Thuis
alle pijlers
Help, mijn hond heeft een trauma!
woensdag 3 maart 2010 om 16:15
Hallo allemaal!
Ik zal het verhaal even schetsen.
Kyra is een herplaatser, ze is een 5 jaar oude cocker spaniel teefje en ze is ontzettend lief, vriendelijk en ze is dol op knuffelen, verstoppertje spelen, speuren, zoekspelletjes en natuurlijk... lekker eten. Kyra is september 2008 bij ons in huis gekomen. Kyra was een hond die echt wel stoer was. Ze was totaal niet mensenschuw, iedereen mocht haar aanraken, haar optillen, aan haar plukken en ze kon gerust 3 uur op de trimtafel zitten en de dierenartsenpraktijk liep ze fluitend in en uit.
Er is onlangs een heel groot probleem ontstaan waar ik verschrikkelijk verdrietig om ben.
Vorig jaar september 2009 heeft Kyra met buiten spelen een nagel gescheurd, het duimpje. Dit komt wel vaker voor bij honden en dat is natuurlijk ontzettend pijnlijk. We zijn meteen naar de dierenarts gegaan. De nagel moest eruit worden getrokken. Ze vertelde dat het zo gebeurd was maar dat het verschrikkelijk veel pijn zou doen. De dierenarts heeft die nagel eruit getrokken, zonder verdoving en Kyra natuurlijk gillen als een speenvarken wat logisch was, dat heeft echt verschrikkelijk veel pijn gedaan. Ik heb buiten staan huilen totdat ze klaar was. Nu achteraf denk ik ook, waarom heeft ze geen verdoving gegeven? Ik wou dat ik het toen had gevraagd. Wij waren toen onwetend. We dachten dat het niet anders kon. Onlangs heb ik dit nog een keer nagevraagd volgens deze dierenarts worden er voor gescheurde nagels nooit verdovingen gegeven. Achteraf heb ik zo'n spijt ervan dat ik niet om een verdoving heb gevraagd. Ik ben nog steeds woest op de dierenarts. Bezoekjes aan dierenartsen gaan sindsdien niet meer zonder problemen. Alleen al voor een consult raakt Kyra helemaal in paniek en gilt ze de hele tent bij elkaar en als ze aangeraakt wordt dan gromt ze en laat ze haar tanden zien en dan moeten ze uitkijken dat ze niet bijt.
Gisteren is gebleken dat het probleem vele malen groter is dan alleen de dierenarts. Gisteren was het de dag dat Kyra zou worden getrimt. De trimster wilde haar oppakken om haar op tafel te zetten maar ook dit liet Kyra niet toe. Ze kreeg die strakke blik in haar ogen en zodra de trimster haar wilde optillen raakte ze helemaal in paniek. De trimster zei meteen 'hier begin ik niet aan' wat ik absoluut kan begrijpen. Dit betekent dus dat de dierenarts op haar geweten heeft dat mijn hond nu een trauma heeft voor de rest van haar leven en een mega-angst heeft voor trimsters en dierenartsen en ook mensen die haar willen optillen. Dit betekent ook dat ik haar niet meer naar de trimsalon kan brengen en haar nooit meer kan laten enten zonder dat Kyra helemaal in paniek raakt. Ik ben boos, verdrietig en ik voel me hulpeloos. Laat mij maar eens een trimster en/of dierenarts vinden die alle tijd heeft en haar voor dit probleem alle aandacht wil schenken, laat staan mijn Kyra van deze angst af te kunnen helpen. Zodra Kyra bij de dierenarts is en een klein pijntje voelt van een prikje dan begint alles weer van voor af aan, ben ik bang.
Het is gelukkig wel zo dat Kyra mij wel vertrouwt. Ik mag haar borstelen, haren knippen, plukken, nagels knippen e.d., ze vertrouwt mij volledig.
Dit is pas sinds kort een megagroot probleem en als en nu niets aan wordt gedaan dan blijft het een levenslang probleem. Ik wil hier echt samen met Kyra aan gaan werken zodat ze binnen een aanzienlijke periode weer vrolijk naar de dierarts en trimsalon kan, zoals ze voorheen ook deed.
Ik zou ook de dierenarts willen aanklagen. Wie weet hoe ik dit kan aanpakken?
Hoe moet ik dit probleem gaan aanpakken? Ik zou hier graag hulp bij willen hebben om dit hopelijk uit haar te krijgen, wat het ook kost en hoe ver ik ook moet rijden. Alle tips zijn welkom!
Ik zal het verhaal even schetsen.
Kyra is een herplaatser, ze is een 5 jaar oude cocker spaniel teefje en ze is ontzettend lief, vriendelijk en ze is dol op knuffelen, verstoppertje spelen, speuren, zoekspelletjes en natuurlijk... lekker eten. Kyra is september 2008 bij ons in huis gekomen. Kyra was een hond die echt wel stoer was. Ze was totaal niet mensenschuw, iedereen mocht haar aanraken, haar optillen, aan haar plukken en ze kon gerust 3 uur op de trimtafel zitten en de dierenartsenpraktijk liep ze fluitend in en uit.
Er is onlangs een heel groot probleem ontstaan waar ik verschrikkelijk verdrietig om ben.
Vorig jaar september 2009 heeft Kyra met buiten spelen een nagel gescheurd, het duimpje. Dit komt wel vaker voor bij honden en dat is natuurlijk ontzettend pijnlijk. We zijn meteen naar de dierenarts gegaan. De nagel moest eruit worden getrokken. Ze vertelde dat het zo gebeurd was maar dat het verschrikkelijk veel pijn zou doen. De dierenarts heeft die nagel eruit getrokken, zonder verdoving en Kyra natuurlijk gillen als een speenvarken wat logisch was, dat heeft echt verschrikkelijk veel pijn gedaan. Ik heb buiten staan huilen totdat ze klaar was. Nu achteraf denk ik ook, waarom heeft ze geen verdoving gegeven? Ik wou dat ik het toen had gevraagd. Wij waren toen onwetend. We dachten dat het niet anders kon. Onlangs heb ik dit nog een keer nagevraagd volgens deze dierenarts worden er voor gescheurde nagels nooit verdovingen gegeven. Achteraf heb ik zo'n spijt ervan dat ik niet om een verdoving heb gevraagd. Ik ben nog steeds woest op de dierenarts. Bezoekjes aan dierenartsen gaan sindsdien niet meer zonder problemen. Alleen al voor een consult raakt Kyra helemaal in paniek en gilt ze de hele tent bij elkaar en als ze aangeraakt wordt dan gromt ze en laat ze haar tanden zien en dan moeten ze uitkijken dat ze niet bijt.
Gisteren is gebleken dat het probleem vele malen groter is dan alleen de dierenarts. Gisteren was het de dag dat Kyra zou worden getrimt. De trimster wilde haar oppakken om haar op tafel te zetten maar ook dit liet Kyra niet toe. Ze kreeg die strakke blik in haar ogen en zodra de trimster haar wilde optillen raakte ze helemaal in paniek. De trimster zei meteen 'hier begin ik niet aan' wat ik absoluut kan begrijpen. Dit betekent dus dat de dierenarts op haar geweten heeft dat mijn hond nu een trauma heeft voor de rest van haar leven en een mega-angst heeft voor trimsters en dierenartsen en ook mensen die haar willen optillen. Dit betekent ook dat ik haar niet meer naar de trimsalon kan brengen en haar nooit meer kan laten enten zonder dat Kyra helemaal in paniek raakt. Ik ben boos, verdrietig en ik voel me hulpeloos. Laat mij maar eens een trimster en/of dierenarts vinden die alle tijd heeft en haar voor dit probleem alle aandacht wil schenken, laat staan mijn Kyra van deze angst af te kunnen helpen. Zodra Kyra bij de dierenarts is en een klein pijntje voelt van een prikje dan begint alles weer van voor af aan, ben ik bang.
Het is gelukkig wel zo dat Kyra mij wel vertrouwt. Ik mag haar borstelen, haren knippen, plukken, nagels knippen e.d., ze vertrouwt mij volledig.
Dit is pas sinds kort een megagroot probleem en als en nu niets aan wordt gedaan dan blijft het een levenslang probleem. Ik wil hier echt samen met Kyra aan gaan werken zodat ze binnen een aanzienlijke periode weer vrolijk naar de dierarts en trimsalon kan, zoals ze voorheen ook deed.
Ik zou ook de dierenarts willen aanklagen. Wie weet hoe ik dit kan aanpakken?
Hoe moet ik dit probleem gaan aanpakken? Ik zou hier graag hulp bij willen hebben om dit hopelijk uit haar te krijgen, wat het ook kost en hoe ver ik ook moet rijden. Alle tips zijn welkom!
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
woensdag 3 maart 2010 om 16:23
Wat ontzettend zielig voor je hond.
Misschien kun je je vraag nogmaals stellen op : http://www.gratisadviseurs.nl/question.php?id=99755
Misschien kun je je vraag nogmaals stellen op : http://www.gratisadviseurs.nl/question.php?id=99755
woensdag 3 maart 2010 om 16:28
Zorgen dat je met de dierenarts waarbij het gebeurde in gesprek gaat en zorgt /overlegt dat je elke week bij de dierenarts op bezoek gaat en bij goed gedrag aldoor beloond..
Dus wanneer ze de praktijk binnenloopt snoepje geven , wanneer ze in de wachtkamer zit snoepje geven , mee de behandelkamer in lopen brokje geven , alles in slowmotion en aldoor belonen !!
Tot dat ze weer rustig op de tafel kan staan of zitten en een gedragstherapeut om tips vragen zal ook niet verkeerd zijn.
Dus wanneer ze de praktijk binnenloopt snoepje geven , wanneer ze in de wachtkamer zit snoepje geven , mee de behandelkamer in lopen brokje geven , alles in slowmotion en aldoor belonen !!
Tot dat ze weer rustig op de tafel kan staan of zitten en een gedragstherapeut om tips vragen zal ook niet verkeerd zijn.
woensdag 3 maart 2010 om 16:29
Wat ontzettend naar voor jou en je hond!
Ik kan me voorstellen dat je jezelf voor je kop slaat dat je niet om een verdoving gevraagd hebt, maar geef jezelf niet te veel de schuld, je vertrouwde op het oordeel van de dierenarts.
Voor wat betreft je probleem: Neem contact op met een goede gedragstherapeut(e). Ik heb zelf een angstbijtertje ( naar kinderen, dus erg ongewenst) gehad. En met hulp van een gedragstherapeute is dit gedrag helemaal over.
Ik denk dat er voor jouw hond met een hoop geduld ook nog een heleboel goed kan komen. In elk geval gun ik jullie dat van harte, want dit is natuurlijk heel naar.
Sterkte!
Ik kan me voorstellen dat je jezelf voor je kop slaat dat je niet om een verdoving gevraagd hebt, maar geef jezelf niet te veel de schuld, je vertrouwde op het oordeel van de dierenarts.
Voor wat betreft je probleem: Neem contact op met een goede gedragstherapeut(e). Ik heb zelf een angstbijtertje ( naar kinderen, dus erg ongewenst) gehad. En met hulp van een gedragstherapeute is dit gedrag helemaal over.
Ik denk dat er voor jouw hond met een hoop geduld ook nog een heleboel goed kan komen. In elk geval gun ik jullie dat van harte, want dit is natuurlijk heel naar.
Sterkte!
woensdag 3 maart 2010 om 16:32
Ik las idd ook in de OP dat het een hond was, maar als TO er zo krampachtig mee omgaat dacht ik toch echt dat we het over haar dochter hadden. Buiten staan huilen bij de dierenarts...
Jah, ik heb ook een hond, maar die slaapt in z'n hondenhok, mag niet op de bank, niet naar boven ed. Ook sta ik niet te huilen bij de dierenarts, want het is namelijk een HOND. En jah het is vervelend dat ze bang is voor de dierenarts, maar het lijkt me niet het einde van de wereld...
Jah, ik heb ook een hond, maar die slaapt in z'n hondenhok, mag niet op de bank, niet naar boven ed. Ook sta ik niet te huilen bij de dierenarts, want het is namelijk een HOND. En jah het is vervelend dat ze bang is voor de dierenarts, maar het lijkt me niet het einde van de wereld...
woensdag 3 maart 2010 om 16:33
quote:missspanje schreef op 03 maart 2010 @ 16:32:
Ik las idd ook in de OP dat het een hond was, maar als TO er zo krampachtig mee omgaat dacht ik toch echt dat we het over haar dochter hadden. Buiten staan huilen bij de dierenarts...
Jah, ik heb ook een hond, maar die slaapt in z'n hondenhok, mag niet op de bank, niet naar boven ed. Ook sta ik niet te huilen bij de dierenarts, want het is namelijk een HOND. En jah het is vervelend dat ze bang is voor de dierenarts, maar het lijkt me niet het einde van de wereld...ga lekker dan ergens anders lezen als je dit niet begrijpt..
Ik las idd ook in de OP dat het een hond was, maar als TO er zo krampachtig mee omgaat dacht ik toch echt dat we het over haar dochter hadden. Buiten staan huilen bij de dierenarts...
Jah, ik heb ook een hond, maar die slaapt in z'n hondenhok, mag niet op de bank, niet naar boven ed. Ook sta ik niet te huilen bij de dierenarts, want het is namelijk een HOND. En jah het is vervelend dat ze bang is voor de dierenarts, maar het lijkt me niet het einde van de wereld...ga lekker dan ergens anders lezen als je dit niet begrijpt..
woensdag 3 maart 2010 om 16:34
Wat een afschuwelijk verhaal zeg! Arme hond, en wat een gruweldaad van die dierenarts! Ik zou je vraag bij een hondengedragsdeskundige legggen. Ik denk dat het een langdurig proces gaat worden. Trauma's krijg je er naar mijn idee heel moeilijk uit. Dat wordt denk ik zo'n proces waarbij tijd, energie en heel veel belonen voor goed gedrag gepaard gaan. Ik ken iemand die kon ook niet meer naar de dierenarts met zijn hond, uiteindelijk heeft de dierenarts geleerd hoe hij zijn hond zelf kon inenten.
Sterkte!
Sterkte!
woensdag 3 maart 2010 om 16:35
quote:missspanje schreef op 03 maart 2010 @ 16:32:
Ik las idd ook in de OP dat het een hond was, maar als TO er zo krampachtig mee omgaat dacht ik toch echt dat we het over haar dochter hadden. Buiten staan huilen bij de dierenarts...
Jah, ik heb ook een hond, maar die slaapt in z'n hondenhok, mag niet op de bank, niet naar boven ed. Ook sta ik niet te huilen bij de dierenarts, want het is namelijk een HOND. En jah het is vervelend dat ze bang is voor de dierenarts, maar het lijkt me niet het einde van de wereld...Voor jou is jouw hond misschien je 'ding' maar voor mij is mijn hond mijn deel van het gezin. En je hoeft voor mij ook niet te reageren want je bijdrage aan dit topic is totaal nutteloos.
Ik las idd ook in de OP dat het een hond was, maar als TO er zo krampachtig mee omgaat dacht ik toch echt dat we het over haar dochter hadden. Buiten staan huilen bij de dierenarts...
Jah, ik heb ook een hond, maar die slaapt in z'n hondenhok, mag niet op de bank, niet naar boven ed. Ook sta ik niet te huilen bij de dierenarts, want het is namelijk een HOND. En jah het is vervelend dat ze bang is voor de dierenarts, maar het lijkt me niet het einde van de wereld...Voor jou is jouw hond misschien je 'ding' maar voor mij is mijn hond mijn deel van het gezin. En je hoeft voor mij ook niet te reageren want je bijdrage aan dit topic is totaal nutteloos.
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
woensdag 3 maart 2010 om 16:37
quote:missspanje schreef op 03 maart 2010 @ 16:32:
Ik las idd ook in de OP dat het een hond was, maar als TO er zo krampachtig mee omgaat dacht ik toch echt dat we het over haar dochter hadden. Buiten staan huilen bij de dierenarts...
Jah, ik heb ook een hond, maar die slaapt in z'n hondenhok, mag niet op de bank, niet naar boven ed. Ook sta ik niet te huilen bij de dierenarts, want het is namelijk een HOND. En jah het is vervelend dat ze bang is voor de dierenarts, maar het lijkt me niet het einde van de wereld...
Ik dacht dat ik hard was over dieren.. mensen die hun dier echt als een vervangend kindje zien, daar snap ik niks van.
Maar als ik mijn kat zou horen gillen en blazen en grommen etc. omdat de dierenarts haar pijn doet, dat zou ik ook verschrikkelijk vinden hoor.. en daarnaast is het gewoon voor zowel gebakkie als hond vreselijk (onhandig) dat de hond nu zo'n trauma heeft dat er eigenlijk niemand anders meer aan de hond kan komen.
Zelfs ik, en dat zegt veel want een vriendje heeft het ooit uitgemaakt omdat ik geen inlevingsvermogen had voor dieren , vind dat dit geen overdreven topic is.
Ik las idd ook in de OP dat het een hond was, maar als TO er zo krampachtig mee omgaat dacht ik toch echt dat we het over haar dochter hadden. Buiten staan huilen bij de dierenarts...
Jah, ik heb ook een hond, maar die slaapt in z'n hondenhok, mag niet op de bank, niet naar boven ed. Ook sta ik niet te huilen bij de dierenarts, want het is namelijk een HOND. En jah het is vervelend dat ze bang is voor de dierenarts, maar het lijkt me niet het einde van de wereld...
Ik dacht dat ik hard was over dieren.. mensen die hun dier echt als een vervangend kindje zien, daar snap ik niks van.
Maar als ik mijn kat zou horen gillen en blazen en grommen etc. omdat de dierenarts haar pijn doet, dat zou ik ook verschrikkelijk vinden hoor.. en daarnaast is het gewoon voor zowel gebakkie als hond vreselijk (onhandig) dat de hond nu zo'n trauma heeft dat er eigenlijk niemand anders meer aan de hond kan komen.
Zelfs ik, en dat zegt veel want een vriendje heeft het ooit uitgemaakt omdat ik geen inlevingsvermogen had voor dieren , vind dat dit geen overdreven topic is.
woensdag 3 maart 2010 om 16:38
quote:missspanje schreef op 03 maart 2010 @ 16:32:
Ik las idd ook in de OP dat het een hond was, maar als TO er zo krampachtig mee omgaat dacht ik toch echt dat we het over haar dochter hadden. Buiten staan huilen bij de dierenarts...
Jah, ik heb ook een hond, maar die slaapt in z'n hondenhok, mag niet op de bank, niet naar boven ed. Ook sta ik niet te huilen bij de dierenarts, want het is namelijk een HOND. En jah het is vervelend dat ze bang is voor de dierenarts, maar het lijkt me niet het einde van de wereld...
Kom jij van de boerderij, waar ze af en toe ook een nestje jonge katjes met de schop doodslaan?
Wat fijn voor je trouwens dat je niet hoeft te huilen bij de dierenarts, aan zulke adviezen heeft TO wat!
Ik las idd ook in de OP dat het een hond was, maar als TO er zo krampachtig mee omgaat dacht ik toch echt dat we het over haar dochter hadden. Buiten staan huilen bij de dierenarts...
Jah, ik heb ook een hond, maar die slaapt in z'n hondenhok, mag niet op de bank, niet naar boven ed. Ook sta ik niet te huilen bij de dierenarts, want het is namelijk een HOND. En jah het is vervelend dat ze bang is voor de dierenarts, maar het lijkt me niet het einde van de wereld...
Kom jij van de boerderij, waar ze af en toe ook een nestje jonge katjes met de schop doodslaan?
Wat fijn voor je trouwens dat je niet hoeft te huilen bij de dierenarts, aan zulke adviezen heeft TO wat!
woensdag 3 maart 2010 om 16:40
woensdag 3 maart 2010 om 16:43
He bah wat akelig zeg!
Heb je de dierenarts daarna nog gesproken over het resultaat van zijn acties?? Heeft hij je nog adviezen kunnen geven?
Ik vind dit iig niet normaal klinken hoor! (onze kat kreeg bij bloedonderzoek al een narcose omdat het een aansteller eerste klas is en DA geen bloed kon prikken)
zou ook proberen er zsm aan te gaan werken, voordat zijn trauma een gewoonte is geworden...
succes en een knuffel voor Kyra
Heb je de dierenarts daarna nog gesproken over het resultaat van zijn acties?? Heeft hij je nog adviezen kunnen geven?
Ik vind dit iig niet normaal klinken hoor! (onze kat kreeg bij bloedonderzoek al een narcose omdat het een aansteller eerste klas is en DA geen bloed kon prikken)
zou ook proberen er zsm aan te gaan werken, voordat zijn trauma een gewoonte is geworden...
succes en een knuffel voor Kyra
woensdag 3 maart 2010 om 16:49
He Gebakkie, wat naar en akelig dit. Tara heeft ook een nagel er af gehad, gelukkig (nu ik dit lees) was die er al helemaal af en hoefde er niks te gebeuren. Ze gaf zelfs de da nog een lik nadat ze klaar was met inspecteren, de schat.
Ik zou zeker een goed gesprek aangaan met de dierenarts dat ze bij de volgende hond of kat er toch ff een spuitje met verdoving in doet. Godsamme zeg. Ruk je eigen nagel er eens af/uit zonder verdoving!
En het is helemaal jammer dat ze nu ook niet meer getrimd kan worden.
Ik moet er niet aan denken dat zoiets met mijn hond gebeurt. Ook zij loopt, nee rént de kliniek en behandelkamer in.
Ik zou zeker een goed gesprek aangaan met de dierenarts dat ze bij de volgende hond of kat er toch ff een spuitje met verdoving in doet. Godsamme zeg. Ruk je eigen nagel er eens af/uit zonder verdoving!
En het is helemaal jammer dat ze nu ook niet meer getrimd kan worden.
Ik moet er niet aan denken dat zoiets met mijn hond gebeurt. Ook zij loopt, nee rént de kliniek en behandelkamer in.
woensdag 3 maart 2010 om 16:54
'Ik wil hier echt samen met Kyra aan gaan werken zodat ze binnen een aanzienlijke periode weer vrolijk naar de dierarts en trimsalon kan, zoals ze voorheen ook deed.'
Dat gaat niet lukken Gebakkie. Niet binnen een aanzienlijke periode en ze zal al zeker nooit meer echt vrolijk naar de dierenarts of trimsalon gaan. Ze zal nooit vergeten wat gebeurd is. Wat wel kan is het vertrouwen langzaam proberen terug te winnen, maar dat kost tijd, veel tijd, veel geduld en inderdaad misschien wel de inbreng van een professional (gedragstherapeut). Ze zal het niet kunnen vergeten maar wel op zijn tijd 'vergeven' misschien. Het mooiste dat je nu kunt bereiken is een hondje dat deze situaties weer gaat accepteren en weer (ook al is het met tegenzin) enigszins toelaat dat vreemden haar aanraken en dingen met haar doen.
Ze heeft nu eenmaal ervaren dat haar onbezorgdheid haar uiteindelijk pijn heeft gedaan dus onbezorgd durft ze niet meer te zijn.
Gelukkig laat ze wel toe dat jij voor haar zorgt, nageltjes knipt etc. Een optie is om aan een (goede) dierenarts te vragen of hij je wil voordoen hoe het spuitje gezet moet worden zodat je dit in ieder geval zelf kunt doen. Dit is op zich niet moeilijk, je moet alleen even weten hoe. Verder dan maar hopen dat zich geen andere dingen voordoen waardoor je echt met haar naar de dierenarts moet, want een goede oefening lijkt me inderdaad door met haar naar de praktijk/trimsalon te gaan en daar vervolgens gewoon leuk met haar te spelen/uitbundig belonen/iets lekkers en dan weer naar huis. Ook zou het fijn zijn als de dierenarts/trimster dit ook met haar wil doen, ook al is het maar een paar minuten.
Maar als je een gedragstherapeut inschakelt komen deze foefjes ook zeker aan de orde.
Wat erg jammer zeg dit, veel succes en een aai voor Kyra!
Dat gaat niet lukken Gebakkie. Niet binnen een aanzienlijke periode en ze zal al zeker nooit meer echt vrolijk naar de dierenarts of trimsalon gaan. Ze zal nooit vergeten wat gebeurd is. Wat wel kan is het vertrouwen langzaam proberen terug te winnen, maar dat kost tijd, veel tijd, veel geduld en inderdaad misschien wel de inbreng van een professional (gedragstherapeut). Ze zal het niet kunnen vergeten maar wel op zijn tijd 'vergeven' misschien. Het mooiste dat je nu kunt bereiken is een hondje dat deze situaties weer gaat accepteren en weer (ook al is het met tegenzin) enigszins toelaat dat vreemden haar aanraken en dingen met haar doen.
Ze heeft nu eenmaal ervaren dat haar onbezorgdheid haar uiteindelijk pijn heeft gedaan dus onbezorgd durft ze niet meer te zijn.
Gelukkig laat ze wel toe dat jij voor haar zorgt, nageltjes knipt etc. Een optie is om aan een (goede) dierenarts te vragen of hij je wil voordoen hoe het spuitje gezet moet worden zodat je dit in ieder geval zelf kunt doen. Dit is op zich niet moeilijk, je moet alleen even weten hoe. Verder dan maar hopen dat zich geen andere dingen voordoen waardoor je echt met haar naar de dierenarts moet, want een goede oefening lijkt me inderdaad door met haar naar de praktijk/trimsalon te gaan en daar vervolgens gewoon leuk met haar te spelen/uitbundig belonen/iets lekkers en dan weer naar huis. Ook zou het fijn zijn als de dierenarts/trimster dit ook met haar wil doen, ook al is het maar een paar minuten.
Maar als je een gedragstherapeut inschakelt komen deze foefjes ook zeker aan de orde.
Wat erg jammer zeg dit, veel succes en een aai voor Kyra!
woensdag 3 maart 2010 om 16:57
quote:missspanje schreef op 03 maart 2010 @ 16:32:
Ik las idd ook in de OP dat het een hond was, maar als TO er zo krampachtig mee omgaat dacht ik toch echt dat we het over haar dochter hadden. Buiten staan huilen bij de dierenarts...
Jah, ik heb ook een hond, maar die slaapt in z'n hondenhok, mag niet op de bank, niet naar boven ed. Ook sta ik niet te huilen bij de dierenarts, want het is namelijk een HOND. En jah het is vervelend dat ze bang is voor de dierenarts, maar het lijkt me niet het einde van de wereld...
Heeft er toch niks mee te maken of HOND wel of niet op de bank mag slapen?
Als jouw HOND, voor mijn part cavia of parkiet gilt van de pijn, dan raakt je dat toch?
Zeg alsjeblieft ja, anders ben je in mijn ogen echt kei en keihard.
Ik hoef jou in ieder geval niet te vragen of je op de partij voor de dieren gestemd hebt.
Ik las idd ook in de OP dat het een hond was, maar als TO er zo krampachtig mee omgaat dacht ik toch echt dat we het over haar dochter hadden. Buiten staan huilen bij de dierenarts...
Jah, ik heb ook een hond, maar die slaapt in z'n hondenhok, mag niet op de bank, niet naar boven ed. Ook sta ik niet te huilen bij de dierenarts, want het is namelijk een HOND. En jah het is vervelend dat ze bang is voor de dierenarts, maar het lijkt me niet het einde van de wereld...
Heeft er toch niks mee te maken of HOND wel of niet op de bank mag slapen?
Als jouw HOND, voor mijn part cavia of parkiet gilt van de pijn, dan raakt je dat toch?
Zeg alsjeblieft ja, anders ben je in mijn ogen echt kei en keihard.
Ik hoef jou in ieder geval niet te vragen of je op de partij voor de dieren gestemd hebt.
