Werk & Studie
alle pijlers
Faalangsttraining?
vrijdag 14 november 2008 om 10:28
Ik heb behoorlijke last van faalangst en wil daar graag vanaf. Het kost me enorm veel tijd en energie en ik voel me er ongelukkig en onprofessioneel door: ik vind mijn werk mwah, het lukt me niet om echt trots te zijn op wat aflever. Heel onhandig als freelancer, want ik durf daardoor geen klanten te benaderen, mezelf goed in de markt te zetten, of een behoorlijk uurtarief te vragen.
Terwijl ik objectief gezien weet dat ik goed presteer, de opdrachtgevers die ik heb zijn heel tevreden (ik krijg tenminste al jaren de leukste opdrachten van ze) en ze bevelen me ook aan bij anderen. Maar zelf geloof ik dus niet dat ik goed genoeg ben, waardoor ik eigenlijk altijd in paniek aan het werk ben, klussen uitstel, daardoor niet optimaal presteer, en doodsbang ben voor het eindoordeel, en zelfs uit schaamte het uitstel om facturen te sturen.
Ik heb jaren gedacht dat de faalangst vanzelf minder zou worden, maar dat gebeurt niet. Tijd voor professionele hulp dus. Omdat ik freelancer ben, moet ik zelf op zoek gaan naar een training, coach of psycholoog.
Wie heeft ervaring hiermee, welke cursussen kunnen jullie me aanraden? Moet ik voor faalangst een coach hebben of een psycholoog? Waar moet ik op zoek gaan naar een goede arbeidspsycholoog, zijn er websites? Weten jullie of dit soort kosten aftrekbaar zijn voor zelfstandig ondernemers? Ik heb al wat rondgezocht op internet, maar ik kan door de bomen het bos niet meer zien. Hopelijk kunnen jullie me op weg helpen. Heel veel dank alvast!
Terwijl ik objectief gezien weet dat ik goed presteer, de opdrachtgevers die ik heb zijn heel tevreden (ik krijg tenminste al jaren de leukste opdrachten van ze) en ze bevelen me ook aan bij anderen. Maar zelf geloof ik dus niet dat ik goed genoeg ben, waardoor ik eigenlijk altijd in paniek aan het werk ben, klussen uitstel, daardoor niet optimaal presteer, en doodsbang ben voor het eindoordeel, en zelfs uit schaamte het uitstel om facturen te sturen.
Ik heb jaren gedacht dat de faalangst vanzelf minder zou worden, maar dat gebeurt niet. Tijd voor professionele hulp dus. Omdat ik freelancer ben, moet ik zelf op zoek gaan naar een training, coach of psycholoog.
Wie heeft ervaring hiermee, welke cursussen kunnen jullie me aanraden? Moet ik voor faalangst een coach hebben of een psycholoog? Waar moet ik op zoek gaan naar een goede arbeidspsycholoog, zijn er websites? Weten jullie of dit soort kosten aftrekbaar zijn voor zelfstandig ondernemers? Ik heb al wat rondgezocht op internet, maar ik kan door de bomen het bos niet meer zien. Hopelijk kunnen jullie me op weg helpen. Heel veel dank alvast!
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
zaterdag 15 november 2008 om 17:03
Als je last hebt van faalangst, dan is dat een ingesleten angst waar je uit jezelf niet zomaar van af komt. Dat is ook gebleken uit je verhaal. Omdat jouw faalangst je behoorlijk belemmert op werkgebied (waarmee je tenslotte ook je boterham verdient), doe je er voor jezelf goed aan om professionele hulp te gaan zoeken bij bijv. een psycholoog. Sommige psychologen die geven vaardigheidstraining in faalangst. Wellicht vind je via de Gouden Gids een persoon in je woonomgeving? In een advertentie staat vaak aangegeven welke specialisaties men heeft op het gebied van hulpverlening. Je kunt een dergelijke psycholoog opbellen en uitleggen op welke wijze je last van faalangst hebt. Een psycholoog zal je verhaal aanhoren en kan uitleg geven waar een vaardigheidstraining uit bestaat en/of dit wel/niet geschikt voor je is. De vraag over de kosten en de vergoedingsmogelijkheden voor zelfstandigen zal vast ook beantwoord worden. Psychologen hebben overigens ook een mogelijkheid tot doorverwijzen naar een collega.
Blijf niet met het ellendige gevoel zitten, maar maak een eerste stap door te gaan bellen naar een psycholoog. Heel veel succes en sterkte gewenst!
Blijf niet met het ellendige gevoel zitten, maar maak een eerste stap door te gaan bellen naar een psycholoog. Heel veel succes en sterkte gewenst!
zaterdag 15 november 2008 om 19:59
Wat goed dat je met dit probleem aan de slag gaat! Los van je werk denk ik dat je daar ook in je priveleven veel profijt van kunt hebben.
Ik denk dat je meer hebt aan een psycholoog dan aan een coach. Een coach is iemand die je kan helpen om beter te worden in je werk. Als ik jouw verhaal zo lees, dan ben jij al goed in je werk en is dat niet echt waar het hier om gaat. Het is meer de faalangst die jou belemmerd en dat is iets wat in jezelf zit. Misschien is het een deel van je persoonlijkheid of wellicht is het een gevolg van ervaringen uit je verleden. En dat is dan iets waar een psycholoog je beter bij kan helpen.
Financieel gezien ben je waarschijnlijk het beste af als je het "prive" aanpakt. Met een beetje geluk kun je (een deel van) de kosten dan vergoed krijgen via je ziektekostenverzekering. Gewoon bij je huisarts een verwijzing vragen naar een goede psycholoog omdat je last hebt van faalangst. Wellicht kan de huisarts je ook vertellen welke psycholoog in jouw regio specifiek ervaring heeft met specifiek deze problematiek.
Succes!
Ik denk dat je meer hebt aan een psycholoog dan aan een coach. Een coach is iemand die je kan helpen om beter te worden in je werk. Als ik jouw verhaal zo lees, dan ben jij al goed in je werk en is dat niet echt waar het hier om gaat. Het is meer de faalangst die jou belemmerd en dat is iets wat in jezelf zit. Misschien is het een deel van je persoonlijkheid of wellicht is het een gevolg van ervaringen uit je verleden. En dat is dan iets waar een psycholoog je beter bij kan helpen.
Financieel gezien ben je waarschijnlijk het beste af als je het "prive" aanpakt. Met een beetje geluk kun je (een deel van) de kosten dan vergoed krijgen via je ziektekostenverzekering. Gewoon bij je huisarts een verwijzing vragen naar een goede psycholoog omdat je last hebt van faalangst. Wellicht kan de huisarts je ook vertellen welke psycholoog in jouw regio specifiek ervaring heeft met specifiek deze problematiek.
Succes!
maandag 17 november 2008 om 20:30
Ik heb meerdere keren een faalangsttraining gedaan. Een keer op de middelbare school en de keer erna via mn werkgever.
Beide keren was deze training gebaseerd op de zogenaamde RET-theorie (Rational Emotive Therapy). Een methode waarbij je - simpel gezegd- negatieve/foute gedachten leert om te zetten in zogenaamde kloppende gedachten.
Ik weet niet of je nog op school zit (vraag het dan aan je mentor/decaan) of dat je al werkt, maar er zijn in ieder geval meerdere trainingsinstituten die trainingen hiervoor aanbieden (al dan niet icm. assertiviteitstrainingen).
Beide keren was deze training gebaseerd op de zogenaamde RET-theorie (Rational Emotive Therapy). Een methode waarbij je - simpel gezegd- negatieve/foute gedachten leert om te zetten in zogenaamde kloppende gedachten.
Ik weet niet of je nog op school zit (vraag het dan aan je mentor/decaan) of dat je al werkt, maar er zijn in ieder geval meerdere trainingsinstituten die trainingen hiervoor aanbieden (al dan niet icm. assertiviteitstrainingen).
dinsdag 18 november 2008 om 13:43
Dank jullie wel voor jullie reacties! Toen ik mijn verhaal had opgeschreven, vond ik dezelfde dag opeens een coach in mijn woonplaats die gespecialiseerd is in faalangsttrainingen (eindelijk de juiste zoektermen ingevuld blijkbaar, in mijn vorige zoekacties strandde ik elke keer). Vrijdag heb ik een orienterend gesprek, dus dan weet ik hopelijk of ik inderdaad bij die coach aan het juiste adres ben.
Nu ik echter jullie reacties heb gelezen, ben ik wel weer aan het twijfelen geslagen. Het klopt dat ik ook in mijn privéleven last heb van faalangst. Eigenlijk ben ik bijna altijd als ik iets moet presteren (al gaat het maar om koken of een kennismakingspraatje houden met een nieuwe buurvrouw) in paniek. Het gevoel dat ik niet goed genoeg ben, niet leuk of interessant genoeg is constant aanwezig. De faalangst heeft dus niet alleen met mijn werk te maken, maar daar heb ik wel het meeste last ervan: ik moet mijn geld ermee verdienen en kan dus niet in mijn schulp kruipen.
Misschien is een gewone psycholoog dan ook uiteindelijk beter, zoals Lilarose en nummerzoveel beide aangeven. Ik wacht vrijdag even af. Heb ik geen goed gevoel over die coach, dan stap ik direct naar de huisarts.
RET ken ik inderdaad Wapiti. Heb ik ooit een boek over gelezen. Ik vond het een interessante methode, maar op eigen kracht kon ik er weinig mee. Ik zal het er eens met die coach over hebben.
Nu ik echter jullie reacties heb gelezen, ben ik wel weer aan het twijfelen geslagen. Het klopt dat ik ook in mijn privéleven last heb van faalangst. Eigenlijk ben ik bijna altijd als ik iets moet presteren (al gaat het maar om koken of een kennismakingspraatje houden met een nieuwe buurvrouw) in paniek. Het gevoel dat ik niet goed genoeg ben, niet leuk of interessant genoeg is constant aanwezig. De faalangst heeft dus niet alleen met mijn werk te maken, maar daar heb ik wel het meeste last ervan: ik moet mijn geld ermee verdienen en kan dus niet in mijn schulp kruipen.
Misschien is een gewone psycholoog dan ook uiteindelijk beter, zoals Lilarose en nummerzoveel beide aangeven. Ik wacht vrijdag even af. Heb ik geen goed gevoel over die coach, dan stap ik direct naar de huisarts.
RET ken ik inderdaad Wapiti. Heb ik ooit een boek over gelezen. Ik vond het een interessante methode, maar op eigen kracht kon ik er weinig mee. Ik zal het er eens met die coach over hebben.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
woensdag 19 november 2008 om 20:22
Dejavu: RET werkt bij mij (een echte denker) niet echt: ik heb altijd nieuwe 'negatieve' gedachten die de positieve m.i. weerleggen en blijf in een kringetje hangen.
Wat bij mij beter hielp was mindfullnes coaching (niet direct voor faalangst bedoelt, maar het werkt wel). Daar ga je met je gevoel aan de slag (google er maar eens op!).
Let op! Een coach is geen hulpverlener/therapeut en kan je alleen helpen maar zal je niet aan de hand nemen (nou ja als hij/zij het goed doet). Hij zet je wel aan het denken. Persoonlijk zou het bij mij niet tegen faalangst hebben geholpen, mijn faalangst heb ik overigens ook laten aanpakken door een psycholoog (via het GGZ/RIAGG). (Was ik in de vorige posting vergeten te vertellen.)
Mijn faalangst was overigens zo erg dat ik echt in paniek raakte (hyperventileren, flauwvallen etc) tijdens examens. Nu ben ik er niet helemaal vanaf, ben ook van mening dat dit nooit zal gebeuren, maar ik kan er mee leven/ heb er niet zoveel last van dat het me belemmert.
Wat bij mij beter hielp was mindfullnes coaching (niet direct voor faalangst bedoelt, maar het werkt wel). Daar ga je met je gevoel aan de slag (google er maar eens op!).
Let op! Een coach is geen hulpverlener/therapeut en kan je alleen helpen maar zal je niet aan de hand nemen (nou ja als hij/zij het goed doet). Hij zet je wel aan het denken. Persoonlijk zou het bij mij niet tegen faalangst hebben geholpen, mijn faalangst heb ik overigens ook laten aanpakken door een psycholoog (via het GGZ/RIAGG). (Was ik in de vorige posting vergeten te vertellen.)
Mijn faalangst was overigens zo erg dat ik echt in paniek raakte (hyperventileren, flauwvallen etc) tijdens examens. Nu ben ik er niet helemaal vanaf, ben ook van mening dat dit nooit zal gebeuren, maar ik kan er mee leven/ heb er niet zoveel last van dat het me belemmert.
vrijdag 21 november 2008 om 08:54
Hoi Dejavu en anderen!!!
Ik herken wel stukjes hier in jullie teksten. Ik geloof dat ik ook een vorm van faalangst heb.
Ik ben onlangs met een studie begonnen, en daar word ik ook aardig geconfronteerd met deze zaken.
Ik moest onlangs voor de klas een gesprek voeren. Ik was dagen van tevoren zenuwachtig en sliep er slecht van.
In de Engelse les moeten we in de klas in Engels weleens discussies voeren, en ook bij deze situaties voel ik me kwetsbaar en ongemakkelijk.
Vroeger moest ik es een spreekbeurt doen bij Nederland. Weken van tevoren al druk ermee in mijn hoofd en toen ik dan eindelijk aan de beurt was, ben ik in huilen voor de klas uitgebarsten!!!
Het heeft bij mij inderdaad alles te maken met presteren. Dat is iets wat steeds boven komt. Ik haal goede resultaten, kan het makkelijk, rationeel weet ik dat wel.
Alleen rust er ergens diep van binnen een gevoel dat ik niet goed genoeg ben, dat ik het niet kan, ben ik bang wat anderen vinden en denken!
Ik ben onlangs in gesprek met een psycholoog. En daar gaan we de diepere gevoelens en gedachtes aanpakken van mij. Dat is het gevoel niet goed genoeg te zijn, dat voortkomt uit een stukje verleden!
Ik wens jullie allemaal succes.
Liefs
Ik herken wel stukjes hier in jullie teksten. Ik geloof dat ik ook een vorm van faalangst heb.
Ik ben onlangs met een studie begonnen, en daar word ik ook aardig geconfronteerd met deze zaken.
Ik moest onlangs voor de klas een gesprek voeren. Ik was dagen van tevoren zenuwachtig en sliep er slecht van.
In de Engelse les moeten we in de klas in Engels weleens discussies voeren, en ook bij deze situaties voel ik me kwetsbaar en ongemakkelijk.
Vroeger moest ik es een spreekbeurt doen bij Nederland. Weken van tevoren al druk ermee in mijn hoofd en toen ik dan eindelijk aan de beurt was, ben ik in huilen voor de klas uitgebarsten!!!
Het heeft bij mij inderdaad alles te maken met presteren. Dat is iets wat steeds boven komt. Ik haal goede resultaten, kan het makkelijk, rationeel weet ik dat wel.
Alleen rust er ergens diep van binnen een gevoel dat ik niet goed genoeg ben, dat ik het niet kan, ben ik bang wat anderen vinden en denken!
Ik ben onlangs in gesprek met een psycholoog. En daar gaan we de diepere gevoelens en gedachtes aanpakken van mij. Dat is het gevoel niet goed genoeg te zijn, dat voortkomt uit een stukje verleden!
Ik wens jullie allemaal succes.
Liefs
vrijdag 21 november 2008 om 09:59
Ha Wapiti,
Ik ga eens zoeken naar mindfulness coaching, dank voor de tip!
En Sensi Me, goed dat jij er ook wat aan gaat doen. Waar denk je dat die faalangst uit voortgekomen is? Uit een bepaalde gebeurtenis, of door je opvoeding ofzo?
Ik weet wel zeker dat mijn faalangst in mijn jeugd is ontstaan, maar ik vraag me af of het veel zin heeft om te achterhalen wat precies de oorzaak is. Ik denk zelf dat het een combinatie is van verschillende factoren: mijn karakter, mijn opvoeding, het schoolsysteem dat nu eenmaal op presteren gericht is, de druk van de groepjesvorming (ben ik wel leuk genoeg om vriendinnetje te mogen zijn?), taalproblemen in mijn vroegste kinderjaren (ik heb een andere moedertaal) etc.
Ik richt me daarom liever op het hier en nu. Wat kan ik doen om mijn faalangst niet mijn plezier in mijn werk te laten vergallen? Hoe ontwikkel ik me verder in mijn werk, zonder dat dat stemmetje in mijn achterhoofd zegt dat ik het toch niet kan, toch niet goed genoeg ben. Hoe voer ik werkbesprekingen zonder te denken dat ik de opdrachtgever in de maling aan het nemen ben.
Opvallend is trouwens dat veel mensen vooral last hebben van faalangst tijdens examens, zoals Sensi Me en Wapiti. Op school en in mijn studietijd was ik juist vrij zelfverzekerd, op het arrogante af. Ik wist dat ik beter presteerde dan het gemiddelde in de klas (kon ik wel aflezen aan de cijfers). En als ik dan eens een proefwerk of tentamen minder deed, dan had ik zoiets van ach het is maar een examen. Ik heb er verder niemand mee dan mezelf. Dan haal ik het de volgende keer wel, geen man overboord.
Maar nu ik werk gaat dat heel anders. Ik voel me schuldig naar de opdrachtgevers toe als ik niet op het toppen van mijn kunnen presteer. Als freelancer heb ik weinig vergelijkingsmateriaal, waardoor ik heel kritisch ben geworden op alles wat ik niet goed doe en daar ook gefixeerd op blijf.
Als ik mijn prestaties moet beoordelen geef ik ze een 7,5-8,5, maar eigenlijk vind ik dat ik altijd een 9 of 10 moet scoren. Dan pas heb ik recht op het geld wat er tegenover een opdracht staat, ofzo. Nu ik het zo opschrijf klinkt het wel vrij maf, eigenlijk. Ik moet trouwens aan het werk, kom later weer terug.
Ik ga eens zoeken naar mindfulness coaching, dank voor de tip!
En Sensi Me, goed dat jij er ook wat aan gaat doen. Waar denk je dat die faalangst uit voortgekomen is? Uit een bepaalde gebeurtenis, of door je opvoeding ofzo?
Ik weet wel zeker dat mijn faalangst in mijn jeugd is ontstaan, maar ik vraag me af of het veel zin heeft om te achterhalen wat precies de oorzaak is. Ik denk zelf dat het een combinatie is van verschillende factoren: mijn karakter, mijn opvoeding, het schoolsysteem dat nu eenmaal op presteren gericht is, de druk van de groepjesvorming (ben ik wel leuk genoeg om vriendinnetje te mogen zijn?), taalproblemen in mijn vroegste kinderjaren (ik heb een andere moedertaal) etc.
Ik richt me daarom liever op het hier en nu. Wat kan ik doen om mijn faalangst niet mijn plezier in mijn werk te laten vergallen? Hoe ontwikkel ik me verder in mijn werk, zonder dat dat stemmetje in mijn achterhoofd zegt dat ik het toch niet kan, toch niet goed genoeg ben. Hoe voer ik werkbesprekingen zonder te denken dat ik de opdrachtgever in de maling aan het nemen ben.
Opvallend is trouwens dat veel mensen vooral last hebben van faalangst tijdens examens, zoals Sensi Me en Wapiti. Op school en in mijn studietijd was ik juist vrij zelfverzekerd, op het arrogante af. Ik wist dat ik beter presteerde dan het gemiddelde in de klas (kon ik wel aflezen aan de cijfers). En als ik dan eens een proefwerk of tentamen minder deed, dan had ik zoiets van ach het is maar een examen. Ik heb er verder niemand mee dan mezelf. Dan haal ik het de volgende keer wel, geen man overboord.
Maar nu ik werk gaat dat heel anders. Ik voel me schuldig naar de opdrachtgevers toe als ik niet op het toppen van mijn kunnen presteer. Als freelancer heb ik weinig vergelijkingsmateriaal, waardoor ik heel kritisch ben geworden op alles wat ik niet goed doe en daar ook gefixeerd op blijf.
Als ik mijn prestaties moet beoordelen geef ik ze een 7,5-8,5, maar eigenlijk vind ik dat ik altijd een 9 of 10 moet scoren. Dan pas heb ik recht op het geld wat er tegenover een opdracht staat, ofzo. Nu ik het zo opschrijf klinkt het wel vrij maf, eigenlijk. Ik moet trouwens aan het werk, kom later weer terug.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
vrijdag 21 november 2008 om 11:25
Hoi Dejavu!!!
Ik ga er wat aan doen omdat het teveel invloed heeft op mijn leventje. Dat voelt niet fijn en prettig. Krijg er stress en onrust van!
Het heeft te maken met opvoeding denk ik, maar ook met ervaringen en gebeurtenissen. Het heeft gewoon ook alles te maken met je zelfbeeld en eigenwaarde !!!! Hoe jij over jezelf denkt en voelt…..
Als jij jezelf als een positief en goed zoals ik ben mens ziet, dan zou je toch zulke negatieve gedachtes niet over jezelf hebben?
Ben het eens met jou. Het hoe wat en waarom is niet meer belangrijk. Het is hoe het is, en hoe het is ontstaan. Daar kan je niets meer mee. Het gaat erom hoe je dit om kan buigen, kan verbeteren of mee om kan leren gaan, toch???
Ik heb het niet eens zo zeer tijdens examens hoor. Kan ik me ook wel druk over maken, maar vooral bij klassikale dingen. Bijvoorbeeld een presentatie, of praten in een groep op mijn werk. Het is een stukje onzekerheid denk ik.
Verder heb ik er privé soms ook last van. Ik kan soms dingen negatief op mijzelf betrekken. Me te vaak aanpassen aan anderen, mezelf te weinig of niet serieus nemen, en anderen wel!
Het heeft alles met eigenwaarde te maken.
Ik hoop dat je er wat aan hebt. Maar ik zou er zeker iets mee doen. Wellicht es babbelen met een psycholoog. En als je aangeeft dat je niets hoeft en wilt met de oorzaak, dan hoeft dat ook zeker niet. En kan je gaan werken en het ombuigen ervan.
Succes !!!!
En, jij bent goed zoals je bent !!!
Liefs
Ik ga er wat aan doen omdat het teveel invloed heeft op mijn leventje. Dat voelt niet fijn en prettig. Krijg er stress en onrust van!
Het heeft te maken met opvoeding denk ik, maar ook met ervaringen en gebeurtenissen. Het heeft gewoon ook alles te maken met je zelfbeeld en eigenwaarde !!!! Hoe jij over jezelf denkt en voelt…..
Als jij jezelf als een positief en goed zoals ik ben mens ziet, dan zou je toch zulke negatieve gedachtes niet over jezelf hebben?
Ben het eens met jou. Het hoe wat en waarom is niet meer belangrijk. Het is hoe het is, en hoe het is ontstaan. Daar kan je niets meer mee. Het gaat erom hoe je dit om kan buigen, kan verbeteren of mee om kan leren gaan, toch???
Ik heb het niet eens zo zeer tijdens examens hoor. Kan ik me ook wel druk over maken, maar vooral bij klassikale dingen. Bijvoorbeeld een presentatie, of praten in een groep op mijn werk. Het is een stukje onzekerheid denk ik.
Verder heb ik er privé soms ook last van. Ik kan soms dingen negatief op mijzelf betrekken. Me te vaak aanpassen aan anderen, mezelf te weinig of niet serieus nemen, en anderen wel!
Het heeft alles met eigenwaarde te maken.
Ik hoop dat je er wat aan hebt. Maar ik zou er zeker iets mee doen. Wellicht es babbelen met een psycholoog. En als je aangeeft dat je niets hoeft en wilt met de oorzaak, dan hoeft dat ook zeker niet. En kan je gaan werken en het ombuigen ervan.
Succes !!!!
En, jij bent goed zoals je bent !!!
Liefs
zaterdag 22 november 2008 om 22:31
Hoi,
Ha Sensi Me, dank voor je lieve bericht, ik raakte er zelfs een beetje van slag van. Ik geloof duidelijk zelf nog niet dat ik goed genoeg ben. Dan is het bijzonder als je leest dat je dat in de ogen van een ander wel bent, die jou niet eens persoonlijk kent.
Jij bent ook goed zoals je bent, Sensi Me!!! (als we dat nou heel vaak tegen elkaar zeggen, gaan we het misschien ook zelf inzien )
Ik ben naar die coach geweest. Op zich een aardige vrouw en een prettig gesprek, maar ik had niet de indruk dat ik heel veel aan haar aanpak zou hebben. Ze was nogal 'soft' en daar kan ik niet goed tegen. Maandag maar eens de huisarts bellen, kijken of ik eens bij een pscholoog langs zou kunnen.
Nu ga ik maar eens op dat mindfulness googlen, is er nog steeds niet van gekomen.
Ha Sensi Me, dank voor je lieve bericht, ik raakte er zelfs een beetje van slag van. Ik geloof duidelijk zelf nog niet dat ik goed genoeg ben. Dan is het bijzonder als je leest dat je dat in de ogen van een ander wel bent, die jou niet eens persoonlijk kent.
Jij bent ook goed zoals je bent, Sensi Me!!! (als we dat nou heel vaak tegen elkaar zeggen, gaan we het misschien ook zelf inzien )
Ik ben naar die coach geweest. Op zich een aardige vrouw en een prettig gesprek, maar ik had niet de indruk dat ik heel veel aan haar aanpak zou hebben. Ze was nogal 'soft' en daar kan ik niet goed tegen. Maandag maar eens de huisarts bellen, kijken of ik eens bij een pscholoog langs zou kunnen.
Nu ga ik maar eens op dat mindfulness googlen, is er nog steeds niet van gekomen.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
