Ouderenmishandeling

28-12-2025 08:54 126 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is absurd maar ik kan wel wat tips gebruiken. Mijn broer (bijna 55) stuurt nare mails of appjes naar onze vader. Beetje dreigend soms en erg kwetsend. Onze vader is niet meer de jongste, parkinson en genoeg meegemaakt in het leven. Ik zie mijn broer nooit meer omdat ik zijn gedrag niet accepteer. Vader is te lief. Vlak voor kerst weer geëscaleerd en pa heeft 113 moeten bellen om rustig te worden.

We hebben Gmail al geblokkeerd, maar dan komt het in spam en blijft 30 dagen in spambox. Vader kan het niet laten om spam te checken met leesrisico als gevolg. Telefoonnummer geblokkeerd en hele app geschiedenis verwijderd.

Maar wat kan ik nog meer doen. Vader is bang dat het om kan slaan naar fysieke dreiging en onveilig gevoel in huis en wil het hierbij laten. Ik wil mijn broer het liefst laten weten dat hij voor eens en altijd op moet houden. Ik weet nl zeker dat over een half jaar er weer voorzichtig contact wordt gelegd, bijgelegd om het na een jaar weer te laten exploderen.
Ik vind dat hij mijn vader emotioneel mishandeld en heb daar heel veel moeite mee.

Wat kan je nog meer doen qua preventie?
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat maakt dat jij het oudermishandeling noemt? Ik lees eigenlijk 2 mensen die een slechte jeugd hebben gehad waarbij er 1 recent weer keihard is afgewezen met kerst notabene terwijl hij niemand om zich heen heeft. Jij kan je makkelijk bij je slechte jeugd neerleggen maar je kan niet zeggen dat iedereen dat dan maar moet doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind mezelf helemaal niet zielig. Mijn ouders waren beslist niet gewelddadig, of verslaafd, of dat ze mij verwaarloosden. Het klikte niet, ik was serieus gewoon niet zo'n sprankelend kind. Als ik anderen vraag naar hoe ik was als kind weten ze dat eigenlijk niet goed te verwoorden, want niemand wil wat rots zeggen natuurlijk.
Mijn ouders hebben gewoon hun best gedaan.

Maar deze oude man van ik schat meer dan 80 jaar....die kun je toch niet meer op deze manier lastigvallen? Hij heeft Parkinson, hij is angstig....dat kun je toch niet meer vergelijken met een vader van pakweg 50 of 60, die nog met beide benen in het leven staat? Dán kan een goed gesprek over wat je hebt gemist als kind zin hebben, maar in dit stadium toch allang niet meer?

"Get a life zoon" denk ik dan. En wees een beetje zacht voor je oude, zieke vader.
Misschien komt ie dan zelf nog eens over de brug, je weet het maar nooit.
Maar dit vind ik echt bezopen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieneke, je hoeft toch niet sprankelend te zijn om geliefd te zijn? Als kind hoef je niks te hebben/ kunnen, om geliefd te zijn.

Alleen maar zijn zou voldoende moeten zijn...
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieneke schreef:
29-12-2025 07:41
Ik vind mezelf helemaal niet zielig. Mijn ouders waren beslist niet gewelddadig, of verslaafd, of dat ze mij verwaarloosden. Het klikte niet, ik was serieus gewoon niet zo'n sprankelend kind. Als ik anderen vraag naar hoe ik was als kind weten ze dat eigenlijk niet goed te verwoorden, want niemand wil wat rots zeggen natuurlijk.
Mijn ouders hebben gewoon hun best gedaan.

Maar deze oude man van ik schat meer dan 80 jaar....die kun je toch niet meer op deze manier lastigvallen? Hij heeft Parkinson, hij is angstig....dat kun je toch niet meer vergelijken met een vader van pakweg 50 of 60, die nog met beide benen in het leven staat? Dán kan een goed gesprek over wat je hebt gemist als kind zin hebben, maar in dit stadium toch allang niet meer?

"Get a life zoon" denk ik dan. En wees een beetje zacht voor je oude, zieke vader.
Misschien komt ie dan zelf nog eens over de brug, je weet het maar nooit.
Maar dit vind ik echt bezopen.
Misschien was Jij met de juiste ouderlijke zorg en liefde wel een heel sprankelend mens geworden?
Alle reacties Link kopieren Quote
Jubelien schreef:
29-12-2025 07:45
Lieneke, je hoeft toch niet sprankelend te zijn om geliefd te zijn? Als kind hoef je niks te hebben/ kunnen, om geliefd te zijn.

Alleen maar zijn zou voldoende moeten zijn...
+1
Onvoorwaardelijke liefde
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieneke schreef:
29-12-2025 07:41
Ik vind mezelf helemaal niet zielig. Mijn ouders waren beslist niet gewelddadig, of verslaafd, of dat ze mij verwaarloosden. Het klikte niet, ik was serieus gewoon niet zo'n sprankelend kind. Als ik anderen vraag naar hoe ik was als kind weten ze dat eigenlijk niet goed te verwoorden, want niemand wil wat rots zeggen natuurlijk.
Mijn ouders hebben gewoon hun best gedaan.

Maar deze oude man van ik schat meer dan 80 jaar....die kun je toch niet meer op deze manier lastigvallen? Hij heeft Parkinson, hij is angstig....dat kun je toch niet meer vergelijken met een vader van pakweg 50 of 60, die nog met beide benen in het leven staat? Dán kan een goed gesprek over wat je hebt gemist als kind zin hebben, maar in dit stadium toch allang niet meer?

"Get a life zoon" denk ik dan. En wees een beetje zacht voor je oude, zieke vader.
Misschien komt ie dan zelf nog eens over de brug, je weet het maar nooit.
Maar dit vind ik echt bezopen.

Waarom?
Toen die vader nog niet oud en ziek was is er ook niks opgelost of uitgesproken. Je kunt nu gewoon verder gaan met je leven en die ouder een beetje uit de weg gaan natuurlijk. Wat er nooit was, zal er ook nu niet meer komen. En dat mag je zo laten. Je hoeft je niet enorm in te gaan zetten om nu nog 'een happy family' te gaan vormen.
Iedereen heeft het recht veilig over straat te kunnen gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nou....ik ben allang niet meer dat muizige meisje van toen. En dat komt omdat ik mezelf wat ben gaan ontwikkelen en omdat ik niet ben blijven hangen in het gevoel niet gezien te zijn als kind. Die neiging had ik wel toen ik nog jong was, ik was echt boos op mijn ouders en ik vond hen een stel elitaire kakkers.
Maar vanaf een jaar of 25 ging ik steeds meer inzien dat het niet alleen hun schuld was dat ik me zo ongelukkig voelde, dat het vooral een wisselwerking was tussen niet matchende persoonlijkheden. Als jong kind al zette ik mij af tegen hun manier van in het leven staan, dat paste totaal niet bij mij. En daarbij was ik onooglijk en ik trok me wat terug, ach ja.

Toen ik inzag dat zij ook hun best hadden gedaan en dat ieder mens in wezen beperkt is besloot ik te kijken wat ik dan wél te bieden kon hebben in dit leven. Er zijn heel wat jaren overheen gegaan, maar ik ben geworden wie ik ben: een wel wat apart, maar verder lief mens. Met een andere kijk op het leven dan de meeste mensen, maar daar is mee te leven.

Als Broer nu ook eens in gaat zien dat papa inmiddels machteloos is en dat hij, zoals iedere zieke oudere, wat warmte en liefde verdient in plaats van verwijten over iets waar hij nu toch niets meer aan kan doen, dan is er kans dat er wat erkenning ontstaat vanaf vaders kant.
Misschien ook niet, maar dan kan Broer in ieder geval trots zijn op zichzelf .
lieneke wijzigde dit bericht op 29-12-2025 09:03
0.54% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind de visie van de to vrij bizar eigenlijk.

Misschien moet je de 'iedereen is in de basis goed en doet zijn best dus dienen wij te vergeven' ook toepassen op broer en niet alleen op de vader?
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieneke, jij maakt er nu steeds oude, zieke vader van, maar het is óók de vader die kerst bij zijn nieuwe familie gaat vieren en niet ingaat op de uitnodiging van zoon en over wie TO zegt dat hij mentaal niks mankeert, dus volgens mij hoeven we niet te doen alsof de man af half in z'n graf staat.
Alle reacties Link kopieren Quote
gonniegijsje schreef:
29-12-2025 09:00
Ik vind de visie van de to vrij bizar eigenlijk.

Misschien moet je de 'iedereen is in de basis goed en doet zijn best dus dienen wij te vergeven' ook toepassen op broer en niet alleen op de vader?
Waarom? Ik kies voor rust en niet voor tirannie. Ik kies voor rust ipv wekelijkse zware appjes, loslaten en aantrekken. Ik kies heel bewust voor afstand anders krijgt mijn eigen gezin een knauw. Laat maar mooi waaien die broer van mij. Hij heeft zelf ook een aandeel door iedere keer weer het contact te verbreken en dan weer aan te halen. De laatste keer was voor mij grens.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieneke schreef:
29-12-2025 08:53


Toen ik inzag dat zij ook hun best hadden gedaan en dat ieder mens in wezen beperkt is besloot ik te kijken wat ik dan wél te bieden kon hebben in dit leven. Er zijn heel wat jaren overheen gegaan, maar ik ben geworden wie ik ben: een wel wat apart, maar verder lief mens. Met een andere kijk op het leven dan de meeste mensen, maar daar is mee te leven.
En waarom verdient dit leuke mens, geen ouders die onvoorwaardelijk van haar konden houden?
Waarom is het haar schuld, dat haar ouders er niet voor haar waren?
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila-Linda schreef:
29-12-2025 09:30
En waarom verdient dit leuke mens, geen ouders die onvoorwaardelijk van haar konden houden?
Waarom is het haar schuld, dat haar ouders er niet voor haar waren?
Eens....
Alle reacties Link kopieren Quote
Xantileppe schreef:
29-12-2025 09:29
Waarom? Ik kies voor rust en niet voor tirannie.
Wel tov je broer, nier tov je vader. Daar mag je ook voor rust kiezen. Het is iets tussen je vader en je broer. Jij hoeft echt je vader niet steeds op te vangen, je mag daarin echt je grenzen stellen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Itsnojoke schreef:
28-12-2025 20:24
Gelukkig voor jou. Maar daarin denk ik wel heel anders. Ze bedoelden het niet slecht is ook dé snelste manier om trauma van tafel te vegen en te invalideren. Als je je kwetsbaar opstelt en vertelt wat je pijn heeft gedaan (dus niet wat broer nu doet), is een 'ik had geen slechte intenties ' eerder een klap in het gezicht dan een validatie.

Mee eens!

Ik weet nog dat ik rond mijn 30e met heel veel wrok en frustraties rondliep vanuit mijn jeugd. Ik wilde dat aankaarten bij mijn moeder. Zaken uitspreken.
Of ze herinnerde zich het zogenaamd allemaal niet, of ze kwam met de dooddoener: "ik deed ook maar mijn best!"
Mijn gedachte was toen: "inderdaad deed jij je best! Je best om mijn jeugd te verzieken!"

Echt hoor, het is gewoon gaslighten. Dat eeuwige: "ouders zijn niet perfect, maken fouten, doen ook maar hun best, ze bedoelde het goed etc!"
Als slachtoffer (om het zo maar te noemen) koop je daar helemaal niks voor.
Alle reacties Link kopieren Quote
Phlox24 schreef:
29-12-2025 09:35
Wel tov je broer, nier tov je vader. Daar mag je ook voor rust kiezen. Het is iets tussen je vader en je broer. Jij hoeft echt je vader niet steeds op te vangen, je mag daarin echt je grenzen stellen.
Maar dat neem ik zeker mee....ik zie nu wel in dat het niet normaal is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Xantileppe schreef:
29-12-2025 09:46
Maar dat neem ik zeker mee....ik zie nu wel in dat het niet normaal is.

Mijn eigen moeder heeft ook een hele verknipte relatie met mijn oudste en verslaafde broer. Lastig uit te leggen, maar ze houden elkaar in de greep. Manipuleren en chanteren elkaar. Het heeft heel lang geduurd eer ik ging inzien hoe ziekelijk en giftig ze met elkaar omgaan en het de hele familie beïnvloed. Uiteindelijk mag je er echt voor kiezen dat je dit soort shit niet meer op je bordje hoeft te krijgen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jubelien schreef:
29-12-2025 07:45
Lieneke, je hoeft toch niet sprankelend te zijn om geliefd te zijn? Als kind hoef je niks te hebben/ kunnen, om geliefd te zijn.

Alleen maar zijn zou voldoende moeten zijn...
Klinkt heel leuk. Maar sommige kinderen zijn gewoon echt niet (zo) leuk. Net zoals sommige volwassen dus. En ja er zijn kinderen waar mensen liever met een boog omheen gaan (inclusief de eigen familie). En in bijvoorbeeld grote gezinnen vallen die al snel buiten de boot. Of in gezinnen waar de aandacht gaat naar ouder(s) of sibling(s) met hun eigen problemen. Iedereen kan kinderen krijgen maar absoluut niet iedereen is geschikt.
Alle reacties Link kopieren Quote
evelien2010 schreef:
29-12-2025 09:57
Klinkt heel leuk. Maar sommige kinderen zijn gewoon echt niet (zo) leuk. Net zoals sommige volwassen dus. En ja er zijn kinderen waar mensen liever met een boog omheen gaan (inclusief de eigen familie). En in bijvoorbeeld grote gezinnen vallen die al snel buiten de boot. Of in gezinnen waar de aandacht gaat naar ouder(s) of sibling(s) met hun eigen problemen. Iedereen kan kinderen krijgen maar absoluut niet iedereen is geschikt.
Dat klopt, niet iedereen is geschikt als ouder. Maar dat is niet de schuld van het kind
Alle reacties Link kopieren Quote
Xantileppe schreef:
29-12-2025 09:29
Waarom? Ik kies voor rust en niet voor tirannie. Ik kies voor rust ipv wekelijkse zware appjes, loslaten en aantrekken. Ik kies heel bewust voor afstand anders krijgt mijn eigen gezin een knauw. Laat maar mooi waaien die broer van mij. Hij heeft zelf ook een aandeel door iedere keer weer het contact te verbreken en dan weer aan te halen. De laatste keer was voor mij grens.
Je mag kiezen voor afstand, dat is jouw goed recht. Maar het is wel een vrij veelvoorkomend patroon bij volwassenen die het contact met een ouder verbreken, om toch geregeld even terug in beeld te komen. Omdat ze willen kijken of er iets is veranderd bijvoorbeeld, omdat ze wellicht met voortschrijdende inzichten toch opnieuw willen proberen of een gezonde relatie er nu wél inzit.
Je broer is niet op een gezonde manier bezig nu, maar contact verbreken en weer aanhalen is veelvoorkomend en best te begrijpen als je je wil verplaatsen in die positie.
Neemt niet weg dat jij ook het recht hebt om helemaal uit de relatie met je broer te stappen.
Alle reacties Link kopieren Quote
evelien2010 schreef:
29-12-2025 09:57
Klinkt heel leuk. Maar sommige kinderen zijn gewoon echt niet (zo) leuk. Net zoals sommige volwassen dus. En ja er zijn kinderen waar mensen liever met een boog omheen gaan (inclusief de eigen familie). En in bijvoorbeeld grote gezinnen vallen die al snel buiten de boot. Of in gezinnen waar de aandacht gaat naar ouder(s) of sibling(s) met hun eigen problemen. Iedereen kan kinderen krijgen maar absoluut niet iedereen is geschikt.
Ik weet absoluut niet hoe ik deze reactie moet interpreteren. Sommige kinderen zijn nou eenmaal niet zo leuk en daar loopt de familie met een grote boog omheen? Omdat ze nou eenmaal niet leuk zijn?
Whut??
Misschien snap ik gewoon niet wat hier precies bedoeld wordt, laat ik dat maar hopen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Xantileppe schreef:
29-12-2025 09:46
Maar dat neem ik zeker mee....ik zie nu wel in dat het niet normaal is.
Ik wens je hierbij sterkte, je hebt alleen invloed op je eigen gedrag. Je mag daar hulp bij zoeken.

De strijd tussen je broer en vader is hun strijd, niet de jouwe.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieneke schreef:
29-12-2025 08:53

Als Broer nu ook eens in gaat zien dat papa inmiddels machteloos is en dat hij, zoals iedere zieke oudere, wat warmte en liefde verdient in plaats van verwijten over iets waar hij nu toch niets meer aan kan doen,
In de ene post zeg je dat sommige kinderen terecht minder liefde verdienen omdat ze nu eenmaal kneusjes zijn of niet goed passen in het gezin. Maar elke ouder verdient wél liefde en warmte?

De logica van die redenering zie ik niet in.

Wat als de ouder degene is die niet zo leuk is, of onvolwassen, of dusdanig beschadigd of verknipt dat ze hun kind onherstelbaar beschadigd hebben?

Dan moet het kind maar (zomaar, uit het niets want nooit een voorbeeld gekregen) de volwassene zijn in deze relatie?

Ik ken jouw geschiedenis niet, maar ik gun je van harte een snuffelstage op een GGZ afdeling voor complex trauma. Allemaal kneuzen van inmiddels volwassen kinderen die hun zielige ouders eens wat meer liefde en warmte zouden moeten geven.

Dat je kinderen al wegzet als kneusjes snap ik al niet eerlijk gezegd. Ik hoop dat je zelf geen kinderen hebt, want dit soort kromme levensovertuigingen is precies hoe trauma wordt doorgegeven van een generatie op de volgende.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieneke schreef:
29-12-2025 08:53
Nou....ik ben allang niet meer dat muizige meisje van toen. En dat komt omdat ik mezelf wat ben gaan ontwikkelen en omdat ik niet ben blijven hangen in het gevoel niet gezien te zijn als kind. Die neiging had ik wel toen ik nog jong was, ik was echt boos op mijn ouders en ik vond hen een stel elitaire kakkers.
Maar vanaf een jaar of 25 ging ik steeds meer inzien dat het niet alleen hun schuld was dat ik me zo ongelukkig voelde, dat het vooral een wisselwerking was tussen niet matchende persoonlijkheden. Als jong kind al zette ik mij af tegen hun manier van in het leven staan, dat paste totaal niet bij mij. En daarbij was ik onooglijk en ik trok me wat terug, ach ja.

Toen ik inzag dat zij ook hun best hadden gedaan en dat ieder mens in wezen beperkt is besloot ik te kijken wat ik dan wél te bieden kon hebben in dit leven. Er zijn heel wat jaren overheen gegaan, maar ik ben geworden wie ik ben: een wel wat apart, maar verder lief mens. Met een andere kijk op het leven dan de meeste mensen, maar daar is mee te leven.

Als Broer nu ook eens in gaat zien dat papa inmiddels machteloos is en dat hij, zoals iedere zieke oudere, wat warmte en liefde verdient in plaats van verwijten over iets waar hij nu toch niets meer aan kan doen, dan is er kans dat er wat erkenning ontstaat vanaf vaders kant.
Misschien ook niet, maar dan kan Broer in ieder geval trots zijn op zichzelf .
Hou op hoor. Laat broer zelf bepalen wat vader verdient. En het is in het alemeen natuurlijk onzin dat oud en ziek maakt dat je warmte en liefde verdient. Wat een rare denkwijze.
Alle reacties Link kopieren Quote
Xantileppe schreef:
28-12-2025 08:54
Mijn broer (bijna 55) stuurt nare mails of appjes naar onze vader.
Een paar zware jongens langssturen heeft altijd effect.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ken trouwens de kneuzige kinderen niet die 'nu eenmaal' door iedereen verstoten worden.

Ik ken wel vervelende mensen die bijvoorbeeld crimineel zijn, agressief of op andere manieren hun omgeving beschadigen die daarom niet welkom zijn.

Maar dat zijn zelden de verlegen muizige types

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven