Werk & Studie alle pijlers

24 en nog studeren

20-04-2020 20:54 30 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi!

September begin in aan een pre master en ga dan ook in de stad wonen. Ik woon nu nog thuis. Ben 24 en woon op dit moment nu nog thuis. Twee jaar geleden afgestudeerd, daarna snel een goeie baan gekregen en van plan om ook snel uit huis te gaan daarna. Een maand na mijn afstuderen is mijn broer overleden, erg plotseling. Mijn nieuwe baan ging niet meer door, ik wilde weer studeren maar dat lukte toen ook niet. Afgelopen twee jaar en nu nog steeds zijn super heftig en ik ben er wel weer aan toe om de draad op te pakken. Heb weer een baan in mijn vakgebied. Maar ik voel mij ontzettend ‘mislukt’ omdat ik nog thuis woon of dat ik nooit eerder op kamers ben gegaan. Heb het gevoel dingen te hebben gemist en dat mensen mij daarop gaan beoordelen. Als ik weer ga studeren straks wil ik misschien wel bij studentensportvereniging, vinden zij mij te oud? Of vreemd dat ik nog nooit eerder op mezelf heb gewoond? Wat denken jullie daarvan?
Alle reacties Link kopieren
Wat naar wat je hebt meegemaakt en knap dat je de draad weer oppakt, mag je trots op zijn!

Ik heb les gegeven aan premaster studenten en 24 is een hele normale leeftijd, zelfs eerder jong dan oud onder deze groep. En ook is mijn ervaring dat er onderling niet zo kritisch /negatief naar elkaar wordt gekeken. De een komt kersvers van het hbo, de ander is 55 met bakken ervaring, de ander is net moeder. Maar je bent daar allemaal weer student en hebt hetzelfde doel.

Voor zover ik heb gezien hebben premaster studenten over het algemeen een minder actief verenigingsleven. Maar het lijkt me geen enkel probleem om aan te sluiten bij een vereniging waar veel bachelorstudenten starten. Daar ben je mogelijk iets ouder, maar je merkt vanzelf waar je je thuis gaat voelen en tussen past in een oriëntatieperiode.

Veel succes en veel plezier!
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat het onzin is wat je zegt. Het gaat niemand wat aan waarom je nog thuis woont en hoe jij de rest van je leven indeelt.

Als je bij een vereniging wil dan moet je dat doen. Als ze je te oud vinden, dan is dat hun zaak. Leef gewoon je leven...

Altijd dat moeilijke gedoe. Lekker boeiend dat je thuis woont. De dag dat jij later dood zal gaan zul je echt niet denken "had ik maar eerder op kamers gegaan" of "had ik maar eerder baan x". Je zult je waarschijnlijk wel afvragen of je goed in het leven staat en of je genoeg tijd hebt gehad met je dierbaren.

Lekker belangrijk die andere mensen die iets van je vinden...zoals ik zei ga je leven leven..
Emboldened by the flame of ambition
Alle reacties Link kopieren
Absoluut geen reden om je mislukt te voelen! Na wat je hebt doorgemaakt alleen maar knap dat je zo doorzet!

Zelf heb ik (naast mijn werk) mijn master gevolgd van mijn 25-28e. Iets ouder en volwassener zijn heeft juist echt voordelen. Op die leeftijd nog thuiswonen is echt geen issue (een collega van 30 woont nog steeds thuis) en komt wel vaker voor. Het heeft ook voordelen en probeer die in te zien.

Als leidinggevende heb ik op mijn werk werknemers gehad die al 40 waren en nog een studie gingen doen en dat heb ik alleen maar aangemoedigd.

Mocht iemand je er toch op beoordelen (wat ik niet verwacht), is dat echt een tekortkoming van zijn/haar kant. Begin vol goede moed aan je studie en je zult snel inzien dat je om niets druk heb gemaakt. :thumbsup:
"If you can't explain it simply, you don't understand it well enough." – Albert Einstein
Alle reacties Link kopieren
24 jaar is absoluut geen gekke leeftijd voor een (pre-)master! Qua vereniging zou ik dan erop letten dat het niet eentje is die vooral voor het zuipen is (tenzij je dat per se wil), want die trekken qua nieuwe leden wel vooral achttienjarigen aan volgens mij. Maar dat soort verenigingen zijn er genoeg! Met hoe moeilijk het nu is om een kamer te vinden is het ook helemaal niet zo gek dat je nog bij je ouders woont op je vierentwintigste, en met wat jij hebt meegemaakt al helemaal niet.

Heel veel succes met een leuke vereniging vinden en veel plezier bij je premaster!
De leuke mannen zijn niet op. Het zijn geen leren jasjes maat M bij de hema. - DropDrop
Alle reacties Link kopieren
Ik ben 28 en studeer nog. Woonde al wel op mezelf. Maar een hoop klasgenoten van 20-24 (3e jaar) wonen nog thuis. Meer wel dan niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben een tijdje gestrand geraakt met mijn studie, en heb die op mijn 30e alsnog weer opgepakt en afgerond. Ik was niet eens de oudste bij de colleges.

Ik herken het kneuzengevoel (echt je wil niet weten hoe lang ik erover gedaan heb voor ik die horde van het mailen van de studieadviseur durfde te nemen), maar dat bleek echt totaal niet nodig!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben 25 en dit jaar begonnen met mijn master. Tuurlijk, ik heb samengewerkt met studenten die 5 jaar jonger waren maar ook met genoeg studenten van mijn leeftijd. Dus is er helemaal niks geks gaan, lekker gaan studeren en er ook van genieten :)
Hoi!

Veel succes met je pre master.
Ik zit zelf vanaf bij een studenten sportvereniging. En de leeftijd ligt hier tussen de 18 en 30. Dus maak je daar vooral geen zorgen om. Bij mijn vereniging zijn studenten lid, die de sport al jaren doen. Maar ook vele die net pas zijn begonnen. Het leuke aan een sport vereniging is dat in tegenstelling tot een studenten vereniging alles vrijblijvend is. Een deel van onze leden komt alleen naar trainingen een ander deel gaat ook mee naar de wedstrijden of naar de sociale activiteiten. Als je nog vragen hebt kan je me altijd een pb sturen.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben 30, mag over 6 weken eindelijk mijn diploma in ontvangst nemen (nouja in theorie dan, want de diploma-uitreiking is afgelast door corona ;-D ), heb een zoon die deze week 3 wordt en een tweede onderweg.

Ik vind je hartstikke jong :) en mezelf ook. En hoewel ik een heel ander leven leid dan mijn studiegenoten (lees: zij feesten tot de zon opkomt en ik sta boterhammen met pindakaas te smeren als de zon op komt), hebben we het toch meestal heel gezellig met elkaar en ben ik altijd welkom, al behoor ik niet tot de harde kern die wekelijks dingen onderneemt.

Goed dat je langzamerhand de draad weer kunt oppakken, je broer verliezen lijkt me heel heftig :redrose:

Veel succes en plezier!
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
Ik ben 25 en studeer ook nog :) Echt, maak je daar absoluut geen zorgen om. Ik ben helemaal niet van het feesten, dus daar kan ik niet echt bij helpen. Ik ben lid van de sportschool van de uni, zeer voordelig. Je kan heel veel sporten uitproberen en er zijn dus ook veel sportverenigingen. Leeftijden en niveau zijn heel divers, dus er zijn beginners, maar ook zeer gevorderden, studenten van net 18 en studenten van 30. Dat maakt het juist leuk :) Ik weet niet waar je gaat studeren maar het gaat vast helemaal goed komen. Heel veel sterkte nog, het is niet niks wat je allemaal hebt meegemaakt :hug:
Alle reacties Link kopieren
Nee hoor, helemaal niet raar. Is juist goed en slim om door te studeren.
Er zijn mensen van 38 die nog een opleiding doen.
Ik heb ook tot mijn 22e op school gezeten en thuis gewoond. Daarna halsoverkop op mezelf gaan wonen.
Nu denk ik, had ik maar 2 jaar langer door geleerd. Desnoods in een goedkoop huurhuisje.
Maar in die tijd zag ik de mogelijkheden niet om en het huis uit te gaan en door te leren.
Ik moest gewoon fulltime werken om alles te kunnen betalen.
Maar als je op kamers wil en bij een studentenvereniging maakt het helemaal niet uit als je 24 bent.
Kijk bijvoorbeeld naar artsen, psychiaters die zijn vaak ruim 30 als ze afgestudeerd zijn.
Alle reacties Link kopieren
Nee hoor is niet te oud, het maakt echt niet uit. En zie je zelf niet als een mislukkeling maar als iemand die een nieuw plan heeft en wat gaat doen na veel verdriet te hebben verwerkt (samen met je familie, want dit moet voor je ouders toch zeer heftig zijn).
Succes!
Alle reacties Link kopieren
24 is echt niet oud, en er zijn ook nog genoeg mensen die op die leeftijd nog bij de ouders wonen. De laatste jaren zijn niet makkelijk voor je geweest.

Heb je hulp gekregen bij het verwerken van het overlijden van je broer? Begin anders eens met een afspraak bij de huisarts.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Ik ben 22 en volg een pre master. Er zitten mensen van zelfs 55 op de opleiding. Mensen met hele gezinnen. Maar ook mensen die nog thuis wonen. So what? Je doet deze studie voor jezelf. Lekker belangrijk hoe oud je bent of waar je woont.
Alle reacties Link kopieren
Tjee TO, je heb best wat meegemaakt. Fijn dat je de stap maakt om in september met jouw premaster te beginnen.

Zoals wel meer zeggen, je bent nog hardstikke jong. Daarnaast moet je nog wel een tijdje werken tot je pensioen, dus alles wat je nu meepakt aan opleiding, daar heb je alleen maar profijt van!

Succes!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben bijna 40 en ik studeer nog. Heerlijk. Maak je niet teveel zorgen over wat andere mensen vinden of wat "hoort" alsjeblieft. Iedereen heeft zijn eigen pad. :hug:
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
Alle reacties Link kopieren
Mislukt? Ik vind je juist geslaagd! Zoveel mensen lopen weg van heftige gevoelens om een aantal jaren later de man met de hamer te ontmoeten. Wees trots op jezelf dat je ruimte hebt genomen om te voelen en te rouwen. Knap dat je nu van jezelf uitgaat en je behoefte volgt om weer te studeren.

JIj bent uniek en jouw bijdrage aan de wereld is uniek. Misschien zijn medestudenten op onderdelen een paar stappen verder. Nou en? Misschien haal je ze later nog in, heb je daar weleens aan gedacht? En zo niet .... ook prima, dit is jouw leven, dit zijn jouw keuzes, en dit was het beste wat jij kon doen en kan doen. Iedereeen die er wat van vindt, die mag even in jouw schoenen gaan staan.....
Ik kan me ook voorstellen dat jij je leeftijdgenoten op een aantal andere gebieden weer voorbij bent gestreefd.... bijv. inlevingsvermogen.... geloof me dit gaat je nog van pas komen.
Alle reacties Link kopieren
Ik woonde niet thuis op die leeftijd, maar ik heb mijn studie afgemaakt op kosten van mijn ouders....
En daarop ben ik niet trots.
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.

Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Alle reacties Link kopieren
U heeft een baan, en ik vind dat u zelf mag weten of u uw geld uitgeeft aan een studie of aan een woning.

(en ik heb respect omdat u nog een studie gaat doen, terwijl u al een baan en diploma heeft).
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.

Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Alle reacties Link kopieren
M.b.t. studentenverenigingen:
Aan de traditionele verenigingen ("corps") ben je vaak veel tijd kwijt, en ik vind ze minder gezellig.

Wij hadden een gezellige vereniging op de faculteit, en ik had best leuke huisgenoten, en nog een andere hobby.
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.

Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Alle reacties Link kopieren
feniks02 schreef:
21-04-2020 09:05
Mislukt? Ik vind je juist geslaagd! Zoveel mensen lopen weg van heftige gevoelens om een aantal jaren later de man met de hamer te ontmoeten. Wees trots op jezelf dat je ruimte hebt genomen om te voelen en te rouwen. Knap dat je nu van jezelf uitgaat en je behoefte volgt om weer te studeren.
Ik sluit me hierbij aan!

Ik ben zelf op mijn 26e een master gaan doen, een maand later werd ik 27. Ik ben bij een studentensportvereniging gegaan en daar waren mensen die jonger waren, maar ook zeker van mijn leeftijd. Ik heb er leuke vriendschappen aan overgehouden. Mijn studententijd was verder ook niet 'standaard', maar mensen die daarover oordelen lijken me ook een beetje te kort door de bocht. Het zou wel het laatste moeten zijn waarover je je druk maakt hoor!

Maak er een mooie tijd van, dat kan alsnog! :)
Alle reacties Link kopieren
Ik voel me ook wel eens een mislukking inderdaad. Ik ben 24, doe het tweede jaar van m'n studie opnieuw, ik woon nog thuis... Inmiddels erachter waarom het zo moeilijk gaat (diagnose ADD en een trauma/stressorgerelateerde stoornis), dus ik hoop dat ik wat houvast krijg door middel van therapie en medicatie (eerst waren tot het coronagebeuren over is, helaas).
¡Apagando las luces!
Alle reacties Link kopieren
Sombra Online, het klinkt wat somber, je bericht. Maar waarom wordt het thuiswonen als een mislukking gezien. In veel culturen is het heel normaal om bij elkaar in huis te wonen met generaties, Nederland toevallig minder.
Als dit je helpt om je leven weer op te bouwen, trauma te verwerken dan is dat toch alleen maar helpend? Het gaat er om dat jij weer stapjes gaat zetten in jouw eigen leven. En dat doe je, je hebt nu een diagnose en je weet dat je wat kan gaan doen. Dus je bent al weer een stap verder.
Wie weet kan je online al wel wat doen. Taiji, quigong, yoga iets wat bij jou past zou een stap kunnen zijn.
Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben 38 en net weer begonnen met een Masteropleiding. En mijn ex heeft netjes tot zijn 28e thuis gewoond. Ergens in de 20 deed ik een andere masteropleiding, met genoeg oudere klasgenoten, eentje zelfs in de vijftig. We deelden de interesse voor de opleiding, dus het klikte prima met iedereen.

Niks 'hoort' en leeftijd doet er bij dit soort opleidingen niet zoveel toe. Jij hebt een hele geschiedenis achter de rug, dat is niet mislukt, je hebt gewoon enorme hobbels gehad in het leven. Top dat je de draad nu weer oppakt! Dat is verre van mislukt!

Mislukt, dat is het stempel dat je aan jezelf geeft, wanneer je 70+ bent en heel eenzaam op een flatje zeven hoog achter woont terwijl je eigenlijk gehoopt had dat je op die leeftijd in een appartement zou wonen met een paar kleinkinderen achter de hand of zo. En dan nog alleen als je ongelukkig wordt van zo'n flatje (je kan er immers ook tevreden mee zijn).

Kortom: mislukt is heel subjectief, en jij staat nog aan het begin van je leven! Je kunt nog alle kanten op! Top dat je je studie weer oppakt. Dat uit huis gaan lukt vanzelf wel een keer, wanneer de tijd daar is. En dat geldt precies zo voor anderen die hier meeschrijven en zich 'mislukt' voelen. Be happy! En tegenslag hoort bij het leven, dan ben je niet meteen mislukt. Alles draait om hoe je er mee omgaat. Zit je bij de pakken neer of ga je dóór. Eventueel door een poosje pas op de plaats te maken of even in z'n achteruit, dat mag, als je je er maar niet 'voor altijd' bij neerlegt. Heus, de zon gaat weer schijnen. Altijd.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven