Relaties
alle pijlers
Ouderenmishandeling
zondag 28 december 2025 om 08:54
Het is absurd maar ik kan wel wat tips gebruiken. Mijn broer (bijna 55) stuurt nare mails of appjes naar onze vader. Beetje dreigend soms en erg kwetsend. Onze vader is niet meer de jongste, parkinson en genoeg meegemaakt in het leven. Ik zie mijn broer nooit meer omdat ik zijn gedrag niet accepteer. Vader is te lief. Vlak voor kerst weer geëscaleerd en pa heeft 113 moeten bellen om rustig te worden.
We hebben Gmail al geblokkeerd, maar dan komt het in spam en blijft 30 dagen in spambox. Vader kan het niet laten om spam te checken met leesrisico als gevolg. Telefoonnummer geblokkeerd en hele app geschiedenis verwijderd.
Maar wat kan ik nog meer doen. Vader is bang dat het om kan slaan naar fysieke dreiging en onveilig gevoel in huis en wil het hierbij laten. Ik wil mijn broer het liefst laten weten dat hij voor eens en altijd op moet houden. Ik weet nl zeker dat over een half jaar er weer voorzichtig contact wordt gelegd, bijgelegd om het na een jaar weer te laten exploderen.
Ik vind dat hij mijn vader emotioneel mishandeld en heb daar heel veel moeite mee.
Wat kan je nog meer doen qua preventie?
We hebben Gmail al geblokkeerd, maar dan komt het in spam en blijft 30 dagen in spambox. Vader kan het niet laten om spam te checken met leesrisico als gevolg. Telefoonnummer geblokkeerd en hele app geschiedenis verwijderd.
Maar wat kan ik nog meer doen. Vader is bang dat het om kan slaan naar fysieke dreiging en onveilig gevoel in huis en wil het hierbij laten. Ik wil mijn broer het liefst laten weten dat hij voor eens en altijd op moet houden. Ik weet nl zeker dat over een half jaar er weer voorzichtig contact wordt gelegd, bijgelegd om het na een jaar weer te laten exploderen.
Ik vind dat hij mijn vader emotioneel mishandeld en heb daar heel veel moeite mee.
Wat kan je nog meer doen qua preventie?
zondag 28 december 2025 om 12:42
Klopt
En als TOs broer zou posten, zou ik hem vertellen hulp te zoeken. Of te breken met pa
Maar voor TO is de boodschap: Praat met je broer, sta eens open hoe hij zijn jeugd heeft beleefd.
En ga vooral zelf ook eens met iemand praten. Een rotte jeugd blijft lang dooretteren.
En voor TOs vader: jij bent niet het slachtoffer, dus kom uit die rol en pak je vaderrol en sta open voor wat je kinderen beleefd hebben. Zie je zelf.als dader. Jij hebt er nu 55 jaar een zooitje van gemaakt waar je kinderen nog last van hebben.
zondag 28 december 2025 om 13:19
Zoek eens op: dramadriehoek.
Redder, aanklager, slachtoffer.
Als dit in families speelt kan die je helpen om te zien welke rol je inneemt in deze driehoek. En kan helpen om er minder last van te hebben, door er anders mee om te gaan.
Dat broers en zussen lijnrecht tegenover elkaar komen te staan in disfunctionele families is meer regel dat uitzondering. Je in de ander verplaatsen is dan heel moeilijk, het zijn compleet verschillende werelden met verschillende waarheden.
Maar uiteindelijk is iedereen nu volwassen en verantwoordelijk voor zichzelf. Hoe zeer je het er ook niet mee eens bent. En hoe zeer je ook medelijden voelt met je ouders of je vader wil helpen. Aan jou om te leren omgaan met die gevoelens.
Redder, aanklager, slachtoffer.
Als dit in families speelt kan die je helpen om te zien welke rol je inneemt in deze driehoek. En kan helpen om er minder last van te hebben, door er anders mee om te gaan.
Dat broers en zussen lijnrecht tegenover elkaar komen te staan in disfunctionele families is meer regel dat uitzondering. Je in de ander verplaatsen is dan heel moeilijk, het zijn compleet verschillende werelden met verschillende waarheden.
Maar uiteindelijk is iedereen nu volwassen en verantwoordelijk voor zichzelf. Hoe zeer je het er ook niet mee eens bent. En hoe zeer je ook medelijden voelt met je ouders of je vader wil helpen. Aan jou om te leren omgaan met die gevoelens.
zondag 28 december 2025 om 13:19
Ik vind het ook wel een rode vlag als je tegen je dochter over suïcide begint.Xantileppe schreef: ↑28-12-2025 10:14Ik heb de mails en appjes gelezen en daar wordt een mens niet blij van.
Ik ben wel degene die iedere x de suïcide neigingen hoort, het verdriet, de pijn, de angst...etc.
Broer kan zijn eigen gevoelens hebben maar je hoeft er op je 55e niet mee door te gaan. Ik vind het wel een rode vlag als niemand nog iets met je te maken wil hebben.
zondag 28 december 2025 om 13:21
Deze post laat eigenlijk goed zien hoe jij voor je vader aan het zorgen bent. Een man die, zoals je zelf zegt, prima bij is, mentaal niks mankeert en ondanks dat hij ruimschoots volwassen is, bewust het leed opzoekt en jou vervolgens lastig valt met flink zware gedachten. Daarmee maakt je vader jou verdrietig, of in ieder geval belast hij jou daarmee. Waarom is dat blijkbaar wel ok? Dat is het namelijk ook niet hoor. Op deze manier ben je net zo goed onderdeel van de dynamiek.Xantileppe schreef: ↑28-12-2025 09:35Dat zal best maar op je 55e hoef je je vader toch niet zo verdrietig te maken?
zondag 28 december 2025 om 14:13
Oef. Mijn moeder heeft op deze manier ook mijn zusje in haar greep gehad (of nou ja, nog steeds), ik als oudere zus schrok laatst weer van de appjes die ze kan sturen (helaas zelf ook de ervaring als kind en puber, maar door veel therapie kon ik uit de dynamiek stappen). Ook dingen als “ik ga mezelf van kant maken, (als) …”. Mijn zusje leeft daardoor altijd in een soort angst-stand, dat wanneer ze het zou doen het dan door haar kwam, omdat ze niet had ingegrepen. Constant het gevoel dat zij m’n moeder weer “blij” moest maken en opbeuren. En daardoor constant de redder was en aan het oplossen. Het is gewoon emotionele mishandeling, al heb je het zelf na zoveel jaar niet meer door, je weet ook bijna niet beter. Jij bent niet verantwoordelijk voor die dynamiek TO en je hoeft ‘m al helemaal niet op te lossen.
Je broers handelen klinkt niet oké, maar ik ben het wel eens dat dit haast wel voort moet komen uit een ongezonde familie dynamiek die al heel erg lang speelt. Ik herken de details. Als je er midden inzit, zie je het niet. Ik zou je echt willen adviseren om hieruit te stappen en ook om open te staan voor de drijfveer van het gedrag van je broer (wat nogmaals niet het gedrag goedkeurt). Ik was niet zo extreem als je broer denk ik, maar bij mij zat ook zoveel trauma dat ik enorm passief agressief werd en regelmatig woede aanvallen had. Dat kwam voort uit enorm veel boosheid. Ik ben niet trots op dingen die ik daardoor heb gezegd en gedaan, maar begrijp ze nu wel en heb het kunnen verwerken. Is je broer altijd al boos geweest, als kind al? Driftbuien bijvoorbeeld?
Je broers handelen klinkt niet oké, maar ik ben het wel eens dat dit haast wel voort moet komen uit een ongezonde familie dynamiek die al heel erg lang speelt. Ik herken de details. Als je er midden inzit, zie je het niet. Ik zou je echt willen adviseren om hieruit te stappen en ook om open te staan voor de drijfveer van het gedrag van je broer (wat nogmaals niet het gedrag goedkeurt). Ik was niet zo extreem als je broer denk ik, maar bij mij zat ook zoveel trauma dat ik enorm passief agressief werd en regelmatig woede aanvallen had. Dat kwam voort uit enorm veel boosheid. Ik ben niet trots op dingen die ik daardoor heb gezegd en gedaan, maar begrijp ze nu wel en heb het kunnen verwerken. Is je broer altijd al boos geweest, als kind al? Driftbuien bijvoorbeeld?
En nu?
zondag 28 december 2025 om 14:19
Lori schreef: ↑28-12-2025 13:21Deze post laat eigenlijk goed zien hoe jij voor je vader aan het zorgen bent. Een man die, zoals je zelf zegt, prima bij is, mentaal niks mankeert en ondanks dat hij ruimschoots volwassen is, bewust het leed opzoekt en jou vervolgens lastig valt met flink zware gedachten. Daarmee maakt je vader jou verdrietig, of in ieder geval belast hij jou daarmee. Waarom is dat blijkbaar wel ok? Dat is het namelijk ook niet hoor. Op deze manier ben je net zo goed onderdeel van de dynamiek.
zo heb ik het nooit bekeken. Dit is niet de eerste keer en ik ben het eigenlijk normaal gaan vinden dat hij dit met mij bespreekt. Ik had wat anders qua uitkomst van dit topic verwacht, maar ik kan hier wel wat mee.
En wat broer betreft..ik kan hier niet alles neerzetten want dan blijf ik schrijven. Er zijn al gesprekken geweest in het verleden, er is al erkenning geweest maar het is nooit genoeg geweest. Uiteindelijk wordt het goed gemaakt, worden contacten hersteld en dan wordt hij weer teleurgesteld en is het weer mis. Ik hoef hem nooit meer te zien.
zondag 28 december 2025 om 14:58
Lori schreef: ↑28-12-2025 13:21Deze post laat eigenlijk goed zien hoe jij voor je vader aan het zorgen bent. Een man die, zoals je zelf zegt, prima bij is, mentaal niks mankeert en ondanks dat hij ruimschoots volwassen is, bewust het leed opzoekt en jou vervolgens lastig valt met flink zware gedachten. Daarmee maakt je vader jou verdrietig, of in ieder geval belast hij jou daarmee. Waarom is dat blijkbaar wel ok? Dat is het namelijk ook niet hoor. Op deze manier ben je net zo goed onderdeel van de dynamiek.
Precies. Plus dat TO haar eigen ongenoegen geheel op het conto van broer schuift, ten onrechte. Het is namelijk toch echt vaders eigen verantwoordelijkheid dat hij de berichten van zijn zoon gaat zitten lezen en ook nog zijn eigen nare gedrag dat hij zijn emoties daarover lekker bij TO op het bordje dumpt.
En vervolgens is het TO haar eígen verantwoordelijkheid dat ze gewillig haar bordje omhoog houdt om de emotionele dumperij van vader op te vangen.
Dat allemaal ligt níet aan broer. Het is wél veel makkelijker om het allemaal op het conto van broer te schuiven want dan hoef je 1. je vader niet op zijn gedrag en keuzes aan te kijken en 2. niet naar je eigen gedrag en keuzes te kijken. Dat is een heel menselijk mechanisme, gebruik maken van een zwart schaap, en het heeft allemaal zo z'n functie: TO kan haar relatie met haar vader op deze manier in stand houden.
Goede nieuws TO: je bent helemaal niet zo afhankelijk van je broer die zijn leven zou moeten verbeteren als dat je dacht. Zelf veranderen en niet meer onderdeel uitmaken van de zieke dynamiek is niet makkelijk maar levert wel veel meer op.
zondag 28 december 2025 om 16:36
Al met al een nogal giftige gezinsdynamiek waarin je bent opgegroeid. Jij lijkt dat zelf niet zo te zien, maar je broer heeft ongetwijfeld een heel andere jeugd gehad dan jij. Zijn leeftijd heeft daar niets mee te maken. Opgroeien in een giftige dynamiek vormt je. Als er geen echte erkenning komt, en ook niet op een gezonde manier aan verwerking gewerkt wordt, dan blijf je vasthouden aan boosheid of bitterheid.
Ik zou proberen om met wat meer compassie naar je broer te kijken. Zelfs als je geen contact met hem wil, kun je toch proberen om empathie op te brengen voor de man die hij geworden is.
Verder zou ik wat minder nadrukkelijk een kant kiezen. Je vader is ook niet echt een onschuldig slachtoffer. Je doet er goed aan om je hier afzijdig van te houden.
Je vader lijkt het wel makkelijk te vinden, zo'n dochter als bemiddelaar en redder, maar hij heeft zelf ook keuzes.
Ik zou proberen om met wat meer compassie naar je broer te kijken. Zelfs als je geen contact met hem wil, kun je toch proberen om empathie op te brengen voor de man die hij geworden is.
Verder zou ik wat minder nadrukkelijk een kant kiezen. Je vader is ook niet echt een onschuldig slachtoffer. Je doet er goed aan om je hier afzijdig van te houden.
Je vader lijkt het wel makkelijk te vinden, zo'n dochter als bemiddelaar en redder, maar hij heeft zelf ook keuzes.
zondag 28 december 2025 om 16:52
Maar maakt het uit wat de reden is? Want als een ouder zo reageert tegen een kind, dan is het wel mishandeling. En als een partner zijn wederhelft zo behandelt of bedreigt dan is het wel mishandeling. En als je buurman zo tegen je doet is het ook mishandeling, zelfs als de buurman heel boos of verdrietig is.BrutaImmaculata schreef: ↑28-12-2025 09:30Oudermishandeling of gewoon een heel boze, verdrietige broer (gezien je bericht een paar dagen geleden)?
Als ik kijk naar de OP, dan zie ik hieronder gewoon in de link dat het gaat om ouderenmishandeling
https://www.ikvermoedhuiselijkgeweld.nl ... shandeling
Alles wat ik lees lijkt er wel op. En hoe boos of verdrietig je ook bent en hoe gegrond die reden ook is, het blijft mishandeling.
zondag 28 december 2025 om 17:06
Zie de berichten van o.a. Lori en Joke boven mij.Hecamel schreef: ↑28-12-2025 16:52Maar maakt het uit wat de reden is? Want als een ouder zo reageert tegen een kind, dan is het wel mishandeling. En als een partner zijn wederhelft zo behandelt of bedreigt dan is het wel mishandeling. En als je buurman zo tegen je doet is het ook mishandeling, zelfs als de buurman heel boos of verdrietig is.
Als ik kijk naar de OP, dan zie ik hieronder gewoon in de link dat het gaat om ouderenmishandeling
https://www.ikvermoedhuiselijkgeweld.nl ... shandeling
Alles wat ik lees lijkt er wel op. En hoe boos of verdrietig je ook bent en hoe gegrond die reden ook is, het blijft mishandeling.
zondag 28 december 2025 om 18:16
Los van wat er allemaal wel of niet gebeurd is vind ik het van de zotte dat een 55- jarige zijn hoogbejaarde ouder blijft beledigen en bedreigen.
Misschien heeft pa inderdaad steken laten vallen, maar dat doen de meeste ouders, vaak helemaal niet bewust of met slechte intenties.
De 55-jarige mag zich misschien nog steeds een getraumatiseerd kind voelen, hij mag zichzelf ook weleens een schop onder zijn hol geven. Je bent wel heel infantiel bezig als je je ouders de schuld blijft geven van al je malaise. Daar schiet je zelf niets mee op en een oude man, aan het einde van zijn leven, al helemaal niet.
Heel onvolwassen dit.
Misschien heeft pa inderdaad steken laten vallen, maar dat doen de meeste ouders, vaak helemaal niet bewust of met slechte intenties.
De 55-jarige mag zich misschien nog steeds een getraumatiseerd kind voelen, hij mag zichzelf ook weleens een schop onder zijn hol geven. Je bent wel heel infantiel bezig als je je ouders de schuld blijft geven van al je malaise. Daar schiet je zelf niets mee op en een oude man, aan het einde van zijn leven, al helemaal niet.
Heel onvolwassen dit.
zondag 28 december 2025 om 18:41
Ja, goeie aanvulling. Nieuwe nick of niet, ben het nog steeds vaak met je eens.S-Groot schreef: ↑28-12-2025 14:58Precies. Plus dat TO haar eigen ongenoegen geheel op het conto van broer schuift, ten onrechte. Het is namelijk toch echt vaders eigen verantwoordelijkheid dat hij de berichten van zijn zoon gaat zitten lezen en ook nog zijn eigen nare gedrag dat hij zijn emoties daarover lekker bij TO op het bordje dumpt.
En vervolgens is het TO haar eígen verantwoordelijkheid dat ze gewillig haar bordje omhoog houdt om de emotionele dumperij van vader op te vangen.
Dat allemaal ligt níet aan broer. Het is wél veel makkelijker om het allemaal op het conto van broer te schuiven want dan hoef je 1. je vader niet op zijn gedrag en keuzes aan te kijken en 2. niet naar je eigen gedrag en keuzes te kijken. Dat is een heel menselijk mechanisme, gebruik maken van een zwart schaap, en het heeft allemaal zo z'n functie: TO kan haar relatie met haar vader op deze manier in stand houden.
Goede nieuws TO: je bent helemaal niet zo afhankelijk van je broer die zijn leven zou moeten verbeteren als dat je dacht. Zelf veranderen en niet meer onderdeel uitmaken van de zieke dynamiek is niet makkelijk maar levert wel veel meer op.
En TO, vergis je ook niet in hoe het ook kan werken: als je als zwart schaap wordt bestempeld (de ontevredene, voor wie het nooit genoeg is, nog steeds boos om wat hij vroeger nietmeer gehad etc.), dan is het ook heel logisch om het zwarte schaap te zíjn, toch? Je neemt onbewust de rol aan die je als het ware toebedeeld krijgt. Hij het zwarte schaap, jij de verantwoordelijke bemiddelaar, zoiets.
zondag 28 december 2025 om 18:44
Echt wel!Lieneke schreef: ↑28-12-2025 18:16Los van wat er allemaal wel of niet gebeurd is vind ik het van de zotte dat een 55- jarige zijn hoogbejaarde ouder blijft beledigen en bedreigen.
Misschien heeft pa inderdaad steken laten vallen, maar dat doen de meeste ouders, vaak helemaal niet bewust of met slechte intenties.
De 55-jarige mag zich misschien nog steeds een getraumatiseerd kind voelen, hij mag zichzelf ook weleens een schop onder zijn hol geven. Je bent wel heel infantiel bezig als je je ouders de schuld blijft geven van al je malaise. Daar schiet je zelf niets mee op en een oude man, aan het einde van zijn leven, al helemaal niet.
Heel onvolwassen dit.
zondag 28 december 2025 om 18:56
Lori schreef: ↑28-12-2025 18:41Ja, goeie aanvulling. Nieuwe nick of niet, ben het nog steeds vaak met je eens.
Sorry hoor, op een gegeven moment in je volwassen leven moet je je toch wel gaan realiseren dat je je weliswaar als kind het zwarte schaap hebt gevoeld, maar dat die kindertijd allang achter de rug is en dat het toch wel tijd wordt om je volwassen rol te ontwikkelen.
En geloof me, ik weet waar ik over praat. Ik was zelf het zwarte schaap in het grote, samengestelde gezin en dat was helemaal niet leuk voor mij, want ik kon weinig goed doen.
Maar als ik realistisch ben zie ik ook wel dat de rest van het gezin en ik niet bij elkaar pasten. Het lag ook aan mij, ook al was ik dan een kind. Er zijn nou eenmaal kinderen die gewoon niet zo leuk zijn, niet zo mooi, niet zo charmant, niet zo intelligent, niet zo geslaagd, of simpelweg niet passend bij de rest.
Ik was er ook zo één.
En dan kun je de rest van je leven je ouders wel overal de schuld van blijven geven, maar je kunt je ook proberen te ontwikkelen tot een zo positief mogelijk mens.
Ik neem het mijn ouders echt niet meer kwalijk, ze hielden heus wel van me, maar ik was gewoon niet zo geslaagd, dat kan. Het matchte niet goed. En ik heb ze gelukkig nog kunnen laten zien dat ook ik me kan handhaven in dit leven.
Die 55-jarige zou daar ook eens mee moeten beginnen. Dat geeft meer voldoening dan je oude, weerloze vader, die zich vast nog schuldig voelt ook, te blijven afkatten.
zondag 28 december 2025 om 19:02
Ik vind deze post vooral erg droevig. Het is jouw manier om ermee om te gaan en ik vind niet dat je je iets aan moet trekken van een willekeurige troela op het internet, maar het lijkt alsof je alle schuld bij jezelf zoekt.Lieneke schreef: ↑28-12-2025 18:56(....)
En geloof me, ik weet waar ik over praat. Ik was zelf het zwarte schaap in het grote, samengestelde gezin en dat was helemaal niet leuk voor mij, want ik kon weinig goed doen.
Maar als ik realistisch ben zie ik ook wel dat de rest van het gezin en ik niet bij elkaar pasten. Het lag ook aan mij, ook al was ik dan een kind. Er zijn nou eenmaal kinderen die gewoon niet zo leuk zijn, niet zo mooi, niet zo charmant, niet zo intelligent, niet zo geslaagd, of simpelweg niet passend bij de rest.
Ik was er ook zo één.
En dan kun je de rest van je leven je ouders wel overal de schuld van blijven geven, maar je kunt je ook proberen te ontwikkelen tot een zo positief mogelijk mens.
Ik neem het mijn ouders echt niet meer kwalijk, ze hielden heus wel van me, maar ik was gewoon niet zo geslaagd, dat kan. Het matchte niet goed. En ik heb ze gelukkig nog kunnen laten zien dat ook ik me kan handhaven in dit leven.
In het geval van TO en haar broer denk ik dat breken met familie verstandiger is dan blijven proberen, goedschiks of kwaadschiks, om een fijne relatie te hebben. Dat zit er soms, hoe verdrietig en ruk het ook is, niet in.
Si abra la puerta hay lobos.
zondag 28 december 2025 om 19:13
Ik denk dat je als kind (ook als je 55+ bent) nog steeds verwachtingen van je ouder(s) kan hebben, en je dan nog steeds keer op keer teleurgesteld kunt worden. En die teleurstelling refereer je weer aan eerdere gebeurtenissen. Al is dat 40 jaar geleden, dat kan weer voelen als de dag van gisteren.
Helaas kan ik het soms ook nog weleens hebben. Ik heb er wel voor gekozen wat meer afstand van te nemen, letterlijk en figuurlijk, zodat het me wat minder raakt en ik me er sneller overheen kan zetten.
Maar boze mail/appjes sturen, zou ik niet doen. Ik kies juist voor rust en stabiliteit, en dat heb je alleen zelf in de hand met je eigen acties.
Helaas kan ik het soms ook nog weleens hebben. Ik heb er wel voor gekozen wat meer afstand van te nemen, letterlijk en figuurlijk, zodat het me wat minder raakt en ik me er sneller overheen kan zetten.
Maar boze mail/appjes sturen, zou ik niet doen. Ik kies juist voor rust en stabiliteit, en dat heb je alleen zelf in de hand met je eigen acties.
zondag 28 december 2025 om 19:13
je denkt echt dat het aan jou ligt dat je ouders je geen goede jeugd hebben bezorgd?Lieneke schreef: ↑28-12-2025 18:56Sorry hoor, op een gegeven moment in je volwassen leven moet je je toch wel gaan realiseren dat je je weliswaar als kind het zwarte schaap hebt gevoeld, maar dat die kindertijd allang achter de rug is en dat het toch wel tijd wordt om je volwassen rol te ontwikkelen.
En geloof me, ik weet waar ik over praat. Ik was zelf het zwarte schaap in het grote, samengestelde gezin en dat was helemaal niet leuk voor mij, want ik kon weinig goed doen.
Maar als ik realistisch ben zie ik ook wel dat de rest van het gezin en ik niet bij elkaar pasten. Het lag ook aan mij, ook al was ik dan een kind. Er zijn nou eenmaal kinderen die gewoon niet zo leuk zijn, niet zo mooi, niet zo charmant, niet zo intelligent, niet zo geslaagd, of simpelweg niet passend bij de rest.
Ik was er ook zo één.
En dan kun je de rest van je leven je ouders wel overal de schuld van blijven geven, maar je kunt je ook proberen te ontwikkelen tot een zo positief mogelijk mens.
Ik neem het mijn ouders echt niet meer kwalijk, ze hielden heus wel van me, maar ik was gewoon niet zo geslaagd, dat kan. Het matchte niet goed. En ik heb ze gelukkig nog kunnen laten zien dat ook ik me kan handhaven in dit leven.
Die 55-jarige zou daar ook eens mee moeten beginnen. Dat geeft meer voldoening dan je oude, weerloze vader, die zich vast nog schuldig voelt ook, te blijven afkatten.
Je neemt het je ouders niet kwalijk, maar wel jezelf. Is dat echt zo anders dan wat de broer van TO doet?
En je doet nogal wat aannames over hoe de vader van TO zich voelt wat betreft schuldig enz..
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 28 december 2025 om 19:19
Het is heel lastig om op basis van deze info de juiste conclusies te trekken. Het verhaal zal vast gecompliceerd zijn en ver terug gaan naar de jeugd van jullie als gezin.
Of broer wel/niet terecht boos is, kunnen we dus niet zeggen. Dat kan jij evenmin To. Ook al ben jij zijn zus. Je vergelijkt het vast met je eigen jeugd maar dat klopt vaak niet helemaal. Misschien heb jij net een andere behandeling gehad, of heb jij andere persoonlijke eigenschappen waardoor jij op een gezondere manier met de problemen van vroeger om bent gegaan. Het zal vast helpen als vader de erkenning geeft waar broer blijkbaar naar op zoek is. Maar dat is niet aan jou.
Als je bewijs echt hebt gezien/gelezen dat broer vader emotioneel/fysiek mishandelt, is het aan vader om zichzelf daartoe te wapenen. Dat klinkt hard, maar is het wel. Daarmee keurt ik gedrag van broer niet goed overigens he. Ondanks een slechte jeugd, heb je altijd zelf nog de verantwoordelijkheid en is mishandeling niet de manier. Je kan vader wijzen op de mogelijkheid om veilig thuis te bellen. Uitleggen dat hij daar anoniem of met naam zijn verhaal kan doen. En dat hij bij directe dreiging 112 kan bellen. Dat is wat je kan doen als vader nog gewoon geestelijk in orde is. Dan is het aan hem om deze stappen te zetten.
Het uitspreken van suïcidale gedachtes, wat vader bij jou doet, is enerzijds goed, maar anderzijds ook belastend voor jou. Vader kan terecht bij de huisarts voor eventuele hulp. Misschien tijdelijk bij de POH. Ook dat kan je hem aangeven.
Jij bent op geen enkele manier verantwoordelijk om deze situatie op te lossen.
Of broer wel/niet terecht boos is, kunnen we dus niet zeggen. Dat kan jij evenmin To. Ook al ben jij zijn zus. Je vergelijkt het vast met je eigen jeugd maar dat klopt vaak niet helemaal. Misschien heb jij net een andere behandeling gehad, of heb jij andere persoonlijke eigenschappen waardoor jij op een gezondere manier met de problemen van vroeger om bent gegaan. Het zal vast helpen als vader de erkenning geeft waar broer blijkbaar naar op zoek is. Maar dat is niet aan jou.
Als je bewijs echt hebt gezien/gelezen dat broer vader emotioneel/fysiek mishandelt, is het aan vader om zichzelf daartoe te wapenen. Dat klinkt hard, maar is het wel. Daarmee keurt ik gedrag van broer niet goed overigens he. Ondanks een slechte jeugd, heb je altijd zelf nog de verantwoordelijkheid en is mishandeling niet de manier. Je kan vader wijzen op de mogelijkheid om veilig thuis te bellen. Uitleggen dat hij daar anoniem of met naam zijn verhaal kan doen. En dat hij bij directe dreiging 112 kan bellen. Dat is wat je kan doen als vader nog gewoon geestelijk in orde is. Dan is het aan hem om deze stappen te zetten.
Het uitspreken van suïcidale gedachtes, wat vader bij jou doet, is enerzijds goed, maar anderzijds ook belastend voor jou. Vader kan terecht bij de huisarts voor eventuele hulp. Misschien tijdelijk bij de POH. Ook dat kan je hem aangeven.
Jij bent op geen enkele manier verantwoordelijk om deze situatie op te lossen.
zondag 28 december 2025 om 19:25
Rabarbara schreef: ↑28-12-2025 19:02Ik vind deze post vooral erg droevig. Het is jouw manier om ermee om te gaan en ik vind niet dat je je iets aan moet trekken van een willekeurige troela op het internet, maar het lijkt alsof je alle schuld bij jezelf zoekt.
In het geval van TO en haar broer denk ik dat breken met familie verstandiger is dan blijven proberen, goedschiks of kwaadschiks, om een fijne relatie te hebben. Dat zit er soms, hoe verdrietig en ruk het ook is, niet in.
Misschien is het wel droevig, maar het is wel de realiteit. Ik vind dat je je ouders niet altijd de schuld kan blijven geven: ouders kunnen teleurgesteld zijn in hun kind, en ik vind dat heel menselijk, óók als het kind er zelf eigenlijk ook niet veel aan kan doen. Het is menselijk om een kind irritant te vinden, net zoals je dat kunt vinden van bijvoorbeeld je buurvrouw. Soms matcht het niet in een ouder-kindrelatie.
Mijn ouders hielden heus wel van me en ze leden er zelf ook onder dat ik nou eenmaal zo anders was.
Het is niet droevig dat ik mezelf zo zie, het hoort nou eenmaal bij het leven dat niet iedereen even "geslaagd" is.
Ik vind dat ik heel realistisch naar mezelf kijk: ik ben in aanleg geen topper, maar ik leid een normaal leven en dat is hartstikke goed van mezelf.
Wat ik wel droevig vind is dat er nou eenmaal kneusjes en verschoppelingetjes bestaan en dat die het gewoon een stuk moeilijker hebben in dit leven.
Maar ik vind dat iedereen met een normaal verstand, ook al was hij de lelijkste, de minst intelligente, de onzekerste, het zwarte schaap of wat dan ook, de realiteit onder ogen moet zien vroeg of laat. Het is niet zo dat je ouders de schuld zijn van al je falen. Misschien hadden zij anders met je om moeten gaan, maar dat konden ze toen blijkbaar niet.
Je bent toch niet goed bezig als je je ouders tot hun dood blijft confronteren met wat ze zelf waarschijnlijk ook wel weten en wat ze achteraf graag anders hadden willen doen?
En ja, soms is breken met de familie het beste dat je kunt doen, dat ben ik met je eens. Zelf ben ik wel blij dat ik dat niet heb gedaan. Ik heb gelukkig kunnen zien dat mijn moeder echt wel veel van mij gehouden heeft.
zondag 28 december 2025 om 19:35
Het klinkt alsof je gelooft dat je minder liefde waard was omdat je niet “geslaagd” was als kind?? Ik vind dat echt heel verdrietig klinken. De liefde van een ouder zou echt een stuk minder conditioneel horen te zijn hoor!Lieneke schreef: ↑28-12-2025 19:25Misschien is het wel droevig, maar het is wel de realiteit. Ik vind dat je je ouders niet altijd de schuld kan blijven geven: ouders kunnen teleurgesteld zijn in hun kind, en ik vind dat heel menselijk, óók als het kind er zelf eigenlijk ook niet veel aan kan doen. Het is menselijk om een kind irritant te vinden, net zoals je dat kunt vinden van bijvoorbeeld je buurvrouw. Soms matcht het niet in een ouder-kindrelatie.
Mijn ouders hielden heus wel van me en ze leden er zelf ook onder dat ik nou eenmaal zo anders was.
Het is niet droevig dat ik mezelf zo zie, het hoort nou eenmaal bij het leven dat niet iedereen even "geslaagd" is.
Ik vind dat ik heel realistisch naar mezelf kijk: ik ben in aanleg geen topper, maar ik leid een normaal leven en dat is hartstikke goed van mezelf.
Wat ik wel droevig vind is dat er nou eenmaal kneusjes en verschoppelingetjes bestaan en dat die het gewoon een stuk moeilijker hebben in dit leven.
Maar ik vind dat iedereen met een normaal verstand, ook al was hij de lelijkste, de minst intelligente, de onzekerste, het zwarte schaap of wat dan ook, de realiteit onder ogen moet zien vroeg of laat. Het is niet zo dat je ouders de schuld zijn van al je falen. Misschien hadden zij anders met je om moeten gaan, maar dat konden ze toen blijkbaar niet.
Je bent toch niet goed bezig als je je ouders tot hun dood blijft confronteren met wat ze zelf waarschijnlijk ook wel weten en wat ze achteraf graag anders hadden willen doen?
En ja, soms is breken met de familie het beste dat je kunt doen, dat ben ik met je eens. Zelf ben ik wel blij dat ik dat niet heb gedaan. Ik heb gelukkig kunnen zien dat mijn moeder echt wel veel van mij gehouden heeft.
zondag 28 december 2025 om 19:35
Broer moet met 55 maar eens volwassen worden, lees ik.
Maar pa is nog ouder. Moet die dan niet nóg volwassener zijn en zich als verantwoordelijke ouder gedragen? Als hij dat niet kan voor zijn zoon, dan toch in elk geval voor zijn dochter, die hij nu belast met zijn verdriet en in de ouderrol duwt?
Ik denk dat we moeten ophouden over broer. Het gaat om Xantileppe, die hier door pa in een rol geduwd wordt die ze niet zou moeten hebben.
Maar pa is nog ouder. Moet die dan niet nóg volwassener zijn en zich als verantwoordelijke ouder gedragen? Als hij dat niet kan voor zijn zoon, dan toch in elk geval voor zijn dochter, die hij nu belast met zijn verdriet en in de ouderrol duwt?
Ik denk dat we moeten ophouden over broer. Het gaat om Xantileppe, die hier door pa in een rol geduwd wordt die ze niet zou moeten hebben.
zondag 28 december 2025 om 19:37
Mousse28 schreef: ↑28-12-2025 19:13Ik denk dat je als kind (ook als je 55+ bent) nog steeds verwachtingen van je ouder(s) kan hebben, en je dan nog steeds keer op keer teleurgesteld kunt worden. En die teleurstelling refereer je weer aan eerdere gebeurtenissen. Al is dat 40 jaar geleden, dat kan weer voelen als de dag van gisteren.
Helaas kan ik het soms ook nog weleens hebben. Ik heb er wel voor gekozen wat meer afstand van te nemen, letterlijk en figuurlijk, zodat het me wat minder raakt en ik me er sneller overheen kan zetten.
Maar boze mail/appjes sturen, zou ik niet doen. Ik kies juist voor rust en stabiliteit, en dat heb je alleen zelf in de hand met je eigen acties.
Dat zie ik mijn man nog steeds doen. Altijd op zoek naar waardering, maar wat hij ook doet, de meeste waardering is altijd voor zijn broer. Ook als die het minste doet.
Hoogbejaarde ouders gingen verhuizen. Man is avonden en vrije dagen aan het schilderen geweest. Hij had een sleutel dus ouders hadden geen idee hoe vaak hij daar waar. Broer heeft twee avonden geholpen en een zaterdag toen ouders er ook waren. Jaren later hebben ze het nog altijd over hun favoriete kind dat die hoge ramen heeft gelapt. Op die hoge trap etc. Tijdsinvestering man 120 uur, broer 16 uur.
Iedereen heeft het recht veilig over straat te kunnen gaan.
zondag 28 december 2025 om 19:48
Ik vind het echt triest hoe je over jezelf praat. Hoezo “niet geslaagd”? Je was een kind en elk kind verdient liefde, steun en erkenning en niet het gevoel te hebben dat het wordt buitengesloten of achtergesteld. Je begrip voor je ouders vind ik in dit licht behoorlijk misplaatst het probeert iets goed te praten wat eigenlijk niet goed te praten valt. Dat kan een manier zijn om met pijn om te gaan, een copingmechanisme, maar het is zeker niet per se gezond. Je had recht op betere behandeling, punt.Lieneke schreef: ↑28-12-2025 18:56Sorry hoor, op een gegeven moment in je volwassen leven moet je je toch wel gaan realiseren dat je je weliswaar als kind het zwarte schaap hebt gevoeld, maar dat die kindertijd allang achter de rug is en dat het toch wel tijd wordt om je volwassen rol te ontwikkelen.
En geloof me, ik weet waar ik over praat. Ik was zelf het zwarte schaap in het grote, samengestelde gezin en dat was helemaal niet leuk voor mij, want ik kon weinig goed doen.
Maar als ik realistisch ben zie ik ook wel dat de rest van het gezin en ik niet bij elkaar pasten. Het lag ook aan mij, ook al was ik dan een kind. Er zijn nou eenmaal kinderen die gewoon niet zo leuk zijn, niet zo mooi, niet zo charmant, niet zo intelligent, niet zo geslaagd, of simpelweg niet passend bij de rest.
Ik was er ook zo één.
En dan kun je de rest van je leven je ouders wel overal de schuld van blijven geven, maar je kunt je ook proberen te ontwikkelen tot een zo positief mogelijk mens.
Ik neem het mijn ouders echt niet meer kwalijk, ze hielden heus wel van me, maar ik was gewoon niet zo geslaagd, dat kan. Het matchte niet goed. En ik heb ze gelukkig nog kunnen laten zien dat ook ik me kan handhaven in dit leven.
Die 55-jarige zou daar ook eens mee moeten beginnen. Dat geeft meer voldoening dan je oude, weerloze vader, die zich vast nog schuldig voelt ook, te blijven afkatten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
