Werk & Studie
alle pijlers
Bijna afgestudeerd: maar weet niet wat ik wil
zaterdag 12 juli 2008 om 10:18
Hoi, ik herken alles wat je schrijft dus kan je geen advies geven. Ik zie ook zelden een vacature die me heel erg aanspreekt en reageer dan maar op vacatures die 'wel oke' zijn. Maar de passie spat er niet echt vanaf.
Wel is het misschien een idee om je wat verder te informeren op een specifieke vacature. Ik heb gemerkt dat de interessantheid van je werk meer af hangt van de specifieke werkzaamheden, dan van de functieomschrijving. Soms kan iets heel saai klinken maar moet je bijvoorbeeld wel veel met mensen overleggen, waardoor de functie leuk wordt. Andersom kun je inderdaad onderzoek doen naar een superinteressant onderwerp, maar ben je alleen maar aan het lezen, en naar een beeldscherm aan het kijken.
Wel is het misschien een idee om je wat verder te informeren op een specifieke vacature. Ik heb gemerkt dat de interessantheid van je werk meer af hangt van de specifieke werkzaamheden, dan van de functieomschrijving. Soms kan iets heel saai klinken maar moet je bijvoorbeeld wel veel met mensen overleggen, waardoor de functie leuk wordt. Andersom kun je inderdaad onderzoek doen naar een superinteressant onderwerp, maar ben je alleen maar aan het lezen, en naar een beeldscherm aan het kijken.
zaterdag 12 juli 2008 om 10:26
Een leuk hulpmiddel hierbij (mij een keer aangeraden door een loopbaan adviseur) is een keer de (zaterdag) vacaturekrant te pakken, in de kamer op de grond uit te spreiden, dan alle banen die je leuk lijken om te doen met rood te omlijnen.
Laat je hierbij niet in de weg zitten voor wat mogelijk of onmogelijk is qua opleiding, locatie e.d. het gaat echt om wat je aanspreekt.
Vervolgens ga je ze naast elkaar leggen om te zien of je een of meerdere "gemene delers" kunt vinden. Dan kun je kijken of deze gemene deler ook binnen jouw vakgebied te vinden is en zo ja waar. Als dat niet zo is kun je kijken wat ervoor nodig is om wel een dergelijke baan te krijgen (aanvullende opleiding, stages, werkervaring etc) en kun je een pad uitstippelen.
Oh en nog iets: niemand heeft gezegd dat je meteen je "ideale" baan moet vinden. Sterker nog, dat is voor de meeste mensen niet weggelegd. Soms moet je ook gewoon maar ergens mee starten om er achter te komen wat je wel en niet (minder) leuk vindt.
Heel veel succes!!
Laat je hierbij niet in de weg zitten voor wat mogelijk of onmogelijk is qua opleiding, locatie e.d. het gaat echt om wat je aanspreekt.
Vervolgens ga je ze naast elkaar leggen om te zien of je een of meerdere "gemene delers" kunt vinden. Dan kun je kijken of deze gemene deler ook binnen jouw vakgebied te vinden is en zo ja waar. Als dat niet zo is kun je kijken wat ervoor nodig is om wel een dergelijke baan te krijgen (aanvullende opleiding, stages, werkervaring etc) en kun je een pad uitstippelen.
Oh en nog iets: niemand heeft gezegd dat je meteen je "ideale" baan moet vinden. Sterker nog, dat is voor de meeste mensen niet weggelegd. Soms moet je ook gewoon maar ergens mee starten om er achter te komen wat je wel en niet (minder) leuk vindt.
Heel veel succes!!
zaterdag 12 juli 2008 om 11:42
zaterdag 12 juli 2008 om 12:54
Inderdaad open solicitaties sturen naar bedrijven en functies die jou aanspreken. Je komt dan ik een bestand te zitten wat bedrijven vaak eerst doorspitten alvorens een nieuwe vacature te zetten...
Vaak staan er onder vacatures ook telefoonnummers die je kunt bellen voor meer info. Doe dat eens! Misschien krijg je idd te horen dat die saaie functie eignelijk best wel leuk is!
Vaak staan er onder vacatures ook telefoonnummers die je kunt bellen voor meer info. Doe dat eens! Misschien krijg je idd te horen dat die saaie functie eignelijk best wel leuk is!
zaterdag 12 juli 2008 om 13:14
Hallo, ik ben zelf ook afgestudeerd in de KLinische psychologie. Ik wist alleen wel redelijk wat ik wilde. Ik wist dat ik de zwaardere problematiek niet goed aan zou kunnen. Ik heb gekozen voor de ouderen zorg. Wat trouwens ook best pittig is.
Wat ik herken in jouw bericht is dat de verantwoordelijkheid nog niet aan willen of kunnen. Dat had ik tenminste. Ik zag mijzlef nog niet fulltime als psycholoog aan de slag gaan. Vond de stage ervaring (in verpleeghuis) niet genoeg. Ik heb wel gesolliciteerd, maar werd steeds niet aangenomen. Denk ook deels omdat ze zagen dat ik er nog niet aan toe was. Bovendien was er steeds iemand met meer ervaring. In de tussentijd heb ik niet stil gezeten. Ik heb mijn baan aangehouden als woonbegeleider met mensen met een verstandelijke beperking. Daarnaast heb ik een half jaar IQ-tests en een aantal neuropsychologische tests afgenomen voor een onderzoek van een psychiater in opleiding. Ik heb een half jaar gewerkt in een ziekenhuis waar ik de neuropsychologische tests afnam bij ouderen met mogelijk dementie en bij neurologische patienten . Op dit moment werk ik bij MEE (vroegere sociaal pedagogische dienst), waar ik IQ-tests afneem en verwerk tot een verslag. Vaak wordt dit verslag gebruikt voor een indicatieaanvraag, bijvoorbeeld of iemand in aanmerking komt voor ondersteuning op gebied van werk en wonen. En per half aug. ga ik dan eindelijk aan de slag als verpleeghuispsycholoog.
Ik wil met mijn verhaal maar zeggen. Dat het niet erg is dat je nog zoekende bent. Het hoeft niet meteen. Bij mij is het bijna twee jaar geleden dat ik afstudeerde. Gun jezelf die zoektijd naar jou superbaan en neem in de tussentijd genoegen met andere, misschien iets minder goed aansluitende of betalende banen. Misschien net als ik ook in de diagnostiek. Of op gebied van onderzoek. Hou contact met je stagebegeleiders of stageplek. Zij zijn deel van je netwerk. Zij kunnen je vacatures oid doorsturen. Zo ben ik ook aan mijn nieuwe baan gekomen. SUCCES!
Wat ik herken in jouw bericht is dat de verantwoordelijkheid nog niet aan willen of kunnen. Dat had ik tenminste. Ik zag mijzlef nog niet fulltime als psycholoog aan de slag gaan. Vond de stage ervaring (in verpleeghuis) niet genoeg. Ik heb wel gesolliciteerd, maar werd steeds niet aangenomen. Denk ook deels omdat ze zagen dat ik er nog niet aan toe was. Bovendien was er steeds iemand met meer ervaring. In de tussentijd heb ik niet stil gezeten. Ik heb mijn baan aangehouden als woonbegeleider met mensen met een verstandelijke beperking. Daarnaast heb ik een half jaar IQ-tests en een aantal neuropsychologische tests afgenomen voor een onderzoek van een psychiater in opleiding. Ik heb een half jaar gewerkt in een ziekenhuis waar ik de neuropsychologische tests afnam bij ouderen met mogelijk dementie en bij neurologische patienten . Op dit moment werk ik bij MEE (vroegere sociaal pedagogische dienst), waar ik IQ-tests afneem en verwerk tot een verslag. Vaak wordt dit verslag gebruikt voor een indicatieaanvraag, bijvoorbeeld of iemand in aanmerking komt voor ondersteuning op gebied van werk en wonen. En per half aug. ga ik dan eindelijk aan de slag als verpleeghuispsycholoog.
Ik wil met mijn verhaal maar zeggen. Dat het niet erg is dat je nog zoekende bent. Het hoeft niet meteen. Bij mij is het bijna twee jaar geleden dat ik afstudeerde. Gun jezelf die zoektijd naar jou superbaan en neem in de tussentijd genoegen met andere, misschien iets minder goed aansluitende of betalende banen. Misschien net als ik ook in de diagnostiek. Of op gebied van onderzoek. Hou contact met je stagebegeleiders of stageplek. Zij zijn deel van je netwerk. Zij kunnen je vacatures oid doorsturen. Zo ben ik ook aan mijn nieuwe baan gekomen. SUCCES!
zaterdag 12 juli 2008 om 17:23
(OT: hee Piekjuh! mede-hardlooppsych 
)
Summerparty: ook ik herken je verhaal. Vorig jaar afgestudeerd als kinderpsychologe en toen 'tja, wat eigenlijk?'. Nou ja, ik had ook geen idee dus. Wél dat ik iets in de psychologie wilde gaan doen. Wat dat betreft ben ik dus een stapje verder dan jij. Ik kan dus alleen even een verhaal vanuit der psychologiekant houden, maar hopelijk kun je daar ook iets mee.
Ik had tijdens mijn studie ook geen basisaantekening diagnostiek gehaald, maar onderzoek gedaan. Omdat ik toch twijfelde of ik wel het onderzoek in wilde en toch ook de klinische pratijk wilde ontdekken besloten daar werk in te gaan zoeken. En ja, dat is moeilijk! Af en toe wel positief bericht, maar dan vroegen ze toch 'maarre, je hebt toch wel een aantekening?'. Nou ja, niet dus. Ook als groepsleiding had ik ana de slag gekund, maar ook in dat geval bleef ik er tegenaan hikken dat ik geen aantekening had. En die is toch wel errug handig en nodig in de praktijk. Zeker als je een GZ-opleiding zou willen doen (issie zelfs verplicht) (en die GZ wordt steeds noodzakelijker, kijk maar in de vactures die er zijn). Uiteindelijk heb ik besloten een werkervaringsplaats te zoeken. Een soort verlengde stage dus om alsnog die aantekeing in de wacht te slepen. Andere voordelen: je doet de broodnodige werkervaring op én je bent al ergens binnen, want wie weet komt er snel een baan vrij en jou kennen ze dan al. Ben dus gaan solliciteren voor zon plaats en die heb ik nu. Gaat allemaal heel goed; ik leer heel veel en kan daarnaast ook veel dingen zelf doen. Ook probeer ik me binnen de insteling wat breder te orienteren: welke afdelingen zijn er, wat is er allemaal mogelijk etc. Enige (ik geef toe: grote) nadeel is het geld. Ik heb dan het ''geluk' dat ik geen hypotheek hoef te betalen, dus ik kán het een jaar uitzingen. Maar ook ik heb er een baantje bij, want het verdient gewoon ruk. En ik weet dat het best wordt afgeraden een werkervaringsplaats aan te nemen, omdat je je eigen arbeidsmarkt verpest. Ik geloof het helemaal, maar goed, dit is voor mij op dit moment de oplossing. Nu even doorbijten en hopelijk over een (half) jaar een leuek baan!
En het advies van Sartan vind ik ook een hele goede:
- probeer er blanco in te stappen: wat vind ik leuk, zonder allerlei mitsen en maren.
- En daarnaast idd: het is je eerste baan. Een beetje kritisch zijn is goed, je hoeft niet klakkeloos alles aan te nemen (houd het doel voor ogen waar je uiteindelijk zou willen komen), maar een baan is niet voor het leven!
Succes en ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan!
)Summerparty: ook ik herken je verhaal. Vorig jaar afgestudeerd als kinderpsychologe en toen 'tja, wat eigenlijk?'. Nou ja, ik had ook geen idee dus. Wél dat ik iets in de psychologie wilde gaan doen. Wat dat betreft ben ik dus een stapje verder dan jij. Ik kan dus alleen even een verhaal vanuit der psychologiekant houden, maar hopelijk kun je daar ook iets mee.
Ik had tijdens mijn studie ook geen basisaantekening diagnostiek gehaald, maar onderzoek gedaan. Omdat ik toch twijfelde of ik wel het onderzoek in wilde en toch ook de klinische pratijk wilde ontdekken besloten daar werk in te gaan zoeken. En ja, dat is moeilijk! Af en toe wel positief bericht, maar dan vroegen ze toch 'maarre, je hebt toch wel een aantekening?'. Nou ja, niet dus. Ook als groepsleiding had ik ana de slag gekund, maar ook in dat geval bleef ik er tegenaan hikken dat ik geen aantekening had. En die is toch wel errug handig en nodig in de praktijk. Zeker als je een GZ-opleiding zou willen doen (issie zelfs verplicht) (en die GZ wordt steeds noodzakelijker, kijk maar in de vactures die er zijn). Uiteindelijk heb ik besloten een werkervaringsplaats te zoeken. Een soort verlengde stage dus om alsnog die aantekeing in de wacht te slepen. Andere voordelen: je doet de broodnodige werkervaring op én je bent al ergens binnen, want wie weet komt er snel een baan vrij en jou kennen ze dan al. Ben dus gaan solliciteren voor zon plaats en die heb ik nu. Gaat allemaal heel goed; ik leer heel veel en kan daarnaast ook veel dingen zelf doen. Ook probeer ik me binnen de insteling wat breder te orienteren: welke afdelingen zijn er, wat is er allemaal mogelijk etc. Enige (ik geef toe: grote) nadeel is het geld. Ik heb dan het ''geluk' dat ik geen hypotheek hoef te betalen, dus ik kán het een jaar uitzingen. Maar ook ik heb er een baantje bij, want het verdient gewoon ruk. En ik weet dat het best wordt afgeraden een werkervaringsplaats aan te nemen, omdat je je eigen arbeidsmarkt verpest. Ik geloof het helemaal, maar goed, dit is voor mij op dit moment de oplossing. Nu even doorbijten en hopelijk over een (half) jaar een leuek baan!
En het advies van Sartan vind ik ook een hele goede:
- probeer er blanco in te stappen: wat vind ik leuk, zonder allerlei mitsen en maren.
- En daarnaast idd: het is je eerste baan. Een beetje kritisch zijn is goed, je hoeft niet klakkeloos alles aan te nemen (houd het doel voor ogen waar je uiteindelijk zou willen komen), maar een baan is niet voor het leven!
Succes en ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan!
zaterdag 12 juli 2008 om 19:15
Hey girl-1983, jij ook hier. Je vult mij helemaal goed aan. Want ik wilde namelijk ook nog dingen noemen als: alsnog voor je aantekening gaan. Heb ik overigens niet eens gedaan...met al die diagnostiek tijdens stage en latere werk. Shame on me. Maar ik heb eerlijk gezegd die vraag nog nooit gehad. Je kan de basisdiagnostiek aantekening ongeveer een half jaar na afstuderen nog halen via de universiteit. In elk geval in Groningen wel. Zij hebben daar een of ander formulier voor en een beoordelaar die verbonden is aan de universiteit. Daarna kan het bij de NIP. Heb alleen gehoord dat daar de beoordeling en eisen strenger zijn.
Wilde ook de werkervaringsplek nog noemen. Zelf ook van plan om te gaan doen. Maar nooit van gekomen. Je zou dit voor 2 a 3 dagen per week kunnen doen, zodat je er iets naast kan doen voor het geld.
Wilde ook de werkervaringsplek nog noemen. Zelf ook van plan om te gaan doen. Maar nooit van gekomen. Je zou dit voor 2 a 3 dagen per week kunnen doen, zodat je er iets naast kan doen voor het geld.
zondag 13 juli 2008 om 09:43
Goh bedankt allemaal voor jullie reacties. Ik merk dat ik er veel aan heb, geeft me alweer een beetje meer rust in mn hoofd. Omdat ik weet dat ik niet de enige ben en omdat ik tips krijg hoe ik concreter kan gaan zoeken.
@tubbetje: heb je ook dezelfde opleiding gevolgd en dezelfde interesses? Wanneer studeer jij af? Goed idee om te kijken naar werkzaamheden ipv abstracte beeld.
@sartan: dat ga ik zeker proberen, geeft vast wat meer houvast. Wat is een goede (vacature)krant daarvoor (die je kan kopen)?
@moondancer: dat is een leuk idee, wist niet dat je die tegenwoordig ook in deeltijd kan volgen? Heb wel eerder daar een cursus gevolgd.
Maar zal voor ik dat doe toch eerst een baan moeten vinden want ik moet eerst zorgen dat ik geld verdien. We gaan binnenkort verhuizen wat heel fijn is, maar dan krijg ik ook hogere huurlasten.. Dus wat dat betreft staat er ook druk op de ketel.
Ook @ maddyalbright en moondancer wat betreft open sollicitaties: is het dan zo dat je niet solliciteert op een bepaalde functie ofzo maar dat je jezelf presenteert en vraagt of je nodig bent en dat zij bedenken waar je nuttig voor bent? Of werkt dat anders.
@piekjuh: ja dat klopt wel wat je zegt, dat ik de verantwoordelijkheid mbt zwaardere problematiek nog niet aan wil gaan. Het voelt te zwaar op dit moment. En het klopt ook wat je zegt dat ik niet meteen een superbaan moet of kan verwachten. Maar ik wil toch een beetje weten welke kant ik op wil, ik weet dus ook niet zeker of ik de psychologiekant op wil. Ik weet wel zeker dat ik geen onderzoeker wil worden (hey dat is al iets he haha).
@girl1983: ook bedankt voor jou verhaal. Ik ken het diagnostiekaantekening-probleem en ook de GZ-opleiding stelt idd die eis. Daarom heb ik zelf ook zoiets van: voor ik het hele traject van werkervaringsplaatsen en diagnostiekaantekening behalen inga (wat toch betekent dat je gaat werken voor weinig geld met als doel verder komen binnen de psychologiesector) moet ik eerst weten of ik wel door wil in de psychologiesector...
Het is hoe dan ook belangrijk dat ik genoeg geld ga verdienen voor de huur en eten
.. ik wil niet meer helemaal afhankelijk van mn ouders zijn, ben dat echt zat...
Anyway, goede tips allemaal en fijn om te horen van anderen in (min of meer) dezelfde positie, blij mee!
@tubbetje: heb je ook dezelfde opleiding gevolgd en dezelfde interesses? Wanneer studeer jij af? Goed idee om te kijken naar werkzaamheden ipv abstracte beeld.
@sartan: dat ga ik zeker proberen, geeft vast wat meer houvast. Wat is een goede (vacature)krant daarvoor (die je kan kopen)?
@moondancer: dat is een leuk idee, wist niet dat je die tegenwoordig ook in deeltijd kan volgen? Heb wel eerder daar een cursus gevolgd.
Maar zal voor ik dat doe toch eerst een baan moeten vinden want ik moet eerst zorgen dat ik geld verdien. We gaan binnenkort verhuizen wat heel fijn is, maar dan krijg ik ook hogere huurlasten.. Dus wat dat betreft staat er ook druk op de ketel.
Ook @ maddyalbright en moondancer wat betreft open sollicitaties: is het dan zo dat je niet solliciteert op een bepaalde functie ofzo maar dat je jezelf presenteert en vraagt of je nodig bent en dat zij bedenken waar je nuttig voor bent? Of werkt dat anders.
@piekjuh: ja dat klopt wel wat je zegt, dat ik de verantwoordelijkheid mbt zwaardere problematiek nog niet aan wil gaan. Het voelt te zwaar op dit moment. En het klopt ook wat je zegt dat ik niet meteen een superbaan moet of kan verwachten. Maar ik wil toch een beetje weten welke kant ik op wil, ik weet dus ook niet zeker of ik de psychologiekant op wil. Ik weet wel zeker dat ik geen onderzoeker wil worden (hey dat is al iets he haha).
@girl1983: ook bedankt voor jou verhaal. Ik ken het diagnostiekaantekening-probleem en ook de GZ-opleiding stelt idd die eis. Daarom heb ik zelf ook zoiets van: voor ik het hele traject van werkervaringsplaatsen en diagnostiekaantekening behalen inga (wat toch betekent dat je gaat werken voor weinig geld met als doel verder komen binnen de psychologiesector) moet ik eerst weten of ik wel door wil in de psychologiesector...
Het is hoe dan ook belangrijk dat ik genoeg geld ga verdienen voor de huur en eten
.. ik wil niet meer helemaal afhankelijk van mn ouders zijn, ben dat echt zat...Anyway, goede tips allemaal en fijn om te horen van anderen in (min of meer) dezelfde positie, blij mee!
maandag 14 juli 2008 om 17:17
Laat ik anders eerst maar eens afstuderen pff sorry heb mn dag even niet.. Zoveel aan mn hoofd nu: afstuderen, verhuizen, mn ouders hebben problemen, nieuwe baan zoeken.... ik voel me helemaal onder de stress zitten, en wat gebeurt er dan bij mij: ik blokkeer (voel me gaar/suf/duf)...
Zo lekker even mn hart luchten dat helpt al wel
Het gaat gewoon allemaal niet tegelijk, zo simpel is het en zo duidelijk is het. Ik wou gewoon dat het niet allemaal zo zwaar voelde, is waarschijnlijk alleen nu even en morgen weer minder, maar toch, dit soort momenten zijn echt klote. Kan me nu echt nergens toe zetten en ben hartstikke moe. Stressen helpt juist niet- zorgt er alleen maar voor dat je moe wordt, maarja, snappen is 1, het beseffen op een niveau dat het gestress ook daadwerkelijk stopt is weer wat anders..
Goed dat is er weer even uit, het komt allemaal wel goed, one day at a time...
Zo lekker even mn hart luchten dat helpt al wel
Het gaat gewoon allemaal niet tegelijk, zo simpel is het en zo duidelijk is het. Ik wou gewoon dat het niet allemaal zo zwaar voelde, is waarschijnlijk alleen nu even en morgen weer minder, maar toch, dit soort momenten zijn echt klote. Kan me nu echt nergens toe zetten en ben hartstikke moe. Stressen helpt juist niet- zorgt er alleen maar voor dat je moe wordt, maarja, snappen is 1, het beseffen op een niveau dat het gestress ook daadwerkelijk stopt is weer wat anders..
Goed dat is er weer even uit, het komt allemaal wel goed, one day at a time...
maandag 14 juli 2008 om 21:29
He summerparty, wat balen dat het vandaag wat minder gaat. Kan me heel goed voorstellen dat het allemaal even te veel wordt. Probeer gewoon even je rust te nemen. Er is zo te lezen veel meer aan de hand in je leven op dit moment, neem ook je rust en tijd dat eerst 'op te lossen'.
Neem desnoods even een baantje bij de thuiszorg, kdv, bso, horeca whatever (hoewel t altijd in je voordeel is als het iets is wat beetje studiegerelateerd is), iets waar je vrij gemakkelijk in kunt rollen, maar ook gemakkelijk onderuit kunt. Dan kun je de andere zaken in je leven op orde krijgen, zodat de rust wat meer teruggekeerd is. En daarnaast kun je in die tijd gaan nadenken waar je hart ligt. Tuurlijk niemand kan je garanderen dat dat komt, maar wat rust kan wonderen doen om je geest wat helderder te krijgen.
En anderzijds geldt ook, soms moet je gewoon beginnen aan een baan die je 'wel leuk' lijkt. Je kunt dan ook gaandeweg ontdekken of dat is wat je echt wilt of niet. Veel beginners op arbeidsmarkt zijn zoekende en wisselen in hun eerste jaren best een keer. Dat is niet vreemd (als het niet te buitensporig is natuurlijk).
Succes! En laat je niet gek maken dat je zogenaamd nu 'moet' weten wat je wilt met je leven, je bent nog zo jong!
Neem desnoods even een baantje bij de thuiszorg, kdv, bso, horeca whatever (hoewel t altijd in je voordeel is als het iets is wat beetje studiegerelateerd is), iets waar je vrij gemakkelijk in kunt rollen, maar ook gemakkelijk onderuit kunt. Dan kun je de andere zaken in je leven op orde krijgen, zodat de rust wat meer teruggekeerd is. En daarnaast kun je in die tijd gaan nadenken waar je hart ligt. Tuurlijk niemand kan je garanderen dat dat komt, maar wat rust kan wonderen doen om je geest wat helderder te krijgen.
En anderzijds geldt ook, soms moet je gewoon beginnen aan een baan die je 'wel leuk' lijkt. Je kunt dan ook gaandeweg ontdekken of dat is wat je echt wilt of niet. Veel beginners op arbeidsmarkt zijn zoekende en wisselen in hun eerste jaren best een keer. Dat is niet vreemd (als het niet te buitensporig is natuurlijk).
Succes! En laat je niet gek maken dat je zogenaamd nu 'moet' weten wat je wilt met je leven, je bent nog zo jong!
dinsdag 15 juli 2008 om 19:51
Hoi Summerparty, gewoon de banenkatern van de Volkskrant is prima!
Enne...... neem nou alles niet zo serieus, je mag er best plezier in hebben om uit te zoeken wat je nou leuk vindt. Ik ben al 20 jaar bezig om uit te zoeken wat ik nou wil en weet het nog steeds niet.....maar heb "onderweg" ontzettend veel leuke klussen gedaan, heb heel veel geleerd over werk en het leven en ben een heleboel fantastische mensen tegen gekomen.
Niemand zegt tegen je dat je meteen moet weten wat je wil en dat dan moet gaan doen, wie heeft je dat wijsgemaakt?
Go enjoy!!!!! (f)
Enne...... neem nou alles niet zo serieus, je mag er best plezier in hebben om uit te zoeken wat je nou leuk vindt. Ik ben al 20 jaar bezig om uit te zoeken wat ik nou wil en weet het nog steeds niet.....maar heb "onderweg" ontzettend veel leuke klussen gedaan, heb heel veel geleerd over werk en het leven en ben een heleboel fantastische mensen tegen gekomen.
Niemand zegt tegen je dat je meteen moet weten wat je wil en dat dan moet gaan doen, wie heeft je dat wijsgemaakt?
Go enjoy!!!!! (f)
woensdag 16 juli 2008 om 20:56
Bedankt girl en sartan, jullie lieve berichtjes geven me een heel fijn gevoel
Inderdaad, ik lijk mezelf te hebben opgelegd dat ik meteen moet weten wat ik wil.. dat ik meteen succesvol moet worden ofzo... Waarschijnlijk blokkeer ik mezelf alleen maar zo. En sartan, "een beetje plezier om uit te zoeken wat ik leuk vind", zo heb ik het helemaal nog niet bekeken.. dat ik er ook plezier in kan hebben. Ik heb het alleen een grote druk en een belangrijk moeten van gemaakt in mijn hoofd...
(f)
Inderdaad, ik lijk mezelf te hebben opgelegd dat ik meteen moet weten wat ik wil.. dat ik meteen succesvol moet worden ofzo... Waarschijnlijk blokkeer ik mezelf alleen maar zo. En sartan, "een beetje plezier om uit te zoeken wat ik leuk vind", zo heb ik het helemaal nog niet bekeken.. dat ik er ook plezier in kan hebben. Ik heb het alleen een grote druk en een belangrijk moeten van gemaakt in mijn hoofd...
(f)
vrijdag 18 juli 2008 om 10:24
hier nog een bijna-afgestudeerde die niet weet wat na haar studie wil. Ik twijfel zelfs of ik mijn studierichting wel in wil, HBO Pedagogiek. Twijfel over mijn competenties, of ik het wel kan. Weet niet welke richting ik op wil etc. Werk nu tijdelijk parttime in de kinderopvang, maar dat is niet iets wat ik uiteindelijk wil gaan doen.
Ben iemand die graag op de achtergrond aan het werk is, die bedenkt, die schrijft en minder daadwerkelijk met de kinderen aan de slag wil. Maar heb in al die vacatures die ik tot nu toe heb bekeken, nog niets gevonden dat me die werkzaamheden kan bieden.
Ben iemand die graag op de achtergrond aan het werk is, die bedenkt, die schrijft en minder daadwerkelijk met de kinderen aan de slag wil. Maar heb in al die vacatures die ik tot nu toe heb bekeken, nog niets gevonden dat me die werkzaamheden kan bieden.
zondag 20 juli 2008 om 13:33
Ik ben in eerste instantie begonnen op de universiteit, maar haakte na 3/4 jaar af. Het was echt te zwaar voor mij. Ik kon leren wat ik wilde, maar haalde continue onvoldoendes. Alleen als ik iets moest schrijven, had ik netjes een 7 gemiddeld. De universiteit is dus niets voor mij, is te hoog gegrepen.
