Werk & Studie
alle pijlers
Eerste baan wetenschap lastiger dan gedacht
dinsdag 23 april 2024 om 15:48
Hoi!
Ik ben een jonge vrouw die afgelopen zomer is afgestudeerd (psychologie WO). Ik ben altijd een vrij wetenschappelijk/onderzoekend type geweest en mij studie ging me vrij gemakkelijk af, vooral mijn scriptieprojecten. Ik zou dan ook graag een carrière in de wetenschap hebben en een PhD leek me de ideale volgende stap.
In de zomer ben ik begonnen met kijken naar passende banen. Ik vond de pauze na zes jaar studie ook wel even lekker en keek op mijn gemak; ik was voor het eerst meer bezig met zelfontwikkeling (bijv. door meer te lezen, sporten, musea bezoeken, etc.) en dacht dat ik wanneer ik er klaar voor was gemakkelijk een juiste baan/PhD zou vinden. Hier heb ik me helaas flink op verkeken.
In de periode tot nu heb ik op veel PhD's en andere banen gereageerd, eerst sporadisch alleen op 'ideale posities' en inmiddels (ongeveer sinds het nieuwe jaar) erg fanatiek. Ik denk dat ik op ongeveer 30 banen gesolliciteerd heb en rond de 10-15 gesprekken heb gevoerd, zonder succes. PhD's (en überhaupt banen) in mijn interessegebied zijn erg gewild en ik heb naast stages natuurlijk nog geen ervaring. De gesprekken gaan meestal goed en de keren dat ik persoonlijke feedback ontving heb ik teruggekregen dat ik een goede kandidaat was, maar dat iemand anders meer ervaring had met bijv. een specifieke doelgroep. Dit zowel bij PhD's (waar ik drie keer 'bijna' was gekozen) als onderzoeksassistent banen, wat me toch ideaal lijkt om mee te starten en waarvan het me verbaast dat andere kandidaten al veel ervaring hebben. Ik heb helaas nooit feedback gekregen over iets wat ik kon verbeteren.
De moed begint me een beetje in de schoenen te zakken en ik weet niet zo goed wat ik kan doen om de situatie te veranderen. Ik denk dat het aan mijn competenties niet ligt. Wel ben ik niet heel sterk in mezelf 'verkopen', maar als ervaring het argument is zou dit misschien ook niet doorslaggevend zijn. Ik snap dat de inwerktijd korter is met een kandidaat die al veel relevante ervaring heeft, alleen als er altijd op die manier geselecteerd wordt dan krijgen pas afgestudeerden zoals ik toch nooit een plek? Dan is het eigenlijk wachten tot er in een procedure toevallig niemand is met exact de juiste achtergrond/ervaring. Dat geeft me best een machteloos gevoel.
Ik ben tijdens het zoeken ook een stuk minder kritisch geworden; ik heb ook op horecabanen en bijv. bijles geven gereageerd maar dit is ook niet gelukt (op één aanbod na met zeer slechte voorwaarden). Ik merk dat ik echt klaar ben om aan de slag te gaan, liefst natuurlijk wel in mijn vakgebied, maar het voelt alsof er geen plek voor me is/er teveel concurrentie is.
Persoonlijk is deze tijd ook niet super; ik heb regelmatig sollicitatiegesprekken en hoop dan telkens dat het deze keer wel lukt. Ondertussen kijk ik zeker verder, maar een groot deel van de tijd ben ik toch aan het 'wachten' op een telefoontje en sta ik niet te open om bijv. te starten met een nieuw project of vrijwilligerswerk. Terwijl dat in retrospect natuurlijk wel had gekund en ook heel goed was geweest tijdens deze periode. Ook voel ik schaamte om mensen te vertellen dat ik al zo lang aan het zoeken ben. Familieleden zien mij als 'de slimme' en roepen altijd dat ik mijn studie toch zo snel en succesvol heb afgerond. En dat ik nog zo jong ben, dus me geen zorgen hoef te maken en lekker moet gaan reizen ofzo. Dat wil ik dus niet
. Ik wil graag werken!
De eerste 'pauze' periode na studie zonder werk was echt goed voor mijn welzijn, maar nu begint het me tegen te werken. Ik ben nu elke dag bezig met solliciteren en had laatst bijv. vijf gesprekken in een week, allemaal niet gelukt. Ik denk steeds dat ik heel dichtbij ben en heb vaak leuke gesprekken, maar dat is dus al heel lang. Ik blijf zeker verder zoeken en heb er vertrouwen in dat het uiteindelijk wel goedkomt, ik zit ook verder niet slecht of onzeker in mijn vel. Maar het onderwerp 'werk zoeken' is inmiddels wel erg beladen geworden.
Waar ik hier eigenlijk naar op zoek ben na dit lange verhaal is vooral mijn ei kwijt kunnen, maar misschien ook advies van mensen die wellicht werkzaam zijn in de wetenschap. Hoe kan ik zonder werkervaring toch zo'n goede indruk achterlaten om wel gekozen te worden?
En wat kan ik vertellen op een sollicitatie over wat ik de afgelopen tijd heb gedaan? Ik werk soms via uitzendbureaus, maar dit vind ik niet heel relevant te benoemen. Kan ik liegen over dat ik gereisd heb, of eerlijk zeggen dat ik al lang een vaste baan zoek? En hoe zorg ik dat ik het hier niet te veel over hoef te hebben met mensen om mij heen? Met goede vrienden bespreek ik natuurlijk dat het werk zoeken tegenvalt, alleen het is niet mijn favoriete onderwerp (ook uit een soort trots). Ik merk dat mensen snel goedbedoeld, maar ongevraagd advies geven ('Heb je al op Indeed gekeken?') waar ik echt niet op zit te wachten. Ik weet van mezelf dat ik echt mijn best doe met het solliciteren en dat ik in veel gevallen ook een geschikte kandidaat was, maar simpelweg pech heb gehad.
Moet ik nog minder kritisch zijn en bij wijze van spreken gaan vakkenvullen, of wel blijven focussen op banen in het wetenschappelijk onderzoek? En hoe zorg ik dat ik wat meer zingeving aan mijn dagen geef? Ik heb kortgeleden ook gereageerd op bijbanen oa in de ouderenzorg en het lijkt me dat daar wel plek is, maar dat dacht ik in het verleden dus vaak ook....
Alle persoonlijke ervaringen/tips/geruststellende woorden/hard advies zijn hier uiteraard wel gewenst!
Liefs
Ik ben een jonge vrouw die afgelopen zomer is afgestudeerd (psychologie WO). Ik ben altijd een vrij wetenschappelijk/onderzoekend type geweest en mij studie ging me vrij gemakkelijk af, vooral mijn scriptieprojecten. Ik zou dan ook graag een carrière in de wetenschap hebben en een PhD leek me de ideale volgende stap.
In de zomer ben ik begonnen met kijken naar passende banen. Ik vond de pauze na zes jaar studie ook wel even lekker en keek op mijn gemak; ik was voor het eerst meer bezig met zelfontwikkeling (bijv. door meer te lezen, sporten, musea bezoeken, etc.) en dacht dat ik wanneer ik er klaar voor was gemakkelijk een juiste baan/PhD zou vinden. Hier heb ik me helaas flink op verkeken.
In de periode tot nu heb ik op veel PhD's en andere banen gereageerd, eerst sporadisch alleen op 'ideale posities' en inmiddels (ongeveer sinds het nieuwe jaar) erg fanatiek. Ik denk dat ik op ongeveer 30 banen gesolliciteerd heb en rond de 10-15 gesprekken heb gevoerd, zonder succes. PhD's (en überhaupt banen) in mijn interessegebied zijn erg gewild en ik heb naast stages natuurlijk nog geen ervaring. De gesprekken gaan meestal goed en de keren dat ik persoonlijke feedback ontving heb ik teruggekregen dat ik een goede kandidaat was, maar dat iemand anders meer ervaring had met bijv. een specifieke doelgroep. Dit zowel bij PhD's (waar ik drie keer 'bijna' was gekozen) als onderzoeksassistent banen, wat me toch ideaal lijkt om mee te starten en waarvan het me verbaast dat andere kandidaten al veel ervaring hebben. Ik heb helaas nooit feedback gekregen over iets wat ik kon verbeteren.
De moed begint me een beetje in de schoenen te zakken en ik weet niet zo goed wat ik kan doen om de situatie te veranderen. Ik denk dat het aan mijn competenties niet ligt. Wel ben ik niet heel sterk in mezelf 'verkopen', maar als ervaring het argument is zou dit misschien ook niet doorslaggevend zijn. Ik snap dat de inwerktijd korter is met een kandidaat die al veel relevante ervaring heeft, alleen als er altijd op die manier geselecteerd wordt dan krijgen pas afgestudeerden zoals ik toch nooit een plek? Dan is het eigenlijk wachten tot er in een procedure toevallig niemand is met exact de juiste achtergrond/ervaring. Dat geeft me best een machteloos gevoel.
Ik ben tijdens het zoeken ook een stuk minder kritisch geworden; ik heb ook op horecabanen en bijv. bijles geven gereageerd maar dit is ook niet gelukt (op één aanbod na met zeer slechte voorwaarden). Ik merk dat ik echt klaar ben om aan de slag te gaan, liefst natuurlijk wel in mijn vakgebied, maar het voelt alsof er geen plek voor me is/er teveel concurrentie is.
Persoonlijk is deze tijd ook niet super; ik heb regelmatig sollicitatiegesprekken en hoop dan telkens dat het deze keer wel lukt. Ondertussen kijk ik zeker verder, maar een groot deel van de tijd ben ik toch aan het 'wachten' op een telefoontje en sta ik niet te open om bijv. te starten met een nieuw project of vrijwilligerswerk. Terwijl dat in retrospect natuurlijk wel had gekund en ook heel goed was geweest tijdens deze periode. Ook voel ik schaamte om mensen te vertellen dat ik al zo lang aan het zoeken ben. Familieleden zien mij als 'de slimme' en roepen altijd dat ik mijn studie toch zo snel en succesvol heb afgerond. En dat ik nog zo jong ben, dus me geen zorgen hoef te maken en lekker moet gaan reizen ofzo. Dat wil ik dus niet
. Ik wil graag werken! De eerste 'pauze' periode na studie zonder werk was echt goed voor mijn welzijn, maar nu begint het me tegen te werken. Ik ben nu elke dag bezig met solliciteren en had laatst bijv. vijf gesprekken in een week, allemaal niet gelukt. Ik denk steeds dat ik heel dichtbij ben en heb vaak leuke gesprekken, maar dat is dus al heel lang. Ik blijf zeker verder zoeken en heb er vertrouwen in dat het uiteindelijk wel goedkomt, ik zit ook verder niet slecht of onzeker in mijn vel. Maar het onderwerp 'werk zoeken' is inmiddels wel erg beladen geworden.
Waar ik hier eigenlijk naar op zoek ben na dit lange verhaal is vooral mijn ei kwijt kunnen, maar misschien ook advies van mensen die wellicht werkzaam zijn in de wetenschap. Hoe kan ik zonder werkervaring toch zo'n goede indruk achterlaten om wel gekozen te worden?
En wat kan ik vertellen op een sollicitatie over wat ik de afgelopen tijd heb gedaan? Ik werk soms via uitzendbureaus, maar dit vind ik niet heel relevant te benoemen. Kan ik liegen over dat ik gereisd heb, of eerlijk zeggen dat ik al lang een vaste baan zoek? En hoe zorg ik dat ik het hier niet te veel over hoef te hebben met mensen om mij heen? Met goede vrienden bespreek ik natuurlijk dat het werk zoeken tegenvalt, alleen het is niet mijn favoriete onderwerp (ook uit een soort trots). Ik merk dat mensen snel goedbedoeld, maar ongevraagd advies geven ('Heb je al op Indeed gekeken?') waar ik echt niet op zit te wachten. Ik weet van mezelf dat ik echt mijn best doe met het solliciteren en dat ik in veel gevallen ook een geschikte kandidaat was, maar simpelweg pech heb gehad.
Moet ik nog minder kritisch zijn en bij wijze van spreken gaan vakkenvullen, of wel blijven focussen op banen in het wetenschappelijk onderzoek? En hoe zorg ik dat ik wat meer zingeving aan mijn dagen geef? Ik heb kortgeleden ook gereageerd op bijbanen oa in de ouderenzorg en het lijkt me dat daar wel plek is, maar dat dacht ik in het verleden dus vaak ook...
.Alle persoonlijke ervaringen/tips/geruststellende woorden/hard advies zijn hier uiteraard wel gewenst!
Liefs
vrijdag 26 april 2024 om 10:27
Ik verbaas me soms over promoverende en wetenschap bedrijvende vrienden dat ze nooit eens over de schutting kijken. Dat ze geen idee hebben wat wetenschappers in andere vakgebieden doen.
Ik vraag me bij die vrienden ook af of ze nooit eens een krant lezen waar wetenschappers van andere vakgebieden aan het woord komen.
Het komt dan toch vaak aan op de aloude vraag of men in sommige vakgebieden wel echte wetenschap bedrijft.
Een merkwaardige vraag denk ik.
Ook omdat op data-analyse als het gaat om sociaal-wetenschappelijk en psychologisch onderzoek vaak veel valt af te dingen. Psychologische onderzoeken blijken regelmatig lastig te reproduceren.
Data-analyse is minder trefzeker dan beta-wetenschappers willen doen geloven.
Ook is de scheidslijn niet altijd zo helder.
vrijdag 26 april 2024 om 18:15
Nooit van gehoord, en lijkt me idd ook vrij kansloos: ik schrijf toch meestal wel aanbevelingsbrieven voor een specifieke functie die iemand op het oog heeft. En ik schrijf trouwens ook geen lovende brief over iemand waar ik niet echt over te spreken. Ik laat de lezer wel wat tussen de regels door lezen.Nova schreef: ↑25-04-2024 20:40Ik had het over een algemene referentiebrief, die soms standaard bij vertrek meegegeven worden. Die voor allerlei doeleinden gebruikt worden. Die vind ik vrij zinloos. Want ik zelf heb meestal specifieke vragen aan de referent. In een telefoongesprek kun je gerichte vragen stellen. En het is inderdaad sneller
vrijdag 26 april 2024 om 21:21
Oh ik vraag het me ook vaak af hoe men in andere vakgebieden onderzoek aanpakt. Geen waardeoordeel maar een oprechte vraag. In kranten staan vooral de conclusies, niet de weg erheen. Ook onderzoekspublicaties zijn maar het topje van de ijsberg. Hoe ziet een doorsnee werkdag eruit van iemand in een compleet ander vakgebied dan ik, dat weet ik echt niet zo goed. Zeker als diegene dan niet met een tastbare dataset werkt.Siri schreef: ↑26-04-2024 10:27Ik verbaas me soms over promoverende en wetenschap bedrijvende vrienden dat ze nooit eens over de schutting kijken. Dat ze geen idee hebben wat wetenschappers in andere vakgebieden doen.
Ik vraag me bij die vrienden ook af of ze nooit eens een krant lezen waar wetenschappers van andere vakgebieden aan het woord komen.
Het komt dan toch vaak aan op de aloude vraag of men in sommige vakgebieden wel echte wetenschap bedrijft.
Een merkwaardige vraag denk ik.
Ook omdat op data-analyse als het gaat om sociaal-wetenschappelijk en psychologisch onderzoek vaak veel valt af te dingen. Psychologische onderzoeken blijken regelmatig lastig te reproduceren.
Data-analyse is minder trefzeker dan beta-wetenschappers willen doen geloven.
Ook is de scheidslijn niet altijd zo helder.
vrijdag 26 april 2024 om 21:29
Enorm veel lezen bijvoorbeeld?Wombat schreef: ↑26-04-2024 21:21Oh ik vraag het me ook vaak af hoe men in andere vakgebieden onderzoek aanpakt. Geen waardeoordeel maar een oprechte vraag. In kranten staan vooral de conclusies, niet de weg erheen. Ook onderzoekspublicaties zijn maar het topje van de ijsberg. Hoe ziet een doorsnee werkdag eruit van iemand in een compleet ander vakgebied dan ik, dat weet ik echt niet zo goed. Zeker als diegene dan niet met een tastbare dataset werkt.
Onderzoek doen in archieven?
Uiteindelijk zijn ook juristen bezig met data. Alleen minder gespecificeerd.
En ik begrijp best dat men niet weet hoe in een ander vakgebied precies onderzoek wordt gedaan.
Maar dat mensen zich afvragen dat er überhaupt gepromoveerd kan worden in niet beta-vakgebieden verbaast me.
vrijdag 26 april 2024 om 22:26
Die laatste vraag kom ik eigenlijk ook nooit tegen! Jij wel?Siri schreef: ↑26-04-2024 21:29Enorm veel lezen bijvoorbeeld?
Onderzoek doen in archieven?
Uiteindelijk zijn ook juristen bezig met data. Alleen minder gespecificeerd.
En ik begrijp best dat men niet weet hoe in een ander vakgebied precies onderzoek wordt gedaan.
Maar dat mensen zich afvragen dat er überhaupt gepromoveerd kan worden in niet beta-vakgebieden verbaast me.
woensdag 1 mei 2024 om 09:04
Vond dat ook heel vreemd. Dan weet iemand misschien niet wat promoveren inhoudt.Siri schreef: ↑26-04-2024 21:29Enorm veel lezen bijvoorbeeld?
Onderzoek doen in archieven?
Uiteindelijk zijn ook juristen bezig met data. Alleen minder gespecificeerd.
En ik begrijp best dat men niet weet hoe in een ander vakgebied precies onderzoek wordt gedaan.
Maar dat mensen zich afvragen dat er überhaupt gepromoveerd kan worden in niet beta-vakgebieden verbaast me.
woensdag 1 mei 2024 om 09:14
woensdag 1 mei 2024 om 10:30
TO, insider tip hier:
Het werkt meestal zo: een onderzoeker krijgt een onderzoeksgrant en zodra die binnengehaald is gaan de vacatures voor aios eruit.
Wat ik dus zou doen is de linkedingroepen (of nieuws paginas op de website) voor vakgroepen die jouw interesse hebben in de gaten houden. Dan zie je dus meteen wanneer er zo'n grant binnengehaald is. Vervolgens mail je die onderzoeker en heb je dus al contact voordat er een vacature uitgaat. Dan ga je natuurlijk niet zeuren om een phd plek, maar ga je vertellen hoe interessant je dat onderzoek vindt en stel je wat slimme vragen. Vervolgens solliciteer je op de vacature en heb je een streepje voor.
Het werkt meestal zo: een onderzoeker krijgt een onderzoeksgrant en zodra die binnengehaald is gaan de vacatures voor aios eruit.
Wat ik dus zou doen is de linkedingroepen (of nieuws paginas op de website) voor vakgroepen die jouw interesse hebben in de gaten houden. Dan zie je dus meteen wanneer er zo'n grant binnengehaald is. Vervolgens mail je die onderzoeker en heb je dus al contact voordat er een vacature uitgaat. Dan ga je natuurlijk niet zeuren om een phd plek, maar ga je vertellen hoe interessant je dat onderzoek vindt en stel je wat slimme vragen. Vervolgens solliciteer je op de vacature en heb je een streepje voor.
woensdag 1 mei 2024 om 10:32
beta wetenschapper hier! Data analyse is helemaal niet trefzeker, daar kan zo ontzettend veel mee fout....Siri schreef: ↑26-04-2024 10:27Ik verbaas me soms over promoverende en wetenschap bedrijvende vrienden dat ze nooit eens over de schutting kijken. Dat ze geen idee hebben wat wetenschappers in andere vakgebieden doen.
Ik vraag me bij die vrienden ook af of ze nooit eens een krant lezen waar wetenschappers van andere vakgebieden aan het woord komen.
Het komt dan toch vaak aan op de aloude vraag of men in sommige vakgebieden wel echte wetenschap bedrijft.
Een merkwaardige vraag denk ik.
Ook omdat op data-analyse als het gaat om sociaal-wetenschappelijk en psychologisch onderzoek vaak veel valt af te dingen. Psychologische onderzoeken blijken regelmatig lastig te reproduceren.
Data-analyse is minder trefzeker dan beta-wetenschappers willen doen geloven.
Ook is de scheidslijn niet altijd zo helder.
woensdag 1 mei 2024 om 10:36
Misschien ook niet onbelangrijk om te beseffen voor beta-wetenschappers (waarvan er een heel aantal dat al doen trouwens volgens mij, maar voor degenen die zich zo verbazen over promoveren in andere vakgebieden): er bestaan meer soorten data dan alleen getallen. Die data kunnen ook geanalyseerd worden, maar op een andere manier (en ook daarmee kan van alles fout gaan, maar het kan ook zeer interessante inzichten opleveren)
woensdag 1 mei 2024 om 10:44
ja zeker, ik zie dat wel eens (ik werk vrij multidisciplinair) en dan verbaas ik me er altijd over hoeveel verschillende soorten data er zijn en wat je daar voor geweldig leuke dingen mee kunt doenCatalina schreef: ↑01-05-2024 10:36Misschien ook niet onbelangrijk om te beseffen voor beta-wetenschappers (waarvan er een heel aantal dat al doen trouwens volgens mij, maar voor degenen die zich zo verbazen over promoveren in andere vakgebieden): er bestaan meer soorten data dan alleen getallen. Die data kunnen ook geanalyseerd worden, maar op een andere manier (en ook daarmee kan van alles fout gaan, maar het kan ook zeer interessante inzichten opleveren)
woensdag 1 mei 2024 om 12:14
In mijn vakgebied valt het kwalitatieve onderzoek mij vaak erg tegen. In theorie zo mooi maar in de praktijk zijn het vaak halfbakken interviews waar iemand zijn eigen mening flink op los laat en hee er komt precies uit wat diegene al vermoedde.
In zijn algemeenheid vraag ik me vaak af hoe het lukt om dat type onderzoek beter objectief aan te pakken (100% is een illusie).
Dit is overigens ook een belangrijk issue bij kwantitatief onderzoek maar daar zijn de laatste 10-15 jaar gelukkig wel grote stappen in gezet.
In zijn algemeenheid vraag ik me vaak af hoe het lukt om dat type onderzoek beter objectief aan te pakken (100% is een illusie).
Dit is overigens ook een belangrijk issue bij kwantitatief onderzoek maar daar zijn de laatste 10-15 jaar gelukkig wel grote stappen in gezet.
woensdag 1 mei 2024 om 12:37
is ook aan de reviewers van een journal lijkt me, goed coderen kun je toch voor een deel controleren en het aantal interviews kan ook kritisch naar gekeken worden.Wombat schreef: ↑01-05-2024 12:14In mijn vakgebied valt het kwalitatieve onderzoek mij vaak erg tegen. In theorie zo mooi maar in de praktijk zijn het vaak halfbakken interviews waar iemand zijn eigen mening flink op los laat en hee er komt precies uit wat diegene al vermoedde.
In zijn algemeenheid vraag ik me vaak af hoe het lukt om dat type onderzoek beter objectief aan te pakken (100% is een illusie).
Dit is overigens ook een belangrijk issue bij kwantitatief onderzoek maar daar zijn de laatste 10-15 jaar gelukkig wel grote stappen in gezet.
woensdag 1 mei 2024 om 18:17
Ik doe een PhD in de VS, alhoewel dat zo ongeveer door iedereen hier wordt afgeradenAppelflap123 schreef: ↑25-04-2024 15:09
Verder ook wel benieuwd naar ervaringen/via via verhalen over PhD in het buitenland?
Ik vond het heel erg lastig dat ik weer ging studeren, want ik werkte een aantal jaar in NL voor ik hier terecht kwam. Het is ook echt schools weer. Inmiddels ben ik ABD (All But Dissertation) en geef ik les en doe mijn eigen onderzoek, dus voelt het meer als een baan. Maar je merkt wel echt verschillen.
Het is zeer slecht betaald (ik krijg bijvoorbeeld maar voor 20 uur per week betaald, omdat dat de uren zijn dat ik lesgeef; de overige 20+ uur is onbetaald maar ik hoef geen college geld te betalen). Dit is NL natuurlijk echt ongehoord. Maar ja, ik zit hier nu eenmaal.
Wat ik heel fijn vind hier is dat ik volledige vrijheid heb om mijn eigen onderzoek en richting te betalen. Ik heb niet gesolliciteerd op een plek en ben niet verbonden aan een beurs van mijn begeleider of promotor, maar doe gewoon mijn eigen onderzoek, en kan dus van alles aanpassen. Dat vind ik echt een voordeel. Mocht je nog meer vragen hebben over de VS specifiek, laat het maar weten!
woensdag 1 mei 2024 om 18:17
.Appelflap123 schreef: ↑25-04-2024 15:09
Verder ook wel benieuwd naar ervaringen/via via verhalen over PhD in het buitenland?
toetsenbord35 wijzigde dit bericht op 01-05-2024 18:19
Reden: Dubbel gepost
Reden: Dubbel gepost
76.18% gewijzigd
woensdag 1 mei 2024 om 18:48
Dat kán hier ook, maar het is inderdaad minder gebruikelijk. En ik zie best veel nadelen aan een academische carrière in de VS (vooral het nogal exploitatieve karakter ervan), maar tegelijkertijd kan het ook zo gaaf zijn (vooral afhankelijk van je begeleider en je uni)!Toetsenbord35 schreef: ↑01-05-2024 18:17Ik doe een PhD in de VS, alhoewel dat zo ongeveer door iedereen hier wordt afgeraden
Ik vond het heel erg lastig dat ik weer ging studeren, want ik werkte een aantal jaar in NL voor ik hier terecht kwam. Het is ook echt schools weer. Inmiddels ben ik ABD (All But Dissertation) en geef ik les en doe mijn eigen onderzoek, dus voelt het meer als een baan. Maar je merkt wel echt verschillen.
Het is zeer slecht betaald (ik krijg bijvoorbeeld maar voor 20 uur per week betaald, omdat dat de uren zijn dat ik lesgeef; de overige 20+ uur is onbetaald maar ik hoef geen college geld te betalen). Dit is NL natuurlijk echt ongehoord. Maar ja, ik zit hier nu eenmaal.
Wat ik heel fijn vind hier is dat ik volledige vrijheid heb om mijn eigen onderzoek en richting te betalen. Ik heb niet gesolliciteerd op een plek en ben niet verbonden aan een beurs van mijn begeleider of promotor, maar doe gewoon mijn eigen onderzoek, en kan dus van alles aanpassen. Dat vind ik echt een voordeel. Mocht je nog meer vragen hebben over de VS specifiek, laat het maar weten!
Ik heb in 5 jaar 3 postdocs gedaan in de VS en heb een fantastische tijd gehad, met superleuke mensen gewerkt en nooit spijt of heimwee gehad. Voor een vaste aanstelling ben ik wel weer blij weer in NL te zijn.
woensdag 1 mei 2024 om 18:52
Ik neem aan dat het niet zo is dat je psychologie hebt gestudeerd om alleen onderzoeker als perspectief te hebben. Psychologie is niet eens een exacte wetenschap en de PHD-wereld is extreem competitief.
Wat is de reden dat je niet in de GGZ solliciteert?
Je zou zelfs een praktijk kunnen starten.
Je hebt over vakkenvullen, ga je dat liever doen?
Wat is de reden dat je niet in de GGZ solliciteert?
Je zou zelfs een praktijk kunnen starten.
Je hebt over vakkenvullen, ga je dat liever doen?
woensdag 1 mei 2024 om 19:24
Wat is dit voor vreemde aanname? Ik ken meerdere mensen die psychologie hebben gestudeerd en die helemaal niet de GGZ in wilden. Het is nu eenmaal een heel breed spectrum. Kan toch dat je interesse in een bepaalde hoek zit.Pekka123 schreef: ↑01-05-2024 18:52Ik neem aan dat het niet zo is dat je psychologie hebt gestudeerd om alleen onderzoeker als perspectief te hebben. Psychologie is niet eens een exacte wetenschap en de PHD-wereld is extreem competitief.
Wat is de reden dat je niet in de GGZ solliciteert?
Je zou zelfs een praktijk kunnen starten.
Je hebt over vakkenvullen, ga je dat liever doen?
Ik heb de master klinische neuropsychologie gedaan, geen onderzoeksmaster, maar wel met een onderzoeksstage ipv klinische waar je leert diagnosticeren en behandelen. Een carrière als GZ-psycholoog of therapeut is dus niet meer voor de hand liggend, en ik denk dat dat ook niet bij mij past.
woensdag 1 mei 2024 om 22:55
Waarom zou dat niet iemands motivatie of perspectief kunnen zijn? En wat maakt het uit dat psychologie geen exacte wetenschap is? Er wordt nog steeds gewoon (al dan niet wetenschappelijk) onderzoek gedaan, hoor.Pekka123 schreef: ↑01-05-2024 18:52Ik neem aan dat het niet zo is dat je psychologie hebt gestudeerd om alleen onderzoeker als perspectief te hebben. Psychologie is niet eens een exacte wetenschap en de PHD-wereld is extreem competitief.
Wat is de reden dat je niet in de GGZ solliciteert?
Je zou zelfs een praktijk kunnen starten.
Je hebt over vakkenvullen, ga je dat liever doen?
donderdag 2 mei 2024 om 05:42
Maar wanneer het niet lukt dan verander je je perspectief en ga je niet zitten nadenken over vakkenvullen terwijl er tig andere passende functies bestaan. In de neuropsychologie kun je bijvoorbeeld ook klinisch werk doen. Mensen onderhouden zichzelf (tijdelijk) met een baan die niet hun droombaan is, dat is nu eenmaal het leven van grote mensen die voor zichzelf zorgen.
donderdag 2 mei 2024 om 11:07
Dat is wat anders, natuurlijk moet je soms je wensen bijstellen. Maar de aanname dat iemand natuurlijk niet voor onderzoek psychologie gaat studeren klopt gewoon niet.Pekka123 schreef: ↑02-05-2024 05:42Maar wanneer het niet lukt dan verander je je perspectief en ga je niet zitten nadenken over vakkenvullen terwijl er tig andere passende functies bestaan. In de neuropsychologie kun je bijvoorbeeld ook klinisch werk doen. Mensen onderhouden zichzelf (tijdelijk) met een baan die niet hun droombaan is, dat is nu eenmaal het leven van grote mensen die voor zichzelf zorgen.
Maar zoals ik TO begrijp is het met haar achtergrond/richting onwaarschijnlijk dat ze de GZ-kant op kan.
Overigens kan het soms na afstuderen wel degelijk beter zijn om eerst even iets helemaal uit de richting te doen, in plaats van een richting binnen het vakgebied. Vaak is het dan juist heel lastig om weer uit dat pad komen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
