Werk & Studie
alle pijlers
buitengesloten
woensdag 9 mei 2007 om 21:46
Lijkt me erg vervelend...
Heb je zelf een idee waar die onzekerheid vandaan komt?
Niemand bemoeit zich met je maar mischien hebben ze door jou onzekere houding het idee dat jij ook liever hebt dat ze zich niet met je bemoeien...
Begin je zelf bijvoorbeeld wel eens een praatje met iemand....
Was je op school en daar buiten ook altijd al onzeker?
Heb je zelf een idee waar die onzekerheid vandaan komt?
Niemand bemoeit zich met je maar mischien hebben ze door jou onzekere houding het idee dat jij ook liever hebt dat ze zich niet met je bemoeien...
Begin je zelf bijvoorbeeld wel eens een praatje met iemand....
Was je op school en daar buiten ook altijd al onzeker?
woensdag 9 mei 2007 om 21:49
woensdag 9 mei 2007 om 21:56
Nee, was het maar zo makkelijk.
Het lijkt me een behoorlijk naar gevoel, Naima.
Merk je dit alleen op je werk, of voel je dat op ander plekken ook zo?
Kan het misschien ook zijn dat je verlegenheid anders overkomt? Dat zij misschien denken dat jij misschien geen behoefte aan hen hebt? (ik opper maar wat, hoor)
Het lijkt me een behoorlijk naar gevoel, Naima.
Merk je dit alleen op je werk, of voel je dat op ander plekken ook zo?
Kan het misschien ook zijn dat je verlegenheid anders overkomt? Dat zij misschien denken dat jij misschien geen behoefte aan hen hebt? (ik opper maar wat, hoor)
Known to cause insanity in laboratory mice
woensdag 9 mei 2007 om 22:39
ik merk het meestal alleen op me werk. Soms doe ik heel erg mijn best om ook aardig gevonden te worden en om erbij te horen maar dan heb ik het gevoel dat het averechts werkt. Ik heb het gevoel dat iedereen mij raar vind en een hekel aan mij heeft dat merk ik vooral aan sommige daar ze doen net of ik niet besta.
woensdag 9 mei 2007 om 22:43
Mijn motto is: als je écht iets wilt, dan lukt het ook!
Je zit hier duidelijk mee Naima, dus er zit niets anders op dan dit aan te pakken.
Ik heb er zelf trouwens geen last van, tuurlijk voel ik me wel onzeker als ik net in een nieuw gezelschap kom. ik kijk eerst de kat uit de boom. Maar ik voel me al snel op m'n gemak.
Heb je er al eens aan gedacht om een assertiviteitscursus te volgen?
woensdag 9 mei 2007 om 22:47
Verlegenheid... ben het zelf ook, en vind het ook lastig, vooral in nieuwe omgevingen.
Ik probeer dan aanleidingen te zoeken om toch het ijs een beetje te breken, de ''afstand'' die ik dan voel, door gewoon eens te vragen aan een collega ''hoe was je weekend'' of desnoods zoiets simpels als praten over het weer. Dat kan helpen?
Maar dan niet op een krampachtige manier.... daar prikken mensen ook doorheen.
Of sluiten ze je ook buiten op een manier dat je niet bij het werk zelf betrokken raakt?
Kan ook aan het bedrijf liggen natuurlijk... waarin een soort cultuur heerst dat je je eerst moet ''bewijzen'' en waar ze tegen alle nieuwkomers afstandelijk doen.
Ik probeer dan aanleidingen te zoeken om toch het ijs een beetje te breken, de ''afstand'' die ik dan voel, door gewoon eens te vragen aan een collega ''hoe was je weekend'' of desnoods zoiets simpels als praten over het weer. Dat kan helpen?
Maar dan niet op een krampachtige manier.... daar prikken mensen ook doorheen.
Of sluiten ze je ook buiten op een manier dat je niet bij het werk zelf betrokken raakt?
Kan ook aan het bedrijf liggen natuurlijk... waarin een soort cultuur heerst dat je je eerst moet ''bewijzen'' en waar ze tegen alle nieuwkomers afstandelijk doen.
donderdag 10 mei 2007 om 00:24
Dat is erg vervelend idd, en is ook niet zomaar iets waar je je overheen zet.
Ik voel me niet vaak buitengesloten, maar moet in nieuwe omgevingen vaak wel de kat uit de boom kijken. Het gaat inmiddels al een stuk beter dan jaren gelden, maar toch.
Wat ik wel heb ervaren, is dat een terloopse opmerking over het een of ander, kan niet schelen wat,ineens leuke gesprekken kunnen opleveren. En bedenk maar dat veel mensen graag over zichzelf vragen, dus stel iemand een vraag, en je zult nog eens zien.
Over het op je werk buitengesloten voelen, mss zit je gewoon helemaal op de verkeerde plek... ik heb ooit op de universiteit gewerkt en voelde me daar zo niet op mijn plek. Volgens mijn moeder kon het niet beter, goede werkgever, goede secundaire arbeidsvoorwaarden, amper kans op ontslag en ga zo maar door, maar ik was daar doodongelukkig. Als je niet bij de "gestudeerden" hoorde, dan hoorde je er gewoon niet bij! Ik heb het 2 maanden volgehouden. Dahaagg! Nu zit ik al jaren weer bij een bedrijf waar alleen het 1e punt geldt, een goede en fijne werkgever. Verder is het elke maand "overleven" (qua orders, financiën etc). Maar ik zit daar helemaal op mijn plek.
Dus wellicht een andere werkgever proberen te zoeken, want je kunt daar erg onzeker van worden, terwijl het niet aan jou ligt, maar gewoon aan de setting waar je niet in past.
Sterkte :R
Ik voel me niet vaak buitengesloten, maar moet in nieuwe omgevingen vaak wel de kat uit de boom kijken. Het gaat inmiddels al een stuk beter dan jaren gelden, maar toch.
Wat ik wel heb ervaren, is dat een terloopse opmerking over het een of ander, kan niet schelen wat,ineens leuke gesprekken kunnen opleveren. En bedenk maar dat veel mensen graag over zichzelf vragen, dus stel iemand een vraag, en je zult nog eens zien.
Over het op je werk buitengesloten voelen, mss zit je gewoon helemaal op de verkeerde plek... ik heb ooit op de universiteit gewerkt en voelde me daar zo niet op mijn plek. Volgens mijn moeder kon het niet beter, goede werkgever, goede secundaire arbeidsvoorwaarden, amper kans op ontslag en ga zo maar door, maar ik was daar doodongelukkig. Als je niet bij de "gestudeerden" hoorde, dan hoorde je er gewoon niet bij! Ik heb het 2 maanden volgehouden. Dahaagg! Nu zit ik al jaren weer bij een bedrijf waar alleen het 1e punt geldt, een goede en fijne werkgever. Verder is het elke maand "overleven" (qua orders, financiën etc). Maar ik zit daar helemaal op mijn plek.
Dus wellicht een andere werkgever proberen te zoeken, want je kunt daar erg onzeker van worden, terwijl het niet aan jou ligt, maar gewoon aan de setting waar je niet in past.
Sterkte :R
Happiness is nothing more than good health and a bad memory - Albert Schweitzer.
donderdag 10 mei 2007 om 03:15
Wijze woorden van Demo; je kan gewoon helemaal op de verkeerde werkplek zitten, qua sfeer. Denk daar es over na.
Heb je deze onzekerheid/ontheemdheid bij alle groepen mensen met wie je omgaat, of alleen nu bij deze specifieke baan?
Ik herken het wel, maar alleen maar bij sommige mensen. Dus in mijn ogen is het wel degelijk mogelijk dat hele specifieke mensen gewoon niet het beste in je naar boven halen; bij wie je zelfvertrouwen niet floreert. Mensen die je elke keer weer het gevoel geven dat jij er niet bij hoort. Je voelt je eigenlijk gewoon heel eenzaam als je die mensen om je heen hebt. Heel frustrerend. *spreekt even vanuit een specifieke persoonlijke ervaring*
Ik geloof niet in groepen collega´s die zó hecht zijn dat iemand die niet helemaal hetzelfde is, er niet tussen gelaten wordt. Het lijkt als je nieuw bent altijd hechter dan het in werkelijkheid is. Maar het kán zijn dat jij onbewust iets autonooms uitstraalt, zo van; ik red me wel alleen. Probeer daar iets mee te doen, door, zoals Demo zegt, dingen te vragen, over iemands vakantie ofzo, of over z´n kinderen. Mensen vinden het heerlijk om over zichzelf te praten. Het heeft misschien wat tijd nodig. Ikzelf ben ook niet iemand die gelijk al dijenkletsend de dikste maatjes is met iedereen, maar na een tijdje vinden de meesten mij best te pruimen.
*bewijst hiermee dat mensen het heerlijk vinden om over zichzelf te praten* :D
Heb je deze onzekerheid/ontheemdheid bij alle groepen mensen met wie je omgaat, of alleen nu bij deze specifieke baan?
Ik herken het wel, maar alleen maar bij sommige mensen. Dus in mijn ogen is het wel degelijk mogelijk dat hele specifieke mensen gewoon niet het beste in je naar boven halen; bij wie je zelfvertrouwen niet floreert. Mensen die je elke keer weer het gevoel geven dat jij er niet bij hoort. Je voelt je eigenlijk gewoon heel eenzaam als je die mensen om je heen hebt. Heel frustrerend. *spreekt even vanuit een specifieke persoonlijke ervaring*
Ik geloof niet in groepen collega´s die zó hecht zijn dat iemand die niet helemaal hetzelfde is, er niet tussen gelaten wordt. Het lijkt als je nieuw bent altijd hechter dan het in werkelijkheid is. Maar het kán zijn dat jij onbewust iets autonooms uitstraalt, zo van; ik red me wel alleen. Probeer daar iets mee te doen, door, zoals Demo zegt, dingen te vragen, over iemands vakantie ofzo, of over z´n kinderen. Mensen vinden het heerlijk om over zichzelf te praten. Het heeft misschien wat tijd nodig. Ikzelf ben ook niet iemand die gelijk al dijenkletsend de dikste maatjes is met iedereen, maar na een tijdje vinden de meesten mij best te pruimen.
*bewijst hiermee dat mensen het heerlijk vinden om over zichzelf te praten* :D
donderdag 10 mei 2007 om 07:35
donderdag 10 mei 2007 om 13:38
Tussen de regels door lijk je het er erg moeilijk mee te hebben. Wat voor werk doe je eigenlijk? Werk je helemaal alleen, heb je geen (echt) naaste collega's waar je bijvoorbeeld werkgerelateerde vragen aan kunt stellen? Of een counseler of leidinggevende waar je dit probleem bij neer kunt leggen? Op deze manier verpieter je misschien helemaal en kom je misschien helemaal niet tot z'n recht.
Kom op verman je een beetje en neem het initiatief, je bent tenslotte niet voor niets aangenomen. Kennelijk hebben ze je nodig binnen het bedrijf. Je hoeft niet met iedereen dikke vrienden te zijn, als je maar in de pauze een praatje aan kunt knopen met iemand.
Kom op verman je een beetje en neem het initiatief, je bent tenslotte niet voor niets aangenomen. Kennelijk hebben ze je nodig binnen het bedrijf. Je hoeft niet met iedereen dikke vrienden te zijn, als je maar in de pauze een praatje aan kunt knopen met iemand.
donderdag 10 mei 2007 om 13:57
Jazeker maak ik ook weleens een praatje met iemand van de afdeling maar toch voel ik me door de sommige niet als volwaardig gezien. Altijd moet ik een gesprek beginnen altijd moet ik alle moeite doen terwijl zei nooit de moeite nemen om naar mij te komen. Dat snap ik best wel want ze zoeken liever elkaar op dan naar mij te komen. Maar ik voel me er rot door. Misschien komt het wel doordat ik geen nederlands ben en zei allemaal wel... Het kan zijn dat dat de reden is.
