Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤

betweenthewaves schreef: ↑

22-07-2025 22:52

Ehhh wat.

EstelleGallois schreef: ↑

22-07-2025 22:21

Bo-Katan: Heftig dat je al vaker een burn-out hebt meegemaakt. Je zegt dat je nog vaak vastloopt, waar zit hem dat dan in? En hoe "herpak" je jezelf? Ik vind dat echt lastig.

Tja. Dat is dus heel lastig. Ik ben altijd moe en supergevoelig voor prikkels, daardoor snel overprikkeld. Ik werk en heb daarnaast een wia uitkering.. In overleg met manager doe ik af en toe een stapje terug in werk. Helemaal stoppen met werken lijkt me niks, maar ik plan wel veel vrije tijd in.
Iets anders zou ik niet weten.

EstelleGallois schreef: ↑

22-07-2025 22:21

@MadameBijoux: Wat naar om te lezen dat jij ook vastliep, ondanks dat je niet maskeert. Hoe gaat het nu met je? Werk jij ook (nog)?
En precies wat je zegt, die maatschappelijke verwachtingen...die zijn soms niet mals voor iemand die neurodivers is

Op mijn werk weten ze van mijn burn-out, maar niet van mijn ASS. Ik werk in finance mijn team bestaat vooral uit van die snelle jongens (en enkele vrouwen). Contact houd ik bewust oppervlakkig. Ik pas me heel erg aan, ook omdat ik neig te oversharen.

Op dit moment krijg ik vrij intensieve therapie, eens per week een online sessie en eens per week face to face (schematherapie). Ik heb wel een onwijze klik met de therapeut, dus dat maakt ook dat ik mezelf durf te zijn bij haar.

Bo-Katan: Heftig dat je al vaker een burn-out hebt meegemaakt. Je zegt dat je nog vaak vastloopt, waar zit hem dat dan in? En hoe "herpak" je jezelf? Ik vind dat echt lastig.

Het gaat gevoelsmatig op en neer en ondanks het feit dat ik blij ben dat er een verklaring is,zo is het ook weer super confronterend. Op dit moment werk ik niet en ben ik op mijn werk ook vaak ontslagen,niet op staande voet trouwens,maar omdat ik te druk aanwezig was of te langzaam,te dromerig of niet in het team paste. ik heb ook een paar keer in een werkconflict gezeten omdat weekgevers me niet begrepen. Die werkgevers bij wie het wel goed ging gingen of failliet of kregen een re-organisatie. Op dit moment werk ik in een wijkcentrum maar wil meer uitdaging want het is erg saai. Dus dit is alleen ter overbrugging. Vandaag is er iemand bij me thuis geweest en ik krijg nu voor bepaalde dingen begeleiding en wordt er samen met mij voor vrijwilligerswerk gekeken wat bij me past en waar ik mijn kwaliteiten kan benutten en mijn energie in kwijt kan. Misschien ooit weer doorgroeien naar betaald werk.

Maskeren deed ik trouwens zelden en alleen als ik liep te pleasen in bepaalde situaties (dat was misschien voor 10% van alle gevallen) of andersom reageerde ik erg impulsief (niet agressief trouwens). Heb wel temperament en kan ook behoorlijk ratelen. En of je over je ASS wilt vertellen is inderdaad vrij persoonlijk. Je moet doen wat goed voelt voor je. Fijn om te lezen dat het met je therapeut klikt! Dat is heel belangrijk.

betweenthewaves schreef: ↑

22-07-2025 22:52

Even kijken of het lukt om te multi-quoten.



Lastig lijkt mij dat! En ik zou af en toe wel meer energie willen hebben haha, maar gelukkig zijn er wel zaken waar ik mijn batterij wel van op kan laden in het weekend. Heb nu een functie waarbij ik zorg dat betaalde goederen en diensten/zaken van het bedrijf in goede banen worden geleid, bij de juiste mensen terecht komt, controleer of alles wel juist geleverd is en op tijd op worden gepakt / dat de planning wordt gevolgd. Lijkt op een backoffice functie. Dat klinkt best pittig, maar krijg er tijd voor om het goed uit te zoeken, en blijkbaar ben ik er best goed in, vooral in het uitzoeken als er iets fout gaat haha.



Ik vertel het heel weinig mensen. Mijn jobcoach, leidinggevenden en dichtbij staande familie en vriendinnen weten het, en dat is prima. Ga er standaard vanuit dat mensen het niet begrijpen, en vind het sowieso niet zo fijn om over iets persoonlijks te vertellen. En dat autisme, het voelt heel persoonlijk, en als je dan niet begrepen of serieus genomen wordt, voelt dat ook heel persoonlijk, alsof iemand je met een dolk in je prikt terwijl je hartstikke hard je best doet om mee te komen.



Ehhh wat.

Multiquoten moet ik ook eens proberen. Door te sporten kan ik mijn energie kwijt of door dingen te doen waar ik blij van wordt. Maar soms moet ik ook opladen. Van leuke prikkels krijg ik juist energie. Maar als er teveel op me afkomt en een hoop dingen die ik op moet lossen dan verlies ik het overzicht en krijg teveel prikkels binnen. Dat lijdt tot angsten en vooral als ik me ook nog eens onder druk zet omdat ik dit hoor te kunnen. Dan vergeet ik dat het okay is om te puzzelen,de tijd te nemen en dat er ook dingen zijn die wel goed gaan.

Je baan klinkt erg interessant en afwisselend. Fijn dat jij de tijd kunt nemen om je taken af te ronden! Mijn vriend,familie,vrienden en coach weten ook van mijn aandoeningen. Soms vertel ik het tegen anderen en soms niet. Omdat ik niet gemaskeerd heb wisten een hoop mensen voor mij al dat er iets met me was. Ze hadden het vaak al in de gaten. En ik vind het zeker persoonlijk of iemand erover open is of niet. Het is vervelend om niet begrepen te worden. Maar ik begrijp die mensen dan weer niet die mij niet begrijpen.

Ik zit trouwens in een achtbaan qua emoties. Het ene moment accepteer ik mijn ASS en ADHD wel en focus me vooral op de voordelen ervan welke mijn psych ook al met me besproken heeft. I.v.m. mijn ASS ben ik goed in details,creatief,kan goed problemen analyseren en ben nauwkeurig en i.v.m. mijn ADHD ben ik ook creatief,heb een goede zin voor humor,ben enthousiast,spontaan etc... Maar het andere moment denk ik ´stop de creativiteit maar in je reet want ik heb er niets aan als ik mijn kwaliteiten niet kan gebruiken´. Ik loop uiteraard nog steeds tegen bepaalde dingen aan die voor mij moeilijk zijn en dat lijdt tot veel angsten en daar baal ik enorm van. Soms denk ik zelf dat ik geen ASS heb,maar gewoon een angststoornis en ook geen ADHD maar dat ik gewoon bipolair ben om dan vervolgens weer te gaan googelen om bevestiging te krijgen. Zelf meerdere gesprekken met mijn psych en regiebehandelaar erover gehad die zeiden dat er geen twijfels over mijn diagnoses bestaan en twijfelen hoort volgens hun ook bij het acceptatieproces. Volgende week heb ik mijn laatste sessie bij mijn psych en vind het doodeng want ik heb het gevoel er nog niet klaar voor te zijn. Ondanks het feit dat ik straks een coach heb. Maar ik moet wel.

MadameBijoux schreef: ↑

23-07-2025 17:07

Het gaat gevoelsmatig op en neer en ondanks het feit dat ik blij ben dat er een verklaring is,zo is het ook weer super confronterend. Op dit moment werk ik niet en ben ik op mijn werk ook vaak ontslagen,niet op staande voet trouwens,maar omdat ik te druk aanwezig was of te langzaam,te dromerig of niet in het team paste. ik heb ook een paar keer in een werkconflict gezeten omdat weekgevers me niet begrepen. Die werkgevers bij wie het wel goed ging gingen of failliet of kregen een re-organisatie. Op dit moment werk ik in een wijkcentrum maar wil meer uitdaging want het is erg saai. Dus dit is alleen ter overbrugging. Vandaag is er iemand bij me thuis geweest en ik krijg nu voor bepaalde dingen begeleiding en wordt er samen met mij voor vrijwilligerswerk gekeken wat bij me past en waar ik mijn kwaliteiten kan benutten en mijn energie in kwijt kan. Misschien ooit weer doorgroeien naar betaald werk.

Maskeren deed ik trouwens zelden en alleen als ik liep te pleasen in bepaalde situaties (dat was misschien voor 10% van alle gevallen) of andersom reageerde ik erg impulsief (niet agressief trouwens). Heb wel temperament en kan ook behoorlijk ratelen. En of je over je ASS wilt vertellen is inderdaad vrij persoonlijk. Je moet doen wat goed voelt voor je. Fijn om te lezen dat het met je therapeut klikt! Dat is heel belangrijk.

Heftig zeg, dat je ontslagen bent. Aan de andere kant: blijven werken terwijl het eigenlijk niet gaat is ook niet gezond voor jezelf. Lukt het je wel om een beetje tot rust te komen nu? Fijn dat er begeleiding is naar vrijwilligerswerk. Vaak zijn dat (voor mijn gevoel, geen idee of het klopt) ook wel veel zinvollere banen/bezigheden. Het moet natuurlijk wel bij je kwaliteiten aansluiten. Wat je in je tweede post schrijft herken ik trouwens wel: je bent creatief en hebt talenten, maar je hebt géén idee hoe je die moet benutten. Volgens mij komt dat heel veel voor bij neurodiverse mensen.

Wel fijn dat je zelden maskeert, ik ben er stiekem een beetje jaloers op. Thuis hoef ik dat gelukkig niet te doen, mijn gezin begrijpt mij. Man is ook neurodivers en oudste kind heeft ook ASS. Dus we begrijpen elkaar heel goed en kunnen onderling ook eerlijk zijn over onze belastbaarheid. Op het werk is dat anders. Daar heb ik af en toe echt het gevoel dat ik verdrink. Maar ik ben vorig jaar nogal abrupt weggegaan voor een andere baan en ondanks dat hebben ze me toch teruggevraagd. Dus nu weer ontslag nemen...dat kan even niet.

EstelleGallois schreef: ↑

23-07-2025 19:14

Heftig zeg, dat je ontslagen bent. Aan de andere kant: blijven werken terwijl het eigenlijk niet gaat is ook niet gezond voor jezelf. Lukt het je wel om een beetje tot rust te komen nu? Fijn dat er begeleiding is naar vrijwilligerswerk. Vaak zijn dat (voor mijn gevoel, geen idee of het klopt) ook wel veel zinvollere banen/bezigheden. Het moet natuurlijk wel bij je kwaliteiten aansluiten. Wat je in je tweede post schrijft herken ik trouwens wel: je bent creatief en hebt talenten, maar je hebt géén idee hoe je die moet benutten. Volgens mij komt dat heel veel voor bij neurodiverse mensen.

Wel fijn dat je zelden maskeert, ik ben er stiekem een beetje jaloers op. Thuis hoef ik dat gelukkig niet te doen, mijn gezin begrijpt mij. Man is ook neurodivers en oudste kind heeft ook ASS. Dus we begrijpen elkaar heel goed en kunnen onderling ook eerlijk zijn over onze belastbaarheid. Op het werk is dat anders. Daar heb ik af en toe echt het gevoel dat ik verdrink. Maar ik ben vorig jaar nogal abrupt weggegaan voor een andere baan en ondanks dat hebben ze me toch teruggevraagd. Dus nu weer ontslag nemen...dat kan even niet.

Wat werk betreft: Ik dacht vaak dat het aan mij lag maar nu weet ik dat ik meer mijn best moet doen voor bepaalde dingen die voor anderen vanzelfsprekend zijn en dat het geen onwil is. Ik ben regelmatig werkloos geweest en doe al jaren geen betaald werk meer omdat ik vaak dacht dat ik het niet kan. Maar wel vrijwilligerswerk gedaan waar ik het na mijn zin had. Door de lockdown is daar veel veranderd met o.a. ander personeel en andere manier van werken. Mijn coördinator kreeg zelf commentaar op mijn manier van zijn en durfde me soms niet meer in te zetten voor bepaalde dingen,maar dat zegt meer over haar dan over mij. Ik hoorde nu dat een ex-collega van mij weg moest omdat ze ook teveel praatte en mensen haar te druk vonden. Maar ik ben daar zelf weg gegaan omdat ze me niet meer genoeg te bieden hadden.

Al die jaren wist ik dat ik een of twee aandoeningen had maar wist niet wat het was en niemand die wat zei´heb jij je al daar of daarop laten onderzoeken?´ Dan had ik mijn diagnoses al eerder gehad juist omdat ik niet maskeerde. Aan de andere kant zijn er een hoop dingen ook goed gegaan. Ik wil uiteraard niet alleen maar het negatieve zien omdat er ook dingen zijn die ik wel erg goed kan.

Je vroeg hoe ik tot rust kom. Ik trek me terug uit de situatie als het me teveel wordt. Dan ga ik muziek luisteren of sporten of met iemand praten of lezen,gewoon doen wat op dit moment goed voelt voor mij. Het is soms net als een spiegel die in kleine stukjes breekt en die ik in rust moet gaan fiksen of visjes in de vijver die alle kanten op zwemmen en tegen elkaar aanbotsen. Dus dan moet ik ff rust zien te creëren. En als het niet lukt om het overzicht te herstellen dan moet ik om hulp vragen en soms moet ik over een drempel heen. Ik ben eigenwijs en wil vaak dingen zelf oplossen. Zelf toen ik vastliep wilde ik het nog zelf oplossen,maar toen bleef ik tegen mijn grenzen aanlopen.

Wat betaald werk betreft,zo hoef ik het voor het geld niet te doen. Mijn vriend verdient genoeg,maar het zou ergens wel fijn zijn om weer een paar uur per week betaald werk te kunnen gaan doen. Maar ik wil mezelf ook niet onder druk zetten en uiteraard is er ook veel leuk vrijwilligerswerk. Daarom wordt er nu samen met mij gekeken wat er bij me past en waar ik mijn kwaliteiten in kan benutten. Gelukkig ook genoeg hobbies,een lieve vriend,familie en vriendinnen m me heen.

Tja,wat onze ideeën betreft zo kreeg ik vaak te horen ´daar doen we niet aan´ en dat terwijl diverse wegen naar Rome lijden en er geen goed en fout is. Ik heb het liever dat mensen onze kwaliteiten zien want die hebben we ECHT WEL in plaats van commentaar te geven. Maar aan de andere kant als ze bij stap een zijn dan ben ik al bij stap vijf met mijn 1000 Ideeën en ratel erdoorheen omdat ik niet kan wachten totdat ik aan beurt ben wat ook tot grappige situaties lijdt.

En wat het maskeren betreft: Ik heb toen nooit geweten dat ik ASS en ADHD heb en weet het pas een paar jaar. Maar ondanks het feit dat ik niet maskeerde liep ik ook regelmatig op mijn tenen,b.v. als ik weer commentaar had gekregen omdat ik druk of te onoplettend was en maar door bleef gaan over dingen,toen probeerde ik wel te maskeren maar het mislukte want ik verviel onmiddellijk weer in mijn oude gedrag. Maskeren kan ik dus ECHT NIET,het maakt me ongelukkig en mensen hadden ook meteen door dat ik anders deed en maakten zich dan ook snel zorgen. Daar waar mensen een beetje jaloers zijn op het feit dat ik niet maskeer ben ik dan zelf ook stiekem een beetje jaloers op mensen die het wel lukt om een baan te houden al snap ik ook wel dat het veel energie kan kosten. Ik gun het iedereen van harte,absoluut,maar zou het zelf ook wel willen. Mijn boven buurman heeft ook autisme en gaat er supergoed mee om,woont zelfstandig en werkt full-time. Ik kreeg ook tips van hem om vooral niet te maskeren en met niet te schamen. Dat lukt wel goed,maar wat werken betreft,heb ik nog een lange weg te gaan.

Hoe zit het eigenlijk bij jou? Hoe kom jij tot rust als het je teveel wordt? Hoe doe je dat op je werk? Kan je dan met iemand praten of een prikkelbare omgeving opzoeken? Ik heb zelf een noisecanceling telefoon. Wat fijn dat je gezin je begrijpt en dat je daar jezelf kunt zijn! Hebben jullie allemaal autisme? Dat je verdrinkt kan ik me heel goed voorstellen. Vooral als je niet weet waar je moet beginnen en het overzicht verliest. Dan zijn wij ons weer ervan bewust dat onze hersenen informatie anders verwerken. Ik ben oprecht blij voor je dat je werk hebt. En fijn om te weten dat we niet de enigen zijn en hier ervaringen kunnen uitwisselen! Denk je ook aan jezelf als het je teveel wordt? En dat je goed op kunt laden! Bedankt voor je reactie!

En sorry vanwege de lange tekst! Ik heb vaak veel woorden nodig.

Ik heb trouwens enige tijd geleden een filmpje met mijn regiebehandelaar,die ook ADHD heeft,gekeken. Het filmpje heet ´het emmertje ADHD´ van ´Cathelijne Wildervanck´. Ik vind het een echte aanrader. Zoveel herkenning! En er is ook een song van Lola Young met de tekst ´Messy´. Een mooi nummer!