
Ervaringen vluchtelingenwerk
maandag 13 januari 2020 om 16:16
Naast mijn freelancewerkzaamheden en gezin zou ik graag (weer) vrijwilligerswerk doen. Ik zit erover na te denken me aan te melden bij Vluchtelingenwerk Nederland.
Heeft iemand ervaring met het werken voor deze organisatie?
Vond je het leuk, stressvol of emotioneel zwaar?
Is het te doen naast werk, gezin en huishouding of slokt het ongemerkt veel tijd op? Hoe is de sfeer? Is er veel steun vanuit het management?
Wat is jouw ervaring?
Heeft iemand ervaring met het werken voor deze organisatie?
Vond je het leuk, stressvol of emotioneel zwaar?
Is het te doen naast werk, gezin en huishouding of slokt het ongemerkt veel tijd op? Hoe is de sfeer? Is er veel steun vanuit het management?
Wat is jouw ervaring?
And if I fly, or if I fall
Least I can say I gave it all
Least I can say I gave it all
maandag 13 januari 2020 om 16:31
Ik heb 2 jaar stage gelopen bij vluchtelingenwerk. Wij kregen geen werktelefoon en moesten ons prive nummer aan bijv. instanties en vluchtelingen geven. Het vervelende daarvan vond ik dat je altijd bereikbaar was. Dus ook om 11 uur 's avonds of 7 uur 's ochtends krijg je een appje met een vraag die makkelijk kan wachten tot de eerst volgende werkdag. Maar zelfs 4 jaar later word ik soms gebeld/bericht door een instantie. Dan hebben ze mijn verzoek op mijn nummer te verwijderen niet doorgevoerd. Dus ik zou aanraden neem een werk telefoon.
Ik had altijd het gevoel dat ik nooit klaar was, want ik had meerdere gezinnen en er was altijd wel wat, vooral als het nieuwe gezinnen zijn. Wanneer het eenmaal loopt heb je veel minder tijd nodig, maar dan krijg je vaak ook nieuwe erbij is mijn ervaring.
Eerst was ik altijd pro vluchteling en ik geloofde de verhalen niet zo die rond gingen. Maar vooral de Syriërs zijn veeleisend en zijn niet snel tevreden met dingen. Ook wel logisch natuurlijk als je weet dat ze in hun eigen land een goed leven hadden, maar het komt erg ondankbaar over. Hier kon ik wel moeite mee hebben. Dan hadden we in de winkel een discussie over de prijs van de tv bijv. Hun wilde altijd de duurste bewijs van spreke en wat de 1 kreeg, dat wilde hun ook. Maar vele waren weer wel geïnteresseerd om de taal zo snel mogelijk te leren. Ze waren op hun hoge eisen na goed te begeleiden en altijd heel gastvrij.
Eritrese gezinnen waren vaak lastig te begeleiden vond ik. Ze waren vaak heel gemakzuchtig en mijn gezinnen kwamen hun afspraken niet na. Wel wilde ze dat ik van alles voor ze regelde en zelf deden ze niks. Maar dan wel commentaar hebben. Ik heb van meerdere gehoord dat zij Eritrese gezinnen wel lastiger te begeleiden vonden. Maar dat zal ook per vluchteling en begeleider verschillen.
Ik denk dat het zeker goed te combineren is met een gezin. Je kiest zelf voor het aantal uur dat je wil begeleiden. Maar wees er ook op berekend dat het soms meer is, maar het kan ook weer minder zijn per week. En je moet het niet erg vinden om op rare tijden beschikbaar te zijn. Daar had ik wel moeite mee. Ik wilde gewoon mijn stage dag afsluiten en het niet mee naar huis nemen. Want ik kon wel heel erg stressen dat ik nog van alles moest regelen en dan had ik het eindelijk losgelaten, krijg je weer een appje en schoot ik daar van in de stress. Maargoed dit hoeft bij jou totaal niet te spelen natuurlijk.
Het leuke van vluchtelingenwerk is dat het informeel is. Je bouwt echt een band op met je gezinnen en gaat op huisbezoek bij hun. Je staat meer op gelijke hoogte ipv hulpverlener/client.
Ik had altijd het gevoel dat ik nooit klaar was, want ik had meerdere gezinnen en er was altijd wel wat, vooral als het nieuwe gezinnen zijn. Wanneer het eenmaal loopt heb je veel minder tijd nodig, maar dan krijg je vaak ook nieuwe erbij is mijn ervaring.
Eerst was ik altijd pro vluchteling en ik geloofde de verhalen niet zo die rond gingen. Maar vooral de Syriërs zijn veeleisend en zijn niet snel tevreden met dingen. Ook wel logisch natuurlijk als je weet dat ze in hun eigen land een goed leven hadden, maar het komt erg ondankbaar over. Hier kon ik wel moeite mee hebben. Dan hadden we in de winkel een discussie over de prijs van de tv bijv. Hun wilde altijd de duurste bewijs van spreke en wat de 1 kreeg, dat wilde hun ook. Maar vele waren weer wel geïnteresseerd om de taal zo snel mogelijk te leren. Ze waren op hun hoge eisen na goed te begeleiden en altijd heel gastvrij.
Eritrese gezinnen waren vaak lastig te begeleiden vond ik. Ze waren vaak heel gemakzuchtig en mijn gezinnen kwamen hun afspraken niet na. Wel wilde ze dat ik van alles voor ze regelde en zelf deden ze niks. Maar dan wel commentaar hebben. Ik heb van meerdere gehoord dat zij Eritrese gezinnen wel lastiger te begeleiden vonden. Maar dat zal ook per vluchteling en begeleider verschillen.
Ik denk dat het zeker goed te combineren is met een gezin. Je kiest zelf voor het aantal uur dat je wil begeleiden. Maar wees er ook op berekend dat het soms meer is, maar het kan ook weer minder zijn per week. En je moet het niet erg vinden om op rare tijden beschikbaar te zijn. Daar had ik wel moeite mee. Ik wilde gewoon mijn stage dag afsluiten en het niet mee naar huis nemen. Want ik kon wel heel erg stressen dat ik nog van alles moest regelen en dan had ik het eindelijk losgelaten, krijg je weer een appje en schoot ik daar van in de stress. Maargoed dit hoeft bij jou totaal niet te spelen natuurlijk.
Het leuke van vluchtelingenwerk is dat het informeel is. Je bouwt echt een band op met je gezinnen en gaat op huisbezoek bij hun. Je staat meer op gelijke hoogte ipv hulpverlener/client.
maandag 13 januari 2020 om 16:48
Ik heb een paar jaar geleden (tijdens de grote instroom) vrijwilligerswerk gedaan nadat ik er stage had gelopen. Dit was trouwens wel bij een lokale Vluchtelingenwerk, dus via een welzijnsorganisatie.
Ik vond het heel erg leuk; veel vrijheid en veel geleerd. Ook leuke organisatie.
Minder vond ik dat sommige cliënten zo op je leunden; sommigen belden 's avonds en in het weekend dat ze een verstopte WC hadden.
Snap het wel hoor, ze spraken de taal niet en hadden geen idee waar ze naar toe moesten.
Wat ik ook lastig vond was soms de grens aangeven; sommigen wilden een grotere lening van de gemeente en verwachtten dan dat ik dat ging regelen of ergens anders geld vandaan toverde.
Verwacht niet van iedereen dankbaarheid; er zitten leuke mensen tussen die je dankbaar zijn (ben uitgenodigd voor bruiloften, kreeg cadeautjes en eten en soms een liefdesverklaring
en mensen die bereid waren de taal te leren), maar er zitten ook strenggelovige types tussen die weigeren je een hand te geven en een gesprek met je te voeren op basis van je geslacht. Ook zijn er mensen die zitten te klagen over het huis dat ze krijgen.
Maar al met al vond ik het heel erg leuk!
Ik vond het heel erg leuk; veel vrijheid en veel geleerd. Ook leuke organisatie.
Minder vond ik dat sommige cliënten zo op je leunden; sommigen belden 's avonds en in het weekend dat ze een verstopte WC hadden.
Snap het wel hoor, ze spraken de taal niet en hadden geen idee waar ze naar toe moesten.
Wat ik ook lastig vond was soms de grens aangeven; sommigen wilden een grotere lening van de gemeente en verwachtten dan dat ik dat ging regelen of ergens anders geld vandaan toverde.
Verwacht niet van iedereen dankbaarheid; er zitten leuke mensen tussen die je dankbaar zijn (ben uitgenodigd voor bruiloften, kreeg cadeautjes en eten en soms een liefdesverklaring

Maar al met al vond ik het heel erg leuk!
maandag 13 januari 2020 om 17:20
Bedankt voor jullie reacties, @Shiverrr en @Minnimouse. Erg waardevol!
Wat ik vooral lees, is dat het werk dwars door je privéleven heen loopt. Dat is eigenlijk niet echt de bedoeling. Ik ben namelijk een erg slechte nee-zegger. Dat je 24 uur bereikbaar moet zijn of eigenlijk gewoon bent, schrik ik wel van. Ik was eigenlijk van plan me een aantal uur beschikbaar te stellen en in die uren me in te zetten voor de organisatie. Als ik thuis ben, heb ik andere werkzaamheden en verplichtingen.
Dat schrikken van een appje, daar herken ik me zeker in. Als zzp'er werk ik de hele dag eigenlijk. Zelfs in m'n slaap. Die stress probeer ik eigenlijk te verminderen. Niet te verdubbelen. Ik wil dolgraag iemand helpen met een verstopte wc, maar niet als ik aan de eettafel zit en de spaghettislierten van de muur aan het halen ben van m'n iets te enthousiaste peuter. Maar ik lees in jullie reacties dat je dit moeilijk kan plannen.
Wat ik vooral lees, is dat het werk dwars door je privéleven heen loopt. Dat is eigenlijk niet echt de bedoeling. Ik ben namelijk een erg slechte nee-zegger. Dat je 24 uur bereikbaar moet zijn of eigenlijk gewoon bent, schrik ik wel van. Ik was eigenlijk van plan me een aantal uur beschikbaar te stellen en in die uren me in te zetten voor de organisatie. Als ik thuis ben, heb ik andere werkzaamheden en verplichtingen.
Dat schrikken van een appje, daar herken ik me zeker in. Als zzp'er werk ik de hele dag eigenlijk. Zelfs in m'n slaap. Die stress probeer ik eigenlijk te verminderen. Niet te verdubbelen. Ik wil dolgraag iemand helpen met een verstopte wc, maar niet als ik aan de eettafel zit en de spaghettislierten van de muur aan het halen ben van m'n iets te enthousiaste peuter. Maar ik lees in jullie reacties dat je dit moeilijk kan plannen.
And if I fly, or if I fall
Least I can say I gave it all
Least I can say I gave it all

maandag 13 januari 2020 om 17:22
Lazer_Pink schreef: ↑13-01-2020 17:20Bedankt voor jullie reacties, @Shiverrr en @Minnimouse. Erg waardevol!
Wat ik vooral lees, is dat het werk dwars door je privéleven heen loopt. Dat is eigenlijk niet echt de bedoeling. Ik ben namelijk een erg slechte nee-zegger. Dat je 24 uur bereikbaar moet zijn of eigenlijk gewoon bent, schrik ik wel van. Ik was eigenlijk van plan me een aantal uur beschikbaar te stellen en in die uren me in te zetten voor de organisatie. Als ik thuis ben, heb ik andere werkzaamheden en verplichtingen.
Dat schrikken van een appje, daar herken ik me zeker in. Als zzp'er werk ik de hele dag eigenlijk. Zelfs in m'n slaap. Die stress probeer ik eigenlijk te verminderen. Niet te verdubbelen. Ik wil dolgraag iemand helpen met een verstopte wc, maar niet als ik aan de eettafel zit en de spaghettislierten van de muur aan het halen ben van m'n iets te enthousiaste peuter. Maar ik lees in jullie reacties dat je dit moeilijk kan plannen.
Als je geen Nee kan zeggen, moet je hier echt van af zien!
Er zitten claimende mensen tussen die dag en nacht een beroep op je gaan doen, als ze zien dat jij ze daar de ruimte voor biedt.

maandag 13 januari 2020 om 17:28
Ik heb het vroeger een tijdje gedaan.
Vaak leuke mensen en met het appel wat ze voortdurend op je deden, had ik (toen) niet zo veel moeite.
Met ruzie weg gegaan.
Een jonge asielzoeker kreeg geld om een flatwoning in te richten.
Met die flat werd niets gedaan, geen inrichting, nada.
Hij sliep altijd bij een aantal vrienden en had het geld (hoogstwaarschijnlijk) aan hele andere zaken opgemaakt,
Ik vond dat niet kunnen en stelde mijn leidinggevende voor om een gesprek hierover met hem aan te gaan.
Zijn zag er geen probleem in en vond dat de organisatie zich er niet mee moest bemoeien.
Toen was ik er wel klaar mee.
Vaak leuke mensen en met het appel wat ze voortdurend op je deden, had ik (toen) niet zo veel moeite.
Met ruzie weg gegaan.
Een jonge asielzoeker kreeg geld om een flatwoning in te richten.
Met die flat werd niets gedaan, geen inrichting, nada.
Hij sliep altijd bij een aantal vrienden en had het geld (hoogstwaarschijnlijk) aan hele andere zaken opgemaakt,
Ik vond dat niet kunnen en stelde mijn leidinggevende voor om een gesprek hierover met hem aan te gaan.
Zijn zag er geen probleem in en vond dat de organisatie zich er niet mee moest bemoeien.
Toen was ik er wel klaar mee.
maandag 13 januari 2020 om 17:56
Ze eisen het niet van je, het is alleen wel hoe het in de praktijk verloopt dat je veel beschikbaar bent. Ondanks dat je er natuurlijk wel afspraken over kan maken dat ze je alleen op bepaalde momenten mogen bellen of iig kantooruren. Jij bent hun enige aanspreekpunt.Someonenew schreef: ↑13-01-2020 17:27Vrijwilligerswerk bij ouderen geen optie? Daar zijn vrijwilligers ook hard nodig! En daar hoef je niet 24uur beschikbaar te zijn, wel raar ook die eis bij vrijwilligerswerk eigenlijk..
En nee leren zeggen heb ik daar wel geleerd. Want je kan gewoon niet altijd 'ja' zeggen op hun verzoeken. Je moet ze zelfredzaam maken en niet alles voor ze blijven doen. Dus wanneer je daar mee stopt krijg je weerstand.
Wanneer je echt vaste uren vrijwilligerswerk wil doen zou ik vluchtelingenwerk niet aanraden. Ondanks dat het wel zinvol is om te doen.

maandag 13 januari 2020 om 17:56
Ik heb het kort gedaan. De spreekuren waren wel prima te doen en past bij het vrijwillige karakter.
Het begeleiden van een nieuw gezin vond ik zwaar. Zonder dat je met elkaar kunt spreken is het amper te doen. Google translate is gewoon niet toereikend.
Het gezin uit Syrie was veeleisend. Ze wilden veel, zonder er iets voor te willen doen. De woning viel tegen. Het geld was niet toereikend.
En die grote TV moest er wel komen natuurlijk....
Dochter van 18 wilde niet meewerken, dus kreeg geen eigen uitkering. En dan kom je financieel idd niet uit.
Ik heb er uren in gestoken, naar instanties, naar stages, naar de intake inburgering en de enige berichten die ik van hen kreeg ging over geld. Wanneer komt er weer geld? Maar wel kettingroken :-/
Na een paar maanden heb ik de handdoek in de ring gegooid. Het was echt inhoudelijk te heftig, de verantwoordelijkheid te groot en het was te tijdrovend voor een vrijwilliger.
Het begeleiden van een nieuw gezin vond ik zwaar. Zonder dat je met elkaar kunt spreken is het amper te doen. Google translate is gewoon niet toereikend.
Het gezin uit Syrie was veeleisend. Ze wilden veel, zonder er iets voor te willen doen. De woning viel tegen. Het geld was niet toereikend.
En die grote TV moest er wel komen natuurlijk....
Dochter van 18 wilde niet meewerken, dus kreeg geen eigen uitkering. En dan kom je financieel idd niet uit.
Ik heb er uren in gestoken, naar instanties, naar stages, naar de intake inburgering en de enige berichten die ik van hen kreeg ging over geld. Wanneer komt er weer geld? Maar wel kettingroken :-/
Na een paar maanden heb ik de handdoek in de ring gegooid. Het was echt inhoudelijk te heftig, de verantwoordelijkheid te groot en het was te tijdrovend voor een vrijwilliger.
maandag 13 januari 2020 om 18:22
Nou het is niet zo dat Vluchtelingenwerk je verplicht 24/7 bereikbaar te zijn, totaal niet. Maar mensen gaan je gewoon bellen als ze je nummer hebben.Lazer_Pink schreef: ↑13-01-2020 17:20Bedankt voor jullie reacties, @Shiverrr en @Minnimouse. Erg waardevol!
Wat ik vooral lees, is dat het werk dwars door je privéleven heen loopt. Dat is eigenlijk niet echt de bedoeling. Ik ben namelijk een erg slechte nee-zegger. Dat je 24 uur bereikbaar moet zijn of eigenlijk gewoon bent, schrik ik wel van. Ik was eigenlijk van plan me een aantal uur beschikbaar te stellen en in die uren me in te zetten voor de organisatie. Als ik thuis ben, heb ik andere werkzaamheden en verplichtingen.
Dat schrikken van een appje, daar herken ik me zeker in. Als zzp'er werk ik de hele dag eigenlijk. Zelfs in m'n slaap. Die stress probeer ik eigenlijk te verminderen. Niet te verdubbelen. Ik wil dolgraag iemand helpen met een verstopte wc, maar niet als ik aan de eettafel zit en de spaghettislierten van de muur aan het halen ben van m'n iets te enthousiaste peuter. Maar ik lees in jullie reacties dat je dit moeilijk kan plannen.
Geen nummer geven is dus ook een optie of wellicht hebben zij een werktelefoon die je kunt gebruiken als je voor hen aan het werk bent.
Ligt ook aan welke functie je uitvoert.
Ik deed het spreekuur, nieuwkomers begeleiden en het taalcafé.
Alleen voor dat begeleiden gaan ze je bellen. Als je alleen spreekuur of het taalcafé doet hebben ze je nummer niet eens nodig (de vluchtelingen).
maandag 13 januari 2020 om 18:24
Die eis is er helemaal niet.Someonenew schreef: ↑13-01-2020 17:27Vrijwilligerswerk bij ouderen geen optie? Daar zijn vrijwilligers ook hard nodig! En daar hoef je niet 24uur beschikbaar te zijn, wel raar ook die eis bij vrijwilligerswerk eigenlijk..
Maar iets met ouderen doen is inderdaad ook leuk.
maandag 13 januari 2020 om 18:45

maandag 13 januari 2020 om 19:06
maandag 13 januari 2020 om 19:08
Het zijn net gewone mensen he!
Je hebt er hele leuke mensen tussen die graag willen leren en integreren en kwakbollen.
maandag 13 januari 2020 om 19:11
Wel werk wat beter gedaan zou kunnen worden door betaalde professionals.
Te veel omvattend voor de doorsnee vrijwilliger.

maandag 13 januari 2020 om 19:13
Klopt, maar er is geen budget voor.
Ik zat destijds in Budel (daar waar het aanmeldcentrum ook is). En Vluchtelingenwerk ging dus via een welzijnsorganisatie. Anders zou niemand die mensen wegwijs maken als ze geplaatst worden.

maandag 13 januari 2020 om 19:20
Ongeveer 20 jaar geleden gewerkt met Somalische vluchtelingen met A status. Ik herken een deel van de negatieve ervaringen wbt veeleisend en ontevredenheid. Maar daar stonden ook leuke, warme en intensieve contacten en veel leerzaamheid tegen over wbt andere cultuur en normen en waarden. Met een gezin ben ik heel hecht bevriend geraakt, ook na en naast het werk. Ik had het niet willen missen, het heeft mij een completer en milder mens gemaakt.
maandag 13 januari 2020 om 19:21

maandag 13 januari 2020 om 19:56
Ik ben al jaren taalcoach voor vluchtelingen of anderstaligen. Ben er zo’n 3 uur per week mee bezig (zo’n 1,5 uur per gezin), maar soms komt er bij mij wat tussen, of bij hen. Ook prima. .
Het contact gaat via FB messenger en/of whatsapp, en ik heb nog nooit gehad dat er misbruik van is gemaakt of dat ze me (constant) lastig vallen. Soms wordt wel gevraagd of ik ergens bij kan helpen of wat kan uitzoeken, maar dat doe ik dan wel sámen met ze.
Ik haal er zelf veel plezier uit, leer zelf ook over andere culturen, eet regelmatig mee en heb de rest van de familie leren kennen. Het oudere stel uit Syrië is erg dankbaar voor mijn hulp. De vrouw zei laatst ‘ik ben een zus in Aleppo verloren, maar heb er hier een bijgekregen..’
Het contact gaat via FB messenger en/of whatsapp, en ik heb nog nooit gehad dat er misbruik van is gemaakt of dat ze me (constant) lastig vallen. Soms wordt wel gevraagd of ik ergens bij kan helpen of wat kan uitzoeken, maar dat doe ik dan wel sámen met ze.
Ik haal er zelf veel plezier uit, leer zelf ook over andere culturen, eet regelmatig mee en heb de rest van de familie leren kennen. Het oudere stel uit Syrië is erg dankbaar voor mijn hulp. De vrouw zei laatst ‘ik ben een zus in Aleppo verloren, maar heb er hier een bijgekregen..’
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
maandag 13 januari 2020 om 20:11
TO zegt toch niet dat ze maatschappelijk begeleider gaat worden?
Ze denkt er over na om iets bij vluchtelingenwerk te gaan doen. Ik vermeld over mijn ervaringen als taalcoach.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje