Werk & Studie
alle pijlers
arbeid loont?
zaterdag 7 juli 2007 om 18:17
,,Arbeid loont”, dacht ik altijd.
Een naïve gedachte blijkt, want uitkeringsinstantie UWV denkt daar heel anders over.
Sinds anderhalf jaar ontvang ik een WW-uitkering.
Daaraan voorafgaand had ik een parttime baan in de culturele sector met een bovengemiddeld inkomen waar ik natuurlijk erg blij mee was.
Helaas, wegens reorganisatie binnen het bedrijf kwam mijn functie te vervallen en moest ik aankloppen bij het UWV.
Tot op heden is gebleken dat het vinden van een passende nieuwe baan erg moeizaam gaat.
Na verloop van tijd kwamen de muren thuis op me af en besloot ik op zoek te gaan naar wat simpeler werk in de sector waar ik uiteindelijk weer fulltime aan de slag hoop te gaan.
Deze baan vond ik in de vorm van promotiemedewerker op een bekend theaterfestival.
Iets, wat gezien mijn HBO-niveau, niet echt een uitdaging biedt, maar dan ben ik in ieder geval bezig, beredeneer ik.
Ik nam genoegen met een uurloon van 8 euro bruto per uur.
Iets waar ik netto krap 5,50 aan overhoud. Alle beetjes helpen, toch?
Laat mij maar lekker veel werken, 7 avonden op rij? Geen probleem.
Ondertussen vul ik op mijn werkbriefje netjes mijn sollicitatieactiviteiten en de gewerkte uren in.
Ik ben me ervan bewust dat ik gekort zal worden op mijn uitkering.
Logisch, het is natuurlijk niet de bedoeling dat je 100% van twee walletjes eet.
Nu, met zowel de loonstrookjes van het festival als de betaalspecificaties van het UWV kom ik tot een schrikbarende conclusie.
Het UWV heeft mijn uitkering in totaal met 1046 euro gekort.
De inkomsten van mijn werkzaamheden bedragen 728 euro.
Kortom, ik heb 318 euro moeten INLEVEREN om de laatste anderhalve maand entreetickets te scheuren.
,,Dit kan toch niet de bedoeling zijn?”, reageer ik en pak de telefoon om het een en ander na te vragen bij een medewerker van het UWV.
Er wordt echter totaal niet verrast gereageerd.
,,Ja mevrouw, het is ook de bedoeling dat u passend werk zoekt”, hoor ik de medewerker zeggen. ,,U kiest ervoor om aan de slag te gaan voor een salaris dat lager is dan het uurloon waarop de uitkering gebaseerd is. Wanneer u voor een lager salaris “kiest” schiet u erbij in; wanneer u een hoger inkomen ontvangt levert het u geld op”, vervolgt hij.
Pogingen uit te leggen dat er niet echt sprake was van invloed op het salaris, krijgen geen gehoor.
Het voorstel om daar op voorhand op te attenderen of wellicht vrijwilligerswerk te adviseren, wordt van tafel geveegd.
Namens het UWV laat de medewerker mij weten dat zij liever zien dat iemand met een uitkering op wat voor manier dan ook in het arbeidsproces blijft, dan dat men simpelweg het handje ophoudt.
Met de grootsmogelijke moeite probeer ik mij niet aangesproken te voelen.
Al anderhalf jaar leef ik met de hand op de portemonnee.
Begrijp me niet verkeerd; ik ben blij dat de WW-uitkering bestaat, maar een vetpot is het in mijn geval ook niet.
De 318 euro die mij nu door de neus is geboord, had ik al geruime tijd niet over aan het eind van de maand.
Als ik concreet iets aan mijn cv had toe willen voegen, dan had ik van dat geld wel een cursus management, communicatie of wat dan ook geboekt.
Ik had mijn kapotte douchedeur kunnen repareren, een midweek all-inclusive naar Turkije en ga zo maar door.
In het vervolg als ik een baantje zoek, adviseer ik de werkgever mij niet op de loonlijst te zetten.
Dan kom ik er blijkbaar financieel beter vanaf.
Of ik blijf lekker thuis op de bank zitten om de herhaling van ‘As the world turns’ te kijken.
Een naïve gedachte blijkt, want uitkeringsinstantie UWV denkt daar heel anders over.
Sinds anderhalf jaar ontvang ik een WW-uitkering.
Daaraan voorafgaand had ik een parttime baan in de culturele sector met een bovengemiddeld inkomen waar ik natuurlijk erg blij mee was.
Helaas, wegens reorganisatie binnen het bedrijf kwam mijn functie te vervallen en moest ik aankloppen bij het UWV.
Tot op heden is gebleken dat het vinden van een passende nieuwe baan erg moeizaam gaat.
Na verloop van tijd kwamen de muren thuis op me af en besloot ik op zoek te gaan naar wat simpeler werk in de sector waar ik uiteindelijk weer fulltime aan de slag hoop te gaan.
Deze baan vond ik in de vorm van promotiemedewerker op een bekend theaterfestival.
Iets, wat gezien mijn HBO-niveau, niet echt een uitdaging biedt, maar dan ben ik in ieder geval bezig, beredeneer ik.
Ik nam genoegen met een uurloon van 8 euro bruto per uur.
Iets waar ik netto krap 5,50 aan overhoud. Alle beetjes helpen, toch?
Laat mij maar lekker veel werken, 7 avonden op rij? Geen probleem.
Ondertussen vul ik op mijn werkbriefje netjes mijn sollicitatieactiviteiten en de gewerkte uren in.
Ik ben me ervan bewust dat ik gekort zal worden op mijn uitkering.
Logisch, het is natuurlijk niet de bedoeling dat je 100% van twee walletjes eet.
Nu, met zowel de loonstrookjes van het festival als de betaalspecificaties van het UWV kom ik tot een schrikbarende conclusie.
Het UWV heeft mijn uitkering in totaal met 1046 euro gekort.
De inkomsten van mijn werkzaamheden bedragen 728 euro.
Kortom, ik heb 318 euro moeten INLEVEREN om de laatste anderhalve maand entreetickets te scheuren.
,,Dit kan toch niet de bedoeling zijn?”, reageer ik en pak de telefoon om het een en ander na te vragen bij een medewerker van het UWV.
Er wordt echter totaal niet verrast gereageerd.
,,Ja mevrouw, het is ook de bedoeling dat u passend werk zoekt”, hoor ik de medewerker zeggen. ,,U kiest ervoor om aan de slag te gaan voor een salaris dat lager is dan het uurloon waarop de uitkering gebaseerd is. Wanneer u voor een lager salaris “kiest” schiet u erbij in; wanneer u een hoger inkomen ontvangt levert het u geld op”, vervolgt hij.
Pogingen uit te leggen dat er niet echt sprake was van invloed op het salaris, krijgen geen gehoor.
Het voorstel om daar op voorhand op te attenderen of wellicht vrijwilligerswerk te adviseren, wordt van tafel geveegd.
Namens het UWV laat de medewerker mij weten dat zij liever zien dat iemand met een uitkering op wat voor manier dan ook in het arbeidsproces blijft, dan dat men simpelweg het handje ophoudt.
Met de grootsmogelijke moeite probeer ik mij niet aangesproken te voelen.
Al anderhalf jaar leef ik met de hand op de portemonnee.
Begrijp me niet verkeerd; ik ben blij dat de WW-uitkering bestaat, maar een vetpot is het in mijn geval ook niet.
De 318 euro die mij nu door de neus is geboord, had ik al geruime tijd niet over aan het eind van de maand.
Als ik concreet iets aan mijn cv had toe willen voegen, dan had ik van dat geld wel een cursus management, communicatie of wat dan ook geboekt.
Ik had mijn kapotte douchedeur kunnen repareren, een midweek all-inclusive naar Turkije en ga zo maar door.
In het vervolg als ik een baantje zoek, adviseer ik de werkgever mij niet op de loonlijst te zetten.
Dan kom ik er blijkbaar financieel beter vanaf.
Of ik blijf lekker thuis op de bank zitten om de herhaling van ‘As the world turns’ te kijken.
zaterdag 7 juli 2007 om 20:00
wat is dit nou voor land zeg!
maandag 9 juli 2007 om 09:50
Zoals ik ook in het topic dat inmiddels een slotje heeft al schreef, dit heeft UWV niet bedacht maar de regering. In de werkeloosheids WET is vastgelegd dat niet het bedarg wat je verdient maar het aantal uren dat je werkt bepalend is. dus als je voor 40 uur werkloos bent en je vind een bantje voor 32 uur ben je nog maar 8 uur werkloos en krijg je dus nog maar voor 8 uur WW, ongeacht wat je met dat andere werk verdient. Vanuit de wetgeving niet o heel raar, want om WW te krijgen moet je beschikbaar zijn voor de arbeidsmarkt en op die uren dat je al werkt ben je dat niet. Dat pakt idd vrij vervelend uit als je een an onder je niveau aanneemt, en dat noemen ze dan "werk boven uitkering".
UWV kan hier echter weinig aan doen, zij voeren slechts de wet uit. Brief naar de tweede kamer is hier de juiste weg.
UWV kan hier echter weinig aan doen, zij voeren slechts de wet uit. Brief naar de tweede kamer is hier de juiste weg.
maandag 9 juli 2007 om 23:22
