Ouderenmishandeling

Pioen00 schreef: ↑

29-12-2025 11:16

Een paar zware jongens langssturen heeft altijd effect.

Whut????

bijtie schreef: ↑

29-12-2025 10:39

Dat je kinderen al wegzet als kneusjes snap ik al niet eerlijk gezegd. Ik hoop dat je zelf geen kinderen hebt, want dit soort kromme levensovertuigingen is precies hoe trauma wordt doorgegeven van een generatie op de volgende.

Ik heb drie leuke, volwassen kinderen.
Wat gemeen om zoiets te zeggen, ik voelde de tranen in mijn ogen schieten. Achter een toetsenbord durven mensen zo te kwetsen, van jou had ik dat niet gedacht, want ik lees je tot op heden graag. Dit doet pijn!

Ik spreek vanuit mijn perspectief: sommige kinderen/mensen zijn minder goed "gebakken" dan anderen, ik was er één van. Ik hoefde alleen maar in de spiegel te kijken om te zien dat ik niet zo goed gelukt was.
Mijn taak was om niet te zwelgen in het "minder gezien" of "onzichtbaar" zijn, maar om me uit muisjesrol te ontworstelen en dat is gelukt.
Waarom mag ik niet zeggen dat sommige mensen minder geluk hebben met hoe ze zijn? Mijn ouders hebben wel degelijk van me gehouden, maar ik begrijp ook dat ze minder van mij hebben genoten dan van de andere kinderen.

Ik ben allergisch voor "kinderen" die zich blijven koesteren in hun rol als niet begrepen kind. En dan heb ik het niet over kinderen die echt een vreselijke jeugd hebben gehad, daarbij denkend aan aan misbruik, mishandeling, verslaving.
En zelf heb ik ook een flinke periode in dagbehandeling gezeten, samen met onder andere gekwetste "kinderen". Dus ik weet goed waar ik over praat.
Jij mag een totaal andere mening hebben Bijtie, maar houd op mij zo te kwetsen. Deze kwam keihard aan, en niet omdat er een kern van waarheid inzit. Ik heb een zwak voor "kneusjes" (ik werk in het onderwijs), maar niet voor mensen die op hun 55e het gekwelde kind blijven uithangen.

Lieneke schreef: ↑

29-12-2025 13:04

Ik heb drie leuke, volwassen kinderen.
Wat gemeen om zoiets te zeggen, ik voelde de tranen in mijn ogen schieten. Achter een toetsenbord durven mensen zo te kwetsen, van jou had ik dat niet gedacht, want ik lees je tot op heden graag. Dit doet pijn!

Ik spreek vanuit mijn perspectief: sommige kinderen/mensen zijn minder goed "gebakken" dan anderen, ik was er één van. Ik hoefde alleen maar in de spiegel te kijken om te zien dat ik niet zo goed gelukt was.
Mijn taak was om niet te zwelgen in het "minder gezien" of "onzichtbaar" zijn, maar om me uit muisjesrol te ontworstelen en dat is gelukt.
Waarom mag ik niet zeggen dat sommige mensen minder geluk hebben met hoe ze zijn? Mijn ouders hebben wel degelijk van me gehouden, maar ik begrijp ook dat ze minder van mij hebben genoten dan van de andere kinderen.

Ik ben allergisch voor "kinderen" die zich blijven koesteren in hun rol als niet begrepen kind. En dan heb ik het niet over kinderen die echt een vreselijke jeugd hebben gehad, daarbij denkend aan aan misbruik, mishandeling, verslaving.
En zelf heb ik ook een flinke periode in dagbehandeling gezeten, samen met onder andere gekwetste "kinderen". Dus ik weet goed waar ik over praat.
Jij mag een totaal andere mening hebben Bijtie, maar houd op mij zo te kwetsen. Deze kwam keihard aan, en niet omdat er een kern van waarheid inzit. Ik heb een zwak voor "kneusjes" (ik werk in het onderwijs), maar niet voor mensen die op hun 55e het gekwelde kind blijven uithangen.

Bijtie herhaalt toch enkel jouw eigen woorden? Waarom ben je nu zo gekwetst?

Lieneke, als jij zelf moeder bent, dan weet je toch als geen ander dat je kind niks hoeft te kunnen, om geliefd te zijn?

Die onvoorwaardelijke liefde ís er toch gewoon als het goed is, van ouder richting kind?

Zenah schreef: ↑

29-12-2025 13:14

Bijtie herhaalt toch enkel jouw eigen woorden? Waarom ben je nu zo gekwetst?

Ik ben nog eens terug gaan lezen en zie het ook niet. Bijtie zegt echt niks kwetsends.

Wellicht een apart topic openen, het gaat wel erg niet meer over TO.

Lieneke schreef: ↑

29-12-2025 13:04

Ik heb drie leuke, volwassen kinderen.
Wat gemeen om zoiets te zeggen, ik voelde de tranen in mijn ogen schieten. Achter een toetsenbord durven mensen zo te kwetsen, van jou had ik dat niet gedacht, want ik lees je tot op heden graag. Dit doet pijn!

Ik spreek vanuit mijn perspectief: sommige kinderen/mensen zijn minder goed "gebakken" dan anderen, ik was er één van. Ik hoefde alleen maar in de spiegel te kijken om te zien dat ik niet zo goed gelukt was.
Mijn taak was om niet te zwelgen in het "minder gezien" of "onzichtbaar" zijn, maar om me uit muisjesrol te ontworstelen en dat is gelukt.
Waarom mag ik niet zeggen dat sommige mensen minder geluk hebben met hoe ze zijn? Mijn ouders hebben wel degelijk van me gehouden, maar ik begrijp ook dat ze minder van mij hebben genoten dan van de andere kinderen.

Is het nooit bij je opgekomen dat je misschien een muisje was omdat je daartoe gedwongen werd?
Dat onzichtbaar zijn een overlevingsmechanisme was, in het grote samengestelde gezin waarin jij opgroeide?
Dat die situatie verre van ideaal was voor een opgroeiend kind?

Ik hoop oprecht dat alle drie jouw kinderen ‘goed gebakken ‘ zijn, zoals jij het omschrijft.

En dat die kneusjes waar jij een zwak voor hebt, iemand zullen treffen die ze geen kneusjes vindt.
Maar kwaliteiten in ze ziet, en díe uitlicht.

rosanna08 schreef: ↑

29-12-2025 11:39

Whut????

Met volwassenen die ouderen bedreigen heb ik geen enkel geduld of medelijden. Als niets werkt dan maar een flinke tik op de neus.

Zenah schreef: ↑

29-12-2025 13:14

Bijtie herhaalt toch enkel jouw eigen woorden? Waarom ben je nu zo gekwetst?

Lees eens even goed joh! Waarom zou ik gekwetst zijn? Ik heb een leven opgebouwd met fijne kinderen, een geweldige baan met jongeren en ik lees nu van Bijtie dat het te hopen is dat is geen kinderen heb omdat daar toch alleen maar ellende van komt?
Hoe kun je zoiets zeggen tegen iemand die je niet kent, dit is zó pijnlijk en kwetsend voor een moeder die meer houdt van haar kinderen dan van wie of wat dan ook.
En dat alleen maar omdat ik de mening heb dat een 55 jarig kind zijn oude en zieke vader niet op zo'n manier mag lastig vallen.
Dat is mijn mening en dat blijft mijn mening.
Als iemand als kind écht mishandeld en verwaarloosd is geweest dan begrijp ik dat hij het daardoor heel moeilijk kan krijgen. Maar er zijn tegenwoordig massa's kinderen van middelbare leeftijd die hun eigen falen aan hun ouders toeschrijven, die zich eeuwig onbegrepen en ongezien blijven voelen. Ik heb meegemaakt dat een zeer goede vriend van mij op zijn pakweg veertigste bleef tieren tegen zijn ouders omdat ze "te bezorgd" waren. Keer op keer bleef hij dat doen, het was pijnlijk om de onthutste gezichten van die bejaarde ouders te zien. Nu hij zelf bejaard is geeft hij toe dat dat eigenlijk niet had moeten doen, "maar het raakte me toen als ze zo deden, ik was allang volwassen".
Oudere, kwetsbare mensen....dat doe je toch niet als weldenkende volwassene?

Mijn ouders zijn overleden en toen ze nog leefden ergerde ik mij ook regelmatig aan bepaalde gedragingen van ze en ik voelde me af en toe toch weer behandeld als "het domme zusje".
Maar ik liet het daarbij. Zo voelden zij dat nou eenmaal, ik wist inmiddels dat ze wel van mij hielden.

Onkruit schreef: ↑

29-12-2025 13:24

Is het nooit bij je opgekomen dat je misschien een muisje was omdat je daartoe gedwongen werd?
Dat onzichtbaar zijn een overlevingsmechanisme was, in het grote samengestelde gezin waarin jij opgroeide?
Dat die situatie verre van ideaal was voor een opgroeiend kind?

Ik hoop oprecht dat alle drie jouw kinderen ‘goed gebakken ‘ zijn, zoals jij het omschrijft.

En dat die kneusjes waar jij een zwak voor hebt, iemand zullen treffen die ze geen kneusjes vindt.
Maar kwaliteiten in ze ziet, en díe uitlicht.

Man man man, jullie moesten eens weten. Jullie snappen totaal niet wat ik bedoel. Met kneusjes bedoel ik "kinderen zoals ik was": niet zo mooi, niet zo bruisend, neurodivergent, kinderen die moeilijker mee kunnen komen in de huidige maatschappij. Een ander zal het "pareltjes" noemen, maar ik noem het "kneusjes". Liefkozend. Ik heb mezelf een goed leven weten te verschaffen en ik doe mijn best deze jongeren ook zover te krijgen.
Met liefde en begrip: ik was en ben zelf ook een kneusje.

Maar ik stop met schrijven hier, ik heb al griep en van dit soort reacties ga ik me alleen maar nog beroerder voelen. Ik zou zelf nooit zo reageren op een forumlid.
Mijn mening blijft wel zoals die is.

Lieneke schreef: ↑

29-12-2025 13:36

Lees eens even goed joh! Waarom zou ik gekwetst zijn? Ik heb een leven opgebouwd met fijne kinderen, een geweldige baan met jongeren en ik lees nu van Bijtie dat het te hopen is dat is geen kinderen heb omdat daar toch alleen maar ellende van komt?
Hoe kun je zoiets zeggen tegen iemand die je niet kent, dit is zó pijnlijk en kwetsend voor een moeder die meer houdt van haar kinderen dan van wie of wat dan ook.
En dat alleen maar omdat ik de mening heb dat een 55 jarig kind zijn oude en zieke vader niet op zo'n manier mag lastig vallen.
Dat is mijn mening en dat blijft mijn mening.
Als iemand als kind écht mishandeld en verwaarloosd is geweest dan begrijp ik dat hij het daardoor heel moeilijk kan krijgen. Maar er zijn tegenwoordig massa's kinderen van middelbare leeftijd die hun eigen falen aan hun ouders toeschrijven, die zich eeuwig onbegrepen en ongezien blijven voelen. Ik heb meegemaakt dat een zeer goede vriend van mij op zijn pakweg veertigste bleef tieren tegen zijn ouders omdat ze "te bezorgd" waren. Keer op keer bleef hij dat doen, het was pijnlijk om de onthutste gezichten van die bejaarde ouders te zien. Nu hij zelf bejaard is geeft hij toe dat dat eigenlijk niet had moeten doen, "maar het raakte me toen als ze zo deden, ik was allang volwassen".
Oudere, kwetsbare mensen....dat doe je toch niet als weldenkende volwassene?

Mijn ouders zijn overleden en toen ze nog leefden ergerde ik mij ook regelmatig aan bepaalde gedragingen van ze en ik voelde me af en toe toch weer behandeld als "het domme zusje".
Maar ik liet het daarbij. Zo voelden zij dat nou eenmaal, ik wist inmiddels dat ze wel van mij hielden.

Lees even al je eigen posts eens terug. Je bent ontzettend oordelend en vals bezig. Als ik jouw berichten in dit topic zo lees, heb je al aardig wat mensen gekwetst in dit topic, ga je nog ff verder zonder excuses als iemand je erop wijst, en als iemand als reactie daarop je eens een knappe analyse geeft met een scherpe toon dan ben jij degene die zo ontzettend gekwetst is? Dat is wel heel creatief denkwerk.

Jubelien schreef: ↑

29-12-2025 13:22

Lieneke, als jij zelf moeder bent, dan weet je toch als geen ander dat je kind niks hoeft te kunnen, om geliefd te zijn?

Die onvoorwaardelijke liefde ís er toch gewoon als het goed is, van ouder richting kind?

Ja, natuurlijk, vanzelfsprekend. Maar ondanks die liefde kan het contact tussen ouder en kind toch moeilijk gaan, moeizaam zijn en misschien soms liefdeloos líjken voor dat kind. Terwijl die liefde er vanuit de ouder wel degelijk is, maar de teleurstelling dus ook.
Zoals ikzelf heb meegemaakt.

Maar nu stop ik ermee.