Werk & Studie
alle pijlers
Eerste baan wetenschap lastiger dan gedacht
dinsdag 23 april 2024 om 15:48
Hoi!
Ik ben een jonge vrouw die afgelopen zomer is afgestudeerd (psychologie WO). Ik ben altijd een vrij wetenschappelijk/onderzoekend type geweest en mij studie ging me vrij gemakkelijk af, vooral mijn scriptieprojecten. Ik zou dan ook graag een carrière in de wetenschap hebben en een PhD leek me de ideale volgende stap.
In de zomer ben ik begonnen met kijken naar passende banen. Ik vond de pauze na zes jaar studie ook wel even lekker en keek op mijn gemak; ik was voor het eerst meer bezig met zelfontwikkeling (bijv. door meer te lezen, sporten, musea bezoeken, etc.) en dacht dat ik wanneer ik er klaar voor was gemakkelijk een juiste baan/PhD zou vinden. Hier heb ik me helaas flink op verkeken.
In de periode tot nu heb ik op veel PhD's en andere banen gereageerd, eerst sporadisch alleen op 'ideale posities' en inmiddels (ongeveer sinds het nieuwe jaar) erg fanatiek. Ik denk dat ik op ongeveer 30 banen gesolliciteerd heb en rond de 10-15 gesprekken heb gevoerd, zonder succes. PhD's (en überhaupt banen) in mijn interessegebied zijn erg gewild en ik heb naast stages natuurlijk nog geen ervaring. De gesprekken gaan meestal goed en de keren dat ik persoonlijke feedback ontving heb ik teruggekregen dat ik een goede kandidaat was, maar dat iemand anders meer ervaring had met bijv. een specifieke doelgroep. Dit zowel bij PhD's (waar ik drie keer 'bijna' was gekozen) als onderzoeksassistent banen, wat me toch ideaal lijkt om mee te starten en waarvan het me verbaast dat andere kandidaten al veel ervaring hebben. Ik heb helaas nooit feedback gekregen over iets wat ik kon verbeteren.
De moed begint me een beetje in de schoenen te zakken en ik weet niet zo goed wat ik kan doen om de situatie te veranderen. Ik denk dat het aan mijn competenties niet ligt. Wel ben ik niet heel sterk in mezelf 'verkopen', maar als ervaring het argument is zou dit misschien ook niet doorslaggevend zijn. Ik snap dat de inwerktijd korter is met een kandidaat die al veel relevante ervaring heeft, alleen als er altijd op die manier geselecteerd wordt dan krijgen pas afgestudeerden zoals ik toch nooit een plek? Dan is het eigenlijk wachten tot er in een procedure toevallig niemand is met exact de juiste achtergrond/ervaring. Dat geeft me best een machteloos gevoel.
Ik ben tijdens het zoeken ook een stuk minder kritisch geworden; ik heb ook op horecabanen en bijv. bijles geven gereageerd maar dit is ook niet gelukt (op één aanbod na met zeer slechte voorwaarden). Ik merk dat ik echt klaar ben om aan de slag te gaan, liefst natuurlijk wel in mijn vakgebied, maar het voelt alsof er geen plek voor me is/er teveel concurrentie is.
Persoonlijk is deze tijd ook niet super; ik heb regelmatig sollicitatiegesprekken en hoop dan telkens dat het deze keer wel lukt. Ondertussen kijk ik zeker verder, maar een groot deel van de tijd ben ik toch aan het 'wachten' op een telefoontje en sta ik niet te open om bijv. te starten met een nieuw project of vrijwilligerswerk. Terwijl dat in retrospect natuurlijk wel had gekund en ook heel goed was geweest tijdens deze periode. Ook voel ik schaamte om mensen te vertellen dat ik al zo lang aan het zoeken ben. Familieleden zien mij als 'de slimme' en roepen altijd dat ik mijn studie toch zo snel en succesvol heb afgerond. En dat ik nog zo jong ben, dus me geen zorgen hoef te maken en lekker moet gaan reizen ofzo. Dat wil ik dus niet
. Ik wil graag werken!
De eerste 'pauze' periode na studie zonder werk was echt goed voor mijn welzijn, maar nu begint het me tegen te werken. Ik ben nu elke dag bezig met solliciteren en had laatst bijv. vijf gesprekken in een week, allemaal niet gelukt. Ik denk steeds dat ik heel dichtbij ben en heb vaak leuke gesprekken, maar dat is dus al heel lang. Ik blijf zeker verder zoeken en heb er vertrouwen in dat het uiteindelijk wel goedkomt, ik zit ook verder niet slecht of onzeker in mijn vel. Maar het onderwerp 'werk zoeken' is inmiddels wel erg beladen geworden.
Waar ik hier eigenlijk naar op zoek ben na dit lange verhaal is vooral mijn ei kwijt kunnen, maar misschien ook advies van mensen die wellicht werkzaam zijn in de wetenschap. Hoe kan ik zonder werkervaring toch zo'n goede indruk achterlaten om wel gekozen te worden?
En wat kan ik vertellen op een sollicitatie over wat ik de afgelopen tijd heb gedaan? Ik werk soms via uitzendbureaus, maar dit vind ik niet heel relevant te benoemen. Kan ik liegen over dat ik gereisd heb, of eerlijk zeggen dat ik al lang een vaste baan zoek? En hoe zorg ik dat ik het hier niet te veel over hoef te hebben met mensen om mij heen? Met goede vrienden bespreek ik natuurlijk dat het werk zoeken tegenvalt, alleen het is niet mijn favoriete onderwerp (ook uit een soort trots). Ik merk dat mensen snel goedbedoeld, maar ongevraagd advies geven ('Heb je al op Indeed gekeken?') waar ik echt niet op zit te wachten. Ik weet van mezelf dat ik echt mijn best doe met het solliciteren en dat ik in veel gevallen ook een geschikte kandidaat was, maar simpelweg pech heb gehad.
Moet ik nog minder kritisch zijn en bij wijze van spreken gaan vakkenvullen, of wel blijven focussen op banen in het wetenschappelijk onderzoek? En hoe zorg ik dat ik wat meer zingeving aan mijn dagen geef? Ik heb kortgeleden ook gereageerd op bijbanen oa in de ouderenzorg en het lijkt me dat daar wel plek is, maar dat dacht ik in het verleden dus vaak ook....
Alle persoonlijke ervaringen/tips/geruststellende woorden/hard advies zijn hier uiteraard wel gewenst!
Liefs
Ik ben een jonge vrouw die afgelopen zomer is afgestudeerd (psychologie WO). Ik ben altijd een vrij wetenschappelijk/onderzoekend type geweest en mij studie ging me vrij gemakkelijk af, vooral mijn scriptieprojecten. Ik zou dan ook graag een carrière in de wetenschap hebben en een PhD leek me de ideale volgende stap.
In de zomer ben ik begonnen met kijken naar passende banen. Ik vond de pauze na zes jaar studie ook wel even lekker en keek op mijn gemak; ik was voor het eerst meer bezig met zelfontwikkeling (bijv. door meer te lezen, sporten, musea bezoeken, etc.) en dacht dat ik wanneer ik er klaar voor was gemakkelijk een juiste baan/PhD zou vinden. Hier heb ik me helaas flink op verkeken.
In de periode tot nu heb ik op veel PhD's en andere banen gereageerd, eerst sporadisch alleen op 'ideale posities' en inmiddels (ongeveer sinds het nieuwe jaar) erg fanatiek. Ik denk dat ik op ongeveer 30 banen gesolliciteerd heb en rond de 10-15 gesprekken heb gevoerd, zonder succes. PhD's (en überhaupt banen) in mijn interessegebied zijn erg gewild en ik heb naast stages natuurlijk nog geen ervaring. De gesprekken gaan meestal goed en de keren dat ik persoonlijke feedback ontving heb ik teruggekregen dat ik een goede kandidaat was, maar dat iemand anders meer ervaring had met bijv. een specifieke doelgroep. Dit zowel bij PhD's (waar ik drie keer 'bijna' was gekozen) als onderzoeksassistent banen, wat me toch ideaal lijkt om mee te starten en waarvan het me verbaast dat andere kandidaten al veel ervaring hebben. Ik heb helaas nooit feedback gekregen over iets wat ik kon verbeteren.
De moed begint me een beetje in de schoenen te zakken en ik weet niet zo goed wat ik kan doen om de situatie te veranderen. Ik denk dat het aan mijn competenties niet ligt. Wel ben ik niet heel sterk in mezelf 'verkopen', maar als ervaring het argument is zou dit misschien ook niet doorslaggevend zijn. Ik snap dat de inwerktijd korter is met een kandidaat die al veel relevante ervaring heeft, alleen als er altijd op die manier geselecteerd wordt dan krijgen pas afgestudeerden zoals ik toch nooit een plek? Dan is het eigenlijk wachten tot er in een procedure toevallig niemand is met exact de juiste achtergrond/ervaring. Dat geeft me best een machteloos gevoel.
Ik ben tijdens het zoeken ook een stuk minder kritisch geworden; ik heb ook op horecabanen en bijv. bijles geven gereageerd maar dit is ook niet gelukt (op één aanbod na met zeer slechte voorwaarden). Ik merk dat ik echt klaar ben om aan de slag te gaan, liefst natuurlijk wel in mijn vakgebied, maar het voelt alsof er geen plek voor me is/er teveel concurrentie is.
Persoonlijk is deze tijd ook niet super; ik heb regelmatig sollicitatiegesprekken en hoop dan telkens dat het deze keer wel lukt. Ondertussen kijk ik zeker verder, maar een groot deel van de tijd ben ik toch aan het 'wachten' op een telefoontje en sta ik niet te open om bijv. te starten met een nieuw project of vrijwilligerswerk. Terwijl dat in retrospect natuurlijk wel had gekund en ook heel goed was geweest tijdens deze periode. Ook voel ik schaamte om mensen te vertellen dat ik al zo lang aan het zoeken ben. Familieleden zien mij als 'de slimme' en roepen altijd dat ik mijn studie toch zo snel en succesvol heb afgerond. En dat ik nog zo jong ben, dus me geen zorgen hoef te maken en lekker moet gaan reizen ofzo. Dat wil ik dus niet
. Ik wil graag werken! De eerste 'pauze' periode na studie zonder werk was echt goed voor mijn welzijn, maar nu begint het me tegen te werken. Ik ben nu elke dag bezig met solliciteren en had laatst bijv. vijf gesprekken in een week, allemaal niet gelukt. Ik denk steeds dat ik heel dichtbij ben en heb vaak leuke gesprekken, maar dat is dus al heel lang. Ik blijf zeker verder zoeken en heb er vertrouwen in dat het uiteindelijk wel goedkomt, ik zit ook verder niet slecht of onzeker in mijn vel. Maar het onderwerp 'werk zoeken' is inmiddels wel erg beladen geworden.
Waar ik hier eigenlijk naar op zoek ben na dit lange verhaal is vooral mijn ei kwijt kunnen, maar misschien ook advies van mensen die wellicht werkzaam zijn in de wetenschap. Hoe kan ik zonder werkervaring toch zo'n goede indruk achterlaten om wel gekozen te worden?
En wat kan ik vertellen op een sollicitatie over wat ik de afgelopen tijd heb gedaan? Ik werk soms via uitzendbureaus, maar dit vind ik niet heel relevant te benoemen. Kan ik liegen over dat ik gereisd heb, of eerlijk zeggen dat ik al lang een vaste baan zoek? En hoe zorg ik dat ik het hier niet te veel over hoef te hebben met mensen om mij heen? Met goede vrienden bespreek ik natuurlijk dat het werk zoeken tegenvalt, alleen het is niet mijn favoriete onderwerp (ook uit een soort trots). Ik merk dat mensen snel goedbedoeld, maar ongevraagd advies geven ('Heb je al op Indeed gekeken?') waar ik echt niet op zit te wachten. Ik weet van mezelf dat ik echt mijn best doe met het solliciteren en dat ik in veel gevallen ook een geschikte kandidaat was, maar simpelweg pech heb gehad.
Moet ik nog minder kritisch zijn en bij wijze van spreken gaan vakkenvullen, of wel blijven focussen op banen in het wetenschappelijk onderzoek? En hoe zorg ik dat ik wat meer zingeving aan mijn dagen geef? Ik heb kortgeleden ook gereageerd op bijbanen oa in de ouderenzorg en het lijkt me dat daar wel plek is, maar dat dacht ik in het verleden dus vaak ook...
.Alle persoonlijke ervaringen/tips/geruststellende woorden/hard advies zijn hier uiteraard wel gewenst!
Liefs
woensdag 24 april 2024 om 19:46
Het is off-topic, maar: volgens mij is er juist binnen de Rechten (waarin Baggal werkt, toch?) veel meer en flexibeler uitwisseling tussen de juristen/advocatenpraktijk en de universiteit. Veel promovendi die ook bij een kantoor werken, UD's die eerst advocaat waren en ook later weer uit de academie stromen.tyche schreef: ↑24-04-2024 19:21Mia, je vraagt het niet aan mij maar ik ken ook iemand die als UD werkte en pas na een aantal jaar begon met een promotie-onderzoek. Was overigens ook een van de beste docenten die ik ooit heb gehad.
Ik weet wel dat men de laatste jaren strikter is geworden op de eis dat een UD gepromoveerd moet zijn.
In bijna alle andere vakgebieden is de scheiding veel strakker. Ben zelf UD geworden toen mijn proefschrift nog niet verdedigd was, maar dat was alleen omdat er vanwege covid vertraging in de ceremonie-planning zat én ik al wel goedkeuring van de decaan en promotiecommissie had. In zo'n geval kan het net, zeg maar.
Maar goed: volledig off-topic. Terug naar TO: je kijkt nu voor een promotieplaats, maar zijn er in jouw veld geen andere instellingen dan universiteiten, waar men wél soms deelneemt aan onderzoeken, maar alleen in de klinische situatie, zeg maar? Zou je daar naar kunnen zoeken?
Overigens: R is zeker een plus. Veel lesmateriaal online; bij sommige universiteiten houden alumni 1 of 2 jaar toegang tot de UB en andere materialen, juist om de carrièrestart makkelijker te maken. Kun je informeren bij het loopbaancentrum (oid) van je oude faculteit, of zij iets kunnen betekenen?
woensdag 24 april 2024 om 19:53
Ik heb het idee dat er een spraakverwarring is tussen PhD en studentassistent? Een student assistent is geen PhD, maar iemand die helpt/ondersteunt bij onderzoek. Vaak een student die klussen doet wat een onderzoeker bv veel tijd scheelt. Zonder promotie traject UD worden kan bij ons in elk geval niet (een groot deel van je taak is onderzoek doen, dus ik begrijp ook niet helemaal hoe dat gaat zonder PhD). Wel hebben we junior docenten die een tijdelijk contract hebben bij de uni.
woensdag 24 april 2024 om 19:54
Appelflap: je moet erop vertrouwen dat het wel goed komt. Ik ben afgestuurd in 2009 en daarna in 2011 (2e Master). De banen lagen toen niet voor het oprapen door de financiële crisis. Ik werkte op zaterdag in een winkel en in de week als interim jurist. Niet echt mijn droombaan. Uiteindelijk ben ik verhuisd naar het buitenland (deed ik de beroepsopleiding advocatuur daar) en werd ik bij een groot kantoor aangenomen. Uiteindelijk voor mijzelf begonnen in een andere hoek dan dat ik eigenlijk voor ogen had, maar werk dat eigenlijk heel goed bij mij past. Zo zie je maar: het kan soms anders lopen dan dat je voor ogen had, maar die baan is er heus, al zal het misschien iets langer duren. Ik heb mij daar in 2009-2013 ook wel zorgen om gemaakt.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 24 april 2024 om 19:58
TO, goede plannen voor de komende tijd. Laat het inderdaad vooral zoveel mogelijk mensen weten, via via is echt je beste kans (zeker met tevreden supervisors en goede cijfers).
Zelf ben ik eerst als junior onderzoeker (via vacature) aan de slag gegaan en toen na een jaar was er extra funding en werd gevraagd of ik het wilde omzetten in een promotie.
Oja, ik ben afgestudeerd in 2009. Dikke crisistijd qua banen. Ook ik zat in de rats en was onzeker. Daar stond ik dan met mijn mooie cv en cijfers en ik werd alleen maar afgewezen, omdat ik geen werkervaring had (buiten bijbaantjes). Tja...Maar het is goed gekomen en dat gaat bij jou vast ook gebeuren.
Zelf ben ik eerst als junior onderzoeker (via vacature) aan de slag gegaan en toen na een jaar was er extra funding en werd gevraagd of ik het wilde omzetten in een promotie.
Oja, ik ben afgestudeerd in 2009. Dikke crisistijd qua banen. Ook ik zat in de rats en was onzeker. Daar stond ik dan met mijn mooie cv en cijfers en ik werd alleen maar afgewezen, omdat ik geen werkervaring had (buiten bijbaantjes). Tja...Maar het is goed gekomen en dat gaat bij jou vast ook gebeuren.
woensdag 24 april 2024 om 20:17
Ja, er zijn zeker dingen die ze kan doen!lonelycat schreef: ↑24-04-2024 19:30Ik lees even mee.
Mijn oudste is bijna klaar met haar eerste jaar op de universiteit. Studie richting geschiedenis en cultuur. Ze is als een vis in het water en heeft na een paar maanden al besloten om een phd te gaan doen.
Zijn er dingen die ze binnen haar studie komende jaren kan doen om meer kans te maken op een phd plek?
Één (of meerdere natuurlijk) publicatie(s), iig als co-auteur, is echt een pré - het is één van de eerste dingen waar ik naar zou kijken. En dus, ervan uitgaande dat ze haar MSc thesis nog moet doen, een belegeider en onderzoek zoeken dat uiteindelijk mogelijk wordt gepubliceerd.
Verder ook echt aangeven bij docenten /thesis begeleiders dat ze een PhD ambieert. Als een MSc student bij mij aanklopt met die ambitie, en ik denk dat hij/zij dat in zich heeft, zou ik zeker proberen in te steken op een publicabel onderzoeksproject. Ik zou er ook rekening mee houden tijdens het MSc project: bijvoorbeeld door student te introduceren bij collega's of mee te nemen naar een conferentie voor een posterpresentatie.
Verder moet je ook wel echt kunnen schrijven en data kunnen analyseren én dat enigszins leuk vinden, dus inzetten op deze vaardigheden is ook een goeie.
Een onderzoeksmaster is ook nuttig en staat goed op je cv. En soms zijn er PhD beurzen voor 'excellente' MSc studenten: zij schrijven dan zelf (met een zelfgekozen begeleider) een onderzoeksvoorstel en uit alle voorstellen worden dan een aantal gefinancierd (hierbij kijken ze dan naar de kwaliteit van zowel het onderzoek als van de kandidaat). Wij hebben dit bij onze uni - ik weet niet of andere universiteiten een vergelijkbaar programma hebben.
Overigens werk ik wel in een ander vakgebied, maar ik denk dat dit wel algemeen geldende tips zijn (?).
woensdag 24 april 2024 om 20:25
Nee. Ik was namelijk zelf student-assistent bij de faculteit en heb geen PhD gegaan (was ook niet academisch genoeg).Socie schreef: ↑24-04-2024 19:53Ik heb het idee dat er een spraakverwarring is tussen PhD en studentassistent? Een student assistent is geen PhD, maar iemand die helpt/ondersteunt bij onderzoek. Vaak een student die klussen doet wat een onderzoeker bv veel tijd scheelt. Zonder promotie traject UD worden kan bij ons in elk geval niet (een groot deel van je taak is onderzoek doen, dus ik begrijp ook niet helemaal hoe dat gaat zonder PhD). Wel hebben we junior docenten die een tijdelijk contract hebben bij de uni.
Ik ondersteunde een van de hoogleraren tijdens het laatste jaar van bachelor en mijn master.
Twee van mijn collega’s werden van student assistent vervolgens medewerker en gingen promoveren. Er zat bij tenminste een van die twee aantal maanden tussen de promotie en de aanstelling als UD. Zij was UD nog voordat ze promoveerde.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 24 april 2024 om 20:28
Ja dan snap ik het op zich wel, omdat ze student-assistent, PhD, UD werden. Alleen de PhD was nog niet helemaal afgerond voordat de aanstelling in ging. Ik kreeg de indruk dat ze van student assistent in 1x naar UD gingen, zonder PhD ertussen.Baggal schreef: ↑24-04-2024 20:25Nee. Ik was namelijk zelf student-assistent bij de faculteit en heb geen PhD gegaan (was ook niet academisch genoeg).
Ik ondersteunde een van de hoogleraren tijdens het laatste jaar van bachelor en mijn master.
Twee van mijn collega’s werden van student assistent vervolgens medewerker en gingen promoveren. Er zat bij tenminste een van die twee aantal maanden tussen de promotie en de aanstelling als UD. Zij was UD nog voordat ze promoveerde.
woensdag 24 april 2024 om 20:30
Hier ook 2009 afgestudeerd. Dat was echt een crisis periode (en toen maar een 2e master gedaan - ik moest toch watSocie schreef: ↑24-04-2024 19:58
Oja, ik ben afgestudeerd in 2009. Dikke crisistijd qua banen. Ook ik zat in de rats en was onzeker. Daar stond ik dan met mijn mooie cv en cijfers en ik werd alleen maar afgewezen, omdat ik geen werkervaring had (buiten bijbaantjes). Tja...Maar het is goed gekomen en dat gaat bij jou vast ook gebeuren.
). En TO: junior docent, eventueel vrijwilligerswerk dat uitzicht geeft op meer, etc. Ooit komt het goed.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 24 april 2024 om 20:34
Precies. Tenminste 1 was UD voor de PhD.
Ze gaven wel meteen werkgroep les overigens aan bachelor studenten en deden ook aan scriptie begeleiding nog voordat de PhD af was. De belasting van een werkgroep is niet heel groot naast het onderzoek vermoed ik.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 24 april 2024 om 20:34
All the more reason om te leren programmeren. De processing en analyse van dergelijke data is bij mijn weten bijna altijd met Matlab, R, Python etc.Appelflap123 schreef: ↑24-04-2024 18:18Het liefst doe ik neuromaging onderzoek (EEG of MRI) of iets met psychofarmacologie net als tijdens mijn stage.
woensdag 24 april 2024 om 22:28
Nee, het is vrij gebruikelijk dat PhD studenten bij het onderwijs betrokken zijn: werkgroepen, practica, soms een 'gastcollege', BSc en MSc studenten begeleiden.
woensdag 24 april 2024 om 22:45
Ik ga even een hele domme vraag stellen en als het te veel off topic is verwijder ik het wel weer.
Hoe kun je promoveren in de rechten? Wat voor onderzoek doe je dan?
Misschien een wat gekke vraag, maar ik heb er zo weinig beeld van, van wat de wetenschap achter rechtsgeleerdheid inhoudt. Bij technische/natuurkundige/geneeskundige/psychologische onderwerpen kan ik me veel beter een beeld vormen.
Hoe kun je promoveren in de rechten? Wat voor onderzoek doe je dan?
Misschien een wat gekke vraag, maar ik heb er zo weinig beeld van, van wat de wetenschap achter rechtsgeleerdheid inhoudt. Bij technische/natuurkundige/geneeskundige/psychologische onderwerpen kan ik me veel beter een beeld vormen.
woensdag 24 april 2024 om 23:10
Dit is best off topic, maar er zijn veel mensen die een paar jaar docent zijn na hun afstuderen. Maar daarmee ben je nog geen UD! Dat is een fors verschil. UD moet je echt een dr-titel voor hebben.
Aan het eind van je promotietraject als je contract is afgelopen een baan als UD starten terwijl je nog even de laatste dingetjes afrondt van je proefschrift & verdediging, dat kan dan weer wel. Dan ben je formeel nog niet gepromoveerd maar wel bijna.
woensdag 24 april 2024 om 23:23
Wetenschappelijk onderzoek betreft toch niet alleen maar data-analyse?Coniglio schreef: ↑24-04-2024 22:45Ik ga even een hele domme vraag stellen en als het te veel off topic is verwijder ik het wel weer.
Hoe kun je promoveren in de rechten? Wat voor onderzoek doe je dan?
Misschien een wat gekke vraag, maar ik heb er zo weinig beeld van, van wat de wetenschap achter rechtsgeleerdheid inhoudt. Bij technische/natuurkundige/geneeskundige/psychologische onderwerpen kan ik me veel beter een beeld vormen.
Ook geschiedkundigen en letterkundigen promoveren. Juristen ook.
Juristen doen vaak onderzoek waarbij de uitwerking van diverse rechtsgebieden met elkaar worden vergeleken, of de uitwerking van recht in de maatschappij, of hoe maatschappelijke normen hun weg vinden in diverse rechtsgebieden, diverse internationale rechtssystemen met elkaar vergeleken, de werking van nieuwe wetgeving etc.
Er is nogal veel te onderzoeken aangaande het recht.
siri wijzigde dit bericht op 24-04-2024 23:27
23.65% gewijzigd
woensdag 24 april 2024 om 23:25
Hangt een beetje af welke richting je doet binnen rechten: privaatrecht, strafrecht, staats- en bestuursrecht, fiscaal, notarieel, etc, maar genoeg onderwerpen. Je hebt tijdens je master daarin al een richting gekozen en als je gaat promoveren kun je bijvoorbeeld (internationaal) rechts vergelijkend onderzoek doen, je kan bijvoorbeeld onderzoeken hoe alternatieve compensatieverplichtingen tot stand komen, onderzoek doen naar bepaalde rechtsontwikkelingen, regulering van besluitvormingsprocedures, behoeften van slachtoffers en nabestaanden met betrekking tot de uitoefening van hun spreekrecht/indiening van de schriftelijke slachtofferverklaring, onderzoek naar de rol van de in de Wwft opgenomen verplichtingen voor poortwachters, onderzoek naar gender gelijkheid, onderzoek naar bijvoorbeeld de legitimiteit van overheidsoptreden, etc. Echt onderzoeken genoeg en recht is natuurlijk iets dat constant in ontwikkeling is. Jurisprudentie en beleid kunnen ook veranderen en de samenleving ook. De meeste juridische proefschriften zijn overigens geschreven in de vorm van een boek, maar het kan ook bestaan uit een aantal losse artikelen die tot een samenhangend geheel zijn samengevoegd en dat geheel maakt dan het proefschrift.Coniglio schreef: ↑24-04-2024 22:45Ik ga even een hele domme vraag stellen en als het te veel off topic is verwijder ik het wel weer.
Hoe kun je promoveren in de rechten? Wat voor onderzoek doe je dan?
Misschien een wat gekke vraag, maar ik heb er zo weinig beeld van, van wat de wetenschap achter rechtsgeleerdheid inhoudt. Bij technische/natuurkundige/geneeskundige/psychologische onderwerpen kan ik me veel beter een beeld vormen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 24 april 2024 om 23:25
Tunamelt: klopt. Een vriend van mij heeft als kandidaat notaris gewerkt bij een kantoor, daarnaast onderzoek gedaan en is gepromoveerd. Geeft nu naast zijn reguliere kantoorbaan ook gast colleges aan de universiteit (een kleine aanstelling naast de huidige baan voor X fte).
Wombcat: in de situatie die ik noemde (mijn ex collega) zat er een paar maanden tussen. Precies zoals jij schrijft.
Ik zag overigens net op de website van de uni een andere UD-er die weliswaar onderzoek heeft gedaan, maar blijkbaar niet gepromoveerd is (er staat LLM achter de naam en geen Dr voor de naam en wordt geen PhD vermeld in het profiel). De desbetreffende persoon wordt als UD-er aangeduid. Hmmm…
Lonelycat: aan de slag als student assistent voor jouw kind. Dat is echt wel een kweekvijver voor PhD kandidaten. Daarnaast een steengoede scriptie schrijven en indien mogelijk buitenland ervaring opdoen. En voorts ook proberen stukken in te dienen voor relevante tijdschriften (indien mogelijk). Zoals Mia ook schrijft: co auteur zijn werkt goed op je CV. In mijn vakgebied schreven mensen destijds wel voor LexisNexis of in vakliteratuur zoals het WPNR.
Deels off topic overigens, sorry TO: je hebt mooie cijfers gehaald en hopelijk komt er ook iets moois op je pad t.z.t. en hopelijk kun je iets met bovenstaande. Heb je nog contact met oud docenten die mogelijk iets voor je kunnen betekenen of anders weer iemand kennen?
Wombcat: in de situatie die ik noemde (mijn ex collega) zat er een paar maanden tussen. Precies zoals jij schrijft.
Ik zag overigens net op de website van de uni een andere UD-er die weliswaar onderzoek heeft gedaan, maar blijkbaar niet gepromoveerd is (er staat LLM achter de naam en geen Dr voor de naam en wordt geen PhD vermeld in het profiel). De desbetreffende persoon wordt als UD-er aangeduid. Hmmm…
Lonelycat: aan de slag als student assistent voor jouw kind. Dat is echt wel een kweekvijver voor PhD kandidaten. Daarnaast een steengoede scriptie schrijven en indien mogelijk buitenland ervaring opdoen. En voorts ook proberen stukken in te dienen voor relevante tijdschriften (indien mogelijk). Zoals Mia ook schrijft: co auteur zijn werkt goed op je CV. In mijn vakgebied schreven mensen destijds wel voor LexisNexis of in vakliteratuur zoals het WPNR.
Deels off topic overigens, sorry TO: je hebt mooie cijfers gehaald en hopelijk komt er ook iets moois op je pad t.z.t. en hopelijk kun je iets met bovenstaande. Heb je nog contact met oud docenten die mogelijk iets voor je kunnen betekenen of anders weer iemand kennen?
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 25 april 2024 om 09:03
Dank je, ook heel fijn deze post voor mijn kind dat nadenkt over een PhD na het afronden van haar studie.Mia schreef: ↑24-04-2024 20:17Ja, er zijn zeker dingen die ze kan doen!
Één (of meerdere natuurlijk) publicatie(s), iig als co-auteur, is echt een pré - het is één van de eerste dingen waar ik naar zou kijken. En dus, ervan uitgaande dat ze haar MSc thesis nog moet doen, een belegeider en onderzoek zoeken dat uiteindelijk mogelijk wordt gepubliceerd.
Verder ook echt aangeven bij docenten /thesis begeleiders dat ze een PhD ambieert. Als een MSc student bij mij aanklopt met die ambitie, en ik denk dat hij/zij dat in zich heeft, zou ik zeker proberen in te steken op een publicabel onderzoeksproject. Ik zou er ook rekening mee houden tijdens het MSc project: bijvoorbeeld door student te introduceren bij collega's of mee te nemen naar een conferentie voor een posterpresentatie.
Verder moet je ook wel echt kunnen schrijven en data kunnen analyseren én dat enigszins leuk vinden, dus inzetten op deze vaardigheden is ook een goeie.
Een onderzoeksmaster is ook nuttig en staat goed op je cv. En soms zijn er PhD beurzen voor 'excellente' MSc studenten: zij schrijven dan zelf (met een zelfgekozen begeleider) een onderzoeksvoorstel en uit alle voorstellen worden dan een aantal gefinancierd (hierbij kijken ze dan naar de kwaliteit van zowel het onderzoek als van de kandidaat). Wij hebben dit bij onze uni - ik weet niet of andere universiteiten een vergelijkbaar programma hebben.
Overigens werk ik wel in een ander vakgebied, maar ik denk dat dit wel algemeen geldende tips zijn (?).
donderdag 25 april 2024 om 15:09
Bedankt! Op mijn CV zijn standaard drie oude supervisors als referenten vermeld die daar toestemming voor hebben gegeven. De referentiebrieven waren vereist voor de sollicitatie in het buitenland (Parijs), wat ik ook een beetje apart vond omdat het idd altijd positief is. Tijdens het gesprek vroeg de professor van Parijs zelfs nog waarom ik PhD kandidaten voor de brieven had gevraagd (ipv doctoren/professoren) dus er werd daar wel veel waarde aan gehecht. Cultuur verschilletje denk ikNova schreef: ↑24-04-2024 19:21Volgens mij ben je best goed bezig hoor. Ik zou zeker nogmaals contact opnemen met de begeleider van je tweede stage, voor wat tips.
Ik werk zelf overigens niet met (standaard) referentiebrieven. Ik schrijf ze liever niet en doe er niks mee bij het selecteren van een kandidaat. Ik vind een persoonlijke referentie (per email of telefoon) zoveel waardevoller. Referentiebrieven zijn altijd positief, anders zou je ze niet geven/toevoegen dus dat zegt me weinig. Vraag dus aan je begeleider of je hem/haar mag opgeven als "live" referentie.
En verder inderdaad ook rondkijken in het buitenland en naar banen als onderzoeksassistent. Succes!
. Ik ben helaas nooit intensief begeleid door iemand die zelf al klaar is met een PhD en heb eigenlijk ook geen contact meer met docenten, maar hopelijk heeft die ene stage supervisor wat tips! Verder ook wel benieuwd naar ervaringen/via via verhalen over PhD in het buitenland?
donderdag 25 april 2024 om 15:24
Ja dat denk ik ook.Appelflap123 schreef: ↑25-04-2024 15:09Bedankt! Op mijn CV zijn standaard drie oude supervisors als referenten vermeld die daar toestemming voor hebben gegeven. De referentiebrieven waren vereist voor de sollicitatie in het buitenland (Parijs), wat ik ook een beetje apart vond omdat het idd altijd positief is. Tijdens het gesprek vroeg de professor van Parijs zelfs nog waarom ik PhD kandidaten voor de brieven had gevraagd (ipv doctoren/professoren) dus er werd daar wel veel waarde aan gehecht. Cultuur verschilletje denk ik
Goed dat je meerdere referenten op je cv hebt staan. Maar dat zijn geen UDs/zelfstandig onderzoekers begrijp ik? Had je daar tijdens je stages/sciptie ook geen contact mee?
PhD in buitenland vind ik lastig om over te adviseren, al werk ik in het buitenland (heel ander vakgebied). Met name omdat dat zo sterk per land verschilt. Welke status een PhD student heeft en hoe het salaris (fellowship/contract) geregeld is. Maar als je leuke vacatures ziet, zou ik zeker reageren en zou er interesse zijn, vragen hoe dat zit.
In mijn vakgebied worden trouwens veel plekken (voor PhS students en postdocs) op Twitter aangeboden. Geen idee of dat in psychologie ook zo is.
donderdag 25 april 2024 om 17:04
Het is best mogelijk om een referentiebrief te schrijven die positief klinkt maar waar door de regels heen wel gelezen kan worden dat het eigenlijk niet zo positief was hoor. 'Had goed oog voor de grote lijn' als het gaat over een taak waar zowel de briefschrijver als de briefontvanger heel goed van weten dat vooral oog voor detail daarbij van belang is. Dat soort dingen. Britten zijn daar meesters in, in het vinden van formuleringen die positief klinken maar waardoor de goede verstaander weet: dit was helemaal niks. En verder is het natuurlijk ook heel veelzeggend wat er níet in zo'n brief staat.
Maar ik ben blij dat de referentiebrief 'uit' raakt. Veel teveel werk voor iets wat je telefonisch in vijf minuten kunt afhandelen.
Maar ik ben blij dat de referentiebrief 'uit' raakt. Veel teveel werk voor iets wat je telefonisch in vijf minuten kunt afhandelen.
donderdag 25 april 2024 om 18:55
Naja, ik zeg dus al dat het een domme vraag is, maar voor mij als beta is het onderdaad lastig voor te stellen hoe je dan zonder data analyse gaat promoveren.Siri schreef: ↑24-04-2024 23:23Wetenschappelijk onderzoek betreft toch niet alleen maar data-analyse?
Ook geschiedkundigen en letterkundigen promoveren. Juristen ook.
Juristen doen vaak onderzoek waarbij de uitwerking van diverse rechtsgebieden met elkaar worden vergeleken, of de uitwerking van recht in de maatschappij, of hoe maatschappelijke normen hun weg vinden in diverse rechtsgebieden, diverse internationale rechtssystemen met elkaar vergeleken, de werking van nieuwe wetgeving etc.
Er is nogal veel te onderzoeken aangaande het recht.
donderdag 25 april 2024 om 18:55
Dank voor je uitlegBaggal schreef: ↑24-04-2024 23:25Hangt een beetje af welke richting je doet binnen rechten: privaatrecht, strafrecht, staats- en bestuursrecht, fiscaal, notarieel, etc, maar genoeg onderwerpen. Je hebt tijdens je master daarin al een richting gekozen en als je gaat promoveren kun je bijvoorbeeld (internationaal) rechts vergelijkend onderzoek doen, je kan bijvoorbeeld onderzoeken hoe alternatieve compensatieverplichtingen tot stand komen, onderzoek doen naar bepaalde rechtsontwikkelingen, regulering van besluitvormingsprocedures, behoeften van slachtoffers en nabestaanden met betrekking tot de uitoefening van hun spreekrecht/indiening van de schriftelijke slachtofferverklaring, onderzoek naar de rol van de in de Wwft opgenomen verplichtingen voor poortwachters, onderzoek naar gender gelijkheid, onderzoek naar bijvoorbeeld de legitimiteit van overheidsoptreden, etc. Echt onderzoeken genoeg en recht is natuurlijk iets dat constant in ontwikkeling is. Jurisprudentie en beleid kunnen ook veranderen en de samenleving ook. De meeste juridische proefschriften zijn overigens geschreven in de vorm van een boek, maar het kan ook bestaan uit een aantal losse artikelen die tot een samenhangend geheel zijn samengevoegd en dat geheel maakt dan het proefschrift.
donderdag 25 april 2024 om 19:03
Ervaringen uit het buitenland zijn misschien niet zo heel erg nuttig, want het verschilt enorm tussen landen. Heb je (een) specifiek(e) land(en) op het oog?
Ik zou de VS iig afraden: het is echt keihard werken, met heel weinig loon, doorgaans veel onderwijsverplichtingen, een heel langdurig traject, nauwelijks sociale voorzieningen en je bent daar echt een student, terwijl je hier in Nederland als werknemer wordt gezien (met een redelijk salaris, vakantiedagen, sociale verzekeringen, enz.).
Parijs schijnt ook niet geweldig te zijn: lonen zijn relatief laag terwijl Parijs natuurlijk hartstikke duur is. Je doet het vast niet (alleen) om het geld, natuurlijk, maar het is natuurlijk wel fijn als je eten kunt kopen...
Ik zou de VS iig afraden: het is echt keihard werken, met heel weinig loon, doorgaans veel onderwijsverplichtingen, een heel langdurig traject, nauwelijks sociale voorzieningen en je bent daar echt een student, terwijl je hier in Nederland als werknemer wordt gezien (met een redelijk salaris, vakantiedagen, sociale verzekeringen, enz.).
Parijs schijnt ook niet geweldig te zijn: lonen zijn relatief laag terwijl Parijs natuurlijk hartstikke duur is. Je doet het vast niet (alleen) om het geld, natuurlijk, maar het is natuurlijk wel fijn als je eten kunt kopen...
donderdag 25 april 2024 om 20:40
Ik had het over een algemene referentiebrief, die soms standaard bij vertrek meegegeven worden. Die voor allerlei doeleinden gebruikt worden. Die vind ik vrij zinloos. Want ik zelf heb meestal specifieke vragen aan de referent. In een telefoongesprek kun je gerichte vragen stellen. En het is inderdaad snellerkweepeer schreef: ↑25-04-2024 17:04Het is best mogelijk om een referentiebrief te schrijven die positief klinkt maar waar door de regels heen wel gelezen kan worden dat het eigenlijk niet zo positief was hoor. 'Had goed oog voor de grote lijn' als het gaat over een taak waar zowel de briefschrijver als de briefontvanger heel goed van weten dat vooral oog voor detail daarbij van belang is. Dat soort dingen. Britten zijn daar meesters in, in het vinden van formuleringen die positief klinken maar waardoor de goede verstaander weet: dit was helemaal niks. En verder is het natuurlijk ook heel veelzeggend wat er níet in zo'n brief staat.
Maar ik ben blij dat de referentiebrief 'uit' raakt. Veel teveel werk voor iets wat je telefonisch in vijf minuten kunt afhandelen.
donderdag 25 april 2024 om 20:59
Je hebt best een mooi cv TO, dat zou toch moeten kunnen. Werk aan je netwerk: ga met mensen praten. Kijk bijvoorbeeld eens bij het Donders Instituut in Nijmegen. Als mensen je gezicht al kennen dan helpt dat sowieso en ze weten dan dat je serieus bent en kunnen ze wellicht met je meedenken of je betrekken bij een lopend onderzoek. Als iemand zoals jij mij zou benaderen om eens een keer te praten dan zou ik daar zeker voor open staan. (Mijn vakgebied ligt alleen net ietsjes te ver van jou af.)
R leren is overigens zeker ook een goede tip!
R leren is overigens zeker ook een goede tip!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
