kind niets actief gaat doen als ze er geen zin in heeft en er geen levensbedreigende situaties ontstaan. Ze weet dat ik haar echt niet met haar tasje voor de deur van het Leger des Heils ga afzetten. Ik moet dus haar intrinsieke motivatie zien aan te zwengelen.
maandag 14 juli 2025 om 08:05
Die grenzen waren over het algemeen in gezamenlijk overleg tot stand gekomen. Ze deed dan ook zelden iets wat ‘niet mocht’ omdat ze doet wat ze zegt. Eenzijdige regels had ik dus niet. Op school natuurlijk wel en daar laveerde ze dan zo goed mogelijk omheen. Ze gaat niet zo goed op straffen waar ze het nut niet van inziet.
Dus ja, daar kun je wat van vinden.
maandag 14 juli 2025 om 08:06
Wellicht. Dat is nu wel duidelijk dus ik hoop dat er inderdaad wat radertjes zijn gaan draaienKoettie schreef: ↑14-07-2025 07:12Weet zij wel dat je kijkt naar een andere woning met vriend? Kan me voorstellen dat dat wel wat aanwakkert. En zelfs als ze mee kan in eerste instantie kan je best zeggen dat ze mee kan maar dat jullie een huis voor jullie tweeën zoeken en er dus niet specifiek gezocht wordt naar een huis met een kamer speciaal voor haar. En eventueel wanneer je wil verkopen. Kan me voorstellen dat dat wel aanzet tot nadenken over waar en hoe ze wil gaan wonen binnenkort. Vraag me af hoe ze dat dan zelf ziet.
maandag 14 juli 2025 om 08:55
Ik hoor je erg vanuit haar praten: wat zij vindt, wat zij wil en wat zij zin of onzin vindt. Maar jij bent er ook he. En zeker als het aankomt op volwassen verantwoordelijkheid, denk ik niet dat het de bedoeling is dat ouders dat blijven opvangen. Ongeacht wat ze vindt en wel of niet wil.
Even heel sec gesteld, maar als jij er niet meer zou zijn geweest en ze had bij haar vader gewoond, dan had hij -wat ik lees uit jouw reactie - daar al veel eerder paal en perk aan gesteld.
Maar goed, hoop voor je dat het gesprek met haar dingen in gang gaat zetten en anders kun je er altijd opnieuw op terugkomen.
Even heel sec gesteld, maar als jij er niet meer zou zijn geweest en ze had bij haar vader gewoond, dan had hij -wat ik lees uit jouw reactie - daar al veel eerder paal en perk aan gesteld.
Maar goed, hoop voor je dat het gesprek met haar dingen in gang gaat zetten en anders kun je er altijd opnieuw op terugkomen.
maandag 14 juli 2025 om 10:36
Maar wees eens lief voor jezelf en laat bij jezelf ook wat radertjes draaien.
je klinkt nu alsof jij jezelf on hold laat staan als bij je volwassen dochter geen lampjes zouden gaan branden.
je mag ook gewoon met haar om tafel en het probleem/ding op tafel gooien en er als volwassenen naar kijken en oplossingen zoeken.
En doooooor!
maandag 14 juli 2025 om 10:41
Mijn ouders zullen hun kinderen altijd blijven opvangen.
De ouders van mijn man ook.
De ouders van de man van mijn zus ook (mijn zus en haar man opvangen hè, niet mij)
De ouders van de meeste van mijn vrienden ook.
En ik ben blij dat ik in zo’n bubbel leef.
En ik zal mijn kinderen altijd blijven opvangen, al moet ik in de dakgoot slapen om dat te doen.
Geen haar op mijn hoofd die daar graag anders over zou willen denken.
De ouders van mijn man ook.
De ouders van de man van mijn zus ook (mijn zus en haar man opvangen hè, niet mij)
De ouders van de meeste van mijn vrienden ook.
En ik ben blij dat ik in zo’n bubbel leef.
En ik zal mijn kinderen altijd blijven opvangen, al moet ik in de dakgoot slapen om dat te doen.
Geen haar op mijn hoofd die daar graag anders over zou willen denken.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 14 juli 2025 om 10:54
feow schreef: ↑14-07-2025 10:41Mijn ouders zullen hun kinderen altijd blijven opvangen.
De ouders van mijn man ook.
De ouders van de man van mijn zus ook (mijn zus en haar man opvangen hè, niet mij)
De ouders van de meeste van mijn vrienden ook.
En ik ben blij dat ik in zo’n bubbel leef.
En ik zal mijn kinderen altijd blijven opvangen, al moet ik in de dakgoot slapen om dat te doen.
Geen haar op mijn hoofd die daar graag anders over zou willen denken.
maandag 14 juli 2025 om 11:09
Ik denk dat de meeste ouders dat doen Feow. Dat is volgens mij ook niet de discussie. Verreweg de meeste ouders willen hun kinderen in nood helpen.
De vraag is hier meer: is dit een kwestie van nood of niet willen (of durven). Als het een kwestie is van niet durven, vertrek je vanuit daar en neem je ze meer bij de hand. Als het een kwestie is van zelf geen noodzaak zien of voelen (wat neerkomt op willen), dan stel je grenzen. Dat heeft niks met nood te maken. En ook niks met steunen in een situatie waarin het volwassen kind eigenaarschap heeft genomen.
Ik denk dat het cruciale woord van steun door familie zit in eigenaarschap van degene die het betreft.
De vraag is hier meer: is dit een kwestie van nood of niet willen (of durven). Als het een kwestie is van niet durven, vertrek je vanuit daar en neem je ze meer bij de hand. Als het een kwestie is van zelf geen noodzaak zien of voelen (wat neerkomt op willen), dan stel je grenzen. Dat heeft niks met nood te maken. En ook niks met steunen in een situatie waarin het volwassen kind eigenaarschap heeft genomen.
Ik denk dat het cruciale woord van steun door familie zit in eigenaarschap van degene die het betreft.
maandag 14 juli 2025 om 11:10
Zo zou het eigenlijk overal moeten zijn. Gelukkig heb ik dit ook ervaren met mijn ouders. Maar 'altijd opvangen' is niet waar het om gaat bij to. Die heeft een volwassen kind in huis dat geen aanstalten maakt een zelfstandig bestaan op te bouwen. En ik denk, haar reacties lezende, dat to eigenlijk veel te goed wil doen naar kind en daardoor geen/te weinig grenzen en eisen stelt. In mijn ogen is liefde ook het vertrouwen hebben in je kind om iets tegen zijn/haar zin doen om te kunnen groeien. Maar zoals ik het lees durft/gaat to die 'strijd' (zoals ze het zelf omschrijft) niet echt aan. In mijn ogen spreek je dan niet van 'opvangen wanneer nodig' maar je kind onbedoeld in liefde klein houden. En dat gaat wrijving geven op den duur. Ik gun zowel to als haar kind dat er plannen gemaakt worden, er gekeken wordt naar waar groei kan zitten en grenzen die openlijk besproken én gerespecteerd worden.feow schreef: ↑14-07-2025 10:41Mijn ouders zullen hun kinderen altijd blijven opvangen.
De ouders van mijn man ook.
De ouders van de man van mijn zus ook (mijn zus en haar man opvangen hè, niet mij)
De ouders van de meeste van mijn vrienden ook.
En ik ben blij dat ik in zo’n bubbel leef.
En ik zal mijn kinderen altijd blijven opvangen, al moet ik in de dakgoot slapen om dat te doen.
Geen haar op mijn hoofd die daar graag anders over zou willen denken.
maandag 14 juli 2025 om 11:21
Ik van mijn kinderen tot in de lengte van dagen in liefde op, niet enkel in nood.
En ik heb het vertrouwen dat mijn kinderen opgroeien als ze daar aan toe zijn.
Ook als volgens anderen dat moment al lang gekomen is.
En ik heb het vertrouwen dat mijn kinderen opgroeien als ze daar aan toe zijn.
Ook als volgens anderen dat moment al lang gekomen is.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 14 juli 2025 om 11:22
Bij mij werkt het andersom. Een kind wat er klaar voor is kun je ook strenger/ met vertrouwen los laten.
Maar als je zelf twijfelt of een kind er klaar voor is, zul je daar eerst naar moeten kijken.
To, vind je jouw kind klaar en stevig genoeg?
Want gewoon uit huis gaan of dat dat ouderlijk huis ook helemaal verdwijnt, is toch ook een heel ander gevoel.
Maar als je zelf twijfelt of een kind er klaar voor is, zul je daar eerst naar moeten kijken.
To, vind je jouw kind klaar en stevig genoeg?
Want gewoon uit huis gaan of dat dat ouderlijk huis ook helemaal verdwijnt, is toch ook een heel ander gevoel.
maandag 14 juli 2025 om 11:29
Jeetje, wat lastig. Kwam dit als een soort van donderslag bij heldere hemel voor haar?KamilleT schreef: ↑13-07-2025 20:06Ik heb een goed gesprek gehad met mijn kuiken. Het blijkt dus dat haar voorkeur er naar uitgaat om pakweg tot in de eeuwigheid thuis te blijven wonen en dan te sparen om een huis te kunnen kopen. Ik heb maar even duidelijk gemaakt dat dat niet is hoe ik het voor me zie en dat je bovendien met 15 uurtjes per week (max) geen huis bij elkaar gaat sparen. Bovendien zet haar vader haar al veel langer onder druk om fulltime te gaan werken, dus dat wordt echt wel een beetje tijd.
De reactie hierop is dat ik thuis kwam in een opgeruimd en gestofzuigd huis. Die strijd heb ik dus nog niet gewonnen. Baby steps.
Ik hoop dat er inderdaad wat radertjes zijn beginnen te draaien, want 15 uur werken en thuis stofzuigen schiet inderdaad niet op, zelfs als je geen haast hebt.
Ik had ergens in het begin van het topic geschreven dat ik het helemaal niet erg vind dat mijn kinderen nog thuis wonen (maar goed, die staan pas aan het begin van de studententijd), ik vind het wel leuk zelfs, maar ik denk dat ik het passieve van jouw dochter wel storend zou gaan vinden op de lange duur.
maandag 14 juli 2025 om 11:29
Ik zou mijn kinderen ook altijd op willen vangen maar bij dat opvangen worden dan ook wel weer afspraken gemaakt. Terugkomen na bijvoorbeeld een verbroken relatie en vervolgens tien jaar blijven zou ik echt niet kunnen waarderen.
Mijn schoonouders hebben tot hun 80e een kind gehad dat af en aan inwonen wel makkelijk vond. Kind stelt heel hoge eisen aan eigen woning dus eerst lastig iets te vinden, daarna heel lang klussen.
Dat voorbeeld is voor ons echt een schrikbeeld.
maandag 14 juli 2025 om 11:37
Maar wanneer is een kind er klaar voor? En hoe zorg je dat een kind zover komt? Je kunt afwachten met een passieve houding van kind. Maar je kunt ook de grenzen verkennen en in liefde en vertrouwen eisen stellen waardoor een kind de ruimte krijgen om te groeien. Niemand leert fietsen doordat die achterover leunt. Het zorgt voor vallen, opstaan, frustratie in de wetenschap opgevangen te worden. Maar wanneer je als ouder continu je kind achterop je eigen fiets blijft zetten, zal een kind nooit zover komen dat deze leert het zelf ook te kunnen.72Jelle schreef: ↑14-07-2025 11:22Bij mij werkt het andersom. Een kind wat er klaar voor is kun je ook strenger/ met vertrouwen los laten.
Maar als je zelf twijfelt of een kind er klaar voor is, zul je daar eerst naar moeten kijken.
To, vind je jouw kind klaar en stevig genoeg?
Want gewoon uit huis gaan of dat dat ouderlijk huis ook helemaal verdwijnt, is toch ook een heel ander gevoel.
maandag 14 juli 2025 om 11:58
Ik denk dat je als ouder precies het verschil weet.apiejapie schreef: ↑14-07-2025 11:37Maar wanneer is een kind er klaar voor? En hoe zorg je dat een kind zover komt? Je kunt afwachten met een passieve houding van kind. Maar je kunt ook de grenzen verkennen en in liefde en vertrouwen eisen stellen waardoor een kind de ruimte krijgen om te groeien. Niemand leert fietsen doordat die achterover leunt. Het zorgt voor vallen, opstaan, frustratie in de wetenschap opgevangen te worden. Maar wanneer je als ouder continu je kind achterop je eigen fiets blijft zetten, zal een kind nooit zover komen dat deze leert het zelf ook te kunnen.
maandag 14 juli 2025 om 12:01
Zal je hopen. Maar denk dat dat toch (ook al is uit ongetwijfeld uit liefde voortgekomen) de essentie van het topic voor to is. Ze loopt er tegenaan hoe haar kind te motiveren die zelf geen intrinsieke motivatie voelt (even kort door de bocht). Maar misschien lees ik het heel anders dan anderen?
maandag 14 juli 2025 om 12:06
maandag 14 juli 2025 om 12:09
Exact ditapiejapie schreef: ↑14-07-2025 11:10In mijn ogen is liefde ook het vertrouwen hebben in je kind om iets tegen zijn/haar zin doen om te kunnen groeien.(...) In mijn ogen spreek je dan niet van 'opvangen wanneer nodig' maar je kind onbedoeld in liefde klein houden. En dat gaat wrijving geven op den duur.
maandag 14 juli 2025 om 12:12
Gelukkig in mijn omgeving wél.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
