Werk & Studie
alle pijlers
Droombaan - nu onzeker of ik het wel kan?
maandag 16 oktober 2023 om 15:39
Ik heb al jaren een bepaalde wens wat baan betreft. Die banen liggen niet voor het oprapen en de concurrentie is groot. Meestal gaan deze banen ook via-via.
Een tijd terug ben ik gevraagd voor deze functie, nadat mijn naam was gevallen. Ik heb natuurlijk daarna wel sollicitatiegesprekken gehad en die gingen ook erg goed. Dus ik begin binnenkort! Ik ben ook opgeleid in deze sector en heb ook ervaring, al is dat wel lang geleden.
Ik wilde ook heel graag, en alles is nu geregeld. Contract, arbeidsvoorwaarden enz. Mijn huidige baan ook opgezegd.
Nu het stof wat neerdwarrelt, komt ineens een enorme onzekerheid opzetten. Waar begin ik aan? Ik voel de druk toenemen. Men wil me heel graag. Straks kan ik niet voldoen aan die verwachtingen?
Is dit herkenbaar en 'normaal'? Is dit het zgn imposter syndroom? Iemand die dit ook heeft (gehad) en hoe ging je daarmee om?
Een tijd terug ben ik gevraagd voor deze functie, nadat mijn naam was gevallen. Ik heb natuurlijk daarna wel sollicitatiegesprekken gehad en die gingen ook erg goed. Dus ik begin binnenkort! Ik ben ook opgeleid in deze sector en heb ook ervaring, al is dat wel lang geleden.
Ik wilde ook heel graag, en alles is nu geregeld. Contract, arbeidsvoorwaarden enz. Mijn huidige baan ook opgezegd.
Nu het stof wat neerdwarrelt, komt ineens een enorme onzekerheid opzetten. Waar begin ik aan? Ik voel de druk toenemen. Men wil me heel graag. Straks kan ik niet voldoen aan die verwachtingen?
Is dit herkenbaar en 'normaal'? Is dit het zgn imposter syndroom? Iemand die dit ook heeft (gehad) en hoe ging je daarmee om?
maandag 16 oktober 2023 om 15:50
Tijdens het lezen van alleen de titel dacht ik al meteen: imposter syndroom. Het is helemaal niet gek om koudwatervrees te hebben. Neem de tijd om kennis te maken als je gaat beginnen en om verwachtingen te peilen. En grote kans dat het gewoon helemaal goed gaat komen. Gefeliciteerd!Edit: per ongeluk OP gequote
maandag 16 oktober 2023 om 16:00
Dat is toch normaal als je start met een nieuwe baan, joh! Al helemaal als het iets is wat je graag wilt. Bij mij gierden de zenuwen toen ook door mijn lijf in elk geval. Trok vanzelf weer weg toen ik eenmaal begonnen was.
Kan zijn dat er nu ook imposter syndrome meespeelt, maar het kunnen ook "gewoon" de zenuwen van een nieuwe baan zijn.
Kan zijn dat er nu ook imposter syndrome meespeelt, maar het kunnen ook "gewoon" de zenuwen van een nieuwe baan zijn.
ollie-ollie wijzigde dit bericht op 27-10-2023 20:57
39.20% gewijzigd
maandag 16 oktober 2023 om 16:10
Lijkt mij ook logisch, is altijd spannend een nieuwe baan.
Maar je hebt de ervaring, papieren en je bent er zelfs indirect voor gevraagd
Makkelijk gezegd, maar probeer er open in te gaan, waarom zou het je niet lukken?
En: gefeliciteerd met je nieuwe baan
Maar je hebt de ervaring, papieren en je bent er zelfs indirect voor gevraagd
Makkelijk gezegd, maar probeer er open in te gaan, waarom zou het je niet lukken?
En: gefeliciteerd met je nieuwe baan
loulou39 wijzigde dit bericht op 16-10-2023 16:13
19.09% gewijzigd
maandag 16 oktober 2023 om 16:14
Sluit me aan bij de rest 
Zéker als dit voelt als je droombaan en je hebt deze wens al jaren kan ik me al helemaal voorstellen hoe groot het moet voelen. Een soort 'nu moet alles wel op z'n plek vallen, want beter dan dit wordt het niet', niet zo gek dat er dan onzekerheid om de hoek komt kijken 
Wat mij helpt is om dat gevoel niet weg te duwen/te redeneren, maar het accepteren voor wat het is. Je weet echt wel dat je het in huis hebt, maar dat je er ook angst bij voelt hoort er ook bij. Het is soms makkelijker gezegd dan gedaan, want het is natuurlijk een ongemakkelijk gevoel en niet fijn, maar het is er nu eenmaal. Als het de ruimte krijgt gaat het vaak sneller weg.
In elk geval gefeliciteerd met je nieuwe (droom)baan en alvast heel veel succes en plezier gewenst!
Zéker als dit voelt als je droombaan en je hebt deze wens al jaren kan ik me al helemaal voorstellen hoe groot het moet voelen. Een soort 'nu moet alles wel op z'n plek vallen, want beter dan dit wordt het niet', niet zo gek dat er dan onzekerheid om de hoek komt kijken Wat mij helpt is om dat gevoel niet weg te duwen/te redeneren, maar het accepteren voor wat het is. Je weet echt wel dat je het in huis hebt, maar dat je er ook angst bij voelt hoort er ook bij. Het is soms makkelijker gezegd dan gedaan, want het is natuurlijk een ongemakkelijk gevoel en niet fijn, maar het is er nu eenmaal. Als het de ruimte krijgt gaat het vaak sneller weg.
In elk geval gefeliciteerd met je nieuwe (droom)baan en alvast heel veel succes en plezier gewenst!
maandag 16 oktober 2023 om 16:54
Ja! Dat is het precies: het is zo'n grote wens van me, ik roep al jaren dat zo'n functie écht mijn droom is. En nu is het zover, en ook dat je daar dan voor gevraagd wordt, dat maakt dat het enorm 'groot' voelt.maree schreef: ↑16-10-2023 16:14Sluit me aan bij de rest
In elk geval gefeliciteerd met je nieuwe (droom)baan en alvast heel veel succes en plezier gewenst!
Ik ben wel blij dat het herkenbaar is en dus ook 'normaal'. Ik weet wat ik achterlaat (fijne collega's, een vast contract, een warm bedrijf) en niet wat er straks komt. Vast ook aardige collega's, en een jaarcontract is ook normaal in deze sector. Het voelt zo wiebelig.
In het vak zijn de meesten ook behoorlijk adrem, kritisch en de oudere garde ook vrij nors
- en daar kom ik aanzetten... Ik ga me eens verdiepen in het imposter-syndroom, en wat daar tegen te doen valt. Waarschijnlijk inderdaad zoals jullie al aangeven: erkennen dat het gevoel er is en ruimte geven.
maandag 16 oktober 2023 om 17:25
Als je vrouw bent is het heel normaal. Ik heb het ook best lang gehad. Ik doe iets redelijk specialistisch waar ik helemaal niet voor opgeleid ben (ja, Google en YouTube University) en heb heel veel twijfels over mezelf gehad. Maar ik hoor van verschillende kanten dat ik goed werk aflever, dus het zal wel.
Wat me wel opviel, toen ik van een regionaal kantoor een functie bij het hoofdkantoor kreeg dat er heel veel mensen rondlopen waarvan ik me afvraag hoe ze het voor elkaar krijgen hun veters te strikken. En daarbij/naast... heel veel mensen doen maar wat.
Wat me wel opviel, toen ik van een regionaal kantoor een functie bij het hoofdkantoor kreeg dat er heel veel mensen rondlopen waarvan ik me afvraag hoe ze het voor elkaar krijgen hun veters te strikken. En daarbij/naast... heel veel mensen doen maar wat.
maandag 16 oktober 2023 om 18:05
Dat stelt mij wel enigszins gerust, haha. Als ik kijk naar een heel aantal mannen bij het bedrijf waar ik werk vraag ik me echt wel eens af hoe ze het ooit zo ver geschopt hebben en wie ze in godesnaam heeft aangenomen.Oude_Man_2 schreef: ↑16-10-2023 17:53Misschien zijn vrouwen er, gelukkig, iets opener over, maar mannen hebben hier voor zover ik het zie, net zoveel last van
maandag 16 oktober 2023 om 18:10
LOL, ja, naast imposter syndrome heb je het Peter Principle, en ik heb de indruk dat dat voor mannen sterker werkt, grosso modo, dan voor vrouwen omdat waar vrouwen met elkaar delen dat ze onzeker zijn, mannen vooral elkaar een stoot geven en zeggen “joh, stel je niet aan, ga er voor!” en dat dan ook doen.
Puur voor mezelf pratend (ja ja, N=1): ik denk dat de meeste mensen die mij zakelijk kennen minstens vinden dat ik het niet beroerd doe en dat ik redelijk zelfverzekerd ben, maar ik heb in de afgelopen pakweg ruim dertig geen dag gehad dat ik niet minstens ergens op de achtergrond het gevoel had dat ik ieder moment door de mand kon vallen.
maandag 16 oktober 2023 om 20:12
Oh, ik herken dit helemaal, en mijn angststoornis richtte zich daar helemaal op! Heel naar, ik kreeg er echt paniek van! Ook mijn droombaan, en daarnaast enorm veel andere voordelen voor mijn persoonlijk leven. Maar goed, nu ben ik begonnen en het gaat prima!
En daarnaast zie ik ook dat ik misschien een beetje een impostor ben, maar dat zijn mijn collega's dan ook
-Ik bedoel: ik dacht altijd dat je voor deze baan alles moest weten en kunnen en voelde me daarom een impostor, maar dat is dus helemaal niet zo. Mijn collega's blijken dus ook gewoon mensen te zijn die onzeker zijn, fouten maken of dingen niet weten!!
Je kunt het, TO, óók als je nu denkt van niet! En gefeliciteerd!!
En daarnaast zie ik ook dat ik misschien een beetje een impostor ben, maar dat zijn mijn collega's dan ook
-Ik bedoel: ik dacht altijd dat je voor deze baan alles moest weten en kunnen en voelde me daarom een impostor, maar dat is dus helemaal niet zo. Mijn collega's blijken dus ook gewoon mensen te zijn die onzeker zijn, fouten maken of dingen niet weten!! Je kunt het, TO, óók als je nu denkt van niet! En gefeliciteerd!!
maandag 16 oktober 2023 om 21:55
Dit is natuurlijk ook helemaal waar. Al doende leert men (bij), dat geldt voor zoveel beroepen.Mia schreef: ↑16-10-2023 20:12En daarnaast zie ik ook dat ik misschien een beetje een impostor ben, maar dat zijn mijn collega's dan ook
dinsdag 17 oktober 2023 om 10:10
Dit is ook énorm herkenbaar. Ik wil echt absoluut niet alle mannen over een kam scheren want ik ken ook gekwalificeerde en goede mannelijke collega’s, maar er zijn in mijn omgeving veel meer mannen waarvan ik denk: serieus? Hoe dan? Hoe kom jij op die plek terecht? Die lullen zich ook overal uit. Paar dure woorden en een serieus hoofd erbij en iedereen gelooft ze.Lady_Day schreef: ↑16-10-2023 17:25Als je vrouw bent is het heel normaal. Ik heb het ook best lang gehad. Ik doe iets redelijk specialistisch waar ik helemaal niet voor opgeleid ben (ja, Google en YouTube University) en heb heel veel twijfels over mezelf gehad. Maar ik hoor van verschillende kanten dat ik goed werk aflever, dus het zal wel.
………………..
Heel herkenbaar (en ik ben inderdaad vrouw). Ik moest lachen om je Google en YouTube University, dat doe ik in mijn huidige baan ook als ik het niet meer weet
…………………
Wat me wel opviel, toen ik van een regionaal kantoor een functie bij het hoofdkantoor kreeg dat er heel veel mensen rondlopen waarvan ik me afvraag hoe ze het voor elkaar krijgen hun veters te strikken. En daarbij/naast... heel veel mensen doen maar wat.
dinsdag 17 oktober 2023 om 10:14
……………Oude_Man_2 schreef: ↑16-10-2023 17:53Misschien zijn vrouwen er, gelukkig, iets opener over, maar mannen hebben hier voor zover ik het zie, net zoveel last van
Echt? Ze kunnen dat dan heel goed verbergen. Of ze gaan er anders mee om. Mannen komen in mijn huidige omgeving veel vaker over alsof ze alles weten en altijd succesvol zijn. Gek eigenlijk dat er zo’n verschil in zit. Ik neem even aan dat jij een man bent, hoe laat jij dan niet merken dat je onzeker bent?
dinsdag 17 oktober 2023 om 13:41
Ik ben inderdaad een man. En heel erg generaliserend denk ik dat mannen van jongs af aan veel meer dan vrouwen opgroeien met de boodschap dat verliezen niet erg is, maar je gaat voor de winst, en je gaat niet lopen janken als je een keer verliest. Daar volgt een manier van presenteren uit die kwetsbaarheid verbergt, mislukkingen relativeert en weg lacht, en successen uitvergroot. Mannen hebben, alweer extreem generaliserend, een sterke focus op competitie en winnen, maar wel winnen van de best mogelijke tegenstander. Daarom zullen mannen, bijvoorbeeld in sportverband, de beginner op weg helpen, de zwakke speler aanmoedigen zich te verbeteren, want je wil je meten met de sterkst mogelijke tegenstander (en dan winnen).Hetisallemaalwat schreef: ↑17-10-2023 10:14……………
Echt? Ze kunnen dat dan heel goed verbergen. Of ze gaan er anders mee om. Mannen komen in mijn huidige omgeving veel vaker over alsof ze alles weten en altijd succesvol zijn. Gek eigenlijk dat er zo’n verschil in zit. Ik neem even aan dat jij een man bent, hoe laat jij dan niet merken dat je onzeker bent?
Ik vond het boek van Norah Vincent "Onder mannen" extreem goed inzicht geven hierin. Als man vond ik het bij tijden ontroerend om haar haarscherpe waarnemingen te lezen, de herkenning van wat het (in mijn ogen) "goed" maakt om man te zijn, en ook de nogal stevige schaduwkanten. Doe er mee wat je wil, maar ik adviseer dit boek als de beste bron als je mannen in het algemeen wil begrijpen. Met alle enorme variaties die er op individueel niveau vanzelfsprekend zijn.
Hoe ik het zelf doe: ik spreek mijn onzekerheid simpelweg niet uit. Naar niemand. Dat heeft serieuze nadelen, het maakt ook eenzaam, maar het helpt wel prima je te handhaven als man. Want je weet dat als je ook maar iets laat merken, er altijd een andere man klaar staat met een reactie als "ach, ach, het is allemaal wat"
woensdag 18 oktober 2023 om 19:23
Gelukkig is dat in mijn omgeving anders. Vandaag nog een man over de vloer die even moest spuien omdat hij zo’n last had van imposter syndroom. Voor hem niet leuk om te hebben maar wel weer stoer dat hij het ter sprake bracht.Hetisallemaalwat schreef: ↑17-10-2023 10:14……………
Echt? Ze kunnen dat dan heel goed verbergen. Of ze gaan er anders mee om. Mannen komen in mijn huidige omgeving veel vaker over alsof ze alles weten en altijd succesvol zijn. Gek eigenlijk dat er zo’n verschil in zit.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
