Werk & Studie alle pijlers

Durf mijn baan niet op te zeggen uit medelijden

03-02-2008 22:47 48 berichten
Waarschijnlijk klinkt dit heel stom. Maar ik ben dus in een paar maanden geleden gaan werken als kinderoppas bij een gezin met 2 hele jonge kids.

Dit was echt een tussenoplossing, ik wilde gewoon geld verdienen.

En aangezien ik nog niet wist of ik een baan wilde zoeken of toch verder wilde studeren heb ik dit gedaan. Ik ben hierover niet eerlijk geweest tegen hun, omdat ik de baan wilde hebben. Ik heb gezegd dat ik hoogstwaarschijlijk wilde gaan studeren en dit makkelijk kon combineren met het oppassen.



Deze mensen werken beide 40 uur en zijn heel blij dat ik er ben.

Maar ik heb nu een baan gevonden die ik leuk vind. En ik wil dus stoppen. Maar ik zie er heel erg tegenop om dit tegen hun te vertellen. Ik ben van nature (karakter) nogal een "pleaser" en vind het moeilijk om mensen teleur te stellen.



Nu snap ik wel dat ik het hoe dan ook tegen ze zal moeten zeggen. Maar ik zie er echt tegenop.
Alle reacties Link kopieren
Hallo Suikervrij,



Heel begrijpelijk dat je er tegenop ziet om het te zeggen. Maar denk je niet dat je er nog ongelukkiger van gaat worden als je die leuke baan eraan moet geven omdat je het niet durft te zeggen?



Morgen diep ademhalen en het meteen zeggen en dan weer uitademen. Dus niet denken ach komt straks wel maar gelijk zeggen. Vaak maak je jezelf er drukker om dan dat zij dat doen. Zeg er gewoon bij dat je het voor hun lullig vind maar dat je die baan zo ontzettend leuk vind. Wedden dat ze je alle geluk van de wereld wensen.



Een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest.

(doch dat nooit op zal dagen. Zo heeft men meer te dragen, dan God te dragen geeft.
oeps verkeerde topic!
Alle reacties Link kopieren
Tsja, liegen om een baan te krijgen voelt heel acceptabel als je het doet. Maar wat lullig als je de gevolgen onder ogen moet zien he. Dat heeft met pleasen niks te maken, dat heeft alles te maken met onder ogen moeten zien dat je gedrag gevolgen heeft.



Als je nu eens gewoon volwassen doet, en accepteert dat wat een eenvoudig leugentje leek, nu toch wat vervelend uitpakt? Kortom, gewoon zeggen dat je niet eerlijk bent geweest, en vertellen dat je stopt. Zie je dan wel wat er gebeurt. En als ze het niet leuk vinden, niet zeuren, gewoon gevolg van je eigen keuze.



Dikke kans dat ze het je nauwelijks kwalijk nemen, en het waarderen dat je nu, alsnog, wel eerlijk bent. Maar ben dan ook gewoon eerlijk, dat verdienen zij minstens, maar je moet het jezelf ook gunnen dat je gewoon staat voor je keuzes.
Ik vind je reactie een beetje raar Riderm. Alsof jij altijd eerlijk bent. In mijn bericht wordt toch duidelijk dat ik me bewust ben van het feit dat zo'n leugentje niet handig is. Maar dat zij nu de waarheid "verdienen" vind ik een beetje onzin.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind de reactie van Riderm helemaal niet raar.....

Het lijkt erop alsof je alleen maar wilt horen dat je gelijk had, dat het iedereen kan overkomen, no harm done enzomeer?

Sorry, dat ga ik je ook niet geven.



Mijn gastouder hield er laatst ook zomaar opeens accuut mee op. Nou, dan zit je als werkende ouders echt wel even met je handen in het haar. Dus echt enthousiast zullen ze wel niet reageren op jouw bericht. Logisch lijkt me dat. Hopelijk kun je ze de tijd geven een vervangster voor je te zoeken?



Veel succes en plezier in je nieuwe baan.
anoniem_53323 wijzigde dit bericht op 04-02-2008 09:15
Reden: 's nachts posten is niet echt goed voor mijn spellinig...
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Het is natuurlijk naar hun toe wel raar dat je die baan eerst zo leuk vond, en dat je nu ineens een hele leuke, maar heel anders soort baan hebt gevonden.



Dus zonder perse te zeggen dat je over je motivatie had gelogen (want dat vind ik een beetje onzin en zelfs extra pijnlijk voor die mensen nu ik het zo bedenk), denk ik dat je toch wel even goed moet nadenken over hoe je dit diplomatiek kan brengen, naar die mensen toe.



Maar bottomline; wel gewoon doen. Clean cut. En geef ze tijd om iemand anders te zoeken.



sterkte.
Alle reacties Link kopieren
Ik vraag mij af of je je baan niet op durft te zeggen uit medelijden, of uit zelfbehoud. Maar goed, dat maakt nog niet eens uit, het hoge woord moet er wel uit. Gewoon eerlijk zeggen, destijds wilde je de baan graag, nu is er iets anders op je pad gekomen wat je heel erg leuk lijkt.

En inderdaad, wel even de tijd geven om een plaatsvervanger voor je te zoeken,

Succes!
Alle reacties Link kopieren
Geef ze inderdaad de tijd om iemand anders te zoeken. Of misschien weet je iemand die betrouwbaar is en die het wel een hele poos wil gaan doen en kun je die voordragen.



Maar in ieder geval zo snel mogelijk zeggen. En of die mensen begripvol gaan reageren, zoals veel mensen zeggen, dat vraag ik me overigens wel af. Ik zou behoorlijk pissed zijn als ik zo'n ouder was... Maar er bestaan gelukkig ook heel veel begripvolle mensen op deze aardbol (veel begripvoller dan ik ;-)), dus wie weet!
Alle reacties Link kopieren
suikervrij schreef op 04 februari 2008 @ 00:24:

Ik vind je reactie een beetje raar Riderm. Alsof jij altijd eerlijk bent. In mijn bericht wordt toch duidelijk dat ik me bewust ben van het feit dat zo'n leugentje niet handig is. Maar dat zij nu de waarheid "verdienen" vind ik een beetje onzin.
Zit dan niet zo te zeuren.
Alle reacties Link kopieren
Als je nog een keer een 'tussenoplossing' zoekt, neem dan niet weer een baan aan waarbij je de zorg voor mensen, m.n. kinderen, op je neemt. Voor die ouders is het jammer dat hun 40-urige werkweek in de knel komt, soit, maar voor de kinderen in kwestie vind ik het stukken lulliger. Die zijn nu aan jou gewend en moeten straks weer aan iemand anders wennen. Dat is wel in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van de ouders, maar als jij zo'n baan accepteert, delen de ouders die verantwoordelijkheid met jou. In een kinderdagverblijf ligt dat weer anders, daar zijn meer leidsters en meer kinderen, maar als het gaat om iemand die in je eigen omgeving op je komt passen, is het moeilijk om na een paar maanden iemand weer te zien gaan en weer aan iemand anders te moeten wennen. Maar goed, als het mijn kinderen waren zou ik je geen minuut langer op mijn kinderen laten passen. Als ik erachter kwam dat jij enkel als tussenoplossing op mijn kinderen paste en in de tussentijd verder solliciteerde, zette je geen voet meer in mijn huis. Maar dat sterkt mij weer in mijn opvatting dat een kdv meer continuïteit en meer stabiliteit brengt dan een oppas-aan-huis.
Ik vind de reacties nogal heftig. Uiteraard vind ik ook dat jullie wel gelijk hebben. Maar ik vind het best raar dat jullie nu doen alsof ik een slecht mens ben, omdat ik als tussenoplossing op een paar kids pas. Dat ik hier niet eerlijk over ben geweest is dom geweest ja. Maar ik ben supergoed voor die kinderen. En ja dropje, jij kunt kinderopvang wel stabieler vinden, maar helaas zijn er nog steeds heel weinig kdv die kids opvangen van 06:30 tot 19:00 uur.... En dat 's avonds je warm eten klaar staat is ook wel weer een voordeel van oppas aan huis. Dus ja, dat zijn allemaal keuzes en overwegingen die iemand maakt.



En nu ik erover nadenk. Die ouders kunnen wel pissed zijn, maar dat is niet mijn probleem. Ik kies er niet voor om fulltime te werken en daarnaast kinderen te krijgen. Dat is hun probleem en hun keuze.



Het is alleen mijn probleem dat ik niet eerlijk ben geweest. En hier heb ik ook van geleerd. Ze zijn inmiddels op de hoogte en vinden het erg jammer. Ik blijf nog een maand en ga ze helpen iemand anders te vinden.
Alle reacties Link kopieren
Van 6.30u tot 19u??? Jezus. Kunnen die mensen geen au-pair in huis nemen?
Alle reacties Link kopieren
Pfff suikervrij, wat wil je nou?! Kudos voor het feit dat je eerst zo dom ben om te liegen over je motivatie, daarna applaus omdat je nu met de billen bloot ben gegaan?!



Denk eerst na voordat je tussenbaantjes kiest waar je niet lastig vanaf komt (op kinderen passen is er toevallig zo een) Neem in het vervolg lekker een uitzendbaantje en ga hier niet met topics zitten vissen naar medelijden voor je eigen domme beslissingen. Dit is JOU probleem en JOU keuze.
Dat jullie mijn gedrag niet goedkeuren is nu wel duidelijk. Mijn punt was eigenlijk dat ik dus niet op durf te zeggen uit medelijden. Juist omdat ik niet eerlijk ben geweest.



Maar nu doen jullie allemaal alsof ik me nu heel schuldig moet voelen en een stom mens ben omdat ik niet helemaal eerlijk ben geweest.

Dat heb ik namelijk zelf ook wel door, en ik voel me ook schuldig. Maar om nu uit schuldgevoel je mond te houden en te blijven oppassen?
suikervrij schreef op 04 februari 2008 @ 13:18:





En nu ik erover nadenk. Die ouders kunnen wel pissed zijn, maar dat is niet mijn probleem. Ik kies er niet voor om fulltime te werken en daarnaast kinderen te krijgen. Dat is hun probleem en hun keuze.



Mijn hemel, wat een mentaliteit stel je hier tentoon. Denk je werkelijk waar alleen maar aan jezelf, of heb je ook nog iets met kinderen?
Alle reacties Link kopieren
Pffffffff, nergens lees ik dat je een slecht mens bent. Je valt wel snel in de slachtofferrol zeg. En dan nog proberen te draaien dat het eigenlijk hun eigen keuze dus schuld is? Niet leuk......

geloof ook niet dat mensen vinden dat je dan maar moet blijven en die baan moet laten schieten.

Goed dat je het hebt gezegd en dat ze een maand respijt hebben.
als iemand vantevoren eerlijk zou aangeven dat op mijn kinderen passen een "tussenbaantje" is waar ze over een paar maandjes weer mee wil stoppen, dan neem ik die persoon niet aan, juist omdat het idd mijn verantwoordelijkheid is dat ik voor mijn (hypothetische overigens) kids continuiteit in de opvang heb.

Dus idd fulltime werken en kids hebben is hun keuze. Zij dachten dat echter goed geregeld te hebben omdat JIJ aangaf voorlopig beschikbaar te zijn omdat je het werk met je studie ging combineren. Was jij eerlijk geweest, dan hadden ze nu niet met een probleem gezeten, maar dan had jij de afgelopen maanden waarschijnlijk die baan niet gehad.

Om dan nu vrolijk terug te wijzen naar die mensen en te stellen dat het vooral hun probleem is dat jij onder valse voorwendselen die baan hebt gekregen vind ik nogal onbeschoft.

Gelukkig heb je nog net het fatsoen om die mensen de tijd te geven om vervanging te zoeken.
Alle reacties Link kopieren
suikervrij schreef op 04 februari 2008 @ 14:10:

Dat jullie mijn gedrag niet goedkeuren is nu wel duidelijk. Mijn punt was eigenlijk dat ik dus niet op durf te zeggen uit medelijden. Juist omdat ik niet eerlijk ben geweest.



Maar nu doen jullie allemaal alsof ik me nu heel schuldig moet voelen en een stom mens ben omdat ik niet helemaal eerlijk ben geweest.

Dat heb ik namelijk zelf ook wel door, en ik voel me ook schuldig. Maar om nu uit schuldgevoel je mond te houden en te blijven oppassen?
Ik zei helemaal niets in die richting. Ik zei alleen: je hebt het zelf veroorzaakt, nu even je verantwoordelijkheid nemen, opzeggen, en maar slikken dat ze niet blij zijn. Dat mocht ik niet zeggen, ook goed, maar wat valt er dan nog te mekkeren? Zeg op, of zeg niet op. Maar neem gewoon volwassen verantwoordelijkheid voor je eigen keuze.
Alle reacties Link kopieren
Ouders die je op hun kinderen laten passen stellen een groot vertrouwen in je. Door niet eerlijk te zijn, hier thuis noemen we dat overigens gewoon liegen, heb je dat vertrouwen geschaad. Ik denk dat je die ouders een dienst hebt bewezen door op te zeggen.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een baan. Ik kan niet meer oppassen.
Los van het feit dat julie gelijk hebben vind het ik wel een beetje sneu dat jullie nu doen alsof jullie allemaal zo braaf zijn.

Ik durf te wedden dat er genoeg mensen zijn die veel ergere leugens hebben verzonnen tijdens voor of na een sollicitatie.



Maar ik denk niet dat het zin heeft om hier in dit topic nog te reageren.
Jij doet iets stoms, wij keuren die aktie af en dan zijn WIJ meteen braaf? Doe even normáál! Klein teken van zwakte dit, Suikervrij. Als je niet tegen kritiek kan, open dan geen topic (hoe vaak moet dát nog gezegd worden?).
Sorry suikervrij, ik moet je teleurstellen. Ik heb nog nooit gelogen over iets tijdens een sollicitatie.



Zal niet zeggen dat ik in mijn hele leven nog nooit oneerlijk ben geweest, maar bij een sollicitatiegesprek wil je graag dat bijde partijen eerlijk eisen en verwachtingen uitspreken, juist om later teleurstellingen te voorkomen.

Leugens over zakelijke dingen hebben ook nogal de neiging om in je gezicht te ontploffen, dus het is gewoon niet handig.
Zeg het nou maar zo snel mogelijk aan die mensen, dan hebben ze tenminste tijd om een vervanger te zoeken.

Verder denk ik dat de topic titel misleidend is, jij hebt helemaal geen medelijden met die mensen, maar met jezelf omdat je het niet durft te vertellen.

Maar wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten...

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven