Geneeskunde studeren

Dexter18 maandag 10 maart 2025 om 10:16

Hallo allemaal,

Ik heb me ingeschreven voor de studie Geneeskunde en op 15 april hoor ik of ik ben toegelaten! Ik kan niet wachten op de uitslag. Naar mijn vader heb ik dus niet geluisterd. Mijn oude account (Dexter) werkt niet meer, dus heb ik een nieuwe gemaakt. Het is een spannende tijd, maar vooral een stap dichter bij mijn droom. Het menselijk lichaam fascineert me enorm – hoe alles samenwerkt, hoe ziekten ontstaan en hoe we die kunnen behandelen. De complexiteit van het lichaam blijven me verbazen en ik kan niet wachten om hier meer over te leren en anderen met mijn kennis te kunnen helpen.

Tegelijkertijd besef ik dat de studie pittig is en veel doorzettingsvermogen vraagt. Daarom ben ik benieuwd naar ervaringen van anderen: wat vonden jullie het mooiste, maar ook het moeilijkste aan de eerste jaren? En voor degenen die al als arts werken: hoe beleven jullie het vak? Wat maakt het werk zo bijzonder en welke uitdagingen komen erbij kijken? Hebben jullie ook adviezen voor aankomende geneeskundestudenten?

Ik hoor graag jullie verhalen!

Met vriendelijke groet,
Dexter18

lux- maandag 10 maart 2025 om 21:19

Adaline schreef: ↑
10-03-2025 21:16
Interessant. Ik ben zelf net iets meer dan 10 jaar geleden afgestudeerd en herken dit niet. Wij gingen allemaal als anios het ziekenhuis in met een 48-uurscontract waarvan we er 38 betaald kregen en maakten ook allemaal overuren (ik kwam makkelijk aan 55 uur per week en daar was ik niet uniek in). Degenen van ons die een betere werk-privebalans wilden zijn het ziekenhuis uit gegaan en huisarts, psychiater, bedrijfsarts, jeugdarts, arts VG en SOG geworden. Degenen die in het ziekenhuis werkten zijn gaan promoveren, soms naast hun anios of aiosbaan en zijn inmiddels (bijna) medisch specialist. Stuk voor stuk werken ze 4 dagen wat afhankelijk van het ziekenhuis 36-40 uur op contract betekent, diensten komen daar bovenop en daarnaast zit iedereen nog in weet ik hoeveel commissies en werkgroepen die ook allemaal in de avonduren vergaderen. Oh ja, de verplichte nascholing gebeurt ook grotendeels in eigen tijd.

Daar zit dan misschien ook het grootste verschil met bijvoorbeeld de commerciele sector? Vriendinnen die een businessstudie gedaan hebben, werkten de eerste jaren na het afstuderen in de consultancy de blaren op hun kont, maar dat is na 3-4 jaar allemaal behoorlijk genormaliseerd naar 4/5 dagen binnen kantoortijden of ze zijn uit de consultancy gestapt en nu bijvoorbeeld ambtenaar of adviseur in het een of ander en werken uitsluitend binnen reguliere kantooruren. Als arts zit je voor de rest van je werkende leven vast aan onregelmatigheid, diensten en die druk om allerlei extra’s te doen of je ‘s avonds toch nog een extra te verdiepen in dat zeldzame ziektebeeld of nieuwe diagnostiek omdat dat je patient ten goede komt.

De huidige generatie afstudeerders is inderdaad minder enthousiast over het ziekenhuis, de onregelmatige uren en laat zich minder piepelen om vanalles te doen ‘omdat dat hoort’. Maar dat is in mijn beleving echt iets van korter dan 15 jaar hoor, zo’n beetje sinds corona merk ik dit zelf op.

Eens dit ervaar ik ook.

Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.

Claire45 maandag 10 maart 2025 om 21:19

Craziestcatlady schreef: ↑
10-03-2025 20:57
Bijzondere uitspraak....
Gelukkig ervaar ik dit niet zo. Man o man als je dit over je werk zegt moet je je heel snel gaan omscholen.

Ik heb vrienden die radioloog zijn, of uroloog, reumatoloog, huidarts. Op het spreekuur draaien ze vaak hetzelfde verhaal af, wel met veel betrokkenheid en kennis van zaken, ze nemen hun werk heel serieus (en terecht), maar het is niet zo vreemd dat de uitdaging er na pakweg 20 jaar wel vanaf is. Intellectueel gezien hebben ze weinig prikkelingen meer, op een enkele nascholing/conferentie na.
Omscholen hoor ik niet veel, wel de nodige sabatticals en burn-outs en het niet meer zo leuk vinden om elke dag hetzelfde te doen.

Huisartsen zijn (in mijn omgeving) redelijk tevreden over hun werk. Maar ook dat is best hard werken met nachtdiensten en zo. Emotioneel lijkt het me ook een zwaar beroep.

Adaline maandag 10 maart 2025 om 21:29

Claire45 schreef: ↑
10-03-2025 21:19
Ik heb vrienden die radioloog zijn, of uroloog, reumatoloog, huidarts. Op het spreekuur draaien ze vaak hetzelfde verhaal af, wel met veel betrokkenheid en kennis van zaken, ze nemen hun werk heel serieus (en terecht), maar het is niet zo vreemd dat de uitdaging er na pakweg 20 jaar wel vanaf is. Intellectueel gezien hebben ze weinig prikkelingen meer, op een enkele nascholing/conferentie na.
Omscholen hoor ik niet veel, wel de nodige sabatticals en burn-outs en het niet meer zo leuk vinden om elke dag hetzelfde te doen.

Huisartsen zijn (in mijn omgeving) redelijk tevreden over hun werk. Maar ook dat is best hard werken met nachtdiensten en zo. Emotioneel lijkt het me ook een zwaar beroep.

Ik ben nog te jong hiervoor denk ik, maar eigenlijk vind ik het ook heel erg bijzonder. Zo lijkt het namelijk alsof de geneeskunde in die 20 jaar heeft stilgestaan en de specialist al die tijd al hetzelfde doet. Terwijl er volgens mij heel veel nieuwe ontwikkelingen geweest zijn die het vak enorm veranderen. Als je bijvoorbeeld kijkt naar de inzet van genetische diagnostiek op allerlei vlakken, de ontwikkelingen van immuuntherapie binnen de oncologie, de protonentherapie bij de radiotherapie. En dit zijn maar enkele voorbeelden. Dan kan het toch bijna niet bestaan dat een specialist ‘al 20 jaar steeds hetzelfde riedeltje af staat te draaien’. Overigens ook aan de softe kant van het vak is er veel veranderd en is shared decision making bijvoorbeeld echt iets van het laatste decennium. Daar moet zowat iedere arts in mee veranderd zijn en dat moet ook je gesprekken veranderd hebben. Het afdraaien van een standaard riedeltje hoort daar m.i. niet bij.

Ginevra maandag 10 maart 2025 om 21:31

florence13 schreef: ↑
10-03-2025 21:00
ben ik blij voor, dat je je werk wel interessant vindt, ik krijg dat terug van de herscholers, het is allemaal saai, die kno artsen zijn het buisjes plaatsen bij zwemleskleuters zat, die huisartsen de oude mensen met kwaaltjes, de oogartsen het gedoe waarbij de opticien denkt dat er iets niet klopt maar er niets aan de hand is, de heelkunde studenten zijn het kotszat eindeloos carpaal tunnel te moeten opereren etc.

Ik heb iets heel zeldzaams, ik was de eerste patiënt die mijn specialist ooit zag, ze kende het alleen maar uit de boeken. Dus ik dacht dat ik dan wel heel interessant zou zijn voor artsen

. Maar dat is dan ook weer niet zo, ik had het idee dat ze blij was me door te verwijzen naar de derde lijn. Maar wat er hier geschreven wordt over de werkdruk is ook wel heftig, dan zit je niet te wachten op iets zeldzaams waar je je over moet gaan inlezen en zo. Dat is dan ook wel weer jammer, dan heb je eens een patiënt met wat anders dan anders, en dan heb je er eigenlijk geen tijd voor.

LichtEnDonker maandag 10 maart 2025 om 21:38

TO, geen tips noch ervaring, maar wellicht heb je iets aan dit topic: werk-studie/omscholen-geneeskunde/list_messages/503907
Daar is veel gedeeld over wat de opleiding inhoudt e.d.

Hollandwijker maandag 10 maart 2025 om 21:54

Toch even reageren. Ik herken de vele uren zeker wel, met name van mijn begindagen in het ziekenhuis. Los van de vele uren vond ik het een heel lastig gevoel dat mijn leven ineens werd bepaald door willekeurige roostermakers, voor overleg over kdv dagen, moeilijke situaties thuis etc was echt heel weinig ruimte.

Ik ben inmiddels huisarts. Nog steeds een pittig beroep, maar ik ervaar hierbij veel meer autonomie en ik voel soms ook wel echt zingeving. Dat maakt alle lastigere kanten van het werk voor mij veel draaglijker.

Ik ben achteraf nog steeds blij met mijn keuze. Het is een wat hobbelige weg geweest, maar als ik mijn werk vergelijk met vriendinnen met ‘kantoorbanen’ ben ik toch nog steeds gelukkiger met mijn baan.

Probeer trouwens tijdens je studie wel ook echt voldoende de tijd te nemen om lol te maken. Ik was met name in de begindagen van mijn coschappen echt wel moe door alle indrukken en de lange dagen. Dan heb je dus veel minder tijd voor andere dingen. Dus neem het er even van de eerste periode!

florence13 maandag 10 maart 2025 om 22:08

lux- schreef: ↑
10-03-2025 21:03
Maar wat doet het ertoe hoe hard mensen in de commerciële sector werken? Dat is toch totaal niet relevant voor TO? Die zegt toch niet: ik twijfel tussen geneeskunde en een ‘hard’ commercieel beroep?

Ik denk dat het reëel is om TO te waarschuwen voor de uren, die echt heel hoog op kunnen lopen in het werk, en inderdaad mijns inziens toenemen naarmate je hoger op de ladder staat. Als co word je nog wel weggestuurd door de arts-assistent, als arts-assistent val je onder de CAO en heb je meer rechten dan vroeger, als AIOS word je als het goed is tegen excessen in bescherming genomen door je opleider.
En dan ben je specialist en word je voor de leeuwen geworpen. Dus het lijkt me heel zinnig dat mensen die daadwerkelijk dat pad hebben bewandeld TO daarvoor waarschuwen.

@TO: ik vond de bachelor oersaai, de coschappen heel erg leuk. Werken als arts assistent ook prima. Ik kreeg 2 kinderen tijdens m’n coschappen en ik vond het desondanks prima te doen. Nu ik over de helft van mijn opleiding tot specialist ben ga ik langzamerhand nat. Ik heb zo ontzettend veel te doen dat ik soms gewoon wanhopig ben. Ik ben met regelmaat overwerkt, het zorgsysteem frustreert me ontzettend, het heeft zijn weerslag op mijn gezin (ohnee mama heb je nu alweer dienst?! Maar ik wil dat jij me in bed legt. Of mijn man die weer eerder weg moet van zijn werk omdat ik de opvang niet ga redden en daar gefrustreerd over is), ze vragen ontzettend hoge flexibiliteit (op elke stageplek 5 jaar lang willen ze zelf bepalen welke dag jij als parttime dag krijgt, iets dat volstrekt onwerkbaar is met de huidige wachtlijsten voor kdv en bso, dus dat is elke stage weer strijd) en ik vind balans vinden momenteel bijna onmogelijk. Ik slaap er slecht van en voel veel weerstand tegen de opleiding, alle taken die ik heb, zeker het onzinnige deel daarvan, en het telkens weer opdraven in weekenden, op feestdagen, etc.

Tegelijkertijd vind ik mijn vak inhoudelijk boeiend, hou ik van werken met patiënten en ervaar ik wel veel maatschappelijk nut, en dat mensen me dankbaar zijn (ondanks alle stront die je ook heus wel over je heen krijgt). Ik heb expres voor een vak gekozen dat niet enorm protocollair is, want dat kan me niet zo boeien. Toch vraag ik me af of ik dit nog 30 jaar wil. Of de voordelen wel opwegen tegen de nadelen.

Dus advies… duik erin, wordt verliefd, enjoy the ride. Hopelijk duurt dat gevoel een carrière lang, maar als niet, weet dan dat de meeste artsen die ik ken worstelen met het vak. Ze zijn alleen niet zo goed in erover praten, behalve de jongere generatie zeggen: bezint eer ge begint

Het zwaarst aan het vak vind ik overigens niet de uren, maar de verantwoordelijkheid. Achteraf had ik liever een baan met minder verantwoordelijkheden gehad. Ik kan echt de hele nacht wakker liggen van patiënten waar ik twijfelde over het beleid, of waarbij het gewoon spannend is hoe het gaat aflopen.

En nee ook met therapie en wat al niet meer zij krijg ik dat niet weg.

wat een mooie post!!!!

echt fijn om er zo in te staan

Wat betreft je eerste alinea,vanmij uit was het een reactie op anderen: ja hard werken, maar niet harder als anderen,als je een academische beroep wil en daar in wil excelleren hoort het erbij. ik reageerde op iemand die zei: ja je moet echt wel keihard werken,geen vrije tijd etc. Dat is echt overal hoor.

florence13 maandag 10 maart 2025 om 22:12

@lux
ter aanvulling, ik vind het mooi wat je schrijft en ik deel je mening over die saaie bachelor (en ik doceer daar, dus bedenk hoe saai het echt is). Het echte zware is nooit uren, is altijd verantwoordelijheid, daar moet je tegen kunnen. Arts is natuurlijk niet het enige beroep waar je dat tegenkomt maar je loopt er wel constant tegen aan.

nogmaals, mooie post.

Craziestcatlady maandag 10 maart 2025 om 22:14

florence13 schreef: ↑
10-03-2025 22:08
wat een mooie post!!!!

echt fijn om er zo in te staan

Wat betreft je eerste alinea,vanmij uit was het een reactie op anderen: ja hard werken, maar niet harder als anderen,als je een academische beroep wil en daar in wil excelleren hoort het erbij. ik reageerde op iemand die zei: ja je moet echt wel keihard werken,geen vrije tijd etc. Dat is echt overal hoor.

Zeg jij nu dat je in ieder academisch beroep keihard moet werken en geen vrije tijd hebt?
Ik geloof dat ik je niet meer kan volgen.

florence13 maandag 10 maart 2025 om 22:15

Ginevra schreef: ↑
10-03-2025 21:31
Ik heb iets heel zeldzaams, ik was de eerste patiënt die mijn specialist ooit zag, ze kende het alleen maar uit de boeken. Dus ik dacht dat ik dan wel heel interessant zou zijn voor artsen . Maar dat is dan ook weer niet zo, ik had het idee dat ze blij was me door te verwijzen naar de derde lijn. Maar wat er hier geschreven wordt over de werkdruk is ook wel heftig, dan zit je niet te wachten op iets zeldzaams waar je je over moet gaan inlezen en zo. Dat is dan ook wel weer jammer, dan heb je eens een patiënt met wat anders dan anders, en dan heb je er eigenlijk geen tijd voor.

ik zie dat niet, maar ik werk in een academisch ziekenhuis, dus als iemand een keer iets bijzonders heeft dan is het wel echt bijna vechten (figuurlijk) wie die patient dan krijgt.

florence13 maandag 10 maart 2025 om 22:15

Craziestcatlady schreef: ↑
10-03-2025 22:14
Zeg jij nu dat je in ieder academisch beroep keihard moet werken en geen vrije tijd hebt?
Ik geloof dat ik je niet meer kan volgen.

nee, natuurlijk zeg ik dat niet, ik zeg dat er beroepen zijn die dat dat hebben en beroepen die dat wellicht niet hebben. Maar dat geneeskunde niet een unicum is.

florence13 maandag 10 maart 2025 om 22:17

Craziestcatlady schreef: ↑
10-03-2025 22:14
Zeg jij nu dat je in ieder academisch beroep keihard moet werken en geen vrije tijd hebt?
Ik geloof dat ik je niet meer kan volgen.

daarbij wil ik wel zeggen dat er heel veel mensen keihard werken, ongeacht opleidingsniveau, het is niet zo dat mensen zonder academisch beroep maar een beetje staan te sukkelen, die werken ook hard (niet dat jij dat zei, ik wil graag nuanceren)

Craziestcatlady maandag 10 maart 2025 om 22:27

florence13 schreef: ↑
10-03-2025 22:15
nee, natuurlijk zeg ik dat niet, ik zeg dat er beroepen zijn die dat dat hebben en beroepen die dat wellicht niet hebben. Maar dat geneeskunde niet een unicum is.

Ik vind je opmerking echt kant nog wal raken.
Ja een stratenmaker werkt ook keihard..

Maar dit is toch echt appels met peren vergelijken en voegt voor de TO toch ook echt niets toe?
Wat voor punt wil je nu maken?

lux- maandag 10 maart 2025 om 22:34

florence13 schreef: ↑
10-03-2025 22:08
wat een mooie post!!!!

echt fijn om er zo in te staan

Wat betreft je eerste alinea,vanmij uit was het een reactie op anderen: ja hard werken, maar niet harder als anderen,als je een academische beroep wil en daar in wil excelleren hoort het erbij. ik reageerde op iemand die zei: ja je moet echt wel keihard werken,geen vrije tijd etc. Dat is echt overal hoor.

Ja, en toch denk ik dat het wel anders is. Want de realiteit van de (vrouwelijke) arts assistent is dat ze - ondanks CAO (!!!) - toch al borstvoedend nachtdiensten staat te draaien, dat je weekenden, feestdagen en avonden werkt, dat je als iemand uitvalt een dienstopdracht krijgt en dus gewoon basically gedwongen wordt naar het ziekenhuis te komen om te gaan werken (ik heb er zelfs eens halsoverkop een weekendje weg voor afgebroken), dat de meeste artsen nog steeds 24-48 uursdiensten moeten draaien op enig moment in hun carrière en dat het dus niet irreëel is om er vanuit te gaan dat er een moment komt dat je tot 23u hebt gewerkt, vervolgens om 3u je bed uit wordt gebeld en 3 uur zoet bent en om 08:30 doodleuk je poli begint.

Kunnen we van alles vinden over hoe dat niet zou moeten mogen en kunnen, maar het gebeurt gewoon. Nog steeds. En het gaat ook niet veranderen, want niemand wil meer in het ziekenhuis werken

dus het wordt alleen maar erger.

En ja, natuurlijk heb je de keuze als arts om buiten het ziekenhuis te gaan werken. Maar dat is net zo goed als dat de ‘harde’ communicatie-carrière ook een keuze is.

En eerlijk? Ik hoop dat jonge artsen wel voor dat ziekenhuis kiezen. Niet dat er buiten het ziekenhuis niet van alles leuks en waardevols te doen is, maar omdat ik niet geloof dat je droom aan de poort is om verzekeringsarts te worden. Laat die droom je niet ontnemen door angst voor het systeem, keer je er niet van af. Laten we dan als een man (arts) opstaan en er tegen vechten. Zonder de jonge aanwas lukt ons dat niet. Wij verzuipen nu. Dus kom ons helpen de zorg van binnenuit te veranderen, zou ik zeggen.

Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.

NomenNesci0 maandag 10 maart 2025 om 22:53

Craziestcatlady schreef: ↑
10-03-2025 20:30
Ja dat geloof ik wel. De huidige generatie medisch studenten is een generatie die geleerd heeft ook voor zichzelf te zorgen. En dus kiezen ze meer voor richtingen waarbij het werk veel beter te plannen is. En er dus een betere werknprive balans is.

Lijkt me logisch ook. 30 a 40 jaar geleden waren artsen vaak man en hadden een vrouw thuis die het reilen en zeilen daar runde, zodat hij die man kon zijn die op papier vader en echtgenoot was. Nu zijn artsen meestal vrouw en hebben een man die zich ook bewust is van zichzelf in de relatie. Die zegt niet altijd: ga jij maar werken en kom op zondag een keer het vlees snijden. Dus zullen deze vrouwelijke artsen wel moeten zorgen dat het ook maar een beetje in balans is, wil er uberhaupt iets van een gezin gesticht kunnen worden. Of zeg ik nu iets vreemds?

lux- maandag 10 maart 2025 om 23:51

NomenNesci0 schreef: ↑
10-03-2025 22:53
Lijkt me logisch ook. 30 a 40 jaar geleden waren artsen vaak man en hadden een vrouw thuis die het reilen en zeilen daar runde, zodat hij die man kon zijn die op papier vader en echtgenoot was. Nu zijn artsen meestal vrouw en hebben een man die zich ook bewust is van zichzelf in de relatie. Die zegt niet altijd: ga jij maar werken en kom op zondag een keer het vlees snijden. Dus zullen deze vrouwelijke artsen wel moeten zorgen dat het ook maar een beetje in balans is, wil er uberhaupt iets van een gezin gesticht kunnen worden. Of zeg ik nu iets vreemds?

Ik denk dat veel mensen dit echt wel ambiëren maar het in de praktijk moeilijk van de grond komt. De medische wereld is ouderwets en stug. Dus dit komt wel steeds meer, maar het gaat traag.

Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.

Adaline dinsdag 11 maart 2025 om 00:02

lux- schreef: ↑
10-03-2025 22:34
Ja, en toch denk ik dat het wel anders is. Want de realiteit van de (vrouwelijke) arts assistent is dat ze - ondanks CAO (!!!) - toch al borstvoedend nachtdiensten staat te draaien, dat je weekenden, feestdagen en avonden werkt, dat je als iemand uitvalt een dienstopdracht krijgt en dus gewoon basically gedwongen wordt naar het ziekenhuis te komen om te gaan werken (ik heb er zelfs eens halsoverkop een weekendje weg voor afgebroken), dat de meeste artsen nog steeds 24-48 uursdiensten moeten draaien op enig moment in hun carrière en dat het dus niet irreëel is om er vanuit te gaan dat er een moment komt dat je tot 23u hebt gewerkt, vervolgens om 3u je bed uit wordt gebeld en 3 uur zoet bent en om 08:30 doodleuk je poli begint.

Kunnen we van alles vinden over hoe dat niet zou moeten mogen en kunnen, maar het gebeurt gewoon. Nog steeds. En het gaat ook niet veranderen, want niemand wil meer in het ziekenhuis werken dus het wordt alleen maar erger.

En ja, natuurlijk heb je de keuze als arts om buiten het ziekenhuis te gaan werken. Maar dat is net zo goed als dat de ‘harde’ communicatie-carrière ook een keuze is.

En eerlijk? Ik hoop dat jonge artsen wel voor dat ziekenhuis kiezen. Niet dat er buiten het ziekenhuis niet van alles leuks en waardevols te doen is, maar omdat ik niet geloof dat je droom aan de poort is om verzekeringsarts te worden. Laat die droom je niet ontnemen door angst voor het systeem, keer je er niet van af. Laten we dan als een man (arts) opstaan en er tegen vechten. Zonder de jonge aanwas lukt ons dat niet. Wij verzuipen nu. Dus kom ons helpen de zorg van binnenuit te veranderen, zou ik zeggen.

Helemaal eens, mooi gezegd Lux!

Adaline dinsdag 11 maart 2025 om 00:09

NomenNesci0 schreef: ↑
10-03-2025 22:53
Lijkt me logisch ook. 30 a 40 jaar geleden waren artsen vaak man en hadden een vrouw thuis die het reilen en zeilen daar runde, zodat hij die man kon zijn die op papier vader en echtgenoot was. Nu zijn artsen meestal vrouw en hebben een man die zich ook bewust is van zichzelf in de relatie. Die zegt niet altijd: ga jij maar werken en kom op zondag een keer het vlees snijden. Dus zullen deze vrouwelijke artsen wel moeten zorgen dat het ook maar een beetje in balans is, wil er uberhaupt iets van een gezin gesticht kunnen worden. Of zeg ik nu iets vreemds?

Het vervelende is, de huidige generaties (jonge) vrouwelijke specialisten en AIOS zouden dit graag willen, maar geneeskunde is nog steeds een traditioneel en conservatief vak. Dus dat we het willen betekent niet dat het gebeurt. Ondanks alle mooie regelingen om zorg en werk beter te verdelen, wordt de dokter gewoon om 8 uur in de overdracht verwacht en loopt de poli tot 17 uur door waarna er nog administratie moet gebeuren, of telefonische consulten of familiegesprekken op de afdeling. En als je dus als jonge dokter niet naast het ziekenhuis woont (meestal niet want opleidingsplekken worden toegewezen binnen een grote regio en als jonge specialist kan je het halve land doorreizen voor tijdelijke plekken) ben je dus gewoon >10 uur per dag van huis. Da’s best moeilijke de dagelijkse zorg verdelen met je partner als je kleine kinderen hebt.

Herfstweer dinsdag 11 maart 2025 om 00:16

lux- schreef: ↑
10-03-2025 22:34
Ja, en toch denk ik dat het wel anders is. Want de realiteit van de (vrouwelijke) arts assistent is dat ze - ondanks CAO (!!!) - toch al borstvoedend nachtdiensten staat te draaien, dat je weekenden, feestdagen en avonden werkt, dat je als iemand uitvalt een dienstopdracht krijgt en dus gewoon basically gedwongen wordt naar het ziekenhuis te komen om te gaan werken (ik heb er zelfs eens halsoverkop een weekendje weg voor afgebroken), dat de meeste artsen nog steeds 24-48 uursdiensten moeten draaien op enig moment in hun carrière en dat het dus niet irreëel is om er vanuit te gaan dat er een moment komt dat je tot 23u hebt gewerkt, vervolgens om 3u je bed uit wordt gebeld en 3 uur zoet bent en om 08:30 doodleuk je poli begint.

Kunnen we van alles vinden over hoe dat niet zou moeten mogen en kunnen, maar het gebeurt gewoon. Nog steeds. En het gaat ook niet veranderen, want niemand wil meer in het ziekenhuis werken dus het wordt alleen maar erger.

En ja, natuurlijk heb je de keuze als arts om buiten het ziekenhuis te gaan werken. Maar dat is net zo goed als dat de ‘harde’ communicatie-carrière ook een keuze is.

En eerlijk? Ik hoop dat jonge artsen wel voor dat ziekenhuis kiezen. Niet dat er buiten het ziekenhuis niet van alles leuks en waardevols te doen is, maar omdat ik niet geloof dat je droom aan de poort is om verzekeringsarts te worden. Laat die droom je niet ontnemen door angst voor het systeem, keer je er niet van af. Laten we dan als een man (arts) opstaan en er tegen vechten. Zonder de jonge aanwas lukt ons dat niet. Wij verzuipen nu. Dus kom ons helpen de zorg van binnenuit te veranderen, zou ik zeggen.

Hier ben ik het ook mee eens. Ik zie de laatste jaren (sinds Corona?) wel enige verandering, maar het gaat langzaam en er is nog een lange weg te gaan.

Overigens heb ik veel plezier in mijn werk en heb ik daarnaast ook nog een leven en een gezin. Ik zal iemand zeker niet afraden om geneeskunde te gaan studeren. Maar ik denk dat het goed is om eerlijk te vertellen hoe wij het werk ervaren. Daar is ook veel over te lezen in een eerder topic waarvan de link al is gedeeld.

-April- dinsdag 11 maart 2025 om 00:51

M3LL0N4 schreef: ↑
10-03-2025 12:41
Fijn dat je er zoveel zin in hebt! Ik hoop dat je eruit kunt halen wat je hierboven omschrijft.

Sinds mijn zoon zelf ziek is en veel in het ziekenhuis is, heeft hij juist besloten om GEEN geneeskunde te gaan studeren. Die dokters hebben namelijk helemaal geen toverstaf waarmee ze mensen beter maken. Die dokters hebben geen tijd, zitten vast aan richtlijnen, stellen allemaal vragen, maar doen niet aan terugkoppeling (geen tijd!!) en doen meer aan symptoombestrijding dan dat ze je kunnen fixen. Nogal een desillusie dus. Ze lopen vlug langs je bed, krabbelen wat in hun notities en weg zijn ze weer.

Als je écht een verschil wilt maken: Word verpleegkundige.

En is je zoon verpleegkundige geworden?

-April- dinsdag 11 maart 2025 om 00:55

florence13 schreef: ↑
10-03-2025 19:21
hierop toevoegend: er is ook wel een shift in wat populair is. Op dit moment wil ongeveer 85% huisartsengeneeskunde of kno doen. De andere specialismen zijn minder populair (geriatrie is dan nog de hoofdmoot). 15 jaar geleden wilden toch veel mensen cardio of heelkunde. Maar dat zien we eigenlijk niet meer, en de studenten die voor heelkunde kiezen, stromen vaak door naar plastisch.
Nu heb ik geen zicht op andere geneeskunde opleidingendus wellicht is het alleen een trend bij ons,maar dat kan ik me eigenlijk niet voorstellen.

wij zien wel een duidelijke trend naar planbare zorg en weinig diensten werken.

En dat is een geweldig iets gezien de werkloosheid van jonge specialisten binnen de heelkunde en aanverwante vakken

Heel goed dat nieuwe aanwas die vakken niet meer wil doen. Er lopen er al zat rond die nog aan t werk moeten

-April- dinsdag 11 maart 2025 om 01:10

Hier medisch specialist in een ziekenhuis
Als ik de tijd kon terugdraaien? Was ik er nooit aan begonnen

Anoniem_67f199241e972 dinsdag 11 maart 2025 om 03:20

florence13 schreef: ↑
10-03-2025 19:14
natuurlijk, alles is hard werken en natuurlijk is het in een academische baan meestal niet 9 tot 5. maar als ik oud studenten vergelijk dan zie ik dat in andere sectoren bruto (dus niet op papier) meer uren gewerkt wordt. En nogmaals,geen waarde oordeel.
Maar het idee: als arts draai je idiote uren, is voor andere sectoren (in elk geval die ik ken) meer waar. Vroeger was dat wellicht anders, dat weet ik niet, daar heb ik ook weinig kennis over, maar tegenwoordig is dat niet meer zo

Jouw ervaringen of wat jij hoort en ziet ij je omgeving is anders dan wat ik zie.

Ben je arts? En werk je al langer? Kan het zo zijn dat je vergelijkt met jezelf vroeger en ziet dat de arts assistenten nu minder werken dan jij vroeger? Of praat je met heel andere mensen dan ik ben en ik ken?

Ik was degene die adviseerde iets anders te overwegen als TO meer wil dan vooral veel werken. De investering qua coschappen, anios, aios is groot. Ik ben minder dan 10jr geleden afgestudeerd en onderschrijf wat mijn collega's hier vertellen, 38+10 ingeroosterd, daar altijd ruim overheen zitten qua uren, onregelmatig werken en drukke diensten. Ook erg leuk en dankbaar zingevend werk, maar zeker voor hen die intramuraal zijn gebleven moeilijk te combineren met een gezin. De poli en het ok programma zijn klaar, dan nog naar een bespreking vergadering of werkgroep en je admin doen.

Ik werk extramuraal nu, parrtime, ik ervaar veel zingeving en daar haal ik plezier uit. Maar ik draag ook veel verantwoordelijkheid. Als ik mezelf vergelijk met mijn "echt" partime werkende vriendinnen waar 36 uur voltijd is, kantoortijden anders, geen diensten, flexibele werktijden, verlof makkelijk wordt opgenomen en welke dagen vrij maakt niet uit. En meer vakanties, plus feestdagen beschikbaar voor familie en gezin, dan wordt ik niet blij (dus dat doe ik niet vaak).
Ik verdien trouwens nauwelijks meer dan mijn vriendinnen in hun banen. Terwijl mijn verantwoordelijkheid niet te vergelijken is....

En dan lees ik ook nog alle tuchtrecht uitspraken in het MC.

Voor mij en voor velen is werk niet het belangrijkste in het leven. Niet onbelangrijk, maar het staat niet bovenaan en als het een zware verantwoordelijkheid meebrengt en een grote tijdsinvestering ten koste van momenten in het leven, is dat iets wat ik van te voren had kunnen meenemen in mijn keuze. Daar had ik destijds niet naar geluisterd denk ik, maar TO vraagt naar ervaringen en die wil ik hier wel delen.

Ik ben niet ontevreden: ik heb werkplezier, een acceptabele werk prive balans omdat ik extramuraal werk en leuke contacten met collega's en patiënten. Het blijft een bijzonder vak. Vanwege wat ik hierboven beschrijf zou ik, mocht ik nu voor de keuze staan, anders gekozen hebben dan toen ik jong en vol ambitie ervoor ging om intramurale heldendaden te verrichten. En ik ben nog steeds best jong maar wel wat illusies armer.

Qua tips voor de studie: geniet nu van je vrije tijd en studentenleven! In je coschappen: kies je voorbeelden en leer daarvan. Wie werkt er zoals jij later wil werken en wat doen zij dan precies? Leer omgaan met nuttige feedback en doe er je voordeel mee, je gaat enorm veel leren. Bereid je wel goed voor, maar 'werk' niet meer dan de anderen want later zie je dat niet terug.

Succes!

Coniglio dinsdag 11 maart 2025 om 04:19

Ik vond trouwens de bachelor wel interessant en de coschappen echt vreselijk.
Ik vond het ook leuk om meer te leren over de (patho)fysiologie. Wel was het zo dat als ik de studielast vergelijk met vriendinnen die rechten studeerden dat dit echt absoluut niet te vergelijken was dit trok later overigens wel recht toen zij met stages en traineeships begonnen. Maar qua studiebelasting tijdens de studie was hierin wel een groot verschil. En dus ook in hoe de studententijd ervaren werd.

Overigens was ik als jonge arts zo gedesilusioneerd, dat ik gestopt ben en nu iets compleet anders doe.
Heb ik spijt van de hele studie en jaren erna? Ik denk dat dat wel meevalt, het heeft me ook dingen gebracht. Had ik een dergelijk topic willen lezen voordat ik begon met studeren? Ja, dat denk ik wel.

NomenNesci0 dinsdag 11 maart 2025 om 11:14

Adaline schreef: ↑
11-03-2025 00:09
Het vervelende is, de huidige generaties (jonge) vrouwelijke specialisten en AIOS zouden dit graag willen, maar geneeskunde is nog steeds een traditioneel en conservatief vak (...) ben je dus gewoon >10 uur per dag van huis. Da’s best moeilijke de dagelijkse zorg verdelen met je partner als je kleine kinderen hebt.

Ik heb diep respect voor jullie hoor. Ik werk 40 uur en kan dan af en toe vinden dat ik te weinig tijd overhou voor dit of dat. Maar allemachtig, zoveel als jullie werken, daar valt toch amper een normaal leven naast te hebben? Misschien prima als je single bent, maar meeste mensen willen wel iets meer uit het leven dan alleen maar werken en werken.

Actieve topics