Thuis
alle pijlers
Help, mijn hond heeft een trauma!
woensdag 3 maart 2010 om 16:15
Hallo allemaal!
Ik zal het verhaal even schetsen.
Kyra is een herplaatser, ze is een 5 jaar oude cocker spaniel teefje en ze is ontzettend lief, vriendelijk en ze is dol op knuffelen, verstoppertje spelen, speuren, zoekspelletjes en natuurlijk... lekker eten. Kyra is september 2008 bij ons in huis gekomen. Kyra was een hond die echt wel stoer was. Ze was totaal niet mensenschuw, iedereen mocht haar aanraken, haar optillen, aan haar plukken en ze kon gerust 3 uur op de trimtafel zitten en de dierenartsenpraktijk liep ze fluitend in en uit.
Er is onlangs een heel groot probleem ontstaan waar ik verschrikkelijk verdrietig om ben.
Vorig jaar september 2009 heeft Kyra met buiten spelen een nagel gescheurd, het duimpje. Dit komt wel vaker voor bij honden en dat is natuurlijk ontzettend pijnlijk. We zijn meteen naar de dierenarts gegaan. De nagel moest eruit worden getrokken. Ze vertelde dat het zo gebeurd was maar dat het verschrikkelijk veel pijn zou doen. De dierenarts heeft die nagel eruit getrokken, zonder verdoving en Kyra natuurlijk gillen als een speenvarken wat logisch was, dat heeft echt verschrikkelijk veel pijn gedaan. Ik heb buiten staan huilen totdat ze klaar was. Nu achteraf denk ik ook, waarom heeft ze geen verdoving gegeven? Ik wou dat ik het toen had gevraagd. Wij waren toen onwetend. We dachten dat het niet anders kon. Onlangs heb ik dit nog een keer nagevraagd volgens deze dierenarts worden er voor gescheurde nagels nooit verdovingen gegeven. Achteraf heb ik zo'n spijt ervan dat ik niet om een verdoving heb gevraagd. Ik ben nog steeds woest op de dierenarts. Bezoekjes aan dierenartsen gaan sindsdien niet meer zonder problemen. Alleen al voor een consult raakt Kyra helemaal in paniek en gilt ze de hele tent bij elkaar en als ze aangeraakt wordt dan gromt ze en laat ze haar tanden zien en dan moeten ze uitkijken dat ze niet bijt.
Gisteren is gebleken dat het probleem vele malen groter is dan alleen de dierenarts. Gisteren was het de dag dat Kyra zou worden getrimt. De trimster wilde haar oppakken om haar op tafel te zetten maar ook dit liet Kyra niet toe. Ze kreeg die strakke blik in haar ogen en zodra de trimster haar wilde optillen raakte ze helemaal in paniek. De trimster zei meteen 'hier begin ik niet aan' wat ik absoluut kan begrijpen. Dit betekent dus dat de dierenarts op haar geweten heeft dat mijn hond nu een trauma heeft voor de rest van haar leven en een mega-angst heeft voor trimsters en dierenartsen en ook mensen die haar willen optillen. Dit betekent ook dat ik haar niet meer naar de trimsalon kan brengen en haar nooit meer kan laten enten zonder dat Kyra helemaal in paniek raakt. Ik ben boos, verdrietig en ik voel me hulpeloos. Laat mij maar eens een trimster en/of dierenarts vinden die alle tijd heeft en haar voor dit probleem alle aandacht wil schenken, laat staan mijn Kyra van deze angst af te kunnen helpen. Zodra Kyra bij de dierenarts is en een klein pijntje voelt van een prikje dan begint alles weer van voor af aan, ben ik bang.
Het is gelukkig wel zo dat Kyra mij wel vertrouwt. Ik mag haar borstelen, haren knippen, plukken, nagels knippen e.d., ze vertrouwt mij volledig.
Dit is pas sinds kort een megagroot probleem en als en nu niets aan wordt gedaan dan blijft het een levenslang probleem. Ik wil hier echt samen met Kyra aan gaan werken zodat ze binnen een aanzienlijke periode weer vrolijk naar de dierarts en trimsalon kan, zoals ze voorheen ook deed.
Ik zou ook de dierenarts willen aanklagen. Wie weet hoe ik dit kan aanpakken?
Hoe moet ik dit probleem gaan aanpakken? Ik zou hier graag hulp bij willen hebben om dit hopelijk uit haar te krijgen, wat het ook kost en hoe ver ik ook moet rijden. Alle tips zijn welkom!
Ik zal het verhaal even schetsen.
Kyra is een herplaatser, ze is een 5 jaar oude cocker spaniel teefje en ze is ontzettend lief, vriendelijk en ze is dol op knuffelen, verstoppertje spelen, speuren, zoekspelletjes en natuurlijk... lekker eten. Kyra is september 2008 bij ons in huis gekomen. Kyra was een hond die echt wel stoer was. Ze was totaal niet mensenschuw, iedereen mocht haar aanraken, haar optillen, aan haar plukken en ze kon gerust 3 uur op de trimtafel zitten en de dierenartsenpraktijk liep ze fluitend in en uit.
Er is onlangs een heel groot probleem ontstaan waar ik verschrikkelijk verdrietig om ben.
Vorig jaar september 2009 heeft Kyra met buiten spelen een nagel gescheurd, het duimpje. Dit komt wel vaker voor bij honden en dat is natuurlijk ontzettend pijnlijk. We zijn meteen naar de dierenarts gegaan. De nagel moest eruit worden getrokken. Ze vertelde dat het zo gebeurd was maar dat het verschrikkelijk veel pijn zou doen. De dierenarts heeft die nagel eruit getrokken, zonder verdoving en Kyra natuurlijk gillen als een speenvarken wat logisch was, dat heeft echt verschrikkelijk veel pijn gedaan. Ik heb buiten staan huilen totdat ze klaar was. Nu achteraf denk ik ook, waarom heeft ze geen verdoving gegeven? Ik wou dat ik het toen had gevraagd. Wij waren toen onwetend. We dachten dat het niet anders kon. Onlangs heb ik dit nog een keer nagevraagd volgens deze dierenarts worden er voor gescheurde nagels nooit verdovingen gegeven. Achteraf heb ik zo'n spijt ervan dat ik niet om een verdoving heb gevraagd. Ik ben nog steeds woest op de dierenarts. Bezoekjes aan dierenartsen gaan sindsdien niet meer zonder problemen. Alleen al voor een consult raakt Kyra helemaal in paniek en gilt ze de hele tent bij elkaar en als ze aangeraakt wordt dan gromt ze en laat ze haar tanden zien en dan moeten ze uitkijken dat ze niet bijt.
Gisteren is gebleken dat het probleem vele malen groter is dan alleen de dierenarts. Gisteren was het de dag dat Kyra zou worden getrimt. De trimster wilde haar oppakken om haar op tafel te zetten maar ook dit liet Kyra niet toe. Ze kreeg die strakke blik in haar ogen en zodra de trimster haar wilde optillen raakte ze helemaal in paniek. De trimster zei meteen 'hier begin ik niet aan' wat ik absoluut kan begrijpen. Dit betekent dus dat de dierenarts op haar geweten heeft dat mijn hond nu een trauma heeft voor de rest van haar leven en een mega-angst heeft voor trimsters en dierenartsen en ook mensen die haar willen optillen. Dit betekent ook dat ik haar niet meer naar de trimsalon kan brengen en haar nooit meer kan laten enten zonder dat Kyra helemaal in paniek raakt. Ik ben boos, verdrietig en ik voel me hulpeloos. Laat mij maar eens een trimster en/of dierenarts vinden die alle tijd heeft en haar voor dit probleem alle aandacht wil schenken, laat staan mijn Kyra van deze angst af te kunnen helpen. Zodra Kyra bij de dierenarts is en een klein pijntje voelt van een prikje dan begint alles weer van voor af aan, ben ik bang.
Het is gelukkig wel zo dat Kyra mij wel vertrouwt. Ik mag haar borstelen, haren knippen, plukken, nagels knippen e.d., ze vertrouwt mij volledig.
Dit is pas sinds kort een megagroot probleem en als en nu niets aan wordt gedaan dan blijft het een levenslang probleem. Ik wil hier echt samen met Kyra aan gaan werken zodat ze binnen een aanzienlijke periode weer vrolijk naar de dierarts en trimsalon kan, zoals ze voorheen ook deed.
Ik zou ook de dierenarts willen aanklagen. Wie weet hoe ik dit kan aanpakken?
Hoe moet ik dit probleem gaan aanpakken? Ik zou hier graag hulp bij willen hebben om dit hopelijk uit haar te krijgen, wat het ook kost en hoe ver ik ook moet rijden. Alle tips zijn welkom!
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
woensdag 3 maart 2010 om 19:51
quote:annekeg schreef op 03 maart 2010 @ 19:03:
Lieve Gebakkie,
Ik kan je hierin helemaal niet helpen jammergenoeg.
Maar vind het zoo sneu. Inderdaad honden kunnen zoveel voor je betekenen, ik heb er zelf 2 en ze hebben mij al door heel wat moeilijke tijden heen gesleept. En uiteraard wil je dan ook jou hond helpen wanneer zij het moeilijk heeft.
Onze Hopper had ooit (volgens de d.a.) een verhuistrauma. We waren toen noodgedwonen verhuisd en hij ging na de verhuizing de vloer uitgebreid likken. Op zich ging de vloer er misschien wel van glimmen maar het leek mij toch wat minder fris
. Dat bleek toen ook een vorm van trauma verwerking te zijn, vond zelf de verhuizing ook knap balen maar heb na enige overweging toch maar besloten zijn stress uiting niet op te volgen.
Gelukkig toen we weer terug waren in onze eigen woonplaats, kwamen zowel Hopper als ikzelf weer in ons normale doen, dus geen gelik meer aan de grond.
Heb je natuurlijk helemaal niks aan maar ik wil in ieder geval je moed geven. Geef je hond maar een extra knuf.Het is toch wat hoe dieren zich uiten hè, gelukkig had jij door dat het stress was. Fijn dat het nu goed gaat
Lieve Gebakkie,
Ik kan je hierin helemaal niet helpen jammergenoeg.
Maar vind het zoo sneu. Inderdaad honden kunnen zoveel voor je betekenen, ik heb er zelf 2 en ze hebben mij al door heel wat moeilijke tijden heen gesleept. En uiteraard wil je dan ook jou hond helpen wanneer zij het moeilijk heeft.
Onze Hopper had ooit (volgens de d.a.) een verhuistrauma. We waren toen noodgedwonen verhuisd en hij ging na de verhuizing de vloer uitgebreid likken. Op zich ging de vloer er misschien wel van glimmen maar het leek mij toch wat minder fris
. Dat bleek toen ook een vorm van trauma verwerking te zijn, vond zelf de verhuizing ook knap balen maar heb na enige overweging toch maar besloten zijn stress uiting niet op te volgen.Gelukkig toen we weer terug waren in onze eigen woonplaats, kwamen zowel Hopper als ikzelf weer in ons normale doen, dus geen gelik meer aan de grond.
Heb je natuurlijk helemaal niks aan maar ik wil in ieder geval je moed geven. Geef je hond maar een extra knuf.Het is toch wat hoe dieren zich uiten hè, gelukkig had jij door dat het stress was. Fijn dat het nu goed gaat
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
woensdag 3 maart 2010 om 19:56
quote:gelukkigmeisje schreef op 03 maart 2010 @ 19:03:
@gebakkie je moet het jezelf echt niet kwalijk nemen hoor! Zodra je wist dat DA niet goed was voor je hond, ben je naar een andere gegaan...
Maar wat heeft de (oude) DA gezegd over jouw klachten?? Dat jouw hond volledig van karakter is veranderd sinds het incident? Heb je op zijn minst excuus gekregen?Nee, ze heeft geen excuses aan geboden. Het enige advies dat ze gaf was medicatie, kunnen ze weer lekker geld aan verdienen natuurlijk. Maar ja, als nood wetten breekt moet ze misschien toch medicijnen gaan krijgen voordat we naar de dierenarts/trimsalon gaan.quote:iris1969 schreef op 03 maart 2010 @ 19:07:
Ik las net dat je met een gedragstherapeut aan de gang wil gaan en dat vind ik ook een heel goed idee, want bij Cocker Spaniels loop je helaas een verhoogd risico op valsheid.
Ik weet niet precies waar het door komt, maar het is één van de hondenrassen die door een dergelijk trauma een grotere kans loopt op een verknipte persoonlijkheid of zelf valsheid dan andere hondenrassen. Gelukkig is jouw hond niet zo ver, maar het is goed om dit niet te laten verergeren.
Vraag ook eens raad bij een Cocker Spaniel vereniging op het internet of een hondenforum.Ik zit forum ook op het cocker spaniel forum en ook daar heb ik mijn vraag gesteld. Ik heb best wel wat kennis daar op gedaan over het ras. Een cocker spaniel is een hond met een zacht karakter, die moet je ook zacht behandelen, in tegenstelling tot b.v. een pitbull Ze zijn ook ontzettend gevoelig. Dit speelt natuurlijk ook heel erg mee.
@gebakkie je moet het jezelf echt niet kwalijk nemen hoor! Zodra je wist dat DA niet goed was voor je hond, ben je naar een andere gegaan...
Maar wat heeft de (oude) DA gezegd over jouw klachten?? Dat jouw hond volledig van karakter is veranderd sinds het incident? Heb je op zijn minst excuus gekregen?Nee, ze heeft geen excuses aan geboden. Het enige advies dat ze gaf was medicatie, kunnen ze weer lekker geld aan verdienen natuurlijk. Maar ja, als nood wetten breekt moet ze misschien toch medicijnen gaan krijgen voordat we naar de dierenarts/trimsalon gaan.quote:iris1969 schreef op 03 maart 2010 @ 19:07:
Ik las net dat je met een gedragstherapeut aan de gang wil gaan en dat vind ik ook een heel goed idee, want bij Cocker Spaniels loop je helaas een verhoogd risico op valsheid.
Ik weet niet precies waar het door komt, maar het is één van de hondenrassen die door een dergelijk trauma een grotere kans loopt op een verknipte persoonlijkheid of zelf valsheid dan andere hondenrassen. Gelukkig is jouw hond niet zo ver, maar het is goed om dit niet te laten verergeren.
Vraag ook eens raad bij een Cocker Spaniel vereniging op het internet of een hondenforum.Ik zit forum ook op het cocker spaniel forum en ook daar heb ik mijn vraag gesteld. Ik heb best wel wat kennis daar op gedaan over het ras. Een cocker spaniel is een hond met een zacht karakter, die moet je ook zacht behandelen, in tegenstelling tot b.v. een pitbull Ze zijn ook ontzettend gevoelig. Dit speelt natuurlijk ook heel erg mee.
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
woensdag 3 maart 2010 om 20:28
@ Gebakkie: het zijn echte lieverds CS's en helaas heb ik in het asiel gezien wat er gebeurd met een CS die verkeerd is behandeld en verknipt is geraakt, dat wordt dan een heel onbetrouwbaar dier en nauwelijks herplaatsbaar.
Maar ook pitbulls zijn van nature zachtaardig hoor en heel knuffelig en ook daarbij is een zachte hand gewenst en ach, geldt dat niet voor ieder dier?
(Consequent en duidelijk zijn is natuurlijk een heel ander verhaal)
Maar ook pitbulls zijn van nature zachtaardig hoor en heel knuffelig en ook daarbij is een zachte hand gewenst en ach, geldt dat niet voor ieder dier?
(Consequent en duidelijk zijn is natuurlijk een heel ander verhaal)
woensdag 3 maart 2010 om 20:46
Iris, ik bedoel hier mee te zeggen dat b.v. een herdershond of een ander ras op strengere manieren worden getraint. De kenners weten wel hoe. Ik weet dat dit soort manieren van aanpakken bij een Cocker averechts werken. Ik bedoel er niet mee te zeggen dat er dan geweld of wat dan ook wordt gebruikt, gewoon een hardere aanpak. Wat betreft het karakter van een cocker spaniel heb je echt gelijk. Er is heel veel liefde, tijd en geduld voor nodig om een cocker spaniel weer zijn vertrouwen terug te geven maar het is niet onmogelijk.
ik heb eens een heel verhaal gevolgd over een spaniel die niet naar buiten durfde, en ook niet weer naar binnen, geen ballen meer durfde te pakken, niet uit de voederbak durfde te eten, niet aan de riem durfde te lopen en 9 keer van eigenaar was veranderd en dat omdat de eerste eigenaar de hond té streng té consequent heeft opgevoed zodat het beestje totaal in de war was geraakt. Gelukkig dat de laatste eigenaar wel alle liefde en geduld kon opbrengen om dit hondje te helpen en dat is hem samen met een gedragstherapeut ook gelukt.
ik heb eens een heel verhaal gevolgd over een spaniel die niet naar buiten durfde, en ook niet weer naar binnen, geen ballen meer durfde te pakken, niet uit de voederbak durfde te eten, niet aan de riem durfde te lopen en 9 keer van eigenaar was veranderd en dat omdat de eerste eigenaar de hond té streng té consequent heeft opgevoed zodat het beestje totaal in de war was geraakt. Gelukkig dat de laatste eigenaar wel alle liefde en geduld kon opbrengen om dit hondje te helpen en dat is hem samen met een gedragstherapeut ook gelukt.
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
woensdag 3 maart 2010 om 20:52
Weet ik hoor Gebakkie, bij een herdershond moet je inderdaad veel "strenger" zijn dan bij een CS, want anders verpest je ze.
Maar eigenlijk ben ik altijd zachtaardig met iedere hond, dus ook met de dominante rassen zoals Rottweilers en pittbulls, e.d. en behandel ik ze allemaal als kleine kleuters, die je lief, zacht en geduldig maar wel duidelijk moet aanpakken en dat bevalt mij een stuk beter dan de harde aanpak. Maar we dwalen af .
Maar eigenlijk ben ik altijd zachtaardig met iedere hond, dus ook met de dominante rassen zoals Rottweilers en pittbulls, e.d. en behandel ik ze allemaal als kleine kleuters, die je lief, zacht en geduldig maar wel duidelijk moet aanpakken en dat bevalt mij een stuk beter dan de harde aanpak. Maar we dwalen af .
woensdag 3 maart 2010 om 21:03
quote:iris1969 schreef op 03 maart 2010 @ 20:52:
Weet ik hoor Gebakkie, bij een herdershond moet je inderdaad veel "strenger" zijn dan bij een CS, want anders verpest je ze.
Maar eigenlijk ben ik altijd zachtaardig met iedere hond, dus ook met de dominante rassen zoals Rottweilers en pittbulls, e.d. en behandel ik ze allemaal als kleine kleuters, die je lief, zacht en geduldig maar wel duidelijk moet aanpakken en dat bevalt mij een stuk beter dan de harde aanpak. Maar we dwalen af .
Ik ook, dat wil zeggen ik ben eerlijk en werk diervriendelijk. Ik vind het onzin dat je een hond "verpest" als je op zo'n manier werkt.
Ik lap juist de "verpeste" honden weer op met deze methode. Of het nou pitbulls, herders zijn of cockers.
Weet ik hoor Gebakkie, bij een herdershond moet je inderdaad veel "strenger" zijn dan bij een CS, want anders verpest je ze.
Maar eigenlijk ben ik altijd zachtaardig met iedere hond, dus ook met de dominante rassen zoals Rottweilers en pittbulls, e.d. en behandel ik ze allemaal als kleine kleuters, die je lief, zacht en geduldig maar wel duidelijk moet aanpakken en dat bevalt mij een stuk beter dan de harde aanpak. Maar we dwalen af .
Ik ook, dat wil zeggen ik ben eerlijk en werk diervriendelijk. Ik vind het onzin dat je een hond "verpest" als je op zo'n manier werkt.
Ik lap juist de "verpeste" honden weer op met deze methode. Of het nou pitbulls, herders zijn of cockers.
woensdag 3 maart 2010 om 21:07
quote:Equus schreef op 03 maart 2010 @ 21:00:
Ik vind het trouwens niet raar dat je hond is gaan generaliseren.Nee, ik begrijp dit ook heel goed, een tafel is een tafel. Zij ziet niet het verschil tussen een behandeltafel en een trimtafel. En een dierenarts met een jas aan en een trimster met een trimvest aan.
Ik vind het trouwens niet raar dat je hond is gaan generaliseren.Nee, ik begrijp dit ook heel goed, een tafel is een tafel. Zij ziet niet het verschil tussen een behandeltafel en een trimtafel. En een dierenarts met een jas aan en een trimster met een trimvest aan.
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
woensdag 3 maart 2010 om 21:10
Ik vind het goed dat julie hier zo voor zijn, het zou mijn voorkeur ook zeker zijn. Ik hou niet van schreeuwen, trekken aan de lijn of wat dan ook. Mijn vorige hond was een bordercollie en die liep bij drie maanden al strak aan de voet. daarbij was de belangrijkste methode, heel consequent zijn. uiteindelijk was dat een geweldige hond die ontzettend goed luisterde.
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
woensdag 3 maart 2010 om 21:19
Met katten heb ik geen ervaring, ik ben gedragstherapeut voor honden, maar ik geloof zeker dat het ook voor katten kan werken.
Met honden (en dus alle rassen) kun je er hele mooie resultaten mee behalen met deze aanpak. De andere aanpak werkt, zeker bij angst, vaak averechts en je hoeft geen cocker te zijn om een averechts effect te krijgen
quote:Gebakkie schreef op 03 maart 2010 @ 21:07:
[...]
Nee, ik begrijp dit ook heel goed, een tafel is een tafel. Zij ziet niet het verschil tussen een behandeltafel en een trimtafel. En een dierenarts met een jas aan en een trimster met een trimvest aan.Generaliseren heeft zijn voor- en nadelen.....in dit geval een nadeel.....
Met honden (en dus alle rassen) kun je er hele mooie resultaten mee behalen met deze aanpak. De andere aanpak werkt, zeker bij angst, vaak averechts en je hoeft geen cocker te zijn om een averechts effect te krijgen
quote:Gebakkie schreef op 03 maart 2010 @ 21:07:
[...]
Nee, ik begrijp dit ook heel goed, een tafel is een tafel. Zij ziet niet het verschil tussen een behandeltafel en een trimtafel. En een dierenarts met een jas aan en een trimster met een trimvest aan.Generaliseren heeft zijn voor- en nadelen.....in dit geval een nadeel.....
woensdag 3 maart 2010 om 23:09
Gebakkie ik weet niet of het gebeurd (is) maar een tip die ik je wil geven. Probeer niet aan je hond te laten merken dat je het zielig vind dat ze bang is. Dat kan de angst nog erger maken. ( Helaas is mijn hond ook een angst agressor maar dan voornamelijk naar honden toe aan de riem. We zijn bezig met een training maar dat kost gewoon heel veel tijd. Niet de training an Sich maar wel het ombuigen van het gedrag. Soms vind ik dat heel moeilijk want ik ben gewend dat hij snel leert (border collie) maar hierbij gaat die vlieger niet op. Helaas. Gedrag afleren gaat vele malen langzamer dan gedrag aanleren.) veel succes met je hondje!
woensdag 3 maart 2010 om 23:21
Wat een achterlijke dierenarts! Wie doet een dier dat nou aan.
Heb je het hem verteld wat voor geestelijke schade hij heeft aangericht bij de hond. Natuurlijk had hij het moeten verdoven.
. Heb zelf Basset honden waarbij straffen averechts werkt. Het zijn hele gevoelige honden en als je niet uitkijkt dan kun je ze enorm verknallen.
Misschien heb je iets aan de boeken van Cesar Millan. http://www.cesarsway.com/
Hij kan elk probleem bij honden oplossen. En zoals hij altijd zegt 'je leeft in het moment'.........
Succes.
Gaat de dierenarts de trainer betalen?
En je bent toch wel van dierenarts veranderd?
Heb je het hem verteld wat voor geestelijke schade hij heeft aangericht bij de hond. Natuurlijk had hij het moeten verdoven.
. Heb zelf Basset honden waarbij straffen averechts werkt. Het zijn hele gevoelige honden en als je niet uitkijkt dan kun je ze enorm verknallen.
Misschien heb je iets aan de boeken van Cesar Millan. http://www.cesarsway.com/
Hij kan elk probleem bij honden oplossen. En zoals hij altijd zegt 'je leeft in het moment'.........
Succes.
Gaat de dierenarts de trainer betalen?
En je bent toch wel van dierenarts veranderd?
wie de mens kent houdt van dieren
donderdag 4 maart 2010 om 00:20
Hoi Gebakkie,
wat naar zeg! Ik hoop dat gedragstherapie helpt. Ik weet niet of je, ter ondersteuning, open staat voor (aanvullend) bloesemtherapie? Zo ja, dan kun je mijn mailadres vragen bij de angel. Ik kan zelf misschien wat advies geven, maar weet wel iemand die je mogelijk ook kan helpen. Maar alleen als je denkt dat het wat is natuurlijk. Ik wil in de mail wel meer toelichten hoe en wat, eventueel kun je het dan ook eerst aan de gedragstherapeut voorleggen.
Veel sterkte in ieder geval!
wat naar zeg! Ik hoop dat gedragstherapie helpt. Ik weet niet of je, ter ondersteuning, open staat voor (aanvullend) bloesemtherapie? Zo ja, dan kun je mijn mailadres vragen bij de angel. Ik kan zelf misschien wat advies geven, maar weet wel iemand die je mogelijk ook kan helpen. Maar alleen als je denkt dat het wat is natuurlijk. Ik wil in de mail wel meer toelichten hoe en wat, eventueel kun je het dan ook eerst aan de gedragstherapeut voorleggen.
Veel sterkte in ieder geval!
donderdag 4 maart 2010 om 09:37
Hoi Gebakkie,
Wat naar dat het op deze manier is gegaan en wat ontzettend vervelend dat jouw hond nu elke keer in paniek schiet. Ik kan wel vertellen hoe je kan beginnen op het gedrag te verbeteren, maar kleine foutjes zijn snel gemaakt en voor het zelfde geld beloon je net op het verkeerde moment. Ik denk dat het belangrijk is dat je dit samen met een gedragstherapeut oplost en dan ook een therapeut met een methode waar jij je fijn bij voelt.
Ik weet natuurlijk niet hoe groot jouw ervaring is met honden, maar in dit geval lijkt jouw hond echt een angst opgelopen te hebben en dan kàn (ik zeg met nadruk kan) zelf-help-hulp en alle goed bedoelde adviezen hoe het op te lossen, je verder van verbetering brengen.
Heel veel succes in ieder geval en ik hoop dat het snel beter gaat met Kyra.
Wat naar dat het op deze manier is gegaan en wat ontzettend vervelend dat jouw hond nu elke keer in paniek schiet. Ik kan wel vertellen hoe je kan beginnen op het gedrag te verbeteren, maar kleine foutjes zijn snel gemaakt en voor het zelfde geld beloon je net op het verkeerde moment. Ik denk dat het belangrijk is dat je dit samen met een gedragstherapeut oplost en dan ook een therapeut met een methode waar jij je fijn bij voelt.
Ik weet natuurlijk niet hoe groot jouw ervaring is met honden, maar in dit geval lijkt jouw hond echt een angst opgelopen te hebben en dan kàn (ik zeg met nadruk kan) zelf-help-hulp en alle goed bedoelde adviezen hoe het op te lossen, je verder van verbetering brengen.
Heel veel succes in ieder geval en ik hoop dat het snel beter gaat met Kyra.
donderdag 4 maart 2010 om 10:20
quote:Estra01 schreef op 04 maart 2010 @ 09:37:
Hoi Gebakkie,
Wat naar dat het op deze manier is gegaan en wat ontzettend vervelend dat jouw hond nu elke keer in paniek schiet. Ik kan wel vertellen hoe je kan beginnen op het gedrag te verbeteren, maar kleine foutjes zijn snel gemaakt en voor het zelfde geldt beloon je net op het verkeerde moment. Ik denk dat het belangrijk is dat je dit samen met een gedragstherapeut oplost en dan ook een therapeut met een methode waar jij je fijn bij voelt.
Ik weet natuurlijk niet hoe groot jouw ervaring is met honden, maar in dit geval lijkt jouw hond echt een angst opgelopen te hebben en dan kàn (ik zeg met nadruk kan) zelf-help-hulp en alle goed bedoelde adviezen hoe het op te lossen, je verder van verbetering brengen.
Heel veel succes in ieder geval en ik hoop dat het snel beter gaat met Kyra.Mee eens
Hoi Gebakkie,
Wat naar dat het op deze manier is gegaan en wat ontzettend vervelend dat jouw hond nu elke keer in paniek schiet. Ik kan wel vertellen hoe je kan beginnen op het gedrag te verbeteren, maar kleine foutjes zijn snel gemaakt en voor het zelfde geldt beloon je net op het verkeerde moment. Ik denk dat het belangrijk is dat je dit samen met een gedragstherapeut oplost en dan ook een therapeut met een methode waar jij je fijn bij voelt.
Ik weet natuurlijk niet hoe groot jouw ervaring is met honden, maar in dit geval lijkt jouw hond echt een angst opgelopen te hebben en dan kàn (ik zeg met nadruk kan) zelf-help-hulp en alle goed bedoelde adviezen hoe het op te lossen, je verder van verbetering brengen.
Heel veel succes in ieder geval en ik hoop dat het snel beter gaat met Kyra.Mee eens
donderdag 4 maart 2010 om 12:06
quote:Gebakkie schreef op 03 maart 2010 @ 18:48:
Ik ga zeker een gedragstherapeut in schakelen. Zoals ik daarstraks al zei, ik heb Marco Starink van het programma Dierz al gemaild. Toevallig zag ik een een blad waarnaar ze op zoek zijn naar probleemhonden. Nou, ik vind dat het verhaal van Kyra best een uitdaging is voor hen dus wie weet. Ben benieuwd. ook ga ik morgen de DA bellen en vragen of ze me hiermee wil helpen. Ze heeft mijn hond aan het trauma geholpen dus ik verwacht ook dat ze me zal helpen om haar hier weer vanaf te helpen met herhaaldelijke prettige bezoekjes zonder pijntjes, alleen koekjes en een aai.
Voor de zal het enorm veel tijd en geduld gaan kosten maar goed, ik heb het voor mijn lieverd over.
Toen Kyra bij ons kwam had ik een hele zware tijd. Ik kan oprecht zeggen dat Kyra mij deels door deze zware tijd heen heeft geholpen. Ze is zo ontzettend lief en ze is mijn trouwe vriendinnetje, ook al spreekt ze geen mensentaal. Ik geef heel erg veel om dat beestje, het is jammer dat er nog steeds mensen zijn die een hond maar als een ding/object zien met 4 poten dat vreet, blaft en schijt. Jammer hoor...
Ja, honden kunnen heel belangrijk voor je zijn. Echt een vriendje, een deel van het gezin.
Wat raar dat de dierenarts dit zonder verdoving heeft gedaan. Ik denk eigenlijk dat de meeste dierenartsen dit wèl zouden verdoven. Mijn hond kreeg al een roesje (= lichte verdoving) voor het onderzoeken van haar voetzooltje, er zat waarschijnlijk een splinter of een doorn in.
Ik ga zeker een gedragstherapeut in schakelen. Zoals ik daarstraks al zei, ik heb Marco Starink van het programma Dierz al gemaild. Toevallig zag ik een een blad waarnaar ze op zoek zijn naar probleemhonden. Nou, ik vind dat het verhaal van Kyra best een uitdaging is voor hen dus wie weet. Ben benieuwd. ook ga ik morgen de DA bellen en vragen of ze me hiermee wil helpen. Ze heeft mijn hond aan het trauma geholpen dus ik verwacht ook dat ze me zal helpen om haar hier weer vanaf te helpen met herhaaldelijke prettige bezoekjes zonder pijntjes, alleen koekjes en een aai.
Voor de zal het enorm veel tijd en geduld gaan kosten maar goed, ik heb het voor mijn lieverd over.
Toen Kyra bij ons kwam had ik een hele zware tijd. Ik kan oprecht zeggen dat Kyra mij deels door deze zware tijd heen heeft geholpen. Ze is zo ontzettend lief en ze is mijn trouwe vriendinnetje, ook al spreekt ze geen mensentaal. Ik geef heel erg veel om dat beestje, het is jammer dat er nog steeds mensen zijn die een hond maar als een ding/object zien met 4 poten dat vreet, blaft en schijt. Jammer hoor...
Ja, honden kunnen heel belangrijk voor je zijn. Echt een vriendje, een deel van het gezin.
Wat raar dat de dierenarts dit zonder verdoving heeft gedaan. Ik denk eigenlijk dat de meeste dierenartsen dit wèl zouden verdoven. Mijn hond kreeg al een roesje (= lichte verdoving) voor het onderzoeken van haar voetzooltje, er zat waarschijnlijk een splinter of een doorn in.
donderdag 4 maart 2010 om 13:58
quote:tinydancer schreef op 04 maart 2010 @ 12:06:
[...]
Ja, honden kunnen heel belangrijk voor je zijn. Echt een vriendje, een deel van het gezin.
Wat raar dat de dierenarts dit zonder verdoving heeft gedaan. Ik denk eigenlijk dat de meeste dierenartsen dit wèl zouden verdoven. Mijn hond kreeg al een roesje (= lichte verdoving) voor het onderzoeken van haar voetzooltje, er zat waarschijnlijk een splinter of een doorn in.Te pas en te onpas verdoven is natuurlijk ook niet echt gezond voor het lichaam van een dier.....
[...]
Ja, honden kunnen heel belangrijk voor je zijn. Echt een vriendje, een deel van het gezin.
Wat raar dat de dierenarts dit zonder verdoving heeft gedaan. Ik denk eigenlijk dat de meeste dierenartsen dit wèl zouden verdoven. Mijn hond kreeg al een roesje (= lichte verdoving) voor het onderzoeken van haar voetzooltje, er zat waarschijnlijk een splinter of een doorn in.Te pas en te onpas verdoven is natuurlijk ook niet echt gezond voor het lichaam van een dier.....
vrijdag 5 maart 2010 om 02:06
@equus een dier een trauma bezorgen door het niet te doen is idd veel gezonder.
soms beginnen ze te snel met verdoving en soms te laat.
bij mijn hond wilden ze de oren uit spuiten met verdoving een licht roesje. dat heb ik tegen gehouden en ik ben naar een andere dieren arts gegaan.
die heeft de oren uit gespoten zonder roesje en het ging perfect.
belangrijk is om goed naar je eigen gevoel te luisteren en desnoods bij verschillende artsen navragen.
soms beginnen ze te snel met verdoving en soms te laat.
bij mijn hond wilden ze de oren uit spuiten met verdoving een licht roesje. dat heb ik tegen gehouden en ik ben naar een andere dieren arts gegaan.
die heeft de oren uit gespoten zonder roesje en het ging perfect.
belangrijk is om goed naar je eigen gevoel te luisteren en desnoods bij verschillende artsen navragen.
vrijdag 5 maart 2010 om 02:30
Wat een naar verhaal zeg, blijkt inderdaad maar weer dat je zelf ook goed moet opletten, en niet altijd maar blindelings op de dierenarts moet vertrouwen. Ik heb toch wel het gevoel dat het uittrekken van een nagel onder verdoving moet, zitten toch vrij vast lijkt me. Misschien verschilt het wel van hond tot hond, maar als het het arme dier zo gilde zal het behoorlijk pijnlijk zijn geweest
Zijn angst zal met veel geduld t.z.t. wel wat minder worden, maar ik ben bang dat het nooit meer helemaal goed komt. Ze vergeten dat nooit meer, helaas. Ik ben overigens nu wel benieuwd of de gemiddelde dierenarts in een dergelijk geval nu wel of niet verdoofd.
Ik zal het onthouden, mocht ik er zelf ooit voorstaan (hoop het niet uiteraard) zal ik zeker op een verdoving aandringen.
Sterkte TO, en hé, bij mij lopen de tranen al over mijn wangen als ik naar Animal Planet kijk....
Zijn angst zal met veel geduld t.z.t. wel wat minder worden, maar ik ben bang dat het nooit meer helemaal goed komt. Ze vergeten dat nooit meer, helaas. Ik ben overigens nu wel benieuwd of de gemiddelde dierenarts in een dergelijk geval nu wel of niet verdoofd.
Ik zal het onthouden, mocht ik er zelf ooit voorstaan (hoop het niet uiteraard) zal ik zeker op een verdoving aandringen.
Sterkte TO, en hé, bij mij lopen de tranen al over mijn wangen als ik naar Animal Planet kijk....
vrijdag 5 maart 2010 om 15:37
quote:Equus schreef op 04 maart 2010 @ 13:58:
[...]
Te pas en te onpas verdoven is natuurlijk ook niet echt gezond voor het lichaam van een dier.....
Er zit ook nog wel wat verschil tussen volledige narcose en een roesje.
Dit lijkt me nu ook niet te bedoeling, een hond die een simpele controle gaat weigeren, uit angst. Dat is ook niet goed voor zijn of haar gezondheid !
[...]
Te pas en te onpas verdoven is natuurlijk ook niet echt gezond voor het lichaam van een dier.....
Er zit ook nog wel wat verschil tussen volledige narcose en een roesje.
Dit lijkt me nu ook niet te bedoeling, een hond die een simpele controle gaat weigeren, uit angst. Dat is ook niet goed voor zijn of haar gezondheid !
vrijdag 5 maart 2010 om 20:08
quote:dorien83 schreef op 05 maart 2010 @ 02:06:
@equus een dier een trauma bezorgen door het niet te doen is idd veel gezonder.
soms beginnen ze te snel met verdoving en soms te laat.
bij mijn hond wilden ze de oren uit spuiten met verdoving een licht roesje. dat heb ik tegen gehouden en ik ben naar een andere dieren arts gegaan.
die heeft de oren uit gespoten zonder roesje en het ging perfect.
belangrijk is om goed naar je eigen gevoel te luisteren en desnoods bij verschillende artsen navragen.
Dat bedoel ik dus. Soms overdrijven ze het ook. Al dat spul toedienen heeft ook risico. Als er iets pijnlijks staat te gebeuren is het logisch, maar om een voetzooltje te onderzoeken vind ik wat overdreven.
En niet ieder dier heeft meteen een trauma hoor.
@equus een dier een trauma bezorgen door het niet te doen is idd veel gezonder.
soms beginnen ze te snel met verdoving en soms te laat.
bij mijn hond wilden ze de oren uit spuiten met verdoving een licht roesje. dat heb ik tegen gehouden en ik ben naar een andere dieren arts gegaan.
die heeft de oren uit gespoten zonder roesje en het ging perfect.
belangrijk is om goed naar je eigen gevoel te luisteren en desnoods bij verschillende artsen navragen.
Dat bedoel ik dus. Soms overdrijven ze het ook. Al dat spul toedienen heeft ook risico. Als er iets pijnlijks staat te gebeuren is het logisch, maar om een voetzooltje te onderzoeken vind ik wat overdreven.
En niet ieder dier heeft meteen een trauma hoor.
vrijdag 5 maart 2010 om 20:25
Ik vind het zo jammer dat iedereen het altijd maar over een roesje heeft, want een roesje bestaat niet. Dit is gewoon een lichte verdoving met dezelfde middelen en met dezelfde kans dat het dier er niet meer uit komt (al is die kans gelukkig heel klein). Door dit woord lijkt het net of het iets totaal anders en heel onschuldigs is en dat is niet zo.
vrijdag 5 maart 2010 om 23:32
Onze hond hebben we via de dierenbescherming gekregen toen hij 6 mnd. was. Ook hij heeft diverse trauma's. Hij is nl tussen zijn 2e en 4e maand al mishandeld en uitgehongerd. Daarom ook de dierenbescherming. Dit heeft nu erge consequenties, voornamelijk naar mannen toe. Daar is hij bang voor, tenzij hij ze erg goed kent. Met hem naar de DA gaan is ook niet mogelijk. De DA kan ook niet bij hem in de buurt komen om hem bijv. te onderzoeken. Mocht hij dus ook ooit iets krijgen dan hebben we een groot probleem. Daarnaast kunnen wij zelfs bepaalde dingen niet bij hem doen, zoals kammen. Hij raakt ook van de kleinste dingen in paniek.
