Ouderenmishandeling

Maria1905 schreef: ↑

28-12-2025 12:19

Tsja.. maar je kunt op je 55e toch wel snappen dat ze dat ook nooit meer zullen gaan doen? Nooit meer zullen kúnnen doen?

Klopt
En als TOs broer zou posten, zou ik hem vertellen hulp te zoeken. Of te breken met pa

Maar voor TO is de boodschap: Praat met je broer, sta eens open hoe hij zijn jeugd heeft beleefd.
En ga vooral zelf ook eens met iemand praten. Een rotte jeugd blijft lang dooretteren.

En voor TOs vader: jij bent niet het slachtoffer, dus kom uit die rol en pak je vaderrol en sta open voor wat je kinderen beleefd hebben. Zie je zelf.als dader. Jij hebt er nu 55 jaar een zooitje van gemaakt waar je kinderen nog last van hebben.

Zoek eens op: dramadriehoek.
Redder, aanklager, slachtoffer.

Als dit in families speelt kan die je helpen om te zien welke rol je inneemt in deze driehoek. En kan helpen om er minder last van te hebben, door er anders mee om te gaan.

Dat broers en zussen lijnrecht tegenover elkaar komen te staan in disfunctionele families is meer regel dat uitzondering. Je in de ander verplaatsen is dan heel moeilijk, het zijn compleet verschillende werelden met verschillende waarheden.

Maar uiteindelijk is iedereen nu volwassen en verantwoordelijk voor zichzelf. Hoe zeer je het er ook niet mee eens bent. En hoe zeer je ook medelijden voelt met je ouders of je vader wil helpen. Aan jou om te leren omgaan met die gevoelens.

Xantileppe schreef: ↑

28-12-2025 10:14

Ik heb de mails en appjes gelezen en daar wordt een mens niet blij van.

Ik ben wel degene die iedere x de suïcide neigingen hoort, het verdriet, de pijn, de angst...etc.

Broer kan zijn eigen gevoelens hebben maar je hoeft er op je 55e niet mee door te gaan. Ik vind het wel een rode vlag als niemand nog iets met je te maken wil hebben.

Ik vind het ook wel een rode vlag als je tegen je dochter over suïcide begint.

Xantileppe schreef: ↑

28-12-2025 09:35

Dat zal best maar op je 55e hoef je je vader toch niet zo verdrietig te maken?

Deze post laat eigenlijk goed zien hoe jij voor je vader aan het zorgen bent. Een man die, zoals je zelf zegt, prima bij is, mentaal niks mankeert en ondanks dat hij ruimschoots volwassen is, bewust het leed opzoekt en jou vervolgens lastig valt met flink zware gedachten. Daarmee maakt je vader jou verdrietig, of in ieder geval belast hij jou daarmee. Waarom is dat blijkbaar wel ok? Dat is het namelijk ook niet hoor. Op deze manier ben je net zo goed onderdeel van de dynamiek.

Oef. Mijn moeder heeft op deze manier ook mijn zusje in haar greep gehad (of nou ja, nog steeds), ik als oudere zus schrok laatst weer van de appjes die ze kan sturen (helaas zelf ook de ervaring als kind en puber, maar door veel therapie kon ik uit de dynamiek stappen). Ook dingen als “ik ga mezelf van kant maken, (als) …”. Mijn zusje leeft daardoor altijd in een soort angst-stand, dat wanneer ze het zou doen het dan door haar kwam, omdat ze niet had ingegrepen. Constant het gevoel dat zij m’n moeder weer “blij” moest maken en opbeuren. En daardoor constant de redder was en aan het oplossen. Het is gewoon emotionele mishandeling, al heb je het zelf na zoveel jaar niet meer door, je weet ook bijna niet beter. Jij bent niet verantwoordelijk voor die dynamiek TO en je hoeft ‘m al helemaal niet op te lossen.

Je broers handelen klinkt niet oké, maar ik ben het wel eens dat dit haast wel voort moet komen uit een ongezonde familie dynamiek die al heel erg lang speelt. Ik herken de details. Als je er midden inzit, zie je het niet. Ik zou je echt willen adviseren om hieruit te stappen en ook om open te staan voor de drijfveer van het gedrag van je broer (wat nogmaals niet het gedrag goedkeurt). Ik was niet zo extreem als je broer denk ik, maar bij mij zat ook zoveel trauma dat ik enorm passief agressief werd en regelmatig woede aanvallen had. Dat kwam voort uit enorm veel boosheid. Ik ben niet trots op dingen die ik daardoor heb gezegd en gedaan, maar begrijp ze nu wel en heb het kunnen verwerken. Is je broer altijd al boos geweest, als kind al? Driftbuien bijvoorbeeld?

Maar jij hoeft het dus ook niet voor je vader op te lossen. Het is zijn (niet)band met zijn zoon. Laat het hem lekker uitzoeken! Dat zal rven lastig voor je zijn maar geeft denk ik wel veel rust.