"Ze zit achter een muur, en ik raak haar niet meer

Two2tango, kijk eens naar je eigen nickname. Er zijn er twee nodig om een relatie tot een succes te maken.

En kijk dan eens naar je eigen rol hierin, lees je eigen verhaal nog eens kritisch door. Het gaat allemaal over ik, ik, ik en als het over haar gaat steeds dat sluimerende ondertoontje dat ze geen seks meer wil, dat ze veranderd is, dat ze in therapie moet, dat ze hormoonbehandelingen moet, tantra ... alles om jou te gerieven. En dat jij op de tweede plaats komt, na haar kinderen. Wellicht een eye-opener: kinderen komen - als het goed is - altijd op de eerste plaats. De mantelzorg voor haar ouders 'sloopt' haar ....
Je klinkt als een stampvoetende kleuter in de supermarkt die een zakje snoep (seks) wil.

Wat heb jij de laatste tijd gedaan om haar te helpen, te ondersteunen? Wanneer heb je een lekkere maaltijd gekookt, zonder morren drie wassen weggedraaid, zelf een keer naar haar ouders gegaan om daar te mantelzorgen, haar gezegd dat ze zo'n goede moeder is, een keer met haar zoontje naar het voetbalveld, een keer met beide kinderen naar de bioscoop toen je zag dat ze moe was, en zo kan ik nog duizend dingen opnoemen. Je zult mijn vragen vast niet beantwoorden, dat hoeft ook niet. Ik ken jou niet, maar jij hebt duidelijk een probleem ... of eigenlijk: twee problemen, want je kunt en wilt alleen maar aan jezelf denken en ja, dan raak je je geliefden uiteindelijk kwijt. Zij redt zich wel in haar eentje en is in haar eentje veel beter af, zonder dat stampvoetende extra kind wat zoveel aandacht vraagt ....

Dat jullie nog reageren hierop zeg...